MGR Online - ประเพณีแห่พระบัวเข็มรอบทะเลสาบอินเลกับมาจัดอีกครั้งหลังหยุดยาวไป 3 ปี ตั้งแต่โควิด-19 ระบาดเมื่อปี 2563 ขบวนเรือการะเวกออกเดินทางจากวัดผ่องต่ออูตั้งแต่เช้าวันอาทิตย์ที่ 15 ตุลาคม เวียนตามหมู่บ้าน 21 แห่ง เป็นเวลา 18 วัน ก่อนกลับมาที่เดิมอีกครั้งในวันที่ 1 พฤศจิกายน
วันอาทิตย์ที่ 15 ตุลาคม 2566 ที่ผ่านมา ซึ่งตรงกับวันขึ้น 1 ค่ำ เดือนตะดิงจุ๊ด หรือเดือน 7 ตามปฏิทินพม่า เป็นวันแรกของขบวนแห่ทางเรือ พระผ่องต่ออู หรือพระบัวเข็ม 4 องค์ ไปรอบทะเลสาบอินเล ในอำเภอหยองห้วย จังหวัดตองจี รัฐชานใต้ ซึ่งเป็นประเพณีประจำเดือนตะดิงจุ๊ด ที่ชาวอินตา-อินตู่ เคยจัดเป็นประจำทุกปีมาเป็นเวลาช้านาน แต่ต้องหยุดไปนาน 3 ปี ตั้งแต่ พ.ศ.2563 เนื่องจากการระบาดของโควิด-19 และเพิ่งกลับมาจัดใหม่อีกครั้งในปีนี้
กำหนดการเริ่มต้นตั้งแต่เวลา 04.00 น. เป็นพิธีทำบุญ จากนั้นเวลา 07.00 น. ขบวนเรือการะเวกที่เป็นพาหนะอัญเชิญพระบัวเข็มทั้ง 4 องค์ เริ่มออกเดินทางจากวัดผ่องต่ออู ไปตามหมู่บ้านต่างๆ รวม 21 แห่ง ที่ตั้งรายล้อมทะเลสาบอินเล เพื่อให้พุทธศาสนิกชนในแต่ละหมู่บ้านได้กราบไหว้บูชา และปิดทององค์พระ ขบวนเรือจะเดินทางต่อเนื่องเป็นเวลา 18 วัน จนเวียนครบทั้ง 21 หมู่ล้าน และวนกลับมาวัดผ่องต่ออูอีกครั้งในวันที่ 1 พฤศจิกายน 2566 ซึ่งพระสงฆ์ได้สิ้นสุดการจำพรรษาแล้ว และจะมีงานทำบุญใหญ่ที่วัดดังกล่าว
ประเพณีแห่พระบัวเข็มถือเป็นเทศกาลสำคัญของทะเลสาบอินเล ที่มีนักท่องเที่ยวทั้งที่อยู่ในพม่า ในรัฐชาน รวมถึงนักท่องเที่ยวชาวต่างประเทศนิยมไปชื่นชมเป็นจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม การกลับมาจัดประเพณีนี้อีกครั้งหลังในปีนี้ ซึ่งสถานการณ์ในหลายพื้นที่ของพม้ายังไม่สงบ ยังคงมีความขัดแย้งทางการเมืองเกิดขึ้น ทำให้มีนักท่องเที่ยวชาวต่างประเทศที่ไปเยี่ยมชมประเพณีนี้ไม่มากนัก
พระผ่องด่ออู หรือพระบัวเข็ม เป็นพระพุทธรูปที่แกะจากไม้จันทน์หอมอายุนับพันปี มีจำนวน 5 องค์ ตามประวัติพระเจ้าอลองสิทธู ได้อัญเชิญมาจากแหลมมลายูเมื่อพุทธศตวรรษที่ 17 และนำไปเก็บไว้ในถ้ำใกล้ทะเลสาบอินเล จนหลายร้อยปีให้หลังมีคนไปพบเข้า จึงได้มีการอัญเชิญมาประดิษฐานไว้ที่วัดผ่องต่ออู ต่อมา มีผู้ศรัทธาหลั่งไหลมาปิดทองกันอย่างไม่ขาดสาย กระทั่งทองที่ปิดองค์พระหนาจนทำให้องค์พระมีลักษณะกลมคล้ายลูกบอล
มีตำนานเล่าว่า ช่วงแรกเริ่มประเพณีแห่พระผ่องต่ออูไปรอบทะเลสาบอินเล เรือที่อัญเชิญพระทั้ง 5 องค์เกิดล่มลงกลางทะเลสาบ องค์พระทั้ง 5 จมลงไปในน้ำ ชาวบ้านต่างช่วยกันลงไปงมหา แต่กลับพบเพียง 4 องค์ ปรากฏว่าเมื่อนำองค์พระทั้ง 4 กลับมาที่วัด พบว่าพระองค์ที่ 5 ที่งมหาไม่พบ ได้กลับมาประดิษฐานอยู่ในวัดตามเดิมแล้ว ทำให้ประเพณีที่จัดในปีต่อมา จึงมีการอัญเชิญพระบัวเข็มลงเรือเพื่อแห่เพียง 4 องค์เท่านั้น
ทะเลสาบอินเล หรือที่ชาวไทใหญ่เรียกว่า "หนองหายยา" เป็นทะเลสาบที่มีขนาดใหญ่เป็นอันดับที่ 2 ของพม้า มีความกว้าง 116 ตารางกิโลเมตร อยู่ในอำเภอหยองห้วย จังหวัดตองจี อยู่ห่างทางทิศใต้ของตัวเมืองตองจีประมาณ 25 กิโลเมตร
น้ำจากทะเลสาบอินเลไหลลงมาทางทิศใต้เข้าสู่รัฐกะยา ตามลำน้ำบะลูชอง และน้ำพอน และเป็นที่ตั้งของเขื่อนผลิตไฟฟ้าหลายแห่งสำหรับใช้ในพม่า เช่น เขื่อนลอปิตะ 1-3 และเขื่อนน้ำพอน จากนั้นได้ลงไปบรรจบกับแม่น้ำสาละวิน ที่เมืองผาซอง รัฐกะยา ห่างจากชายแดนไทยด้านอำเภอแม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน ไม่มากนัก.
