พ่อปลาไหล ตอนที่ 24 อวสาน
บทประพันธ์ : กนกเรขา บทโทรทัศน์ : จอมใจ และ ปัทม์
เอมกับเนื้ออ่อนชะงักงัน เคนตีหน้าเศร้าหนักใจเหลือแสน กอล์ฟลอบมอง รู้ว่าเคนมีแผนการบางอย่าง แน่ๆ ระหว่างนี้ แดน วิ่งนำป้อง ถือมือถือเข้ามาร้องโวยวาย
“ไอ้เคนทำไมมึงไม่รับสายไอ้คุณเจตน์วะ มันโทร.หากูยิกๆ เนี่ย จะคุยกับมึง”
แดนเอามือถือให้เคนคุยกับเจตน์
“ว่าไงน้องเจตน์ หาทางทำให้คุณพราว” เคนมองหน้าเอม “เมียแก ยอมรับแกเป็นสามีได้หรือยัง” พอได้ฟังวิธีของเจตน์เคนต้องตกใจ “หะ แกบ้ารึเปล่าไอ้คุณเจตน์”
อีกฝั่งหนึ่ง เจตน์คุยสายกับเคนอยู่ที่สตูดิโอบันทึกรายการทีวี
“ก็คุณเคนบอกให้หาทางบอกรักคุณพราว แล้วก็ทำให้ทุกคนรู้ว่าคุณพราวเป็นเมียผม กำลังท้องกับผม รู้ถึงพ่อแม่เลยยิ่งดี”
“แต่ฉันไม่ได้ให้ประกาศออกรายการทีวีแบบนี้ไงไอ้คุณเจตน์”
“ไม่มีปัญหาๆ ผมรวย ผมจ่ายได้ ผมเหมาเวลาโฆษณาเขามาหมดเลยนะ”
ทีมงานรายการเข้ามาหาเจตน์ “คุณเจตน์คะ เชิญเตรียมตัวได้แล้วค่ะ”
“แค่นี้นะคุณเคน”
เจตน์วางสายจากเคน แล้วเดินตามทีมงานไป
เคนโวยวายเรียกไว้ แต่เจตน์วางสายไปแล้ว
“เฮ้ยไอ้เจตน์ วางสายใส่อีก”
“มีอะไรวะ” กอล์ฟสงสัย
“ไอ้เจตน์จะประกาศออกรายการทีวีว่าคุณพราวเป็นเมีย”
ทุกคนอึ้งกับความบ้าของเจตน์ เว้นสมบูรณ์ที่ยิ้มเยิ้ม ฟินสุดๆ
“จู่โจม อึกกระทึก และ มัดมือชกเป็นที่สุด ฟินนนนน แทนเลยอ่ะ”
“ไอ้แดน มึงเอาไอแพดมาเปิดดูรายการ สอดส่ายสายบันเทิงเร็ว”
ทีมงานพาเจตน์เข้ามาในห้องส่ง
“เดี๋ยวหลังสัมภาษณ์คุณชาช่า ก็ถึงคิวของคุณเจตน์นะคะ”
“ครับ”
บนเวทีในสตูฯเวลานี้ ชาช่ากำลังให้สัมภาษณ์ มีแจ๊ดร่วมรายการด้วย ชาช่าแต่งตัวด้วยเสื้อผ้านิยมไทยอินเทรนด์ สไตล์มัดย้อม ดูเก๋ๆ และมาดก็สุขุมขึ้น
“จริงรึเปล่าครับที่มีข่าวว่าคุณชาช่าอกหัก ก็เลยตัดสินใจหันหลังให้วงการบันเทิง”
แจ๊ดสอดขึ้นว่า “ที่จริงน้องไม่ได้อกหักนะคะ แต่เฟดออกมาสวยๆ ก็เท่านั้นเอง”
ชาช่าหันมาติง “พิธีกรเขาถามน้องค่ะ ไม่มีคำถามไหนที่เป็นของพี่แจ๊ดเลย”
แจ๊ดหุบปากสงบคำแทบไม่ทัน
“จริงๆ ช่าก็ไม่ถึงกับหันหลังให้วงการหรอกนะคะ เพียงแต่เลือกรับงานค่ะ ถ้าเป็นงานการกุศล ช่าก็รับหมด”
“งั้นที่เขาบอกว่า คุณชาช่าเสียใจจนประสาทกลับก็จริงสิครับ”
แจ๊ดอดแก้ให้ไม่ได้ “ประสาทกลับเบอร์ไหนคะ จะสวย สง่า สงบ เสงี่ยมขนาดนี้”
ชาช่ามองตาเขียว “อีกแล้วนะคะพี่แจ๊ด พิธีกรถามน้องค่ะ” แล้วหันมาทางพิธีกร “ช่าแค่พบวิถีของตัวเอง รู้ว่าตัวเองอยู่กับอะไรแล้วมีความสุขค่ะ”
“ยังไงครับ”
“ช่าค้นพบกว่า อยู่กับควาย ดีกว่าอยู่กับผู้ชายเจ้าชู้ค่ะ”
เคน เอม กอล์ฟ มิ้น เนื้ออ่อน แดน ป้อง สมบูรณ์ กำลังดูรายการนั้นอยู่ พอได้ยินชาช่าพูดว่า อยู่กับควายดีกว่าผู้ชายเจ้าชู้ ทุกคนหันมามองหน้าเคนเป็นตาเดียวกันโดยพร้อมเพรียง
เอมสะใจบอกขึ้นมาลอยๆ ว่า “จริง”
“เริ่มอีกแล้วนะคุณเอม”
“เงียบ ฉันจะดูรายการ”
ทุกคนหันไปดูรายการต่อ
ที่สตูดิโอ ชาช่าเล่าเรื่องของตัวเองต่อ
“ตอนนี้ช่ากลับไปทำเกษตรพอเพียงที่บ้านเกิดค่ะ ทำแบบเล๊กกกมาก ไม่ได้ใหญ่โตอะไร ช่าเป็นเด็กบ้านนอก ที่เคยลืมกำพืดค่ะ แต่ตอนนี้จำได้แล้ว”
“ชีวิตตอนนี้ลำบากมากมั้ยครับ” พิธีกรซัก
“ลำบากมากค่ะ ทุกวันต้องตื่นตีสี่เพราะจะมีรถเข้ามารับผลผลิตที่บ้าน บางวันข้าวก็ไม่ได้กิน”
“มัวแต่ทำงานเหรอครับ”
“นับเงินค่ะ” ชาช่าบอกหน้าตาเฉย
พิธีกรงง “ขอโทษนะครับ ที่บอกว่าเล๊กกกกมาก เล็กแค่ไหนครับ”
“500 ไร่ค่ะ” แจ๊ดสอดอีกจนได้
“บ้า พี่แจ๊ดไปบอกเขาทำไม เดี๋ยวเขาคิดว่าเราใหญ่”
ที่บ้านเอม เคนดูการสัมภาษณ์ของชาช่าแล้วอดดีใจไม่ได้ที่เห็นชาช่ามีความสุขกับชีวิตแล้ว เอมเองแอบมองเคนอย่างหวงๆ กอล์ฟกับมิ้นเห็นอาการของทั้งคู่มองหน้ากัน พากันขำเอม
ทางด้านพราวนั่งดูรายการสัมภาษณ์ชาช่าอยู่กับทิพย์ที่ออฟฟิศ โดยทิพย์เป็นคนเปิดให้ดู
“ตบดีแย่งเคนกันแทบตาย สุดท้าย ทั้งฉันทั้งยายชาช่า ก็ไม่มีใครได้เคนไป”
“แต่ทิพย์ว่าทั้งคุณพราว คุณชาช่า ก็ได้สิ่งที่ดีและเหมาะสมกับตัวเองแล้วนะคะ” ทิพย์พูดยิ้มๆ
พราวเห็นสีหน้านั้น ชักระแวง “มีอะไรรึเปล่า อยู่ๆ ถึงให้ฉันดูรายการนี้”
“ก็รอดูไฮไลท์สิคะ” ทิพย์ยิ้มเจ้าเล่ห์
พิธีกรพูดสรุปจบช่วงสัมภาษณ์ชาช่า
“ถือว่าไปดีแล้วนะครับ สำหรับอดีตเจ้าหญิงดราม่าแห่งวงการบันเทิง ที่คุณเคยชื่นชอบ”
“ขอโทษนะคะ น้องช่าแค่ไปทำไร่ทำนา ไม่ได้เสียชีวิตค่ะ” แจ๊ดขอแย้งเบาๆ
“และวันนี้ทางรายการของเราก็มีแขกรับเชิญที่คุณชาช่าคงจะคุ้นเคยดี ขอเชิญ คุณเจตน์สฤษดิ์ ดำรงทรัพย์มหาศาล ครับ”
เจตน์ก้าวขึ้นมาบนเวทีมาดองอาจ กรูรวย ตามสไตล์
บรรดาคนดูที่บ้านเอมิกา ทั้ง เคน เอม กอล์ฟ มิ้น เนื้ออ่อน แดน ป้อง สมบูรณ์ พากันตกใจ ทางฝั่งพราวตกใจยิ่งกว่าใครๆ ทิพย์ยิ้มๆ ด้วยรู้แผนการกับเจตน์แล้ว
“ขอโทษอีกทีนะคะ มีเหตุผลในการจัดหมวดหมู่แขกรับเชิญอย่างไรคะ ถึงได้เชิญมาอยู่ด้วยกัน” แจ๊ดท้วงติง ไม่พอใจนิดๆ
“พอดีคุณเจตน์มีเรื่องด่วนที่ต้องการจะพูดผ่านรายการเราครับ” พิธีกรบอก
“ลักษณะจะมีเรื่องเงินค่าเวลาโฆษณาด้วยนะคะ ตัดจบเรื่องของน้องช่าดื้อๆ เลย” แจ๊ดจิกกัดในที
ชาช่ายิ้มโลกสวย “สนุกดีออกค่ะพี่แจ๊ด คุยกันหลายๆ คน ออกแนวเกษตรผสมผสาน คุณเจตน์มีอะไรจะบอกเหรอคะ”
“ผมทำผู้หญิงท้องครับ”
คำตอบของเจตน์ทำเอาพิธีกรหน้าตาเหรอหรา ชาช่า กะ แจ๊ด มองหน้ากัน แกล้งทำเป็นตกใจ อุทานพร้อมกัน ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าคือพราว
“คุณพระ”
“ใช่คุณพลอยพราวเจ้าของห้างดังรึเปล่าคะ นี่เดามั่วๆ นะคะ” แจ๊ดออกตัว
“ใช่ครับ”
คนดูทางบ้าน เคน เอม กอล์ฟ มิ้น เนื้ออ่อน แดน ป้อง สมบูรณ์ ตกใจ
ส่วนพราวตกใจพอๆ กับ โกรธ
“สาบานมะ ว่านังสองคนนี้ไม่รู้เรื่อง”
พราวลุกพรวดออกห้องไปด้วยแรงโทสะขนาดมหึมาทันที
ที่สตูดิโอ เจตน์ให้สัมภาษณ์เรื่องพราวต่อ
“ตอนแรกผมก็ร่วมมือกับคุณพราว อ้อ มีคุณชาช่ากับคุณแจ๊ดด้วย”
แจ๊ดกับชาช่าหน้าเสีย
“เราหาทางจะทำให้คุณเคนกับคุณเอมเลิกกันครับ”
คนดูที่บ้านเอม โดยเฉพาะเคนกับเอมหันมามองหน้ากัน แต่ต่างฝ่ายต่างฟอร์มจัดใส่กัน
“พอคุณพราวท้อง เราก็วางแผนใส่ร้ายคุณเคนว่าทำคุณพราวท้อง”
“ทั้งที่ยายพราวท้องกับคุณเจตน์ค่ะ” ทุกคนหันมามองแจ๊ดเป็นตาเดียว “ขอโทษค่ะ เห็นว่าจังหวะรายการมันช้าไป เลยช่วยเร่งให้”
“ครับ นอกจากผมจะหล่อ รวย ผมยังมีน้ำยาด้วย”
“สรุปว่า วันนี้คุณเจตน์มาเพื่อแฉคุณพราวเหรอครับ” พิธีกรถาม
“เปล่าครับ ผมทุ่มเงินหลายแสนบาท ลงไปในวันนี้ก็เพื่อจะ...”
เสียงพราวแหลมเข้ามาลั่นสตูฯ “ไอ้ขยะเปียก”
พราวกับทิพย์เดินอาดๆ เข้ามาในสตูดิโอ พราวเดินขึ้นเวทีเข้าหาเจตน์อย่างเอาเรื่อง
“แกจะทำอะไรของแก”
เจตน์ลุกเดินไปหาพราว แล้วคุกเข่าลงตรงหน้าโดยเร็ว เล่นเอาพราวตกใจ
“ที่ผมมาในวันนี้ ก็เพื่อจะประกาศให้คนทั้งประเทศรู้ว่า ผมรักคุณครับคุณพลอยพราว”
พราวอึ้ง นิ่งงันไปเลย
“ยอมรับว่าตอนแรกได้คุณแล้วก็คิดจะทิ้งครับ เพราะคุณนิสัยไม่ดี น่ารำคาญ เอาแต่ใจ งี่เง่า เห็นแก่ตัว ไม่เหมาะกับผู้ชายหล่อและรวยมากอย่างผม”
“ไอ้บ้านี่”
พราวโมโหเงื้อมือจะตบ เจตน์จับมือรั้งไว้
“แต่พออยู่ใกล้ๆ คุณทุกวัน มันก็เสียวซ่าน สั่นสะท้าน มันฟิน มันขาดไม่ได้ เพราะว่า ผมรักคุณ”
พราวอึ้งอีก และทำตัวไม่ถูก โกรธก็โกรธซึ้งก็ซึ้งแต่ยังฟอร์มจัด
“ถึงแกทำแบบนี้ ก็อย่าหวังว่าฉันจะใจอ่อนนะ”
พราวยังไม่ทันพูดจบ เจตน์ลุกพรวดดึงร่างพราวมากอดแล้วขอแต่งงาน
“แต่งงานกับผมนะคุณพราว”
พราวอึ้งหนัก “ฉัน...”
“ตอนนี้พ่อแม่คุณคงรู้หมดแล้วว่าคุณท้องกับผม คุณขายไม่ออกแล้วนะครับ”
ชาช่าช่วยเชียร์ “แต่งเหอะยายพราว เธอจะได้มีความสุขเหมือนคนอื่นเขาซะที”
“นั่นสิคะ อยากให้ได้ อยากให้โดน” แจ๊ดยิ้มกริ่มอวยส่ง
พราวจ้องหน้าเจตน์ที่ลุ้นคำตอบเยี่ยวเหนียวอยู่ “เออ ก็ได้”
คราวนี้พราวเป็นฝ่ายโผเข้ากอดเจตน์ ทั้งคู่ดูมีความสุข ทิพย์มองภาพนั้นด้วยความดีใจที่นายจอมเหวี่ยงจะได้มีความสุขเสียที
“อุ่นไอรักรอบตัวเลยอ่ะพี่แจ๊ด”
ชาช่ายิ้มโลกสวยมาให้ แจ๊ดเบ้ปาก มองบน เอือมความน้ำเน่าของลูกสาว แต่พอชาช่าหันมามองหน้าก็ทำเป็นเห็นด้วย
“ใช่ค่ะใช่”
ที่บ้านเอม เอมเห็นพราวลงเอยกับเจตน์ได้ก็ยิ้มสุขใจ เคนกดปิดรายการทีวี เอมหันมามองหน้าเคน ถูกเคนเชิดใส่จ้า
“ต่อไปนี้คงไม่มีใครกล้ายัดเยียดกูให้คุณพราวอีกแล้ว”
“และมึงก็ไม่ต้องกังวลว่าไอ้คุณเจตน์จะมาตอแยกับเมียมึงอีกแล้ว” แดนเสริม
เคนเดินหัวเราะสะใจออกไปอย่างผู้ชนะ
เอมมองตามเคนอย่างขัดใจที่เสียฟอร์ม พอหันกลับมาเห็นเนื้ออ่อนกับมิ้นจ้องหน้าอยู่
“พอเฮอะเอม” มิ้นบอก
เนื้ออ่อนเห็นด้วย “นั่นสิ จะเล่นตัวอะไรนักหนาลูก”
“ถึงเอมอยาจะพอ ก็ไม่ได้หรอกค่ะ”
เนื้ออ่อน กะ มิ้นถ้ามพร้อมๆ กัน “ทำไมล่ะ”
เวลานี้ณรงค์กับเพ็ญนั่งอยู่กับเอม มิ้น และเนื้ออ่อน ที่ร้านอาหารของเอก มิ้นกับเนื้ออ่อนอ้าปากค้าง เมื่อรู้ว่าเอมกำลังร่วมมือกับณรงค์เพื่อปราบพ่อปลาไหลอย่างเคน
“ที่คุณลุงณรงค์กับคุณน้าเพ็ญหนีออกจากบ้านตัวเองก็คือแผนของคุณลุงณรงค์เหรอคะ” มิ้นถาม
ณรงค์ยิ้มบอก “ใช่ ลุงต้องการให้เจ้าเคนมันเข็ดจนสำลักกับปัญหาที่มันก่อ”
เนื้ออ่อนซักอีกว่า “ที่ยายเอมไม่ยอมคืนดีกับคุณเคนง่ายๆ ก็ แผนของคุณณรงค์เหมือนกัน”
“ต้องให้เจ้าเคนรู้ว่า เวลาที่เสียเมียไปและกว่าจะได้กลับมา ยากลำบากแค่ไหน หนูเอมต้องใจเย็นรอจนกว่าเจ้าเคนจะสัญญา สาบานออกมาว่ามันจะเลิกเจ้าชู้เลิกกะล่อนกับหนูเอม ถึงยอมคืนดีกับเจ้าเคนนะ”
เพ็ญปรารภขึ้นว่า “แต่น้าว่า พ่อปลาไหลสมัยนี้ ไม่ใช่แค่เจ้าชู้ หรือกะล่อนเท่านั้น แต่ยังเจ้าแผนการเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวด้วยสู้หาทางอยู่ร่วมกับพ่อปลาไหลให้มีความสุขดีกว่า”
เอมนิ่งคิดตามที่เพ็ญพูด
“แล้วทำไมวันที่นัดหย่ากับคุณเคน ทำไมเธอถึงเครียดจนเป็นลมเป็นแผนแล้วเธอเครียดทำไม” มิ้นสงสัยไม่เลิก
“ไม่ได้เครียด เออน่า บอกว่าไม่ได้เครียดก็ไม่ได้เครียดสิ”
เอมตัดบท ไม่ยอมบอกว่าที่เป็นลมเพราะกำลังตั้งท้อง
“เดี๋ยวนะคะ แล้วเรื่องคุณน้ารอนล่ะ” มิ้นสงสัยอีก
เอมตอบว่า “ก็แอคติ้งเหมือนกัน ฉันอยากให้คุณพ่อคุณแม่คืนดีกันจะตาย”
เนื้ออ่อนเชิดๆ ทำเป็นไม่สนใจ เอมหมั่นไส้
“คุณแม่คะ ถ้าคุณพ่อไปบวชไม่สึกจริงๆ คุณแม่จะทำยังไงคะ”
“แม่ก็จะอนุโมทนาสาธุด้วยน่ะสิ”
เอมกับมิ้นมองหน้ากันหน่ายๆ ขุ่นแม่
“ไปมิ้น ไปคุยกับคุณลุงเอกเรื่องจัดงานแต่งที่ร้านนี้กันดีกว่า คุณแม่ตัดใจเรื่องคุณพ่อได้แล้ว เราก็คงไม่ต้องทำอะไร”
เอมกับมิ้นลุกไป เนื้ออ่อนเหวอ นึกว่าเอมจะคะยั้นคะยอให้ไปง้อรอน
“แย่แล้ว ลูกไม่เข้าข้างแล้ว เอาไงต่อดีล่ะเนื้ออ่อน”
เพ็ญกับณรงค์มองขำๆ ที่เนื้ออ่อนอยากคืนดีกับรอนแต่ฟอร์มจัดเกิ๊น เนื้ออ่อนหน้าเสียบ่นงึมงำ
“คุณรอนไปนั่งวิปัสสนาที่ไหนแล้วก็ไม่รู้ จะให้ไปง้อยังไงล่ะ”
รอนนั่งหลับตาสงบนิ่งมาดเคร่งขรึมน่าเลื่อมใส
“สิ่งยั่วยุที่เกิดรอบตัวเรา ก็เป็นไปตามแรงกิเลส ตั้งสติให้มั่น อย่ายอมแพ้มัน เสียงระฆังดังเหง่งหง่างเหมือนดวงจิตสว่างไสว”
เคนกระซิบข้างหูรอน “งั้นน้องๆ ที่เรียกมาเอนเตอร์เทนวันนี้ แคนเซิ่ลหมดเลยนะครับ”
รอนลืมตาขึ้นมาทันที “บ้า เดี๋ยวน้องเขาจะเสียใจ”
ที่แท้รอนนั่งอยู่ในผับกับเคน แดน ป้อง มีสาวๆ หุ่นสบึมส์ มานั่งเอนเตอร์เทน ตามเคย
“เอ้าชน แด่ดวงจิตที่สว่างไสวครับน้องรอน” แดนนำชน
เคน แดน ป้อง จะชนแก้วกับรอน แต่กอล์ฟเข้ามาดึงแก้วเคนไป
“ไอ้กอล์ฟ”
“กูนึกแล้วต้องเป็นแผนของมึงไอ้เคน”
“แต่คุณแม่กับคุณเอม มีแผนกับคุณพ่อรอนที่เคารพรักของกูก่อนนะเว้ย กูทนไม่ได้ ก็ต้องแก้ลำคืนให้สิวะ”
กอล์ฟยกมือท่วมหัวอ้าปากจะแช่ง เคนขอไว้
“พอๆ เลยมึง ห้ามกล่าวคำแช่งชักกูกับคุณเอมออกมาอีก”
“ไม่กล่าวก็ได้ กูคิดเสร็จแล้ว แต่กูไม่ได้แช่งนะ กูอวยพรให้คุณเอมกำราบมึงให้อยู่หมัด กูอยากเห็นปลาไหลอย่างมึงสิ้นเมือก หมดความลื่นไหล โดนถลกหนังด้วยยิ่งดี”
ป้องเผลอ “สาธุ”
เคนขึงตาใส่ “เอ้า ไอ้ป้อง มึงนี่ก็สองหัวจริง ไอ้กอล์ฟ มึงนี่ก็พูดจาน่าหวาดเสียว ให้คุณเอมมาถลกจริงๆ เถ๊อะ กูยอมทุกอย่างเล๊ย”
ระหว่างนี้ เจตน์เดินอาดๆ อวยรวยเข้ามาหากลุ่มเคน กอล์ฟหันมามองหน้าเคนเชิงถาม
“อะไรมึง มองกูแบบนี้อีกแล้ว กูแค่นัดฉลองสละโสดและก็ต้อนรับสมาชิกใหม่ให้น้องเจตน์ก็เท่านั้นเอง จำคอนเซ็ปต์นี้ไว้ มีเมียแล้วก็แรดได้ มึงจะต้องเป็นรายต่อไปไอ้กอล์ฟ”
“มึงนี่ก็เลวหาช่องว่างเว้นไม่ได้เลย คุณเจตน์เพิ่งง้อคุณพราวได้นี่อะไรมึงเรียกเด็กมาซะขนาดนี้”
“กอล์ฟเมียรัก ทีหลังถามก่อนด่าเนอะ น้องๆ เนี่ยกูไม่ได้เรียกมา ไอ้น้องเจตน์โน่น”
เคนบุ้ยใบ้ให้กอล์ฟดูเจตน์กับรอนที่ชนแก้วกระดกเหล้ากันพรวดๆ แล้วก็ลุกขึ้นไปเต้นสนุกสนานกับสาวๆ เคนยิ้มพอใจกับสมาชิกใหม่แก๊งพ่อปลาไหล ส่วนกอล์ฟเซ็งเป็ด
ต่อมารอนกลับมานั่งหยิบแก้วจะชนกับเจตน์อีก เคนคว้าแก้วของรอนมา
“น้องรอนพอแค่นี้ก่อน ไอ้แดน ไอ้ป้อง พาน้องรอนกลับวัด พรุ่งนี้คุณแม่เนื้ออ่อนไปหาจะได้เนียนๆ”
“Sir Yes Sir” แดนกะป้อง ตะเบ๊ะรับคำสั่ง
ผับเลิกแล้ว เคนเดินนำออกมา มีกอล์ฟหิ้วปีกเจตน์ที่เมามากออกมา
“พี่เคนคร๊าบบบ ไหนรักกันมาก ทำไมมึงไม่มาหิ้วปีกไอ้คุณเจตน์ล่ะครับ”
“มันไม่ใช่หน้าที่ของจ่าฝูง” เคนว่า
“กูก็ไม่ใช่เบ๊มึงนะเว้ย”
กอล์ฟจะโวยเคนอีก แต่มือถือเจตน์ดังขึ้น เจตน์ยกมือจุ๊ปากห้ามไม่ให้กอล์ฟเสียงดัง
“เมียโทร.มา ห้ามเสียงดัง”
จากที่เมาๆ อยู่เจตน์ตั้งสติ สร่างเมาทันที
“จ๋าเมียจ๋า อยู่บ้านไม่ได้ไปไหนเลย” เจตน์นิ่งฟังทวนคำพูดพราวไปด้วย “อะไรนะ กูรู้นะมึงแอบหนีเที่ยว บ้า เมียจ๋ารู้ได้ไง ส่งคนสะกดรอยตามมาตั้งแต่หัวค่ำแล้ว”
เจตน์มองไปรอบๆ พบว่าคนของพราวหน้าตาโหดๆ 2 คน ยืนรออยู่ที่รถแล้ว
กอล์ฟมองเย้ยเคน ว่าเคนไม่สามารถลากเจตน์มาเสียคนได้สำเร็จ
“จ้า กลับเลยทันที เมียจ๋าอยากกินอะไรมั้ย อะไรนะดึกแล้ว”
เจตน์เดินคุยกับพราวตรงไปยังรถที่คนของพราวจอดรออยู่อย่างมีความสุข
“ของกินเล่นสำหรับตอนดึกๆ ผัวจ๋าก็จัดให้ได้น๊า”
“เสียใจด้วยนะที่มึงอาจจะต้องเสียลูกทีมไป” กอล์ฟยิ้มเยาะเคน
“ความพยายามอยู่ที่ไหน ความบันเทิงอยู่ที่นั่นมึงเคยได้ยินมะ”
เคนกับกอล์ฟจะเถียงกันอีก แต่ได้ยินเสียงผู้หญิงกะผู้ชายทะเลาะกัน ดังมาจากอีกมุมของลานจอดรถ
“บอกว่าไม่ไปไงโว้ย”
“มึงนึกว่าหนีมาที่นี่แล้วจะรอดเหรออีม่อน”
เคนกับกอล์ฟหันไปตามเสียง เห็นบิ๊กกำลังลากม่อนจะไปส่งให้ขึ้นรถแขกคนหนึ่ง เคนกับกอล์ฟมองหน้ากัน ว่าจะเอายังไงดี
บิ๊กลากม่อนมายังรถลูกค้าที่จอดรออยู่ ม่อนขืนตัวไม่ยอมขึ้น
“บอกว่ากูไม่ไปไง”
“มึงต้องไป กูรับเงินมาแล้ว อ้อ ห้ามอมทิปนะมึง กูตบคว่ำจริงๆ ด้วย”
บิ๊กจะลากม่อนไปให้ได้ แต่พอหันมาก็โดนกอล์ฟต่อยเต็มแรงเข้าหน้าจังๆ
“มึงจะพาน้องเขาไปไหน”
บิ๊กหันมาเห็นกอล์ฟกะเคนก็ยิ่งโกรธ “อย่าเสือก เรื่องของผัวเมีย”
เคนยิ้มหยัน “เอาน้องเขาเร่ขายแบบนี้ มึงกล้าเรียกผัวเมียเหรอ”
“อย่าเสือก ต่อยกูแบบนี้ เดี๋ยวกูเรียกตำรวจพวกมึงจะเดือดร้อน”
กอล์ฟโมโห “กูนี่แหละตำรวจ แล้วพวกกูก็รู้ด้วยว่ามึงจะลากน้องม่อนไปทำอะไร”
“มากกว่านั้นพวกกูก็รู้ และกูก็จะแจ้งจับมึงเมื่อไหร่ก็ได้”
เคนกับกอล์ฟจ้องบิ๊กอย่างเอาจริง
บิ๊กมองประเมินแล้วเห็นว่าไม่น่าจะสู้เคนกับกอล์ฟได้ จึงยอมปล่อยม่อนเดินไปขึ้นรถที่จอดรออยู่
รถพาบิ๊กออกไปจากลานจอดรถ เคนกับกอล์ฟหันมามองหน้าม่อนด้วยความเวทนาสงสาร
“รู้แล้วใช่มั้ยว่าไม่ควรอยู่กับผู้ชายแบบนี้”
ม่อนรีบร้อนเข้าห้องมาเก็บข้าวของใส่กระเป๋า นึกถึงคำพูดเคน
“พี่จะช่วยน้องม่อนและจะให้เงินไปตั้งตัวด้วย ถ้าน้องม่อนสัญญาว่าจะเลิกทำแบบนี้ และเลิกยุ่งกับพ่อตาพี่”
ม่อนเปิดดูเงินในกระเป๋าถือ ยิ้มดีใจที่จะรอดจากบิ๊ก
“เงินเยอะนะมึง” บิ๊กกระชากเงินไป ม่อนจะแย่งคืน “ไอ้พี่บิ๊ก”
บิ๊กตบม่อนจนกระเด็น “เดี๋ยวนี้มึงหัดงกกับผัวเหรอ”
“มึงไม่ใช่ผัวกู ตั้งแต่มึงคิดขายกูกินแล้วไอ้บิ๊ก กูไม่น่าทนอยู่กับมึงเลย”
บิ๊กมองกระเป๋าเสื้อผ้า “มึงก็เลยคิดหนีสินะ ไม่มีทาง”
ม่อนเห็นท่าไม่ดีจะหนี แต่บิ๊กคว้าแขนไว้ตบม่อนลงไปกองกับพื้น แล้วเดินเข้าไปตบตีทำร้ายม่อนซ้ำอีกจนน่วมไปไหนไม่เป็น
วันใหม่ เอมเดินลงบันไดมาเจอเคนนั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหาร พอเห็นหน้าเคนก็รู้สึกหมั่นไส้ขึ้นมาประสาคนแพ้ท้อง
“มาทำไม ใครเชิญ”
สมบูรณ์ยกข้าวต้มเข้ามาตั้งโต๊ะ
“วันนี้คุณเคนมาในฐานะแขกของคุณผู้หญิงค่ะ”
เนื้ออ่อน ตามเข้ามาสมทบ “คุณเคนเขามาบอกหนะว่าคุณพ่อไปปฏิบัติธรรมอยู่ที่ไหน แม่ก็เลยจะเลี้ยงอาหารเช้าเป็นการตอบแทน”
สมบูรณ์ตักข้าวต้มให้เอมกับเนื้ออ่อน เคนนั่งหน้าระรื่นเย้ยเมีย เอมมองค้อนหมั่นไส้ สมบูรณ์ตักข้าวต้มให้เคน เคนตักเข้าปากแค่คำเดียว ก็เกิดอาการพะอืดพะอม
“เป็นอะไรไปคะคุณเคน” เนื้ออ่อนงง
“ผม...”
พูดเท่านั้นเคนก็วิ่งจู๊ดหายไปในห้องน้ำ ได้ยินเสียงอาเจียนโอ้กอ้ากจ้าละหวั่นตามมา
“สงสัยจะแพ้ท้องแทนเมีย” สมบูรณ์พูดขึ้นมาลอยๆ
เอมกับเนื้ออ่อนมองหน้าสมบูรณ์
“แต่คุณเอมยังไม่ได้ท้องนี่ ใช่มั้ยคะ”
สมบูรณ์ทำหน้าล้อเลียนเอม
เนื้ออ่อนเองก็เห็นด้วย “วันนี้เอมก็แปลกๆ นะลูก”
“ไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกันค่ะคุณแม่ เห็นหน้าคุณเคนแล้วเอมรู้สึกหมั่นไส้”
สมบูรณ์พูดลอยๆ ขึ้นมาอีก “แพ้ท้องรึเปล่า”
เอมกับเนื้ออ่อนหันมาขึงตามอง สมบูรณ์ทำเป็นพูดลอยๆ เข้าไปในห้องน้ำ
ได้ยินเสียงเคนอาเจียนดังมาจากห้องน้ำ ดังกว่าเดิม
สักครู่หนึ่ง เคนเดินออกมาจากห้องน้ำท่าทีอ่อนระโหยโรยแรง ยิ้มแหยๆ มือถือเคนดังขึ้น เป็นเจตน์โทร.มา เอมอยากรู้มองจ้องหน้าเคนอย่างลืมตัว เคนเดินออกไปรับสาย เอมมองตามอย่างสงสัยปนหงุดหงิด
ไม่นานต่อมาเคนพาตัวเองมานั่งอยู่ตรงข้ามเจตน์กับพราวที่ออฟฟิศ
“พราวอยากคุยกับเคนน่ะค่ะ เลยให้ไอ้...เอ่อคุณเจตน์โทร.หาเคน”
เจตน์กระแอมกระไอปราม สีหน้าท่าทางหวงเมีย
“อยากคุยแบบเพื่อนน่ะค่ะ เรื่องระหว่างเรา พราวขอให้แล้วก็แล้วกันไปนะคะ”
“ผมดีใจนะครับที่พราวยอมรับผมเป็นเพื่อน”
“พราวก็ต้องขอบคุณเคนเหมือนกันค่ะ ที่ไม่โกหกตัวเอง ทำให้พราวก็เลยเลิกโกหกตัวเอง จนได้เจอกับความจริง”
พราวมองเจตน์ ฝ่ายนั้นยิ้มเก๊กให้อย่างหล่อ
“เห็นว่าใครที่ต้องการพราว แบบที่พราวเป็นจริงๆ”
พราวยิ้มให้เคนอย่างเป็นมิตรและจริงใจ
“แต่มีข้อแม้ เคนห้ามชวนคุณเจตน์นอกลู่นอกทาง รู้ใช่มั้ยเวลาที่พราวร้ายมันขนาดไหน”
เคนกับเจตน์มองหน้ากัน กลืนน้ำลายลงคอ เพราะรู้ดีว่าพราวโหดแค่ไหน ทิพย์ยกนมอุ่นๆ มาให้พราว
“นมอุ่นๆ มาแล้วค่ะคุณพราว”
พอได้ยินดังนั้น เจตน์ก็รีบหายาดมมาปิดจมูก เคนที่ไม่ทันตั้งตัว ได้กลิ่นนมก็พะอืดพะอมทันที
พราวแปลกใจ “เป็นอะไรไปคะเคน”
“ตื่นเช้ามาก็เวียนหัว ได้กลิ่นอะไรก็เหม็นใช่มั้ยพี่เคน” เจตน์มองจ้อง
“เออใช่ๆ แกรู้ได้ไงวะ”
“ก็ตอนนี้ผมก็เป็นอยู่ แพ้ท้องแทนคุณพราวอยู่เนี่ย”
“เฮ้ย แต่คุณเอมไม่ได้ท้องนะเว้ย” เคนชะงักฉุกคิด “หรือท้องวะ”
เจตน์เยาะเย้ยใหญ่ “ใช่เปล่า ทำเป็นรึเปล่า”
“เป็นสิวะ ไอ้คุณเจตน์”
“พักนี้คุณเอมเหม็นขี้หน้าเคนมากกว่าปกติด้วยใช่มั้ย” พราวถาม
“ใช่ เห็นหน้าไล่เหมือนหมูเหมือนหมาทุกที”
“ตอนพราวท้องใหม่ๆ พราวก็เกลี๊ยด เกลียดๆๆ ขี้หน้าคุณเจตน์”
เคนคิดตาม “หรือว่าคุณเอมจะท้อง แล้วทำไมไม่บอกผม”
“ก็เคนยังไม่ได้ทำให้คุณเอมเชื่อใจว่าจะเป็นพ่อของลูกได้น่ะสิคะ”
“พยายามหน่อยพี่เคน เดี๋ยวผมสอนให้”
“ได้ที คุยข่มเลยนะแก ไอ้ขี้โม้”
เคนทำตัวไม่ถูก ดีใจก็ดีใจเมื่อคิดว่าเอมอาจจะท้อง แต่ก็ไม่รู้จะจัดการกับเอมยังไง ทิพย์เอาเอกสารมาวางที่โต๊ะพราวระหว่างนี้
“คุณพราวคะ ทิพย์ติดต่อคุณชาช่ามาถ่ายปรินต์แอดสัปดาห์ผักผลไม้ปลอดสารของทางห้างเราเรียบร้อยแล้วนะคะ”
เคนมองหน้าพราวเชิงถาม
“ก็ไม่ได้แย่งผู้ชายคนเดียวกันแล้ว ก็ไม่มีเรื่องทะเลาะกันแล้วนี่คะ อีกอย่าง พราวเป็นคนทำให้ชาช่าเสียชื่อเสียง แค่นี้ยังทดแทนไม่ได้เลยค่ะ”
เคนมองด้วยแววตาชื่นชมที่เห็นพราวเปลี่ยนไปในทางที่ดี เจตน์กุมมือพราว เคนมองทั้งคู่อย่างดีใจ
ขณะเดียวกันที่ลานปฏิบัติธรรมในวัดแห่งหนึ่ง รอนนั่งหลับตาทำสมาธิ หายใจเข้า หายใจออก อยู่ที่นั่น มาดน่าเลื่อมใส สักพักรอนรู้สึกเหมือนมีเสียงลมหายใจซ้อนกับลมหายใจของตน พอลืมตาขึ้นมาดูก็เห็นเนื้ออ่อนนั่งอยู่ใกล้ๆ
“คุณเนื้ออ่อน” รอนงอนใส่ “มาทำไม”
“คุณจะบวชตลอดชีวิตจริงๆ เหรอ” เนื้ออ่อนอ้อน
“จริงสิ บวชหนีรักไง ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์ ผมซึ้งแล้ว”
“แต่ฉันไม่ยอม”
รอนแอบหันหน้าหนีเนื้ออ่อนลอบยิ้มดีใจ แล้วหันกลับไปแกล้งตัดพ้อต่อว่าเมียอีก
“มารผจญ”
รอนลุกหนีแอบยิ้มสมใจแล้วเดินหนีไปที่อื่น เนื้ออ่อนหน้าเสียลุกตามไป
ต่อมารอนหนีมาเดินจงกรม เนื้ออ่อนก็เดินจงกรมตามทุกฝีก้าว
ถัดมารอนหันมากวาดลานวัด เนื้ออ่อนก็คว้าไม้กวาดมากวาดตาม จนฝุ่นตลบ รอนเดินหนีไปอีกทาง เนื้ออ่อนมองตามอย่างไม่ยอมละความพยายาม
รอนเข้ามาหาหลวงพ่อ เจ้าอาวาส
“หลวงพ่อมีอะไรกับผมเหรอครับ”
“เรื่องที่โยมจะขอมาบวช มีคนเขามาคัดค้าน ว่าโยมไม่เหมาะสมที่จะบวช” หลวงพ่อบอก
“ใครครับ”
“ฉันเอง คุณจะมาบวชจนแก่ตายเหมือนหลวงพ่อได้ยังไง”
“อาตมาแค่แก่ แต่ยังไม่ตายโยม”
“ขอขมาเจ้าค่ะ”
“ก็เราเลิกกันแล้วไม่ใช่เหรอคุณเนื้ออ่อน” รอนว่า วางท่าปั้นปึ่งใส่
“ใครว่าฉันเลิกกับคุณ ก็ไหนคุณบอกว่าเลิกกับยายน้องม่อนแล้วไง”
“เชื่อด้วยเหรอ”
เนื้ออ่อนลงนั่งพนมมือแต้ต่อหน้าเจ้าอาวาส
“ทำอะไรโยม”
“ขอลาสามี พากลับไปที่บ้านนะคะ”
รอนทำเป็นงอนปั้นปึ่งใส่เนื้ออ่อนไม่เลิก แต่หันหนีมาลอบยิ้มสมใจที่แผนการสำเร็จ
ค่ำนั้น บ้านเอมอยู่ในบรรยากาศแห่งความสุข จัดเป็นงานเลี้ยงเล็กๆ ฉลองที่เนื้ออ่อนกับรอนคืนดีกัน แดน ป้อง เป็นพ่องาน ยืนจัดการอาหารปิ้งย่างให้ทุกคน
“เอมดีใจนะคะที่คุณพ่อคุณแม่คืนดีกัน”
“ก็หัดขอบคุณ หัดซึ้งน้ำใจซะบ้าง คนเขาอุตส่าห์ช่วย” เคนเหน็บแนม
“ช่วยอะไร คุณน่ะมีแต่ทำให้เรื่องมันแย่ แล้วไปไกลๆ ฉันได้มั้ย เห็นหน้าแล้วหงุดหงิด ไม่ไปฉันไปเองก็ได้”
เอมเดินหนีเคนไปเลย เคนตาม รอนกับเนื้ออ่อนปลีกตัวไปจู๋จี๋กันอีกมุม มิ้นกับกอล์ฟที่ยืนอยู่อีกมุม มองเคนกับเอม มิ้นมองตามเอม แล้วหันมาเห็นกอล์ฟจ้องอยู่
“คุณมิ้นมีอะไรที่ไม่ได้บอกผมรึเปล่าครับ”
มิ้นชั่งใจว่าจะบอกกอล์ฟดีมั้ย
“อย่าบอกยายเอมว่ารู้มาจากมิ้นนะคะ”
เอมเดินหนีมาด้วยความหงุดหงิด เคนตามมา โพล่งถามขึ้น
“นี่คุณท้องรึเปล่า”
“พูดบ้าอะไรเนี่ย”
“ก็ผมจัดไปซะขนาดนั้น ต้องตรงเป้าบ้างละ”
“ทะลึ่ง ทำยังกับว่าคุณเก่งนักนี่”
“เก่งมั้ยเหรอ พิสูจน์อีกทีก็ได้นะ”
เคนคว้ามือเอมจะลากเข้ามุมสลัวในสวน
“คุณเคน คุณจะทำอะไร” เอมขืนตัวเต็มแรง
“ก็คุณจำไม่ได้ว่าผมเก่งแค่ไหน ผมก็จะฟื้นความจำให้ไง”
“ปล่อยนะ”
เสียงสมบูรณ์แหลมเข้ามาว่า “อย่าปล่อยนะ”
เอมกับเคนชะงัก เดินตามเสียงมาดู เห็นสมบูรณ์กับชั้นกำลังนัวเนียกัน
“สมบูรณ์”
“ชั้น กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“เมื่อบ่ายครับ กลับมาน้องสมบูรณ์ก็ถาโถมเข้าหา ไม่รู้ว่าไปตายอดตายอยากที่ไหนมา”
“สมบูรณ์รู้แล้วไงคะว่า ร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ ก็ไม่มีใครเด็ด เอ๊ยดี เท่าพี่ชั้น”
เอมเอ็ดเอา “รักกันก็ดีแล้ว แต่อย่าให้มันประเจิดประเจ้อแบบนี้ได้มั้ย”
สมบูรณ์กับชั้นมองหน้ากัน แล้วจูงมือกันเดินหนีไปเขินๆ
“ชอบกินเงียบๆ เหรอคุณน่ะ”
“ทะลึ่ง”
เอมเดินหนีไป เคนเดินตาม
เอมกลับเคนเดินกลับมารวมกลุ่ม เอมเดินไปนั่งกับเนื้ออ่อนและรอน แดน ป้อง เข้ามาประกบเคน
“ง้อคุณเอมสำเร็จมั้ยพี่” ป้องถาม
“ไม่ว่ะ”
“อะไรวะ กูนึกว่ามึงจัดแล้ว หายไปตั้งนาน เสียชื่อเทพเคนหมด”
“จัดเจิดอะไรมึง พูดให้มันดีๆ นี่เมียกู เคารพเมียกู ให้เหมือนเคารพกูด้วย”
“คุณเอมนี่ก็ไม่รู้จะใจแข็งไปถึงไหน คู่อื่นเขาดีกันหมดแล้ว”
เคนแอบมองเอมสายตาละห้อย กอล์ฟเห็นสายตานั้นแล้วอดสงสารไม่ได้
“ไอ้เคน กูมีเรื่องจะบอก แต่มึงห้ามบอกคุณเอมว่ารู้มาจากกูนะ”
เคนรู้จากกอล์ฟแล้วว่าที่เอมไม่ยอมคืนดี เพราะต้องการให้เคนสัญญาว่าจะไม่กะล่อนอีก
“ไม่มีทาง สัญญาสาบานอะไร กูไม่ทำทั้งนั้น”
กอล์ฟเซ็ง “อ้าวไอ้นี้ มึงไม่อยากคืนดีกับคุณเอมเหรอ”
“มึงนี่ช่างอ่อนด้อยนัก สถานการณ์ตอนนี้แสดงให้เห็นว่าคุณเอมไม่ได้โกรธกูจริงๆ และกูก็ไม่ได้เสียคุณเอมไปกูจะตีเนียนและให้คุณเอมนั่นแหละที่เป็นฝ่าย สัญญาสาบานว่า จะยอมรับและอยู่กับกูแบบที่กูเป็น”
เคนมั่นหน้าภูมิใจกับความคิดของตัวเองมาก
“เป็นไง ความคิดกูเทพมั้ย”
กอล์ฟ แดน ป้องด่าพร้อมกันว่า “เยอะ”
จากนั้นกอล์ฟ แดน ป้อง ก็เดินหนีไปปิ้งหมู หมึก กุ้ง โดยไม่สนใจเคนอีก ท่ามกลางบรรยากาศที่ทุกคนฉลองกันอย่างมีความสุข แต่เคนกับเอมยังแอบเขม่นกันไม่เลิกรา
อีกฝั่ง บิ๊กนั่งคุยโทรศัพท์กับลูกค้าที่นัดมาหาม่อนอยู่ที่ห้อง
“จิ้มจุ่มหม้อรวม ได้เลยพี่ แต่คนละราคากับที่คุยกันตอนแรกนะครับ แล้ว... ต้องการบิวท์มั้ยพี่”
ม่อนแอบฟังบิ๊กอยู่มุมหนึ่ง
“ถ้าต้องการบิ้วนี่ผมต้องคิดเพิ่มด้วยนะพี่”
ม่อนคิดจะหาทางจัดการกับบิ๊ก กำโทรศัพท์ในมือแน่นเหมือนตัดสินใจเด็ดขาด
สมบูรณ์กับชั้นยืนปิ้ง หมู หมึก กุ้ง กันอย่างกระหนุงกระหนิง แดน ป้อง ยืนมองอย่างหมั่นไส้ปนเอือมระอา คู่รอนกับเนื้ออ่อนยืนอ้อนกันอยู่อีกมุม
“ไปรักกันตอนไหน” แดนปรารภ
“ความรักจะเกิดเมื่อไหร่ ก็ไม่มีใครรู้ได้หรอกพี่แดน”
“พูดเหมือนมึงเคยมีเลยนะ พ่อนักรัก”
เนื้ออ่อนแซวรอนว่า “เหมือนที่คุณเคยไปรักน้องม่อนหนะเหรอคะ”
“ไม่เอานะ ไม่แขวะผัว”
เอมกับเคนนั่งอยู่คนละมุม เคนส่งสายตากวนประสาทมาให้เอมเป็นระยะ จนมือถือเคนดัง เป็นสายจากม่อนโทร.เข้ามา
เคนเดินออกไปรับสาย แล้วเดินกลับมาซุบซิบๆ กับกอล์ฟ
สองหนุ่มมองหน้ากันเหมือนตกลงอะไรกันบางอย่าง เคนเดินมาลารอนกับเนื้ออ่อน แล้วออกไปก่อน
“คุณมิ้นครับผมมีงานด่วน”
“ไม่เป็นไรค่ะคุณกอล์ฟ เดี๋ยวคืนนี้มิ้นจะค้างกับยายเอม”
“แล้วผมจะโทร.หานะครับ”
กอล์ฟรีบร้อนออกไป เอมมองตามเคนกับกอล์ฟด้วยความสงสัย
บิ๊กลากม่อนเข้ามาที่ห้องรับแขก ม่อนอยู่ในชุดนุ่งกระโจมอก ชักสีหน้าใส่แขก อย่างไม่พอใจ
“นี่พี่จะให้ม่อนทำในห้องตัวเองเหรอ”
“อะไรประหยัดได้ก็ประหยัดสิวะ”
ม่อนเห็นแขก 3 คนของบิ๊ก เล่นยากันมาจนเคลิ้มหมดแล้ว ก็หันไปมองหน้าบิ๊ก
“จิ้มจุ่มหม้อรวมไง”
ม่อนโกรธ “มันเกินไปแล้วนะพี่บิ๊ก”
บิ๊กไม่ฟัง ผลักม่อนเข้าไปในวงของแขกทั้ง 3 คน แล้วตัวเองก็ออกไปจากห้องนอน
ที่หน้าห้อง ได้ยินเสียงม่อนร้องออกมาข้างใน เพราะไม่เต็มใจจะรับแขก บิ๊กแสยะยิ้มสะใจ ตบเงินในกระเป๋าเสื้อ พอหันไปทางประตูก็เห็นกอล์ฟ เคน กรูกันเข้ามาพร้อมกำลังตำรวจอีก 3 คน บิ๊กรีบหลบมุม
“เล่นกูแล้วมั้ยล่ะมึง อีม่อน” บิ๊กหนีไป
กอล์ฟกับตำรวจเข้าไปในห้องนอน เห็นม่อนกำลังถูกแขกทั้ง 3 คน รุมทึ้ง
“หยุดนะ นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ”
แขกทั้ง 3 คนจะหนี แต่ตำรวจล็อคตัวไว้ เคนตามเข้ามา
“เราได้รับแจ้งว่าที่นี่มีการมั่วสุมเสพยาและค้าประเวณี ขอเชิญพวกคุณทั้งหมดไปโรงพัก”
ม่อนทิ้งตัวลงนั่งร้องไห้มองเคนเชิงขอบคุณ
เคนอยู่กับม่อนที่นั่งซึมหมดอาลัยตายอยาก กอล์ฟเดินเข้ามาหาเคน
“น้องม่อนจะถูกกันตัวไว้เป็นพยานในทุกๆ คดีของไอ้บิ๊ก แต่ยังไงก็คงต้องโดนปรับข้อหาค้าประเวณี”
“ตอนนี้ม่อนไม่มีเงินหรอกค่ะ ไอ้บิ๊กมันเอาไปหมดแล้ว จะจับก็จับเถอะค่ะ” ม่อนบอกอย่างหมดความหวัง
“พี่รอนจะจ่ายค่าปรับให้เอง”
รอนเดินเข้ามาหาม่อน กอล์ฟหันไปมองหน้าเคนเชิงถาม
“กูเป็นคนโทร.หาคุณพ่อเอง น้องม่อนเขาอยากจะขอโทษ”
เคนกับกอล์ฟเปิดโอกาสให้รอนกับม่อนได้คุยกัน
“พี่รอน ม่อนขอโทษนะ ที่ม่อนเคยทำไม่ดีกับพี่รอนตอนนี้ คอนโดที่พี่รอดซื้อให้ได้บิ๊กมันก็เอาไปจำนอง”
“ช่างมันเถอะม่อน พี่ยกโทษให้ แต่พี่อยากให้ม่อนเลิกใช้ชีวิตแบบนี้ได้มั้ย” รอนส่งซองใส่เงินให้ม่อน “กลับไปอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด แล้วก็เริ่มต้นชีวิตใหม่ซะ”
เคนกับกอล์ฟเดินออกมาเจอเนื้ออ่อนที่รอรอนอยู่หน้าโรงพัก
“คุณแม่”
ม่อนรับซองเงินมาอย่างซาบซึ้ง “พี่รอน”
“ไม่ใช่เงินพี่หรอก พี่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับม่อนให้คุณเนื้ออ่อนฟัง เขาก็เลยอยากจะช่วย”
เนื้ออ่อนบอกสองหนุ่มว่า “ลองนึกถึงใจพ่อแม่น้องม่อนดูสิ ถ้ารู้ว่าลูกสาวมาอยู่กับผู้ชายเลวๆ ถูกมันทำร้ายทั้งร่างกาย จิตใจ หัวอกคนเป็นพ่อแม่คงแทบจะแตกสลาย”
เคนอดถามไม่ได้ “แล้วที่น้องม่อนหลอกเงินคุณพ่อจนหมดตัว คุณแม่ไม่โกรธเหรอครับ”
“โกรธสิ”
บนสน. ม่อนไหว้ขอบคุณรอนด้วยความซาบซึ้ง ก่อนจะโผเข้ากอดรอนอย่างผู้ใหญ่ผู้เป็นที่พึ่ง
“แต่ถ้ามองตามความจริง ถ้าคุณรอนไม่รักสนุก เจ้าชู้หลายใจเห็นเด็กสาวๆ เป็นขนมหวาน มีเหรอจะถูกหลอก” เนื้ออ่อนอธิบายต่อว่า “หรือแม่แต่ตัวแม่เอง ถ้ารู้จักดูแลครอบครัวให้ดี เติมเต็มสิ่งที่ขาด ไม่ใช่บังคับกะเกณฑ์กันมากเกินไป คุณรอนอาจจะไม่เป็นแบบนี้ก็ได้”
“แสดงว่าคุณแม่จะปล่อยคุณพ่อลั้นลาแล้วเหรอครับ” เคนแซว
“ถ้าปล่อยฉันจะตามมาคุมถึงที่นี่เหรอ”
เคน กอล์ฟ หัวเราะขำเนื้ออ่อน
“ครอบครัวเรากำลังจะกลับมามีความสุขอีกครั้งแล้วนะคุณเคนอีกนิดเดียว เชื่อแม่”
เคนกับกอล์ฟมองหน้ากัน ต้องทำเป็นไม่รู้เรื่องที่รู้ว่าเอมวางแผนให้เคนยอมสาบานว่าจะเลิกเจ้าชู้
“ครับคุณแม่”
ด้านบิ๊กหนีมาได้ แต่โดนนักเลงลูกน้องเสี่ยเจ้าหนีดักอยู่ และลากไปกระทืบปางตาย บิ๊กได้แต่ร้องชีวิต
“กลัวแล้วพี่ กลัวแล้ว”
“กลัวแล้วทำไมมึงไม่เอาเงินมาคืนเฮีย กลัวไม่จริงนี่หว่า” นักเลงหัวโจกด่า
“ฉันพยายามแล้ว ฉันเอาเมียไปขายเลยนะพี่ แต่ตำรวจมาจับซะก่อน”
นักเลงจิกกบาลบิ๊ก
“มึงนี่มันโคตรแมนเลยว่ะ ขายได้กระทั่งเมียตัวเอง งั้นมึงก็ไปทำอะไรก็ได้ที่มันจะได้เงินมาคืนเฮีย”
“แต่...”
“มีแต่...ก็ตาย ตกลงดิวตามนี้นะ”
นักเลงเตะเสยปลายคางบิ๊กหน้าหงายไป แล้วออกไป บิ๊กพยายามประคองสังขารลุกขึ้นนั่งด้วยความเจ็บปวด สายตาของมันเต็มไปด้วยความเคียดแค้นอาฆาตเคนทบทวี
“ไอ้เคน เพราะมึงคนเดียว”
กลับถึงบ้านเนื้ออ่อนเล่าเรื่องที่เคนกับกอล์ฟไปช่วยม่อนให้เอมกับมิ้นฟัง
“คุณเคนคงพยายามทำทุกอย่าง เพื่อไถ่โทษให้ครอบครัวเธอ”
“แม่ว่ายกเลิกแผนการไปเถอะเอม แม่จะคุยกับคุณณรงค์ให้ แค่นี้ แม่ก็สงสารลูกเขยแม่จะแย่แล้ว”
“เดี๋ยวนี้รักลูกเขยมากกว่าลูกสาวเหรอคะเนี่ย” มิ้นแซว
เอมทำหน้างอนใส่แม่ เนื้ออ่อนเข้ามากอดเอม
“จะรักมากกว่าลูกสาวได้ไง ยิ่งตอนนี้กำลังจะมีหลานให้แม่อุ้มยิ่งรักมากกว่าเดิมอีก”
“หะ นี่เธอท้องเหรอเอม” มิ้นปะติดปะต่อเรื่องราว “อ๋อ ที่เธอเป็นลมจนเข้าโรงพยาบาลก็เพราะเธอท้องนี่เอง แล้วทำไมไม่บอกคุณเคน”
“ขืนบอก คนเจ้าเล่ห์อย่างคุณเคน ก็ต้องเอาเรื่องลูกมาต่อรองกับฉันน่ะสิ”
“แม่ว่า เอมชักจะติดโรคจอมวางแผนจากคุณเคนมาแล้วนะลูก”
“แบบนี้เขาเรียกศีลเสมอกัน ถึงเป็นคู่กันไงคะคุณแม่”
เนื้ออ่อนมองคาดคั้นเอมรอฟังคำตอบ
“ค่ะคุณแม่ หลังงานแต่งยายมิ้น เอมจะบอกคุณเคนค่ะ”
มิ้นยิ้มให้กำลังใจ “ดีแล้วเอม พวกเจ้าชู้ๆ พอมีลูกนะ ก็เสร็จทุกราย”
เอมจับท้องตัวเองลูบเบาๆ หวังในใจว่าขอให้เป็นอย่างที่มิ้นบอก
2 อาทิตย์ต่อมา ร้านอาหารคุณเอกกี้ ถูกประดับจัดแต่งเป็นงานฉลองแต่งงานเล็กๆ สวยงาม แดนยืนอยู่สวมบทบาทหลวง สมบูรณ์กับชั้นที่แต่งตัวสวย หล่อ เข้ามาราวกับเป็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวกระนั้น
“คุณสมบูรณ์ คุณยินดีรับคุณชั้นเป็นสามีหรือไม่”
“พร้อมที่สุดค่ะ”
“คุณชั้น คุณยินดีรับคุณสมบูรณ์เป็นภรรยาหรือไม่”
“กินกันแล้วไม่รับได้ด้วยเหรอครับ” ชั้นว่า
สมบูรณ์ขึงตาใส่ “อีพี่ชั้น”
“เลิกเล่นมั้ยครับ ช่วยกันทำงานบ้างเฮอะ”
ป้องด่า ในมือกำลังเตรียมเครื่องเสียงต่างๆ และอุปกรณ์ต่างๆ อยู่กับเอกให้พร้อมสำหรับงานฉลองแต่ง มิ้นกับหมวดกอล์ฟ
สมบูรณ์เข้าไปเกาะแขนชั้น
“คนไม่มีความรักก็แบบนี้แหละพี่ชั้น หัวใจด้านชา ไม่มีอารมณ์ขัน”
“ใครคะ ที่หัวใจด้านชา”
ป้องหันไปตามเสียง พบว่าเป็นนาตาลีเดินสวยเช้งเข้ามา
“คุณนาตาลี”
“คุณป้องเหรอคะ”
แดนเข้ามาแทรกทันที “แดนผมก็ด้านชา ขาดรักม๊ากมากครับคุณนาตาลี”
นาตาลียิ้มหวานให้แดน
“คิดถึงทั้งสองคนเลย”
แดน กับ ป้อง เหวอ คิดว่านาตาลีคิดถึง นาตาลีโผเข้ามาจะกอดแดน ป้อง อ้าแขนรับสีหน้าฟินรอแต่นาตาลีเดินเลยไปข้างหลัง กอดเอมกับมิ้น
“นึกว่าจะไม่มาซะแล้วคะคุ๊ณณณ”
“พลาดที่ไหน คุณเคนบอกว่า วันนี้จะแต่งกับยายเอมใหม่อีกรอบไม่ให้น้อยหน้าคู่เธอไงมิ้น นี่เธอยังไม่เปลี่ยนชุดอีกเหรอเอม”
“ก็มัวแต่ช่วยเตรียมงานไง เตรียมซะยังกับงานแต่งตัวเองกับคุณเคน”
“บ้า ใครจะไปแต่งด้วย ฉันหาทางเลิกอยู่เนี่ย”
เคนเดินมากับกอล์ฟ ได้ยินเอมพูดว่าหาทางจะเลิก เลยเข้าไปหาเอมทางข้างหลัง
“ไม่มีทาง”
เอมหันไปมองเคนด้วยความตกใจ ปากเอมชนแก้มเคนเต็มๆ
แดน ป้อง สมบูรณ์ ชั้น มิ้น นาตาลี กรี๊ดกร๊าดแซวเคนกับเอมยกใหญ่
“เดี๋ยวนี้คุณกล้าหอมแก้มผมต่อหน้าคนเยอะๆ เหรอ อดใจไม่ไหวเหรอคุณเอม”
“บ้า ฉันไม่ได้”
“ไม่ได้อะไร แบบนี้ผมต้องเอาคืน”
เคนจะหอมแก้มเมีย แต่พอเข้าใกล้ดันเอมดันผลักออกสีหน้าพะอืดพะอม
“เหม็น ไปให้พ้นเลยนะ”
เคนดมเต่าตัวเอง
“เหม็นที่ไหน ตัวผมออกจะหอม”
เอมเดินไปห้องน้ำ มิ้น กับ นาตาลีตามไปด้วย
“เห็นผัวเมียเขาหยอกกัน ชักจะอยากแต่งงานบ้างแล้วว่ะ” แดนว่า
“สนใจแต่งแบบข้ามเพศมั้ยครับน้องแดน พี่เอกไม่ว่าง แต่สะดวกสำหรับน้องแดนทุกเมื่อนะครับ”
“เออ ดีเหมือนกันนะมึง ชายได้ชายถือเป็นยอดชายเลยนะมึง” เคนบอก
ทุกคนหัวเราะขำแดน
ในบรรยากาศงานฉลองแต่งงานชื่นมื่นเฮฮานี้นั้น ไม่มีใครรู้ว่าที่นอกร้าน มีสายตาคู่หนึ่งแอบดูอยู่ด้วยแววตาอาฆาตมาดร้าย
เคนยืนสั่งงานป้องกับแดน วางตัวเหมือนเป็นหัวหน้า แดน กะป้อง หน้าหงิก เคนหันไปเห็นเอมเปลี่ยนชุดเพื่อนเจ้าสาวแล้วดูสวยสะดุดตา ก็รีบแถเข้าไปประกบ
“คุณเป็นไงบ้าง คุณเอม”
“คุณอยู่ให้ห่างๆ ฉัน เดี๋ยวฉันก็ดีขึ้นเองแหละ”
เคนไม่ค่อยพอใจนัก “คุณเอม” จะเดินเข้าหาใกล้ๆ
เอมพะอืดพะอมอีก เคนเลยไม่กล้าเดินเข้าหา เอมเดินหนีไปหานาตาลี
“ยังง้อเมียไม่สำเร็จอีกเหรอเจ้าเคน”
เคนหันไปเห็นณรงค์ เพ็ญ เนื้ออ่อน รอน เข้ามาด้วยกัน
“พ่อ”
เคนวิ่งเข้าไปหาเหมือนจะกอดณรงค์ แต่แล้วกลับกอดเพ็ญ
“แม่เพ็ญคร๊าบ มัวแต่หนีเที่ยว ดูสิคุณเอมยังไม่ยอมคืนดีกับผมเลย แม่เพ็ญต้องจัดการให้ผมนะคร๊าบ”
“เจริญละไอ้นี่ ไม่ได้ดั่งใจก็ฟ้องแม่”
“ไม่ต้องมาพูดเลยพ่อ เรามีเรื่องต้องคุยกัน เสร็จงานนี้ก่อน”
“เรื่องอะไรวะ” ณรงค์ทำเป็นไม่รู้เรื่อง
“ก็เรื่องที่พ่อเป็นต้นคิดไง ผมไม่ได้หล่ออย่างเดียวนะครับ ยังฉลาดมากด้วย”
เคนกับณรงค์เถียงกัน จนแดน พิธีกรของงานประกาศบนเวที ถึงหยุด
“แขกผู้มีเกียรติครับ ขอเสียงต้อนรับเจ้าบ่าวเจ้าสาว คุณมิ้น คุณกอล์ฟครับ”
กอล์ฟกับมิ้นเดินเคียงคู่กันมา สวย หล่อ สมกัน เคนมองกอล์ฟยิ้มดีใจที่เห็นกอล์ฟมีความสุข
“ดีใจด้วยนะไอ้กอล์ฟที่มึงกำลังจะมีความสุข”
เคนบอกกับกอล์ฟในใจ สายตาไปหยุดที่เอมที่ยืนอยู่กับนาตาลี
“ส่วนกู ก็จะรีบเอาความสุขของกูกลับคืนมาให้ได้”
เอมหันมาเห็นเคนมองจ้องอยู่ เลยเชิดใส่ เคนบอกตัวเองในใจว่า
“โดยที่คุณเอมจะต้องศิโรราบให้กูนะ”
งานแต่งดำเนินมาถึงช่วงที่มิ้นกับกอล์ฟจะโยนช่อดอกไม้งานแต่ง แดนทำหน้าที่พิธีกร เอ่ยขึ้นว่า
“ก่อนจะโยนช่อดอกได้ ให้เจ้าสาวบอกหน่อยดีกว่า งานนี้พิเศษยังไงครับ”
“งานนี้ โสดไม่โสด ชายหรือหญิง ก็รับช่อดอกไม้ได้ค่ะ มิ้นเตรียมมาเยอะมาก”
ป้องยกตะกร้าใส่ช่อดอกไม้ขึ้นมาบนเวทีให้มิ้นกับกอล์ฟ
“เรียกได้ว่า ใครที่แต่งงานแล้ว มีสามีมีภรรยาแล้ว งานนี้จะต้องโดนซ้ำอย่างแน่นอน” แดนว่า
นาตาลี สมบูรณ์ เนื้ออ่อน เพ็ญ ต่างก็ออกมาเตรียมรับช่อดอกไม้
เอมนึกสนุกออกมารอรับช่อดอกไม้ด้วย แล้วหันมามองเคนอย่างท้าทาย
“ซ้ำอะไรครับคุณแดน พูดดีๆ หน่อยงานมงคล”
“ก็โดนขอแต่งงานซ้ำไงครับ ใช่มั้ยครับคุณเคน”
เคนไม่ตอบแต่เข้าไปยืนชิดเอม แดน ป้อง รีบลงไปรอรับช่อดอกไม้ด้วย มิ้นกับกอล์ฟช่วยกันยกตะกร้าช่อดอกไม้
“พร้อมนะคะ มิ้นจะโยนแล้วนะ”
“พร้อมค่ะ”
สมบูรณ์กางกระโปรงออกทำเป็นตะกร้า ตั้งใจจะรับให้หมดทุกช่อ
มิ้นกับกอล์ฟโยนช่อดอกไม สมบูรณ์กางกระโปรงวิ่งรับ ชนทุกคนกระเด็น เว้นคู่ของเอมกับเคน ที่รับได้ช่อดอกไม้ช่อเดียวกัน
เอมกับเคนจับช่อดอกไม้ด้วยกันมองหน้ากันนิ่ง ทุกคนในงานหันมามองร้องเชียร์ดังลั่น
“ดีกัน ดีกัน”
สมบูรณ์กลับร้องว่า “ได้กัน...ได้กัน...ได้กัน” พอเห็นทุกคนหันมามองจึงเปลี่ยนเป็น “ดีกันๆ”
“ยังไงคุณก็หนีผมไม่พ้นหรอกคุณเอม”
“คุณเคน ฉันจะบอกคุณว่า...”
เคนลุ้นว่าเอมจะบอกอะไร ทุกคนในงานพลอยลุ้นไปด้วย
“ฉัน...ฉัน...ฉันเห็นหน้าคุณแล้วฉันจะอ้วก”
เอมพะอืดพะอมวิ่งไปห้องน้ำ มิ้นเป็นห่วงรีบตามไป นาตาลีตามไปด้วย
เอมวิ่งเข้ามาอาเจียนในห้องน้ำ จนค่อยยังชั่วจึงเอาน้ำลูบหน้า จนรู้สึกเหมือนมีคนเดินตามเข้ามา เอมคิดว่าเป็นมิ้นหรือนาตาลี
“ฉันไม่เป็นไรหรอก”
แต่พอเอมหันกลับมาทางเสียง ก็ถูกอุดปากอุดจมูกด้วยผ้าชุบยาสลบโดยฝีมือบิ๊ก
มีเสียงคนเดินมา บิ๊กรีบลากเอมเข้าไปในห้องน้ำ มิ้นกับนาตาลีตามเข้ามา จึงไม่เห็นเอม
“ออกไปแล้วรึเปล่า หรือว่าจะอยู่ข้างนอก”
นาตาลีออกไปดูด้านหน้า ส่วนมิ้นเดินกลับเข้ามาดูในห้องน้ำ
ลูกน้องของบิ๊กเข้ามาอีกทาง เอาผ้าชุบยาสลบอุดปากอุดจมูกมิ้น จนหมดสติไป บิ๊กรีบลากเอมออกมาจากห้องน้ำไป
นาตาลีกลับมาพูดโดยไม่ทันมอง
“ยายเอมไม่อยู่ข้างนอก”
นาตาลีเห็นมิ้นกับเอมถูกพวกบิ๊กโปะยาสลบ
“แกทำอะไรเพื่อนฉัน ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย”
บิ๊กต่อยท้องนาตาลีเต็มแรงผลักให้พ้นทางไป นาตาลีนอนตัวงอเป็นกุ้งคาพื้น บิ๊กกับลูกน้องลากเอมกับมิ้นออกไป
เคน กอล์ฟ วิ่งมาตามเสียงร้องของนาตาลี
“เกิดอะไรขึ้นครับคุณนาตาลี แล้วคุณเอมล่ะ”
“ยายเอมกับยายมิ้นถูกคนจับตัวไป”
ทุกคนกำลังดูภาพจากวงจรปิดในร้านของเอกจากจอคอมพิวเตอร์ ป้องเป็นคนจัดการเปิดให้
“โซนด้านนอกเปิดให้แขกใช้บริการตามปกติ เราก็เลยไม่ทันระวังขอโทษจริงๆ นะเนื้ออ่อน”
กอล์ฟสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
“ถอยหลังกลับไปหน่อยไอ้ป้อง”
ป้องกดถอยหลังไป จนเห็นว่าบิ๊กกับลูกน้องเข้ามาด้อมๆ มองๆ อยู่ข้างหน้าร้าน
“ไอ้บิ๊ก” เคนจำได้
“มันคงจะมาล้างแค้นเราสองคน ก็เลยไปลงที่คุณเอมกับคุณมิ้น”
รอนหน้าเสีย “ไม่ใช่คุณสองคนหรอกที่เป็นต้นเหตุ ผมต่างหาก ไม่น่าไปยุ่งกับมันตั้งแต่แรกเลย”
เคนได้ยินรอนพูดแล้วนึกบางอย่างได้
“ไอ้กอล์ฟ กูว่าตัวต้นเหตุต้องรู้ว่าไอ้บิ๊กพาคุณเอมกับคุณมิ้นไปที่ไหน”
เอมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ในห้องสภาพคล้ายโรงแรมม่านรูดราคาถูก เห็นมิ้นนอนอยู่ข้างๆ ทั้งสองถูกมัดมือไขว้หลังไว้
“มิ้น”
มิ้นรู้สึกตัวตื่น
“ที่นี่ที่ไหนเอม”
“ที่ที่จะเปิดประสบการณ์ใหม่ให้กับน้องทั้งสองคนไงจ๊ะ” บิ๊กนั่งมองสองสาวอยู่นานแล้ว
เอมมองหน้าบิ๊กแล้วจำได้ “แก”
บิ๊กยิ้มเยาะ “อุ๊ย จำกันได้ด้วย งั้นก็จำได้ด้วยสิว่าผัวแก แฟนแก ทำอะไรไว้”
เอมกับมิ้นมองหน้ากันเห็นท่าไม่ค่อยดี
“มันทำให้ฉันเสียรายได้ แกสองคนก็ต้องช่วยฉันเรียกรายได้กลับมา”
ลูกน้องบิ๊กเข้ามารายงาน
“ลูกค้ามาแล้วพี่” มันมองมิ้นกับเอมหน้าอย่างหื่น “ลูกค้าบอกว่าไม่ต้องแก้มัด แบบนี้ได้อารมณ์ดี”
เอมกับมิ้นกลัวหนัก ไม่รู้จะทำยังไงดี
ในรถที่แล่นมาตามทาง กอล์ฟเพิ่งวางสายจากลูกน้อง
“กูให้ลูกน้องส่งกำลังไปที่โรงแรมที่น้องม่อนบอกแล้ว”
เคนขับรถเร็วราวกับจะบิน ด้วยความเป็นห่วงเอม แดนต้องคอยปราม
“ใจเย็นไอ้เคน คุณเอมต้องไม่เป็นไร”
บิ๊กพาลูกค้าเข้ามา ลูกค้าเห็นสภาพเอมกับมิ้นที่ถูกมัดไว้ มองอย่างถูกใจ ดูโรคจิตมาก
“ชอบมั้ยเฮีย”
“ชอบสิ เร้าใจ”
“งั้นตามสบายนะเฮีย”
บิ๊กออกไป ลูกค้าเดินเข้ามาหาเอมกับมิ้น
“อย่าเข้ามานะ”
มิ้นโวยวาย แต่ปรากฏว่าลูกค้าเลือกที่จะเข้าไปหาเอมก่อน
“อย่าทำอะไรเพื่อนฉันนะ เพื่อนฉันกำลังท้อง”
ลูกค้าชะงัก
“จะทำ ก็ทำฉัน อย่าทำอะไรเพื่อนฉัน”
เอมตกใจ “มิ้น”
แต่ลูกค้ากลับเดินเข้าหาเอม สีหน้าหื่นๆ โรคจิตๆ
“ท้องสิดี ได้อารมณ์”
“อย่าเข้ามานะ”
มิ้นเห็นลูกค้าเดินเข้าหาเอม ตัดสินใจลุกขึ้นแล้ววิ่งชนลูกค้าให้พ้นจากเอม ลูกค้าหันมาทางมิ้นกลับยิ่งชอบใจ หน้าตาหื่นกว่าเดิม
“อยากแซงคิวทำไมไม่บอก ดับเครื่องชนแบบนี้เฮียชอบ”
ลูกค้าดึงมิ้นโยนไปบนเตียงแล้วคร่อมจะถอดเสื้อผ้ามิ้น
“มิ้น”
เอมกระโจนเข้าไปกัดแขน ลูกค้าโกรธตบเอมกระเด็นไป เอมไม่ยอมแพ้วิ่งเข้าไปใช้เท้าทั้งถีบ ทั้งเตะลูกค้า มิ้นลุกขึ้นเตะถีบลูกค้าด้วย สองสาวสู้ตาย ลูกค้าใช้มือบีบคอทั้งคู่แล้วกดลงบนเตียง
บิ๊กยืนนับเงินแล้วส่งค่าจ้างให้ลูกน้อง
“อีสองคนนี้ท่าทางจะขายดีกว่าอีม่อนว่ะ”
“พูดแบบนี้ แปลว่าพี่ไม่ปล่อยพวกมัน”
“ปล่อยให้มันเอาตำรวจมาจับกูเหรอ มึงเตรียมห้องไว้ขังมันก็แล้วกัน”
บิ๊กพูดจบก็ถูกเคนที่มาทันได้ยิน กระชากไปต่อยไม่นับ
“เมียกูอยู่ไหน เมียกูอยู่ไหน”
ลูกน้องบิ๊กจะหนี โดนกอล์ฟต่อยคว่ำไป กอล์ฟเห็นเคนต่อยบิ๊กไม่ยั้งรีบเข้าไปห้าม แดน ป้อง ใช้เท้าเหยียบอกลูกน้องบิ๊กไว้เหมือนตัวเองจัดการเอง
“พอก่อนไอ้เคน พอก่อน ไปดูคุณมิ้นกับคุณเอมก่อน”
“เมียกูอยู่ไหน”
เอมกับมิ้นถูกลูกค้าของบิ๊กบีบคอจนแทบหายใจไม่ออก และใกล้จะหมดสติ
“คุณ...เคน ช่วยเอมด้วย”
เอมฮึดสู้อีกครั้ง เอาหัวโขกกับหัวลูกค้าเต็มแรง ลูกค้าโกรธจัดจับหัวเอมกระแทกกับหัวเตียง
เอมจะหมดสติรอมร่อ เคนกระโจนเข้าไปหาเอม กอล์ฟเข้ามาดึงลูกค้าออกไป
“คุณเคน”
เอมหมดสติไป เคนรีบแก้มัดให้เอม กอล์ฟแก้มัดให้มิ้น เคนเห็นเลือดเอมออกที่หว่างขาก็ตกใจสุดขีด
“คุณเอม”
เอมนอนอยู่บนเตียงรถเข็น และถูกเข็นมาที่ห้องฉุกเฉิน เคนเดินตามมาอย่างร้อนใจ กอล์ฟ มิ้นตามมาด้วย
“ญาติรอด้านนอกก่อนนะคะ” พยาบาลบอก
เคนเห็นรถพาเอมเข้าไปในห้องฉุกเฉิน แล้วออกมา ประตูห้องปิดลง เคนทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้หน้าห้องอย่างคนหมดแรงทำอะไรไม่ถูก ระหว่างนี้ รอน เนื้ออ่อน ณรงค์ เพ็ญ ตามมาสมทบ
“คุณเคน ยายเอมเป็นยังไงบ้าง” เนื้ออ่อนร้อนรนใจ ห่วงลูกและหลาน
“เพิ่งเข้าไปในห้องฉุกเฉินค่ะ คุณแม่ใจเย็นๆ ก่อนนะคะ” มิ้นบอก
“เพราะพ่อคนเดียว ถ้าพ่อไม่ไปยุ่งกับพวกมัน เอมก็ไม่ต้องเป็นแบบนี้”
“เรื่องมันแล้วไปแล้ว ไม่มีใครโทษคุณอีกแล้วค่ะคุณรอน”
รอนมองเนื้ออ่อนอย่างซึ้งใจที่ยอมให้อภัยและให้กำลังใจตนด้วยดี
“เพราะผมต่างหากครับ เรื่องทั้งหมด มันเกิดขึ้นเพราะผม ถ้าผมไม่พาคุณพ่อไปเที่ยว ไม่พาคุณพ่อไปเสเพลไปรู้จักพวกมัน คุณเอมก็ไม่เป็นแบบนี้”
“ตอนนี้ไม่ใช่เวลาโทษตัวเองนะเคน เคนต้องเข้มแข็ง หนูเอมจะต้องไม่เป็นอะไร” เพ็ญว่า
“แกจะต้องได้หนูเอมกลับมา”
ณรงค์กอดให้กำลังใจลูกชาย เคนกอดตอบ
หมอออกมาจากห้องฉุกเฉิน ทุกคนรีบเข้าไปถามอาการเอม
“ภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับคุณหมอ”
2 วันผ่านไป
เอมนอนนิ่งอยู่บนเตียง เคนคอยเช็ดแขน เช็ดตัวให้ คิดถึงคำพูดหมอ
“คนไข้ได้รับการกระทบกระเทือนจากการถูกทำร้าย ตอนนี้เด็กในครรภ์ของคนไข้ยังปลอดภัยดี”
เคนบีบมือเอมด้วยความรัก
“แต่ต้องคอยดูอาการ ถ้าภายใน 2 – 3 วันคนไข้ยังไม่ฟื้น เด็กในท้อง ก็อาจได้รับผลกระทบไปด้วย”
กอล์ฟ มิ้น รอน เนื้ออ่อน ณรงค์ เพ็ญ เข้ามาเห็นเคนดูแลเอม ทุกคนสงสารเคนและเป็นห่วงเอม
“คุณเอม คุณขี้เซาไปแล้วนะ ตื่นได้แล้วนะครับ ผมคิดถึงคุณมากรู้มั้ย”
เคนจับท้องเอมลูบเบาๆ
“ปลุกแม่สิครับลูก แม่นอนนานกว่านี้จะไม่ดีรู้มั้ย”
เคนเอามือเอมมาแนบหน้า น้ำตาไหลริน
“ตื่นเถอะนะคุณเอม ผมสัญญา ต่อไปนี้ผมจะเลิกเจ้าแผนการกับคุณ จะเลิกเจ้าชู้ ผมจะไม่กะล่อนกับคุณอีกแล้วนะ ผมรักคุณนะคุณเอม”
เคนฟุบหน้าร้องไห้ ทุกคนมองเคน รู้สึกสลดหดหู่ใจ
“ยอมสัญญา...ซะทีนะ คุณเคน”
เคนเงยหน้าขึ้นมามอง เห็นเอมค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาด้วยท่าทีอ่อนล้า
“คุณเอม”
เนื้ออ่อนโล่งใจ “ยายเอม”
ทุกคนเข้าไปล้อมรอบเตียงด้วยความดีใจที่เห็นเอมฟื้น บรรยากาศกลับมามีความสุขอีกครั้ง
เคนเอานมอุ่นๆ เข้ามาให้เอม แต่ตัวเองปิดจมูกกันไว้
“ยังไม่หายแพ้ท้องแทนเอมอีกเหรอคะ”
เอมรับแก้วนมไปจากเคนแล้วดื่ม
“แบบนี้มันต้องถอนรู้มั้ย”
เอมแกล้งเอาแก้วนมให้เคนกิน เคนถอยหนี เอมหัวเราะชอบใจ วางแก้วนม
“แล้วคุณล่ะ หายพะอืดพะอมเวลาเห็นหน้าผมหรือยัง”
“ยังเลยค่ะ”
“แบบนี้มันก็ต้องถอนเหมือนกันรู้มั้ย”
เคนเข้าไปกอดเอม
“คุณเคน เอมเหม็น”
“เดี๋ยวก็หายเหม็นเชื่อผม”
เคนกอดเอมไม่ยอมปล่อย พากันล้มตัวลงไปบนเตียง
“เอมท้องอยู่นะ”
“เชื่อมือผมสิ ผมจัดได้”
“ตั้งแต่วันที่คุณเคนให้คำสัญญากับเอม...”
เอมบันทึกเรื่องราวผู้คนในวงล้อมของชีวิตที่คลี่คลายไปตามวิถีใครมัน
ที่ออฟฟิศณรงค์ ห้องทำงานเคน เคนตั้งใจทำงาน
“คุณเคนก็ดูเหมือนจะรักษาสัญญาที่ให้กับเอมเป็นอย่างดี”
ที่ห้องครัวบ้านเคน
เอมเริ่มท้องใหญ่มากขึ้นตามอายุครรภ์ แต่ยังทำอาหารเย็นเตรียมไว้ให้สามี เคนกลับมาจากทำงานเข้ามากอดเอมจากทางด้านหลังด้วยความรัก
ที่ห้องประชุมบริษัท แดน ป้อง พาพริตตี้เข้ามาแคสต์งานให้เคน มีพราว กับเจตน์ช่วยเลือกด้วย
“แถมตอนนี้เอมยังมีพันธมิตรที่มีเรด้าจับผิดรุนแรงกว่าเดิมเสียอีกคอยเป็นหูเป็นตาแทนเอม”
พริตตี้คนหนึ่งส่งสายตายให้เคน พราวถ่ายรูปแล้วส่งไลน์ให้เอมทันที
มิ้นเอาอาหารมาส่งให้กอล์ฟที่โรงพัก
“เราทุกคนได้เรียนรู้ชีวิตมากขึ้น สาวที่กลัวการแต่งงานอย่างยายมิ้น กลับมีชีวิตคู่ที่แสนจะอบอุ่น เพราะความซื่อสัตย์เป็นสุภาพบุรุษของคุณกอล์ฟ”
เซ็ตถ่ายแบบ ชาช่ามาถ่ายแบบปรินท์แอดโครงการผักผลไม้ปลอดสารพิษให้ห้างของพราว
“เมื่อสงครามสงบ มิตรภาพก็เกิด คุณชาช่ากลายเป็นไอคอนของความพอเพียง โดยมีคุณพราวคอยช่วยผลักดันโครงการและทำการตลาดให้”
แจ๊ดวิ่งเข้ามาเปิดคิวให้ชาช่าดู
“และแน่นอนว่า พี่แจ๊ดไม่เคยทิ้งชาช่าและยังคงมีเด็กในสังกัดมากมาย ต่างจากเมื่อก่อนก็ตรงที่...”
แจ๊ด ดูแลเสื้อผ้าหน้าผมให้เด็กๆ ในสังกัดอย่างกับลูก
“พี่แจ๊ดเลิกใช้เล่ห์เหลี่ยม แต่ดูแลทุกคนเหมือนลูก”
ห้องทำงานแดน ป้อง แดน ป้อง นั่งเท่ พรีเซ็นต์งาน
“คุณแดน คุณป้อง ก็เรียนรู้ที่จะทำงานด้วยตัวเอง”
“ตอนนี้เราสองคนประสบความสำเร็จเรื่องงานมาก”
ความจริงแล้ว แดน กะ ป้อง โดนลูกค้าด่าเช็ด เพราะงานไม่ถูกใจ
“เราสองคนสามารถทำงานได้โดยไม่มีพี่เคน”
ความจริงแล้ว แดน ป้อง อยู่กับเอกสารที่ลูกค้าสั่งแก้ ทั้งคู่ปวดหัว
“ตอนนี้ ผมก็จดจ่อกับงานอย่างเดียวครับ เรื่องอื่นไม่สน”
แดน ป้อง ประชุมงานกับลูกค้า แต่แดนจ้องเมียลูกค้าตาเป็นมัน น้ำลายหยดติ๋งๆ ป้องต้องคอยจับแดนหุบปาก
ร้านอาหารของเอก ถูกเนื้ออ่อนใช้เป็นสถานที่พูดคุยสัมมนาชิลๆ กับแฟนเพจ เนื้ออ่อนยามนี้แต่งตัวสวยงามสมวัย จนรอนต้องมานั่งเฝ้า
“ส่วนคุณแม่ก็อุทิศตัวกับการให้คำปรึกษาแก่หญิงสูงสัยที่มีปัญหาสามีชอบหนีไปซุกซนนอกบ้าน”
เนื้ออ่อนสอนแต่งหน้าให้เซ็กซี่ ยิ่งเห็นเนื้ออ่อนเซ็กซี่รอนยิ่งหวง เนื้ออ่อนหันมายักคิ้วภูมิใจในเสน่ห์ของตัวกับบรรดาแฟนเพจ
ที่ห้องทำงานชั้นออฟฟิศห้างของพราวเวลานี้ พราวเดินตรวจงานโดยมีทิพย์คอยเป็นที่ปรึกษา ทั้งคู่คุยกันดี เหมือนเพื่อนมากกว่าเจ้านายกับลูกน้อง
“คุณพราวกลายเป็นผู้หญิงที่มีความสุข เพราะมีผู้ชายอย่างคุณเจตน์คอยทำให้เธอรู้ว่า เธอมีคุณค่า” เอมบันทึกเรื่องราวไว้อย่างนี้
เจตน์ทั้งอุ้ม ทั้งจูงลูกเดินตามพราวต้อยๆ
ที่ร้านกาแฟบรรยากาศเก๋ นาตาลีนั่งจิบชาชิลๆ โดยมีหนุ่มๆ แอบมอง นาตาลียิ้มให้อย่างอบอุ่น แต่ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจใครเลย
“นาตาลี หญิงสาวที่เชื่อในรักแท้ กลับกลายเป็นสาวโสดที่มีความสุข อยู่ได้โดยไม่มีคู่ เพราะเธอมีความรักให้คนอื่นอยู่ตลอดเวลา” เอมบันทึกถึงเพื่อนรักนางแบบคนดัง
“และเอมก็ได้เรียนรู้ความจริงอย่างหนึ่งว่า พ่อปลาไหลยังไงก็เป็นพ่อปลาไหลอยู่วันยันค่ำ”
เอมเข้ามาตามเคนในผับ ทั้งที่กำลังท้องโย้ เห็นเคน แดน ป้อง สนุกอยู่กับสาวๆ
“เอ้าโชนนน”
แดน ป้อง สาวๆ จะชนกับเคน แต่อยู่ๆ ก็หน้าเสีย ดึงแก้วกลับ
“ทำไมล่ะ”
มีแก้วน้ำส้มเข้ามาชนกับแก้วของเคน
“ชนนนนน”
เคนหันไปดูอย่างคุ้นเสียง
“คุณเอม”
เคนทรุดตัวลงนั่ง แดน ก ป้อง พลอยนั่งตัวลีบเล็กไปด้วย
“คุยงานกับลูกค้าเสร็จแล้วเหรอคะ”
“เสร็จแล้วจ้า”
เอมมองสาวๆ ที่อยู่รอบตัวเคน
“น้องพวกนี้ ไอ้ป้อง ไอ้แดนเรียกมา ไอ้พวกนี้นี่ไม่ยอมทิ้งนิสัยเจ้าชู้ น่าเบื่อมว๊ากกกก เป็นแบบงี้ไง ถึงไม่มีเมียกับเขาซะที” เคนบอกกับน้องๆ ว่า “น้องๆ ก็ไปนั่งกับไอ้แดนไอ้ป้องสิครับ”
แดน ป้อง ส่งซิกให้เคนหันไปดูเอม ที่กำลังจับตามองสาว โต๊ะข้างๆ ที่มองเคน
“เอ่อคุณเอม”
เคนยังไม่ทันพูดอะไร เอมลุกไปที่โต๊ะของสาวๆ
“สวัสดีค่ะ ผู้ชายที่น้องเล็งอยู่ สามีพี่ค่ะ”
“แล้วไงคะ มีเมียแล้วมองไม่ได้เหรอ”
“ได้ค่ะ แต่จะบอกว่า สามีพี่ ชอบกินฟรี ไม่เสียเงินนะคะ”
เอมเสียงดัง จนคนในผับเริ่มหันมามองสาวคนที่เล็งเคน
“ไม่เลี้ยงดู ไม่รับผิดชอบ หญิงอื่นที่ไม่ใช่เมีย เข้าใจตรงกันเนอะ”
สาวหน้าเสียจ๋อยสนิท “ค่ะ”
เอมเดินกลับมาที่โต๊ะหยิบแก้วน้ำส้ม
“กลับบ้านดีมั้ยคุณเอม”
“ทำไมล่ะ กำลังสนุกเลย เอ้า โชนนน”
เคน แดน ป้อง สาวๆ ชนกับเอมหน้าเสียๆ
“และเอมเองต่างหากที่ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับพ่อปลาไหลอย่างมีความสุข” เอมบอกตัวเองในใจ
“หนุกหนานสิคะหนุกหนาน”
เคน แดน ป้อง และสาวๆ ทำเป็นหนุกหนานแต่สีหน้าดูออกว่าฝืนมาก เอมยิ้มสะใจที่ได้แกล้งเคน แล้วอยู่ๆ เอมก็ทำหน้าเหยเก
“โอ๊ย”
เคนแปลกใจในเบื้องแรก “เป็นอะไรคุณเอม”
“เอมปวดท้อง สงสัยจะคลอด”
“ดีเลย หะ”
เคน แดน ป้องอุทานลั่น “จะคลอด”
แดนลนลานใหญ่ “ไอ้ป้องมึงไปต้มน้ำมาเลย”
“ต้มมาทำไมพี่”
“มาทำคลอดคุณเอมไง ตามหมอตำแยมาด้วย” แดนบอก
“เดี๋ยวถีบเลยมึง เมียกูไม่ใช่แม่นาค จะได้ทำคลอดกันเองไปโรงพยาบาลเร็วคุณเอม”
เคนรีบพยุงเอมออกไปโรงพยาบาล
แดน ป้อง ยืนเถียงกันเรื่องชื่อลูกเคน
“ชื่อน้องดริงค์สิวะ เพราะเกิดตอนคุณเอมท้าชนแก้ว” แดนว่า
ป้องท้วง “ได้ไงพี่ ปวดท้องในผับ ก็ต้องชื่อน้องผับสิ”
เคนรับไม่ไหว ด่าเอา “พอเลยพวกมึง ไว้ตั้งชื่อลูกมึงเลย ลูกกูเดี๋ยวกูตั้งเอง”
ณรงค์เสริมว่า “นอกจากไม่ให้พวกมันตั้งชื่อ ห้ามพวกมันอยูใกล้ๆหลานฉันด้วยนะ”
“นั่นสิคะ เดี๋ยวติดนิสัยบ้าๆ บอๆ มาละยุ่งเลย” กอล์ฟว่า
“งั้นก็ยกให้คุณกอล์ฟเป็นพ่อบุญธรรมก็แล้วกัน” เนื้ออ่อนสรุป
มิ้นเห็นด้วย “ดีค่ะ โตขึ้นจะได้แมนๆ เหมือนคุณกอล์ฟ”
เคนโวย “อ้าวคุณแม่ครับ ผมไม่แมนตรงไหนครับ”
เคนกับเนื้ออ่อนเริ่มความเห็นไม่ตรงกัน
“มีเรื่องนึงที่น้องรอนอยากจะแนะนำพี่เคน นอกจากงัดกับเมียเพลียทุกรายแล้ว งัดกับแม่ยาย ถึงตายแน่นอน เชื่อน้องรอนนะครับ”
พยาบาลสาวสวยหุ่นดีเข้ามาวัดไข้ให้ทารก
“ขอวัดไข้ให้น้องหน่อยนะคะ เมื่อคืนเหมือนจะมีไข้”
พยาบาลอุ้มทารกไปไว้ในเปลเข็นเด็กเพื่อวัดไข้ แดน กะ ป้อง รีบเข้าไปยืนฝั่งตรงข้าม
พยาบาลวัดไข้หันหลังมาดูเอมด้วย แล้วก็รู้สึกเหมือนถูกจับก้น จึงหันกลับไปมองหน้าแดน กะป้อง อย่างไม่พอใจ แดน ป้องยิ้มให้
พยาบาลหันหลังอีก ก็ถูกจับก้นอีก พยาบาลจึงหันกลับมามองแดน ป้อง อย่างไม่พอใจ แดน ป้องยิ้มให้ คราวนี้พยาบาลตบหน้าแดน ป้อง
“ลามก”
“มีอะไรครับคุณพยาบาล” เคนตกใจ
“เพื่อนคุณจับก้นฉันค่ะ”
พยาบาลออกไปด้วยความโกรธ
“พวกกูเปล่านะเว้ย” แดนบอก
“มึงเปล่าแล้วจะใคร”
เคนฉุกคิด หันไปมองลูกชายที่นอนอยู่ในเปล และพบว่าทารกน้อยยักคิ้วให้ เคนขยี้ตาดูใหม่ ก็เห็นว่าลูกชายยักคิ้วให้จริงๆ
“ตาหนู ฝีมือหนูเหรอลูก”
ทารกน้อยยักคิ้วให้อีก เคนชอบอกชอบอกอุ้มลูกชายขึ้นมาจากเปลใจ
“มันร้ายได้ใจพ่อจริงๆ เว้ยไอ้ลูกชาย”
เอมโวยลั่น “ไม่เอานะคะคุณพ่อคุณแม่ แค่คุณเคนเจ้าชู้คนเดียวเอมก็ปวดหัวจะแย่แล้ว ถ้าตาหนูอีกคน เอมเพลียแย่เลยค่ะ”
“เอาน่าหนูเอม อยู่กับปลาไหลตัวพ่อยังอยู่ได้ อยู่กับตัวลูกด้วยจะเป็นอะไรไป”
“ไม่เอาค่ะ คุณเคนเอาลูกมานี่เลยนะ เดี๋ยวลูกติดนิสัย”
“ไม่ ลูกปลาไหลของพ่อ อยากไปเที่ยวไหนนะ สุกี้รวมเหรอ ยังไม่ได้หรอกลูก”
“คุณเคนทุเรศ อย่าสอนลูกแบบนั้นนะ”
เอมกับเคนทะเลาะกันเสียงดังลั่นห้อง ในบรรยากาศที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและความสุข
จ บ บ ริ บู ร ณ์
#พ่อปลาไหล #thaich8 #โชคดีมีสุข #ฟิล์มยีน #ยีนฟิล์ม #ทีมพ่อปลาไหล #ทีมเอม #lakornonlinefan #ละครออนไลน์ #ลมหายใจคือละคร
ติดตามอ่าน “เสน่ห์นางครวญ” เร็วๆ นี้
