เปิดอกเคลียร์เต็มๆ ในรายการคนดังนั่งเคลียร์ ทางช่อง 8 สำหรับ “ไก่ วรายุฑ มิลินทจินดา” ซึ่งงานนี้เจ้าตัวเผยหมดเปลือกว่า 4 ปีไม่ได้ทำละคร ส่งอะไรไปช่องก็โนๆๆ คาดวิสัยทัศน์ไม่ตรงกับเจ้าของช่อง ก็ถามตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่อนุมัติ หรือทำละครล้าหลังเกินไป
“4 ปีไม่ได้ทำละคร เกิดวิกฤต ตัวเองอาจแก่เกินไป อาจโบราณเกินไป วิสัยทัศน์ไม่ตรงเจ้าของช่อง จริตไม่ตรงกัน งานที่เสนอไปไม่ชอบใจ หรือไม่ถูกใจกับเจ้าของช่องกับช่อง เลยไม่ได้ทำ
สภาวะเศรษฐกิจถดถอยด้วยไหม ก็เป็นไปได้ ตอนนี้เศรษฐกิจแย่ลง โซเชียลมากขึ้น วงการทีวีก็ซบเซาลงบ้าง แต่ซบเซาเพื่อ ยิ่งซบเซาก็ยิ่งต้องกระแทกๆ ให้ตื่น ยิ่งซบยิ่งแย่ ไม่มีคำว่าตายในวงการทีวี ต้องอยู่ให้ได้ 4 ปีเหมือนคนตกงาน ก็คิดเหมือนกัน ว่าทำไมไม่มีละครอนุมัติ ต้องถามตัวเอง อาจเชยไปหรือล้าหลังไป ถามวาทำไมไม่ย้ายช่อง มีใครชวนไหม (ช่อง 8?) ชวนสิคะ ก็ไม่แน่ ต้องลุ้นค่ะ”
“อ.ยิ่งศักดิ์ จงเลิศเจษฎาวงศ์” ผู้ดำเนินรายการถามแซบๆ ว่าเป็นเพราะเป็นคนเวอร์ จัดอะไรต้องใหญ่โต ขี่ช้างจับตั๊กแตน ละครเรื่องนึงใช้เงิน 10 -20 ล้าน ใครจะรับมือไหวไหม ไก่ วรายุฑ ก็ตอบว่า “โอ้ย ทุกอย่างต้องปรับตามสถานะ ต้องปรับตามเรื่องราว ปรับตามนโยบาย เขาให้อะไรมาเราก็ทำอย่างนั้น ไม่ใช่ตะบี้ตะบันเอาความคิดเราเป็นใหญ่อย่างเดียว อย่างน้อยเป็นลูกจ้างเขา ต้องทำตามความต้องการเขา ให้ 8 บาทก็ทำ 8 บาท ให้ 10 บาทก็ทำ 10 บาท เราทำตามราคาเนื้อผ้า ละครเรื่องนึงอยู่ที่แนวเรื่อง ถ้าไม่เวอร์วังอลังการ ใช้เงินไม่เท่าไหร่ แต่ถ้าเวอร์วัง บ้านเป็นเศรษฐี รวยระฟ้า ค่าเช่ามันก็แพง ละครเรื่องนึงเป็น 10 ๆ ล้านค่ะ ไม่ใช่ดิฉันคนเดียว ใครๆ ก็เป็นแบบนี้ เดี๋ยวนี้ถึคงต้องทำตามนโยบายเขาไง เขาให้เราทำน้อยเราก็ทำน้อย ให้เราทำมากเราก็ทำมาก”
อ.ยิ่งศักดิ์ถามต่อ จะมีปัญญาปรับโครงสร้างเหรอ คุ้นชินทำอะไรลักชูรี่ ไก่ วรายุฑหัวเราะ ก่อนตอบว่า “อันนั้นเป็นอะไรที่ทุกคนมองเห็น แต่ถ้าสถานการณ์บังคับเราก็ทำได้เพื่อตัวเองและความอยู่รอด ล้านสองล้านก็ทำได้ค่ะ ทำตามเนื้อผ้า ราคา ถ้ามีใครจ้างก็ทำ
ปีนี้อายุ 70 แล้ว ไม่ได้คิดว่าอายุมากไปสำหรับวงการบันเทิง ไม่ใช่แก่กะโหลกกะลา แก่อย่างมีคุณค่า แก่อย่างมีสมอง เรามีสิ่งที่มีอยู่แล้ว เอาสิ่งใหม่ๆ รอบตัวมาผสมกับสิ่งที่มี ทำงานกับเด็กรุ่นใหม่ได้ ทำกับเด็กๆ กระปรี้กระเปร่า ดูสดใส ทำกับคนรุ่นเดียวกันอย่าเลย เบื่อ
ถามว่าเคยเป็นหนึ่ง เคยเริ่ดมากในวงการผู้จัด วันนี้รู้สึกเสียใจไหม ไม่เสียใจ แต่รู้สึกเสียดายเวลา ที่เขาทิ้งให้เราไม่ได้พัฒนาสมองตั้ง 3-4 ปี เราคิดว่าเราไม่ได้ทำงาน เราเสียดายเวลามากกว่า เราไม่ใช่คนเดียวที่ไม่มีงาน ทุกคนรู้อยู่แล้ว สถานการณ์โซเชียลมาแย่งสิ่งที่เราเคยมีไปหมด เราก็ต้องยอมรับ มีคนบอกว่าให้ทำละครแนวตั้งแนวนอน ก็อยากทำเหมือนกัน ต้องดูว่าใครจะกรุณาให้เราทำ”
อ.ยิ่งศักดิ์ ถามอีก สนิทกับผู้ใหญ่ ไปพูดอะไรให้หมางใจ อีโก้สูงเชิ่ดคอตั้งหรือเปล่า ไก่ตอบว่า “เป็นคนไม่อีโก้ แต่บางครั้งเราอาจพูดอะไรโดยไม่ถูกใจเขาก็ได้ แต่ไม่ได้คิดอะไรกับตรงนั้น อะไรที่ออกจากปากไก่แล้ว ไก่พูดเอง ออกจากปากไม่กลัว เป็นความผิดก็ผิดเรา ไม่ได้ผิดคนอื่น พูดอะไรอาจไม่เข้าหูเขาเราก็ไม่สนใจ ทุกอย่างเป็นความคิดของเรา
เราเป็นคนละเอียด ทำงานด้วยความตั้งใจ กลายเป็นจู้จี้จุกจิก เราทำอะไรด้วยความรักไง เรารักงานทุกสิ่งของเรา ทำออกมาด้วยหัวใจ กำลังกาย กำลังใจเรา ละเอียดเกินไปไหมไม่รู้ อยู่ที่มุมมอง แต่เราเป็นคนตั้งใจทำงาน
ส่วนที่ขายสมบัติ มองว่าตกอับ ตกอับค่ะ ไม่มีจะกินค่ะ เลยต้องขายสมบัติที่มีอยู่ค่ะ เป็นสมบัติที่เราเก็บหอมรอมริบกว่าจะได้เท่านี้ ต้องขายเพื่อความอยู่รอด เอาเงินตรงนั้นอาจเอามาทำละคร หรือสร้างสิ่งที่เรารักต่อไปก็ได้
เจตนาสร้างวราวิลล์ สร้างโดยไม่รู้ตัว สร้างเพราะความอยากทำ อยู่มาวันนึงก็ถามตัวเอง ทำมาทำไมวะ บ้าหรือเปล่า สนองนี้ดส์ตัวเอง เท่านั้นเอง เรื่องจริงไม่ตอแหล อะไรที่เงินออกจากกระเป๋าไปแล้วจะไม่นึกถึง ถ้านั่งบวกลบคูณหารจะเสียดายมัน จะไม่สนใจ อยากได้ซื้อ จะทำอะไรก็ตามไม่ให้ตัวเองเดือดร้อนหรือเป็นหนี้ ประกาศขาย 150 ล้าน รอผู้เมตตาค่ะ ราคาจริงๆ อาจเกินกว่านั้นค่ะ
มีเงินเราก็ซื้ออสังหาริมทรัพย์ ปลูกบ้านทำโน่นนี่เพื่อความสุขของเราและความสุขของคนเข้ามาเที่ยว มาเห็น ถ้าเอาเงินไปเล่นพนัน มันไปแล้วไม่กลับมา เปิดเป็นร้านอาหารศุกร์-อาทิตย์ ไม่ให้บ้านเงียบ ให้คนเข้าคนออก เผื่อเขาไปบอกต่อว่าที่นี่จะขาย
ถามว่าช่วงนี้เหนื่อยสุดไหม เหนื่อยสุดผ่านมาแล้ว ในชีวิตเราเหนื่อยถึงได้มีวันนี้ ช่วงนี้อาจสโลไลฟ์ เหนื่อยไหมไม่เหนื่อย มีความสุขแฮปปี้ แต่อยากทำงาน ไม่ได้ทำนานก็คิดถึง อยากเหนื่อยอีก”
ซึ่งถ้าไม่มีใครจ้าง ต้องอำลาวงการไหม ไก่เผยว่า “อำลาหรือไม่อำลาก็อยู่ที่แฟนๆ ของไก่ หรือคนไทยทั้งประเทศ ยังอยากดูไก่อยู่ไหม อย่างวันนี้ก็ดีใจอย่างน้อยก็ไม่ได้หายไป ทุกคนยังคิดถึงดิฉัน ตอนนี้อยากทำละครสั้น ละครเวที ชอบละคร แต่ขอศึกษาก่อน เราเกิดมากับละครยาว
เรื่องเสียใจผิดพลาดในวงการ อาจมีก็ได้ อาจด่าคนโน้น ว่าคนนี้ กระทบกระแทกแดกดันเขาโดยไม่รู้ตัว ก็ขอโทษด้วยนะ บางทีปากไปก่อน เขาเรียกไก่ปากหมา แต่เป็นคนจริงใจนะ ปากหมาแต่จริงใจ
ส่วนความสำคัญเราลดลง เป็นเรื่องจริง เป็นสัจธรรม สิ่งที่เราทำมา เราทำมาแต่รุ่นอดีตชาติ นานแล้ว จนเด็กสมัยใหม่อาจไม่ปลื้มงานเรา ไม่ชอบงานเรา ไม่ถูกจริต ก็เท่านั้นเอง เสียใจไหม ไม่ถึงกับเสียใจ แต่รู้สึกว่าเฮ้ยทำไมงานเราไม่ถูกจริตเขาเหรอ หรืองานที่ส่งไปไม่โดนใจเขาเหรอ ไม่ชอบเหรอ ก็เยอะเรื่องนะที่ส่งไปแล้วโนๆๆๆ จบ ก็โนด้วย เขาอาจไม่ชอบขี้หน้าไก่ก็ได้ ลืมคิด”
