“อ้วน รังสิต” โล่ง อาการหอบหืดของ “น้องโรฮา” หายเป็นปกติแล้ว หลังรักษาด้วยวิธีพ่นยาตลอด 1 ปี เผยสถานะครอบครัวตอนนี้ คุมความประพฤติให้อยู่กับร่องกับรอย วิธีลดการทะเลาะคือให้ยิ้มเข้าไว้ เมียจะได้ไม่ขึ้นไปกว่านี้ เผยลูกชายมีส่วนช่วยให้บรรยากาศดีขึ้น
เพิ่งจะพาครอบครัวกลับไปบ้านที่เกาหลี สำหรับนักแสดงพ่อลูกอ่อน “อ้วน รังสิต ศิรนานนท์” ที่หอบหิ้ว “พัค ฮยอนซอน” หรือที่คนไทยเรียกว่า “น้องมะม่วง” ภรรยาสาวชาวเกาหลี และ “น้องโรฮา” ลูกชายไปด้วย ซึ่งไปคราวนี้ถือว่าเป็นการทดลองว่าอาการหอบหืดของลูกชายหายเป็นปกติหรือยัง เพราะลูกรักษาตัวมาพักใหญ่ พอมีอากาศเย็นก็จะไอหนัก แต่ก็ได้คุณแม่มะม่วงคอยดูแลไม่ห่าง จนตอนนี้คิดว่าน่าจะหายเป็นปกติแล้ว
“รอบนี้ไปแค่ไม่กี่วันครับ ตอนนี้ลูกเข้าโรงเรียนแล้วก็เลยไปแค่ช่วงปิดเทอมของลูก ให้ลูกไปเยี่ยมคุณตาคุณยายของเขาครับ แล้วช่วงนี้เป็นหน้าหนาวเลยอยากให้ลูกได้สัมผัสหน้าหนาวเป็นครั้งเเรกของเกาหลี ก่อนหน้านี้เขามีโรคประจำตัวเป็นโรคหอบหืด พอเวลาเจออากาศหนาวเขาก็จะไอ ก็เลยอยากลองดูว่าเขาหายดีหรือยัง ครั้งนี้ไปหาหมอเเล้ว หมอบอกว่าให้ลองหยุดยาพ่นได้เลย แล้วลองดูว่าเขาจะมีอาการไหม แต่ว่าครั้งนี้ก็ดีใจกันมากเลยว่าเขาไม่มีอาการไอเเล้ว คือโรคหอบหืดของโรฮา จะไอบ่อยๆ ไอไม่หยุด ไม่ได้เป็นแบบหายใจไม่ออก ครั้งนี้ถือว่าเป็นครั้งเเรกเลยหลังจากที่พ่นยามาตลอด 1 ปีเต็ม ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าน่าจะหายเเล้ว แต่ก็ต้องรอดูอาการต่อไปครับ
ช่วงแรกแม่เขาคือเหนื่อยมาก ทุกเช้าต้องเตรียมอุปกรณ์พ่นยา จะใช้เวลาประมาณครึ่งชั่วโมงทุกๆ เช้า เวลาไปไหนมาไหนก็ต้องพกตัวนี้ตลอด ไม่รู้ว่าอาการจะมาตอนไหน แม่เขาก็จะต้องมาเหนื่อยเป็นเวลา 1 ปีเต็มกับโรคนี้ อาการมันจะมาตอนที่น้องเขากินไอติม อากาศเย็น ต้องระวังเรื่องพวกนี้ แต่เราก็สงสารลูกนะ เขาเป็นเด็กเขาก็จะชอบ ก็จะให้กินได้นิดเดียว พยายามเลี่ยงๆ ไม่ให้เขากินครับ แต่เรื่องของการหายใจไม่ได้มีปัญหา ปัญหามีแค่ไอบ่อยๆ เเละก็ทางแม่เขาก็จะเครียดเยอะ เขาเป็นคนที่รักเเละเป็นห่วงลูกมาก ถ้าลูกไอนิดเดียว เขาก็เครียดเเล้ว กลัวว่าอาการจะเยอะ
คือโรคนี้เป็นโรคที่สามารถรักษาให้หายได้ครับ แต่ถ้าเราปล่อยไปโรคนี้มันอาจจะไม่หาย เเต่ถ้าจะรักษาต้องรักษาช่วงนี้ให้หายขาด เป็นสิ่งที่หมอบอกทางมะม่วงไว้ ช่วงนี้เลยต้องเข้มงวดมากๆ กับการรักษาโรฮา ซึ่งเท่าที่ผมดูแม่เขาก็น่าจะไม่เหนื่อยฟรีครับ ตอนนี้ก็น่าจะหายถาวรเเล้ว แต่ไม่ใช่ว่าพาไปเจอหิมะแล้วหายเลยนะครับ คือเขาอาจจะหายนานเเล้ว แต่ด้วยความกังวลของแม่ก็ยังพ่นยาทุกเช้า บางทีผมก็มองว่าจะเป็นอะไรหรือเปล่า เพราะในยามันก็มีสารสเตียรอยด์อ่อนๆ ด้วย หรือเราจะกังวลมากเกินไป มันอาจจะไม่หายใจแรงขนาดนั้นก็ได้ แต่ด้วยความที่เขาเชื่อใจคุณหมอจากทางเกาหลีมากกว่า ครั้งนี้ก็เหมือนพากันกลับไปหาหมอด้วยว่าอาการเป็นยังไง 1 เดือนที่ผ่านมาไม่ต้องพ่นเเล้วครับ เเล้วก็คิดว่าน่าจะหายแล้วครับ”
เผยความสัมพันธ์ระหว่างสามี-ภรรยาดีขึ้น เพราะตนสัญญาแล้วว่าจะไม่เป็นแบบเดิมอีก
“ภาวะของสามี-ภรรยาก็เข้าใจกันมากขึ้นครับ เรียกว่าคุมความประพฤติให้อยู่กับร่องกับรอยมากขึ้น หมายถึงตัวเราเองและเขาด้วย มันคือความเครียดอะไรหลายๆ อย่าง เรื่องการงาน การเงิน การเลี้ยงลูก อะไรหลายๆ อย่างมันรวมกัน มันก็อาจจะมีภาวะความเครียด แล้วก็อาจจะทำให้เราขาดสติ และลืมสิ่งที่ควรทำไป ก็อย่างที่ผมถ่ายคลิปไปครับ มันเป็นการสัญญากับตัวเอง เพราะผมเป็นคนรักษาสัญญา จะไม่ทำผิดสัญญา ทุกครั้งที่เหมือนจะทำอะไรไม่ดีขึ้นมาผมก็จะรู้สึกว่าเราสัญญาเอาไว้แล้วนะเราก็จะไม่ทำ ช่วยได้เยอะ ทำให้เราคุมสติได้มากขึ้น
ไม่มีเรื่องมือที่ 3 ครับ เป็นเรื่องของทั้งคู่ครับ เราก็เตือนเขาว่าเวลาเรามีปัญหากันเราก็ควรคุยกันดีๆ ไม่ใช่โกรธเเล้วใช้อารมณ์โกรธในการคุยกัน เพราะว่าถ้าเราใช้อารมณ์โกรธคุยกันมันอาจจะมีคำพูดที่ไม่ดี ความประพฤติที่ไม่ดีออกไป ก็พยายามยิ้มๆ ไว้ เวลาโกรธมาก็ยิ้ม เดินหนี ไม่ต่อล้อต่อเถียงด้วย เพราะว่าเวลาโกรธกันมันคุยรู้เรื่องยาก รอให้อารมณ์เย็นๆ เเล้วค่อยกลับมาคุยกันใหม่”
บอกเชื้อชาติ-วัฒนธรรมก็มีส่วนสำคัญที่ต้องปรับ
“คราวก่อนที่เขาอุ้มลูกกลับไป อันนั้นจริงๆ เเล้วไม่เชิงหนีครับ เรียกว่าแยกย้ายกันก่อน แต่ผมเองที่อาจจะใช้คำพูดที่ผิดไป ก็เหมือนฟีลง่ายๆ ประมาณว่าหนีไปแล้ว เเต่ที่จริงคือแยกย้ายกันไปก่อนครับ เพราะว่าช่วงนี้ทุกวันเหมือนมันไม่เข้าใจกัน ก็ห่างๆ กันก่อน เพื่อที่จะได้ทบทวนตัวเอง หลังจากที่เราทบทวนกันเเล้ว เราก็มองหาต้นเหตุว่ามันเกิดจากอะไร เราควรจะเเก้กับมันยังไง หลังจากนั้นเเล้วเราก็ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายเเล้วแหละที่เราจะมามีปัญหาอะไรกันแบบนี้ เพราะมันไร้สาระ เเละมันไม่ได้เกิดประโยชน์อะไรกับชีวิตครับ
จริงๆ แล้วเชื้อชาติกับวัฒนธรรมก็มีส่วนครับ เพราะว่าทุกวันนี้เราอยู่กันสามคนพ่อ แม่ ลูก มันไม่ได้มีคนกลาง ไม่มีคนคอยเบรก คอยเตือนสติ หรือคนที่คอยปรึกษาทั้งคู่ครับ ก็เลยไม่รู้ตัวว่าใครถูกหรือผิด หรือควรจะทำอะไรยังไง การเลี้ยงลูกเขาจะมีทางของเขา ผมก็จะมีทางของผม แล้วตัวผมก็เลี้ยงลูกอยู่กับเขาตลอด มันก็เลยเหมือนมีการปะทะเรื่องการเลี้ยงลูก เพราะเราก็มีทางของเราเหมือนกัน ด้วยความเป็นไทยของเรา กับวิถีชีวิตของเราตอนเด็กๆ เราก็อยู่เเบบนี้ แต่ของเขาอยู่ในเมือง แต่ผมอยู่เเบบบ้านนอก ก็เลยจะทะเลาะกันบ่อย
ถึงตอนนี้ก็ยังหาจุดกึ่งกลางยังไม่ได้ครับ แต่เราก็ค่อยๆ ปรับตัวกันไป แต่ก็บอกเขาว่าเราเลือกที่จะอยู่เมืองไทย เพราะฉะนั้นเราต้องปรับตัวเพื่อที่จะเข้าหาเมืองไทย เพราะว่าบ้านที่อยู่ อาหารการกิน โรงเรียน เพื่อนๆ ทุกคนเป็นคนไทย เราก็อยากให้เขาปรับมาทางนี้มากกว่า ก็เจอกันคนละครึ่งทางครับ บางทีเรื่องอาหารการกินผมก็ซื้อของเกาหลีได้ มันอาจจะแพงหน่อย แต่เพื่อความสบายใจของเขา แต่ก็อยากให้เอียงๆ มาไทยเยอะๆ หน่อย”
เผยวิธีลดการปะทะคือยิ้ม แล้วเดินหนีให้ใจเย็นลงก่อน
“เขาไม่ได้อยากเอาลูกไปเรียนที่เกาหลี เขาอยากให้ลูกเรียนอยู่ที่ไทยครับ แต่ตัวผมเองอยากไปมากกว่า (หัวเราะ) ผมคิดว่าที่โน่นมาตรฐานการศึกษาเเละก็เรียนฟรีด้วย เราก็ไม่ต้องมากังวลเรื่องเงินเยอะ อย่างที่นี่เเม่เขาก็อยากให้เรียนอินเตอร์ ค่าใช้จ่ายมันก็สูง อย่างตอนนี้ก็ต้องคอยเเอ็กทีฟตัวเอง เราก็ต้องหาว่าหลังจากนี้เราต้องทำอะไรที่เราต้องส่งเสริมกับชีวิตครอบครัวของเราด้วย
ตอนนี้ก็เหมือนว่าถึงแม้เวลาเราโกรธเราก็ยิ้มๆ ไว้ครับ เพื่อทำให้ฝ่ายตรงข้ามอารมณ์เบาลง เวลาเรายิ้มแบบไม่รู้สึกรู้สาอะไร เขาก็จะเหมือนไม่ขึ้นไปมากกว่านั้นเเล้วครับ ก็ยิ้มๆ ไว้ครับ สมมติผมโกรธ พอเขายิ้มให้ผมสักทีผมก็หายโกรธไม่ลงแล้วครับ
เราก็เหมือนกันพยายามยิ้มๆ ไว้ มันจะทำให้ความโกรธเบาลงเเน่นอนครับ แต่ปกติจะไม่โกรธกันต่อหน้าลูกนะครับ ลูกก็มีส่วนที่ทำให้ดีกันนะครับ เพราะว่าลูกเป็นคนที่โรแมนติกมาก เวลาเขาเห็นเราทะเลาะกันที เขาจะพูดว่าอย่าโกรธกันเลยนะ แม่อย่าโกรธ
บางทีผมฟ้องเขาว่าโรฮาช่วยด้วย แม่โกรธอยู่ เขาก็จะวิ่งๆ ไปหาแม่เเล้วบอกว่าแม่อย่าโกรธอะไรประมาณนี้ครับ อย่างบางทีถ้าเขาอยู่ใกล้ๆ กัน เขาก็จะดึงเรามากอดกันครับ มันก็จะทำให้บรรยากาศดีขึ้น แต่สิ่งที่สำคัญเลย ถ้าฝ่ายใดฝ่ายนึงโกรธ เรายิ้มใส่ เเล้วมันจะดีขึ้นครับ”
