เลี่ยมทอง : เมื่อป้าง ไม่โหยหวน

ถามแฟนเพลงของ "ป้าง นครินทร์ กิ่งศักดิ์" ว่าชอบอัลบั้มชุดไหนของเขามากที่สุด? หากเป็นคนที่มีวัย 30 ขึ้นไปเชื่อได้เลยว่าอัลบั้ม "อัศเจรีย์" เมื่อครั้งที่เจ้าตัวทำงานร่วมกับหนุ่ม "ปอนด์ ธนา" ในนามของ "ไฮดร้า" จะเป็นอัลบั้มที่ต้องถูกหยิบยกขึ้นมาเป็นคำตอบอย่างไม่ต้องสงสัย

น้ำเสียงของป้างในตอนนั้นเรียกได้ว่าเป็น "ธรรมชาติ" ไม่โหยหวนฟูมฟายมากมาย(จนน่าเกลียด) ในขณะที่ความหมายและเนื้อหาของเพลงอย่าง "ไกลเท่าเดิม" หรือว่าจะเป็น "น.ส.หุ่นยนต์" เองจนถึงปีนี้ผ่านเวลาครบ 1 รอบ (12 ปี) เข้าไปแล้วแต่เมื่อหยิบขึ้นมาฟังเมื่อไรก็ไม่มีความรู้สึกว่าเชย...

นั่นเป็นคำตอบแรก

แต่ถ้าเป็นคนรุ่นใหม่ขึ้นมาสักนิดในช่วงอายุระหว่าง 25 - 30 เชื่อว่าหลายคนคงจะตอบว่า ชอบลีลาการร้องแบบโหยหวนของเขาในอัลบั้ม "ไข้ป้าง" มากกว่าเนื่องจากมันได้อารมณ์ดี...เพลงอย่าง "ที่ว่าการ..." หรือ "สบายดี" รวมทั้ง "ประตู" ที่ฟังเมื่อไหร่ต้องรู้สึกอยากกระโดดเมื่อนั้น

เรียกว่ามีสองความต่างกันอย่างสุดขั้วให้เลือก

แต่หลังการเปลี่ยนแปลงการร้องและรูปแบบการทำเพลงของตนเองมาตั้งแต่อัลบั้ม "ไข้ป้าง" เป็นต้นมาไม่ว่าจะเป็น "ฉลองครบรอบ 30 ปี" (โซนี่ มิวสิค ปี 2540) "ขายหน้า" (โซนี่ มิวสิค ปี 2542) "หัวโบราณ" (จีราฟ เรคคอร์ดส์ ปี 2545)...เว้นสองปี

กระทั่งมาถึง "เลี่ยมทอง" (จีราฟ เรคคอร์ดส์ ปี 2547) อัลบั้มล่าสุดทั้งหมดแทบจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงสักเท่าไหร่

ชุดนี้นอกจากป้างจะร้องแบบลดการโหยหวนลงไปมากแล้วดูเหมือนว่าเสียงกีต้าร์ที่เคยดังรกหูก็ดูจะถูกปรับให้น่าฟังง่ายยิ่งขึ้นอีกด้วย 3 - 4 เพลงแรกของ "เลี่ยมทอง" ต้องบอกว่านี่แหละเพลงของ "ป้าง นครินทร์ กิ่งศักดิ์" ไล่กันไปตั้งแต่เพลงเปิดตัวเข้มๆ อย่าง "แมน" ให้ได้กระโดดกันมันสะใจก่อนจะมาคร่ำครวญใน "คบไม่ได้" และ "สัปดาห์หนึ่งมีเจ็ดปี" ตามด้วย "ผู้ชายไม่ได้เลว(กว่าหมาและมาจากท้องแม่)" ซึ่งมีอินโทรเพราะมาก

ไพเราะมากที่สุดของอัลบั้ม ขอยกให้กับเพลงถัดมาอย่าง "หนังสือรุ่น" ที่ลงตัวทั้งเนื้อหา ท่วงทำนอง โดยเฉพาะในเรื่องของเสียงร้องของป้าง(ที่ว่ากันว่าเป็นคนที่ร้องเสียงหลบได้ไพเราะคนหนึ่งอยู่แล้ว)เพลงนี้เจ้าตัวไม่ได้ร้องแบบดัดเสียงอะไรมากมาย

ฟังเพลงนี้แล้วเชื่อว่าใครหลายคนจะต้องนั่งซึม โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่แอบชอบเพื่อนหรือว่ามีแฟนที่อยู่ในห้อง - ในกลุ่มเดียวกัน

ไม่ถึงกับเศร้าแต่ฟังแล้วอารมณ์โหยหามันเกิดขึ้นมาจนอยากจะกลับไปอยู่ในช่วงเวลาที่มีความสุขกับเพื่อนๆ จะทั้งมหาวิทยาลัยหรือว่ามัธยมก็ได้ทั้งนั้น ซึ่งก็ไม่น่าแปลกใจนักที่เพลงนี้จะโดนใจเหลือเกินเพราะคนที่ทำทำนองเพลงหนังสือรุ่นให้ก็คือหนุ่ม "บอย" จากวง "Friday" ที่ถือว่าทำเพลงรักได้น่าฟังและน่ารักมากๆ คนหนึ่งนั่นเอง

ย้อนกลับไปถึงคำที่บอกว่า "ไม่เปลี่ยนแปลง" ในข้างต้นที่ต้องบอกก่อนว่าไม่ได้หมายความไปในทำนองว่า "ไม่ดี" หากแต่หมายถึงว่าเป็นงานที่เดาทางได้ไม่ยาก ทั้งในเรื่องของดนตรีหรือเนื้อหาของเพลง

แต่ที่น่าทึ่งอะไรยิ่งกว่าก็คือแม้จะรู้ว่า "เลี่ยมทอง" จะออกมาอีหรอบไหน แต่ทุกครั้งที่มีงานของผู้ชายคนนี้ออกมาหลายคนก็อดที่จะตื่นเต้นไม่ได้

ถามถึงว่าอัลบั้มชุดนี้น่าเสียเงินซื้อมั้ย กับคนที่รักกันมานานก็ต้องบอกว่าช่วยไม่ได้ที่จะต้องควักกระเป๋าอีกครั้ง ส่วนคนที่ไม่ได้ชอบพออะไรกันมาก่อน...ความตั้งใจบวกกับความประณีตในการทำงานรวมกับมุมมองในชีวิตของผู้ชายคนนี้ที่ถูกถ่ายทอดออกมาเป็นเนื้อร้องที่มีเอกลักษณ์ไม่เหมือนใคร นั้น...

"เลี่ยมทอง" เป็นทางเลือกหนึ่งที่ดีมากๆ และไม่น่าผิดหวังอย่างแน่นอน