อลเวงรักสลับร่าง ตอนที่ 10 : “ไอด้า” กัด! มืออาชีพแต่มาสาย

Secret Garden อลเวงรักสลับร่าง ตอนที่ 10 : “ไอด้า” กัด! มืออาชีพแต่มาสาย

บทประพันธ์จากซีรีส์เกาหลี Secret Garden
บทโทรทัศน์ : เนปาลี

คุณแขลากธนัทในร่างวีนาลงมาจากห้องมายังห้องโถง ก่อนจะผลักออกจากบ้านไป

"ไปเลยนะแก ไปเลย ได้ยินที่ลูกฉันพูดแล้วใช่มั้ย แล้วแกอย่ากลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีกนะ ไปสิ...ถ้าแกกลับมาให้ฉันเห็นหน้าอีก ฉันไม่เอาแกไว้แน่...ไปสิ บอกให้ไปไง"
ธนัทในร่างวีนาถูกผลักออกมาเหมือนหมูเหมือนหมา เขายืนมองภาพที่คุณแข พูดใส่วีนาอย่างโกรธแค้นและดุดัน
คุณแขคุยกับร่างธนัท
"ลูกทำไมถึงไม่ฟังที่แม่พูด แม่บอกแล้วใช่มั้ย ไม่ให้พามันเข้ามาในบ้าน ลูกก็ยังทำอีก ทำไมถึงคบกับมันได้ แม่ไม่เข้าใจ" คุณแขเดินกลับเข้าบ้าน

ต่อมา ทั้งคู่นั่งเงียบๆข้างๆกันอย่างเข้าใจกันในมุมหนึ่ง นาทีนี้ไม่มีใครที่จะเข้าใจพวกเขาได้มากกว่าพวกเขาอีกแล้ว
ผ่านเวลา
วีนาในร่างธนัทถาม
"เจ็บมั้ย"
แล้วทั้งสองก็สลับร่างคืนให้คนดู
ธนัทบอก
"เจ็บสิ แต่ผมควรต้องถามคุณด้วย ว่าคุณอะ เจ็บมั้ย"
"เจ็บดิ ทั้งเจ็บทั้งอายเลยล่ะ"
"นี่...ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับใครอะ มันก็เหมือนเกิดขึ้นกับเราทั้งคู่ คุณเจ็บ ผมก็เจ็บ"
"ถ้าทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิม ฉันขออะไรคุณอย่างนะ"
"เอาสิ"
"อย่ามายุ่งกับฉันอีกได้มั้ย"
"นี่...อย่าสิ...อย่าพูดอย่างนั้นสิ"
"ใครจะไปทนได้อะ ใครจะไปทนการโดนดูถูก เหยียดหยาม แบบนั้นได้" วีนาถอนหายใจ "คุณไม่เข้าใจหรอก"
"วันนี้...วันนี้ผมเข้าใจ เข้าใจชัดๆ เลย ถูกไล่ ถูกด่า แต่ผมก็ดีใจนะ ที่ผมอะ เป็นคนที่โดนอะ"
"ใครบอกล่ะ ภาพที่ฉันเห็นอะ มันทำให้ฉันเกลียดเรื่องของเราหนักเข้าไปอีก"
"คุณแค่เกลียดเรื่องของเรา ไม่ได้เกลียดผมใช่มั้ย"
ทั้งคู่สลับร่างเป็นเหมือนเดิม
ธนัทในร่างวีนาเดินเข้ามาลูบใบหน้าของวีนาในร่างธนัท และจับมือของอีกฝ่ายไว้
"นี่คุณ กลับก่อนเถอะ"
วีนาในร่างธนัทเดินจากไป

เรย์นั่งหน้าเปียโนเล่นเพลงช้าๆหน้าตาเศร้าๆ นึกถึงวันเก่าๆระหว่างเขากับไอด้า

เมื่อ 5-6 ปีที่แล้วที่มหาวิทยาลัยซากะ
ไอด้ายื่นของให้
"อื้ม...เนี่ยไอด้าสั่งทำพิเศษเพื่อพี่เลย...สองปีเลยอะ ไอด้าจะมั่นใจได้ยังไงว่าไม่มีเปลี่ยนแปลง"
"เดี๋ยวไอด้าคอยดูนะ อีกสองปี ที่สนามบิน เดี๋ยวพี่ไปรอรับ โอเค"
ไอด้าพยักหน้า
เรย์กับไอด้าจูบกัน

ไอด้ากำลังเรียนอยู่ที่มหาลัย

เมื่อ 2-3 ปีที่แล้ว ไอด้าเดินออกมาจากสนามบินเธอหยุดยืนตรงจุดนัดพบ ชะเง้อมองหา ก่อนจะสะดุดที่ป้ายชื่อตัวเอง ไอด้านิ่ง ก่อนเดินไป

มีป้ายชื่อของไอด้าแปะไปตามทางเดินสนามบิน ไอด้าเดินตามป้ายชื่อนั้นไปเรื่อยๆ
เรย์แอบนอนอยู่ตรงเก้าอี้ เมื่อไอด้าเดินผ่านจึงคว้าไอด้าเข้ามานั่งที่ตัก
ไอด้าตกใจร้อง เรย์ให้ทำปากจุ๊ๆ บอกให้เงียบ
ไอด้าท่าทางหงุดหงิดเล็กน้อยปนดีใจ "ตกใจหมดเลยอะ"
"คิดถึงอะ"
"คิดว่าจะไม่มาแล้วเนี่ย"
"ก็มาอยู่แล้วป่ะ...ตัวเองคิดถึงเขาป่ะ...ตอบดีๆ"
ไอด้าพยักหน้า "คิดถึงเหมือนกันนะ"
"จริงป่ะ" เรย์หอมแก้มไอด้า
"ขอดูหน้าหน่อยได้ป่ะ"
"เอาดิ"
ไอด้าถอดหมวกฮุดของเรย์ออก
มีกลุ่มแฟนคลับเดินผ่านมาแถวนั้น เห็นเรย์แล้วก็ชะงัก
กลุ่มแฟนคลับเรียก
"พี่เรย์ พี่เรย์ใช่มั้ยคะ"
เรย์รับเอาหมวกฮุดขึ้นมาใส่เหมือนเดิม
"เอ่อ...ไม่ใช่ครับ"
"พี่เรย์จริงๆ ด้วยอะ"
เรย์ตาเหลือก คว้ามือไอด้าวิ่ง
สองคนจูงมือกันวิ่งสวยๆ...ในสนามบิน
กลุ่มแฟนคลับวิ่งตาม
"พี่เรย์ พี่เรย์ ขอถ่ายรูปหน่อยค่ะ"

เรย์นั่งหน้าเปียโน ยิ้มเศร้าๆ นึกถึงวันเก่าๆระหว่างเขากับไอด้า

ที่บ้านวีนา ธนัทในร่างวีนานั่งคิดอะไรเงียบๆ อยู่คนเดียว โดยมีมุกที่นอนหลับไปแล้ว
ธนัทในร่างวีนามองไปที่ตารางการซ้อม

เข้าต่อมา ธนัทในร่างวีนา ลุกขึ้นแต่งตัวแต่เช้า ด้วยชุดที่สุดหรู อย่างเท่ แบรนด์ทั้งตัว
มุกนั่งทานข้าวอยู่
"นี่ เดี๋ยววันนี้จะมีคนมาส่งของนะ รอรับด้วย"
มุกอึ้ง วีนากำลังจะเดินออก
"นี่แก เดี๋ยว...วันนี้แต่งตัวสวยอะ เหมือนดาราฮอลลีวู้ดเลยอะ"
ธนัทในร่างวีนาขยับตัวทำให้เห็นกระเป๋าแบรนเนม มุกเห็นจึงตะลึง
มุกตาแวว
"โหย...โหย ของแท้ด้วยอะ หูย...แล้ว กระเป๋าใบนั้นอะ แกทึ้งไปแล้วหรอ"
"ก็ ไม่ต้องถึงกับทึ้งหรอกนะ แต่ว่าไอ้กระเป๋ายี่ห้อแบบนั้นเนี่ย มันก็ นิดหนึ่งอะเนาะ"
มุกพยักหน้า
"อืม...นิดหนึ่ง...ใช่...แต่ฉันว่า บอสแกก็คงเลือกได้เท่านี้แหล่ะมั้ง" มุกเผลอหลุดพูด
"อะไรนะ...บอส"
มุกหน้าเจื่อน
"คือ งี้นะแก วันนั้นอะ บอสเขามาหาฉันที่ร้านกาแฟ เขาบอกว่า ฝากไอ้กระเป๋าใบนั้นไปให้แกหน่อย ฉันว่าเขาคงทนใบเก่าๆ ขาดๆ ไม่ได้อะ แล้วเขาก็กำชับฉันว่า อย่าบอกแก ฉันก็เลยบอกว่า ฉันซื้อให้แกอะ"
วีนาโกรธ "ได้ เดี๋ยวเจอกัน"

ภายในโรงเรียนสตั๊นท์
โต้งบอกว่า
"หิวๆ กินข้าวกันดีกว่า ไป...ข้างร้านเดิมดิ"
สตั๊นท์บางคนมองเหวอๆ แหวกกันมาเป็นทาง โต้งที่กำลังพูดนั่นนี่ก่อนจะอ้าปากค้าง
"อุ้ย..."
ทุกคนเห็นธนัทในร่างวีนาเดินชิลล์เข้ามาในโรงเรียนในชุดสุดหรูไฮโซ งามสุดๆ
"ชุดสวยวะ ใช่มั้ยพวกเรา"
ทีมงานสตั๊นท์รับพร้อมกัน
"ช่าย"
"เหย แว่นตาแจ่มอะ"
ธนัทในร่างวีนาถอดแว่นและยื่นให้โต้ง
"อะไรอะ"
วีนายื่นแว่นให้
"ให้หรอ" โต้งรับแว่น "เห้ย จริงดิ...เห้ยเดี๋ยว"
ธนัทในร่างวีนายกมือห้ามให้โต้งพูดต่อ
"ขอไปเจอ บอส แป๊บ" วีนาเดินขึ้นบันไดไป

"นับวันยิ่งแต่งตัวประหลาดขึ้นทุกวันวะ หรือว่ามันจะไปเก็บค่าแชร์บอสวะ"

ธนัทในร่างวีนาเปิดประตูห้องทำงานของแคนพร้อมถือถุงที่มีกระเป๋าที่แคนซื้อให้

ธนัทในร่างวีนาเดินเข้าช้าๆเข้ามาอย่างสำรวจ แคนเงยหน้ามองก็อึ้งไป ทั้งท่าทางและการแต่งตัว ที่สำคัญวีนาถือกระเป๋าใบใหม่มา และ ถือถุงบางอย่างมาด้วยนี่เกือบจะไม่ใช่วีนาที่เขารู้จัก
"มาแต่เช้าเชียว" แคนว่า
"หึ...ว่าไง มีไรอะ"
แคนยื่นเอกสาร
"เรามีเวลาแค่สองสามวัน แอคชั่นก็ไม่ได้ยากอะไรมาก แต่เขาเจาะจงมาว่าต้องเป็นเธอ"
วีนารับเอกสาร "อืม...จะลองอ่านดูก็แล้วกัน" วีนากำลังเดินออกไป
"เดี๋ยว...นายนั่นเนี่ยถึงกับจับแต่งตัวเธอแบบนี้ แล้วก็วางท่าแบบนี้ด้วยหรอ"
"ถ้าใช่ แล้วจะทำไม เกี่ยวอะไรด้วย...ดูท่าแล้วเนี่ย จะไม่ชอบคนรวยนะ...นี่ เขาไม่ผิดนะ ที่เขาแค่รวย เขารวยเนี่ย ไม่ได้คดโกงใคร ทำงานหนัก จริงๆ แล้วเขาก็ ฉลาด แถมยังดูดีอีก...นี่ ถ้าเขาอยากจะให้ผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ เขาเนี่ย ดูดีขึ้น อย่างที่ใคร ไม่ทำ หรือว่าทำไม่ได้แล้วเนี่ย ก็ไม่ใช่เรื่องแย่"
"ใช่...มันไม่ได้แย่ มันไม่มีใครแย่ แล้วก็ไม่มีใครผิดทั้งนั้น เราไม่มีเท่าเขาเราก็ไม่ผิด แต่เราก็ไม่จำเป็นต้องเป็น หรือแสดงออกให้เหมือนเขา เพื่อที่จะยืนข้างๆ เขาหรอกนะวีนา"
ธนัทในร่างวีนาดูโกรธและดุดัน
"ถ้าเขายอมรับในสิ่งที่เธอเป็นไม่ได้ เขานั่นแหล่ะ ที่จะไม่เหมาะที่จะยืนข้างๆ เธอ"
แคนและธนัทในร่างวีนาจ้องหน้ากันราวกับจะฆ่ากัน
วีนายื่นหน้าเข้าไปใกล้แคน
แคนกลืนน้ำลายเพราะเขินที่วีนาจ้องหน้าเขาใกล้ๆ
"บอส...ชอบฉันหรอ"
แคนหลบวีนาไม่ตอบ
"ไม่ใช่แค่ชอบหรอกมั้งแบบนี้"
มีเสียงประตูเคาะดังขึ้น โต้งเข้ามา
"บอสครับ มีเจ้าหน้าที่ของธนาคารเนี่ย มาขอพบครับ"
"ดูท่าจะเรื่องใหญ่...งั้น ฉันขอตัวไปอ่านบทก่อน ... นะคะบอส" วีนาหยิบถุง "แล้วก็กระเป๋าเนี่ย คืน มันดูไม่ค่อยเหมาะ กับฉัน" วีนาเดินออกไป
แคนถอนหายใจแบบโล่งอก

ธนัทในร่างวีนายื่นซองใส่บทให้วีนาในร่างธนัทที่รีบวิ่งมารับไปอ่านอย่างตั้งใจ
"อุ้ย...สตอรี่บอร์ดใหม่"
"นี่...คุณ"
"อื้ม..."
"คุณ โอเคหรือเปล่า"
"อื้ม...โอเค"
"คือคุณไม่ได้เกลียดผมใช่มั้ย"
"ให้เกลียดแล้วจะทำอะไรได้ล่ะ ส่องกระจกก็เห็นแต่หน้าคุณอะ"
"คุณ วันนี้ผมไปเจอไอ้...เจ้าบอสอะไรของคุณนั่นด้วย"
วีนาในร่างธนัทไม่สนใจอ่านบทต่อ
"นี่" วีนาแตะตัวธนัท
วีนาในร่างธนัทหลบทำเสียงรำคาญ
"คุณ คุณรู้มั้ย ว่ามันคิดยังไงกับคุณ"
"นี่คุณเงียบๆ หน่อยได้มั้ย พูดมากจริงๆ เลยอะ"
ธนัทในร่างวีนาแย่งบทจากมืออีกฝ่าย "คุณ"
"เอาคืนมาเลย"
"สนใจผมก่อน"
"เล่นอะไรบ้าๆ ของคุณเนี่ย"
ทั้งสองแย่งบทกันไปมา หน้าแทบใกล้ชิดกัน วีนาในร่างธนัทหลบก่อน
"สนใจผม"
วีนาในร่างธนัทเซ็งถอนหายใจ " อ่ะ สนใจก็ได้" แล้วลุกขึ้น "มา เปลี่ยนชุด ไปฝึกกัน"
"ฝึกอะไร"
"ก็...นี่ไงฝึกในสตอรี่บอร์ดนี่ไง ท่าไม่ยากเลยคุณ"
"จะบ้าหรอคุณ ผมไม่มีทางทำได้แบบคุณภายในวันสองวันหรอกนะ...ไม่ฝึก"
"ฝึก"
"ไม่"
สองคนต่างโต้ตอบกันไปมา
"ฝึก"
"ไม่"
"ฝึก"
"ไม่"
"ฝึก"
"ไม่"
วีนาในร่างธนัทบอก
"เปลี่ยน" แล้วเดินเข้าไปหา
"ไม่" ถอยห่างธนัท
"เปลี่ยน" เดินเข้าไปหา
"ไม่" ถอยห่างธนัท
"เปลี่ยน" เดินเข้าไปหา
"ไม่" ถอยห่างธนัท
"เปลี่ยนชุด" วีนาในร่างธนัทเดินเข้าไปหาจับขาธนัทลาก
"ไม่ ผมไม่ไป"
"เปลี่ยนชุด"
"ไม่" ธนัทในร่างวีนาจับโซฟาไว้แน่นไม่ยอมให้อีกฝ่ายดึง
"เปลี่ยนชุด เปลี่ยนชุดกัน"
"ไม่"
"ไม่ไปใช่มั้ย" วีนาจะอุ้มธนัท

"เห้ย คุณ ป่าเถื่อน ปล่อยผมนะ ปล่อย คุณ"

ธนัทในร่างวีนา

"ไม่เอาแล้วคุณ นี่เห็นมั้ยเนี่ย ฟ้ามืดหมดแล้ว (เซ็ง) โอ้ย เมื่อย ยุงก็กัด ไม่เอาแล้ว"
"อีกนิดเดียวเอง น๊า คุณ โอ้ย ขี้บ่นจริงๆ อีกนิดเดียวเอง ท่าเตะก็จบแล้ว เมื่อกี้นี้ก็เกือบได้แล้ว...มาๆๆๆ โอ้ย มา อีกนิดเดียวเอง...อ่ะ สุดท้ายล่ะ เตะขวานะ...อ่ะ ตั้งการ์ด"
ธนัทในร่างวีนาตั้งท่าการ์ด
วีนาในร่างธนัทเข้ามาช่วย "ตั้งการ์ดดีๆ เตะเลย"
ธนัทเตะเอื่อยๆ
วีนาในธนัทบอก
"นี่คุณ มันเหลืออีกนิดเดียวเอง ตั้งใจหน่อยสิ อ่ะ ออกแรงหน่อย 1 2 3 อ่ะ ไป"
วีนาในร่างธนัทกำลังสอนธนัทในร่างวีนาทำท่าพื้นฐานแอคชั่น ในจังหวะที่วีนาในร่างธนัทต้องโอบอีกฝ่าย ทั้งคู่ล้มทับกันโดยวีนาในร่างธนัทอยู่บนตัวธนัทในร่างวีนา
"คุณ"
"นี่คุณ ไม่ได้เรื่องจริงๆ เลย"
ธนัทในวีนาแกล้งทำให้วีนาในร่างธนัทพลิกกลับมานอน
"และแบบเนี้ย ได้เรื่องป่ะ" ทั้งคู่ค่อยๆ โน้มหน้าเข้าไปใกล้
วีนาในร่างธนัทพยายามหลบหน้าหนี "บ้า คุณ ลุก...ลุก ลุกเลยคุณ เล่นอะไรเนี่ย"
ทั้งคู่ลุกขึ้นปัดฝุ่น จัดระเบียบความเรียบร้อยให้กับตัวเอง
"แรงก็แรง"
ทั้งคู่เงียบกันไปสักพัก
ธนัทในร่างวีนาเดินเข้ามาลูบผมวีนาในร่างธนัทเหมือนทุกครั้งที่เคยทำ
ทั้งคู่สลับร่างกลับคืนให้คนดู
ทั้งสองมองหน้ากัน
ธนัทถาม
"คุณยังคิดแบบเดิมอยู่มั้ย"
"คิดอะไร"
"ว่าถ้าเราสลับร่างคืนอะ เราจะไม่มาเจอกันอีกอะ"
ธนัทเข้าไปจูบวีนาอย่างแผ่วเบา
แล้วทั้งสองก็กลับร่างเป็นแบบเดิม
วีนาในร่างธนัทเขิน
เรย์เดินเข้ามา
"นี่เราสองคนทำอะไรกันเนี่ย"
วีนาในร่างธนัทยิ้มส่ายหน้า "เปล่าไม่ได้ทำอะไรกัน"
ธนัทในร่างวีนา มองเรย์อย่างหมั่นใส้ รีบจุ๊ปแก้มอีกฝ่ายโชว์
เรย์ตกใจ "เห้ย คุณวีนา...คุณวีนา"
"ทำเป็นซีเรียสไปได้...สองคนนี้คงมีเรื่องจะคุยกัน งั้นขอตัวก่อนนะ"
ธนัทในร่างวีนาเดินเข้าไปตบบ่าของเรย์และเดินออกไป
เรย์ชี้ "นี่พี่ทำให้คุณวีนาน่ารักน้อยลงนะ รู้ตัวไว้ด้วย"
เรย์เดินหนีด้วยความเซ็งเบาๆ

เรย์เดินเข้ามาห้องอัดเพลงแบบเซ็งๆ
โหน่งเข้ามาหา
"เรย์...ตกลงพรุ่งนี้เอาไง จะไปเองหรือให้ไปรับ"
"ไปเองแล้วกันพี่"
"ชัวร์นะ ไม่เบี้ยวผมนะครับพี่"
เรย์พยักหน้า
"ไหวแน่นะเว้ย เจอไอด้าทั้งวันนะเว้ย"
เรย์คิดสักพัก "ผมมีทางเลือกด้วยหรอ"
โหน่งยิ้มเจื่อน "เอาหน่า อดทนทำไป ก็รีบทำรีบจบ ก็จะได้กลับบ้านนะ ให้มันผ่านไปได้ด้วยดี"
"ไม่ตายหรอกพี่ อย่างมากก็แค่เจ็บ" เรย์นั่งทำงานต่อ "แล้วไง จะกลับบ้านหรือจะนอนนี่"
"กลับบ้านดิวะ" โหน่งตบบ่าเรย์ "สู้ๆ" พร้อมชูสองนิ้ว
เรย์ผลักให้โหน่งออกไปไวๆ
"ไปๆๆ"
"รีบนอนนะเว้ย"

"กลับบ้านได้แล้วพี่"

ต่อมา เรย์นั่งเล่นเปียโนอยู่

วีนาในร่างธนัทเดินเข้ามาแอบฟัง
เรย์เห็นว่าพี่ชายอยู่ตรงนั้นจึงหยุดเล่น
ธนัทถาม "ยุ่งป่ะ"
"เอิ่ม...ไม่นะ"
ธนัททำท่าขอเข้าไปได้มั้ย
เรย์บอก
“อ่ะ ได้ๆๆ”
“คือ เรื่อง MV อ่ะ”
“เออ ไป ไปโอเคป่ะ ไม่เบี้ยว ไปชัวร์ๆ แน่นอน”
“โอเค แต่ ฉันขอไปด้วยนะ”
เรย์งง “พี่”
“อืม”
“จะไปMV ผม”
“อืม ใช่”
“เอ่อ...พี่ไปสนใจน้องนุ่งตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ”
“ก็ ก็แค่อยากไปอะ”
“โอเค ตามใจ”
วีนาในร่างธนัทดีใจบอก
“เยี่ยมเลย”
เรย์เล่นเปียโนต่อโดยไม่สนใจธนัทอีก
ทว่าวีนาในร่างธนัทกลับตั้งใจฟังเรย์เล่นเปียโน แล้วก็ยิ้มเคลิ้มตาม
จังหวะนั้น ท้องเรย์ร้องเสียงดัง เพราะยังไม่ได้ทานข้าว
“อุ้ย หิวหรอ”
เรย์พยักหน้ารับบอก “อืม...นิดหนึ่ง”
“กินอะไรมั้ย เดี๋ยวทำให้กินนะ”
“ไม่ต้อง ให้แม่บ้านทำให้ก็ได้”
“อุ้ย ไม่ๆๆๆ เดี๋ยวฉันทำให้กินเอง”
“เดี๋ยวๆๆๆ พี่ พี่โอเคใช่มั้ย”
วีนาในร่างธนัทหัวเราะ
“โอเคสิ เออ ขออนุญาตเปิดตู้เย็นหน่อยนะ เดี๋ยวทำให้กินแปปเดียว”
“ไม่พี่...ที่พี่ป่วยอะ พี่โอเคใช่มั้ย ดีขึ้นแล้วใช่มั้ย”
ธนัทหัวเราะ “ป่วยอะไรกัน ก็สบายดีนิ เดี๋ยวทำให้กินนะ”
วีนาในร่างธนัทเดินออกไป

วีนาในร่างธนัทกำลังลงมือทำกับข้างให้เรย์ทาน
“อ่ะ มา” ธนัททำท่าจะป้อนน้องชาย
เรย์ปฏิเสธ “เหอะ”
“ชิมๆๆ”
“ไม่เอา”
อีกฝ่ายคะยั้นคะยอ
“ชิม...”

“ไม่เอา พรุ่งนี้มีงานเดี๋ยวขี้แตกพี่”
“ไม่ขี้แตกหรอก...นี่ ชิม...น่ะๆๆๆ นิดเดียว”
สุดท้ายเรย์ยอมให้วีนาในร่างธนัทป้อน
“เออๆ ก็ใช้ได้อะ”
“อย่าบอกว่าใช้ได้ อย่างนี้ต้องบอกว่า อร่อย”
“อร่อยก็อร่อย มาๆ” เรย์หยิบอาหารในมือวีนามา “อร่อยก็ได้” เรย์กินต่อ
“นี่ และเมื่อไหร่เพลงใหม่จะออกอะ”
“เอาจริงๆ ป่ะพี่ มันยังไม่ออกจากหัวเลย”
“แต่เร็วๆ หน่อยนะ ฉันรออยู่อะ”
เรย์หยุดทานทันที
“ไม่ใช่ล่ะ อย่างงี้ไม่ใช่ล่ะ พี่เคยมาสนใจเพลงน้องตั้งแต่เมื่อไหร่ ถึงมาบอกว่ารอ”
“สนใจสิ ฉันน่ะ แฟนคลับนายนะ”
เรย์ถอนหายใจ “พี่นัท ฟังผมดีๆ นะ มันจะได้ไม่ต้องแปลไปมากกว่านี้ ผมรับไม่ไหวอะ มีอะไรพี่ก็พูดมาตรงๆ...นะ...แบบนี้มัน มันขนลุกยังไงก็ไม่รู้อะพี่” เรย์ทำท่าขนลุก “ไม่ไหวอะ”
วีนาในร่างธนัทหัวเราะ
“อ่อ รู้ล่ะ พี่จะลดค่าตัวผมใช่มั้ย ถึงทำแกงส้มอย่างนี้ให้กินอะ”
ธนัทเปลี่ยนเรื่อง
“นี่รู้มั้ยฉันน่ะชอบอัลบั้มที่สามมากที่สุดเลยอะ เนื้อหากำลังดี เพลงเร็วก็หลากหลาย เพลงช้าก็เพราะ แต่พอมาอัลบั้มสี่อะ มันแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ มันเหมือนนายพยายามจะเป็นคนอื่นน่ะ แต่รวมๆ นะ ก็ชอบอยู่ดีอะ”
“นี่พี่”
“นี่ ถ้ามันไม่ออกมาจากตรงนี้นะ” ธนัทชี้ไปที่หัว “ก็ให้มันออกมาจากตรงนี้สิ” แล้วชี้ไปที่หัวใจเรย์

เรย์ยิ้ม

ที่บ้านวีนาตอนกลางคืน มุกอ่านหนังสือกินขนมไปด้วยในห้องด้วยชุดสุดวาบหวาม

ธนัทในร่างวีนาหันซ้ายหันขวาไม่รู้จะเอายังไง หันหลังให้ มุกชวนคุย
มุกพึมพำ “เห้ย ตายแล้วนี่แก...รู้ยัง ว่าใครกำกับ MV ให้เรย์วันพรุ่งนี้อะ”
“ใครอะ”
มุกเอาหนังสือให้ธนัทดู
“นี่...แกดูนี่ ไฮโซสาวไอด้าประเดิม MV ตัวแรก แกอะ ต้องระวังตัวไว้นะ ฉันว่านางอาจจะจำแกได้ก็ได้”
“ทำไมอะ”
“อ้าว...ไอ้บ็อง นี่แกจำไม่ได้หรอ ก็คนนี้นี่ไงที่มีเรื่องกับเรา ไอ้เรื่องพื้นที่ส่วนวีไอพีที่ร้านกาแฟอะ ฉันโดนไล่ออกก็เพราะนางเนี่ยแหล่ะ เห็นว่ารู้จักกับครอบครัวของท่านประธานด้วยนะ ฉันว่านางไปฟ้องแน่ๆ...แกอะ ระวังตัวไว้ด้วยรู้เปล่า”
“อืม...”
“เยี่ยม สุดยอด”

รุ่งเช้า ในบรรยากาศกองถ่ายเอ็มวีสกู๊ปของเรย์ที่สวนสยาม
“คุณแคนลองดูค่ะ อันนี้เป็นสตอรี่บอร์ด ก็ลองดูคิวแอคชั่น” ไอด้าว่า
ไอด้าและแคนกำลังคุยกันเพื่อเตรียมความพร้อมในการถ่ายทำครั้งนี้
“ว่า น่าจะพอไหวมั้ยค”
แคนพยักหน้า “อ๋อ ถ้างั้นแสดงว่า...”
ไอด้าคุยกับแคนต่อไป
โหน่งคุยกับเรย์อยู่อีกมุมของกองถ่ายเรย์ไม่สนใจที่โหน่งพูด
ทีมสตั๊นท์กำลังเตรียมซ้อม
“เห้ย ป่านนี้ทำไมวีนายังไม่มาอีกวะ” โต้งว่า
ทีมงานสตั๊นท์บอก “ก็นั่นนะสิ ปกติก็ไม่เคยมาสายนะ”
“อ่ะ ไม่เป็นไรๆ ซ้อมต่อ มา”

ต่อมา โหน่งพูดขึ้น
“โอ้ย...เมื่อยเหลือเกิน”
ไอด้าเรียก “พี่โหน่ง”
“ครับ”
“นี่คุณแคนค่ะ เป็นผู้กำกับคิวบู๊”
โหน่งยกมือไหว้ “สวัสดีครับ”
แคนยกมือไหว้รับ “สวัสดีครับ”
“พอดีคุณแคนเขาจะมาบรีฟคุณเรย์หน่อยนะคะ”
“ได้ครับ” โหน่งนิ่งสักพัก
ไอด้าย้ำ “บรีฟคุณเรย์ค่ะ”
โหน่งยิ้มเจื่อน
“อ๋อ แป๊ปหนึ่งนะครับ”
โหน่งเคาะเรียกเรย์ที่อยู่ในรถบ้าน
“ไอ้เรย์ เห้ย ผู้กำกับเขาจะมาบรีฟอะ”
เรย์เปิดประตูรถบ้านออกมา
“อะไรนะพี่”
“ผู้กำกับเขาจะมาบรีฟ”
เรย์ลงมาจากรถ
ไอด้าแนะนำ
“คุณแคนคะ นี่คุณเรย์ค่ะ”
แคนโค้งให้เรย์ “สวัสดีครับ”
โหน่งตีแขนเรย์ “มืออะ เป็นหง่อยหรือไง”
“หวัดดีครับ”
แคนยกมือรับไหว้
“สวัสดีครับ ก็เดี๋ยวผมจะขอบรีฟสั้นๆ ก่อนเลยแล้วกันนะครับคุณเรย์ ก็ซีนต่อไปที่เราจะถ่ายเนี่ย เป็นซีนขบวนรถแฟนตาซี แล้วก็คุณเรย์จะต้องใส่ชุดสัตว์อยู่ในขบวนรถนั้นด้วย”
โหน่งตอบ “ครับ”ก่อนมองเรย์
“แต่มีคิวบู๊นิดหน่อยครับ แต่ไม่ต้องกังวลนะครับ เพราะว่าคิวบู๊หลักๆ เป็นของนักแสดงหญิง”
โหน่งตอบแทน
“ได้เลยครับ”
“ใช่ค่ะ ไม่ต้องกังวลเลย ไอด้าแอบไปดูมาแล้วนะคะ สตั๊นท์ชายเนี่ยพร้อมมาก จะห่วงก็แค่สตั๊นท์หญิงที่คิวค่อนข้างจะต้องแม่นค่ะ”
“ถ้าสตั๊นท์หญิงที่คุณกำลังพูดถึงเนี่ย คือคุณวีนาล่ะก็ ผมว่าไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ เพราะว่าเขาเป็นคนที่สวย เก่ง มืออาชีพมากๆ ไม่ใช่เป็นมือใหม่แน่ๆ”
ไอด้าหัวเราะ “หรอคะ แต่รู้สึกว่า มีอาชีพที่ว่าเนี่ย กำลังจะมาสายนะคะ”

“ผมว่าไม่น่าจะสายนะครับ”

มุมหนึ่งในกองถ่าย วีนาในร่างธนัทเดินจูงมือธนัทในร่างวีนามาอย่างร้อนใจ

วีนาในร่างธนัทบอก “นี่เราสายมากแล้วนะเนี่ย ตายๆๆ” ก่อนมองหาทีม “อยู่ไหนกันน่ะ”

มุมหนึ่ง เรย์เดินมาคุยกับไอด้า
“สตั๊นท์สาวคนนี้เนี่ย ดูสวย เก่ง มืออาชีพ และที่สำคัญกำลังเดินมากับเจ้าของห้างดัง ที่คนแถวนี้ไปดูตัวกันมาด้วย”
ไอด้าหันมามองค้อน

วีนาในร่างธนัทวีนาบอก
“อุ้ย...อยู่กันครบเลยอะ”
ธนัทในร่างวีนา
“สนุกแน่วันนี้อะ”
“สนุกอะไรของคุณ เร็ว ฉันไม่เคยสายอย่างนี้เลยะ”

วีนาในร่างธนัทเดินจูงมือธนัทในร่างวีนามาอย่างร้อนใจ
“สายขนาดนี้เลย”
โหน่งยกมือ “สวัสดีครับคุณธนัท”
วีนาในร่างธนัทยกมือขอโทษ
“โทษทีนะเรย์ โทษทีจริงๆ เลยที่มาสาย”
ธนัทในร่างวีนาตีธนัทเพื่อให้เอามือลง “เห้ย”
“นี่พยายามาเร็วสุดชีวิตล่ะ...โทษทีนะ”
เรย์ถาม
“พี่นัท ที่พี่ขอมากองเนี่ย เพราะอยากดูผมจริงๆ หรอ”
วีนาในร่างธนัทพยักหน้า “อื้ม...”
เรย์ทัก
“คุณวีนาครับ วันนี้สวยจังเลยนะครับ”
วีนาในร่างธนัทยิ้มชอบใจ
“วีนา นี่คุณไอด้า เป็นผู้กำกับ” แคนแนะนำ
วีนาพยักหน้า
“หวังว่าคงจะเตรียมตัวมาดีแล้วนะคะ” ไอด้าบอก
ธนัทในร่างวีนาพยักหน้า แต่วีนาในร่างธนัทสะกิดให้ไหว้
ธนัทควงแขนวีนา “พอดีว่า คุณธนัทเนี่ย เขาอ่านบทให้ฉันฟังในรถหลายรอบแล้วนะคะ”
วีนาในร่างธนัท “อะไรของคุณเนี่ย”
“ไม่คิดว่าวันนี้พี่ธนัทจะว่างมานะคะเนี่ย” ไอด้าว่า
วีนาในร่างธนัท “ห๊ะ” ก่อนธนัทส่งสัญญาณไม่ให้พูดต่อ
เรย์เย้า
“แหม พูดอย่างกับไม่เคยเจอหน้ากัน ได้ข่าวว่าไปดูตัวกันมาแล้วสองรอบไม่ใช่หรอ”
วีนาดึงเรย์ออกไป
“เรย์ไปเตรียมตัวกันดีกว่าไปก่อนนะทุกคน”
ทุกคนที่เหลือยืนกันงงๆ
โหน่งวิ่งตาม
“อ้าวเห้ย ไอ้เรย์”
ไอด้าพูดกับธนัท
“ไม่ยักรู้นะคะเนี่ยว่าพี่ธนัทจะสนิทกับคุณวีนาด้วย”
“อ๋อ คือ พอดี...”
“ตามสบายเลยค่ะ เดี๋ยวไอด้าขอตัวเข้าไปทำงานก่อน ชักอยากจะเห็นฝีมือ คนที่ทั้งพี่ธนัทแล้วก็พี่เรย์ สนใจเป็นพิเศษแล้วน่ะสิ”ไอด้าเดินออกไป
วีนาในร่างธนัทล้อเลียนแบบไอด้า
“คุณอีกแล้วใช่มั้ย ว่าไอ้สิ่งที่คุณทำเนี่ย มันทำให้คนอื่นมองวีนาว่าไม่ดี”
ธนัทยิ้มเจื่อน “คือ...เห้ย”
แคนเดินออกไป

ธนัทในร่างวีนากำลังซ้อมคิวกับทีมงานสตั๊นท์อยู่ แคนยืนมองอยู่
โต้งดูลีลาของทีมงานพร้อมทำท่า
"อ่ะ...กันๆๆ...กัน ... กัน...ปึ้บ...กัน...อ่า... หัก...อ่า ตีเข่า...ตีเข่าแล้ว แบล็กคิก...จะมีคนเข้ามา เข้ามา...อ่า แล้วก็ถีบ ถีบมา อย่างงี้ แล้วก็ปึ้ม วน วน"
ธนัทในร่างวีนาทำท่าตามที่โต้งสั่ง
"นี่ๆ มันจะแบบ ประมาณๆ" โต้งทำให้ธนัทดู "จับ แล้วก็มาต่อย"
แคนถาม
"เดี๋ยวๆ วีนา ทำไมดูไม่มีสมาธิเลยอะ...ไอ้ตรงนี้" ทำท่าต่อย "บอกเป็นอัลบาทัชไง"
ธนัทในร่างวีนาซ้อมต่อ
วีนาในร่างธนัทนำน้ำมาเสริฟให้กับทีมงาน
"นี่ น้ำหน่อยมั้ย"
"ครับ ขอบคุณครับ" ทีมงานบอก
"ร้อนๆ อย่างนี้กินน้ำหน่อย"
แคนมองไม่พอใจ
"โต้ง" แคนเรียก
"ครับบอส"
"หมอนั่นทำอะไรของเขา"
"ไม่รู้ครับบอส ตั้งแต่มาเนี่ยก็เห็นทำตัวเพี้ยนๆ แล้วก็บอกว่า เป็นรุ่นน้องที่พี่ๆ อุตส่าห์ รับไว้ ก็อย่างที่เห็นล่ะครับ ทำตัวเป็นเด็กใหม่ที่ดี"
วีนาในร่างธนัทเดินเข้ามา "อ้าว น้ำหน่อยมั้ยคะ" ลืมตัว "เอ่อ น้ำหน่อยมั้ยครับ"
"เอาไปวางไว้ตรงโน้นเลยนะ" แคนบอก
โต้งกำลังจะหยิบแต่เอามือออกทันที
“แล้วก็หยุดทุกอย่างที่คุณทำอยู่ตอนนี้ด้วย ผมไม่รู้หรอกนะว่าคุณสองคนเล่นอะไรกันอยู่ แต่ผมไม่ตลกด้วย วันนี้วีนาต้องทำงาน อย่าทำให้วีนาต้องเสียงานและก็เสียสมาธิ...ไปนั่งตรงโน้นไป...ไปสิ”
แคนเดินมาดูธนัทในร่างวีนาซ้อมต่อ
“มา ทุกคนมา...เหลืออีก 15 นาทีเนี่ย เราจะพร้อมกันแล้วนะ เพราะฉะนั้นเนี่ย ขอให้ทุกคนมีสมาธิ”
แคนแตะไหล่ธนัท “เซฟ เซฟ นะวีนา”
ธนัทในร่างวีนาเบี่ยงไหล่ออก “ค่ะ บอส วันนี้คุณธนัทมาด้วยเนี่ยวีนาสู้ตายอยู่แล้วค่ะ...ใช่มั้ยคะ” พูดแล้วหันหน้าไปหาวีนาในร่างธนัท
อีกฝ่ายไม่ตอบ
“ใช่มั้ย”
“อ๋อ ใช่ ใช่”
“ป่ะ ถ้างั้นเราก็” แคนกำหมัดให้ทุกคนสู้
ทุกคนทำแบบแคน เอาหมัดมาชนกัน
วีนาในร่างธนัทแอบเดินมาทำด้วย
ทุกคนบอก “สู้”

ทุกคนต่างแยกย้ายกันออกไป

ธนัทในร่างวีนาและเรย์กำลังเข้าฉากคิวบู๊วีนาในร่างธนัทคอยทำท่าตาม

ไอด้าแอบเหลือบมองว่าวีนาในร่างธนัททำอะไร
ธนัทในร่างวีนายังคงต่อสู้อยู่
วีนาในร่างธนัทคอยมองแบบลุ้นๆ
ผู้ช่วยผู้กำกับบอก “คัทค่ะ”
ทุกคนในกองถ่ายต่างปรบมือให้
“คุณแคนว่า คิวบู๊เมื่อกี้เป็นยังไงบ้างคะ” ไอด้าถาม
วีนาในร่างธนัทก้มมาฟัง
“ผมว่าดีนะคะ ดูแน่นดี”
ไอด้าหันไปสั่งผู้ช่วยผู้กำกับ
วีนาในร่างธนัทเดินออกไปหาธนัทในร่างวีนา
“งั้นเดี๋ยวขอดู Playback หน่อยค่ะ” ไอด้าบอก
ผู้ช่วยตะโกน “Playback จ๊ะ”
โต้งเดินเข้ามาหาแคน
“บอสครับใสๆ” โต้งว่า
เสียงผู้ช่วยผู้กำกับเรียกหา “Playback จ๊ะ”

หน้ามอนิเตอร์ ไอด้าถาม
“คุณเรย์คะ อยากจะลองเช็คดูหน่อยมั้ยคะ เผื่อว่ามีไอเดียอะไร”
เรย์ไม่สนใจสิ่งที่ไอด้าพูด
โหน่งบอก
"อ้าว เห้ย ไม่ไปเช็คดูหน่อยอะ จะได้รู้ว่าชอบหรือไม่ชอบ"
"หรือว่าไม่กล้า" ไอด้าว่า
เรย์เดินเข้าไป
แคนลุกให้เรย์นั่ง "เชิญครับ"
เรย์นั่งลงข้างไอด้า
ผ่านเวลา... เรย์นั่งดู
เรย์คุยกับโหน่ง "สุดยอดเลยอะ เก่งมากเลยอะ มืออาชีพสุดๆ พี่ ไม่ผิดหวังเลยนะเนี่ย"
ไอด้าแอบยิ้ม
"งั้นฉากนี้ผ่านเลยแล้วกันนะคะ แล้วเดี๋ยวให้ทีมสตั๊นท์ไปพักได้เลยนะคะ มืออาชีพมากๆ"

ธนัทในร่างวีนาและวีนาในร่างธนัทมานั่งดูที่จอมอนิเตอร์ด้วย
ที่หน้าจอมอนิเตอร์ เรย์กำลังแสดงฉากต่อไป
นักแสดงหญิงในกองว่า
"ปล่อยฉันไปเหอะ"
เรย์บอก
"ไม่ ผมไม่อยากเสียคุณไปอีกแล้วอะ"
ไอด้าบอก คัท
เรย์กับนักแสดงหญิงหยุดการแสดง
ผู้ช่วยผู้กำกับย้ำ "คัทค่ะ"
"ขอใหม่ค่ะ" ไอด้าบอก
เรย์เล่นต่อ
"ผมไม่ยอมให้คุณไปนะ"
"คัท"
เรย์ชักงง
ผ่านเวลา ... เรย์เล่นหลายเทค
"ไม่ ผม ผมไม่อยากเสียคุณไปอีกแล้ว"
"คัทค่ะ" ไอด้าบอก
ผู้ช่วยผู้กำกับย้ำ
"คัทค่ะ"
เรย์เซ็ง
ไอด้าอธิบาย
"คือน้องผู้หญิงเล่นดีแล้วนะคะ แต่คุณเรย์ค่ะ รบกวนช่วยตั้งใจเล่นกว่านี้หน่อยมั้ยคะ"
โหน่งทำท่าบอกให้เรย์ใจเย็นๆ
"ก็ตั้งใจอยู่นี่ไงครับ...หืม...คุณจะเอายังไงอะ"
ภาพจอมอนิเตอร์ดำเนินไป
"เอะอะคุณก็สั่งคัทๆๆ เงี้ย นี่มันจะเที่ยงอยู่แล้วเนี่ย ยังไม่ถึงไหนเลย ผมถามคุณจริงๆ นะ คุณทำงานเป็นป่ะ"
โหน่งทำท่าบอกให้เรย์ใจเย็นอีกครั้ง ไม่ให้ทะเลาะกัน
"คือ...คือ ตอนนี้มัน คุณไม่เข้าใจอะไรเลยในสิ่งที่คุณพูดนะคะ มันเหมือนการท่องจำเป็นนกแก้วนกขุนทอง ไม่ได้เข้าใจความหมายอะไรเลย"
เรย์สวน
"ไม่เข้าใจไง...ห๊ะ...ไดอะล็อคมีอยู่แค่นี้ กะไอ้คำว่า ผมไม่อยากเสียคุณไป ไหวมั้ยเนี่ย ไม่เข้าใจ"

ไอด้าพูดกับผู้ช่วยผู้กำกับ
"ขอเบรค 10 นาทีค่ะ" ไอด้าเดินไปที่เซต "เบรคค่ะ..." แล้วคุยกับเรย์ "เดี๋ยวนะคะ คือไดอะล็อคเนี้ย มีปัญหาตรงไหนหรอคะ"
"ไอ้คำว่า ผมไม่อยากเสียคุณไปอีกแล้ว"
"ค่ะ ทำไมคะ"
"มันแปลว่าอะไร ห๊ะ คือ เขาเคยเสียคนๆนั้น ไปครั้งหนึ่งแล้วหรอ แล้วเขาเสียไปเพราะอะไร เขาเสียไปแล้วเนี่ย เขาจะอยากให้เขากลับมาทำไมอะ"
"คุณไม่เข้าใจ"
"ก็ใช่ไง ผมไม่เข้าใจไง หรือถ้าคนคนนั้นเขาไม่ได้รักอีกคนหนึ่งมากพอจนยอมให้เขาเดินจากไป เรื่องมันก็จบไปแล้วป่ะ วันดีคืนดีอยู่ดีๆ จะมาพูดคำว่า ผมไม่อยากเสียคุณไปอีกแล้ว มันใช่มั้ย"
"เขาก็อาจจะเสียใจ เสียใจ แล้วก็เพิ่งคิดได้ แล้วก็อยากให้ทุกอย่างกลับมาเป็นเหมือนเดิมไง"
"มันไม่ทันแล้วป่ะ"

ที่หน้าจอมอนิเตอร์

ธนัทในร่างวีนาเหมือนจะเข้าใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

อ่านต่อตอนที่ 11