อลเวงรักสลับร่าง ตอนที่ 7 : สลับร่าง... สำคัญที่ “จู๋” !

Secret Garden อลเวงรักสลับร่าง ตอนที่ 7 : สลับร่าง... สำคัญที่ “จู๋” !

บทประพันธ์จากซีรีส์เกาหลี Secret Garden
บทโทรทัศน์ : เนปาลี

วีนาเดินไปนั่งเก้าอี้อย่างโกรธๆ ธนัชเดินตามไปนั่งข้างๆ วีนาขยับลุกหนีเดินไปนั่งปลายเก้าอี้ ก่อนจะพึมพำ ธนัทหยิบน้ำขึ้นมาดื่มด้วยความโมโห

"นี่... เชื่อผมสิ แลกกับอะไรก็ได้ ผมอยากให้เราเข้าใจกัน ผมอยากเข้าใจคุณ"
วีนายิ้มเยาะ "ก็ลองมาเกิดเป็นฉันดูสิ"
ไม่ทันขาดคำ ฟ้าก็ร้องออกมาดังลั่น ธนัทรีบนั่งเอามือปิดหู วีนาเดินไปนั่งปลายเก้าอี้อย่างโกรธๆ ก่อนจะพึมพำออกมาพร้อมกัน
ทั้งคู่เริ่มโงนเงนไปมาก่อนจะหลับลงไป
สองคนค่อยล้มตัวลงหลับ ก่อนที่ฝูงหิ่งห้อยจำนวนมากบินมาวนเวียน รอบ ๆ ตัวเขา

เช้าต่อมา ... ที่สถานีรถไฟ Secret Garden ลมพัดเข้ามาสบายๆ แล้วทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

ทั้งสองคน สลับร่างกัน วีนาอยู่ในร่างธนัท และธนัทอยู่ในร่างวีนา
วีนาในร่างธนัท ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นอย่างงงๆ มองไปรอบๆ ค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งรวบรวมสติ ก่อนหันไปเห็นตัวเองนอนอยู่ข้างๆ
วีนาในร่างธนัท ยังง่วงๆงงๆ ลุกขึ้น บิดขี้เกียจ ยืดเส้นสายแบบนักกีฬาหน่อยๆ ก่อนจะนึกอะไรได้ร้อง "เฮ้ย" แล้วหันขวับไปที่ร่างของตัวเองนอนหลับอยู่อย่างอ้าซ่า...

วีนาในร่างธนัทเดินเข้าไป มองร่างตัวเองที่นอนอยู่อย่างตกใจมากขึ้นเรื่อยๆ เธอค่อยๆเอามือจิ้มๆไปตามร่างของตัวเธอเอง มือสั่นปากสั่น
วีนาในร่างธนัท ทำหน้าตาเหมือนจะร้องไห้
ธนัทท่าทางสาวๆไปที่กระจกหน้าต่างรถไฟ มือสั่นปากสั่น กรีดร้อง
ธนัทในร่างวีนาตื่นขึ้นมา งงๆเดินเข้าไปหาต้นเสียง
"คุณ...คุณ"
ธนัทค่อยๆหันตัวเองมองกระจกหน้าต่างสถานี
ทั้งคู่ยืนคู่กันในกระจก มองหน้ากัน
ธนัทค่อยๆหันตัวเองมองกระจกหน้าต่างสถานี กรีดร้อง โหยหวน

ตอนเช้า มิวะ เดินไปมาถามทีมงาน เยื้องไปด้านหลังเห็นทีมงานถ่ายทำกำลังรออยู่
"ม็อก แล้วคุณธวัชกับคุณวีนาอยู่ไหนอ่ะค่ะ"
ทีมงานบอก "อ้าว พวกเราก็รอถามคุณมิวะอยู่เหมือนกันนะคะเนี่ย"
"เอ๊ะ...อย่างงั้น ขอโทร.หาเขาดีกว่ามั้ย"
มิวะกำลังจะโทรหาธนัทระหว่างนั้น มีทีมงานญี่ปุ่นเดินเข้ามาหามิวะ
ทีมงานญี่ปุ่นบอกว่า
"เมื่อกี้ถามเจ้าหน้าที่โรงแรม เขาบอกว่า คุณธนัทกับคุณวีนาไม่ได้กลับมาโรงแรมเมื่อคืนค่ะ"
มิวะหันมาบอกกับทางทีมงานถ่ายทำ
"เอ๊ะ..เขาบอกว่า เมื่อคืนนี้ คุณธนัทกับคุณวีนา ไม่ได้กลับมาที่โรงแรมเมื่อคืนอ่ะ ทำไงดี"
"อ้าว แล้วอย่างนี้พวกเราจะทำยังไงอ่ะค่ะ"
"นั่นนะสิค่ะ งั้นมิวะขอโทร.หาคุณธนัทอีกทีนะคะ"
"ค่ะ"

มิวะเดินมาถึงมุมที่ไม่มีคนเห็น รีบกดโทรศัพท์หาธนัท

ธนัทในร่างวีนา เดินไปมาเครียดๆที่บริเวณเก้าอี้ยาวหน้าสถานีรถไฟ secret garden พึมพำท่องอาขยาน

ธนัทในร่างวีนาพึมพำวนๆ เครียดๆคิดๆ
"คุณ...คุณ คุณ เกิดอะไรขึ้นอ่ะ เกิดอะไรขึ้นอ่ะ"
ธนัทในร่างวีนาหยุดเดิน จับไปที่หน้าของวีนาในร่างธนัท ก่อนจะเริ่มเอามือจับๆตามตัว แล้วเริ่มมาป้วนเปี้ยนไปมาแถวๆหน้าอก แบบทั้งตื่นเต้น ธนัทในร่างวีนาหันมาเห็นพอดี เอามือตีเพี๊ยะเข้าให้อย่างแรง
วีนาในร่างธนัทบอก "อย่าไปจับนมฉันสิ"
ธนัทในร่างวีนาบอก "ผมก็แค่อยากเช็คว่ามันเป็นเรื่องจริงอ่ะ"
"จริงสิ ยิ่งกว่าจริงอีก..." วีนาในร่างธนัทน้ำตาคลอ "มันเกิดอะไรขึ้นกับเราอ่ะคุณ มันเกิดอะไรขึ้นกับเราอ่ะ"
"นี่คุณ ผมก็ไม่รู้ ผมแค่เคยดูในหนังบ๊องๆอ่ะ"
"คุณ ในหนังบ๊องๆ เขาทำไงอ่ะ เข้าทำไงอ่ะคุณ เร็วสิคุณ เขาทำไง"
"นี่คุณ ขอผมคิดก่อน" ธนัทในร่างวีนาครุ่นคิด "ผมคิดออกอย่างเดียว เราต้องกลับไปที่นั่น"

ทั้งสองเดินย้อนกลับทางเก่า ดูงงๆและร้อนใจทั้งคู่
"ทางนี้คุณ ทางนี้"
พวกเขาเดินไปจนสุดทางที่น่าจะเป็นทางเดินไปต้นไม้ใหญ่ แต่กลับพบวัดแห่งหนึ่ง
ธนัทในร่างวีนา มองไปมองมาแบบงงๆ
"คุณ ผมว่าเมื่อกี้เรามาถูกทางแล้วนิ ผมจำทางเดินข้างล่างได้ และพอเราขึ้นมา มันจะต้องมีต้นสนหงิกๆอ่ะและก็ต้นไม้ใหญ่ แล้วก็เป็นร้านอาหาร ใช่มั้ยคุณ"
"ใช่ แล้วทำไมมันกลายเป็นศาลเจ้าล่ะ"
เสียงสายเรียกเข้าดัง ธนัทในร่างวีนารู้สึกว่าโทรศัพท์ในกระเป๋ากำลังสั่นและส่งเสียง จึงบอกให้วีนาในร่างธนัชรับสาย
"คุณ...โทรศัพท์"
"ฮาโล..."
เสียงมิวะถาม "ฮาโลๆ คุณธนัช นะคะ อยู่ไหนค๊า"
"ไม่ใช่...คุณ..ธนัช...ค่ะ" วีนาในร่างธนัทบอก
ธนัทในร่างวีนาเริ่มได้สติดึงโทรศัพท์จากมือวีนาในร่างธนัท และคุยโทรศัพท์ ตัดบททันที
"ไม่มีอะไร ไม่ต้องห่วง แค่นี้นะ"

มิวะมองโทรศัพท์งงๆ ก่อนพึมพำ
"วางสายทำไมว่ะ เออ อะไรของเขา"

ธนัทในร่างวีนาบอก
"ทีหลังอย่ารับโทรศัพท์ใครอีกนะ"
ธนัทในร่างวีนาเดินเขามาคุยเป็นภาษาญี่ปุ่นกับคุณลุงกวาดใบไม้เปลี่ยนสีที่ลานวัด
"ขอโทษนะครับ ต้นไม้ใหญ่ๆ อยู่ตรงไหนครับ"
วีนาในร่างธนัทบอก
"อุ้ย ฉันพูดภาษาญี่ปุ่นได้อ่ะ"
"ผม ไม่ใช่คุณ"
ธนัทไม่สนใจมัวแต่ตื่นเต้น เมื่อลุงบอกว่า
"ไม่มีนะ...ที่นี่ไม่มีต้นไม้ใหญ่"
"มีสิ เมื่อคืนผมยังไปอยู่เลย"
"ผมเกิดที่นี่ ไม่มีต้นไม้ใหญ่เลยนะครับ"
ธนัทในร่างวีนางง
วีนาในร่างธนัทเขย่าแขน "เขาว่ายังไง เขาว่ายังไงคุณ"
"เขาบอกว่าไม่มีต้นไม้ใหญ่แถวนี้"
วีนาในร่างธนัทถึงกับหน้าเสีย "ไม่มีต้นไม้ ไม่มีจริงๆหรอคุณ"
ธนัทหน้าเครียด วีนาอึ้งๆ แบบงงไปหมด สะอื้นออกมาเบาๆ เนื่องจากเธอปวดฉี่มาได้พักใหญ่แล้ว แล้วก็เริ่มอั้นไม่ไหว
วีนาในร่างธนัทบอก
"ฉันไม่อยากเป็นผู้ชายอ่ะ ฉันไม่อยากเป็นผู้ชาย" แล้วร้องไห้โฮ "ฉันไม่อยากเป็นผู้ชายอ่ะ"
"คุณๆ เดี๋ยวๆ อย่าร้องไห้สิ ผมไม่ชอบให้หน้าตัวเองเลอะน้ำตานะ"
"จะเอายังไงอ่ะคุณ"
"คุณใจเย็นๆก่อนนะ มีปัญหาอะไรค่อยๆแก้กันไป ไม่ต้องห่วงหรอกน่ะ"
วีนาในร่างธนัทพยายามกลั้นสะอื้น นั่งหนีบสุดฤทธิ์ ก่อนพูดว่า "ห่วงสิ ห่วงมากๆด้วย"
"ทำไมอ่ะ"

วีนาในร่างธนัทหันมา พยายามกลั้นสะอื้น นั่งหนีบสุดฤทธิ์ ก่อนพูดว่า "ปวดฉี่อ่า"

ธนัทในร่างวีนา จับ วีนาในร่างธนัท ที่หลับตาปี๋ยืนหนีบไว้สุดฤทธิ์ ก่อนจะพยายามอธิบายอย่างใจเย็น

"คุณๆ ใจเย็นๆนะคุณ มันก็จะอุ่นๆหน่อย จับมันให้ตรงๆล่ะกัน"
"ฉันไม่จับ" วีนาในร่างธนัทส่ายหน้าหลับตาปี๋ ยืนหนีบขาแน่น
"คุณต้องจับ ธรรมชาติของผมมัน...เอียงไปทาง..." ธนัทในร่างวีนาหน้าตาลำบากใจที่จะอธิบาย
อีกฝ่ายส่ายหน้าหลับตาปี๋ ยืนหนีบขาแน่น ธนัทพูดต่อ "เอียงๆ เอียงซ้าย อื้ม"
"โอ๊ย...ฉันไม่รู้ ฉันไม่สน ฉันไม่ฉี่แล้ว"
"ไม่ได้คุณ ต้องจับอ่ะ"
"หึ...ไม่จับอ่ะ"
วีนาในร่างธนัทบอก "ต้อบจับ"
"ไม่จับไม่จับ"
"ถ้าคุณไม่จับ มันจะไหลเลอะเทอะไปหมดเลยนะคุณ"
"ไม่ปวดแล้วๆ"
"เดี๋ยวๆ คุณๆ คุณปวดคนเดียวที่ไหน เดี๋ยวผมก็ต้องปวดไง ถือว่าเจ๊ากันไปนะคุณ"
วีนาในร่างธนัทกระทืบเท้าร้อง "ฉันไม่ได้อยากเจ๊า ไม่ได้อยากอะไรทั้งนั้น ฉันไม่อยากเป็นแบบนี้"
"โอเคๆ ผมเข้าใจ ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ โอเคนะ"
วีนาพยักหน้าทั้งที่ยังสะอื้นหน้าจ๋อย
ธนัทในร่างวีนาบอก
"ฟังนะ ปวดฉี่ก็ต้องฉี่ ผมไม่รู้ว่าเราจะกลับไปเป็นแบบเดิมได้หรือเปล่า แต่เราจะพยายามกันทุกทาง เฉพาะนั้น ตอนนี้ไปฉี่ เพราะผมไม่อยากเป็นนิ่ว"
วีนาในร่างธนัท พยักหน้าก่อนจะถามว่า "มันมีทางที่ไม่ต้องจับไอ้นั้นมั้ย"
อีกฝ่ายสั่นหน้าอย่างมุ่งมั่น "ผมอยู่กับมันมาตลอด ไม่มีทางอื่นหรอก"
วีนาในร่างธนัทหน้าตาว้าวุ่นปนทรมานสุดๆ ยืนหนีบอย่างไม่ไหวแล้ว ก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำไปอย่างจำยอม
ธนัทในร่างวีนา ชะเง้อมองตามก่อนจะตะโกนว่า
"คุณตอนรูดขึ้นอ่ะ ระวังซิบ...."
ไม่ทันขาดคำเสียงร้องกรี๊ดดังยาวออกมาจากห้องน้ำ...
ธนัทในร่างวีนาหน้าเสีย ตะโกนกลับเข้าไป
"น้องผม !"

วีนาในร่างธนัทนั่งตัวงอบนเก้าอี้ มี ธนัทในร่างวีนา นั่งข้างถามอย่างร้อนใจ
"เลือดออกมั้ย"
วีนาในร่างธนัทส่ายหน้า "ไม่รู้อ่ะ แต่เจ็บ เจ็บมากเลยอ่ะ"
วีนาพุ่งเข้าไปปลดกางเกงธนัท "ขอผมดูหน่อยสิ"
วีนานั่งคุกเข่าที่พื้นเตรียมถอดกางเกงธนัทกลางสวน กำลังจะขอดู
อีกฝ่ายนึกได้ "ว๊าย จะบ้าหรอ ทำอะไรของคุณเนี่ย เดี๋ยวใครก็มาเห็นเข้าหรอก คุณนิ.." ก่อนดึงตัวออกทันที
"ทีหลังคุณจะทำอะไรนะ คุณก็ระวังหน่อยแล้วกัน...คุณก็น่าจะรู้ว่ามันสำคัญกับผมมาก แล้ว...มันอาจจะสำคัญกับคุณในวันหนึ่งด้วย"
"บ้า"
"อ้อ แล้วผมลืมบอก วันหลังคุณก็นั่งฉี่สิ จะได้ไม่ลำบากใจมากนักน่ะ"
"นั่งฉี่" วีนาตีธนัท "แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก"
ธนัทในร่างวีนา เดินไปเดินมา
"แล้วจะเอาไงดีอ่ะ"
ธนัทในร่างวีนาส่ายหน้าคิดๆ
"หรือ เราอาจต้องล้ม ล้มฟาด ให้สลบ มันอาจเป็นเรื่องของระบบประสาท"
"ใช่ๆ ฉันจับคุณทุ่มลงที่พื้นได้นะ"
"เดี๋ยวๆ คุณหมายถึงว่า คุณจะเอาร่างของผม มาจับร่างของคุณทุ่มลงไป ให้สลบ"
วีนาในร่างธนัทอึ้งๆ แบบเห็นด้วย
"ไม่ๆๆ เราจะไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด เราจะไม่ทำให้ร่างกายของอีกฝ่ายเสียหายเป็นอันขาด
คุณเข้าใจมั้ย คุณกับผมเราเหมือนคนคนเดียวกัน ถ้าคุณหรือผมเจ็บ แปลว่าเราทั้งคู่เสียหาย" ธนัทบอก
"โอเค"
"ผมจะไม่ยอมให้หน้าผม ผิว คิ้ว ปาก ฟัน ของผมเป็นแผลหรือ......."
"โอเคๆๆ รู้แล้วหน่า แล้วไงอ่ะ" วีนา คิด "หรือเราอาจจะ ต้องหลับ แล้วก็ตื่นมา ทุกอย่างก็หาย
ใช่ๆ ฉันเห็นในหนัง ล้มหัวฟาด แล้วภาพก็ตัดไป หมดสติพร้อมกัน แล้วภาพก็ตัดไป หรือไม่ก็หลับก็พร้อมกัน อันนี้ฉันไม่เคยเห็นอ่ะ หรือว่าเราต้อง… " วีนาหยุดพูด จู่ๆ
อีกฝ่ายหันมาถาม "ต้องอะไร"
วีนาในร่างธนัท ลังเลก่อนจะพูดว่า "จูบกันอ่ะ"
ธนัทในร่างวีนา คิดแป๊บนึงก่อน รีบมานั่งข้างๆ
"เป็นวิธีที่น่าสนใจนะ แต่ว่าใครจูบใครอ่ะ ผมจูบคุณหรือคุณจูบผม หรือว่าต้องเป็นคุณในร่างผม จูบผมในร่างคุณ...ช่างมันเถอะคุณ"
ธนัทในร่างวีนา โน้มตัวไปวีนาในร่างธนัท อีกฝ่ายผละหนี "เฮ้ย.."
"คุณเดี๋ยวสิ...คุณมันต้องจูบ...คุณ"
ธนัทในร่างวีนาเดินตามพร้อมร้องเรียกให้อีกฝ่ายหยุด
"คุณ..นี่คุณเดี๋ยวสิ ก็มันเป็นความคิดคุณเองไม่ใช่หรอ ไม่เอาน่าคุณ ลองดู คุณ...."
ธนัทในร่างวีนายังคงเดินตามตื้ออีกฝ่าย
"ฟังผมก่อน"
"อะไรอีก"
"มันก็แค่จูบเอง ความคิดคุณด้วยนะ"

"เอะ อ่ะ เอะอ่ะ อะไรก็จูบ"

ธนัทในร่างวีนาบอก

"ใครเป็นคนคิด..คุณ..นี่ นี่ เดี๋ยวๆ ผมว่าเราต้องลอง"
ธนัทในร่างวีนา มองไปหาอะไรสักอย่าง มาปีนจนความสูงเท่าอีกฝ่าย ก่อนจะโอบเข้ามาแล้วจูบทันที
วีนาในร่างธนัท ร้องอุ๊ยเบาๆ แล้วก็เงียบไป
ทั้งคู่หลับตาปี๋จูบกัน วีนาในร่างธนัท ลืมตา สำรวจๆ แบบคืนร่างยังวะ
"ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลย"
"หรือว่าคุณต้องเป็นคนจูบผม ...จูบสิ"
วีนาในร่างธนัทพยักหน้า ถอนหายใจ "อ่ะ อ่ะ อ่ะ ก้มลงมาสิ"
ธนัทในร่างวีนา ก้มลงมาหา วีนาในร่างธนัท ทั้งสองจูบกัน
วีนาในร่างธนัทหลับตาปี๋พยักหน้า
ทั้งคู่จูบกันอย่างจำยอมในตอนแรก...ก่อนจะจูบกันจากใจในเวลาต่อมา...อย่างเคลิบเคลิ้ม
ธนัทในร่างวีนาแซว
"เคลิ้มเชียวนะ"
"บ้า... คุณบอกให้นานๆ"
"คุณ..เราต้องกลับไปเป็นปกติให้ได้ ก่อนกลับ"
วีนาในร่างธนัทบอก
"เอ๊ะ หรือว่าเป็นเพราะว่า น้ำที่คุณป้าเขาให้มา พอดื่มไปแล้ว สลับร่างกันอย่างนี้ ใครจะไปรู้ใช่มั้ย ว่าญี่ปุ่นเขาเป็นเมืองเทคโนโลยีอ่ะ"
"น่าสนใจ"
"แล้วก็..ป้าเขาต้องมียาแก้ด้วย มันต้องแพงมาแน่เลยอ่ะ...ใช่ๆ เขาต้องรู้ว่าคุณน่ะ รวยมาก เขาก็เลยแบล็คเมล์...เป็นเพราะคุณคนเดียวเลยเนี่ย"
ธนัทในร่างวีนาบอก
"ผมกำลังคิดอยู่"
"คิดไรอ่ะ"
"คิดว่าการอยู่ในร่างของผม มันช่วยทำให้คุณฉลาดขึ้น มาอีกนิดนึงอ่ะ"
วีนาในร่างธนัทโวย
"อะไรของคุณเนี่ย เวลานี้แล้วยังจะมางี่เง่าอีก"
"นี่..ป่าเถื่อน.. ป่าเถื่อนแล้ว ยังพูดไม่เพราะอีก"
วีนาในร่างธนัททำท่าจะคลั่งใจตายใส่
ธนัทในร่างวีนาบอก
"เอาน่าคุณนี่..ผมสัญญานะ ผมจะหาทางออกให้ได้"
ทั้งสองคนหันมามองหน้ากัน กอดปลอบใจกัน และเดินเคียงคู่กันไป
"สัญญานะ" เธอว่า
"อื้ม"
ทั้งสองคนเดินไปตามทาง วีนาในร่างธนัท ดูตื่นตาตื่นใจกับต้นไม้และธรรมชาติ ธนัทในร่างวีนา เฝ้ามองอย่างประทับใจ แววตาเต็มไปด้วยความรัก
ใบไม้ตกลงมาบนเสื้อของวีนาในร่างธนัท ธนัทในร่างวีนาเห็นจึงเดินเข้ามาหาหยิบใบไม้ออกจากเสื้อให้ ทั้งสองยิ้มให้กัน

หน้าเรียวกัง หรือโรงแรมขนาดเล็กแห่งหนึ่ง
ธนัทในร่างวีนาเดินเพลียๆเข้าไป โดยมี วีนาในร่างธนัท เดินตามเข้าไป
"คุณ..เรียวกัง"
วีนาในร่างธนัทงง
"เรียวอะไรนะ"
"เรียวกัง…ที่พักอ่ะ" ธนัทในร่างวีนาจับมืออีกฝ่ายเดินเข้าเรียวกัง
พนักงานญี่ปุ่นต้อนรับ ธนัทในร่างวีนาเช็คอิน ส่วนวีนาในร่างธนัทแอบดูอย่างตั้งใจ
"คุณ..เราต้องอยู่ห้องเดียวกันนะคุณ"
วีนาในร่างธนัท พยักหน้าเหนื่อยๆ
"ก็มันมีห้องเดียว..นี่คุณจะมาหาว่าผมหื่นไม่ได้นะ"

พนักงานยื่นกุญแจห้องให้ธนัทในร่างวีนา

ธนัทในร่างวีนาเดินเข้าห้องไปด้วยท่าทีนิ่งสงบ ขณะที่วีนาในร่างธนัทเดินตามเข้ามาอย่างตื่นเต้นกับห้อง

"สวยจัง" วีนาในร่างธนัทรีบเดินไปริมหน้าต่าง
ธนัทในร่างวีนา วางกระเป๋า สิ่งของต่างๆลง และเดินเข้าไปหาวีนาในร่างธนัท
วีนาในร่างธนัท หันมาหาบอก "สวย"
"ผมพร้อมแล้วนะ"
"พร้อม พร้อมอะไรอ่ะ"
ธนัทในร่างวีนาบอกอีกฝ่าย
"คุณคิดมั้ยว่าที่เราทำมาทั้งหมดเนี่ย มันอาจจะยังไม่พอ"
"ไม่พอ...อะไรไม่พอ"
"ฟังนะ การที่เราสองคนเนี่ย จะสลับร่างคืนได้ มันอาจต้องใช้ความแนบชิดมากกว่าการจูบ...
เราอาจต้องมีกิจกรรมบางอย่างที่...แนบแน่นกว่านั้น"
วีนาในร่างธนัทครุ่นคิด "แนบแน่น"
"นี่..คุณผมอาจจะไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ในร่างของคุณ ช่วงแรกมันอาจจะมีขลุกขลักนิดหน่อย"
วีนาในร่างธนัทโกรธ ดีดหูไปทีหนึ่ง เพราะไม่รู้จะทำยังไง
ธนัทในร่างวีนาร้องลั่นเอามือปิดหู "โอ้ยย คุณๆ นี่ บอกให้พูดดีๆไง...ป่าเถื่อน"
"ฉันไม่อยากจะเชื่อคุณเลย..ว่าเวลาแบบนี้ยังจะคิด..ไหนบอกจะไม่คิดเรื่องหื่นๆไง" เมื่อไม่รู้จะทำยังไง เลยดีดหูธนัทในร่างวีนาไปอีกหลายที "เข้าห้องมายังไม่ถึงไหน จะเอาละ"
"ผมกำลังคิดอยู่นี่ไง แต่มันคิดไม่ออก สมองคุณมีรอยหยักหรือเปล่าก็ไม่รู้ อีกอย่างขาก็สั้น ทำจังหวะการเดินของผมเสียไปหมดเลย พูดก็พูดเถอะ ผมว่าผมเดือดร้อนกว่ามากนะที่ต้องมาอยู่ในร่างของคุณเนี่ย"
"ฉันก็ไม่ได้อยากเป็นคุณเลยสักนิดนะ...ไม่เห็นจะเข้าท่าตรงไหน แถม ไอ้นั้นก็..."
"ทำไม..."
"เบี้ยว..."
"คุณ.."
"เบี้ยว เบี้ยว เบี้ยว"
"พอเถอะคุณ ปวดหัว เกิดมาสามสิบปี ไม่เคยทะเลาะกับใครบ่อยอย่างนี้เลย" ธนัทในร่างวีนาบอกเดินออกจากห้องไป
"คุณ คุณ คุณจะไปไหนอ่ะ คุณทิ้งฉันไว้อย่างนี้ไม่ได้นะ คุณ..."

ธนัทในร่างวีนาเดินฮึดฮัดออกมา โทรศัพท์เรียกเข้า ธนัทในร่างวีนาหยิบออกมาดู มองพาลๆ ก่อนกดสายทิ้งและเดินไป

แคนวางสาย ... หน้าตาดูเป็นกังวลเบาๆ เขาจะโทรไปทักทายวีนาซะหน่อย อยากจะถามว่า สนุกมั้ยที่ญี่ปุ่นนั่น แต่กลับโดนวางหูใส่ซะงั้น

ที่ประตู โต้งเคาะเบาๆ สองสามทีก่อนโผล่หน้าเข้ามา ยิ้มๆ
"บอสครับ มีแขกมาขอพบ"
"ใคร...วันนี้ผมไม่ได้นัดไว้นิ" แคนบอก
โต้งยิ้มๆ "แต่ว่าเขามาถามหาสตั๊นท์ผู้หญิงที่ชื่อวีนานะครับ"
แคนนิ่งๆ และพยักหน้าตอบรับไป
ครู่ต่อมา ไอด้า ในชุดสูทกึ่งทางการ แต่ก็ดูทะมัดทะแมง ยื่นนามบัตรให้แคน
"ขอบคุณครับ"
"ไอด้านะคะ ตอนนี้กำลังทำโปรดักชั่นเล็ก ๆอยู่"
แคนพยักหน้า ยิ้มๆ แนะนำตัว "แคนครับ ส่วนนี้โต้งเป็นผู้ช่วยผมครับ"
"ค่ะ"
"เชิญนั่งก่อนครับ" แคนเชื้อเชิญ
"คือ พอดีทางเรารับงานของศิลปินท่านหนึ่งไว้ แล้วทางนั้นเค้าก็ระบุมาว่า อยากจะร่วมงานกับสตั๊นท์สาวฝีมือดีของที่นี่ ที่ชื่อคุณวีนาน่ะค่ะ"
"ครับผม แต่ตอนนี้คุณวีนาไปญี่ปุ่นครับ อีกสองวันจะกลับ ทางเรามีพอร์ทงานของคุณวีนาเดี๋ยวจะส่งให้คุณดูก่อน"
"ไม่เป็นไรเลยค่ะ ไอด้าทำการบ้านมาบ้างแล้ว ฝีมือเธอดีจริงๆ อีกอย่างลองเช็คๆมาแล้ว ในสายสตั๊นท์เธอก็เป็นคนเดียวที่ทำแอคชั่นบนรถได้ นี่เป็นเรื่องสั้นกับสตอรี่บอร์ดน่ะค่ะ" ไอด้ายื่นซองน้ำตาลให้ "ไอด้าอยากให้ทางคุณแคนลองดู แล้วก็เรื่องราคาเสนอราคามาได้เลยนะคะ ทางเราไม่อั้น ขอแค่ได้คุณวีนามาร่วมงาน"

"ได้ครับ เดี๋ยวผมจะให้วีนาดูสตอรี่บอร์ด และให้เธอตัดสินใจเองว่าเธอจะรับงานนี้หรือป่าว"
ไอด้ายิ้มๆ "เอ้า...คุณวีนาไม่ได้เป็นลูกจ้างของที่นี่หรอกหรอค่ะ"
"ที่นี่เราทำงานกันเป็นทีมครับ ส่วนมากงานสตั๊นท์ค่อนข้างหนัก อันตราย ถ้าวีนาอยากจะรับจริงๆเนี่ย พวกเราทุกคนก็พร้อมที่จะช่วย เรื่องเงินเป็นเรื่องเล็กครับ"
"ก็.. ดูอุดมคติดีนะคะ...ยังไงไอด้า ฝากให้คุณแคน ช่วยบอกคุณวีนาว่าดิฉันและศิลปินที่ชื่อ เรย์ อยากจะร่วมงานด้วยค่ะ"
"เป็นเกียรติครับ"
"งั้นไอด้าไม่รบกวนเวลาแล้วดีกว่าค่ะ ยังไงหวังว่าเราจะได้ร่วมงานกันนะคะ"
ไอด้ายื่นมือไปรับแคน แสดงความยินดีที่ได้รู้จัก
"ยินดีครับ"
"เชิญครับ เดี๋ยวผมไปส่งครับ"
ไอด้าเดินออกไป แคนยิ้มๆ เขารู้ว่าวีนาจะรับงานนี้แน่ๆ

ธนัทในร่างวีนาเดินไปนั่งที่บาร์เล็ก ๆแห่งหนึ่งอย่างกลุ้มๆ ก่อนจะสั่งสาเกมาทาน ในร้านมีกลุ่มชายท่าทางเมาๆ นั่งอยู่ 3 คน
"สาเกร้อนที่หนึ่งค่ะ"
โต๊ะใกล้ๆ มีนักเลงชายชาวญี่ปุ่นตัวเบ่อเร่อ สองสามคน หันมามอง
เคนจิมองเหล่ๆ "สาวสวยนั่งทานสาเกคนเดียวนี่มันช่างน่ารัก"
เพื่อนตะโกนแซว "โคตรน่ารัก มาทานด้วยกันดีกว่ามั้ยจ๊ะ"
ธนัทในร่างวีนานั่งอารมณ์เสียเบาๆ ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นร้าน เป็นภาษาญี่ปุ่น
"เงียบเถอะน่า หนวกหูจริง"
"โอ๊ะ พูดจาห้าวหาญซะด้วย" เคนจิว่ะลางลุกเดินมา
ชายชาวญี่ปุ่นสามสี่คนเดินมาหาวีนา หน้าตากรุ่มกริ่ม ธนัทในร่างวีนาหน้าเซ็งเบาๆ
เคนจินั่งประกบยิ้มๆ "น้องสาว มันเสียมารยาทนะ คนสวย"
"ถ้านายรู้ว่าฉันเป็นใคร นายจะไม่อยากมีเรื่องด้วยหรอกนะ"
เพื่อนทำท่าตกใจ เอามือมาวางบนต้นขาวีนา
"โอ๊ะ ซ่อนอะไรไว้เหรอ ที่ฉันต้องกลัว เอามาดูหน่อยสิ"
"อย่ามาจับฉันนะ เข้าใจมั้ย"

ชายชาวญี่ปุ่น งงๆ กับคำพูดของธนัทในร่างวีนา

วีนาในร่างธนัทเดินงุ่นง่านในห้องเบื่อๆ พยายามเอาหัวมุด กลั้นหายใจ ฮึดฮัดๆ หวังจะให้คืนร่าง มองนาฬิกาอย่างโมโหๆ ที่ธนัทในร่างวีนาทิ้งเขาให้อยู่คนเดียว แล้วเลยตัดสินใจออกจากห้องไป

ธนัทในร่างวีนา วิ่งแน่บออกมาจากบาร์ มีชายชาวญี่ปุ่นสองสามคน วิ่งไล่กวด

วีนาในร่างธนัท เดินออกมาจากเรียวกังหันซ้ายหันขวา เห็นธนัทในร่างวีนาวิ่งผ่านหน้าไป พร้อมกับกลุ่มชาย 2-3 คน จึงรีบวิ่งตามไป
ชาย 2-3 คนล้อมธนัทในร่างวีนาไว้ ก่อนจะรวบตัววีนาจากด้านหลังก่อนจะอุ้มจนตัวลอย
"เฮ้ย ปล่อย ปล่อย โอ๊ย ตัวเหม็นชะมัด"
ธนัทในร่างวีนา เห็นวีนาในร่างธนัทถูกอุ้มลอย ไปมาในมือชายชาวญี่ปุ่น วีนาในร่างธนัทมองนิ่งก่อนจะยิ้มอย่างสมน้ำหน้า
"คุณมาช่วยผมหน่อยสิ มองอะไรเล่า"
"เชอะ นี่ไปปากหมาใส่เขาเองล่ะสิ รับผิดชอบเอง"
วีนาในร่างธนัทดิ้นถูกอุ้มไปมาโดยชายชาวญี่ปุ่น ที่กำลังหัวเราะสนุก
ร่างวีนาร้องโวยวาย พยายามสู้แบบเงอะงะ "คุณ ไม่ตลกนะคุณ เฮ้ย" หันมาจะโกนบอก "นี่พวกมันจับก้นคุณด้วยนะเว้ย"
วีนาในร่างธนัทยิ้มๆทำเป็นเดินชิลล์ๆ
ธนัทในร่างวีนาดิ้นสู้แบบเงอะงะ และตะโกนบอก
"คุณๆ มันจะจับนมคุณแล้วคุณ"
ชายชาวญี่ปุ่น สามสี่คน เริ่มออกแนวลวนลาม วีนาในร่างธนัทชี้หน้าพวกนักเลง
"อย่าจับนมฉัน"
วีนาในร่างธนัทพุ่งเข้าใส่ชายชาวญี่ปุ่นสองสามคนพร้อมๆกัน ด้วยท่าที่สวยงามก่อนจะคว้าร่างวีนาไว้ในอ้อมแขนAction
ร่างธนัทจัดการชายชาวญี่ปุ่น สองสามคนนั้นได้ในที่สุด โดยมีร่างวีนามองดูแบบทึ่งๆ
"ผมแม่งโคตร เท่มากเลยว่ะ"
"ฉันย่ะ ไม่ใช่คุณ"
ธนัทในร่างวีนาทำท่าขู่ๆพวกนักเลง
สองคนจูงมือกันวิ่งหนี

วีนาในร่างธนัท คว้ามือ ธนัทในร่างวีนา กึ่งวิ่งกึ่งเดินมายังถนนสวยๆตอนกลางคืนพลางบ่นๆ
"ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า คุณจะทำตัวได้ทุเรศ ทุเรศอย่างนี้ ออกไปกินเหล้าในร่างของฉันเนี่ยนะ
ถ้าเกิดโดนยาสลบแล้วถูกลากไปข่มขืน ฉันจะทำยังไง"
อีกฝ่ายหน้าซีดๆ เหนื่อย หอบ "คุณอย่าพูดแบบนั้นสิ"
"ก็แล้วมันจริงมั้ย" ธนัทในร่างวีนาหันมามอง ก่อนตกใจ "นี่ หายใจไม่ออกใช่มั้ย"
วีนาในร่างธนัทพยักหน้าก่อนทรุดตัวลง
ธนัทในร่างวีนาบอก
"หายใจลึกๆ คุณ.. หายใจช้าๆ ลึกๆ หายใจก่อน ฟังฉัน หายใจลึกๆ หายใจลึกๆ"
วีนาในร่างธนัทบอก "ฉันเป็นหอบ"
ธนัทในร่างวีนา มองอีกร่างอย่างงง อีกฝ่ายบอก "ไม่ใช่ ร่างกายของฉันเป็นหอบ เมื่อไรฉันเหนื่อยมากๆ ฉันก็อย่างี้ หายใจไม่ออก"
"คุณเป็นสตั๊นท์เนี่ยนะ เดี๋ยวคุณก็ตายหรอก"
"หยุดบ่นได้แล้ว คุณอ่ะจะตาย ไม่ใช่ฉันนี่ฟังเสียงฉันนะ หายใจพร้อมกันนะ หายใจเข้า หายใจเข้าช้าๆ พร้อมกัน ออก...ช้าๆ ออก...เข้า ... ช้าลง ช้าลง"
ธนัทในร่างวีนาบอก
"โอเค ผมขอโทษนะ กับเรื่องที่เกิดขึ้น ผมไม่ทันคิดจริงๆ ว่าผมอยู่ในร่างของคุณ"
"ฉันจะรู้ตัวร่างกายฉันดี มันจะมีจังหวะของมัน คุณต้องคอยสังเกตนะ เมื่อไหร่ที่รู้สึกไม่เต็มอิ่ม คุณต้องหยุดคุณต้องพักก่อน และทุกอย่างจะดีขึ้นและกลับมาเป็นปกติ"
"โอเคละ"
"แน่ใจนะ"
"ผมไม่เป็นไรล่ะ"
"ค่อยๆลุก"
ธนัทในร่างวีนาหน้าเสียใจบอก
"คุณ..ผมขอโทษนะ กับเรื่องที่เกิดขึ้น ผมลืมคิดไปเลย ว่าผมอยู่ในร่างของคุณ"
"ช่างมันเถอะ ป่ะ กลับโรงแรมกัน เดี่ยวพวกมันตามมาเจออีก ถ้ามาเยอะฉันก็ไม่ไหวนะเหมือนกันอ่ะ" ธนัทในร่างวีนา มีอาการจะล้ม "คุณ.. ไม่ไหวล่ะ มา ขึ้นหลัง"
"คุณ..ไม่เอาอ่ะ ขี่หลังผู้หญิง มันน่าอายออก" ธนัทในร่างวีนาบอก
"อย่าเก๊กเลย ผู้หญิงตรงไหน ตัวอย่างกับควาย มา.."
วีนาในร่างธนัทปีนขึ้นหลังก่อนพึมพำ "คุณนี่ชอบพูดจา ไม่น่ารัก"
"ก็ดีแล้ว คุณจะได้ไม่ต้องรักไง"
"ไม่ทันแล้วอ่ะดิ..."
วีนาในร่างธวัทได้ยิน... แม้มันจะไม่ใช่คำบอกรัก แต่ความหมายมันก็เป็นเช่นนั้น เธอค่อยๆ ยิ้มออกมา

วีนาในร่างธนัทอยู่บนหลังอีกฝ่าย เดินไปบนถนนมืดๆ หนาวๆ ของเมืองซากะ

ทั้งสองคนเดินเข้าห้องมาช้าๆ เหนื่อยๆ ก่อนจะนั่งลงหมดแรงตรงริมหน้าต่าง

ธนัทในร่างวีนา หันมามอง อีกฝ่ายที่นั่งซึมๆ หงอยๆ ธนัทในร่างวีนากอดวีนาในร่างธนัทไว้
"สรุปใครเหนื่อยกันแน่เนี่ย"
"ผมขอบคุณนะ คุณเหนื่อยมามากแล้วอ่ะ ไปอาบน้ำ นอนเถอะไป๊"
"คุณ ฉันขอร้องเถอะ อย่าเพิ่งอาบน้ำได้ไหม ฉันทำใจไม่ได้จริงๆ อ่ะขอแค่คืนเดียว"
ธนัทในร่างวีนาอึ้งไป
"เผื่อพรุ่งนี้มันมีปาฏิหาริย์ เผื่อว่าพรุ่งนี้อะไรๆ จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมนะ นะ" วีนาในร่างธนัทบอก
ธนัทในร่างวีนามองเห็นใจ ก่อนพยักหน้า
"คุณผู้หญิงนี่เขาอั้นฉี่ได้นานเนอะ"
"ผมอั้นฉี่ให้ทั้งวันเลยนะ"
ธนัทในร่างวีนาบอก "คุณ...วันนี้ผมกินสาเกเข้าไปด้วยอ่ะผม... ขออนุญาตไปปัสสาวะได้ไหม"
วีนาในร่างธนัทหน้าจ๋อย ธนัทบอก
"ผมเนี่ยคิดวิธีไว้แล้วนะ ผมจะปิดไฟ เราไม่จำเป็นต้องเห็นอะไรเลย"
ธนัทในร่างวีนา ยกมือ 3 นิ้วแบบสัญญาลูกเสือนักเรียน "คุณเชื่อผมนะ"
วีนาในร่างธนัทน้ำตาคลอ พยักหน้า

ทั้งคู่เข้ามานั่งในที่นอนพร้อมกัน
ธนัทในร่างวีนาล้มตัวลงนอน และหันมองวีนาในร่างธนัทที่กำลังกราบหมอนก่อนนอน พร้อมกับดึงหมอนของอีกฝ่ายให้ไปชิดของตน วีนาในร่างธนัทดึงหมอนกลับมาที่เดิม อีกฝ่ายก็ดึงกลับไปอีก คราวนี้ ธนัทในร่างวีนาดึงมืออีกฝ่ายเข้ามาหาตัว วีนาในร่างธนัทล้มตัวลงนอน
"คุณ.. ช่วยผมหน่อยสิ"
วีนาในร่างธนัทผงกหัวขึ้นให้มือของธนัทในร่างวีนารองใต้หัวตัวเอง

บนที่นอน ธนัทในร่างวีนานอนโอบวีนาในร่างธนัท จากทางด้านหลัง อย่างทะนุถนอม ธนัทในร่างวีนาดีดนิ้วปิดไฟ

อ่านต่อตอนที่ 8