เปลือยชีวิตนางแบบนู้ด

สตรีสรีระโฉบเฉี่ยว ทรวดทรงองค์เอวคอดได้รูป เนินเนื้อเต่งตูมขึ้นเป็นสองเต้ากระชับแน่นอยู่ตรงกลางอก บวกเข้ากับผิวพรรณอันนวลเนียนและท่อนขาเรียวยาวสวย ได้ถูกจัดวางอยู่ในท่วงท่าที่ไม่หวือหวามากนัก ชวนให้พาสายตาไปแวะพักได้เรื่อยๆ แบบไม่ทีท่าเบื่อหน่ายเลยแม้แต่น้อย

เวลาเช้า ณ ห้องเรียนศิลปะ บนชั้นสองของตึกคณะจิตรกรรมฯ มหาวิทยาลัยศิลปากร วังท่าพระ นักศึกษากว่า 30 ชีวิตหนีบกระดานสเก็ตซ์พร้อมอุปกรณ์การวาดภาพเข้าห้องเรียนอย่างพร้อมเพรียง สีหน้าแต่ละคนบ่งบอกถึงความตั้งใจที่พกติดตัวมาเต็มร้อย เพราะต้องบอกว่าโอกาสอย่างนี้ไม่ได้เกิดขึ้นกับพวกเขาบ่อยนัก

เพียงแค่เสี้ยววินาทีหลังจากที่ภาพหญิงสาวเปลื้องผ้านั่งนิ่งเป็นหุ่นอยู่ใจกลางห้องปรากฏขึ้น ก็ดึงดูดความสนใจให้สายตาของนักศึกษาทุกคู่เวลานั้นมุ่งไปที่เธออย่างใจจดใจจ่อ ... แล้วเวลาก็ยังคงเดินไปข้างหน้าตามปกติ บนกระดานสเก็ตซ์ของเหล่านักศึกษาเห็นเป็นโครงร่างของนางแบบที่ไม่ได้นุ่งผ้าชัดเจนขึ้นเป็นระยะๆ เนื่องด้วยโจทย์ที่เหล่านักศึกษาจะเรียนกันในวันนี้เป็นการฝึกทักษะการวาดภาพที่เรียกกันอย่างสากลว่า 'นู้ด' (Nude)

The arts of curve

พลังแห่งเส้นสายมีเสน่ห์สะกดให้บรรยากาศในห้องเรียนวันนี้เงียบงันกว่าที่เคย นักศึกษาต่างกำลังหมกมุ่นอยู่กับทิศทางและมุมมองที่ตนเองถนัด แล้วบรรเลงลงมือสร้างงานศิลป์ของตนเองอย่างบรรจง โดยมีเหล่าอาจารย์คอยชี้แนะอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากพื้นที่ตรงนั้น

ทิพเนตร์ แย้มมณีชัย อาจารย์พิเศษ ภาควิชาศิลปะไทย และหมวดวาดเส้น คณะจิตรกรรม มหาวิทยาลัยศิลปากร เล่าให้ฟังด้วยน้ำเสียงสุขุมว่า การวาดภาพนู้ดถือเป็นหัวข้อหนึ่งในรายวิชาวาดเส้นที่นักศึกษาคณะจิตรกรรมทุกคนต้องผ่านพื้นฐานตรงนี้ เพื่อให้นักศึกษาเกิดความรู้และความเข้าใจในโครงสร้างและสรีระของมนุษย์ และยังถือเป็นการฝึกให้เกิดการสังเกตในเบื้องต้น นักศึกษาจะได้นำพื้นฐานตรงนี้ไปใช้ในกระบวนการสร้างสรรค์งานต่อไปในอนาคต

ส่วนการคัดเลือกคนมาเป็นนางแบบนู้ดนั้นทิพเนตร์เล่าว่า โดยส่วนใหญ่แล้วจะไม่ซีเรียสตรงนี้มากเท่าไหร่ แต่จะเน้นเรื่องนิสัยใจคอของตัวแบบเสียมากกว่า ควรเลือกที่สามารถร่วมงานกันได้ดี ไม่เรื่องมาก ไม่ผิดเวลา และนอกเหนือจากนั้นยังต้องเลือกหุ่นที่แสดงให้เห็นถึงกล้ามเนื้อชัดๆ เพื่อจะได้ศึกษาถึงกายวิภาค การเกิดกล้ามเนื้อของคนได้อย่างชัดเจน

"ถ้าเป็นนางแบบที่มาใหม่ๆ เขาก็มีเขินอายบ้าง ซึ่งนักศึกษาทุกคนสามารถพูดคุยกับแบบได้อย่างเป็นกันเองเพื่อสร้างความคุ้นเคย แต่เราจะคอยระมัดระวังให้เขาด้วย ในเรื่องของท่าทางที่ไม่ดูจงใจมากเกินไป โดยต้องมีการคุยกันก่อนตอนที่ยังไม่ได้ถอดเสื้อผ้าว่านั่งท่านี้มันสบายไหม ซึ่งตรงนี้เราต้องเห็นใจแบบเขาด้วย" ทิพเนตร์กล่าว

ในช่วงเวลาระหว่างเรียนวาดนู้ดห้องเรียนจะถูกปิดสนิท โดยไม่อนุญาตให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องย่างกรายเข้าไปได้เลย และยังห้ามไม่ให้มีการถ่ายรูปเกิดขึ้นด้วย ส่วนทางด้านนักศึกษาจะเป็นที่รู้กันชัดเจนว่าห้ามวิจารณ์แบบหรือแสดงกิริยาที่ส่อไปในทางไม่ดีต่อแบบ ต้องเคารพนางแบบเสมือนว่าเป็นอาจารย์คนหนึ่ง

"ทุกวันนี้นางแบบที่จะมานั่งเปลื้องผ้าให้นักศึกษาวาดรูปมีน้อยลงทุกทีๆ ดังนั้นต้องใช้วิธีช่วยๆ กันกับนักศึกษาด้วย ต้องกระจายกำลังกันไปหา ซึ่งอาจจะคุยกันก่อนเรื่องรูปร่างหน้าตาควรจะดีหน่อย ถ้าหน้าตาไม่ดีก็ขอให้รูปร่างสมส่วน เพราะคนที่รูปร่างหน้าตาดี สมส่วน จะทำให้นักศึกษามีไฟขึ้นมา มีความอยากเขียนมากกว่าแบบที่มีอายุมาก เมื่อมีความรู้สึกที่อยากจะเขียน คนเขียนน่าจะถ่ายทอดอะไรออกมาได้ดีกว่าแน่นอน" ทิพเนตร์กล่าวถึงกระบวนการทำงานในแต่ละครั้ง

โดยทั่วไปการเขียนภาพนู้ดจะใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วโมงครึ่ง หลังจากนั้นงานของใครจะเสร็จสมบูรณ์มากน้อยแค่ไหนก็ขึ้นอยู่กับศักยภาพและเทคนิคของนักศึกษาแต่ละคน ว่าพยายามถ่ายทอดให้ผู้ชมรู้สึกถึงความนุ่มนวลของสรีระได้ดีเพียงใด

ค้นลึกชีวิตลับของดวงใจ...

"การเป็นนางแบบนู้ดต้องบอกว่า เราขายเงา ไม่ได้ขายตัว"

เงาที่ว่านี้หมายถึงจิตวิญญาณในการเป็นอาจารย์ให้เหล่านักศึกษาที่ปรารถนาจะมาวาดภาพ และสร้างสรรค์งานศิลปะ นี่เป็นเสียงบอกเล่าของหญิงผู้มีท่าทางมาดมั่นและเด็ดเดี่ยว ที่ชื่อว่า 'ดวงใจ' (นามสมมุติ) วัย 52 ปี เธอได้นำพาชีวิตของตนเองเข้าไปคลุกคลีและสัมผัสการทำงานอาชีพนางแบบนู้ดมาจนถึงวันนี้ก็นับเป็นระยะเวลากว่า 27 ปีแล้ว ถือได้ว่าเธอคือคนหนึ่งและคนเดียวในเวลานี้ที่อยู่ในวงการนางแบบนู้ดมาอย่างยาวนาน

ดวงใจเริ่มเล่าให้ฟังถึงชีวิตก่อนมาทำงานเป็นนางแบบนู้ดให้กับเหล่านักศึกษาตามสถาบันศิลปะต่างๆ ว่า สมัยยังสาวที่เธอยังคงเป็นนักศึกษาในรั้วมหาวิทยาลัย เธอมีความชื่นชอบในศิลปะเป็นอย่างมาก จึงเลือกเรียนทางด้านศิลปะโดยตรงที่เพาะช่าง และจากการเล่าเรียนและศึกษาทางด้านนี้ทำให้ดวงใจเล็งเห็นความสำคัญของผู้ที่เรียกว่า แบบหรือหุ่น จนเสนอตัวเองเข้าไปเป็นนางแบบเสียเอง เพราะสมัยนั้นต้องบอกว่าแทบไม่มีใครกล้ามาทำงานตรงนี้

"เข้ามาทำหน้าที่นี้ใหม่ๆ ใจก็ยังสั่นๆ อยู่ เพราะความตื่นเต้น ต้องท่องพุทโธ พุทโธ อยู่ตลอด มีเมื่อยบ้าง ง่วงบ้าง ต้องอดทน สำหรับการเป็นแบบนั้นการเตรียมตัวเป็นสิ่งสำคัญ มีคนต่อว่าสารพัดทำให้ชีวิตมันท้อแท้ หดหู่ ไม่อยากทำอะไร เคยเปรยๆ ไว้ว่าจะเลิกหลายครั้ง เพราะมีอยู่ช่วงหนึ่งที่สุดทน แต่เราก็ได้ฝ่าฟันช่วงเวลานั้นมาได้แล้ว สิ่งที่ดีที่สุดในการแก้ปัญหาเวลามีคนมาติ มาด่า คือการให้อภัย" ดวงใจเล่าย้อนกลับไปถึงช่วงเวลาที่เข้ามาทำงานใหม่ๆ

คำบอกเล่าของดวงใจทำให้เห็นว่าอาชีพนางแบบนู้ดนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย และเป็นงานที่เหนื่อยล้ามิใช่น้อย คนจะมาทำงานตรงนี้คงต้องถามตนเองก่อนว่าทำใจได้หรือยัง งานอย่างนี้นับว่าเป็นเรื่องละเอียดอ่อนมาก ต้องมีการวางตัวที่ดี เหมาะสมอยู่ในฐานะที่กำลังเป็นอาจารย์ของนักศึกษา

จากปี พ.ศ.2522 เรื่อยมาจนถึงปัจจุบัน ดวงใจเป็นทั้งครูและนางแบบนู้ดตามมหาวิทยาลัยทางด้านศิลปะชื่อดังมากมายไม่ว่าจะเป็น เพาะช่าง ศิลปากร จุฬาฯ ฯลฯ และศิลปินชื่อดังอีกมากมายที่ต่างเข้ามาทาบทามให้ดวงใจไปเป็นแบบให้ในการสร้างสรรค์งานนู้ด และงานอีโรติก หลายต่อหลายชิ้น ทำให้ตอนนี้เธอทำงานเป็นแบบได้อย่างเชี่ยวชาญจนสามารถจัดท่าได้เองโดยไม่ต้องให้ใครมาบอก

"การทำงานทุกครั้งเราจะนับถือกันแบบครูกับลูกศิษย์ และถ้าเป็นศิลปินก็จะเคารพกันเป็นพี่น้อง แบบเพื่อนร่วมงานเพราะว่าเราเป็นคนไม่ปิดบังเลย รู้สึกยังไงก็บอกพูดให้ฟัง และบางครั้งนอกเหนือจากการเป็นแบบเราก็จะคอยติชมผลงานของเหล่านักศึกษา และแนะนำด้วยว่าสิ่งไหนถูก สิ่งไหนผิด การวาดสรีระให้ถูกต้องนั้นควรจะสมส่วน โดยเอาความรู้จากประสบการณ์ที่สั่งสมมา และความรู้พื้นฐานที่ยังพอมีติดตัวอยู่บ้างจากสมัยเรียน" ดวงใจบอกเล่าความรู้สึกที่ได้มีส่วนร่วมในการเรียนการสอนของนักศึกษา

ดวงใจเล่าเพิ่มเติ่มอีกว่าปัจจุบันค่าตัวของเธอแต่ละครั้งไม่ได้มากมายเท่าไหร่ อยู่ราวๆ 1000 บาท เนื่องจากนักศึกษาสมัยใหม่จะชอบวาดภาพนู้ดสาวๆ สวยๆ มากกว่าคนสูงอายุ แต่แท้จริงแล้วความยากง่ายของการทำงานนู้ดมันก็ไม่ได้แตกต่างกันที่แบบ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับความสาวหรือความสูงอายุของแบบที่ต้องวาด ขึ้นอยู่ที่การปรับตัวและความชื่นชอบของแต่ละคนมากกว่า

แต่อย่างไรก็ตามทุกวันนี้ดวงใจก็ยังสามารถทำงานตรงนี้ได้อย่างมีความสุข เพราะเธอถือว่างานตรงนี้เป็นการอุทิศตนบำเพ็ญประโยชน์ให้เด็กได้เกิดการเรียนรู้

"เรื่องทองนั้นเรื่องเล็ก ส่วนเรื่องการศึกษานั้นเป็นเรื่องใหญ่ เราจะเป็นตัวอย่างให้กับเด็กในรุ่นหลังว่างานตรงนี้เน้นการศึกษาเป็นหลัก อย่าคิดทำเพื่อเป็นความอยู่รอด"

คนทั่วไปอาจจะต้องการมีความสุข ร่ำรวยเงินทอง มีเงินเหลือเก็บไว้ใช้ในบั้นปลายชีวิต แต่ก็คงไม่ใช่ทุกคนที่คาดหวังเช่นนั้น เพราะความสุขของแต่ละคนย่อมแตกต่างกัน อย่างน้อยดวงใจหนึ่งคนที่คิดจะมีความสุขอยู่กับการที่ได้อุทิศตนเป็นประโยชน์เพื่อการศึกษา และต้องการให้ชีวิตของตนเองนั้นมีคุณค่าต่อสาธารณะให้ได้มากที่สุด

เปลื้องความในใจ

กว่า 6 ปีเศษแล้วที่ 'ปู' หญิงสาว วัย 24 ปี ได้สืบทอดการเป็นนางแบบนู้ดตามสถาบันการศึกษาต่อจากเพื่อนสนิท ซึ่งเธอเริ่มต้นทดลองเมื่อสมัยอายุ 18 ปี จากการมานั่งรอเพื่อนทำงาน แล้วต่อมาหลังจากนั้นไม่นานเธอก็ตัดสินใจรับงานแทนเพื่อนเสียเอง ซึ่งในช่วงเวลานั้นสมองของเธอคิดอยู่เพียงเหตุผลเดียวคือต้องการเงินมาใช้จ่าย แต่หลังจากทำงานเป็นประจำมากยิ่งขึ้นจนได้รับการซึมซับและศึกษาลงไปอย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับเรื่องราวของศาสตร์และศิลป์ ทำให้อาชีพการเป็นนางแบบนู้ดของเธอก็กลับกลายเป็นสิ่งมีค่ายิ่งขึ้นกว่าเม็ดเงินที่ได้รับและเธอยังบอกอีกว่า รู้สึกภาคภูมิใจกับการทำงานตรงนี้มากเสียด้วย

"ตอนที่ตัดสินใจรับงานแทนเพื่อนยอมรับตามตรงว่า มีอยู่เหตุผลเดียวเพียงเพราะอยากได้เงิน เนื่องจากตอนนั้นอยู่บ้านเฉยๆ ไม่ได้ประกอบอาชีพอะไร แต่พอหลังจากได้ทำงานตรงนี้ไปเรื่อยๆ จะเห็นว่าชีวิตมันเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนมาก เพราะรู้สึกความคิดมันโตขึ้น มีความรับผิดชอบ ความอดทนมากขึ้น เห็นคุณค่าของเงินมากขึ้น เนื่องจากเงินกว่าจะได้มายากมาก ต้องนั่งแต่ละชั่วโมงบางทีก็เมื่อย กว่าเวลาจะผ่านไปแต่ละชั่วโมงนานมาก แรกๆ ก็คิดอยากจะให้เวลามันรีบหมดๆ ไปเร็วๆ เพราะว่ามันเหนื่อย เคยนั่งเยอะสุด 8 ชั่วโมงในหนึ่งวัน ซึ่งทรมานมาก ขาชาไปเลย

"ทำงานแบบนี้ต้องปิดบังไว้เป็นความลับ ไม่ให้ใครรู้ เพราะเราใช้ชีวิตอยู่ในสังคมภายนอก รู้จักผู้คนจากหลายๆ สถานที่ ยิ่งพูดมากก็จะยิ่งมีคนรู้มากขึ้น ซึ่งต้องยอมรับว่ามีบางคนที่คิดว่าการทำงานตรงนี้เป็นเรื่องไม่ดี และอีกอย่างพ่อก็ทำงานข้าราชการทำให้อาจมีเรื่องกระทบถึงครอบครัวได้ ส่วนทางด้านแฟนที่กำลังคบหากันอยู่นั้น ก็ไม่ได้บอกให้รู้เพราะว่ากลัวเขาจะไม่ให้ทำ อีกอย่างหนึ่งคือทางบ้านเขาคงรับไม่ได้ด้วยกับงานแบบนี้เพราะคนที่จะมาเข้าใจในงานนี้จริงๆ นั้นมีน้อยมาก ถ้าไม่ได้อยู่ในวงการศิลปะและชื่อชอบงานศิลปะจริงๆ ก็คงยากมาก

"บางที่เราภูมิใจกับงานที่เราทำ แต่คนอื่นเขาไม่ได้ภูมิใจกับเราด้วยเราก็สมควรที่จะปิดเรื่องนี้ไว้" นี่เป็นคำบอกเล่าของปูที่อธิบายให้ฟังถึงสภาพแวดล้อมที่มีผลต่ออาชีพของเธอ

ฟังดูเหมือนว่าการเป็นนางแบบนู้ดให้กับนักศึกษาของปูนั้น ต้องเผชิญต่อคำวิพากษ์วิจารณ์ และความเข้าใจผิดนานับประการ เพราะความที่เป็นงานนู้ดถึงแม้จะพยายามอธิบายให้หลายๆ คนเข้าใจดีอย่างไร ก็มักถูกเหมารวมว่าเป็นการใช้เรือนร่างในการหากินไปวันๆ แต่นั่นก็เป็นเวลาหลายปีแล้วที่ปู ใช้หยาดเหงื่อแรงงานของตนเองจากการเก็บเล็กผสมน้อยเลี้ยงชีวิตตนเอง และจุนเจือครอบครัวมาโดยตลอด

"บางทีก็คุ้ม บางที่ก็ไม่คุ้ม" ปูกล่าวเพียงสั้นๆ เมื่อเราถามถึงค่าเหนื่อยที่เธอได้รับจากการทำงานในแต่ละครั้ง แล้วเธอก็ได้กล่าวต่อไปด้วยว่า บางมหาวิทยาลัยอาจไม่มีงบประมาณที่จะมาจ้างนางแบบนู้ดในราคาสูงมากนัก แต่บางครั้งเราก็ต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

นอกจากนี้ปูยังได้เปิดเผยด้วยว่า ทุกวันนี้คนที่จะมาทำงานตรงนี้ลดน้อยลงไปทุกที ถึงขั้นที่เรียกว่า หากยากมาก เพราะไม่มีใครกล้ามานั่งเปลื้องผ้าให้คนอื่นดู ซึ่งต้องยอมรับอย่างตรงไปตรงมาว่า การทำงานเป็นนางแบบนู้ดนั้นมีทั้งผลดีและผลเสียในเวลาเดียวกัน คนส่วนใหญ่จะมองอาชีพนี้ในด้านลบ คิดว่าเธอเป็นผู้หญิงไม่ดี เนื่องจากในสังคมนั้นมองว่านู้ดเป็นเรื่องอนาจาร ไม่สมควรแก่การยอมรับ แต่หากไม่มีนางแบบนู้ดอย่างเธอ คำถามคือแล้วนักศึกษาที่จะต้องเติบโตและใช้ศิลปะเป็นเครื่องมือทำมาหากินในอนาคตจะทำเช่นไร

"อยากให้ทุกคนได้เข้ามาเรียนรู้ว่าการเป็นแบบนู้ดนั้นมันไม่ใช่เรื่องไม่ดี หรือเรื่องเสียหาย หากเราวางตัวดี ทำงานตามหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ อย่างน้อยก็ช่วยเป็นอาจารย์ให้กับน้องๆ หลายๆ คนที่รักการศึกษาทางด้านศิลปะ และยังเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยสร้างสรรค์ผลงานของเหล่าศิลปิน ให้มันจรรโลงโลกด้วย ถ้าคนที่ไม่ได้เข้ามาเรียนรู้จริงๆ จะไม่มีทางรู้ได้เลยว่าการเป็นแบบนั้นมันไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ใครคิด อยากให้เข้าใจจริงๆ ว่าการเป็นแบบนู้ดที่มานั่งเปลื้องผ้านั่น มันเป็นวิชาศิลปะแขนงหนึ่ง"

"เวลาทำงานนักศึกษาหลายคนน่ารักมาก ไม่เข้ามาก้าวก่ายและจะให้เกียติเราด้วยซ้ำ เข้ามาในห้องก็จะมีการสวัสดี ก่อนกลับก็จะสวัสดี ไม่มีใครที่จะล่วงเกินนางแบบที่มาเป็นอาจารย์ให้กับพวกเขา" ปูพูดถึงสิ่งดีๆ ที่ทำให้เธอรู้สึกประทับใจ

"คงจะทำไปเรื่อยๆ จนกว่าจะไม่สามารถทำได้แล้ว เพราะนางแบบที่อายุมากๆ ปัจจุบันก็ยังมีอยู่แต่ว่าค่าตัวของเขาก็อาจจะถูกลง" ปูกล่าวถึงการเป็นนางแบบนู้ดของตนเองในอนาคต

มองแบบนักศึกษาศิลป์

เรียนแพทยศาสตร์ยังมีอาจารย์ใหญ่ แล้วทำไมการเรียนจิตรกรรมจะมีบ้างไม่ได้

ชายหนุ่มรูปร่างสันทัดชื่อว่า ณัฐพงษ์ ฤคดี แทนตัวเองสั้นๆ ว่า HL นักศึกษาชั้นปีที่ 2 คณะจิตรกรรม มหาวิทยาลัยศิลปากร ปัจจุบันเป็นผู้หนึ่งที่เคยผ่านกระบวนการวาดภาพนู้ดมาแล้วยืนยันหนักแน่นว่า นางแบบนู้ดก็เหมือนเป็นกรณีศึกษาชั้นดีของคนที่ต้องการศึกษางานทางด้านศิลปะ

"ครั้งแรกที่รู้ว่าจะได้วาดภาพนู้ดผมตื่นเต้นมาก ตั้งใจมาก เพราะมันเป็นอะไรที่หาเขียนยาก เราจะไปเขียนโดยทั่วไปไม่ได้ นานๆ จะได้เขียนสักครั้งหนึ่ง ด้วยความที่เราเป็นผู้ชายด้วย การวาดภาพนู้ดครั้งแรกๆ ก็เกร็งนิดหน่อย อีกอย่างไม่ใช่แค่นางแบบที่เขิน คนวาดก็เขินด้วยเหมือนกันเวลาที่แบบมองมา แต่เราต้องตั้งสติให้นิ่งมากๆ หันไปทางอื่นแล้วเรียกสมาธิคืนมาให้ได้ ไม่อย่างนั้นจะทำให้ไม่สามารถทำงานต่อได้" HLได้เล่าถึงบรรยากาศที่ผ่านมาให้ฟัง

ด้วยส่วนโค้งเว้าที่ดูสวยงามของเรือนร่างมนุษย์ ทำให้การเขียนภาพนู้ดกลายเป็นสิ่งจำเป็นมากต่อคนที่เรียนทางด้านศิลปะเพราะต้องศึกษา ต้องดู ต้องเรียนรู้สรีระ จึงควรได้เห็นร่างกายของมนุษย์ทุกสัดส่วนเพื่อจะได้เข้าใจถ่องแท้จริงๆ

"นางแบบนู้ดที่อาสามาเป็นแบบให้นั้น ไม่ว่าจะเป็นคนสวยหรือไม่สวย อ้วน ผอม สูง ต่ำ ดำ ขาวยังไง ก็ไม่มีผลต่อการวาดเพราะพอถึงเวลาทำงานจริงๆ แล้ว เราจะไม่ได้มองไปถึงจุดนั้น ด้วยบรรยากาศจะทำให้เรามองเป็นเรื่องงานศิลปะมากกว่า

"ถ้าพูดถึงงานนู้ดคนทั่วไปคงนึกตื่นเต้นและเข้าใจไปในอีกแบบหนึ่ง หรืออาจจะยังรับไม่ได้กับการให้ผู้หญิงหรือผู้ชายมาแก้ผ้าให้เขียนภาพ แต่ถ้าเกิดมาเรียนศิลปะหรือมาลงมือทำเองจริงๆ จะรู้ว่าจริงๆ แล้วนู้ดมันไม่ใช่อะไรที่อนาจาร สรีระของคนเป็นอะไรที่สวยงาม บางทีเราเขียนภาพทั่วไปอาจจะมีผ้ามาปกปิดทำให้เราไม่สามารถสัมผัสถึงส่วนเว้าส่วนโค้งที่แท้จริงของร่างกายมนุษย์ได้ ความจริงสังคมน่าจะเปิดกว้างกว่านี้สักนิด" HL พูดทรรศนะของตนเองที่มีต่องานนู้ด

ในท่ามกลางกระแสการเปลี่ยนแปลงของสังคมโลก ถึงแม้ว่ายังไม่มีใครมองเห็นประโยชน์ของการเปลืองเนื้อเปลืองตัวของเหล่านางแบบนู้ดเพื่อการศึกษา แต่อย่างไรก็ตามทั้งดวงใจและปู เธอทั้งสองยังคงสนุกกับการเป็นหุ่น และนางแบบทดลองเพื่อการวาด เพ้นท์ ปั้น ให้กับเหล่านักศึกษาผู้มีความศรัทราในการเรียนศิลปะ ตามสถาบันการศึกษาต่างๆ ต่อไปเรื่อยๆ อย่างมีความสุข เฉกเช่นอาชีพที่มีเกียรติทั่วไป

*************************

เรื่อง – นาตยา บุบผามาศ