ไดมอนด์อายส์ ตา-สัมผัส-ผี 2 ตอนที่ 6 : เดอะซัน เผยตัว
ชื่อสากล :Diamond Eyes 2
บทโทรทัศน์ : สายขิม
ภายใน Ryokan Shimonoseki ตอนกลางคืน
เอมิเดินผ่านห้องห้องบอนไซ ของอิทาโกะที่เปิดประตูไว้ เอมิเห็นผีเสื้อสีดำบินรอบๆ
เอมิพูดภาษาญี่ปุ่น "ผีเสื้อเยอะจัง"
อิทาโกะไม่หันมา พูดนิ่งๆแต่ยิ้มๆไม่น่ากลัว
"ผีเสื้อสีดำ เป็นตัวแทนของวิญญาณอันแสนเศร้า"
เอมิคิดสักพักก่อนตัดสินใจเดินเข้ามา เอมินั่งลงตรงหน้าอิเทโกะ
"หนูมีเรื่องอยากให้ช่วย ช่วยหนูหน่อยได้มั้ยคะ"
เอทาโกะยิ้มน้อย ๆ อิทาโกะนั่งสมาธิ
ผีเสื้อสีดำบินวนรอบๆ แล้วเข้าภาพนิมิตในหัวอิทาโกะ
ภายในบ้านแดน บริเวณห้องรับแขก ตอนกลางวัน
จ่าวาวพาหมอก้อยมาอยู่บ้านแดน วาวช่วยหมอก้อยหิ้วกระเป๋าเข้ามา
"ท่านรองสั่งให้วาวตามติดคุณหมอทุกฝีก้าวเลยค่ะ ห้ามห่างเกินรัศมี 1 เมตร แม้แต่เวลานอน กิน หรือ....เข้าห้องน้ำ"
หมอก้อยขำๆ "ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ค่ะ"
"วาวก็ว่างั้นแหละค่ะ ไม่งั้นคงหดหมด"
วาวล้อเล่นให้บรรยากาศไม่ตึงเครียด หมอก้อยขำๆ สบายใจขึ้น
"ถ้าจ่าวาวไม่มาอยู่ด้วย ฉันคงไม่ยอมมาอยู่ที่นี่หรอก ขอบคุณมากนะคะ"
"ขอบคุณทำไม่คะ นี่มันงานวาวนะคะ เต็มใจอย่างยิ่งค่ะ" แล้วทำท่าตะเบ๊ะ "องค์รักษ์วาวจะอารักขาองค์หญิงรัชทายาทไม่ให้คลาดสายตาเลยค่ะ"
อยู่ๆมีเสียงหน้าประตูขยับ ทั้งคู่ตกใจ วาวรีบชักปืนเล็งไป ดึงหมอก้อยมาหลบข้างหลัง
วาวทำท่าลุ้น แต่ตัวเองก็สั่นๆ ประตูเปิดออกเป็นซิน ซินผงะที่เห็นวาวเล็งปืนมา
"เฮ้ย...เล่นไรเนี่ยจ่าวาว เกิดลั่นโป้งป้างขึ้นมาจะทำไง"
"เฮ้อ...นายนั่นแหละเล่นอะไร หน้าสิ่วหน้าขวานมาไม่ให้ซุ่มให้เสียงงี้"
"ผมมาถึงก่อนตั้งนานแล้ว ท่านรองให้ผัดเวรกับไอ้แสบมาอยู่อยู่เป็นเพื่อนสาวๆ ถ้าหมวดรินกับจ่าจักรติดภารกิจ"
"อ่อ...งี้นี่เอง"
"ก็งี้น่ะสิ ยิ่งเอมิฝากไว้อย่างนี้ ผมยิ่งต้องมา"
"ฝากเหรอ ? ฝากอะไร"
"เอมิบอกว่าท่านรองอยู่ในอันตรายครับ"
"เฮ้ย ไม่ใช่มั้ง คนที่เราต้องคุ้มกันคือหมอก้อยต่างหาก มั่วแล้ว" วาวว่า
"ในทางการคุ้มครองพยานก็ใช่ แต่ทางความเชื่อกับความเสี่ยง ผมว่าท่านรองอันตรายกว่านะ"
หมอก้อยเป็นห่วง "ทำไมถึงคิดงั้นล่ะซิน"
"ก็ตั้งแต่ท่านรองมารับหน้าที่หัวหน้าหน่วยก็กัดไม่ปล่อยจนไอ้เดอะซันอะไรนั่นไม่มีที่ยืนแล้ว ยิ่งไฟล์ลับของผู้กองก็ยังต้องอยู่แถวๆนี้แน่ๆอีก"
"นั่นสิ ...ถ้าเราหาหลักฐานนั่นเจอ ทุกอย่างก็จบไปนานแล้ว นี่ฉันพยายามนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก"
"หมอก้อยลองนึกดีๆสิคะ บางทีมันอาจมีรหัสลับแบบดาวินชี่โค๊ดที่ผู้กองบอกไว้ในซิพสมองของหมอก็ได้นะคะ"
"นั่นก็เว่อร์ไป..." ซินบอก พลางมองหมอก้อย "แต่ลองพยายามนึกให้ออกอีกทีก็ดีนะครับ มีตรงไหนบ้างที่เราอาจมองข้ามไป ผมว่ามีหมอคนเดียวเท่านั้นแหละที่จะรู้"
หมอก้อยคิดตาม พยายามใช้ความคิดอย่างหนัก
ในห้องทำงาน รวีและแดนนั่งคุยกันต่อเนื่อง
"ธุรกิจมืดที่แกกวาดล้างไปทั้งหมดล้วนอยู่ในเครือข่ายของเดอะซันทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นหนังAV มวยเถื่อน ยาซอมบี้ แล้วก็ผู้หญิงไซด์ไลน์"
"แต่ไม่มีใครรู้ว่าเดอะซันเป็นใคร มันล่องหนหายตัวได้เหมือนเป็นผี"
รวีส่งมือถือให้ดู รูปชายญี่ปุ่นชื่อ ยูจิ
"ไอ้เนี่ยชื่อยูจิ เป็นคนญี่ปุ่นที่ทำธุรกิจมืดในเมืองไทย อดีตเป็นสมาชิกยากูซ่า มีประวัติอาชญากรรมโชกโชน ฉันคิดว่ามันคือเดอะซัน"
"แกมีหลักฐานอะไรที่ทำให้คิดว่ามันคือเดอะซัน"
"หลักฐานน่าจะอยู่กับคนที่ใกล้ชิดกับผู้กองเพชรก่อนตาย"
"แกหมายถึงเอมิ"
"เอมิคงเด็กเกินไปที่ผู้กองเพชรจะฝากเรื่องสำคัญนี้ไว้"
"หมอก้อย"
"ใช่ หมอก้อยน่าจะเป็นคนที่ผู้กองเพชรไว้ใจที่สุด"
ยูจิกำลังเดินเข้ามาเนมที่รออยู่ที่รถ
"คนขับรถใหม่หรอ ทำไมกูไม่เคยเห็นหน้ามึงเลย"
"ผมชื่อ เนมครับ เคยทำงานกับพี่เดชตอนอยู่ที่ผับไอริชน่ะครับ"
เนมเปิดประตูรถให้ยูจิขึ้น
"มึงแน่ใจนะ ว่ารู้จักกับไอ้เดช"
"ครับ ผมทำงานกับพี่เดชมาหลายเดือนแล้วครับ"
ยูจิกดโทรศัพท์หาเดช พร้อมเอาปืนจ่อหัวเนม
"ถ้ามึงโกหกกู มึงตาย"
"ไอ้เดช มึงมีลูกน้องที่ผมยาวๆ ชื่อเนมไหมวะ"
ยูจิ วางโทรศัพท์ทำหน้าเข้มๆ
"มันบอกมันไม่รู้จักมึง"
เนมหน้าเสีย
"กูล้อเล่นเว้ย ฮ่าฮ่าฮ่า ป่ะปะ ออกรถ"
หมอก้อยโวยกับแดน รวีที่นั่งฝั่งตรงข้าม มีวาวยืนสังเกตุการณ์
"นี่คุณหมดหนทางแล้วรึไงถึงต้องพึ่งวิธีทางไสยศาสตร์"
"อย่าไปว่าแดนเลยครับ มันเป็นไอเดียของผมเอง"รวีบอก
หมอก้อยหน้าเจื่อน
"ขอโทษค่ะ มันไม่ใช่ดิฉันไม่เชื่อเรื่องการสะกดจิตนะคะคุณรวี เพียงแต่ดิฉันไม่อยากนึกถึงเรื่องร้ายๆที่เคยเกิดขึ้นกับฉันในอดีตอีก"
"ผมเข้าใจ ผมเองก็มีปมในอดีตเหมือนกับคุณ" แดนบอก
"โอเค ผมจะไม่สะกดจิตคุณถ้าคุณไม่เต็มใจ"
"แต่วาวว่าก็น่าจะลองดูนะค่ะ ถ้ามันทำให้เราเจอหลักฐานที่ผู้กองเพชรซ่อนไว้ มันจะช่วยชีวิตคนบริสุทธิ์ได้อีกเยอะเลยนะคะ"
"ก็ได้ค่ะ คุณรวีเริ่มสะกดจิตดิฉันได้เลย"
"แน่ใจนะครับ"
"แน่ใจค่ะ" ก้อยตอบมั่นใจ
ที่มือของรวีแกว่งนาฬิกาไปมาจนได้ยินเสียงนาฬิกาเดิน
"ทำใจให้สบาย ผ่อนคลายแล้วหลับตาลงช้าๆ"
หมอก้อยหลับตาลง
รวีจับมือหมอก้อยไว้
"ให้คุณนึกถึงเรื่องราวดีๆระหว่างคุณกับผู้กองเพชร"
ภาพแว๊บเข้ามาในหัวหมอก้อยแต่ไม่ประติดประต่อ
สายตาของ ร.ต.อ.เพชร ภูมิไท มองหมอก้อยอยู่
หมอก้อยนั่งทำงานหันมายิ้ม หมอก้อยป้อนขนมให้เพชร เป็นภาพความทรงจำดีๆที่ไม่เคยลืม
หมอก้อยนั่งหาวหน้าคอม เขาเอาลูบหัว หมอก้อยฟุบหลับคาโต๊ะทำงาน มือนั้นเอาเสื้อแจ๊กเก็ตที่มีแฟลชไดร์ฟคลุมให้ มือชายคนนั้นเสียบแฟลชไดร์ฟที่คอมฯของหมอก้อย ขณะที่หมอก้อยหลับ ภาพแอบถ่ายเดอะซันขึ้นหน้าจอคอมฯ
ทุกอย่างวูบดับ พร้อมเสียงหมอก้อยร้อง
"โอ๊ย"
หมอก้อยกุมหัวเหมือนเจ็บปวดมาก
"โอ๊ย ปวดหัว ฉันปวดหัว ..โอ๊ย"
รวีถาม "เห็นอะไรบ้างครับ หมอเห็นรึยัง"
หมอก้อยสะบัดหัว "ฉัน...โอ๊ย"
แดนรีบวิ่งเข้ามาประคอง
"งั้นพอเถอะ"
"ฉันว่า...ใกล้สำเร็จแล้วนะ"
"ไม่...พอได้แล้ว"
รวีมองหน้าแดนแล้วหยุดการสะกดจิต
แดนเดินมาส่งรวี รวีดูกังวลกว่าปกติ
"แดน ฉันว่า...จิตใต้สานึกหมอก้อยน่าเชื่อมโยงกับผู้กองเพชรได้จริงๆนะ ฉันรู้สึกได้ว่าถ้าไปต่ออีกนิดเดียว น่าจะเปิดความทรงจำหมอก้อยได้"
"แต่ฉันกลัวว่าหมอก้อยจะเป็นอันตราย"
"ฉันก็เป็นห่วงเค้าเหมือนกัน ไว้ฉันคิดหาวิธีอื่นแล้วกัน ฉันกลับก่อนนะ"
รวีเดินจากไป
ภายในห้องกระจกของสถานีรถไฟ ตอนกลางคืน เหตุการณ์ตอนพิมถูกแก๊สพิษร่วมกับผู้โดยสารคนอื่นๆ
แดนสะดุ้งตื่นจากฝันร้ายลุกขึ้นมานั่งข้างเตียง
แดนลงมากินน้ำ เจอหมอก้อยที่กำลังเปิดยาแก้ปวดใส่ปากอยู่
"ยังไม่หายปวดหัวอีกเหรอคุณ"
"หลับไปพักนึง แต่ดันตื่นกลางดึก นอนไม่หลับ ก็เลยหนักๆหัวขึ้นมาอีกน่ะค่ะ"
แดนจับหัว "มีไข้ด้วยรึเปล่า"
หมอก้อยถอยออกเขินๆนิดๆ
"แค่โดนสะกดจิตนี่ไม่ทำให้ไข้ขึ้นหรอกมั้งคะ"
"รู้มั้ยว่าพลังจิตมีอำนาจมากแค่ไหน"
"รู้ค่ะ ตอนนั้นมันปวดหัวจี๊ดขึ้นมาจนหัวแทบระเบิด"
"ผมขอโทษนะ"
"ไม่เป็นไรค่ะฉันเข้าใจ เอ่อ ตอนที่ถูกสะกดจิตฉันมองเห็นอะไรบางอย่าง เหมือนแฟลชไดร์ฟอันเล็กๆ"
"แฟลชไดร์ฟเหรอ"
"ใช่ค่ะ แฟลชไดร์ฟอันนี้เป็นของที่ฉันเคยซื้อให้ผู้กองเพชรก่อนที่เขาจะเสียชีวิต"
"หรือว่าจะมีข้อมูลสำคัญอยู่ในแฟลซไดร์ฟ"
"ให้ฉันลองสะกดจิตอีกครั้งมั๊ยค่ะจะได้รู้ว่าผู้กองเพชรเก็บแฟลซไดร์ฟไว้ที่ไหน"
"อย่าเพิ่งเลยครับ...ผมเป็นห่วงคุณ"
หมอก้อยยิ้มเขินๆ
ณ สถานที่แห่งหนึ่ง แดนคุยกับเนม
"นายมีความคืบหน้าอะไรจะบอกฉัน"
"คืนนี้จะมีการประชุมของเดอะซันครับ"
"มีชาวญี่ปุ่นที่ชื่อยูจิมาด้วยรึเปล่า"
"น่าจะมากันครบนะครับ"
"ดี นายต้องหาทางช่วยให้ทีมของฉันเข้าไปในงานนี้ด้วย"
"แต่มันเสี่ยงนะครับ"
"ถ้าไม่กล้าเข้าถ้าเสือจะได้ลูกเสือเหรอ"
"โอเค ผมจะลองดู"
หมอก้อยทำอาหารในครัวแล้วเดินออกมาเห็นมีจ่าวาวอยู่ด้วย
"จ่าวาวมาทานข้าวด้วยกันสิ"
"ขอบคุณค่ะ"
ทั้งสองนั่งกินอาหาร
"คืนนี้จ่าวาวจะกลับไปพักผ่อนที่บ้านก็ได้นะ ฉันอยู่ได้"
"ท่านรองแจ้งว่ามีภาระกิจด่วนคงไม่กลับมานอนบ้าน เลยให้วาวอยู่เป็นเพื่อนคุณค่ะ"
"ภาระกิจอะไร"
"บอกไม่ได้ เป็นความลับของทางราชการค่ะ"
ภายในห้องประชุม หน่วย DEI
แดนประชุมตามแผนของหมวดริน จ่าจักร จนท.DEI มาพร้อม
"สายสืบของเราแจ้งข่าวThe sun จะมีการประชุมลับในคืนนี้"
"ดีเลยครับเราจะได้บุกรวบตัวThe sun กับสาวกของมันรวบหัวรวบหางพร้อมกันเลยทีเดียว"
" มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอหมวด" จ่าจักรถาม
"ง่ายไม่ง่าย ก็ดูผลงานที่ผ่านมาสิ เคยพลาดมั๊ย" สารินบอก
"เพียบ"
"เราต้องหาทางผ่านระบบรักษาความปลอดภัยของพวกมันเข้าไปอย่างเงียบที่สุด อย่าให้พวกมันรู้ตัว ไม่งั้นThe sunมันจะหนีรอดไปได้อีก"
สมาชิกเดอะซันแต่งตัวดีใส่สูทเดินเข้าไปในเซฟเฮ้าส์
แดนปลอมตัวใส่หนวดสวมสูทปะปนรวมกับคนอื่นๆ
เนมตรวจบัตรคนเข้างานด้วยเครื่องสแกนจนคิวมาถึงคิวของแดน
แดนส่งการ์ดสมาชิกเดอะซันให้เนมตรวจจนสามารถผ่านไปได้
แดนเดินตามกลุ่มสมาชิกเดอะซันไปตามช่องทางเดิน
สาริน,จ่าจักรและเจ้าหน้าที่DEI คอมมานโดนำกำลังบุกจับตัวยูจิ ยูจิสู้แต่ถูกแดนยิง
ยูจิถูกยิงที่แขนได้รับบาดเจ็บวิ่งมาที่ถนน เห็นรถคันหนึ่งจอดอยู่ในลานจอดรถ
ยูจิวิ่งรีบขึ้นรถที่ มีคนขับรถรอรับเค้าอยู่
รถขับหนีไป
ภายใน ห้องพักเนม
เขาเดินขึ้นบันไดกลับมาห้องพักกดโทรศัพท์หาเอมิที่ญี่ปุ่น
"ฮัลโหล ต้องการพูดกับใครค่ะ"
"ขอสายเอมิครับ"
"ใครจะพูดสายด้วยค่ะ"
"ไปญี่ปุ่นไม่กี่วันลืมพี่แล้วเหรอ"
"ไม่ได้ลืมค่ะ แต่เช็คเสียงเพื่อความแน่ใจ นี่พี่เอาเบอร์เอมิมาจากไหน"
"ขอจากท่านรอง"
"ทำไมลุงถึงให้เบอร์เอมิกับพี่ได้ง่ายๆล่ะ ไหนบอกเป็นความลับ"
"พี่ทำงานชิ้นนึงให้ท่านรอง แลกกับเบอร์ของเอมิ"
"งานอะไร"
"บอกไม่ได้ เป็นความลับ"
"ถึงไม่บอกก็พอเดาได้ว่าพี่เป็นสายสืบของลุง ใช่มั๊ยค่ะ"
ยูจิกับสมุนเดินขึ้นบันไดมาที่ห้องเนม
กลุ่มคนร้ายมีอาวุธครบมือขึ้นบันไดมาชั้นสอง
กลุ่มคนร้ายเดินไปตามทางเดินผ่านห้องพักต่างๆ
กระจกบานเกล็ดเห็นยูจิกับสมุนเดินผ่านมาหยุดเล็งปืนตรงมา
เนมบอก "จบเรื่องเดอะซัน พี่ว่าจะขอลาพักร้อนซะหน่อย อาจไปญี่ปุ่นก็ได้นะ"
"ถ้าพี่มาญี่ปุ่น เอมิจะเป็นไกด์พาเที่ยวให้"
"งั้นพี่จองตั๋วเครื่องบินเลยนะ"
เสียงกระจกแตกดังขึ้นพร้อมเสียงปืนรัวๆมาหลายนัด !
เอมิได้ยินเสียงปืนผ่านเข้ามาทางโทรศัพท์ก็ตกใจ !
ยูจิกับสมุนก้าวเข้ามาในห้องของเนมเห็นรอยเลือดเป็นทางยาวไปที่หลังตู้ล็อกเกอร์
ยูจิกับสมุนก้าวเข้าไปที่ล็อกเกอร์เหล็ก แต่ถูกเนมแย่งปืนยิงสวน
เนมต่อสู้กับพวกยูจิ
เนมฆ่ายูจิกับสมุนตาย แต่ตัวเองได้รับบาดเจ็บสาหัสล้มลงกับพื้น
แดน,จ่าวาว,เดินมาส่งหมอก้อยที่รถ
"ขอบคุณนะคะจ่าวาวที่ดูแลความปลอดภัยให้ก้อย"
"วาวทำตามหน้าที่ที่ท่านรองมอบหมายมาให้ค่ะ"
"จ่าวาวก็กลับไปพักผ่อนได้แล้ว เหนื่อยมาหลายวันแล้ว" แดนบอก
"งั้นวาวขอตัวกลับไปนอนก่อนนะคะ ง่วงมากเลย"
"ตามสบายเลยจ่า"
จ่าวาวยกมือทำความเคารพขำๆแล้วเดินออกไป
หมอก้อยหันไปพูดกับแดน
"ไม่มีเดอะซันแล้วคุณจะทำคดีอะไรต่อคะ"
"หมดหน้าที่ผมที่เมืองไทยแล้ว ผมก็คงต้องกลับไปญี่ปุ่นครับ"
"แล้วเราจะได้พบกันอีกไหมค่ะ"
"ถ้าคุณมีเวลาว่างผมเชิญไปที่คิตะคิวชูนะครับ ผมจะเป็นไกด์พาคุณเที่ยวเอง"
"ขอดูวันว่างก่อนนะคะ"
"ผมจะรอครับ"
"ค่ะ"
หมอก้อยเปิดประตูเข้าไปในรถขับออกไป
เสียงมือถือแดนดัง แดนรับสาย
สารินโทรมาจากหน่วยDEI
"ท่านรองครับ ผมมีข่าวร้ายจะบอกครับ"
"ข่าวอะไร"
"สายสืบที่ชื่อเนมถูกลอบทำร้าย ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล อาการเป็นตายเท่ากันครับ"
แดนตกใจกับข่าวที่ได้รับ
"เกิดอะไรขึ้น"
หมอก้อยขับรถมาจอดก้าวลงจากรถเดินอ้อมไปเปิดประตูฝั่งคนนั่งเพื่อหยิบกระเป๋าเดินทางออกมาจะเห็นเสื้อเจ็ตเก็ตของเพชรคลุมพนักเก้าอี้นั่ง หมอก้อยหยิบเสื้อขึ้นมาถือไว้นึกถึงเพชร
ในอดีต หมอก้อยหยิบเสื้อแจ็กเก็ตตัวใหม่ออกมาจากถุงช็อปปิ้ง
"ก้อยซื้อมาให้เพชรไว้ใส่ทำงานภาคสนาม มันดูเหมาะกับคุณดี"
หมอก้อยสวมเสื้อให้เพชร เพชรเปิดซิปกระเป๋า
"มีช่องลับในกระเป๋าเสื้อด้วย"
"เอาไว้ให้คุณจะซ่อนวิทยุดักฟังหรือเก็บอุปกรณ์ไฮเทคตอนไปจับคนร้ายไงคะ"
หมอก้อยเปิดซิปกระเป๋าเสื้อแจ็กเก็ต หยิบmini SD CARDออกมา สงสัยว่าข้อมูลในmini SD CARDคืออะไร
มือของหมอก้อยเสียบmini SD CARDเข้าไปในโทรศัพท์มือ
ที่จอโทรศัพท์มือถือเปิดไฟล์วิดีโอที่ชื่อThe sun เห็นเป็นวิดีโอแอบถ่าย เห็นภาพรวีกำลังอยู่หน้าสาวกหลายสิบคน
ในอดีต รวีกำลังพูดกับสาวก
"กฏหมายที่ใช้กันบนโลกใบนี้มันคือเครื่องมือสร้างความร่ำรวยให้กับพวกตำรวจ ต่อจากนี้ไปเราจะตั้งกฏของตัวเองและสั่งสอนพวกมันด้วยความรุนแรงทุกรูปแบบ"
หมอก้อยตัดสินใจส่งไฟล์วิดีโอไปให้แดน
บริเวณทางเดินในโรงพยาบาล หมอก้อยเดินมาเจอรวี หมอก้อยตกใจ แต่แกล้งทำเป็นตามทักทายปกติ
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น หมอก้อยรับสาย แดนที่โทรมาถามเรื่องคลิปที่ส่งมา
หมอก้อยแกล้งพูดเสียงแข็งบอกว่า อยู่โรงพยาบาลไม่สะดวกคุย
หมอก้อยโกหกรวีว่า เซลส์โทรมาขายประกันชีวิต รวีชวนหมอก้อยไปทานข้าว
บนท้องถนน แดนขับรถมาติดไฟแดง หยิบโทรศัพท์มือถือมาเปิดดูคลิปวิดีโอที่หมอก้อยส่งมา
แดนวางสายจากหมอก้อยแล้วรีบโทรไปหาสาริน
"สาริน มีสถานะการณ์ฉุกเฉิน เตรียมกำลังให้พร้อม"
หมอก้อยกับรวีนั่งทานอาหารไปด้วยกันพร้อมกับคุยเรื่องสะกดจิต หมอก้อยขอตัวเข้าห้องน้ำ
หมอก้อยนั่งอยู่ในห้องน้ำหญิง กดโทรศัพท์พูดสายกับแดน
"ตอนนี้รวีอยู่ที่ร้านกาแฟชั้นสองค่ะ"
"แล้วคุณล่ะอยู่ไหน"
"ฉันหลบมาเข้าห้องน้ำ"
แดนพูดสายกับหมอก้อย
"คุณต้องรีบหาทางออกจากโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด ระวังตัวด้วยนะครับ"
แดนวางสายแล้วสั่งสาริน
"แจ้งทุกหน่วยให้กระจายกำลังล้อมโรงพยาบาลไว้ ปิดทางเข้าออกทุกทาง"
"ครับ"
รวีนั่งรอหมอก้อยจนรู้สึกผิดสังเกตที่หมอก้อยหายไปนานผิดปกติ
ที่ประตูทางเข้าห้องเก็บสารเคมีของโรงพยาบาล เห็นรปภ.เฝ้าประตูทางเข้าสองคน บอสและเจไดที่ปลอมตัวเป็นจนท.พยาบาลเดินเข้ามาหยุดที่หน้าประตูทางเข้า
รปภ.ยกมือขวางไว้
"ขอใบอนุญาติเบิกของด้วย"
บอสและเจไดชักมีดออกมาแทงรปภ.ตายคาที่ทั้งสองคน
บอสและเจไดเปิดประตูก้าวเข้ามาในห้องเก็บสารเคมีของโรงพยาบาล
บอสกดโทรศัพท์มือถือหารวี
"นายครับ ทุกอย่างเป็นไปตามแผน"
เวลาต่อมา แดนขับรถเข้ามาสมทบกับสาริน วาว จ่าจักร เจ้าหน้าที่DEI
แดนสั่งเตรียมกำลังเพียบพร้อม
"ให้ทุกคนปฏิบัติหน้าที่อย่างเงียบที่สุด อย่าให้คนร้ายมันรู้ตัว จ่าวาว ตรวจดูแบบแปลนของโรงพยาบาลด้วยว่ามีทางเข้าทั้งหมดกี่ทาง"
"รับทราบค่ะ"
หมอก้อยรีบเดินอย่างรีบเร่งเพื่อจะไปขึ้นรถ
"จะหนีผมกลับบ้านหรอครับ"
หมอก้อยชะงักเมื่อได้ยินเสียง
รวีชักปืนออกมา
โทรศัพท์มือถือของหมอก้อยในมือของรวีมีชื่อของแดนขึ้นmiss callหลายครั้ง
หมอก้อยถูกกักตัวอยู่ในห้องเก็บสารพิษของโรงพยาบาล ที่มีบอส เจได ลูกสมุนยืนคุมเชิง
รวีหยิบโทรศัพท์มือถือในมือหมอก้อยมาเช็คข้อมูลจากโทรศัพท์หมอก้อยจึงรู้ว่าหมอก้อยส่งคลิปวิดีโอไปให้แดน
"ในที่สุดคุณก็เจอความลับของผมเข้าจนได้"
แดนโทรศัพท์หาหมอก้อยแต่ไม่มีคนรับสาย
แดนแปลกใจที่หมอก้อยไม่รับสาย
"หมอก้อยไม่รับสาย สถานการณ์ไม่ค่อยจะดีแล้ว"
ภายในห้องเก็บสารเคมีในโรงพยาบาล
หมอก้อยถาม "คุณฆ่าคนบริสุทธิ์ทำไม ทำไปเพื่ออะไร"
"คุณเคยถามคำถามเดียวกันนี้กับผู้กองเพชรบ้างรึเปล่า"
"ผู้กองเพชรเป็นตำรวจเค้าไม่ฆ่าคนบริสุทธิ์"
"คุณเอาอะไรมาตัดสินว่าใครเป็นคนดีหรือคนร้าย"
"กฏหมายไง"
"กฏหมายเหรอ คุณเคยรู้มั๊ยว่าไอ้กฏหมายที่พวกคุณยึดถือปฏิบัติกัน มันฆ่าคนบริสุทธิ์มากี่คนแล้ว"
หมอก้อยรู้สึกแปลกใจกับคำพูดของรวี
ในอดีต ภายในห้องทำงานของนายตำรวจระดับสารวัตร พ่อของรวีซึ่งมียศระดับสารวัตรหยิบปืนขึ้นมายิงขมับตัวเอง พ่อของรวีฟุบหน้าลงมาบนโต๊ะที่มีหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่งวางอยู่
ใกล้ที่หนังสือพิมพ์เลอะเลือดมีพาดหัวข่าวว่า
“นายตำรวจเครียดปลิดชีพหนีความผิดรับสินบน”
"ผมเชื่อว่าพ่อไม่เคยรับสินบนจากใคร แต่ถูกคนที่เสียผลประโยชน์กลั่นแกล้ง"
รวีพูดกับหมอก้อย
"ครอบครัวของผมถูกสังคมตราหน้าว่าเป็นคนเลวจนไม่มีที่จะยืน ผมกับแม่ต้องหนีไปอยู่นอกประเทศในที่ๆไม่มีคนรู้จัก.... แม่ต้องตายอย่างเดียวดาย ไม่มีแม้แต่คนมางานศพ ....ในเมื่อกฏหมายมันทำลายครอบครัวผม ผมก็จะอยู่เหนือกฏหมาย"
รวียิ้มภูมิใจกับผลงานของตัวเองในอดีต
"อีกไม่กี่นาที ประวัติศาสตร์จะกลับมาซ้ำรอยอีกครั้งที่กรุงเทพ"
หมอก้อยถูกบอส,เจไดช่วยกันมัดอยู่ในห้องเก็บสารเคมี
ต่อมา วาวบอก
"ขอพิกัดจากโทรศัพท์ของหมอก้อยแล้วคะ อยู่ตรงโซนตึกเก่าโรงพยาบาลค่ะ"
แดนสั่งทันที "ไป"
แดน สาริน จ่าจักร วาว เจ้าหน้าที่DEI และหน่วยคอมมานโดกระจายกำลังกันเข้าไปในโรงพยาบาล โดยผ่านช่องทางต่างๆ เช่น บันไดหนีไฟ ช่องทิ้งขยะ ปล่องระบายอากาศ บนดาดฟ้า
แดน สาริน วาว จ่าจักร เข้ามาในห้องเก็บสารเคมีจะเห็นหมอก้อยถูกมัดอยู่
"อย่าเข้ามาคะ ออกไป"
แดนเดินเข้าหาหมอใกล้ๆ เตรียมจะกู้ระเบิดให้
"อย่านะคะ ถ้าปลอตอนนี้ ระเบิดแน่คะ"
วาวรีบตรงเข้าไปที่ระเบิดเพื่อตัดวงจรรีโมท
วาวพูดกับหมวดสาริน
"วาวตัดวงจรรับสัญญานรีโมทเรียบร้อยแล้วค่ะหมวด"
"ไม่น่าเชื่อว่าคุณจะทำอะไรแบบนี้เป็นด้วย"
"นี่หมวด วาวยังมีทีเด็ดกว่าที่หมวดคิดอีกเยอะน่ะ"
แดนรีบออกไปจากห้องเก็บสารเคมี
รวี,บอส,เจได ออกมาเจอกับหน่วยDEI และคอมมานโด
รวี,บอส,เจได ไม่ยอมแพ้เขวี้ยงระเบิดมือใส่พวกเจ้าหน้าที่DEI
ทั้งสองฝ่ายยิงต่อสู้กัน บอส เจได และสมุนถูกจับตาย
รวี วิ่งหนี ตร.กันไปถึงห้องๆหนึ่ง
แดนโผล่มาจากด้านหลังของรวีพร้อมเอาปืนจ่อ
"แกจะจับฉันจริงๆหรอ"
"แกทำผิดกฎหมาย ฉันจำเป็นต้องจับแก"
"แกไม่อยากรู้หรอ ว่าลูกเมียอยู่ไหน"
"แกมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้หรอ"
รวีไม่ตอบ
"แกบอกมาเขาอยู่ไหน"
"ถ้าแกอยากรู้ แกก็ต้องปล่อยฉันไป"
หมวดสารินวิ่งเข้าในห้องเห็นแดนอยู่ยืนคนเดียว
"ท่านรองครับคนร้ายทั้งหมดถูกวิสามัญครับ แต่เราไม่พบตัวนายรวีครับ"
แดนเงียบ
"ว่าแต่ท่านรองมาทำอะไรในนี้ครับเนี่ย"
แดนเดินออกไป
"จ่า ค้นให้ทั่ว" สารินสั่ง
นักข่าวญี่ปุ่นรายงานข่าวเรื่องพบศพพิมกับลูกสาวถูกฝังอยู่ในป่า ทั้งสองหายตัวไปเมื่อห้าปีที่แล้ว
หน้าจอโทรทัศน์เสนอข่าวการพบศพของพิมและยูริลูกสาว
เอมิ นั่งดูโทรทัศน์ที่กำลังเสนอข่าว
"น่าสงสารป้าพิมกับน้องยูรินะคะ"
"แต่ตาสงสารคนที่ยังมีชีวิตอยู่มากกว่า"
แดเนี่ยลคงทำใจลำบาก
"เราน่าจะหาทางทำให้ลุงได้พบกับป้าพิมกับลูกสาวอีกสักครั้ง"
"จะทำยังไง"
"อิทาโกะบอกว่าต้องหาทางปลดปล่อยวิญญานของป้าพิมกับลูกก่อน ลุงก็จะเห็นวิญญาณพวกเค้าได้"
"ปลดปล่อยวิญญาณ"
"ใช่ค่ะ อิทาโกะบอกว่าป้าพิมกับลูกถูกคนร้ายตอกตะปูสะกดวิญญานเอาไว้"
"แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าตะปูอยู่ที่ไหน"
"ที่ต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ในศาลเจ้าอิบิซึค่ะ"
ซาโตชิ พาเอมิมา ช่วยกันหาตะปูที่ตอกในต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ในที่ต่างๆ หาตามต้นไม้ที่ต่างๆ แต่ไม่เจอ
"เราจะรู้ได้ไงคะ ว่าจะหาตะปูสาปแช่งได้ที่ไหน"
"ต้องเป็นต้นไม้ใหญ่ศักดิ์สิทธิ์ในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น เอมิได้ถามแดเนียลรึยัง ลูก ว่าน่าจะมีที่ไหนบ้างในเมืองนี้"
"โทรแล้วค่ะ แต่ลุงยังไม่รับสายเลย"
เอมิโทรหาแดนอีกแต่ก็ไม่รับสาย
แดนที่ริมสระกับรวี แดนรู้สึกถึงสายเข้า แต่ไม่รับ
เอมิวางสายหน้าตากังวล
"ไม่รับสายเลยค่ะ เอมิอยากช่วยลุง อิทาโกะบอกว่า ถ้าปลดปล่อยวิญญาณได้ จะ ได้รู้ความลับบางอย่างที่ซ่อนไว้"
"งั้นเราต้องพยายามช่วยกันนึก" ซาโตชิพยายามคิด "มีที่นึง เป็นศาลเจ้าใกล้บ้านแดเนียล"
"งั้นไปกันค่ะตา"
ซาโตชิพาเอมิมาที่ศาลเจ้า
เอมิวิ่งหาต้นไม้ใหญ่ จนเจอตะปูยาวตอกบนต้นไม้ที่ศาลเจ้า Ebisu shrine นั่นเอง เอมิถอนตะปูทั้งสองตัวออก
แดนพูดกับเจ้าหน้าที่หน่วยDEIที่ตั้งแถวส่งแดน
"ภาระกิจการจับกุมเดอะซันในครั้งนี้จะสำเร็จลงไม่ได้ ถ้าไม่มีพวกคุณจากหน่วย DEIทุกๆท่าน แต่คนร้ายที่ก่อคดีอาชญากรรมในทุกวันนี้ยังมีอีกมาก พวกเราคงนิ่งนอนใจไม่ได้ และหวังว่าผมจะได้กลับมาร่วมปฏิบัติหน้าที่กับพวกคุณอีกในโอกาสต่อไป ดูแลสุขภาพด้วย ขอบคุณทุกๆคนครับ"
แดนโค้งให้ทุกคน เจ้าหน้าที่DEIโค้งตอบ แดนเดินออกไปจากหน่วยDEI
แดนเดินออกมาเจอกับหมอก้อยที่ถือดอกไม้มามาให้แดน
"ขอบคุณนะคะที่ช่วยดิฉันในทุกๆเรื่องที่ผ่านมา"
"ไม่เป็นไรครับ ผมเต็มใจช่วย ก้อย ฝากความคิดถึงถึงเอมิด้วยนะคะ แดน แต่ผมรอให้คุณไปบอกกับเอมิด้วยตัวเองที่ญี่ปุ่นดีกว่าครับ"
ก้อยยิ้มพยักหน้า
"ค่ะ แดน ดูแลสุขภาพด้วย แล้วพบกันครับ ก้อย เดินทางปลอดภัยนะคะ แล้วพบกันค่ะ"
แดนยิ้มมีหวังแล้วเดินจากไป
เอมิไลน์หาเนม รอโทรศัพท์ทางเนม
เนมนั่งดื่มอยู่ในผับ อ่านไลน์แต่ไม่ตอบกลับ
หลุมศพของยายและแม่ของเอมิ พิมและลูกในหลุมถัดมา
แต่คราวนี้มีเอมิและซาโตชิ มายืนอยู่ข้างๆ ซาโตชิส่งดอกไม้ใหเอมิวางดอกไม้ที่หลุมศพทุกคน
ซาโตชิตบไหล่แดนเบาๆ
"จบเรื่องราวทั้งหมดซะที เริ่มต้นกันใหม่นะ"
แดนพยักหน้ารับเศร้าๆ เอมิมายืนข้างๆแดน แดนมองภาพถ่ายเดอะซันที่พิมถ่ายไว้เมื่อหลายปีก่อน
"ที่จริงป้าพิมเป็นคนแรกที่รู้ว่าตัวจริงของเดอะซันเป็นใครใช่มั้ยคะ"
แดนพยักหน้า
"และการตายของพิมกับลูก ก็ไม่ใช่อุบัติเหตุด้วย ถ้าลุงเอะใจเร็วกว่านี้ ใส่ใจเค้ามากกว่านี้เรื่องคงไม่เกิด"
ซาโตชิบอก "ไม่มีใครรู้อนาคตหลอก เราทุกคนมีความผิดพลาดในอดีตที่อยากกลับไปแก้ทั้งนั้น แต่เพราะอดีตมันย้อนไม่ได้"
"ใช่ค่ะ...เราแค่จดจำไว้แล้วเดินไปข้างหน้าด้วยกันนะคะลุง พ่อของเอมิ ก็โดนเดอะซันฆ่าตาย เอมิอโหสิให้เค้าค่ะ ลุงก็ด้วยนะคะ อโหสิให้ทั้งเดอะซันและตัวเอง แล้วก้าวไปข้างหน้ากับเอมินะคะ"
แดนหันมองเอมิ ที่ยิ้มให้กำลังใจอยู่ แดนยิ้มให้พยักหน้า ดึงหลานเข้ามากอด
ซาโตชิมองลุงหลานอยู่ห่างๆอย่างโล่งอก
หมวดสาริน จ่าวาว จ่าจักร เจ้าหน้าที่นั่งรวมตัวกันในที่ประชุม
"ท่านรองกลับไปญี่ปุ่นแล้ว ใครจะมาเป็นหัวหน้าหน่วยDEIล่ะ"
"อยากรู้ไหมว่าใครจะมาเป็นหัวหน้าหน่วยDEIคนต่อไป" หมวดสารินว่า
"ใครเหรอหมวด บอกหน่อย สาริน ไม่บอก ปล่อยให้งง" จ่าวาวเซ้าซี้
"บอกหน่อยนะ ๆๆๆๆ"
สารินมองไปที่เก้าอี้ที่ว่างอยู่
ที่ญี่ปุ่น แดนพาเอมิไปไหว้พระที่ปราสาทโคคูระ
เอมิเดินเกาะแขนแดนมาจนถึง แถวสะพานไม้หน้าปราสาท ที่ที่ผีเด็กน้อยพาแดนมาเจอพิม
เอมิเห็นแดนหยุดมอง เอมิมองตาม
ที่กลางสะพาน ภาพวิญญาณของ พิมและลูกสาวค่อยๆ ปรากฎขึ้น
พิมจูงมือลูกสาวตัวน้อยไว้ ยิ้มน้อยๆ หน้าตาทั้งคู่ดูสดใส
เป็นครั้งแรกที่แดนเห็นวิญญาณลูกเมีย แดนน้ำตาคลอ
พิมและลูกยิ้มและค่อยๆโบกมือลาที่สะพานไม้
แดนโบกมือลา ...เอมิเดินมายืนเคียงข้าง โบกมือลาด้วย
วิญญาณค่อยๆสลายไป แดนกับเอมิยังโบกมือ เอมิยิ้ม
เอมิพูดลอยๆแบบงงๆ "น้องยูริน่ารักจังนะคะ"
แดนสะดุดกึก ค่อยๆหันมามองเอมิ....แดนอึ้ง
แดนงง "นี่เอมิเห็น....ด้วยเหรอ?"
เอมิเพิ่งรู้สึกตัว อึ้งเหมือนกัน เออว่ะ...เห็นด้วยเหรอ ทั้งคู่ต่างตกใจที่ เอมิก็เห็นผี!
