“ปูไข่ พงศ์สิรี” โวย รพ. เอกชน นอน 3 วัน ค่ารักษา 6 หมื่น เล็งทำประกัน รับป่วยอีกคงสู้ราคาไม่ไหว ไม่ได้ดิสเครดิตใคร แค่อยากให้คนไทยได้รับการรักษาที่เท่าเทียม ด้านเจี๊ยบยันอาการหนัก หายใจ - ขาขยับไม่ได้
ออกมาโพสต์ข้อความตัดพ้อเบาๆ ว่า นอนรักษาตัวที่ รพ. แค่ 3 วัน เจอค่าใช้จ่าย 6 หมื่น ถ้าคนจนไม่มีเงินจะทำอย่างไร ล่าสุด “ปูไข่ พงศ์สิรี บรรลือวงศ์” ควง “เจี๊ยบ ชมพู นุช ปิยธรรมชัย” มาเปิดใจในงานเปิดตัว VTint ณ ลานเอเทรี่ยม2 Siam Center รับแค่ห่วงคนจน เล็งทำประกันชีวิต
ปูไข่ : “ตอนนี้ยังไม่ค่อยหายดีเท่าไหร่ครับ คือ ผมเป็นไข้ 16 วันติด ไข้ประมาณ 39 องศา แต่ว่าตอนนี้อาการไข้หายแล้ว แต่เหลืออาการปวดตัว ปวดตั้งแต่บ่าลงไปถึงปลายเท้า ตอนนี้เดินก็ยังไม่ค่อยปกติเท่าไหร่ ก็ค่อนข้างรุนแรงนิดหน่อย ต้องถอนละครไปเรื่องหนึ่ง เพราะว่าไปทำงานให้เขาไม่ไหวครับ”
“คือ ไข้หวัดในสมัยนี้ผมพูดรวมๆ นะ ผมไปเช็กเลือดมา 6 รอบ ไม่มีไวรัส ไม่มีแบคทีเรีย เป็นไข้ที่อาจจะเกิดจากแบคทีเรียตัวที่ยังไม่ค่อยมีคนรู้จัก ผมก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน เพราะนี่คือสิ่งที่หมอตอบผมมาครับ ที่ผมตอบได้คือตอนเช็กเรื่องไข้เม็ดเลือดขาวผมเยอะกว่าปกติ มันก็แสดงว่ามีอาการอักเสบในร่างกายแน่นอน ถามว่าเป็นอะไรหมอก็ยังตอบไม่ได้เลยครับ ตอนนี้ก็เหลือว่าจะทำยังไงให้ร่างกายกลับมาใช้ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์ แล้วก็ให้อาการปวดตัวพวกนี้หายไป เรื่องสุขภาพก็ดูแลตลอดครับ คือ ผมไม่เคยป่วยหนักขนาดนี้ ไม่เคยแอดมิดเลยนะครับ แต่นี่ครั้งแรก พอเป็นก็เลยเป็นหนักเลย ก็จะได้คุ้มหน่อย (หัวเราะ)”
ไม่ได้อวดรวย นอน รพ. เอกชน บอกแค่โพสต์พ้อ นอน รพ. 3 วัน เจอค่ารักษา 6 หมื่น
“ที่ผมโพสต์ลงไปคือจริงๆ ถามว่ามันแพงมั้ย สำหรับผมมันอยู่ราคาที่รับได้นะ แต่หมายถึงว่าต่อเดือนหนึ่งคุณต้องมีรายได้เข้ามาในระดับหนึ่งเลย พูดตรงๆ เลยนะ ผมไปนอน 3 วัน บวกกับเช็กร่างกายนิดหน่อย ผมจ่ายไปทั้งหมด 6 หมื่นกว่าบาท คือผมไม่มีประกัน แต่ที่ผมโพสต์ไปแค่อยากถามเฉยๆ ในความรู้สึกผม”
“ผมรู้สึกว่าโดยเฉลี่ยของทุกคนในประเทศไทย คงไม่มีใครหาเงินได้เดือนละแสนหรอก แล้วถ้าสมมุติเขาต้องดูแลครอบครัวเขาด้วย เขาจะออมเงินที่ไหนมาซื้อประกัน ที่ผมไปนอนโรงพยาบาลเอกชน ไม่ใช่ผมอวดรวยนะ แต่ผม โทร. ไปโรงพยาบาลรัฐบาลแล้วไม่มีเตียงให้ผมนอน เพราะฉะนั้นก็เลยต้องไปนอนเอกชน วันที่ผมไปนอนคือผมเดินไม่ได้นะครับ เดินไม่ได้เลย เจี๊ยบเป็นคนพาไปโรงพยาบาล คือมันขยับไม่ได้แล้วจะให้ทำยังไง”
เล็งทำประกันชีวิต บอกเจอแบบนี้บ่อยๆ คงสู้ราคาไม่ไหว
“ต้องทำแล้วละครับ เพราะว่าถ้าไม่ทำ ถ้าผมเป็นอีกบ่อยๆ ราคานี้ผมก็สู้ไม่ไหวเหมือนกัน ค่าใช้จ่ายตอนนี้มันประมาณ 6 หมื่นนิดๆ ครับ แต่ผมพูดนิดหนึ่งนะผมไม่ได้ว่าโรงพยาบาล โรงพยาบาลเขาดูแลผมดีมาก และผมเชื่อว่า มันมีโรงพยาบาลที่แพงกว่านั้นอีก ที่ผมไม่สามารถเลือกเขาไปได้ด้วยซ้ำ แต่ว่าผมแต่มีคำถามเฉยๆ ว่าจะทำยังไงให้ทุกคนที่ยืนอยู่ในสังคมทำงานให้ประเทศนี้ สามารถเข้ารักษาพยาบาลแล้วมีความเท่าเทียมกันได้”
“คือ จะให้เราเดาล่วงหน้าว่าพรุ่งนี้จะป่วยนะ มะรืนเรา โทร.ไปจองโรงพยาบาลของวันมะรืนก่อน ก็คงตอบว่ามันเป็นไปไม่ได้ไง ก็ต้องแล้วแต่วัน ว่าวันนี้เตียงที่นี่ไม่ว่างทำยังไงดี ผมรู้สึกว่าถ้ามาตรฐานการดูแลตัวเองของสังคมเรามันสูงขนาดนี้ ทำยังไงมันจะเฉลี่ย ในส่วนอื่นๆ แล้วทำให้รายได้ของทุกคนเท่ากัน แต่ผมกลัวอย่างหนึ่งคือมีการบอกว่าจะเพิ่มรายได้ การเพิ่มรายได้ถ้ามันเป็นเงินเฟ้อมันก็ไม่มีค่านะ แต่ถ้าคุณไม่เพิ่มรายได้ แต่คุณสามารถจ่ายได้ อันนี้ผมอยากรู้ว่าทำยังไงประเทศเราถึงจะเดินไปถึงตรงนั้นได้มากกว่า ก่อนแอดมิดผมก็ไม่ทราบว่าราคาจะถึงขนาดนั้นครับ คิดว่าครึ่งหนึ่งของอันนี้ เดาว่าครึ่งหนึ่งของอันนี้”
ยันไม่ได้ดิสเครดิตใคร แค่พูดตามความจริงของสังคมเท่านั้น
ปูไข่ : “ผมไม่ได้จะดิสเครดิตใคร ผมแค่พูดความจริงของสังคม ผมอาจจะผิดนะ ถ้ามองว่าผมผิด แต่ผมถามว่าถ้าสมมุติเป็นคนที่เงินเดือนไม่เท่าผม แล้วเขาไปนอนแบบนี้เขาจะจ่ายกันไหวยังไง หรือเขาเข้าไปแล้ว แล้วจ่ายไม่ไหวแล้วเขาจะทำยังไงต่อกับชีวิต”
เจี๊ยบ : “เราก็ดูแลอยู่แล้วค่ะ แต่วันที่เขาไม่สบายใจเข้าโรงพยาบาล ไข้ขึ้นไม่ลดลง ปวดตัวจนเดินไม่ได้ เราเลยรู้สึกว่าต้องเข้าโรงพยาบาลจริงๆ แล้ว แล้วเรามีพี่ที่รู้จักคอยเป็นที่ปรึกษาเขาบอกว่ามีอาจารย์หมอที่นี่เป็นเฉพาะทาง ที่คิดว่าน่าจะดูแลปูไข่ได้ดี ตอนแรกเราเช็กโรงพยาบาลรัฐบาลแล้วไม่ว่าง วันนั้นเจี๊ยบขับรถวนรอบเส้นพญาไทอยู่ 3 รอบเพื่อดูว่าปูจะเข้าโรงพยาบาลไหนได้บ้าง เราไม่สามารถพาเขากลับบ้านได้เพราะเราไม่สามารถคุมได้แล้ว ปูกินยาพารามา 1 อาทิตย์ 3 มื้อ มื้อละ 2 เม็ด มันเยอะเกินไปแล้ว เราก็เป็นห่วง วินาทีนั้นคิดแค่ให้เจอคุณหมอที่ดูแลปูได้”
เจี๊ยบยันอาการหนัก หายใจไม่ได้ ขยับตัวไม่ได้ แค่ห่มผ้าปลายเท้ายังเจ็บ
“วันที่เข้าโรงพยาบาลเรายังไม่ค่อยตกใจ แต่วันที่ปูอยู่โรงพยาบาลวันที่สอง ตอนกลางคืนสักตีสี่ เราตกใจเพราะปูเรียกเราว่าให้ตามนางพยาบาลมา เหมือนเขาหายใจไม่ได้ ตอนนั้นเราเริ่มรู้สึกว่ามันเยอะขนาดนั้นเลยเหรอ พอตื่นเช้ายิ่งตกใจเพราะเขาขยับตัวไม่ได้ คุมตัวเองไม่ได้ ผ้าห่มอยู่บนปลายเท้าเขายังเจ็บเลย ซึ่งตอบไม่ได้ว่าเป็นอะไรเราเลยยิ่งกังวล คือถ้ารู้ว่าโรคอะไรคงมีวิธีรักษา แต่นี่ไม่รู้ไง”
“ตอนนั้นเราก็ไม่เครียดนะคะ เราพยายามอยู่ใกล้ๆ ปู และเราเครียดไม่ได้ ไม่งั้นเขาจะยิ่งไปกันใหญ่เพราะปูเป็นคนซีเรียสอยู่แล้ว เจี๊ยบเลยพยายามเล่น คือถ้าปูไม่สบาย 3 วัน กินยาไม่หายคือต้องไปโรงพยาบาลเลย ต้องไม่ทิ้งไว้ 2 อาทิตย์ มันจะหนัก”
ปลื้มใจ ครั้งหนึ่งในชีวิต ตัดผมบริจาคให้สภามะเร็งแห่งชาติ
เจี๊ยบ : “ตั้งใจว่าอยากทำบุญ เลยพยายามไว้ผมยาวให้ยาวที่สุด แล้วเอาไปตัดบริจาคให้สภามะเร็งแห่งชาติ ความยาวต้อง 10 นิ้ว ครั้งหนึ่งในชีวิต จริงๆ อยากตัดผมสั้นมานานมากแล้ว แต่ไม่เคยกล้า จนพอดีงานละครทุกอย่างปิดกล้องหมดแล้ว เลยบอกปูว่าไปตัดผมนะ ก็ตัดสั้นเลย สบายหัวดี ส่วนเรียกว่าทำบุญใหญ่เลยมั้ย พยายามจะทำเรื่อยๆ มันก็ทำได้ทั้งทานและบุญ”
