เรื่องย่อ "The Lion King"
องก์ที่ 1
ยามรุ่งอรุณ ณ ทุ่งหญ้าสะวันนา สัตว์ทั้งหลายต่างมาร่วมชุมนุมกันอยู่ ณ ผาทรนง เพื่อเฝ้ารอ "มูฟาซา" สิงโตเจ้าแห่งสรรพสัตว์ทั้งหลาย และ "ซาราบี" ราชินีของเขาที่เพิ่งจะให้กำเนิดลูกสิงโตตัวผู้ และให้ชื่อว่า "ซิมบ้า" ในขณะที่ "สการ์" น้องชายจอมวายร้ายของมูซาฟากลับรู้สึกระทมทุกข์กับความผิดหวังในชีวิต เขาไม่พอใจอย่างมากที่ซิมบ้าเมื่อเติบโตจะได้เป็นผู้ครอบครองอาณาจักรที่เขาหมายมั่นไว้
เมื่อเวลาผ่านพ้นไป วันหนึ่งมูฟาซาพาซิมบ้าในวัยเยาว์ไปที่ยอดผาทรนง แล้วมองลงมายังไพรด์แลนด์ อาณาจักรที่วันหนึ่งซิมบ้าจะเป็นผู้ปกครอง มูฟาซาบอกกับซิมบ้าว่า สิ่งต่างๆที่อาศัยอยู่ร่วมกันจะพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน และนั่นคือวัฏจักรของชีวิต เขายังเตือนซิมบ้าว่า ห้ามออกจากเขตแดนของไพรด์แลนด์ไปที่ดินแดนของพวกไฮยีนาอย่างเด็ดขาด
สการ์กับพรรคพวกไฮยีนาจอมชั่วร้าย ร่วมกันวางแผนที่จะกำจัดมูฟาซาและซิมบ้า เพื่อจะได้ครอบครองอาณาจักรแห่งนี้แทน สการ์จัดฉากสร้างความปั่นป่วน โกลาหลเพื่อฆ่ามูฟาซาและหลอกให้ซิมบ้าเชื่อว่า เขาเป็นต้นเหตุที่ทำให้พ่อต้องตาย จากนั้นสการ์จึงกล่อมให้ซิมบ้าหนีไปจากไพรด์แลนด์และอย่ากลับมาที่นี่อีก อีกทั้งยังสั่งให้ไฮยีนาตามไปฆ่าซิมบ้า แต่โชคดีที่ไฮยีนาจอมขี้เกียจปล่อยให้ซิมบ้าหนีไปโดยไม่บอกสการ์ เหล่าสรรพสัตว์ทั้งหลายต่างโศกเศร้าเสียใจกับการตายของมูฟาซา และยังถูกหลอกให้เชื่อว่า ซิมบ้าตายไปด้วย สการ์จึงขึ้นไปยังหน้าผาทรนงเพื่อครองบัลลังก์พร้อมกับเหล่าไฮยีนา
ด้วยความรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้พ่อต้องตาย ซิมบ้าจึงหนีออกจากไพรด์แลนด์เข้าไปในป่า และได้พบ "ทีโมน" เมียร์แคทที่ชอบพูดตลกแบบประชดประชัน กับ "พุมบ้า" หมูป่าผู้ใจดี ซิมบ้าตัดสินใจไม่กลับไปยังฝูงเดิมของเขา แต่อาศัยอยู่ร่วมกับเพื่อนใหม่ในป่าจนเติบใหญ่เป็นสิงโตหนุ่ม
องก์ที่ 2
ภายใต้กฎอันโหดเหี้ยมและหละหลวมของสการ์ทำให้ไพรด์แลนด์แห้งแล้งและไร้ชีวิตชีวา เหล่าไฮยีนาตระเวนเก็บซากที่เหลือ และคุกคามเหล่าสิงโตตัวเมีย "บาลา" จึงตัดสินใจว่า เธอต้องหนีไปยังป่าเพื่อหลบหนีการข่มเหงของสการ์ และช่วยหาแผ่นดินใหม่ที่ซึ่งเหล่าสิงโตตัวเมียสามารถอาศัยอยู่ได้อย่างสงบสุข
ต่อมาขณะที่พุมบ้าถูกไล่ล่าโดยสิงโตตัวเมียที่กำลังหิวกระหายในป่า ซิมบ้าก็เข้าไปช่วยเพื่อนของเขาและเกิดการต่อสู้ของสิงโตสองตัว สิงโตตัวเมียพลิกตัวซิมบ้า และซิมบ้าตระหนักได้ว่า เธอไม่ใช่สิงโตตัวอื่นใด แต่เป็นเพื่อนเก่าของเขา นาลารู้สึกตกใจเมื่อพบว่า ซิมบ้ายังมีชีวิตอยู่ และบอกทีโบนกับพุมบ้าว่า ซิมบ้าคือราชาที่แท้จริง เมื่อซิมบ้าและนาลาได้อยู่ด้วยกันตามลำพัง พวกเขาจึงเริ่มตระหนักถึงความรู้สึกอันลึกซึ้งที่มีต่อกันและกัน นาลาเล่าถึงการการทำลายล้างของสการ์และเหล่าไฮยีนา และบอกซิมบ้าว่า เขาต้องกลับไปยึดบัลลังก์คืนจากสการ์
ซิมบ้ากลับไปยังหน้าผาทรนงพร้อมเพื่อนของเขา สการ์ไม่เชื่อสายตาตัวเองเมื่อได้เห็นสิงโตหนุ่มยังมีชีวิตอยู่ ในความหวาดระแวง สการ์บังคับให้ซิมบ้ายอมรับว่า เขาคือสาเหตุที่ทำให้พ่อต้องตายต่อหน้าสิงโตตัวอื่นๆ สการ์ต้อนรับซิมบ้าให้ไปยังริมหน้าผา และในความเย่อหยิ่ง สการ์ได้กระซิบเบาๆว่า เขาฆ่ามูฟาซา ซิมบ้าจะกระโดดขึ้นมาแล้วตะปบสการ์ด้วยความโกรธ เขาทำให้สการ์สารภาพความจริงต่อหน้าสิงโตตัวอื่นๆกับเหล่าไฮยีนา ในที่สุด ซิมบ้าก็เผชิญหน้ากับสการ์ที่ริมผาทรนง สการ์ว้อนวอนร้องขอชีวิต และโยนความผิดทุกอย่างให้เหล่าไฮยีนา สการ์จู่โจมซิมบ้าอีกครั้ง และต่อสู้กัน จนสการ์ตกลงไปยังตีนผาทรนงซึ่งรายล้อมด้วยเหล่าไฮยีนาที่กำลังหิวกระหาย
เมื่อยามฟ้าสาง ซิมบ้าขึ้นเป็นราชา เขาปืนไปยังผาทรนง พร้อมกับคำรามอย่างทรงพลัง เหล่าสรรพสัตว์ตอบรับเสียงคำราม และแสดงความยินดีกับชัยชนะของซิมบ้า นาลาก็เข้าร่วมด้วยเช่นกัน ราฟิกิอุ้มลูกของซิมบ้าและนาลาขึ้น เพื่อให้เหล่าสัตว์ทั้งหลายได้มองเห็นอย่างชัดเจน และเต้นรำแสดงความยินดีกับวัฎจักรของชีวิตที่ดำเนินต่อไป
หมายเหตุ
ละครเพลงเรื่องเดอะ ไลอ้อน คิง ชนะรางวัลโทนี่ปี2541 ถึง6รางวัลในสาขาละครเพลงยอดเยี่ยม ออกแบบฉากยอดเยี่ยม โดย ริชาร์ด ฮัดสัน(Richard Hudson)ออกแบบเครื่องแต่งกายยอดเยี่ยมโดย จูลี่ เทย์มอร์ (Julie Taymor) ออกแบบแสงยอดเยี่ยม โดย โดนัลด์ โฮลเดอร์(Donald Holder) ออกแบบท่าเต้นยอดเยี่ยม โดย การ์ธ ฟาแกน(Garth Fagan) และกำกับการแสดงยอดเยี่ยมสำหรับละครเพลง
นอกจากนี้เดอะ ไลอ้อน คิงยังชนะรางวัลทางศิลปะจากเวทีใหญ่มามากกว่า70 รางวัล เช่น รางวัลละครเพลงยอดเยี่ยมจากเวที 1998 NY Drama Critics Circle Award รางวัลอัลบั้มละครเพลงยอดเยี่ยมจาก 1999 Grammy® รางวัลการแสดงละครแห่งปีจาก 1999 Evening Standard Award รางวัลออกแบบทางเต้นและชุดแต่งกายยอดเยี่ยมจาก 1999 Laurence Olivier Awards
โรเจอร์ อัลเลอร์ส (Roger Allers) ผู้กำกับร่วมของภาพยนตร์การ์ตูนเรื่องเดอะ ไลอ้อน คิง เป็นผู้ดัดแปลงเรื่องราวมาจากหนังสือโดยมีไอรีน เมชชี (Irene Mecchi) เป็นนักเขียนบทภาพยนตร์ร่วม นอกจากนี้ ยังมีสมาชิกในทีมครีเอทีฟคนอื่นๆ อาทิ ไมเคิล เคอร์รี่ (Michael Curry) ซึ่งเป็นผู้ออกแบบหน้ากากและหุ่นเชิดร่วมกับเทย์มอร์, สตีฟ แคนยอน เคเนดี้ (Steve Canyon Kennedy) ออกแบบเสียง, ไมเคิล วาร์ด (Michael Ward) ออกแบบทรงผมและแต่งหน้า, จอห์น สเตฟาเนียก (John Stefaniuk)ผู้ช่วยผู้กำกับ, มาเรย์ กริฟฟิธ (Marey Griffith) ผู้ช่วยผู้ออกแบบท่าเต้น, เคลย์มอง อิชมาเอล (Clement Ishmael) ผู้ประสานงานดนตรี, ด็อก ซอร์เธียน (Doc Zorthian) ผู้ดูแลโปรดักชั่น และ แอน ควอร์ท (Anne Quart) ทำหน้าที่ผู้ช่วยโปรดิวเซอร์
