จะเป็นอย่างไร? ถ้าคุณมีเวลาแค่ 20 นาที ก่อนที่ร่างกายจะเป็นอัมพาต ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวไม่ได้ และถูกฆาตกรต่อเนื่องโรคจิตไล่ล่าเอาชีวิตอยู่กลางป่าไร้ผู้คน แค่คิดก็ชวนให้รู้สึกสิ้นหวังแล้ว ใช่ไหม?
นี่คงเป็นคอนเซ็ปต์แรก ๆ ที่เกิดขึ้นในความคิดซึ่งนำมาสู่การก่อเกิดเป็นหนังระทึกขวัญเรื่องนี้ ที่เล่าถึงหญิงสาวคนหนึ่งชื่อว่า “ไอริส” ซึ่งถูกฆาตกรโรคจิตไล่ล่าอยู่กลางป่า และเธอมีเวลาเพียง 20 เท่านั้นในการหนีให้รอด ก่อนที่ยาคลายกล้ามเนื้อลึกลับที่ฆาตกรฉีดใส่ตัวเธอจะออกฤทธิ์ ซึ่งจะทำให้เธอเป็นอัมพาต ร่างกายทุกส่วนเคลื่อนไหวไม่ได้ และแม้จะส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือก็ไม่ได้เช่นกัน
Don’t Move เป็นหนังที่สตรีมบนเน็ตฟลิกซ์ มันมีส่วนผสมของหนัง Thriller และหนังแนว Survival (เอาตัวรอด) เข้าด้วยกันอย่างลงตัว อีกทั้งไม่ยาวมาก คือประมาณ 90 นาที แต่ก็เป็น 90 นาที ที่พร้อมจะพาคนดูลุ้นระทึกเอาใจช่วยไปด้วยกันจนตลอดรอดฝั่ง
แม้ว่าอันที่จริง คนที่คุ้นเคยกับหนังแนวนี้ อาจจะดูว่ามันก็ไม่ได้มีอะไรแปลกแตกต่างไปจากหนังที่เคยดูมาทั่ว ๆ ไป แถมมีองค์ประกอบและการสร้างสถานการณ์ที่พอจะเดาได้ว่าน่าจะเป็นแบบไหนอย่างไร เช่น ตัวละครที่คิดว่าจะเข้ามาช่วย แต่ก็คาดการณ์ได้ล่วงหน้าว่าตัวละครนี้จะได้ไปต่อหรือไม่ และบทสรุปมันก็ออกมาแนวนั้น แบบ “กูว่าแล้ว กูนึกแล้ว” อะไรอย่างนี้ หรือบางที มีจุดที่ตัวละครน่าจะรอดแล้ว แต่ก็ไม่รอด เป็นเช่นนี้อยู่หลายครั้ง ซึ่งเป็นมุกที่ค่อนข้าง Cliché (ซ้ำซาก) ในหนังแนว ๆ นี้
อย่างไรก็ดี ถึงแม้จะดูซ้ำ ๆ และจำเจ แต่ Don’t Move ถือว่ามีความโดดเด่นและความแปลกใหม่ในด้านคอนเซ็ปต์ ที่เล่นกับสภาพเงื่อนไขของร่างกายที่มีข้อจำกัด และมันดูน่าสิ้นหวังมาก หากต้องเจอสภาพแบบนั้น ไหนจะบรรยากาศล้อมรอบที่มีแต่ป่าเขาและต้นไม้ ยากยิ่งที่จะมีใครสักคนมาเจอและช่วยเหลือ แต่ถึงแม้จะมีคนเจอ ปัญหาด้านการสื่อสาร (พูดไม่ได้) ก็กลายเป็นอีกหนึ่งอุปสรรคสำคัญที่ทำให้เรื่องที่ควรจะง่าย ยุ่งยากขึ้นไปอีก
นั่นยังไม่นับรวมสกิลการแสดงขั้นเทพของฆาตกรโรคจิตที่ตีบทแตกกระจุยกระจายและพร้อมทำให้คนหลงเชื่อเรื่องที่เขาปั้นแต่งขึ้นมา สกิลในการหลอกล่อนี้น่าจะเป็นทักษะพิเศษของฆาตกรลักษณะนี้ที่ทั้งสามารถดึงดูดให้เหยื่อเข้ามาติดกับ (เหมือนกับไอริสที่โดนลวงเข้าเต็มเปา) รวมทั้งแสดงละครตบตาสังคมได้อย่างแนบเนียน
ว่ากันที่คาแร็คเตอร์ของฆาตกร ซึ่งจริง ๆ ฆาตกรต่อเนื่องเหล่านี้ในหนังที่คุ้นเคยก็มักจะมีลักษณะคล้าย ๆ กัน คือเริ่มจากการมีปัญหาทางใจมาก่อน ซึ่ง “ริชาร์ด” ใน Don’t Move ก็ไม่ต่างกันนัก และถ้าเข้าใจไม่ผิด เขามีลักษณะแบบพวก Antisocial หรือ “แอนตี้สังคม” อยู่ลึก ๆ ดังเราจะเห็นได้จากบทสนทนาตอนต้นเรื่องที่เขาเล่าเกี่ยวกับการตายของแฟนของเขา และเขานอนติดเตียง ซึ่งคนที่มาเยี่ยมก็ล้วนแต่พากันพูดว่า “เสียใจด้วยนะ” ที่เป็นมารยาทโดยปกติ แต่สำหรับริชาร์ดเขาเหมือนจะมองว่ามันเป็นสิ่งที่ดูไม่จริงใจ (คือพูดไปตามมารยาทเท่านั้น)
ดังนั้นแล้ว เมื่อเชื่อมโยงสิ่งนี้เข้ากับตอนจบของเรื่องที่เขาอยู่ในสภาพไม่ต่างอะไรกับคนติดเตียงอีกครั้ง และไอริสพูดกับเขาด้วยคำถ้อยคำที่แตกต่างออกไป มันจึงให้ความรู้สึกที่ประหลาดพิกล และไม่มากไม่มาย คือเจือปนกับความ “สะใจ” อยู่ไม่น้อย เพราะคล้าย ๆ ว่าได้ตอบโต้ฆาตกร Antisocial ที่มีความคิดบิดเบี้ยวอยู่ในที
โดยนักแสดงที่รับบทฆาตกรโรคจิตรายนี้ ก็คือ “ฟินน์ วิททร็อก” จากซีรีส์ American Horror Story ก็ถ่ายทอดบทบาทออกมาได้อย่างไร้จุดติ ทั้งตอนที่เปิดตัวในฐานะคนหนุ่มบุคลิกดีและมีทัศนคติที่ดี แม้จะผ่านเรื่องร้าย ๆ มา แต่ก็มองโลกอย่างมีความหวัง อย่างที่เขาบอกว่า “ใจสลาย ไม่ได้หมายความว่าไร้ความหวัง” อย่างไรก็ดี พอถึงตอนที่เปิดเผยธาตุแท้ วิททร็อกก็พลิกเปลี่ยนการแสดงไปสู่บทบาทฆาตกรได้อย่างสมจริง ในความโรคจิต มืดหม่น และเลือดเย็น ชนิดที่ว่า ถ้าไอริสเลือกย้อนเวลากลับไปได้ เธอน่าจะขอกระโดดหน้าผาตายตามความตั้งใจเดิมซะดีกว่ามาเจอคนพรรค์กระนี้
ขณะที่นักแสดงหญิงอย่าง “เคลซีย์ แอสบิล” ที่ดังมาก ๆ จากซีรีส์ดราม่าเรื่อง Yellowstone มาเรื่องนี้ แม้ภาพรวมจะไม่ค่อยได้ออกแอ็คติ้งมาก เนื่องจากบทของเธอที่ต้องเป็นอัมพาต แต่กลับทดแทนด้วยความสามารถในการสื่อสารอารมณ์ความรู้สึกผ่านสีหน้าแววตา ซึ่งนับว่าเป็นเรื่องที่ท้าทายมากสำหรับนักแสดงที่ต้องเล่นบทเช่นนี้ และ “เคลซีย์” นั้นสอบผ่าน เพราะทั้งความเศร้า ความหวาดหวั่น ความสิ้นหวัง หรือแม้กระทั่งความรู้สึกฮึกเหิม เราสามารถสัมผัสและรู้สึกร่วมไปกับเธอได้ ขณะที่อีกด้านหนึ่งพยายามเอาใจช่วยให้รอดจากเงื้อมมือของฆาตกร
ว่ากันอย่างถึงที่สุด Don’t Move เป็นหนังที่ไม่ขี้เหร่เลย เนื้อเรื่องอาจจะดูค่อนข้างเรียบง่าย แต่ก็ลื่นไหลและตรงเป้า รู้ว่าคนดูอยากเห็นอะไร อยากได้อารมณ์แบบไหน ก็เซอร์วิสให้แบบนั้น มีความลุ้นระทึกตามแบบที่ควรจะมี ไม่ตกหล่นเสียหายในความเป็นหนังระทึกขวัญ และมอบความบันเทิงให้ในระหว่างการรับชมตามสมควร
