PACHINKO : บาดลึก ปวดร้าว เศร้าหม่น

ท่านผู้อ่านคอลัมน์เล็กๆ นี้ เคยมีประสบการณ์บางอย่างคล้ายผู้เขียนไหม กล่าวคือจู่ๆ ก็ได้ไปในที่ที่ไม่เคยคาดคิดว่าจะมีโอกาสไปเยือน หรือเจอะเจอคนที่ไม่น่าจะได้เจอก็ดันเจอ ทั้งๆ ที่หากไม่ลืมของสิ่งนั้นแล้วไม่ย้อนกับไปเอา เรื่องราวบางเรื่องราวในอีกสิบปีต่อมาย่อมไม่เกิด

เขียนอะไรให้มันเบลอๆ พร่าเลือนเล่นๆ ไปงั้นเอง เพราะเพียงแค่อยากจะบอกว่าช่วงเวลาเกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมาผู้เขียนพยายามติดตามข่าวคราวยูเครนกับรัสเซีย ทว่าไม่ได้เชียร์ฝั่งไหนทั้งสิ้น ที่ติดตามความไหวก็เพราะเอาใจช่วย ‘พลเรือน’ ของทั้งสองประเทศเท่านั้น

จะว่าแปลกก็แปลก ในระหว่างไฟสงครามลามไปทั้งยูเครนและรัสเซีย จู่ๆ ผู้เขียนก็มีโอกาสได้รู้จัก หรือพูดอีกแบบคือได้ดูหนัง(ซิรีย์) เรื่องหนึ่งโดยที่ตัวเองไม่รู้มาก่อนว่ามีหนังเรื่องนี้อยู่ในโลก

PACHINKO คือหนังที่ว่า

เป็นซิรีย์ที่สร้างหรือดัดแปลงมาจากนวนิยายขายดี แล้วหนังก็ทำมาได้ดีมากเสียด้วย กระนั้นขอบอกไว้ก่อนว่าบรรดาคอหนังซิรีย์ประเภทตื่นเต้น ผูกเรื่องให้ชวนสนุกสนานเพลิดเพลินอาจส่ายหน้า เพราะว่า PACHINKO จัดเป็น ‘ยาขม’ หม้อใหญ่ แต่ถ้าใครชอบหนังเน้นความบาดลึกของอารมณ์ รวดร้าว หม่นหมองของความรู้สึกร่วมกับตัวละคร พูดได้ทีเดียวว่า อย่าพลาดเด็ดขาด

PACHINKO มีเนื้อหาเกี่ยวกับสงครามระหว่างสองประเทศ คือเกาหลีกับญี่ปุ่น ไม่ใช่การสู้รบนะครับ หากแต่เป็นผลพวงของผู้คน โดยเฉพาะอย่างยิ่งชาวเกาหลีที่สืบต่อกันมาถึงสี่รุ่น แล้วหนังก็ใช้วิธีตัดสลับไปมาของคนรุ่นทวด ย่ามาจนถึงรุ่นปัจจุบัน ซึ่งแน่นอนว่ามันน่าจะเป็นยาขมหม้อใหญ่ให้กับคนดูหนังที่ชอบอะไรง่ายๆ ส่วนใครที่ชอบหนังประเภทค่อยๆ เลาะ เล็ม เลี้ยว ให้ท้าทายกับความคิดที่ชวนติดตามในมนต์เสน่ห์ของศาสตร์แห่งภาพยนตร์ก็อย่างที่บอกและว่าห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการทำหนังของคนเอเชียบวกรวมกับสุดยอดฝีมือทางการแสดงของทั้งฝ่ายชายและหญิง ยิ่งส่งผลให้หนังเรื่องนี้มีความเป็นหนังที่สามารถกินใจผู้เขียนไปได้ยาวนานและปราถนาอยากให้ผู้อ่านคอลัมน์ได้มีโอกาสได้ดูเช่นเดียวกันด้วย

อย่างน้อยก็จะได้มีความรู้สึกร่วมกันในแง่ของความเห็นอกเห็นใจต่อ ‘พลเรือน’ ของประเทศที่ก่อสงครามว่ากว่าจะผ่านห้วงเวลาที่ตกอยู่หรือจมกับหุบเหวของความทุกข์ยากลำบากจนน้ำตาแทบเป็นสายเลือดนั้นมันเป็นเช่นไร

ฝาก PACHINKO ไว้ในอ้อมใจอีกสักเรื่องนะครับ