"ลำยอง" กับฉากตายที่สมบูรณ์แบบ ดูอีกทีก็ยังอิน

ถ้าถามว่าที่ผ่านมามีละครไทยเรื่องไหนที่ทำออกมาได้มีคุณภาพเป็นที่น่าจดจำบ้าง? เชื่อได้ว่าหนึ่งในคำตอบของคอละครหลายคนก็น่าจะมี "ทองเนื้อเก้า" เวอร์ชันช่อง 3 ปี พ.ศ. 2556 รวมอยู่ด้วยอย่างไม่ต้องสงสัย

ไม่ใช่แค่รางวัลทั้งในและนอกประเทศเท่านั้นที่เป็นเครื่องการันตี หากแต่ยังยืนยันได้จากกระแสตอบรับของคนดูภายหลังจากที่ละครเรื่องนี้ได้ถูกนำกลับมาออกอากาศอีกครั้งพร้อมกับทำตัวเลขเรตติ้งขึ้นเป็นที่ 1 ได้หลายต่อหลายตอนอีกต่างหาก

ที่สำคัญก็คือการได้กลับมาดูละครเรื่องนี้อีกครั้งก็ยิ่งตอกย้ำให้เห็นว่า ทั้งนักแสดงเอง ผู้กำกับ ทั้งทีมงานต่างทุ่มเทและใส่ใจกับรายละเอียดต่างๆ ของงานมากน้อยเพียงใด

โดยเฉพาะฉากการตายของ "ลำยอง" ที่ต้องบอกว่าเป็นอะไรที่น่าชื่นชมมากๆ ไม่ว่าจะเป็นลีลาการแสดง ความทุ่มเทของนักแสดงหญิงอย่าง "นุ่น วรนุช" กับบทดังกล่าว ตลอดจนทีมงาน ทีมเอฟเฟ็กต์ที่เนรมิตสภาพ "ลำยอง" ที่ป่วยเป็นโรคซิฟิลิสได้สมจริงมาก (หากไม่นับเรื่องจับผิดเรื่องคิ้วที่เดี๋ยมีเดี๋ยวหาย) จนกลายเป็นฉากอวสานอาหารเย็นของบางคน

แต่ที่ยอดเยี่ยมก็เห็นจะเป็นฝีมือของผู้กำกับ "อ๊อฟ พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง" ที่ทำให้ความตายของ "ลำยอง" กลายเป็นฉากหนึ่งในฉากตายของตัวละครที่ต้องบอกว่าเข้าขั้นสมบูรณ์แบบ

ตั้งแต่การเลือกสถานที่อย่าง "โรงลิเก" ซึ่งทำให้คนดูใด้สนุกในการตีความ บ้างก็ว่าเป็นความเพ้อของตัว "ลำยอง" จากอาการป่วยจนคิดว่าตนเองเป็นนางฟ้ากำลังจะกลับสวรรค์ (โรงลิเกจะมีฉากที่เขียนให้คล้ายวิมานภาพสวรรค์) ขณะที่บางคนก็มองว่าแม้โรคร้ายจะทำลายสมองของเธอแต่ก็ไม่สามารถทำลายความทรงจำและรักแรกของเธอได้ เพราะโรงลิเกคือสถานที่ที่เธอได้พบกับ "สันต์" (ป๋อ ณัฐวุฒิ) สามีคนแรกของเธอนั่นเอง

ว่ากันว่าเมื่อชีวิตคนเราใกล้จะดับสูญความทรงจำต่างๆ นานาจะหวนกลับมาในหัวคนๆ นั้นเต็มไปหมด เพราะฉะนั้นจึงไม่แปลกหากหนังละครหลายๆ เรื่องจะมีการใช้ภาพย้อนกลับ (Flash back) มาประกอบ แต่กระนั้นก็ใช่ว่าจะทำให้ทุกเรื่องจะทำออกมาได้ประสบความสำเร็จชวนประทับใจเสมอไป

บางเรื่องใช้แล้วก็ดูเวิ่นเว้อ บางเรื่องเหมือนตัดฉากเก่ามายัดๆ ใส่เพียงแค่ต้องการยืดเวลาให้จบตอนเท่านั้น ฯ แต่สำหรับ "ทองเนื้อเก้า" แล้ว ตลอดระยะเวลาประมาณ 7 นาทีในฉากตายของ "ลำยอง" นั้นกลับยิ่งทำให้ตัวละครตัวนี้มีมิติมากขึ้นไปอีก

จะบอกว่าเป็นความรู้สึกสำนึกได้ หรือรู้สึกผิดในสิ่งที่ตัวเองกระทำมาหรือก็ไม่เชิง? แต่เป็นการแสดงให้เห็นความรู้สึกส่วนลึกในจิตใจของเธอเสียมากกว่า

ตลอดการใช้ชีวิตกับการมีสามีที่แทบจะเรียกว่าคลำไปไม่เจอหางเป็นใช้ได้, ไม่สนใจดูแลลูกที่เกิดแบบหัวปีท้ายปี, ติดเหล้า, เล่นการพนัน ทำทุกอย่างเพื่อสนองความสุขความต้องการของตัวเอง มันชวนให้สงสัยว่าจริงๆ แล้วชีวิตตัวละครอย่าง "ลำยอง" เองมีมุมอะไรดีๆ มีความรักความผูกพันอย่างจริงใจ หรืออย่างน้อยๆ ก็มองเห็นความรักความปรารถนาหวังดีของใครสักคนบ้างหรือไม่?

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับตัวละครอย่าง "สันต์" และ "วันเฉลิม" สามีและลูกคนแรก ซึ่งภาพในห้วงลมหายใจสุดท้ายของชีวิตของเธอก็คงจะเป็นการคลายข้อสงสัยตรงนี้ได้เป็นอย่างดี...