SPOILER ALERT: คำเตือนเรื่องการเปิดเผยตอนจบ
สำหรับแฟนหนังสือที่ยังไม่ได้อ่านและไม่ต้องการรู้เรื่องราวในตอนจบ ไม่ควรอ่านเนื้อหาที่นำเสนอต่อไปนี้
****************************************************
EW - อ่านจบแล้วอะไรทำให้คุณประหลาดใจที่สุด
DR - ด็อบบีตาย เขาเป็นตัวละครที่ให้ความสนุกสนาน การจากไปของเขาเป็นสิ่งที่ทรงพลังมากๆ ผมมั่นใจว่าโจ(เจ.เค.)คงวางแผนฉากนี้เอาไว้แต่เนิ่นๆ แล้ว เป็นหนึ่งในจุดจบที่ผมประหลาดใจ อีกเรื่องหนึ่งก็คือการได้เห็นสเนปเป็นผู้ร้ายกลับใจ แล้วผมก็ชอบที่มันจบลงแบบนั้น ผมได้ความคิดอันนี้มาจากนักข่าวคนหนึ่งที่เคยสัมภาษณ์เมื่อนานมาแล้ว เขาบอกว่ามันต้องจบแบบนั้น พอได้ฟังผมก็คิดว่า โอ้ มันยอดนะนั่น
ตอนที่คุณอ่านภาค Half-Blood Prince จบคุณจะได้แต่คิดว่าดัมเบิลดอร์ซื่อเหลือเกินที่เชื่อใจสเนป แต่พอได้อ่าน Deathly Hallows จบผมกลับรู้สึกว่าบางทีสเนปดูน่าสงสารเกินไปที่ไว้ใจดัมเบิลดอร์ขนาดนั้น เพราะดูเหมือนดัมเบิลดอร์จะอำมหิตมากๆ ที่ใช้เขาทำหน้าที่อย่างนั้น เจ.เค.ได้เปลี่ยนความคิดที่เรามีต่อดัมเบิลดอร์ไปคนละทิศคนละทางเลยตอนที่หนังสือจบ ทำให้เห็นว่าเขาก็มีข้อผิดพลาดอย่างที่มนุษย์มนาเขาเป็นกันกว่าที่เราคาดไว้
บอกได้เลยว่าเรื่องเกี่ยวกับดัมเบิลดอร์มันตรงกับการคาดการณ์ของผมบางประการ ผมจินตนาการว่าเราคงจะได้เห็นด้านมืดของเขา แต่ตอนนั้นผมไม่รู้ว่ามันจะออกมาในแง่ไหน ทุกอย่างมันทำให้ผมสะเทือนใจกับมันอย่างเหลือเชื่อ
EW - จุดไหนที่ไขข้อข้องใจของคุณได้มากที่สุด
DR - มีอันหนึ่งที่กวนใจผมมานานแล้ว มันเป็นสคลิปหนังในภาคที่ 4 ซึ่งตรงกับในหนังสือด้วย มันเกิดขึ้นในตอนที่เราซ้อมบท ฉากที่แฮร์รีต้องพาตัวเองกลับมาจากการประลองเวทไตรภาคีครั้งสุดท้าย ตอนที่เลือดของเขาถูกสังเวยในการชุบชีวิตลอร์ดโวลเดอมาร์ไปแล้ว ผมไม่เข้าใจในตอนนั้นว่าทำไมหนังสือถึงบรรยายประมาณว่า ดัมเบิลดอร์มองไปบนแผลที่แขนของแฮร์รี เขามองมันด้วยความรู้สึกเหมือนมีแววแห่งชัยชนะในดวงตาคู่นั้น ซึ่งผมไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้น ผมว่าใครก็คิดไม่ถึง
และแน่นอน ที่มันเป็นอย่างนั้นก็เพราะ ดัมเบิลดอร์ที่รู้อยู่แล้วว่าโวลเดอมาร์เข้าไปอยู่ในตัวของแฮร์รีได้ แล้วตอนนี้เลือดของแฮร์รีก็เข้าไปอยู่ในตัวของโวลเดอมาร์เช่นกัน เพราะฉะนั้นเลือดของลิลลีแม่ของเขาก็ไปอยู่ในตัวโวลเดอมาร์ด้วย ซึ่งอธิบายเอาไว้อย่างชัดเจนใน Deathly Hallows และทำให้ผมหายสงสัยเสียที
EW - คุณรู้สึกดีไหมที่ทั้งแฮร์รี, รอน และเฮอร์ไมโอนี ต่างรอดชีวิตทั้งหมด
DR - จริงๆ แล้วผมคิดว่าบทสรุปอย่างนี้เป็นสิ่งที่กล้าหาญที่สุดของเธอเลยน่ะ เพราะผมเชื่อมากว่า 2 ปีแล้วว่ายังไงแฮร์รีก็ต้องตาย
EW - ทำไมล่ะ
DR - ผมคิดว่ามันเป็นทางเดียวที่เธอจะยุติมันได้ แต่ใน 6 เดือนที่ผ่านมาผมมีความคิดอย่างชัดเจนว่าเธอต้องมีวิธีที่ดีกว่าที่จะสรุปเรื่องราวให้เป็นแบบนั้น แล้วเธอก็ทำได้จริงๆ เรื่องของรอนกับเฮอร์ไมโอนีในบทส่งท้ายเป็นสิ่งที่ผมชอบมากๆ ผมคิดว่าหลายคนอาจจะเฉยๆ กับมัน แต่ผมชอบมันจริงๆ
ในแง่หนึ่ง เราจะมองว่าจริงๆ แล้วแฮร์รีตายก็ได้ เพราะในเรื่องตอนนั้นเขาเชื่อว่าเขากำลังจะตาย มันบรรยายเอาไว้อย่างลึกซึ้งและชัดเจนว่าเขาเตรียมพร้อมที่จะถูกสังหาร
ในแง่หนึ่ง มันเป็นเวลาที่อยู่ระหว่างการที่แฮร์รีกำลังเข้าใจว่าเขาต้องตายและกำลังจะตาย
EW - หรือเชื่อว่าเขากำลังจะตาย
DR - ช่วงเวลานั้นไม่สั้นพอที่จะทำให้เขาไม่เจ็บปวด แต่ก็ไม่นานพอที่จะทำให้เขาวางใจยอมรับทั้งสองอย่างได้เช่นกัน เขาตะเกียดตะกายอย่างมากที่จะยอมรับมัน แต่สุดท้าย เขาก็ค้นพบสิ่งที่จะทำให้เขาทำใจยอมรับมันได้ เขาไม่จำเป็นต้องยอมตามโดยประนีประนอมกับความคิดอันนั้นด้วย เขารู้ว่ามันเป็นทางเดียวเท่านั้น แต่กระนั้นเขาก็ยังรู้สึกกลัวอยู่ดี ผมแทบจะรอไม่ไหวที่จะถ่ายทำมันน่ะ ผมคิดว่าโจได้ให้โอกาสอันยิ่งใหญ่ในการพัฒนาความสามารถของผมอีกครั้ง และหวังเหลือเกินว่าผมจะทำมันออกมาได้ดี
EW - คุณอ่าน Deathly Hallows จบลงเมื่อไหร่
DR - ตอนนั้นผมอยู่ในรถ ผมฟัง iPod อยู่ เป็นเพลงของวง Sigur Rós ไม่รู้ว่าคุณรู้จักพวกเขาไหม เป็นวงที่มาจากสแกนดิเนเวียที่ไหนซักแห่ง(ไอซ์แลนด์) ที่ทำเพลงบรรเลงได้น่าสนใจมากๆ ชื่ออัลบั้มว่า Takk... ซึ่งมันเข้ากันได้ดีเหลือเกินกับตอนจบของ Deathly Hallows ตอนที่ผมฟังมันแล้วจำได้ว่าผมไม่ได้สนใจคนอื่นๆ ที่อยู่ในรถเลย ทำให้ผมอยู่ในโลกส่วนตัวเล็กๆ ของผมระหว่างที่อ่านมัน ผมทำอะไรตอนที่อ่านจบเหรอ รู้สึกว่าผมจะวางหนังสือลงและฟังเพลงต่อไปเรื่อยๆ มองออกไปนอกกระจกรถ เพราะไม่รู้ว่าผมจะทำอะไรได้นอกจากนี้ ผมยังคงอินอยู่กับมัน แล้วมันก็ไม่หายไปง่ายๆ ซะด้วย