“หนิง ปณิตา” เล่านาทีเอาชีวิตรอด จากสถานการณ์ภัยพิบัติ พายุโหมกระหน่ำที่ดูไบ ที่มีทั้งเด็กและคนแก่ ลั่นทำไมชีวิตต้องมาเจอแบบนี้ งัดจิตวิทยาเด็กมาใช้ ทำทุกอย่างให้เป็นเกมเพื่อไม่ให้เด็กฝังในใจ ส่วนตัวเองเครียดกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นจนอ้วกแตก เรียกพระพุทธเจ้าให้มาช่วยตลอดเวลา ได้บทเรียน หากเกิดภัยพิบัติ สติสำคัญกว่าทรัพย์สินเงินทอง
จากนักท่องเที่ยวพาครอบครัวไปเที่ยวดูไบ ทำเอา “หนิง ปณิตา พัฒนาหิรัญ” กลับต้องกลายเป็นผู้ประสบภัยกะทันหันเมื่อเจอพายุเข้าโจมตี น้ำท่วมกะทันหัน จากมองเป็นเรื่องขำกลายเป็นนาทีชีวิต หนิง เล่านาทีชีวิตที่ตกอยู่ท่ามกลางสถานการณ์ภัยพิบัติ 7 ชั่วโมงว่าเหมือนในหนังที่เคยดูมาเลย
“โอ้โห ตอนแรกก็สนุกดีนะ ถ่ายคลิปกันเล่นขำๆ ว่ามาต่างประเทศแล้วเจอน้ำท่วม แต่อีกแป๊บเดียวไม่สนุกแล้ว ไม่สนุกเลย คือเราเคยดูหนังที่น้ำขึ้น แล้วต้องหนีน้ำเราจะหนียังไง มันเป็นฟีลแบบนั้นเลย เราจะต้องพยายามหนีออกมาเพื่อมาขึ้นรถไฟฟ้า ไปถึงรถไฟฟ้าปิด ฝนตก อากาศจากร้อนๆ เราแต่งตัวสบายๆ แบบหน้าร้อน กลายเป็นว่าที่เราแอบไปเดินช้อปปิ้งซื้อของขวัญต่างๆ ให้เพื่อน ขณะที่ครอบครัวทานข้าวอยู่ สรุปไม่ได้ให้เพื่อนเพราะถูกแกะออกมาห่อร่างกายเราและคนในครอบครัวเพื่อให้อุ่น น้ำขึ้นมาเร็วมากๆ เราก็พยายามหาทางที่จะไปโรงแรม เพราะเขาบอกว่าตรงจุดนั้นเป็นพื้นที่ที่ปลอดภัยที่สุด
เราติดอยู่ในสถานการณ์นั้น 6-7 ชั่วโมง ทุกอย่างมันเหมือนในหนังเลย โทรศัพท์แบตกำลังจะหมด ต้องหาทางจองโรงแรมบริเวณนั้น โรงแรมก็เต็มหมด เป็นห่วงแม่มาก พยายามติดต่อหารถเพื่อไปโรงแรมที่จองไว้ ซึ่งเขาบอกเป็นพื้นที่ปลอดภัย ได้รถมาให้แม่ไปก่อนเลย เราเดินหารถกันเอง ปรากฏว่ากลายเป็นเราที่ไปถึงก่อนแม่ รถแม่ถูกชน เคลียร์ได้ ขับมาไปชนคันอื่นอีก แม่ติดอยู่ในรถ 4 ชั่วโมงกว่า ใจตอนนั้นคือต้องพยายามมีสติให้ได้ เรามีทั้งคนแก่ และเด็ก เราจะมาทำว่าเรากลัวไม่ได้”
ต้องงัดวิชาจิตวิทยาสำหรับเด็กมาใช้หลอกล่อลูกหลาน เพราะไม่อยากให้มีภาพจำที่ไม่ดี
“ในทริปมีเด็ก 11 ขวบ 7 ขวบ 4 ขวบ เขาก็กลัว เราก็พยายามหลอกว่านี่กำลังเล่น square game อยู่นะ เดี๋ยวเราจะผ่านด่านนี้ไปด่านนี้นะ และสิ่งที่น่ากลัวคือเดินๆ อยู่บนฟุตบาธแล้วรั้วบ้านแหลมๆ ตกมาเฉียดพวกเรา คืออีกนิดเดียวจริงๆ แต่เด็กๆ หัวเราะ อุ้ย! ผ่านด่านแล้ว คือจิตวิทยาการอยู่กับเด็กได้เอามาใช้ให้เป็นประโยชน์มากๆ เราต้องงัดเอามาใช้ในเวลานั้น แต่ในใจเราคือจิตตก ใจเต้นตุ๊บๆ ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอกับเหตุการณ์อะไรแบบนี้”
เครียดจนอาเจียน ทำไมชีวิตต้องมาเจออะไรหนักขนาดนี้ ตอนนั้นในใจเรียกพระพุทธเจ้าตลอดเวลา
“หลังจากเจอน้ำ 1 วัน เราตั้งใจกลับเพราะสถานที่ปิดแทบทั้งนั้น แล้วเราไม่รู้ว่าสถานการณ์ต่อจากนี้จะเป็นยังไงต่อ เราก็รู้ว่ามีนักท่องเที่ยวตกค้างในสนามบินเยอะมาก เพราะบินไม่ได้เป็น100 ไฟลต์ ที่น่าตกใจคือเราไปถึงสนามบินแล้วต้องไปยืนรอหน้าเกต เกตเปิดเมื่อไหร่เราตั้งใจว่าจะเข้า คนอื่นๆ ที่ตกค้างจากทั่วโลกเลยเขาก็ตั้งใจจะเข้าไปให้ได้เหมือนกัน ต่อให้มีตั๋วหรือไม่มีตั๋ว เราไม่รู้ว่าตรงนั้นจะเป็นยังไง มันเป็นอะไรที่สุดมากๆ แต่พอมันผ่านมาได้มันก็โล่ง มันก็ผ่านไป แต่ทำไมฉันต้องมาเจออะไรที่หนักแบบนี้
ณ ตอนนั้นเราไม่ได้คิดถึงตัวเราเลย คิดแต่ว่าจะทำยังไงให้แม่เราไปให้ปลอดภัยก่อน จะทำยังไงให้ลูกหลานที่มาด้วยไม่แพนิก ไม่อยากให้การมาครั้งนี้เด็กๆ เอาไปเก็บเป็นความรู้สึกแล้วเอาไปฝังใจกลัวในอนาคต ก็โชคดีที่ผู้ใหญ่ที่ไปด้วยกันช่วยกันแก้ปัญหา พยายามคิดบวก ใจหนิงเลยนะ หนิงเรียกพระพุทธเจ้าตลอดเวลา ขอให้ช่วยให้พวกเรารอด กลับไปจะปฏิบัติธรรม สวดมนต์ให้ หนิงไม่คิดจริงๆ ว่าจะไปเจอเรื่องราวแบบนี้
ทั้งหมด 11 ชีวิต มันคือความยาก เพราะเวลาเราจะขยับเคลื่อนตัวไปไหนทำอะไรมันยาก ในทริปมีทั้งคนแก่และเด็ก ณ สถานการณ์ตอนนั้นเรามีเครียด จนไปแอบอาเจียนเลยนะ แต่ไม่มีใครรู้ว่าอะไรเกิดขึ้นกับเราบ้าง เพราะเจอทุกคนเราก็ทำตัวปกติ เล่นกับลูกกับหลาน บอกเขาที่เราเจอมันจิ๊บๆ มาก เพราะเรายังมีตึกให้หลบ แล้วก็เปิดคลิปให้เขาดูว่ามีคนติดน้ำอยู่บนหลังคา ก็เอาประสบการณ์ที่เกิดขึ้นจริงๆ มาเล่าให้เด็กฟัง พยายามเล่นเกม เล่นๆๆ อยู่อย่างนั้นทั้งๆ ที่ข้างในเราเครียดมากๆ”
ได้หลายคนในประเทศไทยก็ประสานช่วย
“ขอบคุณแฟนคลับที่ดูไบ ขอบคุณเข้ม (หัสวีร์ ภัคพงษ์ไพศาล) ขอบคุณพี่ส้ม คุยแซ่บโชว์ (ณัชพร สายบัว) เขาก็ช่วยประสาน หาเบอร์มาช่วยจัดการเรื่องให้ ตอนนั้นสัญญาณอินเตอร์เน็ตก็ไม่ดีมากๆ แล้วต้องเซฟแบตอีก สุดท้ายได้แฟนคลับของเข้มที่ดูไบประสานงานต่างๆ ให้ และช่วยบอกเส้นทางให้เราเลี่ยงเพื่อให้เราสามารถกลับไปถึงโรงแรมได้”
ได้บทเรียน หากเกิดภัยพิบัติ สติสำคัญกว่าทรัพย์สินเงินทอง
“สิ่งที่หนิงรู้สึกเลยนะ ถามว่าเงินสำคัญไหม สำคัญนะ แต่สุดท้ายแล้วมันก็ไม่สำคัญเท่าสติ เวลาที่มันเกิดปัญหาแล้วเราจะแก้ปัญหายังไง พอเกิดเหตุการณ์แบบนี้เข้าจริงๆ เงินไม่สามารถช่วยอะไรเราได้เลย รถสปอร์ตก็ช่วยไม่ได้ ตอนนั้นทุกอย่างมันน่ากลัวไปหมดจริงๆ (พักทริปเลย?) ถ้าถามหนิงลึกๆ หนิงขอพัก หนิงเข็ด แต่เด็กๆ กลับมองเป็นเรื่องสนุก เขากลับมองว่าเขาได้สำรวจใดๆ เพราะเราไม่ได้ทำให้เรื่องตรงนั้นเป็นเรื่องเครียด ถ้าเด็กยังมองเป็นเรื่องสนุกอยู่ มนุษย์แม่ก็ยังต้องไหว”
