เชื่อว่าคนที่มีอายุเกินกึ่งศตวรรษเช่นเดียวกันกับผู้เขียนและเป็นนักฟังเพลงลูกทุ่งย่อมรู้ดีว่าก่อนจะมาเป็นหัวขบวนชักพาเพลงลูกทุ่งที่ดูเหมือนหายใจรวยริน ร่อแร่ไปแล้วกลับมากระหึ่มทั่วประเทศไทยอีกครั้ง
‘เสี่ยแหบ’ เป็นนักจัดรายการวิทยุที่อยู่คนละฝั่งกับเพลงลูกทุ่งโดยสิ้นเชิง ทว่าด้วยเหตุผลกลใดไม่ทราบ จู่ๆ เพลงลูกทุ่งก็มาอยู่ในคลื่นเอฟเอ็มจนกลายเป็นปรากฎการณ์ใหม่ที่หลายคนไม่คุ้นเคย
เพราะแต่ไหนแต่ไรมาเพลงลูกทุ่งอยู่กับคลื่นเอเอ็มเท่านั้น ครั้นพอคุณวิทยา ศุภพรโอภาส บุกเบิกเพลงลูกทุ่งมาสู่คลื่นความถี่เอฟเอ็มอันเป็นสัญลักษณ์ของคนเมือง นับจากนั้นเป็นต้นมาเพลงลูกทุ่งของชาวบ้านร้านถิ่นก็กลายเป็นสุ้มเสียงประเทศตราบจนมาถึงทุกวันนี้
ที่บอกว่าคลื่นอฟเอ็มเป็นสัญลักษณ์ของคนเมืองนั้น ขออธิบายว่าคลื่นเอฟเอ็มในอดีตสัก 30 – 40 ปีก่อน ไม่มีสถานีไหนหรือนักจัดรายการวิทยุคนใดเปิดเพลงลูกทุ่ง ต่อให้เป็นเพลงฮิตติดใจคนฟังเพียงไรก็ไม่มีทางได้ยินจากคลื่นเอฟเอ็ม จะเปิดก็แต่เพลงลูกกรุง สตริง และเพลงสากลเท่านั้น
ต่อเมื่อคุณวิทยา ศุภพรโอภาส ที่ผู้เขียนขออนุญาตเหมาว่า “สบช่อง” และกว่าจะรู้อะไรเป็นอะไรเพลงลูกทุ่งก็กลายเป็นขุนพลเอกแห่งคลื่นเอฟเอ็มในชั่วพริบตาเดียวจากมันสมองของเขาคนนี้
ต้องไม่ลืมว่าคลื่นเอฟเอ็มสมัยก่อนอยู่ในกรุงเทพและจังหวัดใหญ่ๆ ของแต่ละภูมิภาค แต่อีกด้านหนึ่งคนต่างจังหวัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนหาเช้ากินค่ำและบริโภคเพลงลูกทุ่งหล่อเลี้ยงความสุขทางใจภายหลังหรือระหว่างกรำงานหนักซึ่งมีอยู่ทั่วเมืองไทยก็คือขุมพลังขนาดใหญ่ที่พร้อมจะบิดหรือหมุนไปหาคลื่นความถี่ที่เปิดเพลงอันเสมือนเป็นชีวิตของพวกเขา ยิ่งคุณวิยาเปิดคลื่นสำหรับเพลงลูกทุ่งตลอด 24 ชั่วโมง
นั่นจึงเป็นจุดศูนย์รวมของชาวไทยส่วนใหญ่ในทุกพื่นที่ความถี่ของคลื่นแผ่ไปถึงชนิดชั่วลัดนิ้วมือเดียว
ผู้เขียนทราบข่าวจากสื่อว่าคุณวิทยา ศุภพรโอภาส เสียชีวิตแล้ว จึงขอเขียนถึงเขาผู้มีคุณูปการต่อวงการเพลงลูกทุ่งยุคใหม่ นอกจากนำเพลงลูกทุ่งสู่คลื่นเอฟเอ็ม เขายังสร้างหนัง จัดมหกรรมเพลงลูกทุ่ง และก่อนลาโลกยังมีรายการ ‘ลูกทุ่วตัวจริง’ ทางโทรทัศน์ช่องหนึ่ง โดยคุณวิทยาตามไปสัมภาษณ์นักเพลงลูกทุ่งถึงบ้านอันถือเป็นการเสริฟอาหารจานเด็ดต่อคอลูกทุ่งแบบผู้เขียนจนต้องปรบมือรัวให้
ขอแสดงความเสียใจกับครัวครัวคุณวิทยา ศุภพรโอภาสด้วยครับ
