อลเวงรักสลับร่าง ตอนที่ 8 : “คุณแข” โทรจิก "วีนา" ถึงญี่ปุ่น

Secret Garden อลเวงรักสลับร่าง ตอนที่ 8 : “คุณแข” โทรจิก "วีนา" ถึงญี่ปุ่น

บทประพันธ์จากซีรีส์เกาหลี Secret Garden
บทโทรทัศน์ : เนปาลี

ในห้องพักที่ดูมืดสลัว แบบยังไม่สว่างเท่าไหร่นัก บนเตียง ธนัทในร่างวีนา ยังนอนโอบ วีนาในร่างธนัทไว้อยู่ วีนาในร่างธนัทลุกขึ้นมาก่อน พบว่า ตัวเองยังไม่กลายไปอยู่ในร่างเดิม

ข้างฝ่ายธนัทในร่างวีนา ฝันร้ายเช่นเดิม เขาเริ่มดิ้น เหมือนหายใจไม่ออก พึมพำ ช่วยผมด้วยๆ
อีกฝ่ายเดินมาดู เห็นตัวเองดิ้นไปดิ้นมา หน้าตาทั้งเหนื่อยทั้งเศร้า เธอหยุดมองอย่างเห็นใจ ไม่คิดว่า ธนัทจะมีมุมแบบนี้ วีนาค่อยๆ นั่งลงข้างๆ เอามือวางลงบนใบหน้าที่กระสับกระส่ายนั้นอย่างอ่อนโยน
ใบหน้าของวีนาที่ค่อยๆผ่อนคลายลง ก่อนจะนิ่งไป

ฝ่ายมิวะนั่งที่ล็อบบี้โรงแรมกับทีมงาน พร้อมกระเป๋าหน้าตาเครียด
"ตกลงว่าติดต่อคุณธนัทกับคุณวีนาได้หรือเปล่าค่ะ" ทีมงานถาม
"ก็ยังติดต่อไม่ได้เลยนะ"
"จริงๆ แล้วพวกเรา ไม่อยากกลับเลยนะคะเนี่ย รู้สึกเป็นห่วงสองคนนั้นอยู่อ่ะค่ะ ฝากคุณมิวะด้วยนะ"
"ก็เข้าใจนะคะ ระหว่างนั้นมิวะจะช่วยหาให้นะคะ"
ทีมงานพยักหน้ารับรู้

ธนัทในร่างวีนา ค่อยๆลืมตางัวเงียขึ้นมา มองไปรอบๆ ก่อนจะเห็นตัวเองยืนอยู่ ยืนมองออกนอกหน้าต่างนิ่งๆอยู่
ธนัทในร่างวีนาถาม
"มันยังไม่มีอะไรดีขึ้นใช่มั้ย"
วีนาในร่างธนัทหันมาพยักหน้าอย่างสงบก่อนนั่งลงข้างๆ "อื้อ"
วีนาในร่างธนัท ลุกขึ้นนั่งท่าทางเครียด สองคนนั่งปรึกษากันริมหน้าต่างห้อง
"คุณ..ถ้าเรากลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้"
ธนัทในร่างวีนา
"เราก็ต้องแก้ปัญหาของเราก่อน"
"ไงอ่ะ"
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน จริงๆตอนนี้ ตามกำหนดการ เราต้องเตรียมไปขึ้นเครื่อง … เอางี้ คุณโทรหามิวะนะ พูดหวนๆ สั้นๆ บอกเขาไปว่า เราจะอยู่เที่ยวต่อ กลับเมื่อไรจะบอก"
วีนาธนัทท่าทางกลัวๆ "ฉันไม่กล้า ถ้าเขาจับได้ล่ะ"
ธนัทในร่างวีนา จับมือ วีนาในร่างธนัทไว้
"คุณ...ใครเขาจะบ้าไปคิดได้ว่าเราสลับร่างกันได้ล่ะ"

ธนัทในร่างวีนา พยักหน้าแบบเออจริง แต่ก็อดกลัวๆ กล้าๆ ไม่ได้

ธนัทในร่างวีนา โทรศัพท์หามิวะ

"ขอบคุณครับ คุณมิวะ"
ธนัทในร่างวีนา เดินเข้ามาหา วีนาในร่างธนัท
"คุณ"
"อื้อ"
"ผมอาบน้ำนะ"
วีนาในร่างธนัทสะดุ้งเบาๆ ก่อนกรี๊ด วิ่งมาขวางทาง "อุ้ย..เดี๋ยวๆ ห้ามอาบน้ำ ไม่ได้"
"ไหวมั้ยอ่ะคุณ..สองวันแล้วนะ"
วีนาในร่างธนัท
"ไม่รู้อ่ะ ฉันอดทนได้"
"แต่ผม ทนไม่ได้ แล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องทนด้วยคุณ เมื่อวานผมก็ปวดอึ ผมก็ต้องกลั้นอึให้คุณทั้งวันเลยนะ ผมเองก็รับไม่ได้ที่ต้องเบ่งอึให้คุณ...โอเค ผมยอมรับนะว่าผมอยากรู้จักคุณ แต่ก็ไม่ได้อยากรู้จักไปถึงอึของคุณนะ"
"อื้อๆ โอเค ให้คุณอึก็ได้ แต่ห้ามอาบน้ำ"
"บ้า หรือเปล่าคุณ จะล้างก้นยังไงเล่า ผู้หญิงอะไร"
วีนาในร่างธนัทเต้นเร่าๆ
"โอย อยากจะตาย ทำไมเรื่องแบบนี้ก็เกิดขึ้นกับฉันด้วยอ่ะ"
"เรา เกิดขึ้นกับเรา และผมก็ไม่รู้จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ยังไง ไม่รู้กี่วัน กี่เดือน กี่ปี ที่สำคัญผมต้องอึ ต้องอาบน้ำ คุณเองก็ด้วย คุณเข้าใจมั้ยฮ่ะ"
วีนาในร่างธนัท หงุดหงิด
"พอแล้วๆ หยุดตะโกนได้แล้ว ขอคิดดูก่อน ฉันคิดออกล่ะ เอางี้ล่ะกัน เรื่องอึอ่ะ โอเคตามนั้นแต่ทุกครั้งที่จะทำธุระ ไม่ว่าจะเป็นธุระหนักหรือเบา จะต้องปิดไฟ ตกลงนะ...และทำความสะอาดด้วยสายยางเท่านั้น ห้ามมีการแตะต้องของกันและกันเด็ดขาด และตอนเช็ดให้แห้งก็ต้องใช้ ทิชชู่ หนาๆ อย่างนี้ ส่วนเรื่องของการอาบน้ำ... ออนเซ็นไปก่อน"
"ยังไงนะ"
วีนาในร่างธนัทบอก
"ออนเซ็นไปก่อน เผื่อมีคนอื่น คุณก็ไปใช้สายตากับคนอื่นไง จะได้ไม่มาแอบมองฉัน"
ธนัทในร่างทำหน้าเย้ยหยัน เดินไปมองกระจก "เท่าที่เห็นเนี่ย คุณก็แค่มีแข้งขาครบน่ะนะ
แต่ไอ้ที่ไม่มีเลยเนี่ย" แล้วหมองเหล่มาที่นมตัวเองในกระจก ถอนใจ "ไม่รู้ว่าถ้ามีลูก ลูกคุณจะกินอะไร"
"ปากเสีย"
"นมแบน"
"เบี้ยว"
"แบน"

ทั้งคู่เถียงโต้ตอบด้วยคำ "เบี้ยว" (จู๋) กับ "แบน" (นม) อีกหลายครั้ง
วีนาในร่างธนัทแค้น
"เบี้ยว"
ยังไม่ทันที่ธนัทในร่างวีนา จะได้พูดอะไรต่อ เสียงโทรศัพท์เรียกเข้าของวีนาก็ดัง ธนัทในร่างวีนา หยิบมาดูก่อน
"ใครอ่ะ"
ธนัทในร่างวีนา หยิบโทรศัพท์ให้ วีนาในร่างธนัท ดู
หน้าจอขึ้น boss
วีนาในร่างธนัทตกใจ ทำท่าจะไปคว้าโทรศัพท์จากมือธนัทในร่างวีนา "คุณ..."
ธนัทในร่างวีนาชักโทรศัพท์หนี ลอยหน้า "ไม่รับ..เมื่อกี้ผมมันเบี้ยวนิ..ไม่รับ"
"ถ้าไม่อยากเป็นหมันนะ"
วีนาในร่างธนัท มองเหี้ยมๆ กางมือรอตรงหว่างขา ก่อนตั้งท่าจะบีบ พูดเสียงเย็นชา
อีกฝ่ายเบรกเอี๊ยดหน้าเหวอ "คุณ...ถ้าคุณทำเนี่ย คุณก็เจ็บด้วยนะ"
เสียงโทรศัพท์เรียกเข้าดับไป ทุกอย่างเงียบวัดใจ
"คุณไม่รู้หรอกว่าฉันถูกฝึกให้ทนต่อความเจ็บปวดแค่ไหน...โทรกลับไปเดี๋ยวนี้เปิด speaker ด้วย" วีนาในร่างธนัท ทำท่าจะทุบอีกครั้ง
"คุณ.. โทรอยู่..นี่ไง"
ด้วยน้ำเสียงและแววตาที่เอาจริง ทำให้ ธนัทในร่างวีนารีบโทรกลับไป แบบกด speaker

"ฮัลโหล วีนาวันนี้กลับมาถึงค่ำใช่มั้ย ถ้าไม่เหนื่อยมากเนี่ย" เสียงแคนบอก

แคนเดินไปมาพลางคุยโทรศัพท์ ท่าทางตื่นเต้นขึ้นนิดนึงเมื่อได้ยินเสียงวีนา

"ถ้าไม่เหนื่อยอยากให้เข้ามาที่โรงเรียนก่อน ผมมีเรื่องสั้นกับสตอรี่บอร์ด เป็นเอ็มวีของเรย์ อยากให้คุณดูอ่ะ"
วีนาในร่างธนัทร้อง "แอร๊ย"
แคนงงๆ "วีนา เป็นไรป่ะเนี่ย"

ในเรียวกัง วีนาในร่างธนัทเอามือปิดปาก ท่าทางดีใจเต้นๆ กรี๊ดๆ ธนัทในร่างวีนา มองหมั่นไส้ก่อนตอบเสียงเย็นชา
"ยังไม่กลับ ยังไม่อยากกลับ"
วีนาในร่างธนัท อ้าปากค้าง
"แล้วไอ้เอ็มวีของไอ้นักร้องนิสัยเสียคนนั้นน่ะ ก็ไม่เห็นจะน่าสนใจตรงไหนเลย"
วีนาในร่างธนัท โกรธๆเดินมาหักข้อมือข้างหนึ่งของอีกฝ่ายบิด
"โอ้ย"
วีนาในร่างธนัทกระซิบดุๆ "พูดดีๆเดี๋ยวนี้"
"โอเค เดี๋ยวกลับคุยที่โน้นล่ะกัน แค่นี้นะ"
"วีนา วีนา ฮัลโล วีนา"
แคนดูงงๆ กับคำพูดแปลกๆก้าวร้าว มาก ตามมาด้วยเสียงร้องอย่างเจ็บๆ
แคน มองโทรศัพท์งงๆ อึ้งๆ ก่อนวางไปอย่างไม่ค่อยสบายใจ

เวลาเดียวกัน ธนัทในร่างวีนาสะบัดมือออกจากการบิดอย่างเคืองๆ
"ป่าเถื่อน"
"คุณมากวนประสาทก่อนอ่ะ"
ธนัทในร่างวีนาทำหน้าล้อๆ
"แหม ทีเป็นเรย์ เป็นบอส ล่ะกรี๊ดแตกสาวแตกเลยนะคุณ ทีกับผมล่ะก็ โหดเอาๆ ใช่สิ...ผมมันรวยก็รวย ปากก็หมา นิสัยก็เสีย นอกจากหล่อแล้ว...ผมก็ไม่มีอะไรดีสักอย่าง"
วีนาในร่างธนัท มองอีกฝ่ายที่ลอยหน้าลอยตา พูดๆ อย่างเหลืออด วีนาในร่างธนัทเดินเข้าไปนิ่งๆ ก่อนจะถีบโครมเข้าให้
ธนัทในร่างวีนา แอ่นถลาไปตามแรงถีบ ก่อนจะหันมาโวย
"นี่ คุณ..ผมเป็นผู้หญิงนะ"
วีนาในร่างธนัท เดินไปนั่งไม่สนใจ

ณ สนามบินสุวรรณภูมิ ชัยยืนรอธนัทยิ้มแย้ม เห็นแต่ทีมงานเดินออกมา ชัยงง
"สวัสดีครับพี่ๆ"
"สวัสดีค่ะ"
"แล้วท่านประธานล่ะครับ"
"ท่านประธาน ยังไม่กลับค่ะ"
ชัยเหวอ
"ไม่กลับ..ทำไมล่ะครับ ท่านสั่งไว้ก่อนไปว่า ให้ผมเตรียมการประชุมไว้ ลงเครื่องแล้วจะเข้าบริษัทเลย"
ทีมงานบอก
"ท่านประธานคุณหายไปกับคุณวีนา หายไปเลยค่ะ"
ชัยงงซ้ำ
"หายไปกับคุณวีนา"
ทีมงานบอก
"รถตู้พร้อมมั้ย..ป่ะ โชคดีนะคะ"
"เดี๋ยวๆ คุณม็อก ….ไม่ทัน"

ทีมงานไปซะแล้ว ชัย งง และ ร้อนใจมาก

ในห้องประชุม ชุมพลนั่งยิ้มๆ มองไปรอบๆ ผู้เข้าประชุมอื่นๆมองนาฬิกาท่าทางเบื่อๆกันประมาณรอมานานมากแล้ว สักพักชัยเดินเข้าประตูมาแบบเครียดๆ

ชุมพลบอก
"เอกสารเตรียมมาพร้อมแล้วนะ โอเค เดี๋ยวถ้ามาถึงเริ่มกันเลย"
ชัยเข้ามาบอก
"เอ่อ...ผมต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับ วันนี้ท่านประธานไม่สามารถเข้าประชุมได้ครับ"
ทุกคนในห้อง ออกแนวกรอกตาเบาๆ เตรียมจะลุก ชุมพลยิ้มๆ โพล่งขึ้น
"ตอนไป ก็ปุ๊บปั๊บไป นึกว่าเรื่องสำคัญอะไร ที่แท้ ตาม (เว้นคำว่าผู้หญิง)...ไปญี่ปุ่น"
ชัยบอกหน้านิ่ง
"จริงๆท่านประธานไปทำงานที่ญี่ปุ่นนะครับ เขาต้องไปคุมการถ่ายสกู๊ปทั้งหมด ที่ต้องใช้กับแคมเปญสามสิบปี"
ชุมพลหัวเราะ
"ชัย คุณนี่เป็นเลขาภาษาอะไรของคุณเนี่ย คุณไม่รู้เลยเหรอว่าเจ้านายคุณเขาไม่ได้ไปคุมงานอะไรทั้งนั้น เขาไปตามคู่เดตของน้องชายแล้วก็หายตัวไปไหนก็ไม่รู้ ทีมงานพยายามโทรมาหาผมหลายครั้ง เขายังไม่ได้ถ่ายอะไรเลยสักอย่าง"
ชัยหน้าเสีย
"ว่าจะเอายังไงต่อ ที่จ้างไปก็ไม่ใช่ถูกซะด้วยนะ เห้อ... เอาล่ะ ผมก็เข้าใจน่ะนะ เอาเป็นว่าผมจะทำงานแทนเจ้านายก็แล้วกัน"
"เอ่อ คุณชุมพล ครับบ"
ชุมพลตัดบท
"เอาน่าชัย ผมขอใช้ศักดิ์ความเป็นคุณตาหน่อยเถอะ ถ้าหลานจะทำตัวแบบนี้ล่ะก็..."
ชัยแอบไม่พอใจอย่างแรง แต่ก็ได้แต่นิ่งไว้
"ได้ครับอย่างนั้นก็ได้ครับ แต่งั้นผมขอเสนอให้เราคอนเฟอร์เรนซ์กับคุณธนัทด้วยนะครับ"
ชุมพล คิดตาม พยักหน้ากันเบาๆ

ที่เรียวกัง วันเดียวกัน
วีนาในร่างธนัทเหลือบมองธนัทในร่างวีนาที่นั่งอยู่อีกมุมห้องหนึ่ง งอนๆเซ็งๆ
"คุณ.. จิบชามั้ย มาๆ อากาศหนาวๆอย่างนี้ จิบช้าดีกว่า นี่เดี๋ยวฉันทำให้"

ในห้องประชุม ชัยนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ หน้าตาจริงจัง
"ท่านประธานรับสายผมหน่อย" ชัยหน้าลุ้น "รับหน่อยสิครับท่านประธาน"
ชุมพลและทุกคนในห้องประชุมต่างลุ้นให้ท่านประธานรับสาย

ทางด้านวีนาในร่างธนัทกำลังนั่งชงชาให้ ธนัทในร่างวีนาดื่ม จากนั้นก็มีสายเรียกเข้า
วีนาในร่างธนัทบอก
"คุณ..โทรศัพท์คุณมาหลายรอบแล้วอ่ะ ฉันต้องรับป่ะเนี่ย"
"คุณอยากทำอะไรคุณก็ทำไปเถอะ เดี๋ยวไม่ถูกใจ โดนถีบอีก ป่าเถื่อน" ธนัทในร่างวีนาหน้าเคือง พูดประชด
"ได้"
วีนาในร่างธนัทกดรับสายชัย
"ฮัลโล"
วีนาในร่างธนัท ... วีดีโอคอลในที่ประชุม
"สวัสดีครับครับท่านประธาน ท่านประธานคงทำงานเหนื่อยเลยนะครับ เออ ยังไงผมขอรบกวนเวลาท่านประธานประชุมกับพวกเราหน่อยนะครับ คือตอนนี้ที่ประชุมพร้อมมานานแล้วครับ"
ชุมพลกระแอมเคืองๆ ประชดๆ
".ครับ ตอนนี้ทางเราได้สรุปตัวแทน โปรเจคของไตรมาสสุดท้ายออกมาแล้วนะครับ ก็เน้นไปที่เทศกาลส่งความสุข เหมือนเดิมครับ เพียงแต่จะเพิ่มกิจกรรมต่างๆ เข้ามา"
วีนาในร่างธนัทถามอย่างงงๆ
"เพิ่มไรอ่ะ"

ธนัทขยับตัวเลิ่กลั่กอย่างเหวอๆ

ธนัทในร่างวีนาลุกพรวดก่อนจะโวยทันทีเมื่อได้ยินเสียงของชุมพล และเพิ่งนึกได้ว่ามันคือการประชุม

ธนัทในร่างวีนา เดินเข้ามาในมุมกล้องของการคอนเฟอร์เรนซ์ไม่รู้ตัว
"นี่คุณทำอะไรอ่ะ"

สายตาทุกคนในห้องประชุมเห็นวีนาเดินอาดๆ เข้ามาดึงโทรศัพท์จากมือธนัท
ธนัทในร่างวีนาบอก
"ป่าเถื่อนอย่างคุณจะไปประชุมอะไรกับใครเขาได้" แล้วกดตัดสายทิ้ง
สัญญาณหาย ทุกคนในห้องเงียบกริบ ชัยแทบอยากจะตาย
ชุมพลยิ้มๆก่อนบอก
"ข่าวลือว่าท่านประธานกำลังจะมีความรัก เห็นจะเป็นจริงซะนะ งั้นเรามาประชุมต่อนะครับ ไหน ๆ เริ่มไปแล้ว คราวนี้คุณคงไม่มีปัญหาอะไรอีกแล้วนะ"
ชุมพลหันไปบอกกับชัย
ชุมพลประชุมอย่างยิ้มแย้ม มีชัยยืนมองอย่างกังวล

ภายในเรียวกัง ธนัทในร่างวีนานั่งนิ่งข้างๆ วีนาในร่างธนัท อย่างเครียดๆ ทั้งสองหันมามองหน้ากัน
ธนัทในร่างวีนาบอก
"คุณจำไว้เลยนะ คุณไม่มีสิทธิ์มารับโทรศัพท์ของผมอีก"
วีนาในร่างธนัท ลุกเดินหนีอย่างงอนๆ ธนัทในร่างวีนา ลุกเดินตาม ทั้งสองสบตากัน
"ฟังผมนะ เราสองคนน่ะต้องเป็นทีมเดียวกันให้มากกว่านี้ ขืนเป็นแบบนี้ พังแน่"
อีกฝ่ายพยักหน้ายอมรับ "อื้อ...ฉันก็อยากกลับไปทำงานของฉัน มันสำคัญกับฉันมาก"
"เหมือนกัน ผมไม่ชอบเห็นตาแก่นั่น ประชุมแทนผมเลย"
"ทำไมคุณเรียกเค้าแบบนั้นอ่ะ"
"คุณไม่รู้ซะแล้ว ตาแก่นั่นน่ะ ตัวอันตรายเลย นี่คุณผมไม่รู้ว่ามันจะกลับมาปกติกันได้เมื่อไหร่ แต่สิ่งที่เราทำได้ตอนนี้ก็คือ เราสองคนต้องเรียนรู้กันให้ได้มากที่สุด เพื่อแลกเปลี่ยนข้อมูลของกัน ผมไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์แบบเมื่อกี้อีก"
"ตั้งแต่รู้จักคุณมา...คุณพูดเข้าท่าที่สุดก็ตอนเนี๊ยะแหละ"
วีนามองหน้าธนัทกัน ยิ้มๆ อย่างเข้าใจกัน

ชุมพลเดินออกมาจากห้องประชุมท่าทางแฮปปี้ ก่อนหันมาสั่งลูกน้อง
"คุณรีบไปบอกฝ่ายงบประมาณ ทำเอกสารให้เสร็จคืนนี้ แล้วพรุ่งนี้เช้าผมจะทำเนียนๆ เซ็นต์อนุมัติแทนเลย"
ลูกทีม 1 "ครับ คุณชุมพล"
"ท่าเป็นแบบนี้ไปอีกสักพัก ผมได้นั่งเก้าอี้นั้นยาวแน่" แล้วหันมาทางทีม "อย่าลืม ไปเช็คเรื่องที่ผมสงสัยด้วยนะ ถ้าได้ข้อมูลมาพร้อม ๆ กันจะได้เล่นทีเดียว"

ธนัทในร่างวีนา กำลังจะเดินออกไปข้างนอก วีนาในร่างธนัทก็เดินตามออกมาและร้องเรียก
"คุณ..คุณ.." ทำท่าสะพายกระเป๋า "ป่ะ.."
ธนัทในร่างวีนาสีหน้าขัดใจ ในท่าทางสะพายกระเป๋าของวีนาในร่างธนัท "ไม่ใช่อ่ะ" ก่อนดึงกระเป๋าไปสะพายเอง
"อ้าว.. แล้วฉันจะเอาของล่ะทำไง"
ธนัทในร่างวีนา เดินหนี วีนาในร่างธนัท เดินตาม

สองคนเดินไปคุยไป ทำนั่นนี่ไป ตามที่ต่างๆจิบชา ซื้อของกิน เดินขึ้นบันได ธนัทในร่างวีนา มีอาการหอบ
"โอเคมั้ย จะพักก่อนมั้ย"
ธนัทในร่างวีนาส่ายหน้าปฎิเสธ "ได้ๆคุณ"
"ช้าๆ ก่อน ถ้าขึ้นไปเนี่ย หายใจพร้อมกันนะ พร้อมนะ ช้าๆ หายใจเข้า หายใจออก หายใจเข้า หายใจออก"

ทั้งสองคนเดินไปตามทางเรื่อยๆ

ทั้งสองคนเดินไปตามทาง

"ทำไมคุณรู้"
"ฉันเป็นหอบไง จำไม่ได้หรอ พอฉันเหนื่อยมากๆ ฉันจะหายใจไม่ออก"
"ผมดีใจนะ ที่เราสองคนมีอะไรเหมือนกันบ้างแล้ว"
ทั้งสองคนมองหน้ากันก่อนจะรู้สึกว่า ชะตากรรมของพวกเขาช่างคล้ายกัน

สองคนมานั่งคุยกันต่อ
ธนัทในร่างวีนาเปิดโทรศัพท์
"นี่ที่บ้านผม"
แทนสายตาธนัท เห็นเป็นโปรไฟล์ขึ้น แบบแผนผังตระกูลที่รวยๆ ประกอบการเล่าของวีนา
วีนาในร่างธนัทมองอย่างตื่นเต้นร้อง "โห..."
"นั่นคุณตาของผม เพิ่งแต่งงานใหม่ไปเป็นรอบที่ 4 และนั่น...ชุมพล ตาแก่จอมวายร้าย พี่ชายภรรยาของคุณตาผม คุณต้องระวังมากๆ ท่าทางเขาอยากจะเข้ามาดูแลบริษัทของผมใจจะขาด ส่วนนี่ก็น้าเกรซ แม่ของเรย์ จริงๆแล้วเขาก็ใจดีนะ แต่ก็นั่นแหล่ะ ส่วนนี่..ก็แม่ผมคุณเคยเจอแล้วนิ คงไม่ต้องอธิบายอะไรหรอก ผมมีเลขาคนหนึ่งชื่อชัย คุณเคยเจอแล้ว แล้วอีกคนเป็นหมอ ชื่อแอ้ม คุณก็น่าจะเคยเจอแล้ว คงจำไม่ได้ แล้ว..ครอบครัวคุณล่ะ"
"ของฉันหรอ...ก็มีมุก บอส พี่โต้ง แล้วก็พวกพี่ๆสตั๊นท์"
"ครอบครัวน่ะ คุณเข้าใจคำว่าครอบครัวป่ะเนี่ย"
วีนาในร่างธนัทกรอกตาไปมา "ก็นั่นแหละ ครอบครัว"
"พ่อแม่พี่น้องปู่ย่าตายายอย่างงี้อ่ะคุณ"
ธนัทในร่างวีนา ชะงักก่อนหันไปมอง
"พ่อฉันตายตอนฉันอายุ 17 อ่ะ ฉันก็โตมาคนเดียว แล้วไม่มีญาติที่ไหนอีกแล้วอ่ะ"
ธนัทในร่างวีนามองอึ้งๆแววตาสงสาร
"ก็ที่พูดถึง ฉันก็นับเป็นครอบครัวหมดแหละ มีเยอะนะ" แล้วเล่าต่อ
"ตอนเด็กๆฉันไม่ค่อยแข็งแรง พ่อก็เลยพาไปออกกำลัง แล้วฉันก็ชอบมาก มันทำให้แข็งแรงขึ้นแล้วก็ก้าวข้ามอาการแย่ๆของตัวเองไปได้เรื่อยๆ หลายๆครั้งที่มันเหนื่อยเหมือนจะขาดใจ ฉันนึกถึงพ่ออ่ะ พ่อบอกเสมอว่าให้อดทน พ่อบอกว่าโอกาสน่ะสำคัญพอๆกับอากาศ เมื่อไหร่ที่มีโอกาสเข้ามาถึง ฉันต้องแข็งแรงพอที่จะคว้ามันไว้"
ธนัทในร่างวีนาอึ้ง
"สิ่งที่คุณต้องทำให้ฉันอ่ะก็คือ พยายามเป็นสตั๊นท์ให้ได้ ถ้าช่วงนี้มีงานอะไรเข้ามา ฉันนับมันเป็นโอกาสหมดเลยนะ ฉันไม่อยากจะพลาดมัน"
ธนัทในร่างวีนานิ่งไปก่อนพยักหน้า "ผมจะพยายาม ผมสัญญา"
วีนาในร่างธนัทยิ้ม เอาหัวพิงอีกฝ่าย
"ขอเวลาอีกหน่อยนะแล้วเราค่อยกลับไป"
ธนัทในร่างวีนาบอก
"คุณ...ตอนนี้ผมอยากเห็นหน้าคุณมากเลย ผมเบื่อหน้าตัวเอง"
วีนาในร่างธนัทหัวเราะ "ก็ไปส่องกระจกดิ"
ธนัทซบไหล่วีนา มองยามเย็นที่แสนสวยของซากะ

ธนัทในร่างวีนา เก็บก้อนหินก้อนเล็กๆ

กลางคืน เรย์นั่งดีดกีต้าร์อยู่ในห้อง สักพักโหน่งเดินเข้ามา

"เรย์...พี่จัดการให้หมดแล้วนะ บอกไอด้าไปแล้วว่า นายอยากร่วมงานกับสตั๊นท์สาวสุดฮอต คนนั้นอ่ะ คิวถ่ายก็ออกมาแล้ว อีกสามวัน ก็เหลือแค่รอแม่คุณสตั๊นท์สาวกลับมา"
"ผมว่า พี่เลื่อนไปเลยดีกว่าครับ ก็คุณชัยเขาโทรมาหาผม บอกผมว่าคุณวีนากับพี่นัท น่าจะอยู่ต่ออีกสักพักเลยแหละ"
โหน่งสะดุ้ง
"เฮ้ย..จริงดิ"
"ไม่รู้เหมือนกัน"
"ทำไมถึงเป็นอย่างนั้นล่ะ"
โหน่งกับเรย์ลุกพรวด หันไปมองเห็นคุณแขยืนหน้าโหดอยู่ ทั้งคู่ยกมือไหว้
โหน่งรีบบอก
"เออ ไว้ค่อยคุยกัน" ก่อนหันไปไหว้อีกที "ผมลาดีกว่าละครับ พอดีติดธุระ"
คุณแขไม่สนใจ ไม่รับไหว้ ไม่มอง เดินตรงมาหาเรย์
"เกิดอะไรขึ้นน่ะ แม่นั่นเป็นใคร ทำไมถึงลากกันไปถึงญี่ปุ่นได้ พี่ชายเธอเขาไม่เคยเป็นแบบนี้"
เรย์ลำบากใจ "ไม่มีอะไรหรอกครับ ป้าแข อาจจะอยู่ต่ออีกสองสามวัน"
"สองสามวันหรอ...วันนี้ชุมพลเขาเข้าประชุมแทนและเซ็นต์อนุมัติงบบางอย่างโดยที่ธนัทไม่รู้เรื่อง เธออาจจะชิลล์นะ แต่ป้าไม่ยอมให้ธนัทเขาชิลล์ตามไปด้วยหรอก"
เรย์นิ่ง ท่าทางอัดอั้น
"ป้าไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร แต่บอกไว้ก่อนเลยนะว่าไม่มีทางและเป็นไปไม่ได้"
"ทำไมป้าไม่ไปบอกเขาเองล่ะครับ"
"อ้าว ก็ป้าไม่รู้นิ ว่าผู้หญิงคนนี้ เขาเล็งใครไว้ ระหว่างธนัทกับเธอ"
เรย์เซ็งๆ "ป้าแขครับ"
"งานใหม่ของเธอ เธอก็เรียกร้องแต่ผู้หญิงคนนี้ ธนัทเอง ก็ไปญี่ปุ่นกับผู้หญิงคนนี้"
เรย์ยิ้มเยาะๆ "นี่ป้าสืบมาหมดแล้วใช่มั้ยเนี่ย"
คุณแขปรายตามองเพลียๆ
"ป้าไม่รู้นะ ว่าแม่เธอวางแผนอะไรไว้ให้เธอบ้างนะ แต่สำหรับธนัทเนี่ย ป้ามีคนมาให้เขาดูตัวแล้ว แล้วเขาทั้งคู่ก็เหมาะสมกันมาก ยังไงป้าก็ต้องให้เขาทั้งคู่แต่งงานกันอยู่แล้ว"
เรย์มีแววตาปวดร้าว เพราะรู้ว่าเป็นไอด้า
"ถ้าคิดจะเล่นสนุกๆ กัน ก็หมดเวลาสนุกแล้วนะ" คุณแขเดินไป
เรย์ทรุดลงนั่งท่าทางเหนื่อย และหนักใจ เรย์ในบ้านหลังใหญ่หรูหรา ที่ดูไม่มีความสุขเอาเสียเลย

เวลากลางคืน ธนัทในร่างวีนานั่งนิ่งอย่างเครียดๆ ก่อนถอนหายใจ ไม่รู้ว่าจะต้องกลับไปเจอกับอะไร
"คุณ.. เรามีเรื่องต้องตกลงกัน"
"คุณจะยอมผมแล้วเหรอ"
วีนาในร่างธนัทถอนหายใจ "คือ..เราคงต้องอาบน้ำกันแล้วล่ะ"
"อาบด้วยกันมั้ย"
วีนาในร่างธนัททำท่าจะดีดหูอีก "นี่..."
อีกฝ่ายเอามือปิดหู "โอเค ไม่เอาก็ไม่เอา... อาบเสร็จ แล้วไง"
"ออนเซ็น ไม่ใช่ปัญหาหรอก ปัญหาคือ……" วีนาในร่างธนัทหยิบยกทรงออกมาจากถุง
"คุณ ไปซื้อมาตอนไหนเนี่ย"
"ก็ไปซื้อของฉันนั้นแหละ คือ.. ผู้หญิงไม่ควรใส่ของเก่าซ้ำอ่ะ"
"อ่อ กลับหน้าเอ หน้าบี อย่างงี้หรอ"
"โอ้ยย..อะไรของคุณเนี่ย อ่ะ อ่ะ และใส่เป็นยัง"
"ยัง แต่ถอดเป็นนะ"
"โอ่ย เพลีย…"
"มาๆ"
วีนาในร่างธนัทเอาเสื้อในใส่ทับตัวเองเป็นการสาธิต
"อ่ะ ข้างหน้านะ ไปไว้ข้างหลัง ตะขอเนี่ยมาเกี่ยว ตะขออันนอกนะ ของฉันอันนอก แล้วก็หมุนมาอย่างนี้ และก็ขยับขึ้นให้มันเข้าที สอดแขน ขยับสาย จะต้องเอนมาข้างหน้าหน่อย ขยับ"
"ทำไมต้องเอนไปข้างหน้าอ่ะ"
"เออน่า มันก็มีองศาของมันอ่ะ สอดอีกข้าง" ทำท่าขยับตัวให้ดู "แล้วก็โกยคุณน่ะห้ามจับ คุณขยับๆ ให้มันเข้าทีเองอ่ะนะ "
ธนัทในร่างวีนาถอนหายใจ
"เดี๋ยวยังมีอีก"
"อะไร"
วีนาในร่างธนัทเอื้อมมือไปหยิบที่เสริมบาร์ "เสร็จแล้วก็ใส่อันนี้"
ธนัทในร่างวีนาหัวเราะ "นึกแล้วว่าแบน"
วีนาในร่างธนัทกระโดดถีบ

"คุณ...."

วีนาในร่างธนัทกับธนัทในร่างวีนาในชุดยูกาตะ เตรียมไปออนเซ็น

"ห้ามมองนะคุณ"
"รู้แล้ว ห้ามมอง"
สองคนเดินไป ท่องไป ห้ามมอง ๆๆ

หน้าล๊อกเกอร์ วีนาในร่างธนัท เปิดล็อกเกอร์พลางท่องๆ
"ห้าม มอง ห้าม มอง" ก่อนหยิบผ้าเช็คตัวคลี่ออก

ธนัทในร่างวีนาเดินเข้าไปอย่างครึ้มๆพึมพำ
"ห้ามมอง ห้ามมอง"
ธนัทในร่างวีนาหยิบชุดคลุมออกมา แอบเหล่มองหน้าอก หน้าตื่นเต้น
"ห้ามมอง..."

วีนาในร่างธนัท แช่ในน้ำ พยายามมองบนอยู่ตลอดเวลา

ธนัทในร่างวีนาแช่ออนเซ็น หื่นๆ
"สัญญา ต้องเป็นสัญญา"

วีนาในร่างธนัท แช่ในน้ำ พยายามหาที่หลบๆ และถอดผ้าขนหนูออก

ธนัทในร่างวีนาแช่ออนเซ็น ก่อนจะเหล่ลงต่ำ แต่กลับสะดุดสายตาที่รอยแผลเป็นบางอย่างตรงหัวไหล่
วีนาสงสัย พยายามเอี้ยวดู

ธนัทในร่างวีนา เหมือนจะเอะใจและอยากรู้อะไรบางอย่าง เขาขึ้นจากน้ำ ก่อนเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวมาพัน ยืนมองหน้ากระจก ก่อนตัดสินใจเอี้ยวตัวหันหลังมองในกระจก
แผลเป็นและรอยฟกช้ำ ที่แผ่นหลัง
ธนัทในร่างวีนาที่มองอย่างตกตะลึงก่อนจะสงสาร
ธนัทในร่างวีนา แววตาสงสารจับใจ

ธนัทในร่างวีนา นั่งมอง วีนาในร่างธนัท ที่เล่านั่นนี่ ยิ้มแย้ม พลางสอนท่านั่นนี่ให้เขาอย่างตั้งใจ
เขามองแววตาที่มุ่งมั่นในร่างของตัวเองอย่างไม่คุ้นตา เขาไม่เคยมีแววตาแบบนี้เลย วีนาในร่างธนัท หันมาเห็นว่าเขาเหมือนเหม่อๆ
"อย่างแรกนะ ต้องตั้งการ์ด ฟังฉันดี ๆนะ ขากว้างๆหน่อย ถ้าเป็นมวยสากล ก็อย่างนี้ปกติ ขวาใกล้ๆคาง ออกอาวุธ นี่คือแยบนะ ซ้ายคว่ำมัด อันนี้สำคัญ แต่ถ้าเป็นแบบมวยไทย สูงๆได้ แต่ถ้าสตั๊นท์ เราสามารถที่จะออกมัดกว้างๆ มันไม่สมจริง แต่ว่าในภาพจะสวย" วีนาในร่างธนัทอธิบายพร้อมท่าประกอบ
อีกฝ่ายสะดุ้งจากอาการเหม่อ "ห๊ะ เออ"
"ฟังฉันบ้างป่าวเนี่ย"
"อื้อ"
"ตั้งใจฟังหน่อยสิ เอาอีกทีนะ ตั้งการ์ด"
"คุณทำให้ผมชอบตัวเองมากขึ้นนะ"
วีนาในร่างธนัทงงๆ
"อะไรอ่ะ"
ธนัทในร่างวีนาว่า
"ผมชอบตัวเองตอนที่มีคุณ" เอามือปิดตาก่อนจะเขย่งขึ้นจูบ ทั้งคู่สลับร่างกลับให้คนดู จูบกันพักหนึ่งสลับร่างคืน
ธนัทในร่างวีนาค่อยเอามืออกจากการปิดตาแล้วค่อยๆลืมตาขึ้น
"วีนา...ผม..." กำลังจะพูดว่ารักคุณอยู่แล้วเชียว เสียงโทรศัพท์ธนัทดัง
หน้าจอโทรศัพท์ เป็นหน้าคุณแข เสียงเรียกเข้าดังต่อเนื่องกดดัน
วีนาหันขวับมามองท่าทางตกใจ ธนัทยืนนิ่ง ก่อนจะพูดว่า
"โทรศัพท์คุณมาอีกแล้ว จะเอาไงดี ต้องเป็นคุณหรือเป็นฉันล่ะ"
ธนัทในร่างวีนา
"คุณรับเถอะ"
"แน่ใจนะ แม่คุณอ่ะ"
"รับเถอะ ยังไงคุณก็หลบไม่ได้หรอก"
วีนาในร่าวงธนัทกลัวๆก่อนตัดสินใจรับสาย "ฮัลโหล"
คุณแขเสียงเฉียบขาด "ธนัท แม่ขอพูดกับผู้หญิงคนนั้นหน่อย" วีนาในร่างธนัท ส่งโทรศัพท์ให้ธนัทในร่างวีนา "เขาจะคุยกับคุณอ่ะ หรือ คุยกับฉัน ไม่ใช่ คุยกับคุณอ่ะ"
"เอามาเถอะ" วีนาในร่างธนัทยื่นมือไปรับโทรศัพท์ และรับสายมาคุย "ฮัลโล"
"นี่ที่เธอพูดวันนั้นว่าจะไม่มีอะไร ไม่มีวันมีอะไรกับลูกชายฉันนี่ เธอพูดไปอย่างงั้นๆใช่ไหม ...
เธอนี่ไม่เบาเหมือนกันนะ"
ธนัทในร่างวีนานิ่ง แววตากร้าวขึ้นนิดๆ
"เอาเป็นว่า...สามสี่วันที่อยู่ที่โน้น เธออยากได้อยากมีอะไร ก็รีบๆ ชี้ซะ ถือซะว่าเป็นค่าตัว กลับมาฉันมีเรื่องที่จะต้องคุยกับเธอ บอกธนัทด้วยนะ ถ้าเขากลับมาช้าเท่าไหร่ เธอจะโดนหนักขึ้นเท่านั้น" แล้วคุณแขก็วางสาย
ธนัทในร่างวีนา หน้าตากังวลเบาๆ อย่างหนักใจก่อนจะตัดสินใจโทรหามิวะ

"มิวะ จองตั๋วกลับให้เราสองคนด่วนที่สุด" ทั้งสองมองหน้ากันนิ่ง

อ่านต่อตอนที่ 9