“เอกชัย ศรีวิชัย” ฝากถึงกระทรวงวัฒนธรรม! ลั่นอัดอั้นจนร้องไห้ เด็กโขนพระราชทานต้องทำงานร้านสะดวกซื้อ

“เอกชัย ศรีวิชัย” ทำเพลงถวายความอาลัย สมเด็จพระพันปีหลวง ศิลปินทุกภาคทั่วไทยร่วมคัฟเวอร์ บอกถึงไม่ได้เป็นโขนแต่ก็ช่วยสืบสานวัฒนธรรมไทยผ่านศิลปวัฒนธรรมพื้นบ้าน เคยร้องไห้ด้วยความอัดอั้น ฝากถึงกระทรวงวัฒนธรรม เปิดกว้างต่อยอดโอกาสในการสืบสานศิลปะโขนกับเด็กไทย หลังรู้มีเด็กได้รับคัดเลือกขึ้นแสดงโขนพระราชทาน แต่ปัจจุบันเป็นพนักงานร้านสะดวกซื้อ

ทำพิธีบวงสรวงเปิดกล้องภาพยนตร์ กิ่งแก้ว ที่ได้โครงเรื่องสยองขวัญจากคดีจริงๆ ของหญิงนักโทษประหารคนสุดท้ายแห่งคุกบางขวาง ที่กำกับโดยนักร้องดัง “เอกชัย ศรีวิชัย”เตรียมเข้าฉาย 29 ม.ค. 69 นี้

นอกจากภาพยนตร์แล้ว เอกชัย ศรีวิชัย ยังได้เผยถึงโปรเจกต์ทำเพลงถวายอาลัย สมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง โดยเนื้อหาแสดงถึงความจงรักภักดีและซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณ

“คือจริงๆ มันจะมีทำ 2 ภาคส่วน ต้องบอกว่าผมเองเป็นคนทำเพลงให้กับในหลวง โครงการแรกก็คือ ร้อยล้านกำลังใจเพื่อถวายแด่ในหลวงรัชกาลที่ ๑๐ และพระราชินี ทำมาก่อนหน้านี้ ก็จะมีเพลงถวายในหลวง ถวายให้กับพระราชินี มีเพลงทุกภาค เป็นคนทำเองทั้งหมดเลย แล้วพอมาถึงสมเด็จพระพันปีหลวง ก็จะมีสมาคมนักร้องลูกทุ่งเขาทำซึ่งไปร่วมกับเขา แล้วส่วนตัวเองก็ทำคนเดียว

โดยมี อ.เจษฎา เรืองนาม เป็นคนเขียน ชื่อเพลงอะไรยังไม่กำหนดหรอกว่าจะชื่ออะไร แต่เป็นทำนองภาคใต้ปนเห่เรือ เป็นเพลงใหม่เขียนใหม่หมดเลย เนื้อหาเป็นการถวายความอาลัยแล้วก็รำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์ท่าน ตอนนี้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ศิลปินคนอื่นๆ ก็จะมาร้องคัฟเวอร์ในเวอร์ชั่นเดียวกันทั้งหมด ก็จะมีนักร้องภาคใต้เกือบจะทุกคนมาร้อง

ผมเอาไปให้ทุกหน่วยงานราชการ คือไม่ได้ทำแล้วเอามาไว้ในช่อง คือผมไม่มีช่อง ทำแล้วก็แจกไปทั่วเลยเดี๋ยวได้ฟังแน่ ไม่ว่าจะเป็นหลวงไก่, บ่าววี หรือใครก็แล้วแต่ที่เป็นนักร้องใต้ ทุกคนต้องมาร้องกับผมหมดเลย”

ซึมซับพระราชกรณียกิจของสมเด็จพระพันปีหลวงมาตลอดทั้งชีวิต
“คือจริงๆ ผมไม่รู้ว่าเด็กรุ่นใหม่เป็นยังไงแต่ว่าถ้ารุ่นเรา เราซึมซับกับพระราชกรณียกิจของพระองค์ท่านมาตลอดระยะเวลาทั้งชีวิตเรา เราเห็นและเราคุ้นชินกับสิ่งที่พระองค์ทรงปฏิบัติมาแล้วเราก็เห็นมาตลอด เหมือนเราอ่านหนังสือเยอะๆ พอวันที่เราคิดอะไรไม่ออก หนึ่งบทความในหนังสือมันก็จะพุ่งเข้ามาในหัวเรา วันนี้เราแทบจะไม่ต้องอะไรเลยแค่หลับตาเราก็เห็นพระราชกรณียกิจของพระองค์ท่าน ก็ทำให้เราทำอะไรให้กับพระองค์ท่านแบบเทหมดใจ เมื่อไหร่ที่เราเห็นในหลวงรัชกาลที่ ๙ เราจะเห็นเงาของสมเด็จพระพันปีหลวงมาด้วยตลอด แล้วเงาของสมเด็จพระพันปีหลวงก็คือในหลวงองค์ปัจจุบัน”

ถึงไม่ได้เป็นโขนแต่ก็ช่วยสืบสานวัฒนธรรมไทยผ่านศิลปวัฒนธรรมพื้นบ้าน
“ถึงตัวเองไม่ได้เป็นโขน แต่ตัวเองจะเป็นในเรื่องของวัฒนธรรมพื้นบ้าน เรื่องหนังตะลุงเรื่องของโนราห์ แล้วพอพระองค์ท่านมาดูแลเรื่องโขน คือวันนั้นถ้าไม่มีพระราชดำรัสของพระองค์ท่าน เราไม่รู้ว่าทิศทางของโขนมันยังจะคงเป็นรากของแผ่นดินเอาไว้เชิดชู หรือเอาไว้ให้แขกต่างบ้านต่างเมืองได้เห็นถึงรากวัฒนธรรมของเราเท่ายุคปัจจุบันนี้ไหม

เรามีพระองค์ท่านทรงเป็นแรงบันดาลใจหลายๆ อย่าง อย่างเรื่องการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมพื้นบ้าน พระองค์มีพระราชดำรัสบอกว่า วัฒนธรรมสร้างชาติ คือจริงๆ คำนี้ถ้าเรามองเผินๆ มันแทบไม่มีอะไร แต่คำว่าวัฒนธรรมสร้างชาติมันหมายถึงทุกองค์กรของวัฒนธรรมมันหล่อหลอมมา แล้วมันรวมขึ้นมาเป็นแกนหลักของชาติว่าเรามีรากเหง้าเป็นแบบไหน เป็นยังไง

วันนี้เราไปเต้นตามฝรั่ง หรือไปเต้นตามเกาหลี ใดๆ คือคนไทยเก่งอยู่แล้ว เก่งมาก เราเต้นได้เท่ากับเขาไหม ในความรู้สึกของผมมันได้ในระดับหนึ่ง แต่จะไม่เท่าต้นฉบับ แต่เมื่อไหร่ที่คนไทยรำและฟ้อน ให้ฝรั่งให้เกาหลีมาฟ้อนยังไงก็ไม่มีทางเท่ากับของเรา มันเป็นเรื่องของอัตลักษณ์ใครอัตลักษณ์มัน

เพราะฉะนั้นในตรงนี้มองว่าเด็กรุ่นใหม่อาจจะไม่ได้ซึมซับเอาไปทั้งหมดแต่ขอแค่อย่าลืมหนึ่งอณูของรากวัฒนธรรมตรงนี้ คุณใส่ไปเสิร์ฟตรงนั้นตรงนี้ไม่ได้ถือว่าเชยแต่ถือว่ารักษาวัฒนธรรม แต่มีข้อแม้ว่าคนไหนที่ดูถูกวัฒนธรรมของแผ่นดินคนนั้นกำลังดูถูกปู่ย่าตายายของตัวเอง ต้องถามว่า ดีเอ็นเอปู่ย่ามาจากไหนถ้าจะดูถูกนะ แต่ผมเชื่อว่าเด็กไทยทุกคนรัก แต่เราจะนำเสนอในรูปแบบไหนแล้วแต่”

เคยร้องไห้ด้วยความอัดอั้น ฝากถึงกระทรวงวัฒนธรรม เปิดกว้างต่อยอดโอกาสในการสืบสานศิลปะโขนเด็กไทย หลังรู้เด็กได้รับคัดเลือกขึ้นแสดงโขนพระราชทาน แต่ปัจจุบันมาเป็นพนักงานร้านสะดวกซื้อ
”จริงๆ ถ้าพูดเรื่องนี้ขออนุญาตของขึ้นนิดนึง อยากฝากไปถึงกระทรวงวัฒนธรรม อยากฝากไปถึงกระทรวงศึกษาว่าเวลาที่เราไปดูโขน คือไปดูด้วยตัวเองของทุกยุคแล้วปีหนึ่งไปดูจำชื่อตอนไม่ได้ แต่ว่าไปดูอินทรชิตแปลงกับมังกรกัณฐ์ ซึ่งมังกรกัณฐ์เป็นยักษ์วัยรุ่นเป็นญาติของทศกัณฐ์ เด็กที่เล่นวันนั้นเป็นเด็กนาฏศิลป์จังหวัดพัทลุง ต้องบอกว่าที่มาที่ไปของโขนสมเด็จท่านคัดมาจากหลายๆ ที่ ส่วนคนที่เล่นเป็นอินทรชิตแปลงมือไม้เท้าเขาคือเหมือนทุกอย่าง เป็นเด็กอ่างทอง อันนี้คือคนที่คัดมาแต่พอเด็กพวกนี้เรียนจบกลับไปทำงานที่ร้านสะดวกซื้อ

อันนี้คำถามที่ผมจะถามว่าในกระทรวงหรือในกรมต่างๆ ทำไมเราไม่เปิดกว้างให้เด็กพวกนี้ได้มีโอกาสรับราชการเลย แล้วเขาเอาวิชาความรู้ที่เขามีเป็นตัวหลัก อย่าลืมนะว่านี่คือโขนสมเด็จพระพันปีหลวงที่เขาคัดมาจากคนทั้ง 70 กว่าจังหวัดทั่วประเทศ มีหนึ่งเดียว แล้วทำไมไม่เอาเด็กพวกนี้ไปต่อยอดให้กับวัฒนธรรมต่อ มันจะตายไหมถ้าให้เขาได้ทำงานเลย

แล้วกับทีหนังสือที่เสริมสร้างประสบการณ์ของเด็กป. 1 ป. 2 ที่นักวิชาการเขียน แล้วไปอีท่าไหนก็ไม่รู้ให้บรรจุเขียนมาในหนังสือ แล้วเด็กต้องพกหนังสือไปโรงเรียนเกือบจะตาย ทำไมมันยัดเข้าไปได้ ทำไมทำไปได้ แล้วทำไมเด็กพวกนี้...วันนั้นทักไลน์ไปถามเขา เขาบอกว่าเขาทำหน้าทำเสียงทำอะไรอย่างนี้จำหน่าย แล้วทำงานร้านสะดวกซื้อ ผมร้องไห้เลย นี่แหละคือสิ่งที่อึดอัด”

เด็กเหล่านั้นควรได้ช่วยกันอนุรักษ์โขนต่อ
"เขาควรได้อนุรักษ์ต่อ เขาควรที่จะมีงานแกนหลักของเขา แต่สิ่งที่เป็นวิชาชีพที่เขาติดตัวมาเขาควรจะถ่ายทอดไว้บนแผ่นดินไม่ใช่ตายไปกับเขา

แต่มันก็เคยมีนักวิชาการของกระทรวงศึกษา ผมจำไม่ได้ว่าเป็นใครที่เขาออกมาบอกว่าผลเฉลี่ยของเด็กไทยที่เรียนหนังสือไม่เก่งเป็นเพราะไปเรียนรำ

มันเคยมีอยู่ช่วงนึง ซึ่งนักวิชาการคนนั้นอาจจะตายไปแล้วหรือเกษียณออกไปแล้ว ซึ่งผมมองว่าอันนี้เป็นคำพูดที่ผมอยากไปหาดีเอ็นเอของปู่ย่าตายายของเขามากเลยว่าสรุปแล้วเขาเกิดในแผ่นดินนี้ไหม อยากจะถามจังเลยว่าวันที่เราส่งพ่อหลวงเรากลับสู่สวรรค์ เราใช้วัฒนธรรมอะไร ที่สนามหลวงเราใช้อะไร โขนใช่ไหม คุณอย่ามาพูดดูถูกว่าเด็กเรียนรำแล้วโง่"