ต้องบอกว่าเป็นอีกหนึ่งผลงานคุณภาพดี ช่วงส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ 2567 สำหรับซีรีส์เกาหลีเรื่อง Gyeongseong Creature หรือ “สัตว์สยองกยองซอง” ที่เล่าเรื่องราวอิงประวัติศาสตร์การเมือง ขนานไปกับเรื่องราวการทดลองสุดลึกลับน่าสะพรึง
เหตุการณ์ในซีรีส์เรื่องนี้เกิดขึ้นในช่วงฤดูใบไม้ผลิ ปี ค.ศ.1645 ที่เมืองกยองซอง ซึ่งเป็นชื่อเดิมของกรุงโซล เมืองหลวงของประเทศเกาหลีใต้ โดยชื่อกยองซองเป็นชื่อที่ใช้ในช่วงที่เกาหลียังเป็นอาณานิคมของญี่ปุ่น สภาพบ้านเมืองเกาหลีใต้ในเวลานั้น แทบจะขยับอะไรไม่ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนอยู่ภายใต้สายตาของผู้มีอำนาจญี่ปุ่นที่ถูกส่งเข้ามาประจำการในกยองซอง
ถ้าจะบอกว่า นี่คือซีรีส์ที่วิพากษ์วิจารณ์และจิกกัดเสียดสีญี่ปุ่นอยู่กลาย ๆ ก็คงไม่ผิดนัก แต่ที่มากไปกว่านั้นก็คือ มันวิพากษ์ไปถึงผู้มีอำนาจเกาหลีบางรายด้วย ที่คิดคดทรยศต่อประเทศของตัวเอง ยอมเข้ากับญี่ปุ่นเพราะความเห็นแก่ตัว โลภในผลประโยชน์ และที่เลวร้ายสุดคือ การยอมแม้กระทั่งจับคนเกาหลีด้วยกันเองมาเป็นเครื่องมือในการทดลองที่แสนอำมหิต ซึ่งเป็นที่มาของ “สัตว์สยอง” ตามชื่อเรื่อง
สัตว์สยองกยองซอง ได้นักแสดงสาวระดับตัวแม่ อย่าง “ฮันโซฮี” มารับบทนำฝ่ายหญิง เธอคือ “ยุนแชอ๊ก” สาวนักแกะรอยตามหาบุคคลที่สูญหาย เธอเดินทางมาสู่กยองซองพร้อมกับพ่อ เพื่อตามหาแม่ที่หายไปกว่าสิบปีก่อน และนั่นก็ทำให้เธอได้พบกับ “จางแทซัง” หนุ่มคนสำคัญผู้มีชื่อเสียงเลื่องลือไปทั่วกยองซอง
จางแทซัง รับบทโดยพัคซอจุน นักแสดงระดับเอลิสต์ของเกาหลีใต้ในเวลานี้ เขาคือเจ้าของคลังสมบัติทอง (หรือพูดง่าย ๆ คือ โรงรับจำนำ) ที่มั่งคั่งร่ำรวย แต่ไหนมา เขาก็เหมือนบรรดาเศรษฐีส่วนใหญ่ทั่วไปที่ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด เพียงใช้ชีวิตและทำธุรกิจสะสมความมั่งคั่งให้ตัวเองไปเรื่อย ๆ คือสนใจแต่เรื่องตัวเองและเมินเฉยต่อเรื่องราวทางสังคม แม้ว่าจะมีเพื่อนสนิทบางคนที่พยายามก่อกบฏมาชักชวนเขาให้เข้าร่วมและทำการสนับสนุนกลุ่มกบฏ เขาก็ยังคงนิ่งเฉย ไม่ใส่ใจที่จะไปยุ่งด้วย จนกระทั่งเขาได้พบกับ ยุนแชอ๊ก หญิงสาวที่จะเข้ามาเปลี่ยนชีวิตของเขาไปตลอดกาล
ทั้งนี้ ความสำคัญอีกอย่างของเถ้าแก่จางแทซัง ก็คือ การเป็นแหล่งข้อมูลชั้นยอด ชนิดที่ว่า ใครอยากได้อะไรหรืออยากติดต่อหาใคร เพียงมาขอให้เขาช่วยหา ก็สามารถเป็นไปได้ เพียงแต่ต้องมีผลประโยชน์มาแลกเปลี่ยนตามสไตล์นักธุรกิจ และจุดเปลี่ยนสำคัญก็มาถึง เมื่อนายตำรวจระดับสูงผู้ทรงอิทธิพลแห่งกยองซอง ให้เขาตามหาภรรยาลับที่หายตัวไป ซึ่งนั่นก็ทำให้เขาได้พบเจอกับเรื่องราวที่ทำให้เขารู้สึก “โมโหขึ้นมานิดหน่อย” และไม่อาจอยู่นิ่งเฉยเหมือนเดิมต่อไปได้
ต้องยอมรับว่า บทของพัคซอจุนในเรื่องนี้ เป็นอีกหนึ่งบทบาทสุดเท่ของนักแสดงคนนี้ ใครที่เคยประทับใจในบทเถ้าแก่จากเรื่อง อิแทวอน คลาส ก็คงจะตกหลุมรักในบทนี้ได้อย่างง่าย ๆ เช่นกัน ขณะที่ฮันโซฮีก็ไม่มีอะไรต้องสงสัยในเรื่องของการแสดง เวลาแกร่งก็แกร่งสุด เวลาเศร้าก็เศร้าสุดจนคนดูอยากร้องไห้ตาม นี่คืองานโชว์ฝีมืออีกเรื่องของเธออย่างไม่อาจปฏิเสธ ส่วนนักแสดงคนอื่น ๆ ก็มีความโดดเด่นไปตามบทบาทของตัวเอง สรุปได้ว่า แคสติ้งนักแสดงทั้งหมดในเรื่องนี้ เป็นความดีงามอีกประการหนึ่ง
นอกจากนั้น งานโปรดักชั่นงานสร้างก็ดูเนี้ยบ ละมุนตา ฉากบ้านเมืองในอดีตถูกออกแบบมาอย่างประณีตพิถีพิถัน และที่สำคัญ คืองานด้านซีจี โดยเฉพาะตัวสัตว์ประหลาด ต้องบอกว่า มาตรฐานสูงแบบที่ดูแล้วไม่รู้สึกขัดหูขัดตาเลยแม้แต่น้อย
อย่างไรก็ดี สุดท้ายแล้ว เสน่ห์สำคัญที่ยืนค้ำยันให้ซีรีส์เรื่องนี้บรรลุคำว่า ดีงามโดยสมบูรณ์ ก็คือ ตัวเรื่องราวและการเล่าเรื่องที่สนุกน่าติดตาม ตรึงเราไว้กับเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบตลอดความยาว 10 ตอน ครบรสทั้งความระทึกตื่นเต้น ดราม่าข้น ๆ และแง่มุมความรักซึ้ง ๆ กินใจ
และแน่นอนที่สุดคือการได้เห็นสิ่งที่มนุษย์กระทำต่อมนุษย์ด้วยกัน บางที สัตว์ประหลาดที่ว่าดุร้ายน่ากลัว ยังไม่น่ากลัวเท่ามนุษย์ด้วยกันเอง เพราะมนุษย์บางคนก็มีวิญญาณของสัตว์ร้ายอยู่ในตัวและสามารถทำสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวได้ยิ่งกว่าสัตว์ประหลาดเสียด้วยซ้ำ
