“ความอ้วน” ปัญหาหนักอกหนักใจของสาวหุ่นตุ้ยนุ้ยทั้งหลาย ทั้งที่เกิดมาพร้อมกับความอ้วนตามกรรมพันธุ์ และเพิ่งจะมาอ้วนเพราะเอ็นจอย อีทติ้งตามใจปากจนถอนตัวไม่ขึ้น สิ่งที่ได้มาคือการแบกรับน้ำหนักเกินพอดี
สารพัดวิธีลดน้ำหนัก ตั้งแต่ออกกำลังกาย ลดทางลัดด้วยยาลดความอ้วนสูตรต่างๆ แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะทำให้พวกเธอดูเพรียวบางลงได้ ทำเอาสาวๆหลายคนถึงกับหมดความมั่นใจกับเรือนร่างตุ้ยนุ้ยของตัวเอง
เพราะไหนจะถูกคนรอบข้างโห่ล้อเลียนหุ่นจัมโบ้ไซส์แล้ว สังคมยังปิดกั้นงานและโอกาสดีๆ
ในเมื่อแก้ให้ผอมไม่ได้ ก็ยังมีเสื้อให้สวยได้ ความสวยไม่เข้าใครออกใคร สาวเจ้าเนื้อก็มีหัวใจอยากแต่งตัวกิ๊บเก๋ยูเรก้า ทว่าเสื้อผ้าแฟชั่นแต่ละคอลเลคชั่น ไม่ว่าจะอินเทรนด์ คว้านหน้า เว้าหลัง สายเดี่ยว เอวต่ำ เอวลอยล้วนถูกผลิตออกมาแบบรู้เห็นเป็นใจกับสาวๆหุ่นนางแบบ เรียกว่าเกิดมาหุ่นผอมเพรียวเป็นได้เปรียบ
แต่ไหนแต่ไรมา เสื้อผ้าของสาวร่างตุ้ยจึงมีทางเลือกไม่มากนัก จำกัดอยู่ที่เสื้อยืด เสื้อเชิ้ต กางเกง ฟรีไซส์แบบเดียวกับที่ผู้ชายร่างใหญ่เค้าใส่กัน
ไม่กี่ปีที่ผ่านมา ธุรกิจเสื้อผ้าไซส์ใหญ่เกิดขึ้นสานฝันของสาวๆหุ่นจัมโบ้เหล่านี้ให้สวยได้ดั่งใจ
ปีนี้เทรนด์เสื้อผ้าสีหวานแหวว กระโปรงบานขาสั้น กำลังอินเทรนด์ในกลุ่มสาวไซส์เล็ก สำหรับสาวไซส์ใหญ่แล้ว “เสื้อผ้าไซส์เล็กนิยมอย่างไร ไซส์ใหญ่ก็มีเช่นกัน” ช่วยให้อินเทรนด์ไม่แพ้สาวเอวบางร่างน้อย
เส้นทางธุรกิจเสื้อผ้าจัมโบ้ไซส์
ปลายปี 2546 ธุรกิจหลายประเทศแถบยุโรป โดยเฉพาะอเมริกา หันมาเล็งกลุ่มลูกค้าเป้าหมายคนอ้วนที่นับวันทวีจำนวนมากขึ้น ในเม็กซิโก เมืองแคนคูน มีรีสอร์ตสำหรับคนอ้วนแห่งแรกของโลก ภายใต้ชื่อฟรีดอม พาราไดซ์ เครื่องใช้ทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเก้าอี้ บันได เสื้อผ้า เตียงนอน เข็มขัด ไม้แขวนเสื้อ และอื่นๆอีกมากมายล้วนถูกผลิตสำหรับคนร่างใหญ่ใช้
เมืองไทย ช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา คนอ้วนมีบทบาทมากขึ้น ธุรกิจเสื้อผ้าไซส์ใหญ่เริ่มทยอยเกิดตามมา โฆษณาหลายชิ้นใช้คนอ้วนเป็นพรีเซ็นเตอร์ มิวสิคใช้นักแสดงหุ่นตุ้ยนุ้ย ละครนำเสนอเรื่องราวของสาวเจ้าเนื้อในบทบาทของตัวเอก ที่สำคัญสาวๆร่างใหญ่เหล่านี้มีพื้นที่ทางสังคมให้หยัดยืน จากเวทีประกวดธิดาช้าง (Jumbo Queen Contest)พวกเธอได้รับการยอมรับจากคนในสังคม กู้ความมั่นใจแก่ผู้เข้าประกวดและสาวๆหุ่นใกล้เคียง
“2-3 ปีมานี้ คนอ้วนประมาณ 70 % มั่นมาก กล้าแต่งตัวขึ้น สายเดี่ยว เกาะอก ขาสั้น ได้แรงบันดาลใจจากพวกราชินีช้าง อ้วนแต่หน้าสวย ชอบแต่งตัวทำให้น้องๆที่อวบอ้วนกล้าแต่งตาม แต่ก่อนอายไม่กล้าใส่สั้น สีชมพู บางทีคอปาดกว้างๆไม่เอา กลัวจะยิ่งทำให้ดูอ้วน เห็นหน้าอกอึ๋ม” ตุ๊ก เจ้าของร้าน SPARKGIRLเอเย่นต์ใหญ่ส่งออกเสื้อผ้าจัมโบ้ทั้งในและนอกประเทศ แถบซาอุดิอาระเบีย และเลบานอนกล่าวถึงจุดบูมของธุรกิจนี้
จากจุดเริ่มต้นขายเสื้อผ้าตัวเล็กที่จตุจักรในวันเสาร์-อาทิตย์ และวันธรรมดาตามใต้ตึกออฟฟิซ ไม่ประสบความสำเร็จ กระทั่งนึกได้ว่าน่าจะมีเสื้อผ้าสำหรับคนร่างใหญ่บ้าง
“เป็นคนค่อนข้างท้วม ยัดเสื้อใส่เข้าไปแบบปลิ้นๆ นึกได้ว่าทำไมไม่มีเสื้อผ้าใหญ่กว่านี้ บางครั้งจะไปงานเลี้ยงสักงาน เสื้อผ้าหาซื้อได้เป็นสไตล์ผู้ใหญ่ ทั้งที่วัยยังเด็ก จึงจ้างร้านตัดเสื้อไซส์ใหญ่ 50 ตัว มาลองขาย”
ปรากฏว่าเสื้อ 50 ตัวที่จ้างทำ ขายหมดเกลี้ยงภายในวันเดียว กลายเป็นแรงบันดาลใจว่า คนอวบๆหรืออ้วนๆมีค่อนข้างเยอะ “น่าปลื้มใจ สมัยก่อน ตี 5 เห็นคนถือตะกร้า รอร้านเปิด แป๊บเดียวหมดเลย”
จากเสื้อ 50 ตัวกลายเป็น 100 ตัว และมีทีท่าว่าจะเพิ่มเป็นปริมาณมากขึ้น ขณะเดียวกันต้นทุนการจ้างก็แพงเป็นเงาตามตัว จึงหันมาตัดเย็บเอง จากร้อยตัวกลายเป็นพันตัว จำนวนผลิตภัณฑ์ที่มีมากขึ้น ก่อให้เกิดสินค้าเหลือสต็อก หากจะนำไปขายใต้ตึกก็มีพ่อค้าแม่ค้าที่มารับไปขายอยู่แล้ว จึงได้ย้ายเข้ามาขายส่งที่ตึกใบหยก
เมื่อเสื้อขายดี จึงหันมาตัดกระโปรง และกางเกงขนาด XL,XXL ,XXXL วันไหนรับออเดอร์ต่างประเทศขนาดจะถูกเพิ่มขึ้นมาอีกเป็น XXXXL ,XXXXXL ภาษาแม่ค้าเรียกว่า 1 เอ็กซ์ – 5 เอ็กซ์ ส่วนกางเกงเริ่มตัดตั้งแต่เอว 32 นิ้ว ขยายสุดถึงเอว 50 นิ้ว ทว่าตอนนี้ทำแค่ 44-46 นิ้วเท่านั้น กระโปรงยีนส์ 42-44 นิ้ว
สำหรับช่างตัดเสื้อแล้ว เสื้อผ้าไซส์เล็กตัดง่ายกว่าเยอะ วันหนึ่งทำออกมา 10 แบบได้สบายๆ ตรงข้ามไซส์ใหญ่ออกได้ 3-4 แบบต่อวันเท่านั้น
เนื้อผ้าขึ้นอยู่กับว่าเทรนด์แฟชั่นมาอย่างไร ส่วนใหญ่ใช้ผ้าไทย ผ้าฮ่องกงถูกสั่งเข้ามา ต่อเมื่อเส้นด้ายทอโรงงานใช้ไม่ได้จริงๆ
สมัยก่อนแบบเสื้อหลักๆทำออกมาเป็นคอวี เน้นเล่นสี ทำไปทำมาคิดว่าจะทำอย่างไรให้หนีคอวี และคอกลม พอแฟชั่นเริ่มเข้ามา มีการดัดแปลง เพิ่มอะไหล่ ทำสกรีนตกแต่งตัวเสื้อ
“แบบมีทั้งเบสิคเรียบๆและตามแฟชั่น เปลี่ยนตลอด ยุคนี้ฮิตแบบนี้ ตามแฟชั่นช่วงปิดเทอม ลูกค้าเยอะมาก เปลี่ยนแบบเสื้อออกมาทุกวัน”
แม้จะทำออกมาคล้ายกับเสื้อตัวเล็ก อย่างไรก็ตามเสื้อไซส์ใหญ่ยังคงมีข้อจำกัดที่ต้องดัดแปลงให้เหมาะสมกับผู้สวมใส่ “ทำเสื้อผ้าไซส์ใหญ่ต้องเข้าให้ถึงรูปแบบเสื้อผ้าคนอ้วนที่ยังเชยๆ แต่งอย่างไรให้ดูกระชากวัยขึ้นมา...สมมุติฮิตเสื้อแขนจั๊มพ์ เอวจั๊มพ์เราก็ดัดแปลงออกมาจั๊มพ์แบบหลวมๆ เสื้อแขนกุดของคนตัวเล็ก เอามาทำต้องล้ำแขนออกมาหน่อย เสื้อไซส์ใหญ่ การผ่าชายเสื้อสำคัญมาก ช่วยให้เพรียว”
คนตัวเล็กจะฮิตยังไงก็แล้วแต่ ลักษณะสำคัญของเสื้อผ้าไซส์ใหญ่ต้องยาวคลุม ก้น หน้าท้อง เท่าที่ทำมาเอวลอยจะไม่ค่อยมีใครกล้า ส่วนเกาะอก สายเดี่ยวเปิดโชว์ด้านบนยอม แต่ให้โชว์พุงหายาก ไม่เคยเห็น กางเกงเอวต่ำ เคยทำออกมาแต่ไม่ประสบความสำเร็จ จึงทำออกมาเอวสูงและปานกลางปิดสะดือ
โดยทั่วไปเข็มขัดจะมีมาตรฐานฟรีไซส์ เต็มที่เอว 30 นิ้วลูกค้าบางคนเอว 34 ขึ้นไปจนถึง 50 นิ้ว จึงทำเข็มขัดขึ้นมาขายพร้อมกระโปรง แถมให้ทุกตัวที่เป็นกระโปรง เพิ่มต้นทุน แต่ถือว่าจำนวนลูกค้าที่ซื้อกระโปรงไปเยอะ เอาส่วนนี้มาทำเข็มขัด กระโปรงพร้อมเข็มขัด 299 บาท ถ้าเป็นยีนส์ 399-499 บาทในราคาปลีก
ย่างเข้าปีที่ 8 ของธุรกิจประเภทนี้ ทำให้เธอเข้าใจความต้องการของสาวเจ้าเนื้อ โครงการต่างๆเริ่มพร่างพราย ไม่ว่าจะเป็นการตัดชุดราตรี ธุรกิจรองเท้า หรือชุดว่ายน้ำ คนที่เอว 34 ขึ้นไปหาใส่ลำบากและราคาแพง
“ไม่มีไซส์เจ๊หรอก” เสียงพูดอย่างไร้เยื่อใยของคนขายเสื้อผ้า ทำเอาสาวร่างอวบที่ได้ยินถึงกับท้อใจประกอบกับเสียงเรียกร้องของลูกค้าที่ร้านยุให้หาเสื้อผ้าขนาดใหญ่มาขาย กลายเป็นที่มาของร้านทีแอนด์โอของ ศศิธร แสนราชา
ด้วยความที่เสื้อผ้าหายาก แบบที่ใส่ดูเป็นผู้ใหญ่ทำให้สาวเจ้าเนื้อขาดความมั่นใจไม่กล้าออกนอกบ้านแรกๆที่เปิดร้าน ลูกค้าบางคนอายที่จะเข้ามาเลือกซื้อ ยิ่งวันไหนเฮีย สามีเจ๊เป็นพ่อค้าเอง ลูกค้ายิ่งไม่กล้าเข้า
เมื่อก่อนเสื้อไซส์ใหญ่มีแต่สไตล์แม่บ้าน หาสวยถูกใจยาก ไปงานทีลำบาก เดี๋ยวนี้มีหมด เปิดร้านมาได้ 4 ปี เมื่อก่อนขายรอบอก 44-46 ถิอว่าใหญ่ ยังมีลูกค้าบางคนใส่ไม่ได้ ขอให้เพิ่มขนาดไซส์ 48-50 ยังไม่ได้ เพิ่มไปเรื่อยๆจนกว่าลิมิตเต็ม ตอนนี้ลิมิตอยู่ที่ 52 กางเกงอยู่ที่เอว 42 กระโปรง 42 กระโปรง-กางเกงยีนส์อยู่ที่ 42-44 ลูกค้าบางคนเป็นผู้ใหญ่ไม่ชอบเกาะอก อย่างเสื้อคอถ่วง วัยรุ่นมองว่าแก่ แต่ผู้ใหญ่ชอบ พอให้ผู้ใหญ่ไปใส่เกาะอก ก็ไม่ใช้สไตล์เขา ชุดของวัยทำงานมี ขาดเสื้อสูทตัวนอกที่กำลังเจรจาให้โรงงานทำให้
“ร้านสไตล์นี้อยู่ได้ เพราะอย่างแรกเศรษฐกิจแบบนี้ไม่ต้องไปซื้อของแพง อีกอย่างแบบก็สวย คนอ้วนผิวจะเต็ม คนผอมจะใส่เสื้อคอลึก ต้องลึกลงไปเลย แต่คนอ้วน ไม่ต้องลึกมาก ก็เต็ม สวยดูดีได้”
ข้ามฝั่งเดินแถวตะวันนาไนท์บาร์ซ่า ที่นี่มีร้านเอาใจสาวไซส์ใหญ่ถึง 2 ร้าน แหม่ม-อรพรรณ เจ้าของร้าน “FAT GIRL” ในตะวันนา เผยเหตุที่มาเปิดร้านเพราะเห็นตัวอย่างแม่ของเจ้าตัว เป็นคนอ้วน เสื้อผ้าตามร้านหรือแม้แต่ผ้าตัดที่ร้านยากมาก บางครั้งดองเป็นปี แถมราคาค่าตัดก็แพงหูฉี่ ตลอด 7 ปีที่เปิดมาตั้งแต่มีตะวันนา สิ่งที่สังเกตได้คือขนาดเสื้อที่มีความใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ แรกๆอก 44 ถือว่าใหญ่แล้ว เดี๋ยวนี้ 52 นิ้ว แต่ก่อนเอว 38 –40 นิ้ว ถือว่าใหญ่มาก เดี๋ยวนี้มีถึง 46 นิ้ว
เสื้อผ้าไม่ถึงกับอินเทรนด์ตามแฟชั่นเป๊ะราวกับหลุดจากแม็กกาซีน ตัวเล็กดูน่ารัก พอจับมาขยายใหญ่กลับไม่น่ารักเท่าไหร่ ลิมิตสาวร่างใหญ่มีมาก จะมาใส่เสื้อสายเดี่ยว โชว์ต้นแขน หรือโชว์หน่องมันไม่ได้ จะออกมาโชว์นิดหน่อย จะมาเปิดทั้งต้นแขนก็ไม่ไหว เพราะมีเซลลูไลท์เยอะ ขาไม่เรียว ถ้าเปิดเยอะไปจะไม่ค่อยน่ารักเท่าไรเอวต่ำ มากไป เวลานั่งก้นจะโผล่ ทำต่ำมากเหมือนคนผอมใส่ไม่ได้
วิธีเลือกเสื้อเข้าร้านจึงพยายามเลือกเสื้อที่ลูกค้าใส่แล้วดูผอม แนบตัวเกินก็ไม่สวย แบบวัยรุ่นก็มีแต่ใส่ออกมาแล้วต้องดูผอม เสื้อคล้องคอมีแต่ส่วนใหญ่จะมองๆ ถึงจะชอบมากแค่ไหน เอาเข้าจริงๆไม่กล้า สายเดี่ยว น้อยคนจะกล้าใส่ แบบสวยจริงแต่ใช้ในชีวิตประจำวันไม่ได้ ต้องมั่นจริงๆ ผ้าส่วนใหญ่ที่ขายได้เป็นผ้าป่าน มัสลิน ระบายอากาศได้ดี ราคาตั้งแต่ 200 กว่าบาท ถึง 599 บาท
เดินลึกสัมผัสแอร์เย็นๆ ในย่านเดียวกัน ยังมีร้านอีกร้านติดป้ายขายเสื้อเชิ้ต ไซส์ 40-52 นิ้ว เสื้อยืดแฟชั่น XL ,XXL,XXXL เสื้อบูติค XL ,XXL 40-52 นิ้ว กระโปรงทำงาน 32-40 นิ้ว กางเกง 32-40 นิ้ว กางเกงยีนส์ยืด 32-42 นิ้ว ซึ่งดูคึกคักไปด้วยหญิงสาวหุ่นตุ้ยนุ้ย ที่พกพาน้ำหนักตัวมาเกินพิกัด ก้มๆเงยๆเลือกซื้อเสื้อผ้าถูกใจ
อ้อ หญิงสาวร่างเพรียวเจ้าของร้านเล่าว่าขายมา 2-3ปี เห็นว่าร้านเสื้อผู้ชายไซส์ใหญ่มีเยอะ สาวไซส์ใหญ่ หาเสื้อใส่ยาก บางคนต้องใส่ทรงผู้ชาย เสื้อ อีกอย่างลูกค้าไม่ค่อยเกี่ยงมากเรื่องราคา เลือกทรงที่เขาดูผอมที่สุด ขายผู้ใหญ่เสื้อแขนต้องยาว ไม่มีลาย วัยรุ่นแขนสั้นขึ้นมาลายตุ๊กตา ดูช่วงบ่า คอปิดมากๆก็ไม่ซื้อ คอจีน ช่วงตรุษจีนถึงดูอ้วนก็ขายดี ตอนนี้เอวจั๊ม สกรีนไม่ค่อยเยอะ ลายเรียบๆ กระโปรงตัดเอง กระโปรงไซส์เล็กมีแบบไหนไซส์ใหญ่ก็มี กระโปรงทรงแฟชั่น บานๆออกมาจะขายหมดเร็ว บางครั้งอาจไม่ค่อยเหมาะแต่เขาก็ใส่กัน เห็นคนผอมใส่สวยก็อยากใส่บ้าง ผ้าฮ่องกงต้นทุนราคาแพงหน่อย ผ้าไทยสีและลายจะไม่ค่อยสวย แต่มีไซส์ เพราะว่าผ้ามันถูก ตัดออกมาขายได้ ผ้าฮ่องกงไซส์เล็กแพงแล้ว ไซส์ใหญ่ก็บวกเพิ่มไปอีก 499 บาท เท่าราคาห้าส่วน
“ร้านแบบนี้ก็ดีนะ คนตัวเล็กมีเสื้อผ้าใส่ คนตัวใหญ่ก็ใส่ได้ แฟชั่นเหมือนกัน ไม่ใช่แค่เสื้อยืด กางเกงยีนส์ทรงผู้ชาย ถ้าคนไซส์ใหญ่ใส่จะเหมือนทอมไป ที่นี่ยีนส์ขาม้า ใส่ออกมาเหมือนผู้หญิงหมดทุกอย่าง ถือว่าเขามีทางเลือกมากขึ้น” เสียงใสๆพูดถึงอาชีพเจ้าตัวด้วยความภูมิใจ
สาวเจ้าเนื้อตามติดกระแสอินเทรนด์
รุ่งตะวัน สาวร่างตุ้ยนุ้ย พกพาน้ำหนัก 94 ปี เอว 37 บอกว่าเธอตามกระแสแฟชั่นอยู่ตลอด แต่ไม่มีให้ตาม ส่วนใหญ่เดินแถวตะวันนา ประตูน้ำ ล่าสุดเพิ่งไปโดนใจกระโปรงมาแต่ไม่มีไซส์ เทรนด์นิยมตอนนี้เน้นสีชมพูและเขียว คนอ้วนมีเยอะ มาซื้อไม่ทัน แต่ก่อนใส่เสื้อยืดตัวใหญ่ๆ ความอ้วนทำให้หาเสื้อผ้ายาก เคยลดน้ำหนัก แต่ทำไม่ได้ ไม่ทันใจ ยับยั้งปากไม่ได้ ไซส์ใหญ่ที่มีเป็นของคนแก่ๆ คนอ้วนจะไม่ค่อยมีเทรนด์ ตอนนี้เริ่มมีกางเกงแฟชั่นเหมือนคนผอมแต่ไม่มาก
“มีร้านอย่างนี้ดี แต่กลัวว่าจะติดเป็นนิสัย ไม่ผอม อ้วนไปเรื่อยๆ” สาวตุ้ยนุ้ยเปิดใจ
หญิง สาวร่างตุ้ยหนัก60 กว่าๆ อายุ 22 บอกว่าเธอนิยมสไตล์เรียบร้อย เมื่อก่อนหนักเกือบ 90 กิโลกรัมตอนนั้นยังไม่กังวลเรื่องอ้วน แต่งตัวธรรมดา ส่วนมากเป็นเสื้อยืดตัวใหญ่ๆ กางเกงยีนส์เอว 33 มาสนใจแฟชั่นอยากใส่ตามแฟชั่น เห็นเสื้อผ้าเล็กๆอยากใส่ อยากตัวเล็ก แต่งตัวธรรมดา ตอนจบม.6 แต่ก็ไม่ถึงกับตามแฟชั่นมากนัก เพราะเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย แพงกว่า 500 ไม่ซื้อ อีกอย่างมีชุดฟอร์มทำงาน จึงไม่ซื้อมาก
ปุย สาวอวบมาตั้งแต่เด็ก เลือกซื้อเสื้อเชิ้ต ยีนส์ธรรมดา ปุยไม่ชอบผ้ายืดทำให้เหงื่อออกง่าย หงุดหงิด อยากใส่ตามแฟชั่น แต่ไม่ใส่ เพราะรู้ว่าไม่เหมาะ วิธีเลือกใหญ่ไว้ก่อน เผื่ออ้วนขึ้นมาอีก ดีที่มีร้านแบบนี้ แสดงว่าคนอ้วนเพิ่มขึ้น ทำให้ธุรกิจประเภทนี้เติบโต เสื้อผ้าที่ออกแบบมามีจำกัด ดีไซน์ไม่เยอะ จึงอยากทำร้านเสื้อผ้าไซส์ใหญ่ ตามแทรนด์ ออกแบบเอง อ้วนเหมือนกันจึงเข้าใจคนอ้วน
ยุ้ย-ศิรินทริกา สันธิศิริ สาวเจ้าเนื้อวัย 32 ปีผู้พิชิตมงกุฏราชินีช้างปี 2545 ตอนนี้น้ำหนักลดเหลือ 89 กิโลกรัม เธอเล่าว่ารูปร่างส่วนบนไม่ใหญ่ ทำให้หาเสื้อใส่ง่าย เวลาเพื่อนต่างประเทศฝากซื้อ ตอนวัยรุ่นไม่ค่อยเดือดร้อนเพราะไม่ค่อยตามแฟชั่น แต่งตามชอบมากกว่า ใส่ดูดี ไม่ใช่ก๊อบจากแฟชั่นเป่ะ เสื้อผ้าเก็บไว้นานๆบางครั้งหยิบมาใส่
ก่อนเข้าประกวดเดินเลือกซื้อเสื้อผ้าคนเดียว ร้านบูติกไซส์ใหญ่ของผู้หญิงมีน้อย ประเภทยี่ห้อ ถึงจะหาซื้อได้ ยอมเสียแพง คนอ้วนธรรมดา ไม่ลงทุน ส่วนใหญ่จะตัด หมดเงินไปกับการใช้สอยซื้อสินค้าเยอะมาก ของแบรนด์เมืองนอก บริติส อินเดีย เบเนตอง บีดี จะมีไซส์ใหญ่สำหรับผู้หญิง เสื้อคล้องคอ เคยซื้อตัวละ1700 บาท ตัวละ 2000-3000 บาทก็มี หาไซส์ไม่ได้ เห็นว่าสวย อยากใส่ ตามแฟชั่นบ้าง แต่ราคาแพง ต้องยอมเสียเงิน
ยุ้ยนิยมใส่เสื้อคล้องคอ กางเกงสี่-ห้าส่วน เวทีประกวดทำให้รู้จากเพื่อนผู้เข้าประกวดไซส์เดียวกัน
แหล่งเสื้อผ้าไซส์ใหญ่ ส่วนใหญ่นำมาเขมร ตลาดโรงเกลือ นำเข้าจากประเทศสหรัฐ แคนาดา ตามโรงงานที่เย็บผิดแบบ มีตำหนิ ไม่ขายในประเทศ โละส่งโรงงาน เป็นสินค้ามือหนึ่ง นำมาขายราคาถูก ประมาณ 150 บาท
อยากอินเทรนด์ต้องแต่งอย่างไร
ตุ๊กจากร้าน SPARK GIRL เล่าว่าช่วงนี้กระโปรงมาแรงมาก จึงต้องทำสั้นๆ ย้วยๆหน่อย ส่วนโทนสี นิยมโทนสีหวาน จริงๆคนอ้วนใส่ยิ่งอ้วน แต่ก็ชอบใส่ สีชมพูทำออกมาจะออกสีตุ่นๆนิด สีหวานแต่ไม่มาก เดี๋ยวนี้นิยมสวมใส่เสื้อผ้าเข้าคู่กัน ไปไหนเป็นชุด อย่างเสื้อผ้าออกมาสีหวาน กระเป๋าและรองเท้าก็จะออกมาแนวหวานตาม ทำให้เทรนด์แฟชั่นไปด้วยกัน แหวกหลัง คล้องคอตอนนี้ก็ยังมีอยู่ เสื้อคลุมก็ยังใช้อยู่ พรางหน้าอก ท้อง เทรนด์ใหม่ “ผ้าตัวใหม่ สีเรียบๆแต่งอะไหล่ลงไปให้ดูเก๋ขึ้น”
ศศิธรจากร้านทีแอนด์โอบอกว่าตอนนี้ไซส์เล็กมีเสื้อแหวกหลัง สาวไซส์ใหญ่ก็มี “เรียกว่าอินเทรนด์สุด” 2 อาทิตย์ก่อนฮิตลูกไม้แขนย้วย วัยรุ่นที่มั่นใจ แขนเป็นมัดๆก็ใส่ คนที่เปรี้ยวหน่อย จะใส่มีลูกไม้เน้นสีสัน เซ็กซี่
ช่วงนี้ส่วนใหญ่ ฮิตลูกไม้ คอถ่วงย้อนยุค วัยรุ่นดูแล้วแก่ แต่วัยสาวจะชอบ ส่วนวัยรุ่นจะชอบเสื้อตัวเล็ก โป๊นิด ส่วนกลุ่มแม่บ้านจะชอบเสื้อปัก ตัวยาว
แต่งอย่างไรให้ดูดี
ความที่เรียนมาด้านนี้ ขายเสื้อผ้ามา 4 ปี ลูกค้าลองให้ดูไม่รู้กี่คนต่อกี่คน เลือกไม่เป็นก็ต้องเป็น ไม่รู้ก็ต้องรู้ ว่าลักษณะนี้ใส่แบบนี้สวย เมื่อลูกค้าเข้าร้าน เจ๊ธรสามารถแนะนำลูกค้าที่เข้ามาได้ว่า บุคลิกอย่างนี้ต้องใส่เสื้อสไตล์นี้ คนอ้วนผิวจะสวย อยู่ที่คนมั่นใจมาก มั่นใจน้อย “พี่ไม่กลัวคนใหญ่ แต่กลัวความมั่นใจ ขอให้คุณมั่นใจคุณจะสวยและเซ็กซี่”
คนอ้วนบางคนใส่เสื้อยืด คอกลม มีปก ที่ผู้หญิงหรือผู้ชายจะใส่ก็ได้ แต่จะให้ใส่อย่างนี้ทุกวันก็เบื่อ จะไปไหนมาไหน น่าจะมีเว้านิดหน่อย ทำให้ดูดี เซ็กซี่ไม่ต้องมาก นิดๆก็ดีแล้ว
“สาวมั่นต้องใส่รัดๆหน่อย ถึงจะมีพุงปลิ้นหน่อย แต่ปลิ้นแบบน่ารัก”
บางคนส่วนสูงไม่เหมือนกัน ถ้าจะขายกางเกงให้คนอ้วนต้องถามว่า “อ้วนตั้งแต่กำเนิด หรือเพิ่งมาอ้วนทีหลัง” เพราะคนอ้วนแต่กำเนิดจะอ้วนที่ขาและสะโพก แต่คนที่มาอ้วนที่หลังจะอ้วนลงพุงและหน้าท้องสาวอ้วนหลายคนไม่เคยใส่ ใหม่ๆใส่แบบธรรมดา ใส่ไปใส่มา ค่อยกระชับขึ้นทีละนิด ทีละนิด เซ็กซี่ขึ้นที่ละหน่อย
ต้องดูบุคลิกว่า บางคนอึ๋มใหญ่ หรืออึ๋มเล็ก บางคนอ้วนแต่มีเอว บางคนไม่มีเอว บางคนสะโพกใหญ่ ต้องเลือกเสื้อผ้าให้เหมาะสม คนไม่มีหน้าอกใส่คอถ่วงสวย ถ้ามีหน้าอกแนะให้ใส่คอวี คอกว้าง โชว์อึ๋มให้เต็มที่
คนอ้วนจะดูแก่ มีอายุมากกว่าอายุจริง ถึงจะสวยเปล่งปลั่งอย่างไรต้องยอมรับจุดนี้ ดังนั้นไม่ควรปล่อยโอกาสให้แก่แล้วแก่เลย จะบอกลูกค้าทุกคนว่า พออายุ 30 ขื้นไปต้องแต่งให้เซ็กซี่ พอ 40 ขึ้นไปใส่โป๊นิดหน่อย ไม่ให้ดูแก่
แนวโน้มธุรกิจเสื้อจัมโบ้ไซส์
ตุ๊ก คาดการณ์ทิศทางธุรกิจประเภทนี้ว่าตอนนี้ตลาดไซส์ใหญ่เต็มที่ มีคนเปิดร้านมากขึ้น เพราะเป็นธุรกิจที่น่าทำ แต่ถ้าเทียบอัตราคนอ้วนยังถือว่าน้อยอยู่ ในต่างจังหวัด แต่เดิมแม่ค้าต่างจังหวัดรับไปขายน้อย ช่วงหลังเริ่มมากขึ้นเพราะเห็นว่าทางกรุงเทพนิยม แต่งกัน อีกอย่างแม่ค้าที่มารับไป ส่วนใหญ่เจ้าเนื้อไม่แพ้ลูกค้า เมื่อเห็นแม่ค้าที่แต่งเป็นนางแบบโชว์ให้ดู ลูกค้าเห็นสวยดูดี ก็อยากใส่บ้าง
ส่วนแหม่ม-อรพรรณ เจ้าของร้าน “FAT GIRL” มองธุรกิจนี้ว่า ร้านอย่างนี้น่าจะเป็นผลดีต่อคนอ้วนที่หาเสื้อใส่ยาก บางครั้งตัดออกมาไม่สวย แต่เสื้อสำเร็จรูปเห็นได้เลย ชอบใส่ถูกใจก็สามารถซื้อไปได้เลย อีกอย่างราคาค่อนข้างถูก พร้อมบอกว่าร้านเสื้อผ้าไซส์ใหญ่ที่นับวันจะมากขึ้น ไม่น่าจะเป็นผลให้คนอ้วนทวีจำนวนตาม เพราะบ้านเราคนกินกันเพลินมาแต่ไหนแต่ไร ตรงข้ามกับพนักงานร้านเสื้อผ้าส่งออกรายใหญ่ (ไม่ประสงค์ออกนาม) เธอบอกว่ายิ่งมีเสื้อผ้าไซส์ใหญ่ออกมามาก ยิ่งทำให้คนอ้วนเพิ่มจำนวนมากตาม
ด้านศศิธร จากร้านของร้านทีแอนด์โอบอกว่า แนวโน้มน่าจะไปเรื่อยๆ ตราบใดที่คนยังใช้เสื้อผ้า ไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ โดยทั่วไปเสื้อผ้าไซส์เล็กขายง่ายกว่า เพราะว่าคนผอมมีเยอะ แต่คนอ้วนที่มีกำลังทรัพย์ อยากจะเปรี้ยว อยากจะหวาน ก็ควรจะมีสิทธิ์สวยเหมือนกัน
“ต่อไปจะเห็นคนอ้วนสวยทุกคน เหมือนคนตัวเล็ก”
สารพัดวิธีลดน้ำหนัก ตั้งแต่ออกกำลังกาย ลดทางลัดด้วยยาลดความอ้วนสูตรต่างๆ แต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะทำให้พวกเธอดูเพรียวบางลงได้ ทำเอาสาวๆหลายคนถึงกับหมดความมั่นใจกับเรือนร่างตุ้ยนุ้ยของตัวเอง
เพราะไหนจะถูกคนรอบข้างโห่ล้อเลียนหุ่นจัมโบ้ไซส์แล้ว สังคมยังปิดกั้นงานและโอกาสดีๆ
ในเมื่อแก้ให้ผอมไม่ได้ ก็ยังมีเสื้อให้สวยได้ ความสวยไม่เข้าใครออกใคร สาวเจ้าเนื้อก็มีหัวใจอยากแต่งตัวกิ๊บเก๋ยูเรก้า ทว่าเสื้อผ้าแฟชั่นแต่ละคอลเลคชั่น ไม่ว่าจะอินเทรนด์ คว้านหน้า เว้าหลัง สายเดี่ยว เอวต่ำ เอวลอยล้วนถูกผลิตออกมาแบบรู้เห็นเป็นใจกับสาวๆหุ่นนางแบบ เรียกว่าเกิดมาหุ่นผอมเพรียวเป็นได้เปรียบ
แต่ไหนแต่ไรมา เสื้อผ้าของสาวร่างตุ้ยจึงมีทางเลือกไม่มากนัก จำกัดอยู่ที่เสื้อยืด เสื้อเชิ้ต กางเกง ฟรีไซส์แบบเดียวกับที่ผู้ชายร่างใหญ่เค้าใส่กัน
ไม่กี่ปีที่ผ่านมา ธุรกิจเสื้อผ้าไซส์ใหญ่เกิดขึ้นสานฝันของสาวๆหุ่นจัมโบ้เหล่านี้ให้สวยได้ดั่งใจ
ปีนี้เทรนด์เสื้อผ้าสีหวานแหวว กระโปรงบานขาสั้น กำลังอินเทรนด์ในกลุ่มสาวไซส์เล็ก สำหรับสาวไซส์ใหญ่แล้ว “เสื้อผ้าไซส์เล็กนิยมอย่างไร ไซส์ใหญ่ก็มีเช่นกัน” ช่วยให้อินเทรนด์ไม่แพ้สาวเอวบางร่างน้อย
เส้นทางธุรกิจเสื้อผ้าจัมโบ้ไซส์
ปลายปี 2546 ธุรกิจหลายประเทศแถบยุโรป โดยเฉพาะอเมริกา หันมาเล็งกลุ่มลูกค้าเป้าหมายคนอ้วนที่นับวันทวีจำนวนมากขึ้น ในเม็กซิโก เมืองแคนคูน มีรีสอร์ตสำหรับคนอ้วนแห่งแรกของโลก ภายใต้ชื่อฟรีดอม พาราไดซ์ เครื่องใช้ทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเก้าอี้ บันได เสื้อผ้า เตียงนอน เข็มขัด ไม้แขวนเสื้อ และอื่นๆอีกมากมายล้วนถูกผลิตสำหรับคนร่างใหญ่ใช้
เมืองไทย ช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมา คนอ้วนมีบทบาทมากขึ้น ธุรกิจเสื้อผ้าไซส์ใหญ่เริ่มทยอยเกิดตามมา โฆษณาหลายชิ้นใช้คนอ้วนเป็นพรีเซ็นเตอร์ มิวสิคใช้นักแสดงหุ่นตุ้ยนุ้ย ละครนำเสนอเรื่องราวของสาวเจ้าเนื้อในบทบาทของตัวเอก ที่สำคัญสาวๆร่างใหญ่เหล่านี้มีพื้นที่ทางสังคมให้หยัดยืน จากเวทีประกวดธิดาช้าง (Jumbo Queen Contest)พวกเธอได้รับการยอมรับจากคนในสังคม กู้ความมั่นใจแก่ผู้เข้าประกวดและสาวๆหุ่นใกล้เคียง
“2-3 ปีมานี้ คนอ้วนประมาณ 70 % มั่นมาก กล้าแต่งตัวขึ้น สายเดี่ยว เกาะอก ขาสั้น ได้แรงบันดาลใจจากพวกราชินีช้าง อ้วนแต่หน้าสวย ชอบแต่งตัวทำให้น้องๆที่อวบอ้วนกล้าแต่งตาม แต่ก่อนอายไม่กล้าใส่สั้น สีชมพู บางทีคอปาดกว้างๆไม่เอา กลัวจะยิ่งทำให้ดูอ้วน เห็นหน้าอกอึ๋ม” ตุ๊ก เจ้าของร้าน SPARKGIRLเอเย่นต์ใหญ่ส่งออกเสื้อผ้าจัมโบ้ทั้งในและนอกประเทศ แถบซาอุดิอาระเบีย และเลบานอนกล่าวถึงจุดบูมของธุรกิจนี้
จากจุดเริ่มต้นขายเสื้อผ้าตัวเล็กที่จตุจักรในวันเสาร์-อาทิตย์ และวันธรรมดาตามใต้ตึกออฟฟิซ ไม่ประสบความสำเร็จ กระทั่งนึกได้ว่าน่าจะมีเสื้อผ้าสำหรับคนร่างใหญ่บ้าง
“เป็นคนค่อนข้างท้วม ยัดเสื้อใส่เข้าไปแบบปลิ้นๆ นึกได้ว่าทำไมไม่มีเสื้อผ้าใหญ่กว่านี้ บางครั้งจะไปงานเลี้ยงสักงาน เสื้อผ้าหาซื้อได้เป็นสไตล์ผู้ใหญ่ ทั้งที่วัยยังเด็ก จึงจ้างร้านตัดเสื้อไซส์ใหญ่ 50 ตัว มาลองขาย”
ปรากฏว่าเสื้อ 50 ตัวที่จ้างทำ ขายหมดเกลี้ยงภายในวันเดียว กลายเป็นแรงบันดาลใจว่า คนอวบๆหรืออ้วนๆมีค่อนข้างเยอะ “น่าปลื้มใจ สมัยก่อน ตี 5 เห็นคนถือตะกร้า รอร้านเปิด แป๊บเดียวหมดเลย”
จากเสื้อ 50 ตัวกลายเป็น 100 ตัว และมีทีท่าว่าจะเพิ่มเป็นปริมาณมากขึ้น ขณะเดียวกันต้นทุนการจ้างก็แพงเป็นเงาตามตัว จึงหันมาตัดเย็บเอง จากร้อยตัวกลายเป็นพันตัว จำนวนผลิตภัณฑ์ที่มีมากขึ้น ก่อให้เกิดสินค้าเหลือสต็อก หากจะนำไปขายใต้ตึกก็มีพ่อค้าแม่ค้าที่มารับไปขายอยู่แล้ว จึงได้ย้ายเข้ามาขายส่งที่ตึกใบหยก
เมื่อเสื้อขายดี จึงหันมาตัดกระโปรง และกางเกงขนาด XL,XXL ,XXXL วันไหนรับออเดอร์ต่างประเทศขนาดจะถูกเพิ่มขึ้นมาอีกเป็น XXXXL ,XXXXXL ภาษาแม่ค้าเรียกว่า 1 เอ็กซ์ – 5 เอ็กซ์ ส่วนกางเกงเริ่มตัดตั้งแต่เอว 32 นิ้ว ขยายสุดถึงเอว 50 นิ้ว ทว่าตอนนี้ทำแค่ 44-46 นิ้วเท่านั้น กระโปรงยีนส์ 42-44 นิ้ว
สำหรับช่างตัดเสื้อแล้ว เสื้อผ้าไซส์เล็กตัดง่ายกว่าเยอะ วันหนึ่งทำออกมา 10 แบบได้สบายๆ ตรงข้ามไซส์ใหญ่ออกได้ 3-4 แบบต่อวันเท่านั้น
เนื้อผ้าขึ้นอยู่กับว่าเทรนด์แฟชั่นมาอย่างไร ส่วนใหญ่ใช้ผ้าไทย ผ้าฮ่องกงถูกสั่งเข้ามา ต่อเมื่อเส้นด้ายทอโรงงานใช้ไม่ได้จริงๆ
สมัยก่อนแบบเสื้อหลักๆทำออกมาเป็นคอวี เน้นเล่นสี ทำไปทำมาคิดว่าจะทำอย่างไรให้หนีคอวี และคอกลม พอแฟชั่นเริ่มเข้ามา มีการดัดแปลง เพิ่มอะไหล่ ทำสกรีนตกแต่งตัวเสื้อ
“แบบมีทั้งเบสิคเรียบๆและตามแฟชั่น เปลี่ยนตลอด ยุคนี้ฮิตแบบนี้ ตามแฟชั่นช่วงปิดเทอม ลูกค้าเยอะมาก เปลี่ยนแบบเสื้อออกมาทุกวัน”
แม้จะทำออกมาคล้ายกับเสื้อตัวเล็ก อย่างไรก็ตามเสื้อไซส์ใหญ่ยังคงมีข้อจำกัดที่ต้องดัดแปลงให้เหมาะสมกับผู้สวมใส่ “ทำเสื้อผ้าไซส์ใหญ่ต้องเข้าให้ถึงรูปแบบเสื้อผ้าคนอ้วนที่ยังเชยๆ แต่งอย่างไรให้ดูกระชากวัยขึ้นมา...สมมุติฮิตเสื้อแขนจั๊มพ์ เอวจั๊มพ์เราก็ดัดแปลงออกมาจั๊มพ์แบบหลวมๆ เสื้อแขนกุดของคนตัวเล็ก เอามาทำต้องล้ำแขนออกมาหน่อย เสื้อไซส์ใหญ่ การผ่าชายเสื้อสำคัญมาก ช่วยให้เพรียว”
คนตัวเล็กจะฮิตยังไงก็แล้วแต่ ลักษณะสำคัญของเสื้อผ้าไซส์ใหญ่ต้องยาวคลุม ก้น หน้าท้อง เท่าที่ทำมาเอวลอยจะไม่ค่อยมีใครกล้า ส่วนเกาะอก สายเดี่ยวเปิดโชว์ด้านบนยอม แต่ให้โชว์พุงหายาก ไม่เคยเห็น กางเกงเอวต่ำ เคยทำออกมาแต่ไม่ประสบความสำเร็จ จึงทำออกมาเอวสูงและปานกลางปิดสะดือ
โดยทั่วไปเข็มขัดจะมีมาตรฐานฟรีไซส์ เต็มที่เอว 30 นิ้วลูกค้าบางคนเอว 34 ขึ้นไปจนถึง 50 นิ้ว จึงทำเข็มขัดขึ้นมาขายพร้อมกระโปรง แถมให้ทุกตัวที่เป็นกระโปรง เพิ่มต้นทุน แต่ถือว่าจำนวนลูกค้าที่ซื้อกระโปรงไปเยอะ เอาส่วนนี้มาทำเข็มขัด กระโปรงพร้อมเข็มขัด 299 บาท ถ้าเป็นยีนส์ 399-499 บาทในราคาปลีก
ย่างเข้าปีที่ 8 ของธุรกิจประเภทนี้ ทำให้เธอเข้าใจความต้องการของสาวเจ้าเนื้อ โครงการต่างๆเริ่มพร่างพราย ไม่ว่าจะเป็นการตัดชุดราตรี ธุรกิจรองเท้า หรือชุดว่ายน้ำ คนที่เอว 34 ขึ้นไปหาใส่ลำบากและราคาแพง
“ไม่มีไซส์เจ๊หรอก” เสียงพูดอย่างไร้เยื่อใยของคนขายเสื้อผ้า ทำเอาสาวร่างอวบที่ได้ยินถึงกับท้อใจประกอบกับเสียงเรียกร้องของลูกค้าที่ร้านยุให้หาเสื้อผ้าขนาดใหญ่มาขาย กลายเป็นที่มาของร้านทีแอนด์โอของ ศศิธร แสนราชา
ด้วยความที่เสื้อผ้าหายาก แบบที่ใส่ดูเป็นผู้ใหญ่ทำให้สาวเจ้าเนื้อขาดความมั่นใจไม่กล้าออกนอกบ้านแรกๆที่เปิดร้าน ลูกค้าบางคนอายที่จะเข้ามาเลือกซื้อ ยิ่งวันไหนเฮีย สามีเจ๊เป็นพ่อค้าเอง ลูกค้ายิ่งไม่กล้าเข้า
เมื่อก่อนเสื้อไซส์ใหญ่มีแต่สไตล์แม่บ้าน หาสวยถูกใจยาก ไปงานทีลำบาก เดี๋ยวนี้มีหมด เปิดร้านมาได้ 4 ปี เมื่อก่อนขายรอบอก 44-46 ถิอว่าใหญ่ ยังมีลูกค้าบางคนใส่ไม่ได้ ขอให้เพิ่มขนาดไซส์ 48-50 ยังไม่ได้ เพิ่มไปเรื่อยๆจนกว่าลิมิตเต็ม ตอนนี้ลิมิตอยู่ที่ 52 กางเกงอยู่ที่เอว 42 กระโปรง 42 กระโปรง-กางเกงยีนส์อยู่ที่ 42-44 ลูกค้าบางคนเป็นผู้ใหญ่ไม่ชอบเกาะอก อย่างเสื้อคอถ่วง วัยรุ่นมองว่าแก่ แต่ผู้ใหญ่ชอบ พอให้ผู้ใหญ่ไปใส่เกาะอก ก็ไม่ใช้สไตล์เขา ชุดของวัยทำงานมี ขาดเสื้อสูทตัวนอกที่กำลังเจรจาให้โรงงานทำให้
“ร้านสไตล์นี้อยู่ได้ เพราะอย่างแรกเศรษฐกิจแบบนี้ไม่ต้องไปซื้อของแพง อีกอย่างแบบก็สวย คนอ้วนผิวจะเต็ม คนผอมจะใส่เสื้อคอลึก ต้องลึกลงไปเลย แต่คนอ้วน ไม่ต้องลึกมาก ก็เต็ม สวยดูดีได้”
ข้ามฝั่งเดินแถวตะวันนาไนท์บาร์ซ่า ที่นี่มีร้านเอาใจสาวไซส์ใหญ่ถึง 2 ร้าน แหม่ม-อรพรรณ เจ้าของร้าน “FAT GIRL” ในตะวันนา เผยเหตุที่มาเปิดร้านเพราะเห็นตัวอย่างแม่ของเจ้าตัว เป็นคนอ้วน เสื้อผ้าตามร้านหรือแม้แต่ผ้าตัดที่ร้านยากมาก บางครั้งดองเป็นปี แถมราคาค่าตัดก็แพงหูฉี่ ตลอด 7 ปีที่เปิดมาตั้งแต่มีตะวันนา สิ่งที่สังเกตได้คือขนาดเสื้อที่มีความใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ แรกๆอก 44 ถือว่าใหญ่แล้ว เดี๋ยวนี้ 52 นิ้ว แต่ก่อนเอว 38 –40 นิ้ว ถือว่าใหญ่มาก เดี๋ยวนี้มีถึง 46 นิ้ว
เสื้อผ้าไม่ถึงกับอินเทรนด์ตามแฟชั่นเป๊ะราวกับหลุดจากแม็กกาซีน ตัวเล็กดูน่ารัก พอจับมาขยายใหญ่กลับไม่น่ารักเท่าไหร่ ลิมิตสาวร่างใหญ่มีมาก จะมาใส่เสื้อสายเดี่ยว โชว์ต้นแขน หรือโชว์หน่องมันไม่ได้ จะออกมาโชว์นิดหน่อย จะมาเปิดทั้งต้นแขนก็ไม่ไหว เพราะมีเซลลูไลท์เยอะ ขาไม่เรียว ถ้าเปิดเยอะไปจะไม่ค่อยน่ารักเท่าไรเอวต่ำ มากไป เวลานั่งก้นจะโผล่ ทำต่ำมากเหมือนคนผอมใส่ไม่ได้
วิธีเลือกเสื้อเข้าร้านจึงพยายามเลือกเสื้อที่ลูกค้าใส่แล้วดูผอม แนบตัวเกินก็ไม่สวย แบบวัยรุ่นก็มีแต่ใส่ออกมาแล้วต้องดูผอม เสื้อคล้องคอมีแต่ส่วนใหญ่จะมองๆ ถึงจะชอบมากแค่ไหน เอาเข้าจริงๆไม่กล้า สายเดี่ยว น้อยคนจะกล้าใส่ แบบสวยจริงแต่ใช้ในชีวิตประจำวันไม่ได้ ต้องมั่นจริงๆ ผ้าส่วนใหญ่ที่ขายได้เป็นผ้าป่าน มัสลิน ระบายอากาศได้ดี ราคาตั้งแต่ 200 กว่าบาท ถึง 599 บาท
เดินลึกสัมผัสแอร์เย็นๆ ในย่านเดียวกัน ยังมีร้านอีกร้านติดป้ายขายเสื้อเชิ้ต ไซส์ 40-52 นิ้ว เสื้อยืดแฟชั่น XL ,XXL,XXXL เสื้อบูติค XL ,XXL 40-52 นิ้ว กระโปรงทำงาน 32-40 นิ้ว กางเกง 32-40 นิ้ว กางเกงยีนส์ยืด 32-42 นิ้ว ซึ่งดูคึกคักไปด้วยหญิงสาวหุ่นตุ้ยนุ้ย ที่พกพาน้ำหนักตัวมาเกินพิกัด ก้มๆเงยๆเลือกซื้อเสื้อผ้าถูกใจ
อ้อ หญิงสาวร่างเพรียวเจ้าของร้านเล่าว่าขายมา 2-3ปี เห็นว่าร้านเสื้อผู้ชายไซส์ใหญ่มีเยอะ สาวไซส์ใหญ่ หาเสื้อใส่ยาก บางคนต้องใส่ทรงผู้ชาย เสื้อ อีกอย่างลูกค้าไม่ค่อยเกี่ยงมากเรื่องราคา เลือกทรงที่เขาดูผอมที่สุด ขายผู้ใหญ่เสื้อแขนต้องยาว ไม่มีลาย วัยรุ่นแขนสั้นขึ้นมาลายตุ๊กตา ดูช่วงบ่า คอปิดมากๆก็ไม่ซื้อ คอจีน ช่วงตรุษจีนถึงดูอ้วนก็ขายดี ตอนนี้เอวจั๊ม สกรีนไม่ค่อยเยอะ ลายเรียบๆ กระโปรงตัดเอง กระโปรงไซส์เล็กมีแบบไหนไซส์ใหญ่ก็มี กระโปรงทรงแฟชั่น บานๆออกมาจะขายหมดเร็ว บางครั้งอาจไม่ค่อยเหมาะแต่เขาก็ใส่กัน เห็นคนผอมใส่สวยก็อยากใส่บ้าง ผ้าฮ่องกงต้นทุนราคาแพงหน่อย ผ้าไทยสีและลายจะไม่ค่อยสวย แต่มีไซส์ เพราะว่าผ้ามันถูก ตัดออกมาขายได้ ผ้าฮ่องกงไซส์เล็กแพงแล้ว ไซส์ใหญ่ก็บวกเพิ่มไปอีก 499 บาท เท่าราคาห้าส่วน
“ร้านแบบนี้ก็ดีนะ คนตัวเล็กมีเสื้อผ้าใส่ คนตัวใหญ่ก็ใส่ได้ แฟชั่นเหมือนกัน ไม่ใช่แค่เสื้อยืด กางเกงยีนส์ทรงผู้ชาย ถ้าคนไซส์ใหญ่ใส่จะเหมือนทอมไป ที่นี่ยีนส์ขาม้า ใส่ออกมาเหมือนผู้หญิงหมดทุกอย่าง ถือว่าเขามีทางเลือกมากขึ้น” เสียงใสๆพูดถึงอาชีพเจ้าตัวด้วยความภูมิใจ
สาวเจ้าเนื้อตามติดกระแสอินเทรนด์
รุ่งตะวัน สาวร่างตุ้ยนุ้ย พกพาน้ำหนัก 94 ปี เอว 37 บอกว่าเธอตามกระแสแฟชั่นอยู่ตลอด แต่ไม่มีให้ตาม ส่วนใหญ่เดินแถวตะวันนา ประตูน้ำ ล่าสุดเพิ่งไปโดนใจกระโปรงมาแต่ไม่มีไซส์ เทรนด์นิยมตอนนี้เน้นสีชมพูและเขียว คนอ้วนมีเยอะ มาซื้อไม่ทัน แต่ก่อนใส่เสื้อยืดตัวใหญ่ๆ ความอ้วนทำให้หาเสื้อผ้ายาก เคยลดน้ำหนัก แต่ทำไม่ได้ ไม่ทันใจ ยับยั้งปากไม่ได้ ไซส์ใหญ่ที่มีเป็นของคนแก่ๆ คนอ้วนจะไม่ค่อยมีเทรนด์ ตอนนี้เริ่มมีกางเกงแฟชั่นเหมือนคนผอมแต่ไม่มาก
“มีร้านอย่างนี้ดี แต่กลัวว่าจะติดเป็นนิสัย ไม่ผอม อ้วนไปเรื่อยๆ” สาวตุ้ยนุ้ยเปิดใจ
หญิง สาวร่างตุ้ยหนัก60 กว่าๆ อายุ 22 บอกว่าเธอนิยมสไตล์เรียบร้อย เมื่อก่อนหนักเกือบ 90 กิโลกรัมตอนนั้นยังไม่กังวลเรื่องอ้วน แต่งตัวธรรมดา ส่วนมากเป็นเสื้อยืดตัวใหญ่ๆ กางเกงยีนส์เอว 33 มาสนใจแฟชั่นอยากใส่ตามแฟชั่น เห็นเสื้อผ้าเล็กๆอยากใส่ อยากตัวเล็ก แต่งตัวธรรมดา ตอนจบม.6 แต่ก็ไม่ถึงกับตามแฟชั่นมากนัก เพราะเรียนไปด้วยทำงานไปด้วย แพงกว่า 500 ไม่ซื้อ อีกอย่างมีชุดฟอร์มทำงาน จึงไม่ซื้อมาก
ปุย สาวอวบมาตั้งแต่เด็ก เลือกซื้อเสื้อเชิ้ต ยีนส์ธรรมดา ปุยไม่ชอบผ้ายืดทำให้เหงื่อออกง่าย หงุดหงิด อยากใส่ตามแฟชั่น แต่ไม่ใส่ เพราะรู้ว่าไม่เหมาะ วิธีเลือกใหญ่ไว้ก่อน เผื่ออ้วนขึ้นมาอีก ดีที่มีร้านแบบนี้ แสดงว่าคนอ้วนเพิ่มขึ้น ทำให้ธุรกิจประเภทนี้เติบโต เสื้อผ้าที่ออกแบบมามีจำกัด ดีไซน์ไม่เยอะ จึงอยากทำร้านเสื้อผ้าไซส์ใหญ่ ตามแทรนด์ ออกแบบเอง อ้วนเหมือนกันจึงเข้าใจคนอ้วน
ยุ้ย-ศิรินทริกา สันธิศิริ สาวเจ้าเนื้อวัย 32 ปีผู้พิชิตมงกุฏราชินีช้างปี 2545 ตอนนี้น้ำหนักลดเหลือ 89 กิโลกรัม เธอเล่าว่ารูปร่างส่วนบนไม่ใหญ่ ทำให้หาเสื้อใส่ง่าย เวลาเพื่อนต่างประเทศฝากซื้อ ตอนวัยรุ่นไม่ค่อยเดือดร้อนเพราะไม่ค่อยตามแฟชั่น แต่งตามชอบมากกว่า ใส่ดูดี ไม่ใช่ก๊อบจากแฟชั่นเป่ะ เสื้อผ้าเก็บไว้นานๆบางครั้งหยิบมาใส่
ก่อนเข้าประกวดเดินเลือกซื้อเสื้อผ้าคนเดียว ร้านบูติกไซส์ใหญ่ของผู้หญิงมีน้อย ประเภทยี่ห้อ ถึงจะหาซื้อได้ ยอมเสียแพง คนอ้วนธรรมดา ไม่ลงทุน ส่วนใหญ่จะตัด หมดเงินไปกับการใช้สอยซื้อสินค้าเยอะมาก ของแบรนด์เมืองนอก บริติส อินเดีย เบเนตอง บีดี จะมีไซส์ใหญ่สำหรับผู้หญิง เสื้อคล้องคอ เคยซื้อตัวละ1700 บาท ตัวละ 2000-3000 บาทก็มี หาไซส์ไม่ได้ เห็นว่าสวย อยากใส่ ตามแฟชั่นบ้าง แต่ราคาแพง ต้องยอมเสียเงิน
ยุ้ยนิยมใส่เสื้อคล้องคอ กางเกงสี่-ห้าส่วน เวทีประกวดทำให้รู้จากเพื่อนผู้เข้าประกวดไซส์เดียวกัน
แหล่งเสื้อผ้าไซส์ใหญ่ ส่วนใหญ่นำมาเขมร ตลาดโรงเกลือ นำเข้าจากประเทศสหรัฐ แคนาดา ตามโรงงานที่เย็บผิดแบบ มีตำหนิ ไม่ขายในประเทศ โละส่งโรงงาน เป็นสินค้ามือหนึ่ง นำมาขายราคาถูก ประมาณ 150 บาท
อยากอินเทรนด์ต้องแต่งอย่างไร
ตุ๊กจากร้าน SPARK GIRL เล่าว่าช่วงนี้กระโปรงมาแรงมาก จึงต้องทำสั้นๆ ย้วยๆหน่อย ส่วนโทนสี นิยมโทนสีหวาน จริงๆคนอ้วนใส่ยิ่งอ้วน แต่ก็ชอบใส่ สีชมพูทำออกมาจะออกสีตุ่นๆนิด สีหวานแต่ไม่มาก เดี๋ยวนี้นิยมสวมใส่เสื้อผ้าเข้าคู่กัน ไปไหนเป็นชุด อย่างเสื้อผ้าออกมาสีหวาน กระเป๋าและรองเท้าก็จะออกมาแนวหวานตาม ทำให้เทรนด์แฟชั่นไปด้วยกัน แหวกหลัง คล้องคอตอนนี้ก็ยังมีอยู่ เสื้อคลุมก็ยังใช้อยู่ พรางหน้าอก ท้อง เทรนด์ใหม่ “ผ้าตัวใหม่ สีเรียบๆแต่งอะไหล่ลงไปให้ดูเก๋ขึ้น”
ศศิธรจากร้านทีแอนด์โอบอกว่าตอนนี้ไซส์เล็กมีเสื้อแหวกหลัง สาวไซส์ใหญ่ก็มี “เรียกว่าอินเทรนด์สุด” 2 อาทิตย์ก่อนฮิตลูกไม้แขนย้วย วัยรุ่นที่มั่นใจ แขนเป็นมัดๆก็ใส่ คนที่เปรี้ยวหน่อย จะใส่มีลูกไม้เน้นสีสัน เซ็กซี่
ช่วงนี้ส่วนใหญ่ ฮิตลูกไม้ คอถ่วงย้อนยุค วัยรุ่นดูแล้วแก่ แต่วัยสาวจะชอบ ส่วนวัยรุ่นจะชอบเสื้อตัวเล็ก โป๊นิด ส่วนกลุ่มแม่บ้านจะชอบเสื้อปัก ตัวยาว
แต่งอย่างไรให้ดูดี
ความที่เรียนมาด้านนี้ ขายเสื้อผ้ามา 4 ปี ลูกค้าลองให้ดูไม่รู้กี่คนต่อกี่คน เลือกไม่เป็นก็ต้องเป็น ไม่รู้ก็ต้องรู้ ว่าลักษณะนี้ใส่แบบนี้สวย เมื่อลูกค้าเข้าร้าน เจ๊ธรสามารถแนะนำลูกค้าที่เข้ามาได้ว่า บุคลิกอย่างนี้ต้องใส่เสื้อสไตล์นี้ คนอ้วนผิวจะสวย อยู่ที่คนมั่นใจมาก มั่นใจน้อย “พี่ไม่กลัวคนใหญ่ แต่กลัวความมั่นใจ ขอให้คุณมั่นใจคุณจะสวยและเซ็กซี่”
คนอ้วนบางคนใส่เสื้อยืด คอกลม มีปก ที่ผู้หญิงหรือผู้ชายจะใส่ก็ได้ แต่จะให้ใส่อย่างนี้ทุกวันก็เบื่อ จะไปไหนมาไหน น่าจะมีเว้านิดหน่อย ทำให้ดูดี เซ็กซี่ไม่ต้องมาก นิดๆก็ดีแล้ว
“สาวมั่นต้องใส่รัดๆหน่อย ถึงจะมีพุงปลิ้นหน่อย แต่ปลิ้นแบบน่ารัก”
บางคนส่วนสูงไม่เหมือนกัน ถ้าจะขายกางเกงให้คนอ้วนต้องถามว่า “อ้วนตั้งแต่กำเนิด หรือเพิ่งมาอ้วนทีหลัง” เพราะคนอ้วนแต่กำเนิดจะอ้วนที่ขาและสะโพก แต่คนที่มาอ้วนที่หลังจะอ้วนลงพุงและหน้าท้องสาวอ้วนหลายคนไม่เคยใส่ ใหม่ๆใส่แบบธรรมดา ใส่ไปใส่มา ค่อยกระชับขึ้นทีละนิด ทีละนิด เซ็กซี่ขึ้นที่ละหน่อย
ต้องดูบุคลิกว่า บางคนอึ๋มใหญ่ หรืออึ๋มเล็ก บางคนอ้วนแต่มีเอว บางคนไม่มีเอว บางคนสะโพกใหญ่ ต้องเลือกเสื้อผ้าให้เหมาะสม คนไม่มีหน้าอกใส่คอถ่วงสวย ถ้ามีหน้าอกแนะให้ใส่คอวี คอกว้าง โชว์อึ๋มให้เต็มที่
คนอ้วนจะดูแก่ มีอายุมากกว่าอายุจริง ถึงจะสวยเปล่งปลั่งอย่างไรต้องยอมรับจุดนี้ ดังนั้นไม่ควรปล่อยโอกาสให้แก่แล้วแก่เลย จะบอกลูกค้าทุกคนว่า พออายุ 30 ขื้นไปต้องแต่งให้เซ็กซี่ พอ 40 ขึ้นไปใส่โป๊นิดหน่อย ไม่ให้ดูแก่
แนวโน้มธุรกิจเสื้อจัมโบ้ไซส์
ตุ๊ก คาดการณ์ทิศทางธุรกิจประเภทนี้ว่าตอนนี้ตลาดไซส์ใหญ่เต็มที่ มีคนเปิดร้านมากขึ้น เพราะเป็นธุรกิจที่น่าทำ แต่ถ้าเทียบอัตราคนอ้วนยังถือว่าน้อยอยู่ ในต่างจังหวัด แต่เดิมแม่ค้าต่างจังหวัดรับไปขายน้อย ช่วงหลังเริ่มมากขึ้นเพราะเห็นว่าทางกรุงเทพนิยม แต่งกัน อีกอย่างแม่ค้าที่มารับไป ส่วนใหญ่เจ้าเนื้อไม่แพ้ลูกค้า เมื่อเห็นแม่ค้าที่แต่งเป็นนางแบบโชว์ให้ดู ลูกค้าเห็นสวยดูดี ก็อยากใส่บ้าง
ส่วนแหม่ม-อรพรรณ เจ้าของร้าน “FAT GIRL” มองธุรกิจนี้ว่า ร้านอย่างนี้น่าจะเป็นผลดีต่อคนอ้วนที่หาเสื้อใส่ยาก บางครั้งตัดออกมาไม่สวย แต่เสื้อสำเร็จรูปเห็นได้เลย ชอบใส่ถูกใจก็สามารถซื้อไปได้เลย อีกอย่างราคาค่อนข้างถูก พร้อมบอกว่าร้านเสื้อผ้าไซส์ใหญ่ที่นับวันจะมากขึ้น ไม่น่าจะเป็นผลให้คนอ้วนทวีจำนวนตาม เพราะบ้านเราคนกินกันเพลินมาแต่ไหนแต่ไร ตรงข้ามกับพนักงานร้านเสื้อผ้าส่งออกรายใหญ่ (ไม่ประสงค์ออกนาม) เธอบอกว่ายิ่งมีเสื้อผ้าไซส์ใหญ่ออกมามาก ยิ่งทำให้คนอ้วนเพิ่มจำนวนมากตาม
ด้านศศิธร จากร้านของร้านทีแอนด์โอบอกว่า แนวโน้มน่าจะไปเรื่อยๆ ตราบใดที่คนยังใช้เสื้อผ้า ไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ โดยทั่วไปเสื้อผ้าไซส์เล็กขายง่ายกว่า เพราะว่าคนผอมมีเยอะ แต่คนอ้วนที่มีกำลังทรัพย์ อยากจะเปรี้ยว อยากจะหวาน ก็ควรจะมีสิทธิ์สวยเหมือนกัน
“ต่อไปจะเห็นคนอ้วนสวยทุกคน เหมือนคนตัวเล็ก”
