ในห้องผู้อำนวยการโรงเรียน เด็กชายชั้นม.3นั่งก้มหน้าห่อไหล่ เก้าอี้ข้างๆนักเรียนมีชายกลางคนในชุดเครื่องแบบสีเขียวนั่งหน้านิ่งตัวตรงฟังผอ.พูดถึงพฤติกรรมของลูกชาย “นักเรียนก่อเรื่องเป็นครั้งที่2แล้วครับ ครั้งแรกชกเพื่อนผู้ชายจนปากแตก ครั้งนี้จิกผมและผลักเพื่อนผู้หญิงล้ม เหตุเพราะกระทบกระทั่งเถียงกันจนโมโหแล้วลงมือกับเพื่อน ครั้งแรกเราตักเตือนภาคทัณฑ์ ครั้งนี้เราต้องเชิญผู้ปกครองมารับทราบและลงโทษตามระเบียบของโรงเรียน” ผอ.ว่าและพูดต่อถึงการลงโทษ การดูแลลูกซึ่งอยู่ในช่วงวัยรุ่น แต่ดูเหมือนจะไม่ได้รับความสนใจจากชายในเครื่องแบบสักเท่าไหร่ สุดท้ายจึงให้เซ็นเอกสารรับทราบ เขาเซ็นรับ “ครั้งหน้าถ้าเกิดเรื่องทำนองนี้อีกอาจต้องพักการเรียน” ผอ.ทิ้งท้าย ทั้งคู่เดินออกไปจากห้อง ผอ.สังเกตว่าวันนี้เด็กชายท่าทางหงอและสลดผิดปกติ ไม่เหมือนกับเวลาที่อยู่ในห้องเรียนจะยียวนและกวนเพื่อนๆเป็นประจำ แต่แล้วผอ.ต้องเบิกตาโพลง อ้าปากค้างกับภาพที่เห็นผ่านกระจกหน้าห้องทำงาน ชายในเครื่องแบบง้างฝ่ามือฟาดลงไปที่หัวของลูกตัวเอง เด็กชายหน้าทิ่มคะมำล้มลงไปกองกับพื้น “ไอ้ลูกไม่รักดี ถ้ายังทำให้ต้องขายขี้หน้าอีกก็ลาออกมันไปซะ” พูดจบชายกลางคนเดินจากไป เด็กชายยังลุกไม่ขึ้นได้แต่ก้มหน้ามองพื้น เขารู้สึกเจ็บที่หัวและเหมือนจะมีน้ำตาเล็ดออกมาแต่เขารีบปาดมันทิ้ง ไม่มีใครสังเกตว่า แววตาของเด็กชายเต็มไปด้วยความคับแค้นและชิงชัง
เขียนโดย : ผศ.ชาติณรงค์ วิสุตกุล อาจารย์ประจำภาควิชาสื่อสารการแสดง มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ นักเขียนรางวัลสุภาว์ เทวกุล ปี2552 มีรวมเรื่องสั้นตีพิมพ์มาแล้ว 3 เล่ม นวนิยาย 1 เล่ม งานเขียนชุดนี้เป็นผลงานเรื่องสั้นย่อหน้าเดียวที่ต้องการถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นในสังคมปัจจุบัน
