“จอย ติตัส” สะท้อนมุมมองคนคิดย้ายถิ่นฐาน ทั้งที่รักเมืองไทย ลั่นดิ้นกันสุดทางแล้ว ทุกวันนี้อยู่เหมือนรอวันตาย ไม่อดข้าวตาย ก็เป็นโควิด-19 เศร้าจนร้องไห้ ไม่น่าเชื่อว่าเมืองไทยจะมาอยู่ในสภาพนี้ เชื่อหากรัฐบาลยังปล่อยให้เป็นสภาพเช่นนี้ต่อไปคนจำนวนมากก็จะหนีกันหมดเหมือนตน
หลังจากดิ้นรนหารายได้เพื่อจะได้มาจุนเจือเลี้ยงดูครอบครัว แต่สุดท้าย “จอย ติตัส” อดีตนางแบบชื่อดังยุค 90 ก็หมดหนทางสู้ ขอกราบลาเมืองไทยไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่อเมริกา ทำงานหาเงินส่งมาเลี้ยงดูครอบครัว ซึ่งจอยได้เล่าถึงให้เราฟังว่าการเดินทางครั้งใหม่นี้ตนตั้งใจจะไปตั้งรกรากที่อเมริกาเพื่อสร้างความมั่นคงให้ตัวเอง หากสถานการณ์ที่เมืองไทยคลี่คลายแล้วก็พร้อมจะกลับมาเพราะตนรักเมืองไทยมาก
“จอยก็ตั้งใจจะไปตั้งรกรากที่นั่นด้วยอีกทางนึงเลย ถ้ามันเข้าที่แล้วก็จะซื้อบ้านไว้ ส่วนตัวจอยถึงแม้จะถือสองสัญชาติ แต่จอยรักเมืองไทยมากนะคะ จอยไม่ได้อยากจะไปอยู่อเมริกา อยากอยู่เมืองไทย แต่เราไม่มีงานไง ตัวเราตอนนี้ยังพอมีเงินอยู่นะ แต่เราจะปล่อยให้เป็นอย่างนี้เรื่อยๆ ไม่ได้ เราไม่อยากโทษรัฐบาล เรารู้ว่าเราต้องช่วยเหลือตัวเองด้วย แต่บางคนเขาไม่ได้สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ขนาดนี้ ตัวจอยตอนนี้ยังพอได้ แต่อีกต่อไปคิดว่าไม่รอดเหมือนกัน
จอยเครียดทุกวันนะ เราอยู่ด้วยความหวาดกลัว เรามีบ้าน มีรถต้องผ่อน เรากลัวไปหมดว่าถ้าไม่ผ่อนจะโดนยึด จอยเลยคิดว่าเราควรต้องมีแผน 2 ก็โชคดีที่จอยยังมีทางเลือก มีทางไปในทันที จอยรู้ชะตาตัวเองมาพักนึงแล้ว ซึ่งจอยก็ดิ้นเต็มที่แล้วที่เมืองไทย แต่ก่อนเราหาได้ ตอนนี้เราหาไม่ได้ แล้วเรายังต้องรับผิดชอบอีกหลายคนในครอบครัว ไม่ไปจอยจะตายหมู่ เสาหลักเอียงก็เอี๊ยดกันหมดบ้าน จอยไม่อยากให้มีอะไรมากระทบครอบครัว”
รับเศร้าจนร้องไห้ หาทางดิ้นรนเพื่อที่จะหาเงินเลี้ยงครอบครัวจนวันนี้มันสุดทางแล้ว
“เพิ่งคิดไม่นานเลย ตอนที่ไม่ได้ทำงานนี่แหละ จอยอยากอยู่เมืองไทย จอยมีความสุข จอยแฮปปี้ที่ได้ทำร้านข้าวต้มนะ แต่มันไปต่อไม่ได้ นี่จอยหยุดชะงักมา 2 อาทิตย์จอยยังไม่ไหวเลย ที่ผ่านมาเราก็ใช้เงินเก่าเรามาตลอด จนเริ่มจะเป็นหนี้ จอยไม่อยากจะคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อไป ถ้าจอยยังหาเงินไม่ได้อยู่อย่างนี้ ใครจะช่วยเราถ้าเราไม่ช่วยเหลือตัวเอง
ก็เป็นการตกลงกันในครอบครัวว่าจอยกับลูกชายจะไปหาเงิน ยอมรับว่าว่าตกใจเหมือนกันที่ชีวิตเรามาถึงจุดนี้ จอยอยากอยู่กับครอบครัว จอยไม่อยากแยกจากครอบครัวจอยเลย แต่วันนี้มันต้องทำ จอยเศร้าหนักนะ ร้องไห้เลยแหละ เราไม่อยากจะจากใครไป มันไม่น่าเกิดเรื่องอย่างนี้ได้เลย เพราะจอยวางแผนชีวิตครอบครัวราบรื่นมาโดยตลอด มีต้นทุนสำหรับครอบครัวแต่มาพลาดวันที่เราไม่สามารถทำงานอะไรได้เลยในตอนนี้ ลองทำมาทุกอาชีพจนรู้สึกว่ามันหมดหนทางแล้ว”
อย่าคิดว่าใครที่ไปใช้ชีวิตเมืองนอกแล้วจะสบาย แต่ก็ยังดีกว่าชีวิตในตอนนี้ที่อยู่ก็เหมือนรอวันตาย
“ตัวจอยไม่ได้ไปสบายนะ มันเหมือนไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ยังไม่รู้อนาคตข้างหน้า แต่ยังไงเราก็ต้องไป จอยรู้ว่าไปอยู่ที่อเมริกาชีวิตจอยจะไปเจอกับอะไรบ้าง เพียงแต่ตัวจอยโชคดีที่ได้ไป จอยเชื่อว่าถ้าเราตั้งสติดีๆ ในวิกฤตแบบนี้มันต้องมีหนทางให้เราอยู่บ้าง แต่ตัวจอยตอนนี้คือดิ้นมาสุดทางแล้ว จอยอยู่ในที่ที่มีคนติดเยอะมากเกินไป แล้วจอยยังไม่ได้รับวัคซีน มันอันตรายเกินไปสำหรับชีวิตจอย จอยกลัว บ้านซ้าย ขวาปิดหมดเลย เราเครียดจากที่เราไม่ได้ขายของอยู่แล้วด้วย เราอยู่อย่างหวาดกลัวมาก อย่างที่บอกเรารู้ชะตาอยู่ต่อไปมันเหมือนรอความตาย ท้ายที่สุดเราก็ต้องติด จอยก็เลยต้องออกหนีไป”
พร้อมส่งต่อความโชคดีให้คนอื่นๆ ช่วยเหลือคนที่อยากไปทำงานที่อเมริกา หากมีวีซ่า พาสปอร์ตพร้อม
“จอยมีหนทางได้ไป จอยเลยอยากส่งต่อความโชคดีนี้ให้กับคนอื่นๆ บ้าง จอยเชื่อว่าคนที่มีวีซ่า พาสปอร์อยู่แล้วบางทีไปไม่ได้เพราะมันไม่มีคนอยู่ฝั่งโน้นคอยรองรับ จอยเลยคิดว่าเพื่อนคนไหนอยากไปทำงาน แล้วมีวีซ่ารองรับ เดินทางมาได้จอยจะเป็นธุระให้ในการหาบ้าน หางานรองรับไว้ให้เลย เพื่อที่มาแล้วจะได้มีคนคอยช่วยเหลือ จอยก็ส่งต่อความโชคดีนี้ให้คนอื่น ช่วยได้เท่าที่ช่วย ตอนนี้ก็มีเพื่อนหลายคนติดต่อมานะ คนที่จอยส่งต่อจอยไม่รู้จักเขาหรอกนะ แต่ว่าจอยพร้อมที่จะช่วยเพื่อให้เขารอดเหมือนที่จอยจะรอด มันอาจจะเปอร์เซ็นต์น้อยๆ เลยนะ แต่ก็ยังมีกำลังได้ช่วยไง ไม่ใช่ไปลอยตัวรอดอยู่คนเดียว แบบนั้นจอยก็ไม่สบายใจ จอยว่าตอนนี้อะไรเล็กๆ น้อยๆ ช่วยกันทุกอย่างมันจะโอเคนะ”
ท้ายที่สุดของชีวิตขอกลับมาตายที่เมืองไทย เชื่อคนที่ดิ้นรนหาทางย้ายประเทศทุกวันนี้ไม่มีใครอยากไปจากเมืองไทย
“จอยหวังว่าจะกลับมาอยู่เมืองไทยอีกอยู่แล้ว จอยชอบเมืองไทย แต่ถ้ามันยังเป็นอย่างนี้อยู่จอยก็คงต้องลา รอดูไปก่อน คิดว่าทุกคนไม่ได้อยากไปจากเมืองไทยหรอกนะ แต่ตอนนี้ ที่นี่ไม่มีงาน ไม่มีวัคซีน มีแต่รอวันตายอย่างเดียว แบบนี้มันรับไม่ไหว คนที่จะอยู่ได้คือคนที่มีเงินรองรับเยอะจริงๆ ไม่ต้องทำงานเป็นปีๆ ได้ มันจะมีกี่คนในประเทศไทย ที่ผ่านมาจอยก็ใช้เงินเก่าดูแลตัวเองไปหมดแล้ว มันนานเกินไป เขาปล่อยให้เราดูแลตัวเองนานเกินไป จอยคิดนะขนาดจอยยังเอาตัวไม่รอดเลย แล้วใครจะรอดบ้าง ยากๆ เราจะรอดถ้าวัคซีนลงตูมเดียว แล้วกระจายไปพร้อมๆ กันทุกที่แบบไม่มีข้อแม้ใดๆ ตัวจอยจองวัคซีนมาหลายที่มาก ไม่ได้เลย จองจนท้อใจ แต่จอยก็คิดนะถึงไปยังไงจอยก็อยากจะกลับมาตายที่เมืองไทย”
เล่าสถานการณ์ที่เจอรอบตัวมันหดหู่มาก สิ่งที่เห็นด้วยตาโคตรทรมาน ถามตรงๆ จะอยู่กันอย่างนี้จริงๆ หรือ?
“กับสถานการณ์ทุกวันนี้ไม่น่าเชื่อนะว่าเราจะมีวันนี้กันในโลกใบนี้ที่เรายืนอยู่ จอยยังงงว่ามันเกิดขึ้นอย่างไรกัน อีกนึดนึงเมืองไทย ถ้าวัคซีนทั่วถึงทุกอย่างจะจบ แล้วจะดีขึ้น พวกชาวบ้านร้านค้า ร้านอาหาร ผับบาร์ งานกลางคืนเขาไม่ได้มีเงินถุงเงินถังนะ เขาดิ้นกันจนไม่รู้จะทำอะไรกินแล้ว ขายทุกอย่างเกลี้ยง ไม่มีเงินเยียวยาให้ด้วย
อย่างที่มหาชัยที่จอยไปอยู่มาติดกันเยอะมาก ไม่มีข้าวกินเลย งงไหม คนที่เคยเป็นอาสาเอาไปให้ก็ติดกันหมดเลย จอยมองแล้วจอยก็เศร้า จอยก็ช่วยเท่าที่จอยจะช่วยได้ จอยไปช่วยเหลือที่โรงพยาบาลสนาม เอาอาหารไปให้ พยาบาลมาขอให้ช่วยเหลือหาเฟซชิลด์ จอยต้องไปขอบริจาคเอามาให้คุณหมอ คุณหมอมีไม่พอใช้กัน น่าสงสารมากๆ เลย ไหนจะเรื่องอาหารอีก คุณหมอบอกว่าพวกเขาไม่ค่อยได้กินอะไร มีมาก็ง่อยๆ มันร่อแร่ยังไงก็ไม่รู้ มันเหนื่อย มันล้าเกินไป แล้วก็มองไม่เห็นอะไรเลย แล้วโรงพยาบาลสนามไม่ได้สบายนะ มันร้อนมากๆ แล้วบุคลากรทางการแพทย์เขาต้องอยู่กันในชุด PPE คือมันโคตรเหนื่อยโคตรทรมานเลย ทุกคนต้องมาเห็นด้วยตาตัวเอง จอยเห็นครั้งแรกจอยตกใจมาก มันหฤโหดมาก อย่างหลายๆ กรณีที่เราได้เห็นในข่าว มันไม่แฟร์ เรามีคำถามกับตัวเอง ชีวิตมันต้องเป็นอย่างนี้จริงๆ เหรอ”
“จอยขอพูดตรงๆ นะคะว่าทหารมีไว้ทำไม ว่างๆ มาขนอาหารส่งให้ตามโรงพยาบาลสนามต่างๆ รับส่งคนป่วย ค่ายทหารมีที่ทางตั้งมากมายกว้างใหญ่ไพศาล เอามาทำโรงพยาบาลสนามสิ ตอนนี้ที่จอยเห็นกับตาในสิ่งที่มันเป็นอยู่ คือบุคคลากรไม่พร้อม และไม่พอ ทุกคนทำอะไรมากไม่ได้ นอกจากยอมรับมัน ลองคิดเล่นๆ เลย ถ้าเราปล่อยให้บ้านเมืองเราเป็นอย่างทุกวันนี้ไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่ทำอะไรสักอย่าง อะไรมันจะเกิดขึ้น จอยไม่กล้าคิดเลย มันคงน่ากลัวยิ่งกว่านี้อีก ประเทศไทยเป็นประเทศที่น่าอยู่นะคะ แต่ตอนนี้เราต้องทำอะไรสักอย่าง เราเองเป็นแค่คนจนๆ ตัวเล็กๆ มากๆ คนนึง เราไม่สามารถจะไปพูดอะไรได้ ประเทศไทยไม่สมควรต้องมาอยู่ในสภาพนี้ มันไม่น่าเป็นอย่างนี้ได้เลย คนไทยเราถ้าจับมือพร้อมใจกัน แป๊บเดียวเชื่อจอยเถอะ เราจะรอดกันหมด”
วิเคราะห์ทางรอดอนาคตรัฐบาลต้องลงมาช่วยประชาชนอย่างจริงจังมากกว่านี้ด้วยการหยุดดอกเบี้ยบ้าน รถ ให้ใช้น้ำใช้ไฟฟรี
“รัฐบาลต้องเข้ามาช่วยเราให้มากกว่านี้ เช่น ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์ ค่าอินเตอร์เน็ตให้หยุดไปเลย หยุดไปก่อนไม่ต้องให้ใครจ่ายทั้งนั้น เพราะขนาดจอยยังจะอ้วกเลย ค่าผ่อนรถ ผ่อนบ้านให้หยุดไปเลย หยุดในที่นี้ไม่ใช่ว่าหยุดดอกเบี้ยนะ คือฟรีซไว้เลย ทุกอย่างมันดีขึ้นค่อยมาเริ่มกันใหม่ มันถึงจะรอดไปด้วยกันทั้งหมด เพราะทุกวันนี้คนจำนวนมากกังวลเรื่องพวกนี้กันจนจะไม่ไหวแล้ว”
“เดี๋ยวคอยสังเกตดูนะอีกไม่นาน รถจะถูกยึดกันหมด บ้านก็จะตามมาเพราะไม่มีเงินจ่าย เพราะสิ่งเหล่านี้เขาไม่ได้ฟรีซไว้ให้พวกเราเลย ใช่อยู่มันมีการคุยว่าจะลดจะอะไร แต่ก็ยังต้องจ่าย แล้วดอกเบี้ยก็ทวีคูณเข้าไปอีกนะ เราก็ไม่ไหว เพราะถึงแม้อนาคตจะหมดโควิด-19 แล้วเราก็คงยังไม่มีงานหรอก ทุกคนต้องพร้อมใจกันต่อสู้เรื่องนี้ ตอนนี้เริ่มหายใจได้กันบ้างแล้วเพราะได้เงินเยียวยามาส่วนนึง มันก็จะรอด เชื่อสิถ้าไม่ทำแบบนี้คนก็จะหนีกันหมดเหมือนจอยนี่แหละ เพราะเขาอยู่กันไม่ได้ ได้แต่รอวันตาย ไม่อดข้าวตาย ก็เป็นโควิด เขาก็ต้องออกมาสู้ ยังไงก็ต้องสู้”
