“เจ็ท - จ๋า” โต้ขัดแย้งกัน ช่วยกันดูแล “แม่จิ๋ม” เจ็บปวด ต้องยอมรับแม่ไม่ใช่คนเดิม

สองพี่น้อง “เจ็ท - จ๋า” ชี้แจงอาการป่วยอัลไซเมอร์ “จิ๋ม มยุรฉัตร” หลังศาลประกาศเป็นบุคคลไร้ความสามารถ ยันไม่มีความขัดแย้งในครอบครัว ทุกอย่างตัดสินใจร่วมกัน ที่ต้องทำเพราะจะได้ดูแลแม่อย่างเต็มที่ โอดเจ็บปวดจนพูดไม่ออก ต้องยอมรับคนตรงหน้า ไม่ใช่คนเดิมที่เคยอยู่ด้วย 100%

หลังจากราชกิจจานุเบกษา เผยแพร่ประกาศศาลเยาวชนและครอบครัวกลาง มีคำสั่งให้ “จิ๋ม มยุรฉัตร เหมือนประสิทธิเวช” เป็นคนไร้ความสามารถ อยู่ในความอนุบาลของ “เจ็ท ณัฐพงศ์ เหมือนประสิทธิเวช” ลูกชายซึ่งเป็นผู้ร้อง ล่าสุดวันนี้ (23 พ.ย.) สองพี่สอง “เจ็ท” และ “จ๋า ยศสินี ณ นคร” ก็ได้ออกมาโพสต์ชี้แจงถึงเรื่องนี้ เพื่อความเข้าใจที่ตรงกัน หลังมีบางกระแสข่าวทำให้เกิดการเข้าใจผิด

โดย “เจ็ท ณัฐพงศ์” เผยว่าที่ผ่านมาลูกๆ ได้ดูแลคุณแม่อย่างดีด้วยความรัก และความสามัคคีในครอบครัว ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่รับรู้และตัดสินใจร่วมกัน ไม่มีความขัดแย้ง หรือประเด็นเรื่องทรัพย์สินใดๆ

“เพื่อความเข้าใจที่ตรงกันเกี่ยวกับกรณีของคุณแม่ ผมขอชี้แจงดังนี้ครับช่วงนี้มีหลายท่านเป็นห่วงและส่งกำลังใจมาให้ครอบครัวของเรา ซึ่งพวกเราขอขอบคุณจากใจจริงครับ อย่างไรก็ตาม ก็มีบางข้อมูลที่คลาดเคลื่อนจากข้อเท็จจริง จึงขออธิบายให้ทุกท่านรับทราบอย่างถูกต้องนะครับ"

"คุณแม่ของพวกเราเป็นอัลไซเมอร์ ซึ่งเป็นภาวะที่พบได้ตามวัยผู้สูงอายุ และมีปัจจัยด้านกรรมพันธุ์ร่วมด้วย การที่ครอบครัวต้องดำเนินเรื่องขอคำสั่งศาล เป็นเพียงขั้นตอนทางกฎหมายเพื่อให้พวกเราสามารถจัดการธุรกรรมต่างๆ แทนคุณแม่ได้อย่างถูกต้องตามสิทธิ์และเพื่อประโยชน์สูงสุดของท่านเท่านั้นครับ"

"ผมและพี่จ๋าดูแลคุณแม่อย่างดีที่สุดมาตลอด และยังคงร่วมกันดูแลท่านด้วยความรัก ความเข้าใจ และความสามัคคีในครอบครัว ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่เรารับรู้และตัดสินใจร่วมกัน ไม่มีความขัดแย้งหรือประเด็นเรื่องทรัพย์สินใดๆ ตามที่บางกระแสเข้าใจผิดครับ"

"ครอบครัวของเราขอขอบคุณทุกกำลังใจและความห่วงใยจากทุกท่านอีกครั้งนะครับ”

ด้าน “จ๋า ยศสินี” เผยว่าในส่วนของการประกาศเป็นกระบวนการทางกฏหมาย เป็นกระบวนการที่เจ็บปวดแต่ต้องทำ เพื่อให้ลูกๆ ดูแลแม่ได้เต็มที่ แค่ยอมรับว่าคนตรงหน้าไม่ใช่คนเดิมที่เราเคยอยู่ด้วยมา 100% ก็เจ็บปวดจนพูดไม่ออก

“จ๋าขออนุญาตพูดถึงข่าวที่เกิดขึ้นเรื่องคุณแม่นะคะ คุณแม่ไม่สบายมาเป็นเวลาหลายปีค่ะ ด้วยอาการเสื่อมทางสมองตามวัยค่ะ นอกเหนือจากบทบาทของแม่และนักแสดง แม่เป็นผู้บริหารด้วยค่ะ มีหน้าที่ตัดสินใจและเช็นอนุมัติงานและเงินในบริษัท แม่พูดเสมอว่าช่วยเอาไปจัดการกันที แต่ลูกๆ ก็ยื้อไว้ เพราะเราอยากเชื่อว่าแม่ไม่เป็นอะไรค่ะ จนถึงวันที่แม่ตัดสินใจไม่ได้จริงๆ ทั้งเรื่องงานและสุขภาพ กระบวนการนี้จึงมีความจำเป็นต้องเกิดขึ้นค่ะ เพื่อป้องกันการแอบอ้างและเพื่อป้องกันสิ่งที่แม่ทำงานมาทั้งชีวิตค่ะ"

"กระบวนการและคำในภาษากฏหมายนั้นเข้มข้นและแข็งแกร่ง แต่ความเป็นจริงนั้น นุ่มนวลและอ่อนหวานกว่ามากค่ะ แม่ยังเป็นอาจิ๋ม ถึงไม่ใช่คนเดิม 100% แต่ยังยิ้มแย้มและน่ารักเสมอ ยกเว้นบางคืนที่นอนไม่หลับ😅 มีคินคิน หลานชายเป็นหัวหน้าหน่วยคอยดูแลย่าย่าให้กินยาทุกเช้าและบางวันก็จะออกไปเดินเล่นกับหลานได้บ้างค่ะ"

"จ๋าขอใช้พื้นที่ตรงนี้ขอบคุณทุกความห่วงใยและขอส่งกำลังใจกลับไปให้ทุกคน โดยเฉพาะคนที่กำลังดูแลครอบครัวที่มีคนป่วยด้วยโรคทางสมองนี้ เราสู้ในสงครามที่มีอาวุธน้อยมากค่ะ ยังไม่มียารักษา ทำได้แค่ประคองตามอาการ ญาติส่วนใหญ่ไม่มีใครออกมาพูดเพราะเราเหมือนคนจมน้ำค่ะ มันพูดไม่ออกและยอมรับการเปลี่ยนแปลงได้ยาก ความเข้าใจต่อโรคนี้ก็ไม่เยอะค่ะ โรคอื่นเราเห็นได้ รู้ได้ มีแผลตรงไหนก็รักษา แต่โรคนี้เราไม่รู้เลยว่าวันนี้จะมีแผลตรงไหน และมีผลอย่างไร ทำได้แค่ดูแลกันไปตามอาการ แค่ยอมรับว่าคนตรงหน้าไม่ใช่คนเดิมที่เราเคยอยู่ด้วยมา 100% ก็เจ็บปวดจนพูดไม่ออกแล้วค่ะ แต่เชื่อว่าเราทุกคนต่างก็ทำดีที่สุด ถ้าไม่มีใครบอกคุณเลย จ๋าขอบอกตรงนี้นะคะว่า “คุณทำดีที่สุดแล้ว เป็นลูก เป็นหลาน เป็นคู่ชีวิตที่ดีที่สุดแล้วค่ะ”

"ใครที่ยังไม่เข้าใจ แค่ใจดีก็พอค่ะ อย่าไปคิดว่าครอบครัวดูแลไม่ดี อาการของโรคนี้อาจต้องการการดูแลที่ต่างออกไป อาจไม่ถูกใจตลาดแมส แค่ให้กำลังใจกันเยอะๆ บางครั้งคนดูแลโดดเดี่ยวกว่าคนป่วยมากจริงๆค่ะ"

"ในส่วนของการประกาศเป็นกระบวนการทางกฏหมาย เป็นกระบวนการที่เจ็บปวดแต่ต้องทำค่ะ ในทางกฏหมาย เราทำเพื่อให้ลูกๆดูแลแม่ได้เต็มที่ และในความเป็นจริง ผู้หญิงที่ชื่อ มยุรฉัตร เหมือนประสิทธิ์เวช เป็นบุคคลทรงคุณค่า เป็นอาจิ๋มที่เป็นที่รักของทุกคนเหมือนเดิมค่ะ"

"จ๋า เจ็ท พี่เปิ้ล แพตตี้ คินคินและทีมเล็กๆของเราจะดูแลอาจิ๋ม/พี่จิ๋มของทุกคนอย่างดีที่สุดค่ะ"

"ขอบคุณทุกกำลังใจจากทุกท่านอีกครั้ง และขอส่งกำลังใจนี้กลับไปให้ทุกท่านสุขภาพแข็งแรง ตื่นมาอย่างมีความสุขและความหวัง แม้มันจะยากก็ตามนะคะ ด้วยรัก” (คำลงท้ายที่แม่ใช้เสมอค่ะ)”