"ทอฝันกับมาวิน" ของค่ายเอ็กแซ็กท์ฯ ที่เคยออกอากาศทุกๆ วันศุกร์ เสาร์ และอาทิตย์ ในช่วงเวลา 18.45 น. ทางช่อง 5 เป็นหนึ่งในละครไทยไม่กี่เรื่องที่ผมชอบมากๆ
ถ้าจำไม่ผิดละครเรื่องนี้ออกอากาศในราวๆ ปี พ.ศ.2539 ซึ่งช่วงเวลาดังกล่าวต้องขอปรบมือให้กับค่ายละครค่ายนี้ที่ยังไม่ผลิต "น้ำเน่า" (ประเภทพล็อตเรื่องที่เป็นสูตรสำเร็จ วนๆ เวียนๆ อยู่กับความรัก การแย่งผู้หญิง-ผู้ชาย มีตัวละครที่ดูเพียงแว้บเดียวไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาและเธอคือตัวร้ายด้วยสีหน้าและแววตาซึ่งสุดแสนจะโอเวอร์แอ็กติ้ง รวมทั้งมีพระเอกที่ถ้าไม่หูเบาก็จะต้องเรียกว่าซื่อบื้อเพราะกว่าจะรู้ว่านางเอกเป็นคนดีเรื่องก็จวนเจียนจะจบ ขณะที่นางเอกเองก็ดีเสียจนเต็มประดากับการยอมเป็นผู้ที่ถูกกระทำจากใครต่อใคร ฯ) ให้กับวงการละครไทยมากมายสักเท่าไหร่
สำหรับใครที่ไม่เคยดูขอเล่าให้ฟังอย่างคร่าวๆ นะครับว่า ละครเรื่องนี้พูดถึงเรื่องราวของนักศึกษาหนุ่มที่ชื่อ "มาวิน" (ฟลุค เกริกพล มัสยวานิช) ที่มีโอกาสได้พบและเกิดความประทับใจต่อหญิงสาวที่ชื่อ "ทอฝัน" ซึ่งรับบทโดยขวัญใจของผม-อ้อม พิยดา อัครเศรณี
แรกๆ นางเอกของเราก็ไม่ค่อยถูกชะตาพระเอกสักเท่าไหร่ ด้วยความรู้สึกว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ชายประเภท "ลูกผู้ดี-คุณหนูขี้เก๊ก-เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ" ผิดกับเธอที่ค่อนข้างจะจริงจังกับชีวิตเพราะมาจากครอบครัวซึ่งทางบ้านมีฐานะจัดว่ายากจน พ่อรับราชการ แม่รับซักรีดอยู่กับบ้าน และเธอเองก็ต้องช่วยพ่อแม่ทำงานตลอด
อย่างไรก็ตาม ท้ายที่สุดมาวินก็เอาชนะใจทอฝันได้ และพร้อมๆ กันนั้นเองเขาก็ค้นพบความใฝ่ฝันและความสามารถของตัวเองทางในด้านสายงานศิลปะ เพียงแต่ปัญหาที่สำคัญก็คือความฝันที่ว่านี้มันเดินสวนทางกับความต้องการของผู้เป็นพ่อที่ต้องการให้เขาเป็น...
เริ่มต้นผมดูละครเรื่องนี้ก็เพราะความชื่นชอบเป็นการส่วนตัว (ย้ำว่าส่วนตัวจริงๆ เพราะเป็นผมคนเดียวที่คิดไปเองโดยที่คู่กรณีมิได้มารับรู้อะไรด้วยเลย) ต่อน้องอ้อม ดารานักแสดงหญิงที่ผมหลงใหล อยากได้ เอ๊ย...ได้ปลื้มเอามากๆ ชนิดที่พร้อมจะเปิดประตูทั้งสี่ห้องของหัวใจให้แหกออก 360 องศา แล้วทำเขื่อนคอนกรีตถาวรกั้นเส้นเลือดแดง เส้นเลือดดำเอาไว้ เพื่อหัวใจดวงน้อย ดวงนี้มีพื้นที่ว่างให้เธอเข้ามาวิ่งเล่นได้ตลอด 24 ชั่วโมงแข่งกับการบริการของร้านสะดวกซื้อที่พนักงานถูกป้อนโปรแกรมคำถาม "รับขนมจีบ-ซาลาเปาเพิ่มมั้ยคะ(ครับ)" ต่อลูกค้า
แต่ครั้นได้ติดตามไปสักพัก ก็พบว่ามิใช่เพียงน้องอ้อมคนเดียวแล้วล่ะครับที่ทำให้ผมสนใจดูจนเกิดอาการติด "ทอฝันกับมาวิน" (ถ้าเจ้าตัวรู้จะเสียใจมั้ยเนี่ย?) หากแต่มันยังรวมไปถึงเรื่องของ ปม ปัญหา ประเด็น ที่ละครนำเสนอออกมา ซึ่งว่าด้วยเรื่องของครอบครัว การเลี้ยงดู การค้นหาความฝันวัยรุ่น บวกเข้ากับลีลาการแสดงอันเข้มข้นของคุณนพพล โกมารชุน ในบทของพ่อ(หม้าย)เจ้าเสน่ห์ที่มีกฏระเบียบอันเคร่งครัด เข้มงวด ในการเลี้ยงดูลูกชายของตนเองด้วยความเชื่อที่ว่าทุกสิ่งที่ตนเองทำนั้นถูกต้อง ซึ่งสุดท้ายเขาก็รู้ว่าได้เกือบทำอะไรที่ผิดพลาดลงไป
"การค้นหาตัวเองน่ะ ยากกว่าการงมเข็มในมหาสมุทรอีก เพราะว่าการงมเข็มในมหาสมุทรน่ะ เรายังรู้ว่าเรากำลังหาอะไร แต่การค้นหาตัวเองน่ะเราไม่รู้ว่าเรากำลังหาอะไร และบางคนก็ใช้เวลาทั้งชีวิต แต่ก็ยังหาไม่เจอ"
ไม่ทราบเหมือนกันครับว่าคำพูดดังกล่าว ใครเป็นคนคิดหรือพูดขึ้นมาเป็นคนแรก แต่ที่แน่ๆ มันคือหนึ่งในประโยคสนทนาที่เท่ห์มากๆ จากละครเรื่องเรื่องนี้
ผมหวนระลึกนึกถึง "ทอฝันกับมาวิน" จากกรณีที่มีข่าวในด้านที่ไม่ค่อยจะดีนักของ 2 นักแสดงนำ คือเรื่องภาพหลุดของน้องอ้อมกับกระทาชายนายซันนี่ และข่าวที่ "ฟลุค เกริกพล" ประกาศศักดาความเป็นลูกผู้ชายทะเลาะกับสาวลูกครึ่งญี่ปุ่นนาม "ชัญญ่า ทามาดะ" จนถึงขนาดงัดสรรพนามสมัยพ่อขุนรามคำแหงว่ามึง-กูขึ้นมาใช้
กรณีของน้องอ้อมแม้จะสงสัยในมาตรฐานและระดับนิยามแห่งคำว่า "เพื่อน" แต่ผมก็ไม่ติดใจสักเท่าไหร่เพราะหนึ่งมันคือเรื่องส่วนตัว สองก็เพราะเธอน่ารัก(เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย) และสามเวลานึกถึงภาพที่ว่าคราวใด ใจน้อยๆ ของผมมันจะปวดหนึบๆ ขึ้นมาทันที พร้อมความรู้สึกอิจฉาตาร้อนผ่าวต่อฝ่ายชาย เพราะอยากมี "เพื่อนหญิงคนสนิท" ชนิดถ่ายรูปโพสต์ท่ากันในห้องหับที่มิดชิดสองต่อสองด้วยการเอาแก้มแนบแก้ม เอาหน้าซบไหล่ เอาแขนโอบกอดกันได้กับเขาบ้าง
แต่กับกรณีของอดีตพระเอกจากละครทอฝันกับมาวินนั้นไม่พูดถึงคงไม่ได้
ไม่รู้ใครจะว่าอย่างไรนะครับ โดยส่วนตัวผมรู้สึกว่าฝ่ายชายนั้นไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลยกับการกระทำต่างๆ นานา ทั้งเรื่องที่เอาเบอร์โทรศัพท์ของฝ่ายหญิงไปบอกให้คนทั่วไปรับรู้ ทั้งเรื่องที่พยายามจะบอกว่าฝ่ายหญิงอยากดัง ฝ่ายหญิงไม่มีความเป็นสุภาพสตรีดั้นด้นมาหาผู้ชายที่รู้ก็รู้อยู่ว่าเขามีแฟนแล้ว ฯ
ทั้งๆ ที่ถ้ามองภาพโดยรวมแล้ว ต้นตอของปัญหา (หรือแม้กระทั่งข่าวอื่นๆ ของเขาในก่อนหน้านี้) มันเกิดขึ้นมาจากพฤติกรรมการกระทำตัวของตัวเขาเองทั้งสิ้น
ถ้าไม่อยากให้เกิดปัญหา ก็ควรที่จะแก้ไขที่ตัวเองก่อน
จากข่าวต่างๆ ที่ออกมาอีกคนที่จะไม่พูดถึงไม่ได้เอาเสียเลยก็คือคุณแพง ขวัญข้าว (ที่จนบัดนี้ผมเองก็ไม่รู้ว่ามีความสัมพันธ์ฉันท์ใดกับคุณฟลุค เพราะนักข่าวถามทีไรก็บอกว่ายังไม่อยากให้ใช้คำว่าแฟน) ซึ่งให้สัมภาษณ์สอนไปยังสาวชัญญ่าในทำนองที่ว่า...เป็นผู้หญิงอย่าทึกทักเอาง่ายๆ ว่าใครจีบ มันจะเสีย รวมถึงไม่แปลกใจกับข้อความประเภท คิดถึงจัง ห่วงนะ ฝันดีนะ กินข้าวกันมั้ย? ไปดูหนังกันดีกว่า? ที่ฝ่ายชายส่งไปให้สาวๆ เพราะถือว่าเป็นเรื่องปกติ
จะด้วยเพราะเหตุผลกลใดก็ตาม ถ้าคุณแพงหมายความตามที่พูดจริงๆ ผมก็คงจะต้องยกย่องในความใจกว้างเอามากๆ
พร้อมๆ กันนี้ก็ขออนุโมทนาขอให้ความรักของเธอ ณ ปัจจุบันอยู่ยั้งยืนยงไปนานๆ และภาวนาอย่าให้เกิดบทเรียนประเภท "เจ็บแล้วจำ" ขึ้นมาก็แล้วกันครับ
ท้าสุดแต่คงไม่ใช้สุดท้าย เอาเป็นว่าใครเบื่อๆ ข่าวไม่ดีทั้งหลายในชีวิตจริง ก็ลองไปหาเช่าละครเรื่องนี้มาดูกันดีกว่ามั้ยครับ?
ถ้าจำไม่ผิดละครเรื่องนี้ออกอากาศในราวๆ ปี พ.ศ.2539 ซึ่งช่วงเวลาดังกล่าวต้องขอปรบมือให้กับค่ายละครค่ายนี้ที่ยังไม่ผลิต "น้ำเน่า" (ประเภทพล็อตเรื่องที่เป็นสูตรสำเร็จ วนๆ เวียนๆ อยู่กับความรัก การแย่งผู้หญิง-ผู้ชาย มีตัวละครที่ดูเพียงแว้บเดียวไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเขาและเธอคือตัวร้ายด้วยสีหน้าและแววตาซึ่งสุดแสนจะโอเวอร์แอ็กติ้ง รวมทั้งมีพระเอกที่ถ้าไม่หูเบาก็จะต้องเรียกว่าซื่อบื้อเพราะกว่าจะรู้ว่านางเอกเป็นคนดีเรื่องก็จวนเจียนจะจบ ขณะที่นางเอกเองก็ดีเสียจนเต็มประดากับการยอมเป็นผู้ที่ถูกกระทำจากใครต่อใคร ฯ) ให้กับวงการละครไทยมากมายสักเท่าไหร่
สำหรับใครที่ไม่เคยดูขอเล่าให้ฟังอย่างคร่าวๆ นะครับว่า ละครเรื่องนี้พูดถึงเรื่องราวของนักศึกษาหนุ่มที่ชื่อ "มาวิน" (ฟลุค เกริกพล มัสยวานิช) ที่มีโอกาสได้พบและเกิดความประทับใจต่อหญิงสาวที่ชื่อ "ทอฝัน" ซึ่งรับบทโดยขวัญใจของผม-อ้อม พิยดา อัครเศรณี
แรกๆ นางเอกของเราก็ไม่ค่อยถูกชะตาพระเอกสักเท่าไหร่ ด้วยความรู้สึกว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ชายประเภท "ลูกผู้ดี-คุณหนูขี้เก๊ก-เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ" ผิดกับเธอที่ค่อนข้างจะจริงจังกับชีวิตเพราะมาจากครอบครัวซึ่งทางบ้านมีฐานะจัดว่ายากจน พ่อรับราชการ แม่รับซักรีดอยู่กับบ้าน และเธอเองก็ต้องช่วยพ่อแม่ทำงานตลอด
อย่างไรก็ตาม ท้ายที่สุดมาวินก็เอาชนะใจทอฝันได้ และพร้อมๆ กันนั้นเองเขาก็ค้นพบความใฝ่ฝันและความสามารถของตัวเองทางในด้านสายงานศิลปะ เพียงแต่ปัญหาที่สำคัญก็คือความฝันที่ว่านี้มันเดินสวนทางกับความต้องการของผู้เป็นพ่อที่ต้องการให้เขาเป็น...
เริ่มต้นผมดูละครเรื่องนี้ก็เพราะความชื่นชอบเป็นการส่วนตัว (ย้ำว่าส่วนตัวจริงๆ เพราะเป็นผมคนเดียวที่คิดไปเองโดยที่คู่กรณีมิได้มารับรู้อะไรด้วยเลย) ต่อน้องอ้อม ดารานักแสดงหญิงที่ผมหลงใหล อยากได้ เอ๊ย...ได้ปลื้มเอามากๆ ชนิดที่พร้อมจะเปิดประตูทั้งสี่ห้องของหัวใจให้แหกออก 360 องศา แล้วทำเขื่อนคอนกรีตถาวรกั้นเส้นเลือดแดง เส้นเลือดดำเอาไว้ เพื่อหัวใจดวงน้อย ดวงนี้มีพื้นที่ว่างให้เธอเข้ามาวิ่งเล่นได้ตลอด 24 ชั่วโมงแข่งกับการบริการของร้านสะดวกซื้อที่พนักงานถูกป้อนโปรแกรมคำถาม "รับขนมจีบ-ซาลาเปาเพิ่มมั้ยคะ(ครับ)" ต่อลูกค้า
แต่ครั้นได้ติดตามไปสักพัก ก็พบว่ามิใช่เพียงน้องอ้อมคนเดียวแล้วล่ะครับที่ทำให้ผมสนใจดูจนเกิดอาการติด "ทอฝันกับมาวิน" (ถ้าเจ้าตัวรู้จะเสียใจมั้ยเนี่ย?) หากแต่มันยังรวมไปถึงเรื่องของ ปม ปัญหา ประเด็น ที่ละครนำเสนอออกมา ซึ่งว่าด้วยเรื่องของครอบครัว การเลี้ยงดู การค้นหาความฝันวัยรุ่น บวกเข้ากับลีลาการแสดงอันเข้มข้นของคุณนพพล โกมารชุน ในบทของพ่อ(หม้าย)เจ้าเสน่ห์ที่มีกฏระเบียบอันเคร่งครัด เข้มงวด ในการเลี้ยงดูลูกชายของตนเองด้วยความเชื่อที่ว่าทุกสิ่งที่ตนเองทำนั้นถูกต้อง ซึ่งสุดท้ายเขาก็รู้ว่าได้เกือบทำอะไรที่ผิดพลาดลงไป
"การค้นหาตัวเองน่ะ ยากกว่าการงมเข็มในมหาสมุทรอีก เพราะว่าการงมเข็มในมหาสมุทรน่ะ เรายังรู้ว่าเรากำลังหาอะไร แต่การค้นหาตัวเองน่ะเราไม่รู้ว่าเรากำลังหาอะไร และบางคนก็ใช้เวลาทั้งชีวิต แต่ก็ยังหาไม่เจอ"
ไม่ทราบเหมือนกันครับว่าคำพูดดังกล่าว ใครเป็นคนคิดหรือพูดขึ้นมาเป็นคนแรก แต่ที่แน่ๆ มันคือหนึ่งในประโยคสนทนาที่เท่ห์มากๆ จากละครเรื่องเรื่องนี้
ผมหวนระลึกนึกถึง "ทอฝันกับมาวิน" จากกรณีที่มีข่าวในด้านที่ไม่ค่อยจะดีนักของ 2 นักแสดงนำ คือเรื่องภาพหลุดของน้องอ้อมกับกระทาชายนายซันนี่ และข่าวที่ "ฟลุค เกริกพล" ประกาศศักดาความเป็นลูกผู้ชายทะเลาะกับสาวลูกครึ่งญี่ปุ่นนาม "ชัญญ่า ทามาดะ" จนถึงขนาดงัดสรรพนามสมัยพ่อขุนรามคำแหงว่ามึง-กูขึ้นมาใช้
กรณีของน้องอ้อมแม้จะสงสัยในมาตรฐานและระดับนิยามแห่งคำว่า "เพื่อน" แต่ผมก็ไม่ติดใจสักเท่าไหร่เพราะหนึ่งมันคือเรื่องส่วนตัว สองก็เพราะเธอน่ารัก(เกี่ยวกันมั้ยเนี่ย) และสามเวลานึกถึงภาพที่ว่าคราวใด ใจน้อยๆ ของผมมันจะปวดหนึบๆ ขึ้นมาทันที พร้อมความรู้สึกอิจฉาตาร้อนผ่าวต่อฝ่ายชาย เพราะอยากมี "เพื่อนหญิงคนสนิท" ชนิดถ่ายรูปโพสต์ท่ากันในห้องหับที่มิดชิดสองต่อสองด้วยการเอาแก้มแนบแก้ม เอาหน้าซบไหล่ เอาแขนโอบกอดกันได้กับเขาบ้าง
แต่กับกรณีของอดีตพระเอกจากละครทอฝันกับมาวินนั้นไม่พูดถึงคงไม่ได้
ไม่รู้ใครจะว่าอย่างไรนะครับ โดยส่วนตัวผมรู้สึกว่าฝ่ายชายนั้นไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาเสียเลยกับการกระทำต่างๆ นานา ทั้งเรื่องที่เอาเบอร์โทรศัพท์ของฝ่ายหญิงไปบอกให้คนทั่วไปรับรู้ ทั้งเรื่องที่พยายามจะบอกว่าฝ่ายหญิงอยากดัง ฝ่ายหญิงไม่มีความเป็นสุภาพสตรีดั้นด้นมาหาผู้ชายที่รู้ก็รู้อยู่ว่าเขามีแฟนแล้ว ฯ
ทั้งๆ ที่ถ้ามองภาพโดยรวมแล้ว ต้นตอของปัญหา (หรือแม้กระทั่งข่าวอื่นๆ ของเขาในก่อนหน้านี้) มันเกิดขึ้นมาจากพฤติกรรมการกระทำตัวของตัวเขาเองทั้งสิ้น
ถ้าไม่อยากให้เกิดปัญหา ก็ควรที่จะแก้ไขที่ตัวเองก่อน
จากข่าวต่างๆ ที่ออกมาอีกคนที่จะไม่พูดถึงไม่ได้เอาเสียเลยก็คือคุณแพง ขวัญข้าว (ที่จนบัดนี้ผมเองก็ไม่รู้ว่ามีความสัมพันธ์ฉันท์ใดกับคุณฟลุค เพราะนักข่าวถามทีไรก็บอกว่ายังไม่อยากให้ใช้คำว่าแฟน) ซึ่งให้สัมภาษณ์สอนไปยังสาวชัญญ่าในทำนองที่ว่า...เป็นผู้หญิงอย่าทึกทักเอาง่ายๆ ว่าใครจีบ มันจะเสีย รวมถึงไม่แปลกใจกับข้อความประเภท คิดถึงจัง ห่วงนะ ฝันดีนะ กินข้าวกันมั้ย? ไปดูหนังกันดีกว่า? ที่ฝ่ายชายส่งไปให้สาวๆ เพราะถือว่าเป็นเรื่องปกติ
จะด้วยเพราะเหตุผลกลใดก็ตาม ถ้าคุณแพงหมายความตามที่พูดจริงๆ ผมก็คงจะต้องยกย่องในความใจกว้างเอามากๆ
พร้อมๆ กันนี้ก็ขออนุโมทนาขอให้ความรักของเธอ ณ ปัจจุบันอยู่ยั้งยืนยงไปนานๆ และภาวนาอย่าให้เกิดบทเรียนประเภท "เจ็บแล้วจำ" ขึ้นมาก็แล้วกันครับ
ท้าสุดแต่คงไม่ใช้สุดท้าย เอาเป็นว่าใครเบื่อๆ ข่าวไม่ดีทั้งหลายในชีวิตจริง ก็ลองไปหาเช่าละครเรื่องนี้มาดูกันดีกว่ามั้ยครับ?
