ในการให้สัมภาษณ์กับ Songfacts นักแต่งเพลงชื่อดัง "เดสมอน ไชด์" แสดงความเห็นถึงนักดนตรีแนวกรันจ์ รวมถึง Nirvana ว่าศิลปินส่วนใหญ่ในแนวนี้ "ขาดทักษะทางดนตรี" จนขาดความมั่นใจระหว่างแสดง และเป็นที่มาของ "การก้มหน้า" เล่นดนตรี
ข้อสังเกตนี้เกิดขึ้นขณะที่ เดสมอน ไชด์ พูดคุยถึงอัลบั้มแนวเมทัล 'Detonator' ของ Ratt ในปี 1990 ซึ่ง เดสมอน ไชด์ ร่วมเขียนและดูแลการผลิต และถูกบดบังด้วยดนตรีแนวกรันจ์ที่โด่งดังอยู่ในยุคนั้น
“ดนตรีประเภทนั้น (เมทัล) ได้ถูกบดบังด้วย Nirvana, เพลง 'Smells Like Teen Spirit' และเสียงเพลงของซีแอตเทิล จนนำไปสู่ยุคของดนตรีแนวกรันจ์ ดนตรีทั้งสองแนวเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกันโดยสิ้นเชิง" เดสมอน ไชด์ กล่าว และเปรียบเทียบดนตรีแนวเมทัล กับสิ่งที่คนรุ่นใหม่ในตอนนั้นเรียกว่า shoegazers (ก้มมองรองเท้า) ดนตรีที่เต็มไปด้วยเสียงกีตาร์แตก ๆ เสียงเอฟเฟกต์ต่าง ๆ และเสียงกีตาร์หอน ที่ส่วนใหญ่นักดนตรีเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเล่นเครื่องดนตรีของพวกเขาไปในขณะขึ้นแสดงบนเวที
"ไม่ใช่อะไรหรอก พวกเขาแสดงออกไปแบบนั้น เพราะไม่ใช่นักกีตาร์จริงๆ และเล่นดนตรีไม่ได้จริงๆ”
“พวกนั้นแค่เล่นเพลงที่มีสามหรือสี่คอร์ด ก็เจอปัญหาแล้ว พวกเขาไม่ได้เล่นดนตรีเก่งแบบ โจ เพอร์รี่, ริชชี่ แซมโบรา, เอ็ดดี้ แวน เฮเลน, สตีฟ ไว ที่สามารถจุดประกายบนเวทีด้วยการเล่นดนตรีสุดพิเศษของตัวเอง แต่ shoegazers เน้นไปที่แนวคิดมากกว่า บางคนเป็นนักเรียนศิลปะที่มาจับกีตาร์”
“พวกนี้ผมปิดหน้า ก้มมองพื้น ใส่เสื้อผ้าหลวม ๆ ทุกอย่างตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง (กับเมทัล) มันเป็นอย่างนั้น สิ่งต่างๆ แกว่งไปทางหนึ่ง และทันใดนั้น มันก็แกว่งไปอีกทางหนึ่ง คุณไม่สามารถเปลี่ยนสไตล์แบบนั้นได้เว้นแต่คุณจะมีสตาร์ และ Nirvana ก็มีสตาร์ที่ดึงดูดจินตนาการของทุกคน”
เดสมอนด์ ไชลด์ หรือชื่อจริง จอห์น ชาร์ลส์ บาร์เร็ตต์ เป็นเจ้าของเพลงฮิตมากมายเช่น "I Hate Myself for Loving You" ของ Joan Jett & the Blackhearts ; "You Give Love a Bad Name" ของ Bon Jovi, "Dude (Looks Like a Lady)", "Angel", "What It Takes" และ "Crazy" ของ Aerosmith รวมถึง "The Cup of Life" และ "Livin' la Vida Loca ของ ริคกี้ มาร์ติน
เป็นต้น
