พลอย-ชวพร เลาหพงศ์ชนะ คือบุตรสาวคนเล็กของ ปรีชา เลาหพงศ์ชนะ กับ ธยานี วิจิตรานนท์
สำหรับแรงดึงดูดของสาว M-Lite ฉบับนี้ นอกจากเคยติดอยู่ใน 100 เซเลบของที่น่าจับตาแล้ว เธอยังได้คำจำกัดความว่า เป็นสาวสวยที่รักงานศิลปะในทุกแขนงมาตั้งแต่เด็กๆ
จนถึงวันนี้ความสนใจเรื่องศิลปะของพลอยได้เคลื่อนย้าย และ ก้าวไปสู่ศาสตร์ศิลปะแขนงอื่นๆ อีกมากมาย
เจ๋ง…ชนิด มองเธอแค่ภายนอก คุณอาจจะคาดไม่ถึง
หลังจากรอเธอตัดสินใจ Yes - no เนื่องเพราะระยะนี้ชีวิตพลอยดูจะยุ่งๆ จากภารกิจร้อยแปดโดยเฉพาะงานยักษ์กับการสร้างคาเร็กเตอร์ให้กับ Bar & Restaurant ใน ซ.ทองหล่อ ธุรกิจแรกของเธอ
“ทั้งการตกแต่งปลีกย่อย ดนตรี พลอยอยากให้มันเป็นแบบที่เราชอบที่มากสุดค่ะ"
ดูจากรสนิยมของเธอแล้ว คงน่าตื่นตามากมาย ถ้ามันสำเร็จ…!
ทันทีที่ปลายสายอนุญาต M-Lite จึงมีโอกาสก้าวเข้าไปสัมผัสพูดคุยในโลกส่วนตัวโลกอีกใบหนึ่ง
โลกที่มีแต่ศิลปะๆ และแรงบันดาลใจรายล้อมรอบๆ ตัวเธอเต็มไปหมด…!
เรื่องเล่าที่หลายคนพอจะรู้… แต่ยังไม่เต็มอิ่ม และนี่คือประเด็นหลักในการนั่งคุย
01
“นี่เล่าเรื่องนี้ทีไรก็ยังนึกเสียดาย ทุกที”
พลอย บ่นเล็กๆ เมื่อถูกถามเรื่องภาพวาดล้อเลียนประธานาธิบดีที่น่าภูมิใจ และมันก็เป็นแรงบันดาลใจแรกๆ ขณะเธอเรียนมัธยมที่ออสเตรเลีย ซึ่งภาพวาดของพลอยได้รับเลือกเข้าไปแสดงโชว์ในพิพิธภัณฑ์ที่ออสเตรเลียนานถึง 3 เดือน
“น่าเสียดายที่ตอนนั้นเรากลับมาที่นี่เพื่อเตรียมตัวไปเรียนที่ ม.จุฬาฯ ก่อนไง เลยไม่มีโอกาสได้เห็นและถ่ายรูปผลงานของเราที่แสดงในมิวเซียมเป็นที่ระลึก”
จับน้ำเสียง และสีหน้าปนเศร้า แล้วเรายังนึกเสียดายแทน...!
“ถามว่ารู้ตัวตอนไหนว่าชอบศิลปะ คือ ณ ตอนเด็กๆ มันไม่รู้หรอกว่าชอบศิลปะขนาดที่ว่าจะอยู่กับมันจนถึงทุกวันนี้หรือไม่ เราก็ขีดๆ เขียนๆ ไปเรื่อยตามประสาเด็ก” ทว่าหากให้ลองมองย้อนจากจุดนี้ จะเห็นว่า จริงๆ แล้ว พลอยตกหลุมรักงานศิลปะมาตั้งแต่เด็กๆ แบบไม่รู้ตัว
"พอมารู้ตัวก็ผูกพันมาจนถึงทุกวันนี้"
02
ส่วนหนึ่งที่ทำให้เธอรู้จักและรักศิลปะก็ต้องชื่นชม มล.จิราธร จิรประวัติ ครูสอนศิลปะคนแรก ที่พลอยบอกว่า ครูโตเป็นทั้งครู เป็นแรงบันดาลใจ และเป็น Inspiration ที่ทำให้รู้สึกรักศิลปะมาจนถึงทุกวันนี้
“ศิลปะสไตล์ครูโต เขาไม่ได้สอนแบบมานั่งเรียนในห้องอะไรแบบนั้น คือคุณอยากวาดรูปอะไรก็วาดไป เมื่อวาดเสร็จครูโตก็จะมาแนะนำเทคนิคเพิ่มให้ ซึ่งพอเรียนวาดภาพและมีความรู้ เริ่มมีทักษะมากขึ่น พลอยก็เริ่มพัฒนาเปลี่ยนความรู้สึกจากเส้นเด็กๆ ธรรมดา เริ่มมาใช้สีอะคลิลิก และตอนนี้แหละที่ทำให้เราเริ่มวาดรูปตามหนังสือที่เราชอบ โดยเราจะค่อยๆ ใส่ความเราลงไปในภาพที่วาดนั้นๆ"
“เหมือนกับว่าพอเราเห็นรูปนี้” พูดพลางหยิบหนังสือปกแข็งที่มีภาพ Audrey Hepburn ศิลปินที่เธอชอบมากๆ อยู่หน้าปกให้ดู
“ถ้าพลอยวาดรูป Audrey Hepburn มันก็จะไม่ออกมาเหมือนที่เขาวาด มันจะออกมาเป็นแบบของเรา คือมันมีฟิลลิงบางอย่างที่ชอบเราก็ Crop มาแค่นี้ (ชี้สเปซภาพจากหน้าถึงหน้าอก) เราก็วาดโดยเอาจุดที่เราชอบวาดออกมาแล้วก็เปลี่ยนเป็นสีที่เราอยากได้ ลายเส้นก็จะธรรมดาๆ แบบเรา”
สไตล์เรียกว่าอะไร ก็บอกไม่ถูก...แต่มันเป็นฟิลลิ่งประมาณว่า ตรงนี้สวยนะ น่าวาดนะเราก็จะ Crop มา
“มันก็ไม่เชิงเป็นภาพเลียนแบบค่ะ แต่มันเป็นการประยุกต์ให้เป็นภาพสไตล์เรา” ซึ่งวิธีวาดแบบนี้เราเรียนรู้มาจาก ครูโต พี่โอ่ง (กงพัฒน์ ศักดาพิทักษ์) พี่ปาน (สมนึก คลังนอก) อีกที่หนึ่ง
“ถามว่าตอนนี้เรามีสไตล์ไหม งานเรามีคาเร็กเตอร์มากกว่า ซึ่งจริงๆ แล้วพลอยก็กำลังหาสไตล์ตัวเองอยู่ค่ะ หรืออย่างเรานั่งคุยกันแบบนี้ พลอยก็จะเห็นเก้าอี้ตัวนั้น พอชอบ เราก็จะวาดภาพเก้าอี้ตัวนั้นตามอารมณ์ในขณะนั้น”
“แหม...ก็ไม่ได้ติสต์ขนาดนั้น” พลอยตอบคำถามที่ว่า สามารถเรียกเธอว่า สาวติสต์ได้เต็มปากไหม
03
ปัจจุบันกว่า 2 ปีแล้วที่ความสนใจในเรื่องศิลปะ สนใจเรื่องสี เรื่องแฟชั่นทั้งหมดพาเธอเคลื่อนย้ายมารู้จักกับศิลปะในการถ่ายรูป แน่นอนว่า…มันไม่ธรรมดา เหมือนกับภาพวาดของเธอ
“มันก็เหมือนเราชอบศิลปะ รู้จักสี รู้จักมุม พอมาลองถ่ายรูปเราก็ชอบมากๆ ปัจจุบันนี้ไปไหนพลอยจะมีกล้องถ่ายรูปตัวใหญ่ๆ แบกไปด้วย เพื่อนๆ ให้เป็นช่างภาพประจำกลุ่ม”
“เดี๋ยวจะให้ดูตัวอย่าง” เธอหยิบ Blackberry คู่ใจขึ้นมาเปิดรูปภาพที่ถ่ายเก็บเอาไว้มาให้ดู
“อย่างภาพถ่ายที่พลอยถ่ายรูปของพลอย (เฌอมาลย์ บุญยศักดิ์ เพื่อนในกลุ่ม) มา อารมณ์จะคล้ายๆ ตัดกับ Background ด้านหลัง คือเราชอบถ่ายรูปสไตล์นี้ วาดรูปเหมือนกันพลอยจะชอบอารมณ์ของรูป เรียกได้ว่าพอเห็นสี ด้วย มุม ดู แสง แบบที่ชอบแล้วเราก็กดชัตเตอร์ถ่ายทอดมันออกมา”
“คือพลอยอยากถ่ายรูปคือพลอยมองมุมหนึ่ง อย่างนี้เป็นมุมที่คนอื่นมองไม่เห็น” ดังนั้นสไตล์ภาพถ่ายของพลอยก็คือมุมสวยๆ ที่คนอื่นมองข้ามความงาม แต่เธอมองเห็น
“หรืออย่างพลอยถ่ายรูปกุ๊บกิ๊บ (สุมณทิพย์ เหลืองอุทัย)” พูดพลางเปิดรูป กุ๊บก๊บ ในมุมเท่ๆ เก๋ๆ คล้ายกับนิตยสารอินดี้จากต่างประเทศ
“มันก็จะออกมาเป็นธรรมชาติ หรือดูดี อาจจะมีเบลอๆ นิดๆ แต่ไม่ใช่รูปนิ่งๆ เหมือนทั่วไป ที่สำคัญ Background ด้านหลังจะต้องเน่าๆ สกปรกๆ มันจะตัดกัน” นี่คือสไตล์ส่วนตัวที่พลอยชอบ
“เรียนถ่ายรูปที่ไหนมา...?”
“ไม่ได้เรียนค่ะ” เธอตอบฉะฉาน พลอยว่าแก่นหลักของการถ่ายรูปมันก็เป็นศิลปะเป็นสิ่งที่เราคุ้นเคยเหมือนๆ กัน
เสน่ห์ของการถ่ายรูปก็เหมือนกับการวาดภาพ คือ เราอยากให้คนที่เห็นภาพ เห็นรูปนั้นมันไม่ใช่แค่ภาพ หรือ รูปถ่าย อยากให้เห็นว่ามันมีอะไรมันมีความรู้สึกอยู่ในนั้น มีอีโมชั่น ของคนที่อยู่ในภาพ อยู่ในรูป
“เหมือนอย่างที่เล่าว่าพลอยถ่ายรูปพ่อกับพี่สาว (อุราภา เลาหพงศ์ชนะ) พลอยตอนที่พ่อเดินมาส่งตัว ตอนแต่งงานใครๆ ที่ดูรูปนี้แล้วแบบ ขนลุกหวะ...คือพลอยอยากให้คนที่เห็นภาพรู้สึกแบบนั้นกับรูปเราทุกๆ รูป”
04
นอกจากการวาดภาพ การถ่ายรูปแล้ว เธอยังนำศาสตร์ศิลปะมาประยุกต์ใช้กับแฟชั่นการแต่งตัวเท่ๆ ของเธออีกด้วย
“สไตล์การแต่งตัวของพลอยจริงๆ แล้ว หลายคนบอกว่าพลอยแต่งตัวสไตล์ Mix & Match แบบไม่เหมือนคนอื่นค่ะ” คงเป็นเพราะเราชอบแฟชั่นชอบศิลปะ เราก็เลยมีความรู้เรื่องสีการลงตัวของชุดและสี
“เช่น ถ้ากางเกงสีเทา เสื้อน้ำเงินกรมเข้ากัน หรือถ้ากางเกงขาวต้องใส่เสื้อโปโลสีชมพูพาสเทลก็น่ารักนะและใส่กับเข็มขัดสีอ่อนๆ” คือคู่สีอะไร จุดดอทสีอะไรเรารู้หมดเหมือนกับการใช้สีต่างๆ วาดรูปมันเป็นความเคยชินมากกว่ามันก็เหมือนการประยุกต์กับศิลปะที่พัฒนาไปด้วยตัวของมันเอง
“อย่างพลอยดูภาพถ่ายเก่าๆ (เปิดหนังสือถ่ายภาพที่เตรียมมา) แบบนี้ก็เห็นว่าเมื่อก่อนสร้อยมุขมันใส่ข้างหลัง เราก็เอามาใส่มุขข้างหน้า แล้วเอามามุขไปข้างหลังได้ก็สวยดี แล้วก็ใส่เสื้อเปิดหลัง ก็ Mix เอา”
เสื้อพลอยก็ซื้อเสื้อเก่า จาก จตุจักร ประตูน้ำ สำเพ็ง บ้าง พลอยเป็นคนที่ไม่ค่อยใช้งินฟุ่มเฟือยเรื่องเสื้อผ้าอยู่แล้วเพราะว่าเน้นกระเป๋ารองเท้า เพราะว่า พลอยรู้สึกว่ารองเท้ากกระเป๋า เป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับผู้หญิง
“หรืออย่างเครื่องประดับนี่ เชื่อไหมว่าเธอใส่สร้อยเพชรปลอม ที่ปลอมจริงๆ”
“คือเราตั้งใจให้มันดูตัดกัน เราไม่ได้แต่งตัวให้คนรู้สึกว่าเราตั้งใจแต่ตัว เราแต่งตัวให้คนคิดว่า เราไม่ได้ตั้งใจ แต่จริงๆ แล้วเราตั้งใจจริงๆ แล้วเราคิดนานมากนะ”
นี่คุยเสร็จก็ตั้งใจจะไปเดิน สำเพ็งค่ะ - พลอยเอ่ยขึ้น
“จริงๆ พลอยไม่รู้ว่าโลกขาดศิลปะได้หรือไม่แต่ศิลปะมันทำให้เรารู้สึกผ่อนคลาย พลอยรู้สึกว่ามัน Ok ศิลปะก็คือทุกอย่างๆ แฟชั่นที่เราคุย รูปถ่าย ภาพวาด เพลง ความรู้สึก แม้กระทั่ง Imagination ขณะที่เราหลับอยู่เราฝันก็เป็นศิลปะ การพูดการแสดงออกมา โดยที่รู้ตัวหรือไม่ก็ตามที่ก็เป็นศิลปะ”
“อะไรที่ไม่มีศิลปะเข้ามา...พลอยว่ามันเป็นไปไม่ได้” พลอยเชื่อว่า ทุกๆ อย่างในโลกต้องมีศิลปะเข้ามาเกี่ยวข้อง
05
ศิลปะในการใช้ชีวิตสำหรับคุณคืออะไร...? เราสงสัย
“ในความรู้สึก...ส่วนตัวพลอยคิดว่าศิลปะคือรูปรสกลิ่นเสียงการแสดงออก มันไม่ได้จำเป็นต้องเป็นรูปธรรมหรือนามธรรมโดยเฉพาะ ศิลปะคืออะไรก็ได้ แค่เรา Move มันก็เป็นศิลปะแล้ว การที่เราคุยหรือทำท่าอะไร การเต้น ศิลปะบางที่มันอธิบายมาเป็นคำพูดไม่ได้ ศิลปะคืออาร์ต และอาร์ตคือทุกๆ สิ่งทุกๆ อย่าง แต่ละคนมองไม่เหมือนกัน”
ถามว่าอีก 5 ปีข้างหน้าเราจะเห็นคุณในรูปแบบไหน…? ซึ่งคำตอบที่ได้ก็น่าสนใจ
ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เพราะพลอยอยากทำหลายอย่างนะ อย่างเรื่องมี Exhibition ก็อยากทำ แต่ต้องรออีกสักพักหนึ่ง ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะออกมาเป็นรูปแบบไหน คือเราไม่ได้วางแผนระยะยาว
“แต่สิ่งสำคัญสิ่งหนึ่งก็คือพลอยเชื่อมาตลอดก็คือต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด พลอยอยากใช้ชีวิตแบบไม่เครียด ไม่ใช่ว่าวันนี้เราหาเงินเป็น 100-1,000 ล้าน แล้วต้องมานั่งเครียด บ้าตาย... ทำไมชีวิตเราไม่ชิลนิดหนึ่ง หาเงินได้แบบพอเพียง และมีความสุขกับครอบครัว กับเพื่อน และคนที่เรารัก”
“ใครจะไปรู้พรุ่งนี้พลอยอาจจะถูกรถชนก็ได้ ทุกๆ อย่างมันเกิดขึ้นได้ เพราะฉะนั้นถ้าวันนี้เราบ้าพรุ่งนี้ก็ไม่มีแล้ว” Artist สาวสรุปแบบนั้น
********************************
My idol
1. Audrey Hepburn แฟชั่นนิสต้า และนักแสดงภาพยนตร์ เช่นเรื่อง Sabrina, Brakfast at Tiffani เป็นต้น
2. Andy Warhol ศิลปินแนว Pop Art ชื่อดัง
3. ครูโต มล.จิราธร จิรประวัติ
