วันสุดท้าย...ก่อนบายเธอ หนังไทยในใจอีกหนึ่งเรื่อง

เช่นเดียวกับหนังมากมายหลายเรื่องที่ผู้เขียนไม่รู้มาก่อนเลยว่าใครกำกับ ใครเขียนบท ใครแสดง แม้กระทั่งเป็นหนังของค่ายไหน แต่พอดู One for the Road วันสุดท้าย...ก่อนบายเธอ ผ่านไปประมาณ 10 นาทีแรกนับจากเปิดฉาก บอกกับตัวเองว่าหนังเรื่องนี้ทำท่าจะดีมาก
เล่านิดหนึ่งว่าตั้งแต่เปิดเรื่องผ่านไปราวสี่ซ้าห้านาที หนังทำให้ผู้เขียนเชื่อสนิทใจว่าผู้ชายสองคนเป็นเพื่อนรักกันจริงๆ แล้วพอมีนักแสดงหญิงเข้ามาสมทบก็ยิ่งเชื่อ หรืออาจกระทั่งคิดคล้อยไปว่านี่มันไม่ใช่หนัง ทว่าเป็นชีวิตของพวกเขาสามคนจริงๆ
ทั้งสามคนเล่นเป็นธรรมชาติจนไพล่คิดว่าหนังไทยเรื่องนี้น่าจะมีโอกาสไปฉายให้ต่างชาติพิสูจน์ถึงฝีมือของวงการหนังไทย
ครั้นพอจบตอน ‘อลิซ’ เพื่อเข้าสู่ตอน ‘หนูนา’ ผู้เขียนกลับรู้สึกสะดุดว่า เอาแล้ว! ท่าดีทีเหลว เพราะตัวละครสองคนระหว่างชายกับหญิง พูดกันแบบท่องบทชัดๆ จนเมื่อมีเสียง ‘คัต’ ดังออกมากจากปากตัวละครที่สวมบทเป็นผู้กำกับ(ในหนัง) ทำนองว่าฝ่ายหญิงแสดงได้ห่วยแตกมาก นี่เองจึงทำให้ผู้เขียนถึงบางอ้อ พร้อมยกดาวให้อีกแบบรัวๆ กันไปเลย
ลูกล่อลูกชนแพรวพราวทั้งคนเขียนบท ผู้กำกับ โดยเฉพาะนักแสดงหญิงที่รับบทหนูนาต้องบอกว่ายอดเยี่ยม

ยอดเยี่ยมเปี่ยมฝีมือทุกคนจริงๆ ใน One for the Road วันสุดท้าย...ก่อนบายเธอ ไม่เว้นแม้แต่พนักงานเสิร์ฟในร้านคาราโอเกะ

ความยาวราวๆ 2 ชั่วโมง แถมมีเรื่องราวกับตัวละครหลากหลาย แต่กลับไม่ทำให้ผู้เขียนรู้สึกเนิบเนือย ตรงกันข้ามกลับอยากรู้เรื่องราวของพวกเขาเหล่านั้นว่าจะเผยปมอออกมาอย่างไร และก็ทำได้อย่างน่าประทับใจไปอีกนานแสนนานจริงๆ สำหรับหนังไทยอันอวลอายไปด้วยกลิ่นไอของธรรมชาติในความเป็นชีวิตจริงโดยผ่านการแสดงของนักแสดงซึ่งฝากฝีมืออย่างสมจริงมากที่สุดเท่าที่ดูหนังไทยมาในรอบเกินกว่าทศวรรษ

อย่าหาว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยครับ แม้แต่ตอนฉากที่เพื่อนคนหนึ่งโกรธเพื่อนอีกคนหนึ่งจนสบถคำว่าอวัยวะเพศชายออกมา ผู้เขียนยังรู้สึกว่ามันเป็นคำพูดจริง ไม่ใช่จากบท

มิเพียงนักแสดงทุกคนเล่นเป็นธรรมชาติจนต้องให้คะแนน101 จากเต็ม 100เหมือนกับบท หากแต่เพลงประกอบ การถ่ายทำ รวมทั้งน้ำเสียงของดีเจก็รับคะแนนนี้ไปเท่าๆ กัน

เผื่อนะครับสำหรับใครก็ตามที่ยังไม่ได้ดูหนังเรื่องนี้ แล้วบังเอิญมาอ่านคอลัมน์เล็กๆ นี้ มีโอกาสต้องไปตามดูกันให้ได้ และเผื่อเหมือนกัน เผื่อว่าจะมีใครสักคนส่งข้อเขียนเชยๆ ชิ้นนี้ผ่านไปถึงใครสักคนในทีม One for the Road วันสุดท้าย...ก่อนบายเธอ เพื่อให้รับรู้ต่อความชื่นชมด้วยสุ้มเสียงอันเชิดชูต่อทุกผู้คนที่มีส่วนเกี่ยวข้อง แม่แค่สักคน ผู้เขียนก็ปลื้มใจและขอโค้งคาวระที่ทำหนังในดวงใจเรื่องหนึ่งเรื่องนี้ออกมาให้รื่นรมย์

โน้มนำด้วยปรารถนาครับ