ไม่รู้จริงๆ ว่าใครเป็นต้นเสียงที่โยนคำถามทำนองว่า “ทำไมครูมืดไม่ได้เป็นศิลปินแห่งชาติ” จนสื่อหลายสำนักนำมาเป็นข่าวทั้งในกระดาษและสื่อออนไลน์
ผู้เขียนรู้ข่าวจากปากคำของเพื่อนรุ่นน้องผู้ท่องหน้าเฟสบุ๊คส์ บอกว่า ‘ครูมืด’ เสียชีวิตแล้ว!
พอได้ยินคำว่า ‘ครูมืด” ก็แน่นอนว่าเป็นครูมืด – ประสาท ทองอร่าม และคำถามหนึ่งก็ผุดขึ้นในหัวสมองของผู้เขียน “...อืมม์ ทำไมครูมืดเขาจึงไม่ได้เป็นศิลปินแห่งชาติ...?”
ผู้เขียนไม่รู้จักกับท่าน ไม่เคยเห็นตัวเป็นๆ ของครูมืด รู้จักก็เพียงผลงานอันหลากหลายที่ฝากไว้ในประเทศนี้กับบรรณพิภพนี้
ครูมืดนามนี้ – ผู้นี้ ในความรู้สึกนึกคิดของผู้เขียน ท่านคือโคตรศิลปินตัวพ่อโดยแท้
คนรุ่นใหม่อาจไม่เคยดูโขน ไม่เคยฟังเสียงครูมืดพากย์โขน กระทั่งไม่เคยดูโขนอันเป็นศิลปะประจำชาติ ทว่าบรรดาผู้ทรงเกือก! เอ้ย ผู้ทรงเกียรติที่เป็นคณะกรรมการผู้คัดเลือกศิลปินแห่งชาติในส่วนสาขาที่เกี่ยวข้องพ้องพานกับผลงานของครูมืดต้องรู้อย่างถ่องแท้แน่นอนว่าครูมืด – ประสาท ทองอร่าม นั้นเลิศล้ำปานใด
กวาดตาไปทั่วปฐพี อีกกี่สิบปีร้อยปีจะมีจะพบเหมือนครูมืดไหม?
แต่ทำไม...มีเหตุผลประการใดครูมืดท่านจึงไม่ได้รับเกียรตินี้!?!
ว่าไปแล้วไม่เฉพาะครูมืดดอกนะครับ ยังมียอดฝีมือจากหลายสาขาที่คู่ควรกับการเป็นศิลปินแห่งชาติไม่ถูกประกาศยกย่อง
ในขณะที่ศิลปินแห่งชาติบางท่าน บางปีที่ได้รับเกียรติอันทรงคุณค่าสูงสุดดังกล่าวนี้มีหลายคนไม่สมควรได้ หรือถ้าได้ก็ต้องทีหลังคนที่ควรจะได้
มันเป็นอิหยังหวะคับ!
พูดจาประสาซื่อ ผู้เขียนมิได้จงใจ ไม่ใช่เจตนาร้ายจะเรียกร้องให้ผู้ใด คณะหนึ่งคณะใดมาชี้แจงแสดงเหตุผล หรือเขียนงานชิ้นนี้มาเพื่อฟื้นฝอยหาตะเข็บ แค่อยากให้กรรมการคัดเลือกศิลปินแห่งชาติในแต่ละปี แต่ละสาขาพิจารณาอย่างถี่ถ้วน ที่สำคัญคือคู่ควรกับผลงานจริงๆ
เหนือยิ่งสิ่งใด ครูมืด – ประสาท ทองอร่าง กับ ‘ศิลปิน’ ตัวจริงเสียงจริงอีกมากมายหลายคนจากหลากหลายสาขา ถึงแม้ว่าจะไม่ได้รับการเชิดชูยกย่อง หรือบางคนเสียชีวิตไปแล้ว กระนั้นผลงานของเขาเป็นที่ประจักษ์ชัดว่าคือศิลปินเอกแห่งยุค
เขาไม่ให้เกียรตินี้ก็ไม่เป็นไร ครูมืด – ประสาท ทองอร่าม เป็นศิลปินในใจของชาวไทยก็สูงสุดแล้วครับ
