วงการบันเทิงไทยต้องสูญเสียบุคลากรที่มีฝีมือระดับคุณภาพอีกครั้งกับการเสียชีวิตของนักแสดงอาวุโสวัยย่าง 87 ปี เจ้าของรางวัลศิลปินแห่งชาติ อย่าง “เล็ก สะอาด เปี่ยมพงศ์สานต์” ด้วยภาวะหัวใจล้มเหลวเมื่อช่วงเช้าวันวานที่ผ่านมา (6 มกราคม 2662) ศพตั้งบำเพ็ญกุศลที่วัดพระศรีมหาธาตุ บางเขน ศาลา กุฏิ 2000 ฝั่งเจดีย์
ย้อนกลับไปในยุคที่อาชีพในแวดวงบันเทิงถูกมองว่าเป็นอาชีพเต้นกินรำกิน ไม่มีรายได้ที่แน่นอน และคนส่วนใหญ่ไม่ได้มีพื้นฐานการเรียนที่จบออกมาเพื่อประกอบอาชีพนี้โดยตรง แต่สำหรับชายคนนี้กลับแตกต่างออกไป...
“สะอาด เปี่ยมพงศ์สานต์” เกิดเมื่อวันที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2475 เข้าศึกษาระดับชั้น ป.1-ม.3 ที่โรงเรียนอำนวยศิลป์ธนบุรี จากนั้นเข้าศึกษาต่อที่พาณิชยการบพิธมุข ก่อนมีโอกาสไปศึกษาต่อที่ประเทศญี่ปุ่นเป็นเวลาถึง 5 ปี ในสายวิชาการถ่ายภาพยนตร์ จนได้รับประกาศนียบัตรจาก NIHON UNIVERSITY
ในวัย 23 ปี สะอาด กลับมาเริ่มงานในไทยทีวีเมื่อวันที่ 1 เมษายน 2598 ในฝ่ายจัดรายการจากการชักชวนของ จำนง รังสิกุล ที่ถือว่าเป็นรุ่นบุกเบิกของไทยทีวี ช่อง 4 บางขุนพรหม ก่อนจะได้รับบทพระเอกในละครทีวีเรื่องแรก “ดึกเสียแล้ว” ของ “อุษณา เพลิงธรรม” ซึ่งมี เย็นจิตร สัมมาพันธ์ (ผู้ประกาศคนแรกในวันเปิดสถานี) เป็นนางเอก และ เทิ่ง สติเฟื่อง ร่วมแสดงครั้งแรกด้วยเช่นเดียวกัน
สะอาด เป็นนักแสดงนำในละครใหญ่หลายเรื่อง รวมทั้งพระเอกละครที่สร้างจากอุปรากรที่มีชื่อเสียงของโลกอย่าง “ไอด้า” คู่กับนักแสดงรับเชิญ อ.ลาวัณย์ อุปอินทร์ (ดาวราย) แห่งคณะจิตรกรรม มหาวิทยาลัยศิลปากร ในช่วง พ.ศ. 2503-2504 นอกจากนี้ยังทำหน้าที่เป็นนักพากย์รวมไปถึงการเป็นพระเอกละครวิทยุเรื่องคมพยาบาท ของคณะกมลพิศมัย ทาง ท.ท.ท. คู่กับ อารีย์ นักดนตรี อีกด้วย
ในปี พ.ศ. 2510 เจ้าตัวได้เดินทางไปญี่ปุ่นอีกครั้งเพื่อศึกษาเพิ่มเติมด้านโทรทัศน์สีที่ K.R.T. เมืองโอซาก้าเป็นเวลา 6 เดือน ก่อนจะกลับมาสร้างผลงานให้แก่วงการบันเทิงไทยมากมายในหลากหลายบทบาทของงานแสดงทั้งในละครโทรทัศน์ ภาพยนตร์ ไม่ว่าจะเป็นบทตัวดี บทตัวร้าย พระ พระเอก ฯลฯ รวมไปถึงงานเขียนบทละครโทรทัศน์และงานกำกับการแสดง
สะอาด เปี่ยมพงศ์สานต์ ได้รับประกาศให้เป็นศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง ประจำปี พ.ศ. 2557 ก่อนที่ในปี 2560 เจ้าตัวจะได้รับปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิตกิตติมศักดิ์ของสถาบันกันตนา ซึ่งในครั้งนั้นดาราอาวุโสในวัย 85 ปี ได้ให้สัมภาษณ์ไว้อย่างน่าสนใจว่า...
“เป็นที่น่ายินดีที่ผมได้รับปริญญามหาบัณฑิตกิตติมศักดิ์จากอาชีพนักแสดงของผม สมัยนี้ค่อนข้างโชคดีที่มีสถาบันการศึกษารองรับ หมายความว่าในยุคนี้มีส่วนทำให้เกิดความเจริญก้าวหน้าในอาชีพได้อย่างเต็มที่ ผิดกับยุคก่อนที่ใช้วิธีถ่ายทอดความรู้แบบคนรุ่นใหญ่สอนคนรุ่นเล็ก แล้วก็รับผิดชอบกันมาเอง”
“จนกระทั่งเติบโตเป็นครูบาอาจารย์ ซึ่งก็คือเป็นแนวทางเดียวกัน เพียงแต่ว่าเด็กรุ่นใหม่นี้ค่อนข้างจะโชคดีกว่าเด็กรุ่นเก่า ที่มีสถาบันการศึกษารองรับ แล้วก็มีสิ่งที่จะสามารถต่อยอดได้...”