พ่อปลาไหล ตอนที่ 20
บทประพันธ์ : กนกเรขา บทโทรทัศน์ : จอมใจ และ ปัทม์
เอมขยับนั่งไขว่ห้างวางท่าเซ็กซี่อยู่ริมเตียง และเริ่มร้อนวูบวาบ เคนขยับมายืนห่างๆ เพราะเห็นเอมเริ่มมีอาการแปลกๆ
“ไปยืนอยู่ตรงนั้นทำไม” เอมตบเตียงเรียก “มานั่งตรงนี้สิ”
กอล์ฟกลับเข้ามาพอดี “กูให้ลูกน้องเอาตัวไอ้คุณเจตน์ไปโรงพักแล้ว” เขาเห็นอาการของเอม “สงสัยจะไม่ใช่แค่ยานอนหลับแล้วละ”
เคนกับกอล์ฟมองหน้ากัน รู้แล้วว่าเอมต้องโดนเจตน์วางยาปลุกเซ็กซ์
“ร้อนจัง”
เอมปลดกระดุมเสื้อตัวเองออก 1 เม็ด เคนรีบกระโจนเอาผ้าห่มคลุมตัวให้ แล้วกอดเอมไว้
“ทำไมล่ะ เอมร้อนนะคุณเคน”
เอมพยายามดิ้นหนี แต่เคนก็กอดเอมไว้เพื่อความปลอดภัย เอมบ่นร้อนๆ อยู่อย่างนั้น
“เอาไงดีวะมึง ลากคุณเอมไปห้องน้ำ เอาฝักบัวฉีดๆ ให้หายเร้าร้อน หรือ จับแช่ในอ่างน้ำดีมั้ยวะ”
“ใครบอกมึง ว่าทำแบบนั้นแล้วจะหาย”
“กูดูมาจากในละครช่อง8”
“นี่มึงไม่รู้จริงๆ เหรอว่า ยาปลุกเซ็กส์มันออกฤทธิ์ประมาณ 1 ชั่วโมง ต่อให้มึงจับคุณเอมกดน้ำ มันก็ไม่หายหรอก”
เคนเสียหน้า “เออ กูไม่รู้ คนอย่างกูไม่จำเป็นต้องใช้วิธีแบบนี้เว้ย”
“พาคุณเอมลงไปตอนนี้คงไม่ได้ เราคงต้องรอให้ยาหมดฤทธิ์ก่อน”
“คุณกอล์ฟ บอกให้คุณเคนปล่อยเอมสิ” เอมพูดกับกอล์ฟด้วยสายตาหวานเยิ้ม
“คุณเอม ห้ามตาเยิ้มใส่ไอ้กอล์ฟนะ ไอ้กอล์ฟ มึงไปจัดการไอ้เจตน์ให้กูดีกว่า เดี๋ยวกูจัดการคุณเอมเอง”
กอล์ฟรู้ทันว่าเคนหวงเอมเลยแกล้ง “อ้าวอยู่ด้วยกัน มีอะไรจะได้ช่วยกันจัดการไง”
“มึงไม่ต้องมาจัดตรงนี้เลย ไปสิ”
เคนเอาเท้าเขี่ยๆ ให้กอล์ฟออกไป เพราะมือไม่ว่างต้องรวบตัวเอมไว้
“เออๆ ไปก็ได้” กอล์ฟยิ้มขำๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
“คุณเคน เอมอึดอัดจังเลย ปล่อยเอมเถอะนะ นะ นะ นะ”
เอมเรียกเคนเสียงหวาน ขนาดถูกเคนเอาผ้าห่มห่อไว้ ยังเอียงหัวไปซุกหน้าเคน
เคนบ่นพึมพำ “อย่าทำเสียงอ้อนแบบนี้ได้มั้ย ผมจะไม่ไหวเอานะคุณเอ๊ม”
“เอมอึดอัด อึดอัด อึดอัดอ่ะ คุณเคนใจร้าย”
เคนชักเริ่มใจอ่อน “ถ้าผมปล่อย คุณต้องอยู่นิ่งๆ ห้ามซนนะ”
เอมพยักหน้ารับเอาคำ เคนยอมปล่อยเอมออกจากผ้าห่ม เอมนอนนิ่ง
“หรือว่ายาหมดฤทธิ์แล้ววะ”
“เสร็จเอมละ”
เอมโถมตัวขึ้นคร่อมแล้วโน้มตัวเข้าหายื่นหน้าจะจูบเคน
“ทำไมล่ะ เอมไม่สวย ไม่เซ็กซี่เหรอ”
เคนเคลิ้ม “สวยสิคุณเอม คุณสวยมาก”
“ถ้าสวยแล้วทำไมรังเกียจเอมล่ะ”
“ผมไม่ได้รังเกียจคุณนะ”
“เอมไม่เชื่อ ต้องพิสูจน์”
เอมโน้มตัวเข้าหาแล้วจูบทันที เคนตาเหลือกจะทนไม่ไหว
“คุณบังคับให้ผมทำแบบนี้เองนะคุณเอม”
เคนรวบตัวเอมไว้ แล้วพลิกตัวเอมลงไปที่เตียง
ด้านเพ็ญนั่งจัดดอกไม้อยู่ในสนามหญ้าหน้าตึก พอเห็นณรงค์เดินเข้ามา ก็ทำหน้าไม่ถูกทำท่าจะเดินหนี
“คุณเพ็ญ เป็นอะไร ทำไมหมู่นี้หลบหน้าที่จัง”
“ก็ไม่มีอะไรนี่คะ” เพ็ญจะเดินหนีไปอีก
“พี่มีเรื่องสำคัญจะปรึกษา”
เพ็ญชะงักนึกถึงเรื่องที่ริน สั่งเมื่อคืนก่อน
“เพ็ญรักคุณณรงค์ ทำไมไม่ยอมรับ ทำไมไม่ดูแลคุณณรงค์แทนพี่”
“เพ็ญทำไม่ได้ค่ะ”
เอมทำเสียงดุใส่ “พี่ขอแค่นี้ ทำไมทำให้พี่ไม่ได้ ทำไม”
นึกขึ้นมาแล้วเพ็ญสูดหายใจลึกๆ เหมือนเตรียมใจจะฟังเรื่องที่ณรงค์จะพูด
“มีเรื่องอะไรก็ว่ามาค่ะ น้องพร้อมแล้ว”
ณรงค์เอาโฉนดที่ดินและแผนที่ที่ตั้งที่ดินของรอน วางลงตรงหน้าเพ็ญ
“คุณสมศักดิ์นายหน้าขายที่ดิน ที่พี่ให้ช่วยหาที่ตั้งโรงงานใหม่ของเราเอาที่ดินนี้มาเสนอขาย”
เพ็ญหยิบโฉนดที่ดินขึ้นมาดู ณรงค์บอกต่อว่า “ที่ดินผืนนี้เป็นของคุณรอน”
เซลส์หญิงขายคอนโด พารอนกับม่อนเดินดูรอบๆ ห้องตัวอย่าง
“ราคาห้องรวมตกแต่งก็อยู่ที่ 5 ล้านเศษค่ะ”
รอนได้ยินราคาแล้วแทบจะหงายหลัง เลยทำเป็นยังไม่ค่อยถูกใจ
“ผมว่าห้องมันใหญ่เกินไป มีที่มันกะทัดรัดหน่อยมั้ยครับ”
“ห้องมาตรฐานของโครงการใหญ่ ก็แบบนี้แหละค่ะพี่รอน”
“ใช่ค่ะลูกค้า ยูนิตสุดท้ายแล้วด้วย วันนี้ลูกค้าที่มาดูก็ถูกใจกันทั้งนั้น”
รอนยังมีท่าทีลังเลอยู่อย่างนั้น ม่อนขัดใจ ทำเป็นเดินดูรอบๆ ห้อง
“ห้องแบบนี้แหละค่ะพี่รอน ที่ไอ้เสี่ยหื่นบอกจะซื้อให้ม่อน สวยแบบนี้นี่เอง มิน่าพี่บิ๊กถึงเชียร์ไอ้เสี่ยนั่นจัง”
รอนหน้าเสีย “ฮะ เชียร์มันทำไม”
“ก็คิดเอาเองสิคะ ไหนพี่รอนบอกว่ากำลังจะขายที่ได้ไงคะ”
ม่อนเดินดูรอบๆ ห้องอย่างพอใจ รอนชักจะไม่ไว้ใจ กลัวว่าจะมีคนซื้อคอนโดให้ม่อนตัดหน้าตนไป
รอนเอามือถือออกมาโทรหาสมศักดิ์ นายหน้าขายที่ดินและเพื่อนที่รอนเคยอ้างว่าไปงานศพนั่นเอง
“สมศักดิ์เหรอ เรื่องที่ดินที่ฝากขาย พอจะมีทางให้ขายได้เร็วๆ มั้ย”
รอนคุยกับสมศักดิ์อย่างร้อนรนใจ ม่อนลอบมอง ยิ้มร้ายสมใจที่รอนตกหลุมพราง
รอจนณรงค์วางสายจากสมศักดิ์เพ็ญจึงถามขึ้น
“คุณสมศักดิ์ว่าไงบ้างคะ”
“คุณรอนต้องการขายที่ดินผืนนี้แค่ 10 ล้านเท่านั้น แต่ราคาประเมินในท้องตลาด มันเกือบ 20 ล้าน”
เพ็ญคิดตาม “ขายด่วน ขายถูกกว่าราคาตลาด หรือว่า จะมีปัญหาเรื่องเงินกันอยู่แล้วหนูเอมรู้เรื่องนี้รึเปล่า”
เพ็ญรู้สึกเป็นห่วงเอมเพราะถูกชะตามาก ณรงค์คิดหนัก จะหาทางช่วยเอม
เคนกอดเอมไว้ ทั้งคู่อยู่ในอาการเหนื่อยล้าจนหมดแรง หลับไปทั้งคู่ เคนถอดเสื้อเหลือเพียงเสื้อกล้ามและใส่กางเกงบ๊อกเซอร์นอน เอมรู้สึกตัวในอ้อมกอดเคน เอมมองเสื้อผ้าตัวเองที่อยู่ในสภาพไม่เรียบร้อยก็โวยวายด้วยความตกใจประสมโมโห
“คุณเคน คุณทำอะไรฉัน”
เคนรู้สึกตัวตื่นเพราะเสียงโหวกเหวกของเอมพยายามปลอบ
“ใจเย็นคุณเอม”
“เย็นเหรอ” เอมตะบันหน้าเคน “ทำไมคุณทำกับฉันแบบนี้”
เอมทุบตี ตบต่อยเคนไม่ยั้ง แล้วนึกบางอย่างได้ รีบสำรวจตัวเอง สำรวจที่นอน หารอยเลือดพรหมจรรย์เหมือนในละคร เคนรู้ทัน นึกสนุก แกล้งเอมหนักเข้าไปอีก
“คุณทำอะไร หารอยเลือดพรหมจรรย์ของผมเหมือนในละครเหรอ” แล้วจับหัวเอมจูนสมอง “ดูละครช่อง 8 มากไปนะเราเนี่ย”
เอมต่อยหน้าเคนเข้าไปอีกที “นี่แน่ะ ดูละครมากไปเหรอ”
เอมคว้าข้าวของใกล้มือปาใส่ไม่ยั้ง เคนปัดป้องไปมา
“โทษผมไม่ได้นะคุณเอม จะโทษก็ไปโทษไอ้เจตน์สิ ที่มันวางยาปลุกเซ็กส์คุณ ผมเนี่ยเคราะห์ร้ายแทนมันนะ”
คำพูดนั้นทำเอาเอมชะงักกึก “ยาปลุกเซ็กส์? เคราะห์ร้าย? นี่ฉัน...” และไม่กล้าพูดต่อ
เคนทำเป็นปิดหน้าร้องไห้สะอึกสะอื้น “ใช่ คุณขืนใจผม ทั้งที่ผมมาช่วยคุณแท้ๆ”
“ไม่จริงอ่ะ ฉันไม่ได้ทำแบบนั้น ฉัน...” เอมรับไม่ได้ พูดอ้อมแอ้มไม่เต็มเสียง “ไม่เห็นรู้สึกอะไรเลย”
“คุณนี่สแครชผมแล้ว มาพูดแบบนี้เหรอ คิดจะฟันแล้วทิ้งใช่มั้ย” เคนร้องไห้โฮคว้ามือเอมหมับ “งั้นไปตรวจร่างกาย จะได้มีหลักฐานจะๆ ไปเลยว่าคุณ ขืน...ใจ... ผม”
“ไม่ต้อง”
เอมดึงมือออกจากเคน แต่สู้แรงไม่ไหว ถูกดึงเข้าไปประชิดตัวเคนในที่สุด
เคนจ้องหน้าเอมพอเห็นแววตาเครียดๆ ของเธอ ชักจะสงสาร แต่ก็ยังแกล้งต่อ
“ไม่เป็นไรนะคุณเอม ยังไง เราก็จะแต่งงานกันอยู่แล้ว”
เคนมองเอมด้วยสายตาจริงจัง จนเอมเริ่มสงบลงคิดว่าเคนจะปลอบใจ
“ถือว่าผมให้คุณเช็คคุณภาพของก่อนก็แล้วกัน พรีออเดอร์ไง”
“พรีออเดอร์เหรอ” เอมหมั่นไส้เงื้อมือจะชกอีก เคนจับมือยั้งไว้
“พอแล้ว หน้าผมโย้ไปหมดแล้ว”
เคนวางมือเอมลง แล้วจับหน้าเธอเบาๆ
“คุณปวดหัว มึนหัวรึเปล่า”
“ก็มึนๆ หัวนิดหน่อย แต่ไม่เป็นไรแล้ว”
เอมไม่กล้าสู้ตาเคน ทั้งเขิน ทั้งอาย ทั้งเครียด สับสนไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี
“งั้น กลับบ้านกันนะ” เคนไม่วายแกล้งอำเอมอีกหน่อย “ส่วนเรื่องพรหมจรรย์ของผมค่อยว่ากันอีกที ว่าคุณจะชดใช้ผมยังไง”
“คุณเคน”
เคนรวบตัวคว้ากระเป๋าของเอมพาออกไปจากห้อง ก่อนที่นางจะแผลงฤทธิ์อีก
เคนพยุงเอมออกจากล็อบบีโรงแรม ด้วยความเป็นห่วง โดยไม่รู้ว่าลูกน้องพราวแอบถ่ายรูปทั้งคู่เอาไว้ได้
“เรื่องแจ้งความดำเนินคดีไอ้เจตน์ เดี๋ยวให้ไอ้กอล์ฟจัดการให้”
“คุณเคน...”
พราวอยู่ที่คอนโด คุยโทรศัพท์กับลูกน้องที่ส่งไปถ่ายรูปเอมกับเจตน์ที่โรงแรม
“คุณพราวครับ ถ่ายรูปคุณเอมออกจากโรงแรมแล้วนะครับ...”
“ถ่ายรูปนังเอมได้แล้ว แกก็แชร์ลงโซเชียลสิ แค่นี้ก็คิดไม่ได้หรือไง ไอ้โง่ แล้วก็จ้างคนปั่นวิว เพิ่มยอดแชร์ให้มันพุ่ง เอาให้มันเป็นข่าวดังวันนี้ให้ได้”
เสียงลูกน้องทักท้วงเหมือนจะอธิบาย “แต่...”
พราวไม่ฟัง วางสายอย่างสาสมใจคิดว่าเอมออกจากโรมแรมกับเจตน์
“แกกับไอ้ขยะเปียกเจตน์ ก็เหมาะสมกันดีแล้วหละนังเอม”
พราวยิ้มชั่วสะใจคิดว่าเล่นงานเอมได้ยกกาแฟขึ้นดื่มอย่างสบายอารมณ์ แต่แล้วก็รู้สึกว่า พะอืดพะอม วางแก้วกาแฟ พราวเริ่มมีอาการแพ้ท้องแต่ยังไม่รู้ตัว
กอล์ฟออกจากห้องสอบสวนเจตน์ พร้อมกับลูกน้อง
“เดี๋ยวจ่าก็จัดการตามที่เจ้าทุกข์เขาต้องการก็แล้วกันนะ”
“ครับหมวด”
ลูกน้องกอล์ฟกลับเข้าห้องไปจัดการกับเจตน์
ระหว่างนี้ได้ยินเสียงชาช่าโวยวายจะแจ้งความ โดยมีแจ๊ดคอยห้าม
กอล์ฟหันไปเห็นจะกลับเข้าห้องทำงาน แต่ว่าชาช่าหันมาเห็นก่อนรีบเดินเข้ามาหา
“คุณกอล์ฟ คุณกอล์ฟต้องช่วยช่านะคะ”
กอล์ฟเซ็ง “มีอะไรครับคุณชาช่า คุณแจ๊ด”
“ช่าต้องการแจ้งความ แต่คุณตำรวจคนนี้ ไม่อำนวยความสะดวกให้ช่าเลย”
ชาช่าเอามือถือส่งให้กอล์ฟดูเห็นว่า เป็นรูปชาช่าถือผลิตภัณฑ์อาหารเสริมในไอจี
กอล์ฟดูด้วยสีหน้าเซ็งๆ แล้วส่งมือถือคืนให้นิ่งๆ ชาช่าไม่พอใจ
“นิ่งไปมั้ยคะคุณกอล์ฟ ไอจีของช่าถูกแฮ็กนะคะ” คราวนี้ชาช่าเล่นใหญ่ขึ้นไปอีกหลายเลเวล “แล้ว..ก็..อัพรูปช่าถือผลิตภัณฑ์โดยที่ช่าไม่ได้ยินยอม แบบนี้มันผิด พรบ.คอมพิวเตอร์นะคะ”
ซุปตาร์สาวพูดเสียงแข็งมั่นใจภูมิปัญญาตัวเองมาก
“แน่ใจนะครับว่า พวกคุณไม่ได้อัพรูปเกินกว่าราคาที่ตกลงกันไว้ แต่เรียกเก็บเงินจากเจ้าของผลิตภัณฑ์เพิ่มไม่ได้ ก็เลยมาแจ้งความ” กอล์ฟถามย้ำ
“ช่ามั่นใจว่า ไอจีช่าโดนแฮ็กค่ะ คราวที่แล้วก็ทีนึงแล้ว ลงรูปเกินไป ตั้ง 4 – 5 ครั้ง” ชาช่าย้ำยืนยันหนักแน่น
กอล์ฟพูดกับชาช่า แต่มองจ้องหน้าแจ๊ด “แล้วแน่ใจนะครับ ว่าไม่มีการแถมกันเป็นการส่วนตัว ไม่งั้นจะโดนทั้งข้อหาแจ้งความเท็จนะครับ”
แจ๊ดสะดุ้ง รีบสรุปทันที “น่าจะเป็นการเข้าใจผิดกันน่ะค่ะ”
ชาช่าเก็ตทันที “อิพี่แจ๊ด ช่าไม่ได้โดนแฮ็ก แต่พี่แจ๊ดเป็นคนแถมเขาใช่มั้ย ช่าว่าแล้วทำไมชมจัง ชมจัง ว่าเจ้าของมันหล่อ”
ชาช่าจะเอาเรื่องแจ๊ด แต่ลูกน้องกอล์ฟพาเจตน์ออกมาจากห้องสอบสวน เข้ามารายงาน
“หมวดครับ จัดการเปรียบเทียบปรับข้อหากระทำอนาจารนายเจตน์เรียบร้อยแล้วนะครับ”
ชาช่ากับแจ๊ดหันขวับไปนอกห้องทำงานเจตน์ เห็นเจตน์โวยวายอยู่
“อุตะ คุณเจตน์กระทำอนาจารใครคะ”
“แล้วใครเป็นเจ้าทุกข์”
ชาช่ากับแจ๊ดถามอย่างเผือกเสียยิ่งกว่าผู้เสียหาย
ที่ห้องเอมเย็นวันนั้น มิ้นตกใจมากที่ได้รู้จากเอมว่า เจตน์วางยาและพาเอมขึ้นห้องกะปล้ำ
“คุณเจตน์วางยาเธอ พาเธอเข้าโรงแรม”
“ใช่ แต่คุณเจตน์ไม่ได้ทำอะไรฉัน แต่...”
เอมนึกถึงที่เคนเล่าอาการของเธอตอนเมายาแล้วทำหน้าไม่ถูก
มิ้นจ้องหน้าเพื่อนรัก สงสัยหนัก “แต่อะไร”
เคนอยู่ในห้องที่บ้านแล้ว และกำลังปรึกษากับกอล์ฟ แดน ป้อง เรื่องเอม
“กูก็นึกว่ามึงจะเป็นสุภาพบุรุษ ที่ไหนได้ มึงมันไอ้ลูกหมา ลูกเต่า ลูกตะพาบ ไม่มีศักดิ์ศรี ย่ำยีได้แม้แต่ผู้หญิงดีๆ” กอล์ฟในชุดตำรวจด่าสาดเสียเทเสีย
“กอล์ฟเมียรัก ไม่เอานะยังไม่ต้องหึงผัวตอนนี้ ฟังผัวก่อน”
เคนเล่าว่า เอมเป็นฝ่ายกอดรัดแล้วระดมจูบเขาอย่างหื่นกระหาย เคนสยิวและเคลิ้มจนชักจะทนไม่ไหว
“คุณบังคับให้ผมทำแบบนี้เองนะคุณเอม”
เคนรวบตัวเอมไว้แล้วพลิกตัวเอมลงไปที่เตียง หลังจากทีเคนจับตัวเอมพลิกไปที่เตียง เคนก็กอดไว้แน่น เอมพยายามดิ้น แต่เคนก็ยิ่งรัดแน่น
“กูก็รอเวลาให้ยามันหมดฤทธิ์ โชคดีที่ไอ้เจตน์มันวางยานอนหลับให้คุณเอมกินด้วย พอออกแรงมากๆ คุณเอมก็หลับไป”
เวลาผ่านไปอีกหน่อย เอมก็ดิ้นจนหมดแรงผล็อยหลับไป
ป้องซักขึ้นเสียงดัง
“พอคุณเอมหลับพี่ก็ลงมือ”
“เออ” เคนกระแทกเสียงบอก
แดน กะป้องร้อง “เชรด”
เคนยืนมองเอมที่หมดแรงหลับไป ด้วยสายตาตาเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ ก่อนจะค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อตัวเอง ถอดออกแล้วปาลงไปที่พื้น สายตายังคงจดจ้องที่เอมตลอดเวลา พอเห็นว่าเอมขยับตัวเหมือนจะรู้สึกตัวตื่น เคนก็รีบพุ่งเข้าไปหากอดเอมเอาไว้ แล้วก็กอดไว้อย่างนั้นไม่ทำอะไรจนเอมรู้สึกตัวตื่น
แท้จริงแล้ว เคนแกล้งอำว่าเขากับเอมมีอะไรกันเพราะฤทธิ์ยา
เคนนึกแล้วอดขำไม่ได้
“กูแค่จะแกล้งคุณเอมเล่นขำๆ กูไม่นึกนี่หว่าว่าคุณเอมจะใสๆ เรื่องนี้”
ฝั่งทางมิ้นเครียดจัดเมื่อฟังเอมเล่าจบ กำลังใช้ความคิดอย่างหนัก
“มันเป็นไปได้เหรอเอม ที่เธอจะ... ไม่รู้ตัว หรือว่า ไม่รู้สึกอะไรเลย”
“แล้วฉันต้อง...อะไรยังไงอ่ะ”
“ก็...แบบ มันควรจะฟินรึเปล่า”
“ยายมิ้น พูดอะไรของเธอ ฉันเครียดอยู่นะ”
“เครียดแล้วจะทำอะไรได้ล่ะ ยังไงเธอกับคุณเคนก็ สแคชกันไปแล้ว เธอต้องแต่งงานกับคุณเคน”
ด้านกอล์ฟด่าเคนเสียงดังลั่น
“ไอ้เคนไอ้ลูกตะพาบ มึงก็ทำให้คุณเอมเสียหาย มึงจะไม่แต่งได้ไง”
ระหว่างที่กอล์ฟกับเคนเถียงกัน แดนกับป้อง ก็เปิดมือถือดู
“ก็กูยังไม่พร้อมจะแต่งงาน”
ฝั่งเอมถูกมิ้นซักฟอก
“ทำไมล่ะ เธอเป็นคนพูดเองไม่ใช่เหรอว่าจะเทคุณเคนคืน ในวันแต่งงาน หรือเธอเปลี่ยนใจแล้ว”
แดนก็ซักเคน “หรือว่ามึงคิดเปลี่ยนใจไม่อยากเทคุณเอมแล้ว”
กอล์ฟเสริมว่า “และที่มึงไม่อยากเทคุณเอม ก็เพราะ...”
“เธอรักคุณเคนเข้าแล้ว” มิ้นว่า
เอมกะเคนปฏิเสธพร้อมกัน “ไม่ได้รัก”
“กูว่ามึงไม่มีสิทธิ์เลือกแล้วล่ะว่ะ” แดนบอก
“และเธออาจจะต้องแต่งงานเร็วกว่ากำหนดด้วย” มิ้นบอก
แดนส่งมือถือให้เคน มิ้นส่งมือถือให้เอม
ในมือถือ เป็นภาพเคนพยุงเอมออกมาจากโรงแรม ที่ถูกแชร์ในโซเชียล
เสียงเคาะประตูห้องเคนและเอมดังขึ้นรัวๆ
เคนเปิดประตูมาดู เห็นณรงค์กับเพ็ญยืนรออยู่ด้วยสีหน้าเอาเรื่อง
“ไอ้เคน เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
อีกฝั่งเอมเปิดประตูมาดู เห็นเนื้ออ่อนยืนหน้าบูดไม่พอใจถึงขีดสุดอยู่
“เอม แม่ต้องการคำอธิบาย”
พราวดูคลิปเดียวกับคนอื่นๆ อยู่ที่คอนโด กดโทรศัพท์ไปหาลูกน้องชายที่เป็นคนถ่ายรูปด่าลั่น
“นี่แกปัญญาอ่อนรึเปล่า แกแชร์รูปแบบนี้ไปได้ยังไง”
“ก็คุณพราวเป็นคนบอกว่า “ถ่ายรูปนังเอมได้แล้ว แกก็แชร์ลงโซเชียลสิ แค่นี้ก็คิดไม่ได้หรือไง ไอ้โง่” นี่ครับ
“แกนี่มันโง่ๆๆ”
พราวโกรธจัดวางสาย พอโกรธมากๆ ก็ชักจะเวียนหัว จะทรุดตัวลงนั่ง
แต่ยังไม่ทันที่พราวจะก้นแตะโซฟา เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น จากสีหน้าที่กำลังวิงเวียน เปลี่ยนเป็นหน้าเหวี่ยงสุดขีด พร้อมจะพาลใครก็ตามที่มากดกริ่ง
“อะไรอีกเนี่ย”
พราวเดินมาเปิดประตู เห็น ชาช่า แจ๊ด มาพร้อมกับเจตน์ ชาช่า กับ แจ๊ด ลากเจตน์เข้ามาในห้อง โดยไม่รอให้พราวอนุญาต
“เล่นสกปรกอีกแล้วนะยายพราว” ชาช่าแหวใส่
“อะไร”
“ก็ที่เธอแอบร่วมมือกับคุณเจตน์ลับหลังฉัน” ชาช่าจ้องแจ๊ดเชิงปราม “เอ๊ย ลับหลังน้องช่า มันผิดข้อตกลงของพันธมิตรนะ”
พราวเก็ตทันที หันไปเอาเรื่องเจตน์ “นี่แกทำไม่สำเร็จแล้วยังมีหน้าแฉฉันอีกเหรอไอ้ขยะเปียก”
เจตน์นิ่งไม่ตอบอะไร พอเห็นว่าเจตน์เอาแต่เงียบ พราวเลยหันไปอาละวาดชาช่ากับแจ๊ดแทน
“ไม่พอใจก็เลิกเป็นพันธมิตรกันไปสิ ใครแคร์”
“นี่งะ พี่บอกแล้วเห็นมั้ยคะน้องช่า ว่าถ้าเราหลอกถาม มันต้องคายออกมาเอง ว่าฝีมือมัน”
พอรู้ว่าเจตน์ไม่ได้เป็นคนบอก พราวก็หน้าเสียมองหน้าเจตน์อย่างรู้สึกผิด เจตน์เมินมองมาดอย่างพระเอกละครช่อง8 ผู้มีทิฐิ
“ในเมื่อทำกันถึงขนาดนี้ เราก็สิ้นสุดความเป็นพันธมิตรกัน นับจากนี้ ใครดีใครได้คุณเคนไป” ชาช่ามองหน้าแจ๊ดเชิงปราม แต่แจ๊ดไม่สน “ฉันพูดแทนน้องช่า”
“ตามที่พี่แจ๊ดกล่าวไว้นั่นแหละ งั้นเรากลับค่ะพี่แจ๊ด”
ชาช่ากับแจ๊ดเดินเชิดออกไป พราวหันมาหาแหวใส่เจตน์
“นี่แกไม่ได้บอกพวกมัน ไม่ได้ซัดทอดฉัน”
“ผมไม่ได้รวยอย่างเดียวนะคุณพราว ใจผมยังหล่ออีกด้วย”
เจตน์ทำท่าเก๊กหล่ออีกต่างหาก พราวพะอืดพะอมจะอ้วกเสียให้ได้
“จะมากไปแล้วนะคุณพราว พูดแค่นี่ทำเป็นจะอวกใส่ผม”
เจตน์จะเข้าไปเอาเรื่องพราว แต่พราววิ่งไปเข้าห้องน้ำ แล้วก็ได้ยินเสียงพราวอวก เจตน์เริ่มเป็นห่วง สักครู่เดียวพราวก็ออกมาจากห้องน้ำ
“คุณพราว คุณเป็นอะไรรึเปล่า”
“แกกลับไปให้พ้น ฉันก็หายเองแหละ เห็นหน้าแกแล้วฉันจะอ้วก”
พราวหันหลังเดินไปนั่งที่โซฟาอย่างหงุดหงิด คอแห้งอยากจะดื่มน้ำ
“เอาน้ำให้ฉันหน่อย”
พราวนึกว่าเจตน์ยังอยู่ในห้อง แต่พอเห็นว่าไม่มีเสียงตอบ จึงหันมาดู พอพบว่าเจตน์ไม่อยู่ในห้องแล้วก็โมโห
“ฉันไล่ แกก็ไปหรือไง ไอ้ขยะเปียก ไอ้โง่”
พราวรู้สึกน้อยใจนิดๆ ที่เจตน์ทิ้งไปตอนที่เธอรู้สึกไม่สบาย ลึกๆ ก็อยากให้เจตน์อยู่ดูแล แต่ปากเสียจนชิน
เจตน์ยืนหน้าเศร้าอยู่หน้าห้อง น้อยใจที่ถูกพราวไล่
“ถึงจะรวย แต่ผมก็มีหัวใจนะคุณพราว”
รอจนเจตน์เดินหน้าเศร้าพ้นตัวไปทางลิฟต์ ชาช่ากับแจ๊ดจึงพากันออกมาจากที่ซ่อน
“มั่นใจได้เลยว่า พวกมันต้องมีอะไรเกินเลยมากกว่าพันธมิตร”
“พี่ก็ว่าชัวร์ ต่อให้ครึ่งควบลูกเลย”
“ไม่ใช่แระพี่แจ๊ด ไม่นำการพนันมาอ้างอิงค่ะ”
“โอเคค่ะ สืบแล้วแฉ แชร์ให้มันดิ้นไม่หลุดมั้ยคะ”
“จัดไปค่ะ ล้างแค้นที่มันหักหลังเรา และเคนขาก็จะได้เป็นของช่ายิงนกนัดเดียวปืนสองกระบอก”
ชาช่าหัวเราะสะใจ แจ๊ดกลอกตาประมาณ สุภาษิตอะไรของเมิง
เสียงเตือนในมือถือดังขึ้น แจ๊ดกดดูแล้วเบิกตาโตตกใจ
“อุ๊ตะ ไม่ทันได้ยิงนกหรือยิงใครแล้วมั้งคะน้องช่า”
แจ๊ดส่งมือถือที่มีภาพของเอมกับเคนที่ถูกแชร์ในโซเชียลให้ชาช่าดู ชาช่าเห็นตั้งท่าจะร้องไห้ทันที
“อึ๊บค่ะ ห้ามร้องไห้ที่หน้าห้องของศัตรู”
แจ๊ดเอามือปิดปาดชาช่าแล้วลากออกไปทางลิฟต์
เคน เดินตามหลังณรงค์ กับเพ็ญ เข้าบ้าน ตรงมาหา รอนกับเนื้ออ่อน ที่รอต้อนรับอยู่ในห้องโถง ทั้งหมดนั่งลงมองหน้ากันไม่รู้จะเริ่มยังไง จนณรงค์ตัดสินใจเป็นฝ่ายทำลายความเงียบขึ้น
“ผมขอพูดตามตรงเลยนะครับว่า ผมดีใจมาก ที่มีข่าวเจ้าเคนกับหนูเอมออกไปแบบนี้”
เพ็ญท้วง “คุณพี่ณรงค์”
“คุณเพ็ญ ก็รู้ๆ กันอยู่ว่าเจ้าเคนมันสัน...”
เคนปราม “พ่อคร๊าบ”
ณรงค์เปลี่ยนคำใหม่ “นิสัยเป็นยังไง ผมกลัวหนูเอมจะหาเรื่องถอนหมั้นมันจะตาย”
“พ่ออออก็”
“เรื่องมันเป็นยังไงคะคุณเคน ถามเท่าไหร่ ยายเอมก็ไม่ยอมบอก” เนื้ออ่อนสงสัย
เคนรีบเปลี่ยนเรื่อง “คุณเอมอยู่ไหนคะ”
“คุยกับคุณเจตน์อยู่ในสวนค่ะ”
เคนได้ยินว่าเอมคุยกับเจตน์อยู่ในสวน รีบออกไป
“คุณรอนกับคุณเนื้ออ่อนจะเรียกสินสอดเท่าไหร่ ผมก็ยินดี ขอแค่อนุญาตให้ผมจัดงานแต่งให้เจ้าเคนกับหนูเอมให้เร็วที่สุดก็แล้วกัน” ณรงค์ว่า
“แต่ปัญหามันอยู่ที่ ยายเอมยืนยันว่าจะไม่ยอมแต่งน่ะสิคะ”
เพ็ญแปลกใจหนักใจพอๆ กับณรงค์ “ทำไมล่ะ”
เอมนั่งคุยกับเจตน์อยู่ในสวนสวย เอมวางตัวห่างๆ เจตน์
“ผมอยากจะมาขอโทษ แล้วก็ขอบคุณที่คุณเอมที่ไม่เอาเรื่องผม”
เคนก้าวพรวดเข้ามาดึงเจตน์ผลักให้ออกมาห่างเอม
“คุณเอมไม่เอาเรื่อง แต่ฉันเอาเว้ย แกยังมีหน้ามาหาคุณเอมอีกเหรอ”
เคนจะต่อยเจตน์แต่เอมเข้ามาผลักเคนออก และเข้าไปพยุงเจตน์ลุกจากพื้น
“หยุดเลยนะคุณเคน”
รอน เนื้ออ่อน ณรงค์ เพ็ญ ได้ยินเสียงโวยวายเลยรีบเข้ามาดู
เคนรู้สึกโกรธ และ เสียหน้า ที่เอมให้อภัยเจตน์
“อะไรเนี่ยคุณเอม ไอ้เจตน์วางยาคุณ คุณให้อภัยมันได้ยังไง”
“เพราะว่าฉันรู้สึกได้ว่า ที่คุณเจตน์ทำลงไป เพราะ....เขารักฉันจริงๆ”
เจตน์อึ้งที่เอมพูดอย่างนั้น
“แต่มันคิดจะทำไม่ดีกับคุณนะ”
“คนที่ทำไม่ดี มันคุณต่างหาก”
เจตน์ฟังแล้วตกใจ “นี่คุณเอมกับไอ้เคน...”
เคนดึงตัวเอมมาจากเจตน์แล้วโอบไว้
“เออ คุณเอมเป็นของฉัน ต่อไปนี้ แกห้ามยุ่งกับคุณเอมอีก”
เนื้ออ่อน ทั้งตกใจและโมโห “ตกลงว่าคุณเจตน์วางยายายเอม แต่คุณเคนเป็นคน...”
“แต่ผมยินดีรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น สินสอด ชุดเจ้าสาว โรงแรม ผมทุ่มไม่อั้น” เจตน์คุยโวตามสไตล์
เคนต่อยเจตน์อีกโครม
“นี่แน่ะ ทุ่มไม่อั้น”
ณรงค์เข้าไปจับเคนไว้ “ใจเย็นสิไอ้เคน”
“แกกลับไปเลยนะไอ้เจตน์ แล้วก็ไม่ต้องมายุ่งกับคุณเอมอีก คุณเอมกำลังจะแต่งงานกับฉัน”
เอมโพล่งขึ้น “ใครบอกฉันจะแต่งกับคุณ”
“ไม่แต่งได้ไง คุณเป็นเมียผมแล้ว ไม่กลัวพ่อแม่เสื่อมเสีย ก็กลัวตัวเองเสียชื่อบ้างสิ” เคนโกรธจนลืมตัวและหันไปเล่นเจตน์อีก “ยังมายืนทำอะไรอีก ไปสิวะ”
เจตน์เดินคอตกออกไปด้วยใจร้าวราน เคนเรียกไว้
“เดี๋ยว วันแต่งงานฉันกับคุณเอม แกจะมาก็ได้นะ แกจะได้เห็นชัดๆ ว่าคุณเอมเป็นของฉัน”
“ครับ ผมจะสั่งสูทที่แพงที่สุดจากเมืองนอกมารอ”
“ยังอวดรวยอีก มึงไปเลยไอ้เจตน์”
เคนโมโหจะซัดเจตน์อีก แต่ณรงค์กับเพ็ญช่วยจับไว้ เจตน์รีบลนลานออกไป เคนหันมาเจอเอมยืนน้ำตาคลอๆ แต่พยายามกลั้นไว้ไม่ให้ไหล ตัดพ้อออกมาว่า
“คุณก็แค่อยากจะชนะอีกแล้วใช่มั้ยคุณเคน”
เคนอึ้งไปเลย
รอนปราม “ยายเอม”
“เอมไม่แต่งนะคะคุณพ่อ”
เนื้ออ่อนไม่ยอมเสียงดังใส่ลูก “ไม่แต่งไม่ได้ยังไง เกิดท้องไส้ขึ้นมาเอมจะทำยังไง”
“เอมดูแลตัวเองได้”
“ไม่ได้ เอมต้องแต่งงานกับคุณเคน นี่เป็นคำสั่ง” เนื้ออ่อนเสียงเข้ม
เอมมองแม่ทั้งน้อยใจและเสียใจ มองเคนอย่างผิดหวัง พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล
เคนเห็นแววตาของเอมแล้วรู้สึกสะเทือนใจ ไม่เข้าใจว่าเอมเป็นอะไร
เนื้ออ่อนใจเสียมองตามเอมอย่างรู้สึกผิด เพราะรู้ดีว่า เอมไม่อยากแต่งงานกับเคนเพราะไม่แน่ใจว่าเคนรักเอม
“หนูเอมเป็นอะไร ทำไมไม่อยากแต่งงาน”
“ไม่มีผู้หญิงคนไหน อยากจะแต่งงานกับผู้ชายที่เขาไม่แน่ใจว่ารักเขารึเปล่าหรอกค่ะ”
เพ็ญมองเนื้ออ่อนอย่างเข้าใจ เคนหน้าเสียเหลือไม่กี่ขีด รู้สึกผิดเต็มประตู
กลับจากบ้านเอมคืนนั้น เคนเอานั่งหน้าเครียดไม่พูดไม่จา นึกถึงสีหน้าและแววตาของเอม ตอนที่บอกว่าจะไม่แต่งงานกับตน กอล์ฟ กะแดน นั่งอยู่ด้วย
เคนหันมาเจอเอมยืนน้ำตาคลอๆ แต่พยายามฝืนกลั้นไว้ ตัดพ้ออกมาว่า
“คุณก็แค่อยากจะชนะอีกแล้วใช่มั้ยคุณเคน”
รอนปราม “ยายเอม”
“เอมไม่แต่งนะคะคุณพ่อ”
“ไม่แต่งไม่ได้ยังไง เกิดท้องไส้ขึ้นมาเอมจะทำยังไง” เนื้ออ่อนเสียงเข้ม
“เอมดูแลตัวเองได้”
“ไม่ได้ เอมต้องแต่งงานกับคุณเคน นี่เป็นคำสั่ง”
เอมมองเนื้ออ่อนทั้งเสียใจน้อยใจ มองเคนอย่างผิดหวัง แต่พยายามกลั้นน้ำตาไว้
เห็นแดนเอาแต่นั่งนิ่งเป็นสากแดนถามโพล่งขึ้น “คือยังไงวะ มึงเรียกพวกกูมานั่งดูมึงเข้าฌาณ”
“กูไม่เข้าใจ ในเมื่อคุณเอมคิดว่า เขากับกูมีอะไรกันแล้ว ทำไมเขาถึงไม่อยากแต่งงานกันกู”
“เพราะมึงลืมคำสำคัญ” กอล์ฟบอก
“อะไรวะ” เคนงง
“มึงเคยบอกเขาว่ารักรึเปล่า หัวสมองมึงมีแต่แผนๆ ผู้หญิงที่ไหนเขาจะเชื่อใจ จะอยากแต่งงานกันมึง”
“โบราณ และ ผูกมัดตัวเองมาก คำว่ารักของมึงเนี่ย”
เคนเริ่มเอนเอียงว่าจะจริงตามที่กอล์ฟว่า แต่ยังฟอร์มจัดอยู่ จนณรงค์เข้ามาสมทบ
“ยังไงครับคุณเคน พอจะแต่งงานก็โลว์โปรไฟล์ตัวเอง หยุดเที่ยว หยุดลั้นลาเลยเหรอครับ ดี หนูเอมจะได้มองแกในแง่ดีบ้าง”
“ทำไมพ่อ ผมชอบเที่ยวมันผิดหรือไง” เคนเถียง
“ก็ไม่รู้สินะ ผู้ชายดีๆ เขาไม่ทำกัน ใช่มั้ยเจ้ากอล์ฟ”
ณรงค์หันไปหากอล์ฟเชิงขอให้เป็นพวก เคนยิ่งหมั่นไส้ เพ็ญกับป้องยกขนมมา
“ขนมฝีมือคุณน้าเพ็ญมาแล้ว”
เพ็ญวางขนมที่โต๊ะ ณรงค์สบตาเพ็ญ
“ขอบคุณนะคุณเพ็ญ”
“ค่ะ”
เพ็ญหลบตาวางขนมแล้วออกไปเลย ณรงค์มองตามตาละห้อย
เคน กอล์ฟ แอบมองณรงค์
ป้อง แดน กินขนมกับกาแฟที่เพ็ญยกมาให้ทันทีอยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่ก็เอื้อมไม่ถึง
“ฉันรู้แกพูดกระทบฉัน”
“ถึงเวลาที่ผู้ชายลั้นลา และ เป็นคนไม่ดี จะต้องออกโรงช่วยพ่อแล้วหละ แต่ว่าพ่อต้อง...”
ณรงค์มองเคน ไม่แน่ใจว่าลูกแสบจะช่วยยังไง
ที่ผับแห่งนั้น เคนชวน กอล์ฟ แดน ป้อง ชนแก้วกัน แต่เห็นชัดว่า แดน ป้อง อยู่ในอาการเกร็งๆ ที่ณรงค์ร่วมวงอยู่ด้วย จนณรงค์กระแอมกระไอขึ้น
แค่เสียงกระแอม แดน กะ ป้อง ลู่ตัวลงไปนั่งกับพื้น พยายามจะไม่ตีตัวเสมอณรงค์
เคนขำสองคน “พวกมึงเป็นอะไร บอกแล้วไง ว่าไม่ต้องกลัว ไม่ต้องเกร็ง เพราะ ตอนนี้กูอยู่ในฐานะ โค้ชชีวิตของท่านเจ้าสัวณรงค์ มีอะไรปรึกษาโค้ชเคนมาได้เลยครับ”
กอล์ฟ แดน ป้อง มองหน้ากัน คิดว่าณรงค์คงจะมาปรึกษาเรื่องเพ็ญ
“คือตอนนี้คุณเพ็ญ”
แดนต่อให้ทันทีว่า “เสร็จพ่อแล้วเหรอครับ”
เคนตบหัวแดนโป๊ก “มึงนี่ก็ปีนเกลียว นี่พ่อกู พูดต่อเลยพ่อ”
“ฉันรู้สึกว่า คุณเพ็ญคอยหลบหน้า ทำตัวแปลกๆ โดยเฉพาะเวลาอยู่ด้วยกันสองต่อสอง เหมือนกลัวฉันจะไปทำอะไรเขา”
เคน กอล์ฟ แดน ป้อง มองหน้ากัน ณรงค์ชักจะสงสัยว่าพวกเคนต้องมีแผนการอะไรแน่ๆ
เคนตัดสินใจเล่าเรื่องที่ทำผีหลอกเพ็ญให้เข้าใจว่า วิญญาณของรินมาหา อนุญาตให้แต่งงานกับณรงค์
ณรงค์ฟังแล้วตกใจ “เฮ้ย พวกแกทำกันขนาดนั้นเลยเหรอ มิน่า คืนนั้น...”
ป้องหูผึ่งซักทันที “คืนนั้นทำไมพ่อ อย่าบอกนะครับว่า พ่อ...”
“ยังเว้ย ลูกผู้ชาย เขาไม่ย่ำยีผู้หญิงที่เรารักหรอก ใช่มั้ยไอ้เคน”
“ไม่รู้สิพ่อ ไอ้กอล์ฟมันว่าผมเป็นลูกเต่า ลูกตะพาบ”
“แล้วพ่อควรทำไงดีวะกอล์ฟ”
เคนหมั่นไส้ “อ้าวพ่อ ทำไมข้ามหัวผมไปล่ะ”
“ก็ฉันเห็นเจ้ากอล์ฟจีบหนูมิ้นแป๊บเดียวก็ติด แต่แก ขนาดจะแต่งงานกันอยู่แล้ว หนูเอมยังเกลียดขี้หน้าแกอยู่เลย แล้วฉันควรจะเชื่อใคร”
เคนเสียหน้า “ไม่ได้พ่อฟังโค้ชเคนเท่านั้น พ่อต้องใช้วิธีเด็ดขาดกับน้าเพ็ญ”
เคนเสนอว่า ให้ณรงค์ทำตัวเป็นหนุ่มใหญ่เจ้าเสน่ห์อยู่ท่ามกลางสาวๆ ในผับแห่งหนึ่ง
“อยู่ด้วยกันมานาน น้าเพ็ญอาจจะคิดว่าพ่อเป็นของตาย พ่อต้องทำให้น้าเพ็ญเห็นว่า พ่อมีคุณค่า และเป็นที่ต้องการของสาวๆ”
มีสาวๆ ห้อมล้อมณรงค์ เจ้าสัวกอดหอมนัวเนียสาวๆไม่วายเว้น เคนเอามือถือณรงค์ถ่ายรูปพ่อเก็บไว้กะเอาไปให้น้าเพ็ญดู
เมื่อณรงค์กลับจากเที่ยวกับพวกเคน เดินผ่านหน้าห้องนอนเพ็ญมา มีเสียงเรียกไว้
“คุณพี่ณรงค์คะ”
“และคุณน้าเพ็ญไม่ควรปล่อยให้คุณพ่อหลุดมือ”
เจ้าสัวนึกถึงคำพูดเคน หันตามเสียงเรียก เห็นเพ็ญแต่งชุดนอนเซ็กซี่ โพสท่ายั่วยวนอยู่หน้าห้อง
“คุณเพ็ญ”
เคนยิ้มกริ่มภาคภูมิใจกับความคิดตัวเองมาก แต่พอเห็นว่าณรงค์คุยอยู่กับกอล์ฟผ่านหน้าตนก็หงุดหงิด
“ผมว่า คุณพ่อบอกความรู้สึกกับน้าเพ็ญไปตรงๆ ดีกว่าครับ”
“อืม น่าสนใจ และดูเป็นผู้เป็นคนมาก”
“อ้าวพ่อ นี่ลูกนะ ควรมั้ยที่จะหักหน้ากัน ฟังโค้ชเคนสิพ่อ”
“เรื่องนี้ฉันตัดสินใจได้แล้ว แต่ฉันมีอีกเรื่องที่จะปรึกษาแกไอ้เคนแกพอจะรู้มั้ยว่าคุณรอนมีปัญหาอะไร ถึงเอาที่ดินมาเร่ขาย”
เคนอึ้งที่ได้รู้จากณรงค์ว่า รอนเอาที่ดินมาเร่ขาย มองหน้ากอล์ฟแดนและป้องอย่างรู้กัน
เคนกับณรงค์เดินมาด้วยกัน เคนเอาน้ำหอมผู้หญิง ฉีดๆ ป้ายๆ ให้ณรงค์
“อะไรของแกวะไอ้เคน”
“ไปเที่ยว แล้วก็มีสาวๆ มานัวเนีย มันก็ต้องมีกลิ่นน้ำหอมติดตัวสิพ่อ”
เคนส่งมือถือคืนให้พ่อ
“นี่รูปพ่อกับสาวๆ ผมเซฟในมือถือไว้ให้แล้ว พ่อก็แค่เปิดอวดน้าเพ็ญ”
“อวดอะไรน้าเหรอจ๊ะ”
เพ็ญออกจากห้องเดินมาหาพ่อลูก ณรงค์อึกอัก เคนเลยจัดให้
“วันนี้พ่อนึกครึ้มอะไรไม่รู้ครับน้าเพ็ญ ไปเที่ยวกับพวกผม แถมแย่งเรตติ้งพวกผมไปซะเรียบเลย”
เคนเปิดมือถือที่มีรูปณรงค์กับสาวๆ ให้เพ็ญดู เพ็ญเห็นรูปณรงค์กับสาวๆ แล้วไม่พอใจแต่เก็บอาการ
“ง่วงจัง ผมไปนอนดีกว่า”
“เฮ้ยไอ้เคน”
เคนชิ่งเข้าห้องไปเลย เหลือแต่ณรงค์กับเพ็ญยืนมองหน้ากัน
“ก็ดูสนุกดีนะคะ สาวๆ เยอะเชียว มิน่ากลิ่นน้ำหอมติดตัวมาฟุ้งเชียว” เพ็ญส่งมือถือคืนให้ณรงค์ น้อยใจจนเก็บอาการไม่อยู่
ณรงค์จับแขนเพ็ญไว้ “คุณเพ็ญ รูปพวกนี้ แล้วก็ไอ้กลิ่นน้ำหอมนี้ เป็นแผนของไอ้เคน ไอ้เคนอยากให้คุณเพ็ญหึงพี่...แต่พี่คิดว่าพี่บอกคุณเพ็ญตรงๆ ดีกว่า ว่าพี่... รักคุณเพ็ญ และก็อยากจะดูแลคุณเพ็ญไปจนกว่าเราจะตายจากกัน”
เพ็ญมองหน้าณรงค์อึ้งหนัก
“ได้มั้ยคุณเพ็ญ”
ณรงค์มองเพ็ญด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยความรักและความจริงใจ
ฝ่ายเคนเดินเข้ามาในห้องอย่างอารมณ์ดี เพราะคิดว่าณรงค์คงจะทำตามแผนการที่ตนแนะนำ แล้วเคนก็นึกถึงที่ณรงค์เอาเรื่องรอนมาปรึกษา
“เรื่องนี้ฉันตัดสินใจได้แล้ว แต่ฉันมีอีกเรื่องที่จะปรึกษาแกไอ้เคน แกพอจะรู้มั้ยว่าคุณรอนมีปัญหาอะไร ถึงเอาที่ดินมาเร่ขาย”
เคนคิดหนัก
“คุณน้ารอนเอาที่ดินไปขาย ขายทำไม”
เคนชักจะกังวลว่าเรื่องของรอนกับม่อนชักจะควบคุมไม่ได้
กอล์ฟกับมิ้น เรียก แดนกับป้อง ที่คอนโดมิ้น ทุกคนมาประชุมเรื่องที่เอมมีแผนเทคืนเคน
“ที่แท้คุณเอมก็วางแผนเทคืนไอ้เคน”
“แผนซ่อนแผน แล้วก็ซ่อนแผนเข้าไปอิ๊ก เป็นหยังโลกนี่คือสิอยู่ยากแท้” ป้องบ่นเป็นภาษษอีสาน
“เราต้องช่วยกันไม่ให้ไอ้เคนและคุณเคน เทกันไปเทกันมา ถือว่าเวทนาไอ้เคนก็แล้วกันหลุดจากคุณเอมไป ไอ้เคนไม่มีทางจะได้เจอผู้หญิงดีๆ แบบนี้อีกแล้ว” กอล์ฟหันมามองหน้ามิ้นซึ้งๆ “เว้นคุณมิ้น ซึ่งก็เป็นของกูแล้ว”
มิ้นเขิน “แหม เดี๋ยวนี้พลิ้วจังนะคะคุณผู้หมวด”
“แล้วแบบนี้คุณพราวกับคุณชาช่าจะยอมเหรอวะ” แดนหนักใจ
“นี่แหละ ประเด็นที่กูกับคุณมิ้นกำลังเป็นห่วง พวกเราจะต้องช่วยกันป้องกันไม่ให้คุณพราวกับคุณชาช่ามาก่อนกวน”
“และไม่ให้ยายเอมเทคุณเคนในวันแต่งงานได้สำเร็จ” มิ้นสรุปตาม
ทุกคนมองหน้ากันอย่างมุ่งมั่น
ทางด้านชาช่ายืนเปิดฝักบัวให้สายน้ำไหลราดรดใบหน้า เนื้อตัว เหมือนนางเอกในเอ็มวีอกหักรักคุด ได้ยินเพลงเศร้าๆ ดังคลอ ชาช่าร้องไห้เศร้าโศกปางตาย จนเสียงเพลงหยุดลง ชาช่าหันไปเห็นแจ๊ดเป็นกดปิดเพลงจากมือถือชาช่า
“พอมะ คราวที่แล้วน้องช่าก็ทำเอ็มวีอกหัก จนน้ำเอ่อไปถึงห้องรับแขก เสียค่าทำพื้นใหม่ไปตั้งหลายหมื่น ควรจะเข็ดมะ”
“แต่ช่ากำลังเสียใจ เคนกำลังจะแต่งงาน”
“เลิกแสดงแล้วไปคุยปรึกษากันดีๆ ก็แล้วกัน” แจ๊ดว่า
ชาช่าจะฟูมฟายต่อ แต่แจ๊ดเดินหนีออกมาจากห้องน้ำโดยไม่สนใจเลย
ชาช่าเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว แต่ว่าไอจาม เพราะว่าแช่ฝักบัวอยู่นานมาก
“พรุ่งนี้มีกองละครหกโมง วิ่งอีเว้นท์ 3 งาน ห้ามป่วย ห้ามตายค่ะ”
“พี่แจ๊ด พี่แจ๊ดควรจะเห็นใจปลอบประโลมช่าสิคะ ไม่ใช่ห่วงแต่งานแต่เงินแบบนี้”
“พี่ปลอบประโลม เห็นใจ และสปอย น้องช่าเรื่องคุณเคนมามากแล้วค่ะ แล้วเป็นไงคะ เขากำลังจะแต่งงานกับยายเอม ซึ่งก็หมายความว่า ที่เขาพร่ำกับน้องช่ามาทั้งหมด มันตอแหลทั้งนั้น”
“วันนี้ทำไมพี่แจ๊ด โหดร้ายกับช่าจังค่ะ มันผิดคาแร็คเตอร์นะคะ”
แจ๊ดเอาไอแพดมาเปิดเมลที่มีคนส่งภาพตัดต่อเรตเอ็กซ์ระหว่างชาช่ากับเคน ให้ชาช่าดูเชิงตำหนิ
“พี่จะไม่โหด ไม่ร้ายเลย ถ้าน้องช่าไม่ทำร้ายตัวเองแบบนี้”
“ก็ช่าไม่รู้ว่าจะหยุดยั้งการแต่งงานของเคนได้ยังไงนี่คะ ถ้าไม่ได้เคน ช่าจะอัพโปรไฟล์หนีความบ้านนอกได้ยังไงพี่แจ๊ด”
แจ๊ดโกรธ “บ้านนอกแล้วพึ่งตัวเองได้ มันก็ยังดีกว่า น้องช่าทำลายตัวเองแบบนี้”
“พี่แจ๊ดกลัวขาดรายได้ใช่มั้ย”
“ฉันเป็นห่วงแกต่างหาก แกคิดว่า ฉันทนเป็นผู้จัดการแกมาตั้งนาน ฉันจะไม่รัก ไม่ผูกพันกับแกบ้างรึไง อีน้องบ้า”
ชาช่าอึ้งไปครู่หนึ่ง จึงโผเข้าไปกอดแจ๊ดด้วยความซาบซึ้งใจเอามากๆ
“พี่แจ๊ด ช่านึกว่าพี่แจ๊ดจะงก จะเห็นแก่เงินอย่างเดียวซะอีก หรือว่าช่าจะกินกับพี่แจ๊ดดี จะได้ไม่ต้องปรับตัวมาก”
“อิบ้า เดี๋ยวผีผลัก อย่าทำแบบนี้อีกนะ”
ชาช่าชักกลัว “ถ้าคนที่ช่าจ้างทำภาพตัดต่อ เอาภาพไปแชร์ลงโซเชียลล่ะ”
แจ๊ดมองค้อน “ทีงี้ละมากลัว ถ้ามันแชร์ ฉันก็จะเอารูปมันกับฉัน ส่งให้เมียมันเหมือนกัน”
ชาช่ายิ้มร่า “พี่แจ๊ดช่วยช่าทุกอย่างเลย ซึ้งอ่ะ”
“จำไว้นะ ไม่มีผู้น้องก็ยังมีพี่เสมอ”
กลายเป็นชาช่าที่ตัดใจจากเคนได้ สองคนคุยกันมุ้งมิ้งจิกกัดในบรรยากาศอบอุ่น ระหว่างชะนีนางเอกต๊องกับผู้จัดการแต๋ว ดูน่ารักๆ
ต่างจากฝ่ายพราวที่ยืนดื่มไวน์สายตาอาฆาตแค้นอยู่ในห้องคอนโด พราวหันไปมองตรงมุมห้องเหมือนซ่อนอะไรบางอย่างที่ชั้นวางของในห้องรับแขกนั้น
วันต่อมา เห็นเอมสเก็ตช์แบบอย่างคล่องแคล่วในไอแพด แล้วเคนมากระชากแบบไป
“คุณเคน”
เอมกับเคน ทั้งคู่อยู่ในชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาวหล่อสวย
“สวยมากครับคุณเอม ดูเฮี้ยว ไอ้เคนมึงก็ดูเป็นพ่อปลาไหลไว้ใจไม่ได้ดีว่ะ” แดนถ่ายรูปไปชมไปด่าไป
“นั่นคำชมของมึงเหรอ”
เคนหยิบของใกล้มือปาใส่ แดนหลบพัลวัน
วันนี้เป็นการถ่ายภาพพรีเวดดิ้งของเคนกับเอม
เนื้ออ่อน รอน ณรงค์ เพ็ญ ยืนดูภาพกันอยู่ที่คอมซึ่งต่อมาจากกล้อง มีมิ้นและกอล์ฟดูอยู่ด้วย
เนื้ออ่อนพอใจมาก “เก๋มากหนูมิ้น ยายเอมกับคุณเคนเจอกันเพราะงานของยายเอมก็เลยเอามาเป็นธีมถ่ายภาพ”
“ถ้าคุณน้าเนื้ออ่อนอยากจะถ่ายภาพพรีเวดดิ้งใหม่ มิ้นจัดให้ได้นะคะ”
“คงไม่สะดวกหรอกมั้งหนูมิ้น น้ากับคุณเนื้ออ่อนเจอกันครั้งแรกตอนน้าตามหลวงพ่อไปบิณฑบาต น่าจะเซ็ตถ่ายยาก” รอนพูดขำๆ
มิ้นยิ้มขำ “อ๋อค่ะ”
“จัดให้คู่โน้นดีกว่ามั้ยคุณ”
กอล์ฟบุ้ยใบ้ไปทางณรงค์กับเพ็ญยืนคุยใกล้ชิดไม่มีระยะห่างเหมือนก่อน คล้ายเพื่อนที่อยู่เป็นคู่ชีวิตกันและกันกระนั้น
เนื้ออ่อนยิ้มดีใจ “ดูแลคนอื่นมาทั้งชีวิต ต่อไปจะมีคนดูแลซะทีนะเพ็ญ”
เพ็ญเขิน “ขอบใจจ้า
“แล้วคือ แบบ.. ยังไง...กันครับต่อจากนี้” รอนอดถามไม่ได้
“รอให้งานเจ้าเคนกับหนูเอมผ่านไปก่อน เราสองคนจะจดทะเบียนกันดูใจกันมาตั้งนานแล้ว พิธีรีตองอะไรคงไม่ต้องแล้วละครับ รีบๆ ดูแลกัน ก่อนที่จะแก่ไปกว่านี้ดีกว่า”
ทุกคนเห็นด้วยกับณรงค์ พากันหันไปดูการถ่ายภาพของเอมกับเคนอย่างมีความสุข
เอมกับเคนสวยหล่อเหมาะสมกันมาก ถึงแม้เคนจะคอยแกล้งเอมตลอดเวลา แต่แววตาของทั้งคู่ก็ดูมีความสุข
“วันนี้คุณสวยมากเลยนะคุณเอม”
“บ้านฉันมีกระจกอยู่แล้วมั้ย ฉันรู้ย่ะ”
“ไม่ค่อยบ้ายอเลยเมียเรา”
“ใครเมียคุณ”
“อ๊ะๆๆ หรือจะให้ผมเท้าความ”
“เท้าความเหรอ”
เอมทั้งดึงทึ้ง เอาอุปกรณ์การทำงานมาตีเคนพัลวัน
ถึงจะดูวุ่นวาย แต่กลับกลายเป็นภาพแต่งงานที่ดูเก๋ น่ารัก ไม่เหมือนใคร แววตาของเคนกับเอมดูมีความสุขมาก
“ตีกันแบบนี้ ลูกหัวปีท้ายปีแน่” รอนบอก
“ขอให้อย่ามีอุปสรรคอะไรอีกเล๊ย”
มิ้นเอาใจช่วยเอม
“เปลี่ยนชุดต่อไปได้เลยครับ”
มิ้นพาเอมไปเปลี่ยนชุด เห็นว่ามือถือเคนที่วางไว้บนโต๊ะแต่งหน้า สั่น เห็นเบอร์ว่าพราวโทรเข้ามา
เคนเดินมาหยิบมือถือ แล้วหันไปมองเห็นว่าทุกคนกำลังวุ่นกับการเตรียมชุดต่อไป เคนถือมือถืออกไป
พอเคนออกไป กอล์ฟ แดน และป้อง มองสบตากัน
ทันทีที่เคนโผล่เข้ามาในห้องพราวก็ถลาเข้ากอดเคนแน่น
“ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว พราวก็คงต้องยอม แต่พราวก็หวังว่า เคนคงไม่ลืมสัญญาของเรานะคะ”
“ผมไม่ลืมแน่ครับพราว แล้วนี่พราวไม่สบายมากมั้ย ไปหาหมอดีกว่ามั้ยครับ”
“ถ้าพราวจะไปหาหมอ เคนพาไปได้เหรอคะ ไม่กลัวเป็นข่าวเหรอ”
เคนหน้าเสียที่ถูกย้อน
“เคนแค่อยู่เป็นเพื่อนพราวก็แล้วกันค่ะ”
พราวทำสีหน้าท่าทางเหมือนไม่สบายมาก หลับตากอดเคนเหมือนคนป่วยหมดเรี่ยวแรง
พราวลอบมองไปที่มุมหนึ่ง เธอซ่อนกล้องวิดีโอตั้งบันทึกไว้และกล้องกำลังถ่ายรูปเคนกับพราว
“คืนนี้เคนอยู่เป็นเพื่อนพราวนะคะ พราวป่วยอยู่นะคะ”
เคนอึกอัก พราวขยับตัวหานัวเนียด้วยท่าพิสดาร เคนไม่รู้จะทำยังไง
ขณะที่เคนจวนเจียนจะเสียท่าอยู่นั้น เสียงกริ่งหน้าห้องก็ดังขึ้น
“ใครมา เดี๋ยวผมไปเปิดประตูให้”
เคนดีดตัวขึ้นไปเปิดประตู เห็น กอล์ฟ แดน ป้อง ยืนอยู่หน้าห้อง
แดนตีหน้าเศร้า “ไอ้เคน พ่อมึง...”
“พ่อกูเป็นอะไร”
“อย่าเพิ่งถามรีบไปเร็วพี่”
“ขอตัวไอ้เคนไปก่อนนะครับคุณพราว”
กอล์ฟ แดน ป้อง ลากเคนออกห้องไปเลย
พราวหงุดหงิดดูออกว่า กอล์ฟ แดน ป้อง จงใจมาขัดจังหวะ และเอาตัวเคนออกไป
สักพักเดียวพราวก็ยิ้มร้ายออกมา เดินไปที่ชั้นตรงมุมห้อง เอากล้องที่ซ่อนไว้ออกมา
“อยากแต่งงานกับเคนนักใช่มั้ยนังเอม ฉันจะให้แกแต่ง แต่หลังจากแต่งแล้วแกจะต้องเสียใจ”
กอล์ฟ มิ้น แดน และป้อง กลับมาวางแผนจัดการเรื่องเคนกับเอม
“มิ้นว่ายายพราวไม่ใช่แค่ป่วยการเมืองอ้อนคุณเคนแน่”
“หรือว่า คุณพราวจะลงมือก่อกวนในงานแต่งไอ้เคนอีก” แดนประเมิน
“ไม่อยากจะคิดเล๊ย ไหนจะคุณพราว คุณชาช่า ไหนจะกิ๊กน้อยใหญ่ของพี่เคนจากทั่วสารทิศจะมาร่วมตัวกันในงานอีก” ป้องเซ็ง
“งานแตกแน่คุณกอล์ฟ” มิ้นกังวล
“งั้นเราต้องวางแผนให้ดี”
วันแต่งงานมาถึง ณรงค์ เพ็ญ เนื้ออ่อน รอน ยืนตอนรับแขกในงาน กอล์ฟยืนสังเกตการณ์อยู่หน้าประตู เขาเตรียมการเรื่องนี้ไว้ว่า
“ผมจะดูแลเรื่องความปลอดภัย ไม่ให้มีการสร้างสถานการณ์ก่อความไม่สงบในงาน”
กอล์ฟมองสบตากับลูกน้องรปภ.จากโรงงานของณรงค์ที่ยืนประจำจุดต่างๆ ทุกคนแต่งตัวหล่อเหมือนบอดี้การ์ดมาดเข้ม
ส่วนในห้องแต่งตัว เอมกำลังแต่งหน้า แต่งตัว โดยมีมิ้นคอยดูแล
“คุณมิ้นจะต้องคอยประกบคุณเอม ไม่ให้คลาดสายตา ไม่ให้คุณเอมหนีออกไปจากงานได้”
ที่หน้างาน อีกมุมหนึ่ง เห็นแดน กะป้อง ยืนรับหน้าบรรดาสาวๆ ที่มาร่วมงาน ส่วนใหญ่เป็นไคโยตี้ พริตตี้ที่เคนเคยทำงานด้วย ทุกคนแต่งตัวโป๊จงใจมาแย่งซีนเจ้าสาวมากๆ เรื่องนี้กอล์ฟก็ตั้งรับเรียบร้อย
“ส่วนไอ้แดน กับ ไอ้ป้อง มึงสองคนคอยดูแลตรวจกิ๊กเข้างาน กิ๊กคนไหนของไอ้เคน ที่ไม่น่าไว้วางใจ ให้มึงสองคนหาทางสกัดออกจาก งานไปก่อน”
ณรงค์ เพ็ญ เนื้ออ่อน รอน เดินมารวมตัวกัน เนื้ออ่อนมองไปเห็นลูกน้องของกอล์ฟที่ประจำจุดต่างๆ
เนื้ออ่อนอดทึ่งไม่ได้ “นี่คุณกอล์ฟถึงกับขอกำลังตำรวจมาประจำในงานเลยเหรอคะ”
“ใช่ครับ แต่เป็นตำรวจตระเวนโรงงานน่ะครับ” ณรงค์ว่า
เพ็ญงง “อะไรคะคุณพี่”
“รปภ.ที่โรงงานเราไง อย่างเจ้ากอล์ฟน่ะเหรอมันจะใช้อำนาจหน้าที่กับเรื่องส่วนตัว”
“ผมว่าบรรยากาศมันไม่เหมือนงานแต่ง” รอนว่า
“นั่นสิคะ รู้สึกเหมือนอยู่ในสงคราม”
“สงครามเพิ่งจะเริ่มต่างหากครับ”
ณรงค์พูดทีเล่นทีจริง
เห็นพราว ชาช่า แจ๊ด เดินเข้ามาในงาน เพ็ญหันมาบอกเนื้ออ่อนไปรับหน้าทันที
“ไปจ้าเนื้ออ่อน ไปช่วยกันต้อนรับแขกสำคัญกันหน่อย”
“ก็จัดไปสิ”
ณรงค์ กับ รอน มองหน้ากัน รู้ทันว่าเพ็ญกับเนื้ออ่อนจงใจจะไปประกบพราวกับชาช่าไม่ให้ก่อเรื่อง
เอมแต่งตัวเสร็จแล้วยืนหันหลังอยู่ จนมิ้นเข้ามาหา
“ที่เธอให้ฉันจัดการ เรียบร้อยแล้วนะ เธอจะทำแบบนี้จริงๆ เหรอเอม”
“จริงสิ นายเคนควรจะได้รู้รสชาติของการถูกหลอก และเป็นตัวตลกในสายตาคนอื่นบ้าง”
“งั้นก็ตามใจเธอ”
มิ้นทำเป็นตามน้ำกับเอมไปก่อน มิ้นออกไป
เอมยืนยิ่งเหมือนพยายามสงบสติอารมณ์ แล้วก็ได้ยินเสียงเปิดประตูเข้ามา
“บอกแล้วไงว่าฉันตัดสินใจแล้ว เธอไม่ต้องมาห้ามหรอก”
เอมคิดว่ามิ้นกลับเข้ามา แต่พอไม่มีเสียงตอบ จึงหันกลับไปดู พบว่าคนที่เข้ามาคือเคน
“ตัดสินใจอะไรเหรอคุณเอม”
เอมในชุดไทยประยุกต์ปาดไหล่สวยงามจับตาจนเคนตะลึงตะไล เอมไม่ทันได้ตอบ เคนเดินเข้ามาหา
“คุณจะทำอะไร”
“ผมก็มารับเจ้าสาวเข้าไปในงานไง พิธีรดน้ำกำลังจะเริ่มแล้วนะคุณเอม”
เคนจับมือเอมมาคล้องแขนเคน และเอามือกุมไว้มือเอมไว้ เหมือนจะไม่ให้เอมหนีไปไหนได้ เคนมองหน้าเอมอย่างเจ้าเล่ห์
เพ็ญกับเนื้ออ่อนยืนประกบพราวกับชาช่า ป้อง แดน พาบรรดากิ๊กที่มาร่วมงาน ไปยืนอยู่ที่โซนหนึ่งเหมือนมุมที่ให้พริตตี้ยืนโชว์ตัว ป้อง แดน เดินไปรวมตัวกับกอล์ฟ
“คุณพราวคุณชาช่ามาแล้ว มึงเห็นไอ้คุณเจตน์มารึยัง”
“ยังไม่เห็นไอ้เจตน์เสนอหน้ามาเลยว่ะ”
กอล์ฟเริ่มสงสัยว่ามันผิดวิสัยที่เจตน์ไม่เสนอหน้ามาในงาน จนเสียงมิ้นประกาศต้อนรับเจ้าบ่าวเจ้าสาว
“ขอเชิญทุกท่านต้อนรับบ่าวสาวของเราค่ะ คุณเอมและคุณเอม”
เคนกับเอมเดินคล้องแขนกันเข้ามาในงาน พราวกับชาช่าคุมแค้นขึงตามองอย่างไม่พอใจนัก
เอมชักสีหน้าไม่ค่อยพอใจเช่นกัน แต่พอเห็นพราวกับชาช่ายืนอยู่ เอมก็เปลี่ยนเป็นยิ้มเชือดเฉือนอย่างผู้ชนะ เคนแอบยิ้มพอใจท่าทีของเอม
“เมื่อเจ้าบ่าวเจ้าสาวพร้อมแล้ว เราก็จะเข้าสู่พิธีรดน้ำอวยพรให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวค่ะ”
เคนกับเอมนั่งอยู่ที่โต๊ะรดน้ำสังข์แล้ว เนื้ออ่อน รอน ณรงค์ เพ็ญ เข้ามารดน้ำอวยพร มิ้นกับกอล์ฟยืนเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวเจ้าสาว
“แม่ขอให้ลูกทั้งสองคน มีความสุขมากๆ ฝากยายเอมด้วยนะคุณเคน”
เคน เอม ไหว้ขอบคุณเนื้ออ่อน รอนเข้ามารดน้ำสังข์พร้อมให้พร
“ยายเอมเป็นแก้วตาดวงใจของผม ผมยกให้แล้ว คุณเคนจะต้องทำหน้าที่ดูแลให้ดีนะ”
ตามด้วยเจ้าสัวณรงค์ “พ่อรบกวนหนูเอม ขอให้หนูเอมอดทนกับสัน...”
เคนกระแอมข้อร้อง ณรงค์เลยเปลี่ยนคำ
“อดทนกับเจ้าเคนให้มากๆ ช่วยสั่งสอนให้มันเป็นผู้เป็นคน แล้วก็ขอบคุณมาก ที่เข้ามาเติมเต็มครอบครัวของเราให้สมบูรณ์”
ถึงณรงค์จะจิกกัด แต่เคนก็รู้สึกซาบซึ้งกับคำพูดของพ่อเหลือแสน
“ขอให้หนูเอมเป็นทั้งเมียที่ดี และ แม่ที่ดี” เคนมองหน้าเพ็ญด้วยความซาบซึ้ง “ของตาเคน ต่อไปมีหนูเอมมาคอยสั่งสอน น้าคงสบายขึ้นเยอะ”
เพ็ญเดินออกไป
เคนอดบ่นไม่ได้ “ทำไมผมรู้สึกว่าถูกหลอกด่าอยู่ตลอดเวลา”
“แปลกใจเหรอ ฉันไม่แปลกใจนะ”
“ปากดีนักนะ คืนนี้จะจัดซะให้หายปากดีเลย”
เอมไม่ตอบ แต่สีหน้าแสดงออกชัดแจ้งว่าไม่ได้กลัวถูกขู่ เคนมองระแวง เพราะรู้ว่าเอมคงมีแผนการบางอย่างจัดการตนเป็นแน่
แขกผู้ใหญ่เข้ามารดน้ำอวยพรให้เคนกับเอมจนครบ สักครู่หนึ่ง ชาช่าจึงเข้ามารดน้ำอวยพร
“รู้ใช่มั้ยคะเคน ว่าช่าไม่ได้อยากทำแบบนี้เลย รู้ใช่มั้ยคะว่าช่าเสียใจ”
เอมขัดทันทีว่า “คุณชาช่าคะ ถ้าไม่ไหว ไม่ต้องก็ได้ค่ะ อ่อนแอ ก็แพ้ไป โอเคนะคะ”
แจ๊ดเข้ามาดึงชาช่าไป “ไม่ดราม่าค่ะ”
ชาช่าออกไปกับแจ๊ด
พราวเข้ามา มิ้นหันไปมองเอมลังเลว่าจะส่งหอยสังข์ให้พราวรดน้ำดีมั้ย
เอมส่งสายตาให้มิ้นส่งให้ตามปกติ แต่พราวไม่รับ พราวเดินเข้ามาหาเคนกับเอม
“อุ๊ย มีอะไรติดอยู่น่ะค่ะ ช่วยดึงออกให้นะคะ”
พร้อมกับว่าพราวดึงสายมงคลของเคนกับเอมให้ขาดออกจากกันทันที
“อุ๊ย ขอโทษค่ะ”
เคนอึ้ง ทุกคนในงานก็อึ้ง เว้นเอมที่ยิ้มร้ายตอบโต้
“ไม่เป็นไรค่ะ ขาดก็ต่อใหม่ได้”
เอมเอาสายมงคลผูกกลับเข้าหากัน
“ไม่ว่ามันจะขาดสักกี่ครั้ง มันก็จะต่อกลับได้ใหม่ทุกครั้ง เพราะฉะนั้น อย่าพยายามให้เหนื่อยเลยค่ะ”
พราวพยายามคุมอารมณ์จะหันไปรับหอยสังข์
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ดูออกว่าไม่เต็มใจอวยพร”
มิ้นรีบตัดบท “เชิญท่านต่อไปเลยค่ะ”
พราวกลายเป็นเป้าสายตาของทุกคน และเจ็บใจที่เป็นฝ่ายถูกเอมเล่นงานจนอับอาย
เคนทำหน้าไม่ถูก ยิ่งหันมาเจอสายตาพิฆาตของเอมยิ่งไปไม่เป็น
มิ้นกับแดนขึ้นไปเตรียมตัวบนเวที รอทำหน้าที่พิธีกร พราวยืนอยู่ที่มุมหนึ่ง สบตากับพริตตี้คนหนึ่งที่อยู่ในงาน พริตตี้เดินเข้ามาหาคนคุมอุปกรณ์
“พี่คะ พี่แดนบอกให้เปิดแผ่นนี้ด้วยค่ะ”
เจ้าหน้าที่ลังเล “เปิดตอนไหนอ่ะครับ”
“เขียนไว้หน้าแผ่นแล้วค่ะ พี่แดนบอกว่าไม่ต้องเช็คนะคะ มันเป็นเซอร์ไพรส์”
แดนอยู่บนเวทีหันมามอง พริตตี้โบกมือไปให้ แดนโบกตอบ เจ้าหน้าที่เลยคิดว่าแดนเป็นคนสั่งจริงๆ จึงยอมรับแผ่นไป
รดน้ำสังข์เสร็จแล้ว บ่าวสาวยืนอยู่บนเวที มีมิ้นกับแดนเป็นพิธีกร
“แล้วก็มาถึงช่วงเวลาสำคัญที่เราจะให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวได้พูดถึงความรู้สึกที่มีต่อกันครับ เริ่มที่คุณเคนก่อนครับ”
“คุณเอมเป็นผู้หญิงที่ ฉลาด มีเมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา”
เอมหน้าเสียที่จนถึงเวลานี้ เคนก็ไม่พูดสักคำว่ารักเธอ
“ขอโทษครับคุณเคน พูดความรู้สึกกับเจ้าสาวหรือว่าลาบวชครับ”
“ให้เจ้าสาวพูดเลยดีกว่าค่ะ ตอนที่เจอคุณเคนครั้งแรกรู้สึกยังไงคะ” มิ้นว่า
“เกลียดค่ะ ไม่ชอบ ขยะแขยง”
เคนหน้าเสีย
“แต่สุดท้าย ก็รักกันค่ะ เจ้าสาวคงจะเขินน่ะค่ะ” มิ้นว่า
“จะยิ่งเขินจิกหมอนกว่านี้ครับ ถ้าได้ชมวีดีโอพรีเซ็นต์เส้นทางความรักของทั้งคู่ เชิญชมเลยครับ”
เจ้าหน้าที่เปิดวิดีโอพรีเซ้นต์คู่บ่าวสาว
เป็นวิดีโอที่ถ่ายไว้ตอนที่เคนกับเอมถ่ายภาพพรีเวดดิ้ง เริ่มด้วยภาพที่เอมต่อยเคน ตอนที่เคนล้อเอมว่าเมียจ๋า ทุกคนในงานดูแล้วอึ้ง พราว กับ ชาช่า สะใจ
ต่อมาก็เป็นภาพที่เอมกับเคนทะเลาะกันตลอดเวลาที่ถ่ายภาพ
แขกในงานเริ่มวิพากษ์วิจารณ์อื้ออึง เนื้ออ่อน รอน ณรงค์ เพ็ญ พากันหน้าเสีย
บนจอกลายเป็นมิ้นช่วยจัดเสื้อผ้าเอมให้เรียบร้อยเพื่อถ่ายภาพ แล้วกล้องก็แพนไปเห็นเคนที่ยืนมองเอมอย่างชื่นชม เป็นสายตาที่มองด้วยความรัก
ตามด้วยภาพเอมยืนดื่มน้ำอยู่ เคนมอง เอมยื่นแก้วน้ำของตัวเองให้เคนหน้าหงิกๆ เคนดูดจากหลอดเดียวกับกับเอม เอมหันหน้าหลบเพราะความเขิน แล้วดึงแก้วกลับไป เคนหน้าเสีย เอมเติมน้ำในแก้วเพิ่ม แล้ววางไว้ให้เคน เคนมันมาเห็นแล้วหยิบไปดื่มอย่างมีความสุข
สุดท้ายเป็นภาพถ่ายพรีเวดดิ้งของเอมกับเคน ทั้งคู่ดูสวยหล่อเหมาะสม และสายตาเปี่ยมไปด้วยความสุข วิดีโอพรีเซ้นต์จบลง มิ้นกับแดนทำหน้าที่พิธีกรต่อ
“ลืมบอกไปว่า วิดีโอพรีเซ้นต์ที่เปิดไป มีชื่อว่าอะไรนะครับคุณมิ้น”
“ปากไม่ตรงกับใจค่ะ”
แขกในงานยิ้มหัวเก็ตทันทีว่า เคนกับเอม รักกันมาก แต่ปากแข็ง
“ทั้งคู่รักกันมาก ถึงจะเป็นรักนะ แต่ไม่แสดงออก เข้าใจตรงกันเนอะ”
มิ้นพูดแล้วหันไปหากลุ่มพริตตี้และพราวกับชาช่า
“ใครที่รออยู่ ไม่ต้องรอแล้วเนอะ แต่งยาววววค่ะ”
เนื้ออ่อน เพ็ญ มองชาช่ากับพราวอย่างสะใจ
แขกในงานดื่มอวยพรให้บ่าวสาว ป้องเอาช่อดอกไม้มาให้เอม เป็นช่อดอกไม้ที่ใหญ่มาก
“และก็มาถึงช่วงเวลาที่สาวโสดรอคอยครับ ใครอยากลาออกจากความโสด มารอรับช่อดอกไม้จากเจ้าสาวได้เลยครับ”
สาวๆ ที่โสดอยู่ ออกมายืนรอหน้าเวที ป้องเอาช่อดอกไม้มาให้เคน ช่อใหญ่พอๆ กับช่อของเอม
“เดี๋ยวค่ะคุณแดน เพื่อไม่ให้หนุ่มๆ รู้สึกว่าเสียเปรียบ หนุ่มคนไหนยังโสด หรืออยากจะสละโสดเร็วๆ มารอรับช่อดอกไม้จากเจ้าบ่าวได้เลยค่ะ”
กอล์ฟออกมายืนเป็นคนแรก
“ผมอยากสละโสดเร็วๆ ครับ”
“สงสัยคุณมิ้นต้องลงไปรอรับช่อดอกไม้ด้วยแล้วหละครับ”
ป้องเข้ามาทำหน้าที่พิธีกรแทนมิ้น กอล์ฟส่งสายตาอ้อนๆ
“ไปสิครับคุณมิ้น เจ้าสาวเจ้าบ่าวพร้อมมากแล้วนะครับ”
มิ้นยอมลงมารวมกลุ่มกับสาวๆ ที่รอช่อดอกไม้ เห็นเจตน์เดินเข้ามาในงานเคนเข้าไปกระซิบแดน
“อ้าวนั่นคุณเจตน์ หล่อและรวยมากใช่มั้ยครับ ขอเชิญมารอรับช่อดอกไม้จากเจ้าบ่าวด้วยครับ รวยยังไง ก็ซื้อไม่ได้นะครับ”
เจตน์รู้ว่าเคนจงใจแกล้ง
“ขอเชิญคุณพราว กับ คุณชาช่าด้วยครับ จะได้มีคู่เป็นของตัวเองซะที” ป้องเรียก
พราวกับชาช่าออกมายืนรวมกลุ่มกับพวกสาวโสด
เคนกับเอมเตรียมโยนช่อดอกไม้ เคนกุมมือเอมไว้มั่น เอมสะบัดออก แต่เคนยิ่งกุมแน่นกว่าเดิม
“กุมมือกันไว้สิคุณ เวลาถ่ายภาพออกมาจะได้สวยๆ”
“พวกสร้างภาพ”
เคนยิ้มหล่อให้เอม เพราะจริงๆ เป็นแค่ข้ออ้าง เคนอยากจะจับมือเอมไว้ตอนที่โยนดอกไม้
เคนกะเอมโยนช่อดอกไม้พร้อมๆ กัน ช่อดอกไม้ลอยคว้างอยู่กลางอากาศ
ช่อดอกไม้ของเอม แตกเป็นช่อเล็กๆ แต่ละช่อ มีริบบิ้นผูกไว้ต่างสีกัน ช่อดอกไม้ของเคนก็เช่นกัน
หนุ่มๆ สาวๆ ที่ยืนอยู่หน้าเวที แย่งดอกไม้กันอย่างสนุกสนาน
กอล์ฟได้ช่อดอกไม้ที่มีริบบิ้นสีแดงผูกอยู่ มิ้นก็เช่นกัน มิ้นกับกอล์ฟมองหน้ากันเขินๆ
พราวได้ช่อดอกไม้ที่มีริบบิ้นสีม่วง เจตน์ก็ได้ช่อดอกไม้เช่นกัน แต่ไม่มีริบบิ้น
ชาช่ากับกลุ่มสาวๆ หนุ่มๆ ที่ไม่ได้ดอกไม้ พากันโวยวาย
“เอาละครับๆ มีผู้สมหวัง” แดนเล่นมุก ป้องรับต่อว่า “ก็ต้องมีผู้ผิดหวังเป็นธรรมดา”
จู่ๆ จอภาพด้านหลังมีภาพตอนที่เคนลงสระนัวเนียวกับพริตตี้ ทุกคนหันมามองพราวกับชาช่า
แจ๊ดขึงตาใส่ชาช่าคิดว่าเป็นคนทำ “น้องช่า”
“ช่าเปล่านะ”
ภาพในจอต่อมากลายเป็นภาพหลุดของชาช่ากับเคน และบรรดาภาพหลุดที่ชาช่าเคยเพียรพยายามสร้างข่าวสร้างกระแสกับเคน ก็ปรากฏบนจอจนหมดทุกคลิป ทุกคนในงานหันไปมองชาช่าเป็นตาเดียวกัน
เอมหันไปมองเคนคิดว่าเป็นฝีมือเขา
“นี่ใช่มั้ย บทสรุปของแผนหลอกให้รักแล้วเททิ้งของคุณ”
“ไม่ใช่นะคุณเอม”
เคนจะเดินเข้าหาเอม แต่อยู่ๆ ไฟทั้งฮอล์ก็ดับพรึ่บลง
เจ้าหน้าที่เปิดไฟขึ้นอีกครั้ง แต่เอมหายตัวไปแล้ว
มิ้น แดน ป้อง มองหน้ากัน ป้องเดินไปหาเจ้าหน้าที่คุมแผงไฟ
“ทั้งหมดต้องขอบคุณคุณชาช่า” ป้องให้ไฟฟอลโล่ส่องไปที่ชาช่า
“และน้องๆ พริตตี้” มิ้นเสริม
ป้องให้ไฟฟอลโล่ส่องไปที่พริตตี้
“ที่มาร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการแสดงเพื่อเจ้าบ่าวเจ้าสาวในวันนี้ค่ะ วิดีโอที่ผ่านไปเมื่อสักครู่ ชื่อ ใครคนไหนก็ไม่ดีเท่าเธอ ค่ะ เป็นที่รู้กันดีว่า เจ้าบ่าวของเราเป็นคนมีเสน่ห์ แต่วันนี้ก็เลือกที่จะหยุดลงที่เจ้าสาวของเราค่ะ”
เสียงแขกถามเซ็งแซ่ “แล้วเจ้าสาวหายไปไหนล่ะ”
มิ้นกับแดนมองหน้ากัน แดนรีบแก้ตัวไปก่อน
“ไปรอส่งตัวครับ เป็นการส่งตัวรูปแบบใหม่”
กอล์ฟขึ้นมาหาเคนที่เวที
“ไอ้เจตน์ก็หายตัวไปด้วย”
เอมเดินคุยโทรศัพท์ออกมาหน้าโรงแรม
“เอมออกมาถึงหน้าโรงแรมแล้วค่ะ”
เธอมองไปเห็นรถคันหนึ่งจอดรออยู่
“เห็นรถที่คุณเจตน์จอดรอไว้แล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะคุณเจตน์”
“ครับคุณเอม เรื่องแค่นี้สบายมาก”
เอมเดินเข้าไปนั่งในรถ เจตน์ยิ้มร่าดีใจที่เอมหนีการแต่งงานกับเคน
“ให้ช่วยหนีการแต่งงานกับไอ้เคน ใครจะไม่ช่วยล่ะครับคุณเอม”
มือถือดังขึ้น เจตน์กดรับสาย
“อะไรนะ”
เอมเข้าไปนั่งในรถคิดว่าเป็นรถที่เจตน์จัดมาให้
“ออกรถเลยค่ะ” แต่คนขับรถนิ่ง ไม่ยอมทำตามที่เอมสั่ง “บอกให้ออกรถไงคะ”
เคนเข้ามานั่งในรถข้างๆ เอม
“เขาจะฟังคำสั่งของผมเท่านั้นคุณเอม”
“คุณเคน”
“นึกว่าผมไม่รู้ทันแผนเทคืนของคุณเหรอ แล้วคิดได้ไง ถึงให้คนไม่มีสมองอย่างไอ้เจตน์มันช่วย”
เคนรวบตัวเอมมากอด
“ต่อไปห้ามยุ่งกันมันแล้วนะจ๊ะเมียจ๋า”
“ฉันไม่ใช่เมียคุณ”
“ไม่เป็นไร ของแบบนี้จัดทำได้” เคนสั่งคนขับรถ “ไปบ้านเจ้าสัวณรงค์ เตรียมส่งตัวครับ”
คนรถขับออกไป เอมพยายามดิ้นแต่เคนยิ่งกอดแน่น แล้วเอามือถือขึ้นมาถ่าย Live สด
จอโปรเจ็กเตอร์บนเวที เป็นภาพ Live ของเคนกำลังกอดหอมแก้มเอมโชว์ให้แขกในงานดู เนื้ออ่อน รอน ณรงค์ และเพ็ญ ยิ้มดีใจที่เคนกับเพื่อนๆ แก้สถานการณ์ได้
เจตน์กลับเข้ามาในงาน เห็นภาพบาดตาก็เสียใจหมดหวัง ในขณะที่พราวโกรธจัด เครียดจนเป็นลม โชคดีที่เจตน์เข้าไปรับตัวไว้ทัน
รถที่เคนกับเอมนั่งแล่นออกไปจากโรงแรม มีกระป๋องผูกท้ายรถพร้อมป้ายว่า Just Married
ไม่นานต่อมา เอมนั่งหน้าหงิกอยู่ข้างๆ เคน สองคนอยู่ในห้องหอ รอน เนื้ออ่อน ณรงค์ เพ็ญ รอให้พรส่งตัวบ่าวสาว
“คืนนี้สนุกมาก” รอนเริงร่า
เนื้ออ่อนท้วง “คุณรอน”
“ก็จริงนิคุณ พ่อมั่นใจว่าเอมกับคุณเคน เป็นคู่ที่เหมาะสมกันในทุกๆ เรื่อง และก็ขอให้มีหลานให้พ่ออุ้มกันไวๆ”
“เห็นด้วยกับพ่อเรื่องมีหลานไวๆ แต่ไม่ต้องหักเหลี่ยมเฉือนคมกันนัก มันเสียเวลาความสุขของชีวิตคู่ เอาเวลามารักกันดีกว่า” เนื้ออ่อนอวยพร
ณรงค์จะอวยพรเคนกับเอม เคนชิงอวยพรก่อนว่า
“ผมก็ขอให้พ่อกับน้าเพ็ญมีความสุขกันมากๆ ผมรอมานานแล้วที่จะได้เรียกน้าเพ็ญว่า แม่”
ณรงค์ชอบใจมาก “ขอบใจมากเจ้าเคน”
เพ็ญค้อนควัก “คุณพี่ณรงค์”
“ทำไมล่ะ ก็จัดการเรื่องลูกเสร็จ ก็เรื่องเราต่อไง”
“งั้นผมฝากคุณพ่อรอน กับคุณแม่เนื้ออ่อน ส่งตัวพ่อกับแม่ผมต่อด้วยนะครับ” เคนยิ้มกริ่ม
เนื้ออ่อนรับมุก “ได้จ้า พวกเราออกไปดีกว่าเนอะ”
“แม่คะ แต่เอมไม่อยู่ในนี้กับนายเคนนะคะ”
“ได้ไงล่ะลูก ไม่อยู่กับสามีได้ยังไง”
เนื้ออ่อน รอน ณรงค์ เพ็ญออกไปจากห้อง ไม่สนเสียงเรียกของเอมิกา
“คุณแม่”
เนื้ออ่อนปิดประตูลง เอมหันกลับมาเห็นเคนมองมาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ เอมลุกจะเปิดประตูออกไปแต่ปรากฏว่าณรงค์จัดการล็อคกุญแจหน้าห้องเรียบร้อย
“กันไม่ให้เจ้าเคนหนีไปลั้นลา” ณรงค์บอก
“แล้วก็กันยายเอมจะหนีคุณเคน” รอนเสริม
ณรงค์กับรอนตบมือแท็คทีมกัน
เคนเดินเข้าหาเอมอย่างพร้อมจะเผด็จศึก
“อย่าเข้ามานะคุณเคน”
เคนไม่ฟัง เดินเข้าหาเอม
พวกผู้ใหญ่ที่อยู่หน้าห้องได้ยินเสียงเอมร้อง สลับกับเสียงเคน
“บอกว่าอย่าไงคุณเคน”
รอน เนื้ออ่อน ณรงค์ เพ็ญ หัวเราะกันคิกคัก
“ได้หลานแน่งานนี้” รอนว่า
ส่วนในห้อง ตอนนี้เอมเป็นฝ่ายเดินเข้าหาพร้อมกับที่ช็อตไฟฟ้า และเคนเป็นฝ่ายวิ่งหนีไปทั่วห้อง
“อย่าคุณเอม”
รอน เนื้ออ่อน ณรงค์ เพ็ญ หัวเราะกันคิกคักคิดว่าเคนกับเอมกำลังกุ๊กกิ๊กกัน
ฝ่ายเจตน์เป็นคนพาพราวมาส่งที่ห้อง วางช่อดอกไม้ของพราวกับของเจตน์ไว้ที่โต๊ะ
“กลับไปได้แล้ว”
“ทำไมคุณเป็นลมบ่อย เป็นอะไรกันแน่”
“ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ไปให้พ้น”
เจตน์เดินออกไปทันที พราวเหวอที่เจตน์ทิ้งนางไปง่ายๆ พราวทิ้งตัวลงนอนท่าทีเหนื่อยล้า เสียใจเรื่องเคนก็เสียใจ แล้วก็หลับไป
ไม่นานต่อมา เจตน์กลับมาหาพราว ส่งยาให้ พราวอดดีใจไม่ได้ที่เห็นเจตน์ใส่ใจ
“กลับมาทำไม”
เจตน์ยื่นแก้วน้ำกับยาให้
“ยาแก้เวียนหัว คลื่นไส้ กินซะ”
พราวรับไป แต่ยังฟอร์มๆ คราวนี้เจตน์ส่งกล่องที่ตรวจการตั้งครรภ์ให้ พราวงง
“อะไรของแกอีก ไอ้ขยะเปียก”
“ที่ตรวจการตั้งครรภ์ อาการคุณมันเหมือน...”
พราวโพล่งขึ้นเสียงเขียว “ฉันตรวจ ฉันไม่ได้ท้อง”
“ถ้ามั่นใจว่าไม่ได้ท้อง ก็ไม่ต้องกลัว ไปตรวจสิ หรือว่าจะให้จัดการให้” เจตน์มองท้าทาย
“ไม่ต้อง” พราวหยิบมาดูเห็นมีหลายอันมาก “ทำไมมันเยอะแยะนักล่ะ”
“ผมซื้อไม่เป็น เลยเอามาหมดเลย คุณเลือกเอาก็แล้วกัน”
พราวหยิบถุงที่ตรวจเข้าไปในห้องน้ำทั้งหมด
ตรวจเสร็จตามขั้นตอนแล้ว พราวนั่งรอลุ้นผลการทดสอบอยู่ในห้องน้ำ มองที่ตรวจในมือลุ้นสุดชีวิต
ด้านเคนนอนสลบหมดแรงเพราะโดนที่ช็อตไฟฟ้าของเอม สักครู่ต่อมาเอมย่องเข้ามาดู พอเห็นเคนหลับนิ่งไม่กระดุกกระดิก ก็ชักเริ่มกังวลว่าเคนจะเป็นอะไร
“คุณเคน...คุณเคน”
เคนนิ่งไม่รู้สึกตัว เอมเข้าไปดูใกล้ๆ ไม่ทันระวังตัว เลยถูกเคนรวบตัวไปกอดไว้
“ปล่อยนะคุณเคน”
“ปล่อยได้ไง นี่มันคืนส่งตัวนะคุณ”
“ไม่”
เคนกอดเอมแน่นกว่าเดิมจนหน้าชิดกันแค่คืบ
“คราวที่แล้ว มันไม่ค่อยเพอร์เฟ็กต์อ่ะคุณ ขอผมแก้ตัวหน่อยไม่ได้เหรอแบบ...ที่คุณเต็มใจอ่ะ”
เคนยื่นหน้าเข้าหากะจูบเต็มที่ เอมทำอะไรไม่ถูก ถูกเคนจูบ ทุกอย่างเงียบไป จนได้ยินเสียงสั่นจากเครื่องช็อตไฟฟ้าดังขึ้นเปาะแปะๆ ตามด้วยเสียงร้องของเคน
“คุณเอ๊มมม”
พราวเดินออกมาจากห้องน้ำ พร้อมกับเครื่องตรวจครรภ์
“เป็นไงบ้าง”
พราวส่งที่ตรวจครรภ์อันหนึ่งให้เจตน์ดู เจตน์หายใจลึกๆ ก่อนรับมาดู พบว่าผลเทสต์ปกติพราวไม่ท้อง
“บอกแล้วไงว่าฉันไม่ท้อง”
เจตน์คาใจไม่หาย “แต่ว่าอาการคุณ...”
“ถ้าฉันท้องคุณจะทำยังไง”
เจตน์อึ้งไม่คิดว่าจะเจอถามคำนี้ ฝั่งพราวลึกๆ ก็แอบคาดหวังคำตอบดีๆ จากเจตน์เหมือนกัน พอเห็นเจตน์เอาแต่อึ้งยืนนิ่งเป็นเสา ก็นึกเสียใจแต่วางฟอร์ม
“คุณกลับไปได้แล้ว”
“แต่”
“บอกให้กลับไปไง”
เจตน์ออกไป พราวพยายามเข้มแข็ง มองช่อดอกไม้ที่ได้มาจากงานแต่งเคน แล้วปาทิ้งกับพื้นอย่างหงุดหงิด
เจตน์ยืนอยู่ที่หน้าห้อง เอาริบบิ้นสีม่วงออกมาจากกระเป๋ากางเกง
“ถ้าคุณท้องกับผม ผมก็ยินดีที่จะรับผิดชอบคุณ”
“ฉันไม่ได้ท้องกับแก แต่ฉันจะท้องกับเคน”
พราวเอาที่ตรวจครรภ์อีกอันที่ซุกไว้ในมือออกมาดู เห็นชัดว่าผลตรวจเป็น 2 ขีด แสดงว่าหล่อนท้อง
พราวยิ้มร้ายคิดจะบอกทั้งโลก ว่าตนท้องกับเคน
อ่านต่อตอนที่21
#พ่อปลาไหล #thaich8 #โชคดีมีสุข #ฟิล์มยีน #ยีนฟิล์ม #lakornonlinefan #ละครออนไลน์ #ลมหายใจคือละคร
