Secret Garden อลเวงรักสลับร่าง ตอนที่ 17 : “ธนัท” ติดลิฟต์ หายใจรวยริน
บทประพันธ์จากซีรีส์เกาหลี Secret Garden
บทโทรทัศน์ : เนปาลี
ภาพข่าวสังคมประเภทเมาท์ข่าวตอนเช้าประมวลภาพในงานเมื่อคืนของบริษัทธนัท
ผู้ประกาศ 1บอก
"อ่ะ มาว่ากันที่ข่าวใหญ่ข่าวดังจากเมื่อคืนกันค่ะ มีการประกาศเปลี่ยนประธานบริษัทใหม่อย่างทางการของ K กรุ๊ป แล้วนะคะ ซึ่งก็คือคุณธนัท นั่นเอง แต่ว่าจะมีประเด็นที่เด่นกว่านั้น นั่นก็คือมีหญิงสาวลึกลับที่โผล่มากลางงานจ้า..."
"ยังไงคะคุณ" พิธีกร 2 ว่า
"ดิฉันก็ไม่อยากจะเม้าท์นะคะ...ไปดูภาพกันเลยดีกว่า"
ภาพธนัทกับวีนาจูบกัน
แคนมองด้วยสีหน้าและแววตาอึ้งๆ ด้วยความตกใจ
ผู้ประกาศ 2บอก
"โอ้โหเปิดตัวประธานคนใหม่ หรือ เปิดตัวสาวคู่ใจกันแน่ ขโมยซีนมากอ่ะ .. ว่ากันว่าแม่ไม่ปลื้มอย่างแรง"
ด้านคุณคุณแขมองด้วยสีหน้าแววไม่ชอบใจ
"ไม่เท่านั้น คุณจำคุณไอด้า ผู้กำกับสาวไฮโซ ได้ไหมคะ"
"อ๋อค่ะ"
"ที่เคยมีข่าวว่ามาดูตัวกับคุณธนัทน่ะคะ"
"อ๋อ"
ทั้งคุณแข และแคน ต่างอย๔ในพื้นที่ของตัวเอง ดูรายการเดียวกัน
ผู้ประกาศ 1บอก
"ก็มีมือดีไปแอบเก็บภาพของคุณไอด้ากับคุณเรย์ระหว่างที่อยู่ในงานกำลังฉุดยื้อกันอยู่เลยค่า"
ภาพวิดีโอในงานเรย์ดึงมือไอด้า แบบไม่ชัดมาก
"งานนี้นะคะ บอกได้เลยว่าแซ่บที่สุดเลยใช่มั๊ย"
เมื่อคืน เรย์ดึงมือไอด้า
"เดี๋ยวไอด้า ไปไหน"
ไอด้ายิ้มเศร้าๆ "ผู้ชายที่ไอด้าไปดูตัวมาถึงสองครั้ง เพิ่งจะยืนจูบกับผู้หญิงอยู่ตรงนั้น ไอด้ายังควรจะยืนอยู่ตรงนี้เหรอ"
"แล้วเมื่อไหร่จะแสดงความรู้สึกจริงๆของตัวเองออกมาซักที" เรย์ว่า
"มีประโยชน์อะไรล่ะคะ ไอด้าเคยลองแล้ว เคยพยายามแล้ว แต่ไม่เห็นมีใครเก็ทกับมันเลย" -ไอด้ากำลังนั่งที่โซฟา ทำหน้าเศร้าๆ ...
ในร้าน Coffee VIP มุกกำลังทำนั่นนี่ ตาเหลือบมองภาพข่าว แบบแอบบกรี๊ด เบาๆ
ผู้ประกาศข่าว 1บอก
"นี่แค่ช่วงแรกเท่านั้นนะคะ ยังแซ่บขนาดนี้ ช่วงหน้าเรายังมีเรื่องแซ้บแซ่บ มาให้ติดตามกันอีกค่ะ กับ Gossip"
มุกหันมาเจอหัวหน้าแผนกพอดี
"สวัสดีค่ะหัวหน้า"
"เดี๋ยวคุณไปพบผมที่ห้องหน่อย"
มุกเงียบสักแปป "ค่ะ"
ในห้องทำงาน แคนนั่งลงที่เก้าอี้คุยกับป้าเก็บค่าที่
แคนยกมือไหว้ “สวัสดีครับป้า”
“สวัสดีค่ะคุณแคนป้าไม่พูดอ้อมค้อมแล้วนะ คือ เจ้าของที่เค้าจะขอที่คืนน่ะ”
โต้งสวนทันที “อ้าว ป้า”
แคนหันไปมองดุๆใส่ ปราม “โต้ง” แล้วหันมาทางป้า “ยังไงนะป้า เรามีสัญญากันอยู่นี่ครับ”
โต้งบอก
“นั่นสิครับ พวกผมกู้เงินธนาคารมาสร้างโรงเรียนนะ แล้วป้ามาทำแบบนี้ได้ยังไง”
“แหม ป้าก็แค่คนเก็บค่าที่อ่ะ ..ตัดสินใจอะไรไม่ได้หรอกค่า อ่ะ สัญญาเลิกเช่า ป้าเตรียมมาให้แล้ว เซ็นต์แล้ว เดี๋ยวอาทิตย์หน้าป้ามาเอา” ป้าเก็บค่าที่วางซองน้ำตาลแล้วลุกไป
โต้งยกมือไหว้ “หวัดดีครับป้า”
โต้งกับแคนนั่งลงเก้าอี้ด้วยสีหน้าเครียดทั้งคู่
“บอส .. เจ้าของที่จริง ๆ น่ะเขาเป็นพวกคุณหญิงคุณนายแก๊งค์เดียวกับทางบ้านของไอ้นายประหลาดนั่น”
“รู้ได้ไง” แคนถาม
“ก็ .. เขาบอกผมเอง ถ้างั้นผมลองไปคุยกับเค้าให้ไหมครับ”
แคนสวนเสียงเฉียบขาด “ไม่ต้อง .. ไม่ต้องไปยุ่งกับเขา ฉันจะหาทางเอง”
โต้งหน้าจ๋อย
โต้งรับคำแคน ก่อนออกมายกหูโทรหาวีนา
“รับสิ รับสิ รับสิ”
วีนากำลังหลับอยู่ เลยไม่ได้รับโทรศัพท์โต้ง
มุมหนึ่งด้านในของห้าง มุกนั่งด้วยความเหนื่อยล้า พร้อมกล่องเล็กๆใบหนึ่ง ปาดน้ำตา หงอยๆ
ชัยเห็นจึงรีบวิ่งเข้ามาอย่างห่วงๆ ร้องเรียก
“คุณมุก ๆ”
มุกหยุดหันไปเห็นชัย มุกยังร้องไห้อยู่
“คุณชัย มุกโดนไล่ออกอ่ะ งงมาก ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นอ่ะค่ะเขาบอกผู้ใหญ่สั่งมาอ่ะ มุกไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย”
“ไม่เป็นไรนะคุณมุกผมก็ งง เหมือนกัน เรื่องนี้ไม่ได้ผ่านมือผมเลย ก็เลยไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรกันแน่ไม่เป็นไรนะ คุณมุกใจเย็นๆก่อน เดี๋ยวนั่งพักก่อน ผมจะโทรหาท่านประธาน แล้วถามท่านว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่อย่าร้องนะคุณมุก”
มุกพยักหน้า ชัยปลอบอย่างงๆ ปน กังวลเบาๆ ยกโทรศัพท์หาธนัท
หน้าสถานีวิทยุ รถตู้เรย์แล่นเข้ามาจอด
นักข่าวกลุ่มหนึ่ง หันไปมอง ก่อนเรียกกัน มาแล้วๆ วิ่งกรูไป
“เห้ย!! คุณเรย์มาละ คุณเรย์ครับ คุณเรย์ครับ สัมภาษณ์หน่อย”
ประตูรถตู้เปิด เรย์โผล่หน้าออกมางงๆ เมื่อมีไมค์ต่าง ๆทิ่มพรวดเข้ามาที่หน้า
“พี่เรย์ขอสัมภาษณ์เรื่อง ไฮโซสาวไอด้าหน่อยค่ะ”
นักข่าวคนอื่นๆ บอก “ใช่ค่ะๆ ตกลงเป็นยังไงบ้างคะ”
เรย์อึ้งๆ
โหน่งยกมือห้าม ปัดไมค์ออก “เดี๋ยวครับๆ ตอบไม่ทันเลยครับ ถามเยอะจัดขอบคุณทุกคนที่ให้ความสนใจนะครับ แต่ตอนนี้ขอให้เรย์เข้าไปทำงานก่อน เดี๋ยวจะสายอีกเรื่องนึง วันนี้ซิงเกิ้ลใหม่ออกนะครับ อย่าลืมโปรโมทให้ด้วยนะ”
โหน่งรีบพาเรย์เดินหนีไป
“พี่พล!! จัดการ” โหน่งว่า
ภาพนักข่าว รุมถามนั่นนี่ ไม่สนใจ โหน่งต้องเอาตัวกันเรย์เดินเข้าตึกไป
ในออฟฟิศไอด้าไอด้านั่งอ่านข่าวออนไลน์อยู่
ภาพข่าว เป็นรูปไอด้าสมัยที่มายืนรอเรย์หน้าค่ายเพลง จั่วหัว“รูปสาวหน้าตาเหมือนไฮโซไอด้าโผล่ หลังจากมีกระแสว่าเคยมี something กับศิลปินชายชื่อดัง”ไอด้าหงุดหงิด ท่าทางกังวล
โอ๊ะ หน้าตาตื่นวิ่งเข้ามาพอดี
แป้งว่า พลางเปิดวิทยุ
“เห้ย!! ไอด้า มีอะไรจะให้ฟัง”
ดีเจ บอก
“และตอนนี้นะคะ น้องเรย์ก็อยู่กับเราแล้วค่า”
“สวัสดีคร้าบ”
“ทักทายแฟนเพลงหน่อยค่ะคุณเรย์”
“สวัสดีครับแฟนๆคร้าบก็วันนี้นะครับ จริงๆแล้วพิเศษมากเพราะว่าเตรียมแซมเปิ้ลของเพลงไว้ด้วย”
“งั้นเดี๋ยวเราไปฟังซิงเกิ้ลที่สอง ของน้องเรย์กันเลยค่ะ”
ไอด้านิ่งฟังเพลง ก่อนจะเหมือนนึกได้
“เฮ่ย นี่มันเพลงที่บริษัทเราทำไม่ใช่เหรอ”
“ช่าย แล้วก็เป็นเพลงของเรย์”
ไอด้านั่งอึ้งไป ก่อนจะฟังเพลงนั้นอย่างว้าวุ่น ปนหงุดหงิด
นักข่าวจำนวนหนึ่งเดินเข้ามาที่ออฟฟิศเพื่อที่จะมาสัมภาษณ์ไอด้า
“น้องคะ พี่เป็นนักข่าว จะมาขอสัมภาษณ์คุณไอด้าค่ะ”
“ได้นัดคุณไอด้าไว้ก่อนไหมคะ”
“มันเป็นข่าวด่วนค่ะน้อง ขอสัมภาษณ์นิดเดียวนะคะ”
“คือว่าถ้าไม่นัด ก็เข้าไปไม่ได้นะคะ”
“ก็พวกพี่มาตั้งไกลอ่ะค่ะ” บรรดานักข่าวต่างแย่งกันพูด “ขอสัมภาษณ์นิดเดียวนะคะ”
“ไม่ได้นะคะ”
“นะคะ แป๊บเดียวเอง ไม่นาน”
ไอด้าทนไม่ไหวเดินเข้ามาที่กลุ่มนักข่าว
“ขอโทษนะคะ มีอะไรกันหรือเปล่าคะ”
“ขอสัมภาษณ์คุณไอด้าหน่อยค่ะ”
ไอด้าอึ้งๆ “คะ”
“คุณไอด้ากับคุณเรย์ เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนใช่มั้ยคะ” นักข่าวยิงคำถามทันที
“คือ วันนี้ไม่สะดวกให้สัมภาษณ์นะคะ ขอโทษจริงๆค่ะ”
“แล้วกระแสที่คุณสองคนเป็นกิ๊กกันอ่ะ เป็นความจริงใช่ไหมคะ”บรรดานักข่าวแย่งกันถาม “จริงไหมคะ ตอบหน่อยค่ะ”
ไอด้าหยุดพยายามสงบอารมณ์ ยิ้ม
“ขอโทษนะคะ วันนี้รีบมากจริง ๆ ถ้ายังไงคุยกับคุณแป้งนะคะ คุณแป้งเป็นผู้จัดการค่ะ” ไอด้า ชี้ไปทางแป้ง
แป้งเหวอ นักข่าววิ่งไปที่แป้ง พยายามจะขอสัมภาษณ์ไอด้า ไอด้ารีบเผ่นไป
มุกจัดของนั่นนี่หงอยๆ ทำนั่นนี่
วีนาได้ยินเสียงจึงตื่นขึ้นมา
“อ้าวแก ทำไมวันนี้กลับเร็วล่ะ” วีนาถาม
มุกหน้าเซ็งๆบอก “อือ นี่ตั้งแต่เมื่อคืนแกเพิ่งตื่นเหรอ”
“ใช่ ฉันนอนบ้ามากอ่ะ” วีนาบิดขี้เกียจ
มุกหันมามองกร่อยๆ
“ดีแล้ว นอนไปเหอะ นอนไปเยอะๆ วันนี้ฉันเจอเรื่องเยอะมากเลย แกไม่อยากรู้หรอก”
“ทำไมอ่ะ เรื่องอะไรเหรอ”
มุกหน้าเศร้า “ฉันถูกไล่ออกอีกแล้ว”
วีนาตกใจ “ห๊ะ ..”
มุกถอนหายใจ
ชัยหลับหูหลับตาเล่าท่าทางร้อนใจ
“ท่านประธานอย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะครับ อย่าคิดว่าเป็นเรื่องส่วนตัว ผมขอวันนึงละกัน ขอบ่นหน่อย คือผมคิดว่าคุณมุกไม่มีความผิดอะไรเลย อยู่ ๆโดนไล่ออก เก็บของกลับบ้านไปเลย
คือท่านประธานจะทำอะไร ทำไมไม่ปรึกษากันก่อนครับ”
ธนัทกำลังงงเบาๆ กรอกตาไปมา คิดๆ แต่ดูอารมณ์ดี
ธนัทเหวอเบาๆ “เอ่อ.. ชัย ใจเย็นค่อยๆพูดก็ได้”
“ใจเย็นๆ ท่านประธานจะให้ผมเย็นยังไง คุณมุกเค้าน่าสงสารจะตายแล้วตอนนี้ไม่มีที่ไป เค้าต้องทำงานหนักขนาดนั้น ท่านประธานช่วยอะไรได้มั้งไหมครับ ผมไม่เข้าใจจริงๆเลยวันนี้อ่ะ”
โทรศัพท์ธนัทดัง ธนัทรับสาย
“ฮัลโหล ครับ”
“เปิดทีวีดูผลงานของแกเมื่อวานนี้ เดี๋ยวนี้ !” คุณแขพูดแค่นั้นก็วางสาย
“หึ”
เสียงโทรศัพท์วีนาดังขึ้น โต้งโทร.มา วีนากดรับสาย
“วีนา แกรู้ไหมเนี่ยว่าตอนนี้โรงเรียนจะโดนไล่ที่แล้วนะ”
“ห๊ะอะไรนะพี่โต้ง ไล่ที่หรอ”
“แกลองคุยกับนายประหลาดหน่อยสิ เจ้าของที่น่ะรู้จักกับเขา ..ลองถามๆดู นะว่ามีทางอื่นมั้ย .. ด่วนเลยนะ”
“เคๆ จัดการให้” วีนาวางหูกังวลๆ ก่อนหันมาทางมุก “นี่มันวันอะไรของฉันวะเนี่ยแก ฉันงงไปหมดแล้ว”
ทีวี ภาพข่าวเศรษฐกิจ มีภาพแถลงข่าว คุณตายกให้ธนัทเป็นประธานบริษัท
“เพียงแค่หนึ่งข้ามคืนเท่านั้น ที่ท่านเจ้าสัว บริษัท K กรุ๊ป ส่งมอบตำแหน่งประธานบริษัทให้หลานชายคนโต หุ้นก็ร่วงลงมา ถึง 1.2 เปอร์เซ็นต์ คาดว่ามาจากการขาดความเชื่อมั่น ในตัว CEO คนใหม่”
ภาพธนัทจูบกับวีนา
ธนัทตกใจรีบลุกขึ้น “เห้ย!”
ภาพธนัทเมาเต้นที่ค่ายเก็บตัว
ชัยเหล่ตามองธนัทด้วยความไม่สบายใจ
ต่อด้วยภาพสัมภาษณ์ชุมพล
“ครับ .. จริงๆผมก็ช่วยดูแลงานให้คุณธนัทมาโดยตลอดครับ แต่ไม่ว่าจะยังไง ผมก็ยังต้องสนับสนุนการตัดสินใจของท่านเจ้าสัว”
ชัยโมโห “โธ่ ไอ้แก่นี่มันเอาขนาดนี้เลยหรอวะ”
ธนัทอึ้ง
เสียงผู้ประกาศบอก
“แต่ถึงยังไงก็ดี นักวิเคราะห์ ก็ได้ออกความเห็นว่านี่อาจเป็นการดึงลูกค้ากลุ่มใหม่ให้กับห้างชื่อดังหรือเปล่าในขณะที่บางส่วนแสดงความเป็นห่วงในระยะยาว ...แต่ว่าจะระยะยาวยังไง ช่วงหน้าค่ะ”
ธนัทรีบหันมาพูดกับชัย
“อย่างงี้แล้วกันชัย ผมขอพอร์ทของทุกบริษัทที่อยู่ใน K กรุ๊ป แล้วผมขอประวัติการซื้อขายของทุกบริษัทเลยนะในเดือนที่ผ่านมา เอามาให้ผมที่บ้านนะ”
ชัยพยักหน้ารับ
วีนาวิ่งเข้ามาหอบๆ พอดีก่อนเดินตรงมาหาธนัท ...
“คุณๆๆๆ เรื่องใหญ่แล้ว”
ธนัทนึกว่าวีนาพูดถึงเรื่องข่าว “ไม่ต้องห่วง เรื่องนี้ผมเอาอยู่”
“คุณรู้เรื่อง โรงเรียนของฉันกำลังถูกไล่ที่แล้วหรอ”
ธนัทตกใจ คาดไม่ถึง “ห๊ะ .. ที่โรงเรียนไรนะ”
“โรงเรียนฉันจะโดนไล่ที่ คุณทำยังไงดี”
ธนัทพยายามตั้งสติ “เดี๋ยวก่อนๆ” ธนัทคิดๆ ก่อนหันไป “ชัย คุณรีบไปเช็คสิ ที่ของโรงเรียนเป็นของใคร ... ส่วนเรื่องมุก คุณไม่ต้องห่วง ..ผมจัดการเอง”
“ครับ”
“ทำไมมันเป็นแบบนี้อ่ะคุณ”
ธนัทยังไม่ตอบแต่รีบหันไปเร่งชัย
“ชัย เร็ว ไปเอาเอกสารสิ”
“ครับ”
“ทำยังไงดี ฉันจะทำยังไง”
ธนัทจับแขนวีนา
“ใจเย็นๆก่อน”
“มันเป็นแบบนี้ไม่ได้นะคุณ”
“ผมเข้าใจ เดี๋ยวผมช่วยดูให้ใจเย็นๆก่อน”
เสียงฟ้าคำรามดังมาอีกที ไกล ๆ ...
วีนานั่งนิ่งเงียบๆ ธนัทเดินไปมาที่บ้าน ท่าทางครุ่นคิด
“อาจจะเป็นฝีมือของแม่ผมเอง การจะไล่ใครออกโดยไม่ผ่านผม ก็มีแค่แม่เท่านั้นที่ทำได้”
วีนาถอนหายใจ “แล้วเรื่องโรงเรียนอ่ะ”
“เรื่องนั้นผมคิดว่า น่าจะเป็นฝีมือแม่ผมเหมือนกัน .. สไตล์ของแม่คือ ถ้าเล่นเราไม่ได้ แม่ก็จะเล่นคนรอบข้าง”
“ฉันขอโทษนะคุณ เพราะฉันคนเดียว ตอนนี้มันก็เลยวุ่นวายไปกันใหญ่”
“ขอโทษทำไม เราแค่รักกัน เราไม่ได้ทำอะไรผิด”ธนัทจับแขนวีนา “ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ผมไปเคลียร์กับแม่ผมเอง”
“เดี๋ยว ฉันไปด้วยเดี๋ยวคุณก็ไปพูดไม่ดีกับแม่ แม่คุณก็เกลียดฉันพอดี”
ธนัทหัวเราะ “ผมสัญญานะ ว่าผมจะพูดกับแม่ผมดีดี”
วีนายิ้ม พยักหน้า
“โอเค คุณรออยู่นี่นะ”
“หึ ฉันไปด้วย ก็เราสัญญากันแล้วนี่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะสู้ไปด้วยกัน”
ทั้งสองคนเดินออกจากบ้านมาท่าทางรีบๆ ฟ้าแลบลงพื้นหน้าบ้านดังลั่นก่อนจะตามมาด้วยเสียงฟ้าคำราม เสียงดังลั่น ทั้งคู่หันเข้าหากันก่อนจะกอดกันไว้ทันที
เสียงฟ้าคำรามติดๆกันสองสามที จนฟ้าสงบ
หิ่งห้อยสองสามตัวบินวนไปมา ..
วีนาเงยหน้าออกจากอ้อมอกของธนัท มองหน้าธนัทก่อนจะร้อง เฮ้ย... ทั้งคู่สลับร่างกันอีกแล้ว
วีนาในร่างธนัท ตกใจเมื่อเห็นตัวเอง เธอกรี๊ดออกมา
“ไม่นะ ไม่ๆๆ คุณๆทำไงดี” ธนัทกระโดดกระทืบๆๆพื้นด้วยความขัดใจ
“คุณ !! ผม” วีนาว่า
“เดี๋ยวก่อนๆ แล้วฉันจะไปแคสติ้งยังไงล่ะ” ธนัทหน้าตาจะร้องไห้
วีนาบอก
“คุณ ๆๆๆๆ !! ใจเย็นๆก่อน คุณฟังผมนะ ฟังผม นี่คุณ คุณฟัง”
ธนัทในร่างวีนาเอาหัวชนกับวีนาในร่างธนัท
“นี่คุณใจเย็นๆ นะคุณ เราจะหาทางออกไปด้วยกัน โอเคไหม มันจะต้องมีทางออก”
คุณแขยืนกอดอกอยู่ ที่มุมหนึ่ง มองเขาด้วยแววตาผิดหวัง
ธนัทในร่างวีนา ไม่ทันเห็นแม่
“ไม่มีทางออกอะไรทั้งนั้น”
คุณแขนั่งนิ่งมองอึ้งๆ ปนงงๆ ธนัทในร่างวีนา เดินไปมาก่อนพูดอย่างใจเย็น
“มีสิ ตอนนี้ เขาได้เป็นประธานบริษัทเต็มตัวแล้ว จะเอาเรื่องงานเรื่องตำแหน่งมาขู่อีกน่ะ ไม่ได้แล้ว แล้วพนักงานที่ไล่ออกไป ก็ทำแบบนั้นไม่ได้เช่นกัน อำนาจในตอนนี้มันเป็นของเค้า” วีนาชี้ธนัท
ธนัทที่ยืนสาวๆ มองตาโตๆ แบ๊วๆ
“ทุกอย่างที่ทำวันนี้ มันถือว่าแทรกแซงและล้ำเส้นมาก .. ต่อไปจะไรอีกไม่ทราบห้ะ” วีนาว่า
คุณแขจ้องจะกินเลือดเนื้อ ก่อนหันขวับไปทางธนัท)
“ธนัท แกยอมให้ผู้หญิงคนนี้พูดกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะ”
“ไหนจะเรื่องโรงเรียนสตั๊นท์อีก ที่ถูกไล่ที่” วีนาว่า
ธนัทพยายามห้าม หันไปทางวีนา “คุณ ...”
“อย่าคิดว่าไม่รู้นะ”
คุณแขมองด้วยสีหน้าแววตาอึ้งๆ
“เรารักกัน และเราก็จะรักกันโดยไม่สนอะไรทั้งนั้นแล้ว” วีนาว่า
คุณแขหันไปทางธนัท ก่อนจะชี้วีนามือสั่น “นี่ ได้ยินที่มันพูดมั้ย ...”
ธนัทสะดุ้งก่อนจะพยักหน้า “ ได้ยิน ก็ ... ตามนั้นเลย”
คุณแขมองธนัทอึ้งๆโกรธๆ “หลังจากนี้แกสองคนจะต้องเสียใจ”
คุณแขจ้องหน้าทั้งคู่โกรธๆก่อนเดินไป
ธนัทในร่างวีนา มองตามคุณแขไป วีนาในร่างธนัท ถอนหายใจ
“ตายแล้วๆ นี่คุณ ไหนว่าจะพูดดีๆไง แม่คุณต้องฆ่าฉันแน่เลยตายๆๆๆ เอายังไงดีเนี่ย”
“คุณๆเอางี้ผมว่าคุณย้ายมาอยู่กับผมเลยสิไหนๆคุณก็ต้องเป็นผมผมต้องเป็นคุณ เราก็จะเป็นกันให้ดีที่สุด” ร่างวีนาบอก
ต่อมา วีนาในร่างธนัท ฝึกเซ็นต์ลายเซ็น มีธนัทในร่างวีนา คอยตีมือเบาๆ ประมาณว่าผิดๆ
ที่ทำงาน วีนาในร่างธนัทประชุมเรื่องสำคัญ พยักหน้ารับทราบ
“เดี๋ยวแปปนึงนะ”
ก่อนจะยกมือขึ้นแล้วหันไปโทรศัพท์ หา ธนัทในร่างวีนา
ก่อนจะกลับมานั่งประชุมอีกครั้งชุมพลมองด้วยสายตายิ้มๆ เหมือนมีอะไรบางอย่าง
“เดี๋ยวว่ากันอีกที”
วีนาในร่างธนัทฝึกธนัทในร่างวีนาซ้อมต่อสู้
ที่บ้าน วีนาเดินตามธนัท พร้อมหมอนผ้าห่ม ไปรอบ ๆบ้านขอนอนด้วย ธนัททั้งผลักทั้งหยิก วีนา แบบวี๊ดว๊ายสุดๆ
“ไม่ต้องมายุ่งเลย” วีนาในร่างธนัทว่า
“ขอนอนด้วยเหอะ”
“ไม่”
“นิดเดียวคุณ”
“นู้นๆ ไปนอนนู้น”
เรย์แอบมองสองคนจากมุมหนึ่งงงๆ พลางพึมพำ
“เห้ย!! ทำไมพี่กูแต๋วแตกขนาดนี้วะ”
ธนัทในร่างวีนาหอมแก้มวีนาในร่างธนัท
ในบ้านธนัทตอนเช้า วีนาในร่างธนัทเดินมาส่งธนัทในร่างวีนา
“นี่คุณ จะให้ฉันไปด้วยมั้ยอ่ะ”
“ไม่ต้องหรอก แค่ไปฝึกให้บอสคุณเห็น จะลองทำดูเองด้วย ว่าจำได้ป่ะคุณอยู่นี่แหละ เดี๋ยวชัยเอาเอกสารมาให้”
วีนาในร่างธนัทดึงแขน “นี่คุณ”
“หึ้”
“ตั้งใจซ้อมนะ นะ”
วีนายิ้มแล้วดึงวีนาในร่างธนัทเข้ามากอด “ไปแล้วนะ”
ธนัทยื้อวีนาไว้อีกที
“อือ ไม่ไปละ” วีนาในร่างธนัททำท่าจะเดินขึ้นบันไดกลับไป
อีกฝ่ายหัวเราะ “ไม่ด๊าย ต้องไปซ้อม แหย่เล่นเฉยๆ ไปเลยๆ”
ทั้งสองคนโบกมือให้กัน
แอ้มเดินเข้ามารอวีนา เพื่อที่จะคุยกับวีนาด้วยเรื่องบางเรื่อง
ธนัทในร่างวีนาออกมาเห็นแอ้มด้วยความลืมตัว หยุดชะงักก่อนทักแบบธนัท
“เฮ้ย คุณมาทำอะไรที่นี่อ่ะ”
“วีนาใช่มั้ยคะ .. แอ้มนะคะ ..เป็นเพื่อนคนหนึ่งของธนัท ขอคุยด้วยสักเดี๋ยวได้มั้ยคะ”
ธนัทในร่างวีนาอึ้ง
ที่มุมหนึ่ง สองสาวนั่งคุยกัน แอ้มดูท่าทางเกรงใจ สตั๊นท์เอากาแฟมาเสริ์ฟ
“ขอบคุณค่ะ”
แอ้มดื่มกาแฟก่อนจะพูดกับวีนา
“คือแอ้มมีคำถามส่วนตัวอยากจะถามคุณวีนาค่ะ”
วีนาพยักหน้า
“คุณวีนาตัดสินใจคบกับคุณธนัทแน่ๆแล้วใช่มั้ยคะ”
วีนาพยักหน้าแบบเกรงๆ ลุ้นๆว่าแอ้มจะพูดอะไร
“ดีค่ะ .. ฉันแค่อยากมาบอกกับคุณวีนาว่า ไม่ว่าจะเจออะไร หนักหนาแค่ไหน คุณอย่าทิ้งเขานะ”
วีนาอึ้ง
“คืออย่ากลัวสิ่งที่จะตามมา ไม่ว่าจะเป็นคนรอบตัวเขาหรือว่าสังคมของเขา”
“เดี๋ยวนะ ..คนรอบตัวนี่หมายถึงใคร” วีนาประมวลเร็วๆก่อนจะตะลึงเบาๆ “หมายถึงแม่เหรอ”
แอ้มชะงักไปนิดนึง “ค่ะ”
“คุณเคยเจอกับแม่ธนัทเหรอ”
“เรื่องมันนานมากแล้วค่ะช่างมันเถอะ .. คือแอ้มแค่ .. อยากบอกคุณว่า อย่ายอมแพ้เท่านั้นเอง”
ในหัวของธนัทในร่างวีนา กับคำพูดบางคำของแอ้มในอดีต
“ไอ้การที่แม่ผมเนี่ย ใช้เงินไล่คุณออกจากชีวิตผมเนี่ย มันแย่กว่าอุบัติเหตุอีกอ่ะ”
“ไม่เสมอไปหรอกคุณ บางทีคนพวกนั้นเขาอาจจะอยู่ใกล้ๆคุณก็ได้นะ เงินของแม่คุณหน่ะ
ซื้อไม่ได้ทุกคนหรอก เชื่อฉันสิ”
วีนามองแอ้มอึ้งๆ “นี่คุณกับธนัทเคย ..”
แอ้มมองวีนาแบบไม่อยากบอก ก่อนจะตัดบท
“เรื่องนั้นมันไม่สำคัญแล้วค่ะ.. ..แอ้มว่าแอ้มขอตัวดีกว่าเดี๋ยวเราคงได้เจอกัน สู้ๆนะคะ” แอ้มรีบเดินออกไป ลืมกุญแจรถ
“เดี๋ยวคุณ !”
ธนัทในร่างวีนา ยังมองตามอึ้งๆ เรื่องหนหลัง ... ภาพคุณแขและเกรซที่ใช้เงินไล่วีนาออกไปจากธนัทภาพธนัทเป็นแฟนกับแอ้ม
คุณแขยื่นเงิน “ไปซะ”
“ทำแบบนี้มากี่ครั้งละ”
“ก็ทุกครั้งที่ลูกๆของเราไปยุ่งกับคนที่ไม่คู่ควร” เกรซบอก
ธนัทในร่างวีนาเกิดอาการปวดหัว ทำอะไรไม่ถูก ก่อนจะลุกขึ้นหอบหายใจ
แอ้มเดินเร็วๆมา ก่อนจะรู้ว่าลืมกุญแจรถ
“ลืมอีกละ”
แอ้มจึงตัดสินใจเดินกลับขึ้นไปเอากุญแจ
แอ้มเดินเข้าไปที่เดิม กะจะเข้าไปเอากุญแจรถ แต่เธอได้ยินเสียงวีนาพึมพำอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอชะงัก
แอ้มแอบๆย่องๆ เดินไป ก่อนจะมองภาพที่เห็นอย่างงงๆ
ภาพที่เห็นคือ วีนากำลังเดินพล่านในท่าเดียวกันกับธนัท และกำลังท่องอาขยาน
ภาพกลับที่ตอนที่แอ้มคุยกับธนัทตอนธนัทมีเรื่องร้อนรน
“ผมกินไป ไม่เห็นมีอะไรดีขึ้นเลย แล้วไอ้กลอนที่ให้ท่องเนี่ย ให้ท่องทำไม ไม่เห็นช่วยไรเลย
ยิ่งท่องเหมือนยิ่งปวดประสาทเข้าไปในหัว”
แอ้มตกใจ ก่อนจะแอบมองอย่างสนใจ ท่าทางทุกอย่างของวีนามันคือท่าทางของธนัท แอ้มตะลึง
ในบ้านเรย์ แอ้มยื่นขวดยาให้เรย์
“ฝากให้ธนัทหน่อย”
“แล้วทำไมพี่ไม่เอาไปให้เองล่ะครับ”
“เออหน่า พอดีพี่อยากคุยกับเรย์เรื่องอาการของธนัทหน่ะ”
“อาการพี่นัทก็ปกติดีนะ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเท่าไหร่ .. บ้าอำนาจเหมือนเดิม ..แต่ก็อารมณ์ดีขึ้นนิดนึง” คิดๆแล้วบอก “แต่เขาก็ดูไม่ค่อยเป็นตัวเองเท่าไหร่ อยู่ดีดีเขาก็ลุกมาทำกับข้าวให้ผมกิน ที่สำคัญอร่อยด้วย”
แอ้มตกใจ “เหรอ...แล้วมีอย่างอื่นอีกบ้างไหม”
“ให้ผมร้องเพลงให้ฟัง”
แอ้มตกใจ “เห้ย!”
“คิดดู อื้อ แค่คิดก็ขนลุกแล้วเนี่ย”
แอ้มคิดๆ
ชัยมาหาธนัทที่บ้านตามที่ถูกสั่งไว้ เขาเดินเข้ามาพร้อมแฟ้มและซองเอกสารในมือ ก่อนจะงงๆเมื่อเห็นวีนาในร่างธนัทวอร์มร่างกายอยู่อย่างเซียนสุดๆ
ชัยปรบมือ “สุดยอดไปเลยท่านประธาน เดี๋ยวนี้ท่านประธานทำได้เหมือนคุณวีนาเลยนะครับ”
ธนัทหันมา รีบหยุด “อ้าวชัย”
“เอกสารให้เซ็นต์ครับ”
ธนัทสงสัย “หึ...เอกสาร”
“ครับ”
“อ๋อมานี่” แล้วเซ็นชื่อ “แล้วอันนี้คืออะไร” วีนาในร่างธนัทชี้ไปที่ซองสีน้ำตาล
“อันนี้เป็นฝ่ายกฎหมาย เขาฝากสัญญามาให้คุณเรย์ มันเป็นสัญญาเรื่องลิขสิทธิ์เพลง”
ธนัทดีใจ “เห้ย!! ของคุณเรย์เหรอ เดี๋ยวฉันเอาไปให้เอง”
ชัยงงๆแต่ก็ยิ้มๆ “ท่านประธานจะเอาไปให้เองงั้นท่านประธานก็จะไม่เข้าออฟฟิศ งั้นผมก็จะว่าง
งั้นผมขออนุญาตไม่เข้าออฟฟิศนะครับ จะไปช่วยคุณมุกเค้าหน่อยครับ”
ธนัทยิ้ม “แหม.. เสียงใสเชียวนะ” แล้วหยิบซองเอกสารเรย์แล้วเดินไปอย่างร่าเริง
ยังไม่ทันไรเหมือนนึกอะไรได้ หันกลับมาพูดกับชัย
“ชัย”
“ครับ”
“ถ้าทำมุกเขาเจ็บนะ ตาย !”
ชัยมองตามงงๆ
วีนาในร่างธนัทขับรถมาหาเรย์ ด้วยอาการดีใจออกหน้าออกตา แล้วเดินเข้ามาอย่างร่าเริง แล้วเจอแอ้มกำลังนั่งคุยกับเรย์อยู่
“อุ้ย” ธนัทโบกมือทักทายแอ้ม “ชัยเขาฝากเอกสารลิขสิทธิ์เพลงมาให้” แล้วยื่นซองน้ำตาลให้เรย์ “โทษทีนะไม่รู้ว่ามีแขก ถ้างั้นขอตัวก่อนนะ”
แอ้มมองธนัทด้วยความงงๆ
“เดี๋ยวๆๆพี่ แขกบ้าอะไรของพี่ครับ .. ยา” เรย์ยื่นยาให้ขวดเล็ก ๆให้
ธนัทรับมาอย่างงงๆ “ยาอะไร”
เรย์มองหน้าแอ้ม เหวอๆ แอ้มนิ่งก่อนจะรีบยิ้มกลบเกลื่อน
“ก็ยาที่ต้องทานทุกวันไง”
“อ๋อ”
“ฉันว่าเดี๋ยวฉันเพิ่มยาให้อีกสักสองสามตัวดีไหม”
ธนัทคิดๆ พยายามประมวลเหตุการณ์ ก่อนจะยิ้มกลบเกลื่อน
“อ้อ .. โอเคก็ดีถ้างั้นขอตัวก่อนนะ ตามสบายนะ ฉันไปก่อนล่ะ”
ธนัทหันหลังแล้วขับรถออกไป
แอ้มกับเรย์มองตามวีนาในร่างธนัทแบบงงๆ อึ้งๆ
เรย์หยิบซองเอกสารมาเปิด “บอกแล้ว แปลกไหมล่ะ”
“เรย์ พี่ฝากสังเกตอาการของธนัทหน่อยได้ไหม ถ้าเผื่อสมมติว่ามีอาการอะไรแปลกๆแบบนี้อีก โทรบอกพี่หน่อยนะ”
เรย์พยักหน้า “โอเค”
วีนาในร่างธนัทนั่งมองขวดยาอย่างครุ่นคิด
ธนัทในร่างวีนาเดินเข้ามาอย่างเหนื่อยๆ ธนัทมองตาม ยิ้ม วีนามานั่งข้างๆ
วีนาในร่างธนัทเขยิบเข้าไปหา “เป็นไงบ้าง เหนื่อยมั้ย”
ธนัทในร่างวีนาถอนหายใจ พยักหน้า “พอดีวันนี้ มันมีเรื่องนิดหน่อย แต่ไม่เป็นไรหรอก คุณเป็นไงมั่ง”
“ก็โอเคอ่ะ”
“นี่คุณ” วีนาในร่างธนัทยื่นยา “นี่มันยาอะไร”
ธนัทในร่างวีนาตกใจ “คุณไปเอามาจากไหน”
“คุณตอบฉันก่อนยาอะไรอ่ะ”
วีนาถอนหายใจ “ผมมีปัญหาเรื่องเครียด นอนไม่หลับ กลัวที่แคบ แต่มันเป็นโรคทางจิต คุณไม่ต้องใช้หรอก เวลาที่อยู่ในร่างผมหน่ะ” แล้วเปลี่ยนเรื่อง “ตอบมาก่อนไปเอามาจากไหน”
“เพื่อนของเรย์ ที่ชื่อ หมอแอ้ม เอามาให้”
วีนาเครียดๆ “แย่ละ”
“ทำไมอ่ะมีอะไรเหรอ”
วีนาเงยหน้าขึ้น “ผมว่ามีคนเริ่มสงสัยเราแล้วล่ะ”
“สงสัยเหรอ”
“คุณจำที่ผมเล่าให้ฟังตอนอยู่ญี่ปุ่นได้ไหม หมอแอ้มอ่ะ”
ธนัทมองหน้า
“คนนี้แหละ”
“อ๋อ คนนี้เหรอ”
“วันนี้เขามาหาคุณที่โรงเรียนสตั๊นท์ด้วย แล้วก็มาที่บ้าน นี่คุณ คุณไปทำท่าทางอะไรให้เขาสงสัยปะเนี่ย”
วีนาในร่างธนัทตกใจยิ้มๆ
“อะไร”
“ก็...ก็แค่จำเขาไม่ได้”
ธนัทในร่างวีนาถอนหายใจ “เฮ้อ”
เช้าต่อมา ทั้งสองคนนอนตะแคง วีนาในร่างธนัทกำลังนอนหลับอย่างสบายใจ ขณะที่ธนัทในร่างวีนากำลังมองด้วยความสุข ก่อนที่จะจูบไปที่หน้าผากของวีนาในร่างธนัท
ทั้งสองเล่นหยอกล้อกัน
ธนัทหัวเราะ "อรุณสวัสดิ์" ก่อนมองตัวเองอย่างเสียดายและกังวลหน่อยๆ "คุณ"
"หึ้"
"วันนี้คุณต้องเต็มที่เลยนะ สัญญานะ"
วีนาพยักหน้า "ผมสัญญา ผมจะทำให้เต็มที่ผมจะไม่ทำความฝันของคุณพังเด็ดขาด"
"ฉันอยากจะเป็นตัวเองที่สุดเลยวันเนี๊ยะ"
วีนาดึงมือเข้ามาจูบ "ผมเข้าใจ อดทนหน่อยนะ ผมไม่รู้มันจะเป็นยังไงต่อไป แต่หลังจากนี้เราต้องเริ่มระวังตัวมากขึ้นนะ คุณต้องรู้จักคนทุกคนที่ผมรู้จัก ไม่งั้น เราจะลำบาก"
ธนัทพยักหน้าอยู่ในอ้อมกอดวีนา "อื้อ"
"นี่ วันนี้ผมจะฝากเอกสารไปให้ชัยหน่อยนะ เอกสารสำคัญหน่ะ คุณแค่บอกเขาว่าด่วนที่สุด"
ธนัทพยักหน้า
"คุณ วันนี้เสร็จแล้วรีบมาหาได้ไหม เวลามีคุณอยู่ผมจะมั่นใจขึ้น"
ธนัทยิ้มแล้วเข้ามากอด
"อย่ากังวลนะ เราจะสู้ไปด้วยกัน"
"คุณเจ็บ"
"ผมเจ็บ"
สองคนนอนกอดกันอย่างกลัวๆ กับสิ่งที่จะเป็นไปของตัวเอง .
ภายในห้อง ทุกคนกำลังประชุมกัน
"เรียบร้อยนะ ทุกคนเอกสารพร้อมนะครับ ดีละ" ชุมพลว่า
ในที่ประชุม วีนาในร่างธนัท เดินเข้ามาอย่างรีบๆ
"ท่านประธานเชิญครับ"
"สวัสดีครับทุกคน นั่งเลย"
จากนั้นวีนาในร่างธนัทจึงหันไปคุยกับชัย
"อ่ะชัย นี่เรื่องที่ผมอยากให้ทำ รายละเอียดอยู่ในนั้นหมดแล้ว แต่ชัยต้องจัดการด้วยเลยนะ"
"โอเคครับ" ชัยเดินออกไป
ชุมพลมองเหล่ๆ "มีเรื่องอะไรที่พวกผมช่วยได้ ก็บอกนะครับ"
ธนัทยื่นแฟ้มให้ "อันนี้ของคุณชุมพล"
ชุมพลกางแฟ้มออก
"พวกโครงการที่ผ่านเซ็นต์ไว้แล้ว ส่วนที่ไม่ผ่าน ก็มีคอมเม้นท์ให้อยู่ พอดีผมมีธุระด่วน ต้องขอตัวก่อน" ธนัททำท่าจะเดินออกไป
ชุมพลรับไปพลิกๆดู ไม่พอใจ
"อะไรครับเนี่ยผมส่งไปเป็นสิบ ..แต่เซ็นต์กลับมาแค่โครงการเดียว ... แล้วที่เหลือ"
ธนัทยิ้ม
"คุณชุมพลก็แก้ตามคอมเม้นท์สิ ถ้าแก้ผมก็เซ็นต์ให้ผ่าน แต่ถ้าไม่แก้ก็เซ็นต์ผ่านไม่ได้
ผมต้องไปเจอกับทีมนอกต่อ ขอตัวนะ"
ชัยมองอย่างงงๆ ชุมพลโกรธ รีบแย้งขึ้นมาทันที
"เดี๋ยวคุณธนัท! คุณต้องอธิบายคอมเม้นท์ให้เคลียร์ ไม่งั้นผมทำไม่ได้"
"คุณอ่านก่อนไหม คอมเม้นท์ชัดเจนมาก อ่านก่อนสิ ทำไมไม่อ่าน"
ชุมพลถอนหายใจ ไม่พอใจอย่างแรงก่อนสถบออกมาแล้วเดินออกไป
"โธ่เว้ย !"
ทีมสตั๊นท์นั่งรอแคสติ้งกันอย่างตื่นเต้น
รถตู้ทีมแคสติ้งเข้ามาจอดก่อนที่จะเดินไปข้างใน
ธนัทในร่างวีนานั่งอย่างกระวนกระวาย คอยชะเง้อนั่นนี่ .. ท่าทางตื่นๆ
"ไม่ต้องตื่นเต้นนะวีนา ทำทุกอย่างให้เหมือนซ้อม สู้ๆ" แคนทำกำปั้นมือชน
"อือๆ"
แคนมองธนัทในร่างวีนาอย่างงๆ เหมือนไม่ใช่วีนาคนเดิม
วีนาในร่างธนัท เดินเร็วๆออกจากห้องประชุม พร้อมหยิบโทรศัพท์กดหา ธนัทในร่างวีนา
"ฮัลโหล คุณ"
"กำลังรีบไปหานะ"
"รีบๆมาเลยนะคุณเขาจะเริ่มแล้ว"
"โอเคๆ เจอกัน"
วีนาในร่างธนัท เดินผ่าน จังหวะที่ลิฟต์มาพอดี ด้วยความรีบ เขาเลยรีบวิ่งไปกด และก้าวเข้าไป
ที่มุมหนึ่งชุมพล มองอยู่ ตามมาพอดี แต่ไม่ทัน
ทีมแคสติ้งกำลังนั่งรอกันอย่างตื่นเต้น ธนัทในร่างวีนากระวนกระวายมาก หันไปพูดกับทีมสตั๊นท์
"ไม่ต้องตื่นเต้นนะ"
ทีมสตั๊นท์บอก "สมาธิๆ"
วีนาพึมพำ "สมาธิๆ"
"โอเคเปล่า" แคนถาม
"อื้อ สมาธิ"
วีนาในร่างธนัท ยืนรอในลิฟต์สบายๆ มองนาฬิกานิดหนึ่ง
ชัยในห้องประชุม ไฟกระพริบๆ
วีนาในร่างธนัทอยู่ในลิฟต์ ลิฟต์กระตุก ก่อนชะงัก และหยุดนิ่ง
วีนาในร่างธนัท ชะงักมองไปรอบ ๆ
"อะไรอีกเนี่ย"
อีกด้านหนึ่งชุมพลถามพนักงาน
"นี่มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมไฟถึงได้ติดๆดับๆแบบนี้"
"ไฟมันตกครับ ตอนนี้ไฟดับทั้งห้างเลยครับ คุณชุมพลอย่าเพิ่งใช้ลิฟต์นะครับ มันอันตรายมาก"
"งั้นเอาอย่างนี้ คุณรีบไปจัดการโซนที่เป็นห้างก่อนเลย ไปเดี๋ยวนี้เลย"
"ครับ"
"ไปเดี๋ยวนี้เลย เดี๋ยวลูกค้าจะแตกตื่นกันหมด"
"ครับ ไปเดี๋ยวนี้เลยครับ"
"ไป รีบไป"
หลังจากพนักงานรีบวิ่งออกไป ชุมพลก็หันมายิ้มอ่อนแอบดีใจ
วีนาในร่างธนัทติดอยู่ในลิฟต์ท่าทางร้อนรน
"เอ้าอย่าดิ!! ยิ่งรีบๆอยู่เนี่ย"
แล้วจึงรีบโทรหาชัยให้มาช่วย
"คร้าบ ท่านประธาน"
"ฮัลโหลชัย พอดีฉันติดอยู่ในลิฟต์ มันเกิดอะไรขึ้น ไฟดับอ่ะ"
ชัยตกใจ "ตายแล้วท่านประธานเป็นอะไรไหมครับเนี่ย ท่านประธานรอนะ เดี๋ยวผมรีบไปติดต่อ รปภ. ให้ช่วยครับ"
"รีบนะชัย"
วีนาในร่างธนัทเดินพล่านอย่างหงุดหงิด ก่อนจะยกมือพนมพึมพำ
ทีมงานกำลังแคสติ้ง
ธนัทในร่างวีนา โต้ง แคน ทีมสตั๊นท์นั่งรออยู่หน้าห้องแคส
ทีมงานกำลังแคสติ้งสตั๊นท์ไปเรื่อยๆ
ทีมแคสติ้งคุยกัน
"คุณคิดว่ายังไงบ้าง"
"ก็ดีนะ"
อีกมุมหนึ่ง ธนัทในร่างวีนา มองคนที่มาแคสติ้งด้วยความกระวนกระวาย เพราะคู่แข่งเก่งมาก
ประสานงานออกมาเรียกธนัทในร่างวีนา เพื่อเตรียมตัวแคสติ้ง
"คุณวีนา"
ธนัทในร่างวีนาหันมามองด้วยความตกใจ
"หมายเลข 43 อีก 15 นาที เชิญด้านในนะคะ"
"ถึงคิวเราแล้วว่ะ" สตั๊นท์ในทีมบอก
"ถ้างั้นก็วอร์มกันได้แล้ว" แคนบอก
"เข้าห้องน้ำแป๊บนะ" วีนาบอก
"เออ ไม่ต้องตื่นเต้นนะ"
ธนัทในร่างวีนา เดินหลบแคนกับโต้งมากะว่าจะโทรตาม วีนาในร่างธนัท
ในลิฟท์
"พ่อ ช่วยด้วยๆ ขอให้หนูไปทันด้วยเถอะ"
ธนัทในร่างวีนาโทรหาวีนาในร่างธนัทอย่างร้อนรน
"ฮัลโหล"
"คุณ อยู่ไหนอ่ะ รีบมาได้แล้วคุณ"
"เอ่อ พอดี มันมีปัญหานิดหน่อย"
"ธนัทในร่างวีนาเดินไปคุยไปไม่ทันระวัง
"เขาบอก อีก 15 นาที รีบมาเลยนะ เวลาไม่มีคุณแล้วผมกลัวผมเล่นไม่ได้"
"ตายๆ 15 นาทีเอง"
ใครบางคนชนเขาเข้าอย่างจัง ธนัทในร่างวีนาล้มลงไปที่พื้น
ฟ้าร้องดังลั่นอีกที จังหวะเดียวกับที่ลิฟต์กระตุกแรงๆพอดี
ก่อนหล่นลงมานิดหนึ่งแล้วค้างอย่างแรง วีนาในร่างธนัท ไม่ทันระวังล้มลงที่พื้น ทั้งคู่สลับร่างกัน ...
วีนามองเห็นมือตัวเองเท้าอยู่ที่พื้น เธอมองงงๆ ก่อนจะ ค่อยๆยิ้มออกมาอย่างดีใจ
"วีนา เฮ็ดอีหยังอยู่ได้เวลาแล้ว ไปเตรียมตัว"
"เฮ้ย"
"อีหยังละเนี่ย"
วีนาดีใจแต่ก็นึกถึงธนัทขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง รีบโทรศัพท์หาธนัท
ในลิฟท์ ธนัทหลับตาปี๋ เอาหลังยันผนังลิฟต์ไว้อย่างแรง ก่อนจะเริ่มปลด เนคไทออก อย่างกลัวๆ ลนลานรีบโทรศัพท์วีนา
"ฮัลโหล"
สีหน้าแววตาตกใจกับน้ำเสียงของธนัท
"คุณ !"
ธนัท เอาหลังยันผนังลิฟต์ไว้ อย่างแรง หายใจติดๆขัดๆ
"ช่วยด้วย" ธนัทปล่อยโทรศัพท์ออกจากมือ
วีนาสีหน้าแววตาตกใจกับน้ำเสียงของธนัท
"คุณเป็นไรปะเนี่ย"
ธนัทหลับตาปี๋ กลัวมาก มองเพดานด้านบน ไฟสลัวๆ หายใจโรยรินติดๆขัดๆ
อ่านต่อตอนที่ 18
