ยามค่ำคืน เด็กน้อยผวาตื่นในตอนดึก เตียงนอนว่างเปล่า พ่อแม่ไม่อยู่ เด็กน้อยรู้สึกกลัวซุกตัวใต้ผ้าห่ม กี่คืนแล้วที่ต้องตื่นมาแล้วพบว่าตัวเองนอนอยู่คนเดียว มองไปทางไหนมีแต่สีดำ ดำลึก มืดกว่ามืด เสียงหมาเห่าหอน เสียงแมลงกระพือปีก บางทีได้ยินเสียงตึงตังดังมาจากข้างล่าง บางทีได้ยินเสียงโหยหวนร่ำไห้ เด็กน้อยหลับตาเอามืออุดหูแต่เสียงแว่วกลับดังก้องอยู่ภายใน เคยถามแม่แต่แม่ไม่ตอบ จะรอถามพ่อแต่พ่อไม่กลับบ้าน เด็กน้อยจ่มจมอยู่กับความกลัว กลัวและเกลียดความมืด เขาคิดว่าที่บ้านมีผีมีปีศาจออกมาหลอกหลอนในตอนกลางคืน แล้ววันหนึ่งพ่อกลับมา พูดบางอย่างกับแม่ แม่จากไปแล้วไม่กลับมา พ่อพาเขาไปฟังสวดที่วัด คนในงานพูดว่าแม่กระโดดสะพานแต่พ่อบอกว่าแม่ไปสวรรค์ เขาไม่เชื่อพ่อ เด็กน้อยคิดว่าปีศาจพรากแม่ไป แม่จากไปไม่นานปีศาจก็ปรากฏ แต่มาในร่างของหญิงสาวหน้าตาดี พ่อพาเข้ามาอยู่ด้วย พ่อดูมีความสุข บอกให้เรียกผู้หญิงคนนี้ว่าน้า พวกเขานอนอยู่ด้วยกัน แต่เด็กชายนอนคนเดียวในห้องเดิมท่ามกลางความมืด เมื่อโตขึ้น เด็กชายเริ่มรู้เรื่องราวว่าความจริงในความมืดไม่มีผีไม่มีปีศาจ แต่ความมืดคงอยู่ในจิตใจของผู้คน รวมทั้งตัวเขาเอง เด็กชายเลิกหวดกลัวความมืดและรู้สึกกลมกลืนไปกับมัน เขามองหาหนทางปลดปล่อยผู้คนออกจากความมืดที่ฝังลึกอยู่ในจิตใจ โดยเริ่มจากคนในบ้านของเขาก่อน
เขียนโดย : ผศ.ชาติณรงค์ วิสุตกุล อาจารย์ประจำภาควิชาสื่อสารการแสดง มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ นักเขียนรางวัลสุภาว์ เทวกุล ปี2552 มีรวมเรื่องสั้นตีพิมพ์มาแล้ว 3 เล่ม นวนิยาย 1 เล่ม งานเขียนชุดนี้เป็นผลงานเรื่องสั้นย่อหน้าเดียวที่ต้องการถ่ายทอดเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นในสังคมปัจจุบัน
