ประเทศกัมพูชา นับได้ว่าเป็นประเทศที่ยากจนที่สุดในโลกประเทศหนึ่ง และยังเป็นประเทศที่ยากจนที่สุดในเอเชียอีกด้วย พบว่าคุณภาพชีวิตของประชาชนในประเทศนั้นตกต่ำอย่างมาก ถึงแม้อัตราการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจจะเพิ่มขึ้น เนื่องมาจากรายได้จากภาคการท่องเที่ยวก็ตาม แต่ประชาชนกว่า 10.3 ล้านคนจากประชากรทั้งหมด 13.4 ล้าน ก็ยังมีรายได้เฉลี่ยน้อยกว่า 2 ดอลลาร์ หรือประมาณ 80 บาทต่อวันเท่านั้น
ธนาคารเพื่อการพัฒนาแห่งเอเชียหรือเอดีบี ได้เปิดเผยข้อมูลว่า มีประชากรชาวกัมพูชาเพียง 44% ที่มีน้ำสะอาดใช้ 22% มีสาธารณูปโภคที่ถูกสุขลักษณะ 17% ที่มีไฟฟ้าใช้ และเพียง 0.2% ที่ใช้อินเตอร์เน็ต และทั่วประเทศมีถนนเพียง 4% เท่านั้นที่เป็นถนนลาดยาง
ดังนั้น เมื่อคุณเดินทางไปเยือนเมืองหลวงของประเทศกัมพูชา คือกรุงพนมเปญ คุณจะพบว่า ผู้คนส่วนใหญ่นิยมใช้รถจักรยานยนต์มากกว่ารถยนต์ เพราะสะดวกมากกว่าและราคาก็พอหาซื้อได้ แต่มีคนอีกกลุ่มหนึ่งที่เลือกใช้จักรยาน เป็นทั้งยานพาหนะ และเป็นเครื่องมือหาเลี้ยงชีพไปพร้อมกัน ตามท้องถนนในกรุงพนมเปญ คุณจะสามารถเห็นรถจักรยานที่บรรทุกของอัดแน่นอยู่เต็มรถ รถจักรยานที่ติดเครื่องยนต์พร้อมสินค้ามากมายอยู่ท้ายรถ หรือรถเข็นที่มีของตั้งแต่ไม้กวาดไปจนถึงลูกโป่ง รวมทั้งอาหารทุกชนิด เพื่อขายให้แก่ผู้ที่สัญจรไปมาในสถานที่ต่างๆ ในกรุงพนมเปญ
ดังตัวอย่างเช่น จันนี วัยเพียง 10 ขวบ เธอเริ่มออกมาทำงานหาเงินตั้งแต่ยังเด็กเพื่อช่วยเหลือครอบครัวอีกทางหนึ่ง ด้วยการเป็นเด็กขายอ้อย เธอเล่าว่า เธอเริ่มออกถีบรถเข็นขายอ้อยตั้งแต่ 7 โมงเช้า จนถึง 5 ทุ่ม ทุกวัน เธอไม่มีโอกาสได้เล่าเรียนหนังสือเหมือนเด็กคนอื่นๆ เนื่องจากฐานะครอบครัวที่ยากจน แต่เธอก็รู้สึกสนุกกับงานที่ทำอยู่ เที่ยวปั่นรถหาลูกค้าตามสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ ในกรุงพนมเปญ ทั้งหน้าพระราชวัง ไม่ก็ตามริมแม่น้ำ โดยส่วนมากเธอจะขายอ้อยได้วันละประมาณ 3 ดอลลาร์สหรัฐ และเธอยังเล่าอีกว่า ในอนาคตเธอฝันอยากจะเป็นช่างตัดเสื้อ
ไก คุณลุงวัย 55 ปี ใช้รถจักรยานเป็นเครื่องมือประกอบอาชีพขายลูกโป่งมานานกว่า 15 ปี โดยด้านข้างของล้อรถจักรยาน จะบรรทุกถังแก๊ซ ที่ใช้สูบลมลูกโป่งพ่วงท้าย 2 ถัง คุณลุงเล่าถึงประสบการณ์การขายลูกโป่งว่า เป็นเรื่องยากมากในการขี่จักรยานในเวลาที่มีลมแรง เพราะกลัวว่าลูกโป่งจะลอยไปตามลม และยังต้องคอยบังคับรถจักรยานที่มีถังแก๊ซอีก แต่ถึงแม้ว่าคุณลุงจะขี่จักรยานด้วยความยากลำบากและต้องทนเหนื่อยกลางแดดเพื่อหาลูกค้า แต่เพื่อหาเงินเลี้ยงปากท้อง และเพื่อให้เด็กๆได้มีรอยยิ้ม ยามที่ได้ซื้อลูกโป่งไปเล่นกัน คุณลุงก็มีความสุข
ในทุกวันนี้ ภาพของผู้คนพร้อมจักรยานคู่ใจที่เป็นเครื่องมือหาเลี้ยงชีพ ยังคงมีอยู่มากมายในประเทศกัมพูชา ในประเทศที่ได้ชื่อว่ายากจนที่สุดแห่งหนึ่ง แต่ประชาชนในประเทศยังคงมีรอยยิ้ม และทำงานหาเลี้ยงชีพอย่างสุจริต แม้ว่าจะอยู่ในสภาพที่ยากจนแค่ไหนก็ตาม โดยมีความหวังว่าในสักวันหนึ่งชีวิตของพวกเขาจะดีขึ้นกว่าเดิม
(ภาพประกอบ BBC)
