สัปดาห์นี้พักเรื่องหนังไว้ก่อน
ขออนุญาตเอ่ยถึงบุคลากรในแวดวงบันเทิงไทยให้บางองค์กรที่มีส่วนเกี่ยวข้องช่วยพินิจพิจารณาตามความเหมาะสมและเป็นจริงฝากไว้ในพื้นที่เล็กๆ ตรงนี้ด้วย
กล่าวคือ ผู้เขียนมีความคิดหนึ่งซึ่งต่อเนื่องและยาวนานมาน่าจะเกินสามปีแล้วเกี่ยวกับศิลปินตลกที่ชื่อ ‘โย่ง เชิญยิ้ม’
ถึงแม้จะไม่ใช่ตลกระดับซูเปอร์สตาร์ของเมืองไทย กระนั้นปฏิเสธไม่ได้นะครับว่าโย่ง เชิญยิ้ม หาใช่ตลกแถวหน้าของประเทศนี้ ยิ่งหากวิเคราะห์ผลงานของเขาให้ลึกและครอบคลุมในมิติอันหลากหลาย ใครต่อใครหาเสมอแทบไม่มี
ยิ่งล้ำไปกว่าเขายิ่งไม่มีใหญ่
ช่วงเวลาประมาณ 5 – 6 เดือนที่ผ่านมาทางช่องเวิร์คพอยท์มีรายการหนึ่งชื่อ ‘โจ๊กตัดโจ๊ก’ คัดตลกเสียงดีทั้งหญิง – ชายมาร้องเพลงลูกทุ่งแข่งกัน เพิ่งได้ผู้ชนะเลิศไปเมื่อสุดสัปดาห์ที่แล้ว
‘ส้มเช้ง สามช่า’ คว้าแชมป์
โย่ง เชิญยิ้มผ่านแค่ได้เข้าชิงชนะเลิศ แต่ผู้เขียนเชื่อว่าอดีตลิเกจากพิษณุโลกนามนี้สามารถครองใจในส่วนลึกของผู้ชมไม่น้อยทีเดียว โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการที่เขาโชว์ฝีไม้ลายมือในการเล่นเครื่องดนตรีมากมายหลายชนิดทั้งเครื่องดนตรีไทยและสากลประกอบการขับร้องเพลง
อนุรักษ์พร้อมๆ กับสร้างสรรค์เพื่อเปล่งแสงในตัวเองอย่างชัดเจน
เท่าที่ติดตามมาโย่ง เชิญยิ้มเรียกเสียงฮาจากคนดูโดยไม่ต้องพึ่งพาภาษาหยาบโลน ไม่ว่าจะเป็นการแสดงตลก ทอล์กโชว์ การเป็นแขกรับเชิญในรายการต่างๆ สำคัญที่สุดสำหรับผู้ชายคนนี้ได้แก่ ‘จำอวดหน้าม่าน’
ถือได้ว่าเป็นตำนานตลอดการของเมืองไทย
โย่ง เชิญยิ้มมีครบถ้วนสมบูรณ์แบบ ทั้งปฏิภาณไหวพริบ ความคิดสร้างสรรค์ หลากหลายรูปแบบทางการแสดงอันไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน เหนือยิ่งยิ่งใดคืออนุรักษ์ศาสตร์ศิลป์โบราณไทยได้อย่างบรมครู
ผู้เขียนไม่รู้จักกับยอดฝีมือท่านนี้เป็นการส่วนตัว ทว่าเมื่อเทียบกับใครก็ได้ในทุกเหลี่ยมมุม โย่ง เชิญยิ้มเหมาะสมเป็นที่สุดในเชิงประจักษ์ว่าควรจะถูกประกาศยกย่องให้เป็นศิลปินแห่งชาติ
เท่าที่พอรู้มาบ้าง ต้องมีคน ‘นำเสนอ’ ผลงานที่ผ่านมาอย่างรอบด้านเพื่อยื่นต่อคณะกรรมการของกระทรวงวัฒนธรรม
เวิร์คพอยท์ถือเป็นตักศิลาซึ่งมีบุคลากรเลิศล้ำมากมาย ช่วยสนับสนุนผลักดันให้มีศิลปินแห่งชาติสาขาการแสดงที่คู่ควรอีกทั้งสมเกียรติในนามโย่ง เชิญยิ้ม ด้วยเถอะครับ
-หนังเร่-
