ผลการศึกษาของนักโบราณคดีออสเตรเลีย ทำให้เชื่อว่า อารยธรรมอาณาจักรเมืองพระนคร หรือ นครวัด (Angkor Wat) ได้ล่มสลายไปอย่างไร้ร่องรอย เนื่องมาจากดินฟ้าอากาศวิปริต และภัยแล้ง ไม่ได้ล่มเพราะการรุกรานของ “พวกสยาม” อย่างที่เคยเชื่อกัน
เชื่อกันว่า อาณาจักรนครวัด ที่เคยเป็นศูนย์กลางของดินแดนโบราณที่เป็นประเทศกัมพูชา ในปัจจุบัน จะเคยมีประชากรราว 700,000 คน เคยเป็นราชธานี ตั้งแต่กลางพุทธศตวรรษที่ 15 (ประมาณปี พ.ศ.1443) และล่มสลายไปอย่างน่าฉงนเมื่อประมาณ 500 ปีก่อน
นักโบราณคดีเชื่อกันมาเป็นเวลานาน ว่า อาณาจักรเขมรโบราณนั้น ถูกกองทัพสยามจากดินแดนประเทศไทย ในปัจจุบันเข้ารุกราน ปล้นสะดม ทำลายลงจนราบคาบ แต่ทีมนักโบราณคดีมหาวิทยาลัยซิดนีย์ ได้ศึกษา และเชื่อว่า ปัญหาน้ำดื่มน้ำใช้ต่างหากที่ทำให้คนอยู่ไม่ได้ จนทำให้ทั้งอาณาจักรพังทลายในที่สุด
“บัดนี้ได้ปรากฏว่า เมืองพระนคร ถูกทิ้งให้รกร้างในช่วงที่กำลังเปลี่ยนจากยุคที่อากาศอบอุ่นไปเป็นยุคน้ำแข็งช่วงสั้นๆ” ผู้ช่วยศาสตราจารย์โรแลนด์ เฟล็ทเชอร์ (Roland Fletcher) แห่งคณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยซิดนีย์ กล่าวในรายงานฉบับหนึ่งที่มหาวิทยาลัยตีพิมพ์เผยแพร่ในสัปดาห์นี้
ผศ.เฟล็ทเชอร์ กล่าวว่า กลุ่มผู้ปกครองในยุคโน้นได้พยายามอย่างยิ่งในการหาน้ำให้ประชากร 700,000 คน ได้ดื่มได้กิน การค้นพบแนวกั้นน้ำขนาดใหญ่ 2 แห่ง ที่ใช้ในการควบคุมปริมาณน้ำภายในอาณาบริเวณราชอาณาจักร อาจจะช่วยยืนยันได้ว่า ระบบการจัดหาน้ำได้กลายเป็นสิ่งจำเป็น ในขณะที่น้ำตามธรรมชาติเริ่มเริ่มเหือดหาย
นักโบราณคดีผู้นี้ไม่ได้อธิบายรายละเอียดเกี่ยวกับ “แนวกั้นน้ำขนาดใหญ่” ว่าหมายถึงอะไร แต่ในเขตนครวัดกับอาณาบริเวณใกล้เคียง มีบึงน้ำขนาดใหญ่ที่ปรากฏเด่นชัดมาจนถึงทุกวันนี้ก็คือ บาราย (Baray) กับ สระสาง (Srah Sang)
ศาสตราจารย์เฟล็ทเชอร์ กล่าวอีกว่า ข้อสรุปนี้เป็นการสนับสนุนผลการศึกษาของทีมงานที่เข้าไปศึกษาก่อนหน้านี้ และ พบว่านครวัดถูกทิ้งเมื่อภาวะของมรสุมได้เปลี่ยนไปทำให้ชุมชนขนาดใหญ่ไม่สามารถดำรงอยู่ได้อีก
เมื่อปี 2547 เคยมีการตีพิมพ์เผยแพร่แนวคิดเรื่อง “ภัยแล้ง” นี้ จากการศึกษาผ่านภาพถ่ายดาวเทียม ที่แสดงให้เห็นความเปลี่ยนแปลงทางธรณีศาสตร์ของดินแดนที่เคยเป็นอาณาจักรนครวัดอันรุ่งโรจน์ แต่ก็ไม่ค่อยได้รับความเชื่อถือ
สาเหตุที่ทำให้นักประวัติศาสตร์กับนักโบราณคดี เชื่อกันว่า อาณาจักรนครวัดล่มสลายไปเพราะถูกกองทัพจากดินแดนสยามรุกรานนั้นก็เนื่องมาจากข้อเท็จจริงที่ว่า ร่วมยุคสมัยเดียวกันหรือใกล้เคียงกันนั้น ไม่มีอาณาจักรอื่นใดอีกที่จะมีพลังอำนาจพอที่จะต่อกรกับอาณาจักรนครวัด
รูปสลักนูนบนฝาผนังด้านหนึ่งของนครวัด ยังปรากฏกองทัพ ม้า ช้าง และไพร่พลเดินเท้าจำนวนมาก โดยมีคำบรรยายว่า “เนะ เซียมกุ๊ก” ซึ่ง “จิตร ภูมิศักดิ์” นักคิดนักเขียน ได้แปลความหมายออกมาเป็น “นี่..สยามก๊ก”
จิตร ภูมิศักดิ์ เขียนถึงเรื่องราวนี้ ในหนังสือที่ชื่อ “ความเป็นมาของคำสยาม ไทย ลาว และขอม และลักษณะทางสังคมของชื่อชนชาติ” ซึ่งเป็นผลงานการศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับวิวัฒนาการด้านภาษาและชาติพันธุ์วิทยาของผู้คนยุคโบราณในดินแดนสุวรรณภูมิ
จิตร ภูมิศักดิ์ ยังมีผลงานด้านวรรณกรรม กับหนังสือเกี่ยวกับประวัติศาสตร์และโบราณคดีอีกหลายเล่ม รวมทั้ง “วรรณคดีวิเคราะห์ โองการแช่งน้ำพระพัทธ์และภาคผนวก ว่าด้วยข้อคิดใหม่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ ลุ่มน้ำเจ้าพระยา” กับ “โฉมหน้าศักดินาไทย” ซึ่งเป็นประวัติศาสตร์แนวมาร์กซิสต์ที่มีชื่อเสียงมากอีกเล่มหนึ่ง
(สามารถดูผลงานของ "จิตร ภูมิศักดิ์" ได้ที่ เว็บไซต์ http://www.geocities.com/siamintellect/intellects/jitara/biography.htm และ http://members.thai.net/wanyong/jitt.htm หรือ http://th.wikipedia.org/wiki/ โฮมเพจ แล้วเติมชื่อ จิตร ภูมิศักดิ์ ลงในช่องค้นหา)
