เผยเงินเดือนที่ “แตงโม” ให้ “กระติก” ทั้งที่ตัวเองก็มีปัญหาเรื่องเงิน ยอมอด แต่ไม่ยอมปลดออกจาก ผจก.

โดนถล่มไม่น้อย สำหรับ “กระติก” ผู้จัดการ “แตงโม นิดา พัชรวีระพงษ์” ภายหลังจากที่สาวแตงโมพลัดเรือจมน้ำหายไป แต่เจ้าตัวกลับไปสวดมนต์ ก่อนกลับบ้านไปหาลูก ทั้งที่ผ่านมา สาวแตงโม นิดา รักเจ้าตัวมาก โดย แอนนา ทีวีพูล ได้เผยกลางรายการโหนกระแส ว่าที่ผ่านมา แตงโม ยอมอด แต่ไม่ยอมปลดกระติก ออกจากผู้จัดการ ซึ่งอยากให้กระติกได้ยินคำนี้มากๆ
 
“ก่อนหน้านี้แตงโมเคยมาคุยว่าแอนนามาลองเป็นผู้จัดการส่วนตัวฉันไหม ก็ถามว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า เขาบอกหลังๆ กระติกอาจหางานให้เขาไม่ค่อยได้เท่าไหร่ เขาอยากได้งานมาจ่ายค่าบ้าน ค่ารถ อยากปลดหนี้ แอนนาก็เลยบอกว่าโอเค อย่างนั้นได้ แล้วกระติกล่ะจะทำยังไง แตงโมบอกว่าอาจต้องคุยกับกระติก ให้กระติกหยุด ซึ่งแตงโมก็แชตไปคุยกับกระติก แล้วเหมือนไม่ลงตัว เพราะกระติกก็ไม่ยอม บอกว่าโมเธอให้ฉันเดือนละหลักพัน ประมาณ 5-6 พัน ไม่รวมเปอร์เซ็นต์ที่จะได้งานนะคะ ถ้าเธอให้ฉันออกอีก ฉันจะกินอะไร แตงโมเลยถามแอนนาว่าจะเอาเท่าไหร่ แอนนาเลยบอกว่าไม่เอาสักบาท ยกเว้นงานไหนเธอจะให้ฉันพิเศษ ฉันขายงานให้เธอได้มาก เธอค่อยให้ฉัน แต่ส่วนใหญ่ 10 งาน แอนนาก็หักแค่ 2 งาน อีก 8 งานไม่เอา

ความรู้สึกตัวเอง หนูคิดว่าไม่มีใครฆ่าแตงโมได้ลง เพราะด้วยนิสัย ด้วยอะไรหลายอย่าง หนูยังไม่ปักใจเรื่องฆาตกรรม แต่หนูมองว่าเรื่องนี้แปลกๆ คลุมเครือ ตรงที่ว่าทำไมเขาต้องกลับบ้านกันไปวันนั้น ทำไมกระติกบอกเราว่าห้ามไป ไม่ต้องไป มันมีเหตุผลที่มีพิรุธ ถ้าไม่มีพิรุธอะไรเหล่านี้หนูจะเข้าใจได้เลย แล้วบวกกับสัญชาตญาณความเป็นเพื่อน ไม่รู้กระติกรักโมมากแค่ไหน แต่หนูรู้ว่าโมรักกระติกมาก มากถึงขึ้นที่ว่าโมเคยโชว์เงินในบัญชีให้ดูว่ามีเท่าไหร่ และบอกว่าจะทำยังไงดี ค่ารถก็ต้องจ่าย เดี๋ยวต้องโอนให้กระติกด้วย มีค่าต่างๆ มากมาย แต่ก็ไม่เป็นไร โอนให้กระติกตามปกติ ฉันไม่กินได้ อยากให้กระติกได้ยินคำนี้ว่าโมยอมไม่มีหรือยอมอด แต่ไม่ปลดกระติกจากการเป็นผู้จัดการ ยังดูแลตลอด แม้แต่แม่บ้าน คนที่กระติกก็พาเข้ามา เขาก็ดูแลดีมาตลอด

เรายังเคยพูดกันเล่นๆ ว่า ถ้าเธอตกน้ำ ดังกล่าวลีน่าจังเลยนะ เพราะนี่มันแม่น้ำเจ้าพระยา ยังคุยเล่นกันเหมือนเป็นลาง พอวันเกิดเหตุ หนูแค่สงสัยว่าทำไมไม่อยู่ช่วยตามหาก่อน สัญชาตญาณเพื่อนกลับบ้านได้เหรอ คิดถึงลูกเหรอ เป็นไปได้เหรอ เพื่อนเราจมน้ำ หนูไม่ได้ว่าตัวเองดีนะ แต่หนูคิดว่าถ้าโมจมตรงนั้น ถ้าหนูมีชูชีพหรือมีอะไรที่สามารถหาได้ หนูจะโดดลงไปเพื่อช่วยหา แต่นี่ไม่เห็นใครเปียกเลย

ส่วนตัวคิดว่าไม่มีใครฆ่าแตงโมได้หรอก ใครๆ ก็รักแตงโม คนบนเรือจะทำกับแตงโมได้เหรอ แต่แค่รู้สึกว่าทำไมไม่เล่าทั้งหมดอย่างจริงใจและตรงไปตรงมา ทำไมวันนั้นต้องออกมาจากที่เกิดเหตุ ทำไมไม่รอ ทำไมไม่ให้เราไปช่วยหา ที่มันตอบไม่ได้ ทำให้เราต้องออกมาจับผิดว่ามันอะไรกันแน่ พอมันแปลกเราก็หยุดตามหาความจริงไม่ได้ พอเขาพูดผิดปกติ มันไม่ใช่ตั้งแต่คำพูดแรกที่บอกให้เรากลับบ้านไป เธอหาไหม เธอบอกว่าหา แต่ทำไมตีสามเธอกลับ เราก็งงว่าสรุปยังไงกันแน่”