พ่อปลาไหล ตอนที่ 11
บทประพันธ์ : กนกเรขา บทโทรทัศน์ : ปัทม์ และ จอมใจ
เนื้ออ่อนมองตามรถเคนที่เลี้ยวเข้าไปในอาบอบนวดอย่างไม่พอใจ
“เดี๋ยวก็รู้ว่าคุณเคนคุณรอนมาดูอะไร...ตามเข้าไป”
“เดี๋ยวค่ะคุณแม่”
สีหน้าเอมเหมือนคิดอะไรได้บางอย่าง
เอมไหวตัวทันว่าคนอย่างเคนไม่น่าจะพลาดให้คนอื่นเห็นว่าเลี้ยวเข้าอาบอบนวดง่ายๆ
นาตาลีนั่งจิบกาแฟสบายอารมณ์อยู่ที่คอนโดนาง มีมิ้นซึ่งตอบไลน์ลูกค้าแล้ววางมือถือจิบกาแฟหน้าหงิกๆ อยู่ข้างๆ
“กาแฟไม่อร่อย หรือว่ามีมหาสงครามแฮชแท็กกับใครอีก” นาตาลีมองเหล่
“ฉันได้งาน ลูกค้าเลือกเด็กในสังกัดฉัน”
มิ้นเอามือถือเปิดไลน์ลูกค้าให้นาตาลีดู พบว่าลูกค้าแคปรูปกอล์ฟมาจากงานเดินแบบเสื้อของเอม
“เธอก็ไปเรียกคุณกอล์ฟมารับงาน ยังไงเขาก็เด็กในสังกัดเธอ”
“ฉันพูดไปแล้วว่าจะตัดเขาออกจากสังกัด แล้วก็ให้เราเป็นเหมือนคนที่ไม่เคยรู้จักกัน” มิ้นจิบกาแฟเชิดๆ เหมือนไม่มีทางไปง้อกอล์ฟเด็ดขาด
“แต่เธอก็ยังไม่ได้ฉีกสัญญาทิ้ง ทีเด็กคนอื่นในสังกัด ทะเลาะกันแทบ เป็นแทบตาย เธอยังกลืนน้ำลายตัวเองได้เลย ถ้าเงินถึง”
มิ้นสำลักกาแฟเล็กๆ เพราะที่นาตาลีพูดมันจริงมาก
“เว้นแต่ว่า...” นาตาลียื่นมือมาจิ้มที่หน้าอกตรงหัวใจเพื่อน “คุณกอล์ฟมีผลต่อใจเธอ”
“ไม่ใช่นะ...” มิ้นพยายามจะแก้ตัว
นาตาลีไม่สนเช็ครายละเอียดงานในมือถือแล้วยิ้มขำท่าทีเพื่อนรัก
“สกินแคร์คอลเล็กชันนี้เลิศอ่ะ ตายๆๆๆ ดีงาม”
ดูออกว่ามิ้นเริ่มสับสนกับใจตัวเองอย่างหนัก และนาตาลีรู้สึกว่ากอล์ฟคงไม่ร้ายเหมือนพวกเคน
จู่ๆ ไลน์กลุ่มของ3สาวเด้งขึ้นในมือถือนาตาลี เห็นข้อความจากเอมว่า
“เฮ้ แก๊งมีภารกิจ”
เคนพารอนเดินเข้าประตูมาในอาบอบนวด รอนเบิกตาโพลงอย่างตื่นตา
แต่พอเคนหันมา รอนก็วางตัวทำสีหน้าสงบเสงี่ยม เหมือนไม่ได้อยากเข้ามาเท่าไหร่
“ปกติ ที่แบบนี้ ผมไม่เคยได้มาเหยียบเลยนะ”
เคนรู้ทันยิ้มให้รอน “ไม่เคยได้มาเหยียบ แปลว่า ก็สนใจอยู่บ้าง แต่ไม่ได้รับโอกาส ใช่มั้ยครับ”
รอนทำหน้าไม่ถูกที่เคนรู้ทัน แต่ยังฟอร์ม เคนยิ้มอย่างรู้ทัน
“ไปครับเราไปสำรวจกันว่าแผงนี้ มีเนื้อแบบไหนบ้าง”
“ก็... ลองดูก็ได้”
เคนยิ้มกริ่ม รู้ว่ารอนพอใจ เคนเดินนำไป ดวงตาของรอนวิบวับร่าเริงขึ้นอีกครั้ง ขณะเดินตามเคนไป
“ฉันว่าคนอย่างนายเคน ไม่มีทางพลาดให้ฉันกับแม่จับได้แน่”
เห็นว่ามิ้นกับนาตาลีกำลังวีดีโอคอลกับเอมที่อยู่กับเนื้ออ่อนในรถ
“แล้วเธอจะให้พวกฉันทำอะไร” มิ้นถาม
“มิ้น หาทางสืบจากคุณกอล์ฟได้มั้ยว่านายเคนจะทำอะไร”
มิ้นหน้าเสียที่งานเข้า เพราะยังไม่อยากคุยกับกอล์ฟ
ฟากเคนพารอนเดินเข้ามาในอาบอบนวดเรื่อยๆ ยิ้มมุมปากด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
ที่แท้เคนวางแผนไว้ก่อนที่จะมาเจอเอมและครอบครัวแล้ว
โดยเมื่อคืนนี้ กอล์ฟ แดน และป้องเปิดประตูเข้ามาในห้อง เห็นเคนนั่งยิ้มอารมณ์ดี ก็รู้สึกแปลกใจ
“เขารู้ความจริงกันหมดแล้ว มึงยังนั่งยิ้มอยู่ได้ยังไงวะ”
“รู้สิวะดี เพราะมันเป็นแรงผลักดันให้แผนหลอกให้รักแล้วเททิ้งของกู ก้าวขึ้นไปอีกขั้น”
ป้องเข้ามา “ได้เรื่องแล้วพี่เคน เป้าหมายอยู่แถวบ้านคุณเอมจริงๆ ด้วย”
เคนยิ้มเจ้าเล่ห์ แดนชักจะงงหนักกว่าเดิม
“มึงอธิบายเลยเถอะ กูงง”
“เท่าที่กูเห็นอาการคุณน้าเนื้ออ่อนวันนี้ พอรู้ว่ากูเป็นลูกพ่อทุกอย่างก็จบ แสดงว่าถ้าโปรไฟล์ดี ของกำนัลถึง ก็คุยกันง่าย ส่วนคุณน้ารอน เห็นนิ่งๆ แต่กูมองสายตาเขาออกว่าเขา...หิว”
ที่อาบอบนวด เคนพารอนเดินเข้ามาถึงบริเวณให้บริการอาบอบนวด สาวๆ หน้าตาจิ้มลิ้ม ในชุดแนบเนื้อนั่งสลอน สีหน้ารอนตื่นเต้นเหมือนเด็กหนุ่มหนีแม่มาเที่ยว
เคนอธิบายแดนต่อ
“กูมองออกว่า คุณเอมฟังพ่อมากกว่าแม่ ถ้ากูซื้อใจให้คุณน้ารอนเป็นพวกได้...”
“มึงจะทำอะไรก็ทำไป กูไม่เอาด้วยแล้ว แค่นี้กูกับคุณมิ้นก็มองหน้ากันไม่ติดแล้ว”
“อ้าว ไอ้นี่ หน้ามืดนะมึงนี่ เห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อน” แดนไม่พอใจ
“แล้วพวกมึงมีความดีอะไรให้กูเห็นบ้างวะ”
กอล์ฟเดินออกไปอย่างฉุนเฉียว แดนจะตามเคนห้ามไว้
“ไม่ต้อง ปล่อยมันไป”
คิดแล้วเคนยิ้มกริ่มอยู่ที่อาบอบนวด ด้วยสีหน้ามั่นใจกับแผนการที่เตรียมรับมือเอมิกาไว้
ฝ่ายกอล์ฟนั่งทำงานอยู่ที่สน.แต่ไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่ จนมือถือเขาดังขึ้น เห็นว่าไลน์ของมิ้นเข้ามาว่า
“คุณกอล์ฟช่วยมิ้นหน่อยได้มั้ยคะ”
กอล์ฟมองมือถือชั่งใจว่าจะตอบดีมั้ย
นาตาลีเป็นคนใช้มือถือของมิ้นพิมพ์ไปหากอล์ฟ มิ้นหน้าหงิกๆ ไม่พอใจ
“โดนฉันด่าไปซะขนาดนั้น เขาคงจะตอบหรอกค่ะคู้ณณณ”
“คุณกอล์ฟเขาเป็นคนมีเมตตา ไม่ใช่คนขี้อาฆาตอย่างคุณหรอกค่ะ”
ไม่ทันขาดคำเสียงมือถือมิ้นดัง เห็นข้อความตอบกลับจากกอล์ฟว่า
“จะให้ผมช่วยอะไรครับ”
นาตาลีหันไปมองหน้ามิ้นว่ากอล์ฟเป็นอย่างที่นาตาลีพูด
นาตาลีพิมพ์ไปพูดไป “คุณเคนพาคุณน้ารอนเข้าอาบอบนวด แต่จงใจให้ยายเอมเห็น คุณพอจะรู้มั้ยคะว่าคุณเคนมีแผนอะไรอีก”
มิ้นตกใจ “เฮ้ย ถามตรงๆ แบบนี้ เขาคงบอกแกหรอก”
ไม่นานเสียงมือถือมิ้นดัง เห็นข้อความจากกอล์ฟว่า
“เท่าที่รู้ ไอ้เคนพยายามจะซื้อใจคุณพ่อคุณเอมเป็นพวกครับ”
มิ้นถึงกับเหวอที่กอล์ฟยอมบอกเรื่องของเคน
นาตาลีพิมพ์ไปพูดไป “ขอบคุณมากนะคะคุณกอล์ฟ”
มีข้อความตอบกลับจากกอล์ฟว่า “ไม่เป็นไรครับคุณนาตาลี”
มิ้นกับนาตาลีเหวอกว่าเดิมที่กอล์ฟรู้ทันว่าคนที่พิมพ์มาหากอล์ฟคือนาตาลี
“รู้ได้ไงวะ”
“เขาแค่ซื่อไม่ได้โง่”
นาตาลีมองเหล่ สายตาล้อเลียน “เถียงแทนกันนะคะคุ๊ณ”
มิ้นอึ้งเถียงไม่ออก แต่สีหน้าก็บอกว่ารู้สึกกังวลว่ากอล์ฟจะรู้สึกยังไง
ฝั่งทางกอล์ฟวางมือถือหน้าตาเศร้าๆ
“ผมคงมีประโยชน์กับคุณแค่นี้ใช่มั้ยครับคุณมิ้น”
เอมกับเนื้ออ่อนจอดรถรอดูสถานการณ์อยู่ที่ลานจอดรถ เนื้ออ่อนเดือดดาลร้อนรุ่มใจไปหมด
“แม่รอไม่ไหวแล้ว แม่จะเข้าไปอาละวาดให้ยับเลย”
“ไม่ได้นะคะคุณแม่ ถ้าคุณแม่เข้าไปอาละวาดแล้วถูกถ่ายคลิปลงโซเชียลมันไม่คุ้มกันนะคะ”
เนื้ออ่อนคิดตามที่เอมเตือนแล้วก็เบาลง แต่ก็ยังอยู่ในอาการร้อนรุ่มใจไม่หาย
“แล้วจะรอไปถึงไหน”
“รอให้แน่ใจว่า นายเคนมีแผนอะไรกันแน่”
เสียงมือถือเอมดัง เห็นว่าวิดีโอคอลไลน์กลุ่มของเอมเข้ามา
“ได้เรื่องแล้ว คุณกอล์ฟบอกว่า คุณเคนกำลังวางแผนซื้อใจคุณลุง” นาตาลีบอก
“ด้วยการพาเที่ยวอาบอบนวดใช่มั้ย แม่ไม่รอแล้วนะยายเอม”
เนื้ออ่อนโมโหเปิดประตูลงรถไป เดินตรงไปที่ประตูทางเข้าอาบอบนวด
“คุณแม่...แค่นี้ก่อนนะ”
เอมตัดสายวิดีโอคอลจากนาตาลีและมิ้นรีบตามเนื้ออ่อนไป
เนื้ออ่อนเดินมุ่งหน้าเข้ามาในอาบอบนวดด้วยความโกรธปนหวงสามี พอเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่แต่งตัวและดูข้างหลังคล้ายๆ รอน ก็รีบเดินเข้าไปหา
“คุณรอน ผัวทรยศ”
เนื้ออ่อนกระชากคอเสื้อชายคนนั้นให้หันหน้ามา ตั้งใจจะซัดเต็มที่ แต่ปรากฏว่าว่าไม่ใช่รอน
ชาย1 โวยวาย “เฮ้ย ผมไม่ใช่ผัวป้า”
เนื้ออ่อนหน้าเจื่อน เสียฟอร์ม แต่พอถูกเรียกว่า ป้า ก็ยอมไม่ได้
“ไม่ใช่ผัวฉันก็จะด่า นี่หนีเมียมาเที่ยวใช่มั้ย ใจคุณมันทำด้วยอะไร”
เอมวิ่งตามเนื้ออ่อนเข้ามาตกใจที่เห็นแม่กำลังอาละวาดอยู่
“ศีลข้อ 3 ห้ามประพฤติในกามน่ะรู้จักมั้ย ไม่ซื่อสัตย์แบบนี้แล้วจะเป็นหัวหน้าครอบครัวได้ยังไง แบบนี้ไงประเทศชาติถึงได้มีปัญหา”
ลูกค้าที่มาใช้บริการเริ่มมุงดู พากันขำๆ เนื้ออ่อน และยกมือถือขึ้นจะถ่ายคลิป ถูกเนื้ออ่อนด่ากราดและเอามือถือมาถ่ายกลับ
“ใครแชร์คลิปฉัน ฉันจะฟ้อง รู้จักมั้ยพรบ.คอมพิวเตอร์น่ะ ฉันถ่ายหน้าไว้หมดทุกคนแล้ว”
ไทมุงดูเห็นเนื้ออ่อนเอาจริง เลยไม่กล้าถ่าย
“พอรึยังป้า เอาเวลาที่มายุ่งกับคนอื่น กับประเทศชาติ ไปตามหาผัวให้เจอก่อนมั้ย” ชาย1เดินหุนหันออกไป
“ไปไหน ขึ้นห้องนวดเหรอ ทางไหน ฉันไปด้วย”
เอมดึงเนื้ออ่อนไว้ “คุณแม่พอเถอะค่ะ”
“ไม่ แม่จะไปตามหาพ่อ”
เสียงรอนดังขึ้น “ตามที่ไหนเหรอคุณเนื้ออ่อน”
สองแม่ลูกหันไป เห็นรอนนั่งอยู่กับเคนและเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่คอฟฟี่ช็อปตรงทางเข้า
เอมอึ้งที่รอนไม่ได้ขึ้นห้องอย่างที่เอมคิด เคนมองเอมด้วยสายตาท้าทาย
วันต่อมา เอมนั่งหน้าหงิกอยู่ในบ้าน ได้ยินเสียงเนื้ออ่อนหัวเราะคิกคักอารมณ์ดี โดยมีเคนนั่งข้างๆ เบียดเข้ามานั่งใกล้ๆ เอมเนียนๆ ดูไม่น่าเกลียดต่อหน้าผู้ใหญ่
“พลังโซเชียลนี่มันยิ่งใหญ่จริงๆ”
เนื้ออ่อนกับรอนกำลังดูหน้าเพจที่มีการแชร์ข่าว “สองผัวเมียผู้ดีเก่าใจบุญ ช่วยหนุ่มน้อยสู้ชีวิตให้ได้เรียนต่อสมใจ”
มีภาพเนื้ออ่อนกับรอนยืนคู่กับเด็กผู้ชายคนที่เจอที่คอฟฟี่ช็อป
“คือผมเห็นน้องเขาโพสต์เพจว่าอยากเรียนต่อแต่ไม่มีเงิน ต้องทำงานเป็นพนักงานในคอฟฟีช็อปที่อาบอบนวด ผมก็เลยสงสาร”
เอมหันหน้าไปเบ้ปากใส่เคนหลังจากที่ได้ยินเขาพูดคำว่าสงสารคนอื่น
เคนหันมามองอย่างเชือดเฉือน
เขาคิดถึงการวางแผนเมื่อคืนนี้
“อ้าว ไอ้นี่ หน้ามืดนะมึงนี่ เห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อน”
“แล้วพวกมึงมีความดีอะไรให้กูเห็นบ้างวะ”
กอล์ฟออกไป แดนจะตามถูกเคนห้าม
“ไม่ต้อง ปล่อยมันไป...”
เคนมั่นใจกับแผนการที่เตรียมไว้
“ปล่อยมันไปทำหน้าที่ของมัน”
แดนงง “ทำอะไรวะ”
เคนเอามือถือให้แดนดูแชร์เพจของเด็กคนหนึ่งที่มีข้อความว่า
“ช่วยกันแชร์ต่อหน่อยนะคะน้องเขาจะได้เรียนต่อ”
“ผมสืบมาแล้ว น้องเขาทำงานอยู่ที่คอฟฟี่ช็อปในอาบอบนวดแถวบ้านคุณเอม” ป้องบอก
“มึงจะทำอะไรวะ กูงงในงงไปหมดแล้ว”
“กูรู้ว่าคุณน้ารอนโหยหาการปลดปล่อยแบบผู้ชาย กูจะทำให้คุณน้าเนื้ออ่อนวางใจว่าคุณน้ารอนจะไม่นอกลู่นอกทางซะก่อน แล้วค่อยพาคุณน้ารอนโบยบิน”
เอมมองหน้าเคนอย่างแค้นใจ ประติดประต่อเรื่องราวได้แล้วว่าถูกเคนหลอกให้มาติดกับดัก
“ผมเห็นว่าคุณน้ารอน สนใจเรื่องเดียวกัน” เคนมองสบตากับรอนอย่างรู้กันเรื่องลงอ่าง “คือ เรื่องทำบุญทำกุศล ก็เลยชวนไปด้วยกัน”
เอมขัดคอ “ดูไม่ออกเลย ว่าคุณรู้จักบุญบาปกับเขาด้วย”
เนื้ออ่อนดุลูกสาวเอาใจเคน “ยายเอม ทีหลังก็บอกกันตรงๆก็ได้ ยายเอมกับเพื่อนๆ จะได้ไม่เข้าใจผิดจนวุ่นวายแบบนี้”
“เอมเหรอคะเข้าใจผิด คุณแม่นะคะที่เป็นคนลุยเข้าไป”
เนื้ออ่อนเอ็ด “ก็เพราะเรากับเพื่อนมาบิ้วท์แม่ว่า คุณเคนพยายามจะซื้อใจคุณพ่อด้วยการพาเที่ยวอาบอบนวดต่างหาก”
“อันนั้นคุณแม่ก็เป็นคนคิดเอง พูดเองนะคะ”
เนื้ออ่อนตัดบท “ไม่รู้ละ ต่อไปนี้ ไม่ต้องเอาเรื่องอะไรมาใส่ร้ายคุณเคนอีกนะ แม่ไม่อยากฟัง”
“คุณแม่” เอมโมโหเคน
เนื้ออ่อนไม่สนใจเอมหันไปจ๊ะจ๋ากะเคน
“ต่อไปจะพาคุณรอนไปทำบุญที่ไหนกันก็ตามสบายเลย น้าอนุญาต”
“ครับคุณน้า”
เอมกัดฟันไม่ขยับปาก “แต่ฉันไม่อนุญาต”
เคนพูดตอบเหมือนกัน “แล้วไง ใครแคร์”
“มีแต่คนเม้นต์ชมน้ากับน้ารอน แบบนี้น้าก็แย่งซีนคุณเคนสิคะเนี่ย”
“ออร่าความเป็นคนดีของคุณน้าทั้งสองคน มันกลบคนธรรมดาอย่างผมน่ะครับ แต่ความดี ใครทำก็เหมือนกันนั่นแหละครับ” เคนอวยสุดลิ่ม
“เอมขอออกไปสูดอากาศข้างนอกก่อนนะคะ รู้สึกอยากจะอ้วก”
เอมออกไป เคนมองตามอย่างครึ้มใจ
“แต่ว่า เรื่องเงินที่จะช่วยเด็กคนนั้น...”
สีหน้าเนื้ออ่อนบอกว่า ฉันไม่จ่ายนะ อยากได้หน้าแต่ไม่อยากเสียเงิน
เคนรู้ทัน “อ๋อ เรื่องนั้นมีสปอนเซอร์รอจ่ายให้อยู่แล้วครับ”
ณรงค์นั่นเองคือสปอนเซอร์ที่ว่า ท่านประธานดูแฟ้มเอกสารอารมณ์เสียใส่เลขา เพ็ญเข้ามาได้ยินพอดี
“ไอ้เคนมันบอกว่าฉันให้เบิกเงินไปเป็นทุนการศึกษาเด็กยากไร้”
“ค่ะ”
“ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าเวลาคุยกับไอ้เคน ให้ตั้งสติ อย่าไปสบตามัน อย่าปล่อยใจเคลิบเคลิ้มไปกับคารมมัน”
“พยายามแล้วค่ะ แต่มันฟิน เอ๊ย ลืมตัวจริงๆ ค่ะ”
“แต่ฉันไม่ฟิน ออกไปได้แล้ว”
เลขารีบเอาแฟ้มเอกสารออกไป
“ตาเคนเบิกเงินไปทำบุญก็ถือเป็นนิมิตหมายที่ดีนะคะ”
“คนอย่างมันเหรอจะทำบุญเป็น เราโดนมันหลอกมากี่ครั้งแล้วคุณเพ็ญ”
“ฉันเชื่อค่ะว่า ตาเคนจะต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองได้เพราะหนูเอม”
ณรงค์ไมม่เชื่อ “เผื่อใจไว้บ้างนะคุณเพ็ญ มันทำแต่ความชั่ว จะเอาบุญที่ไหน ได้ผู้หญิงดีๆ แบบหนูเอมเป็นเมีย”
“พี่ณรงค์”
เพ็ญเสียงดุ และมองค้อนณรงค์ที่ขัดคอ ณรงค์นึกถึงเคนแล้วก็หงุดหงิด
เอมิกาอยู่ที่บ้าน วิดีโอคอลคุยกับมิ้นและนาตาลี
“แบบนี้ต่อไปนี้พวกเราพูดอะไร แม่เธอก็คงไม่เชื่อ” นาตาลีว่า
“นั่นหละ แผนของนายเคน ฉันไม่น่าเดินไปติดกับดักเลย แถมตอนนี้คุณพ่อก็ดูจะเอนเอียงไปทางนายเคนอีกคน”
“ก็เพราะมีคนช่วยหลอกให้เราติดกับดักไง”
มิ้นคิดว่ากอล์ฟร่วมมือกับเคนด้วย ก็ยิ่งแค้นกอล์ฟ
เสียงเคนดังเข้ามา “วางแผนอะไรกันอยู่เหรอครับ”
เคนตามเอมออกมาที่สวน
เอมตัดสายกับมิ้นและนาตาลี “แค่นี้ก่อนนะ”
นาตาลีกับมิ้นวางสายจากเอมมิ้นคว้ากระเป๋าเดินหุนหันออกไป
“เฮ้ยมิ้น เธอจะไปไหน”
นาตาลีตามออกไป
ฝ่ายเอมจะเดินหนีเคน เคนดักหน้าดักหลังไว้
“จะเอายังไง”
“ยังไงก็ได้ เอาที่คุณสบายใจเลย”
เคนเดินเข้าหา เอมถอยหนีอย่างไม่ไว้ใจ
สมบูรณ์กับชั้นไปเก็บใบตองเดินผ่านมา เห็นเอมอยู่กับเคน ก็ชะงักแอบดู
“อย่าเข้ามาใกล้ได้มั้ย ฉันรังเกียจผู้ชายกะล่อน เจ้าชู้ อย่างคุณ”
เคนจ้องหน้านิ่ง เอมชะงัก เคนเดินเข้าหา
“เกลียดให้มากๆ นะครับ”
เอมถอยหนี “ทำไม”
“เกลียดสิ่งไหนก็จะได้สิ่งนั้น”
เคนยิ้มกรุ้มกริ่มใส่เอม
สมบูรณ์กับชั้นที่แอบดูอยู่แอบฟินตามไปด้วย เคนเดินเข้าหาเอม ก้มหน้าหาเอมหน้าแทบชิด
“ว่าไง เกลียดมากมั้ย”
เอมอึ้ง หวิวๆ กับสายตาเจ้าชู้ของเคน
“บ้า”
เอมผลักเคนออก แล้วรีบเดินหนีไป เคนมองตามตาเยิ้ม ยืนชมสวนบ้านเอมอย่างสบายใจ
สมบูรณ์เอ่ยขึ้นกับชั้นว่า “ฉันขอฟันธง คุณเคนชอบคุณเอม”
“ไม่ชอบแล้วผู้ชายที่ไหนจะตามตอแยก็ดูอย่างพี่สิ ตอแยน้องสมบูรณ์มิคิดจะเลิกรา” ชั้นว่า
“แหวะ”
“แหวะ แสดงว่าเกลียดพี่” ชั้นเลียนแบบคำพูดเคน “เกลียดให้มากๆ นะครับ” แล้วจับแขนสมบูรณ์ “เกลียดสิ่งไหนก็จะได้สิ่งนั้น”
“เกลียดสิ่งไหนก็จะได้สิ่งนั้นเหรอ”
สมบูรณ์กระทืบเท้าชั้นเต็มแรงแล้วเดินหนี ชั้นวิ่งตามไป
เคนนั่งดื่มด่ำบรรยากาศรอบบ้านด้วยท่าทีผ่อนคลาย รอนมองซ้ายแลขวาขณะเดินมาหาเคน
“คุณเคน คือ...”
เคนรู้ว่ารอนมาหาเรื่องอะไร
“ไม่ต้องห่วงครับคุณน้ารอน เรื่องไหนที่ขาด เรื่องไหนที่คุณน้าไม่เคยได้สัมผัส ผมรับรองว่าจะเติมเต็มให้สมบูรณ์ วันนี้เราต้องยอมอดทน เพื่อสร้างความไว้วางใจก่อน แล้วค่อยไปเปิดทวารทั้งเจ็ดให้เบิกโพลง”
รอนอ้าปากค้าง ดวงตาเบิกโพลง อึ้งที่เคนล่วงรู้ความคิด ความต้องการของรอนไปเสียหมด
“มองตาก็รู้ใจ แถมแผนการแยบคาย ฟังดูดี มีอนาคต”
รอนกอดคอเคน ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่พอใจที่จะได้ออกนอกลู่กับเขาบ้าง
เคนยิ้มพอใจที่รอนตกหลุมที่เขาดักไว้
มิ้นเดินฉับๆ ขึ้นสน. ตรงมาหากอล์ฟที่โต๊ะทำงาน กอล์ฟเห็นมิ้นก็ดีใจ
“คุณมิ้น”
“ทำไมคุณถึงทำแบบนี้”
นาตาลีตามมิ้นเข้ามา เห็นมิ้นยืนจ้องหน้ากอล์ฟด้วยสายตาเอาเรื่อง รีบเข้าไปดึงตัวไว้ แต่มิ้นไม่ฟัง
“เมื่อไหร่คุณกับเพื่อนจะเลิกหลอกลวงฉันกับเพื่อนซะที”
กอล์ฟงงเด้ “ผมไปทำอะไรให้คุณมิ้นไม่พอใจอีกครับ”
“คุณร่วมมือกับคุณเคน หลอกให้ยายเอมหน้าแตก ทำให้คุณน้าเนื้ออ่อนมองว่าพวกฉันหาเรื่องใส่ร้ายคุณเคน”
“ผมตอบไปตามที่ผมรู้ และผมก็ขอยืนยันว่า ผมไม่ได้เกี่ยวข้องกับแผนการอะไรของไอ้เคนเลย คุณมิ้นจะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจ”
กอล์ฟพูดด้วยหน้าตาขึงขังน้ำเสียงจริงจังอย่างที่มิ้นไม่เคยเห็นมาก่อน จนมิ้นเริ่มไปไม่เป็น
นาตาลีเห็นสถานการณ์มาคุจึงรีบเปลี่ยนเรื่อง “เรื่องคุณเคนเอาไว้ก่อนดีมั้ย มิ้น เธอจะมาคุยกับคุณกอล์ฟเรื่องงานไม่ใช่เหรอ”
มิ้นยังคีพความเชิด ยืนกอดอกไม่ยอมคุยกับกอล์ฟ นาตาลีเลยต้องพูดแทน
“มีลูกค้าอยากให้คุณกอล์ฟไปถ่ายไวรอลแอดเจลล้างหน้าค่ะ”
กอล์ฟมองไปยังมิ้นที่ยืนกอดอกไม่พูดไม่จาอะไรเลยอย่างน้อยใจ
นาตาลีเห็นมิ้นไม่พูดจึงบอกว่า “ลูกค้ารายนี้สำคัญกับยายมิ้นมาก อีกอย่างยายมิ้นก็ยังไม่ได้ฉีกสัญญาของคุณ คุณยังเป็นเด็กในสังกัดของยายมิ้นนะคะ”
“เด็กในสังกัด” กอล์ฟมองหน้ามิ้นทวนคำว่าเด็กในสังกัดอย่างน้อยใจ
มิ้นรับรู้ได้ถึงความน้อยใจจากน้ำเสียงนั้น หันมามองหน้ากอล์ฟหน้าเจื่อนไป และเริ่มอ่อนลง
“ถ้าคุณมิ้นมีอะไรจะให้เด็กในสังกัดคนนี้ทำ ก็บอกมาก็แล้วกันครับ”
กอล์ฟมองหน้ามิ้นอย่างน้อยใจ จนมิ้นเริ่มรู้สึกผิด
“ผมขออนุญาตออกไปจัดการคดีข้างนอกก่อนนะครับ”
กอล์ฟลุกออกไป มิ้นมองตามอย่างรู้สึกผิด แต่พอเห็นกอล์ฟไม่หันกลับมามอง มิ้นรู้สึกเสียหน้าเลยทำเป็นเชิด กอล์ฟหันกลับมามอง แต่เห็นมิ้นเชิดใส่ไม่สนใจ จึงหันกลับไปอย่างน้อยใจ
นาตาลีมองทั้งสองคนอย่างอ่อนใจ
ค่ำนั้น เคน แดน และป้อง อยู่ที่บ้านเคน กำลังนั่งดื่มให้กับความสำเร็จที่ได้รอนเป็นพวก
“ดื่มให้กับมหาเทพเคน ที่ซื้อใจพ่อแม่คุณเอมได้สำเร็จ”
“คำว่าสำเร็จยังไม่พอเว้ย กูจะตอกย้ำความสำเร็จจนคุณเอมดิ้นไม่หลุดเลย พวกมึงคอยดู”
“เทพของมหาเทพเข้าไปอีก เอ้าชน”
สามหนุ่มชนแก้วกันเริงร่า กอล์ฟเดินหน้าตูบเข้ามาหาเคนอย่างเอาเรื่อง ในมือถือถุงบางอย่างมาด้วย
“อ้าวไอ้กอล์ฟ มาเว้ยดื่มให้กับความสำเร็จของกูหน่อย”
เคนส่งแก้วให้ แต่กอล์ฟปัดแก้วทิ้ง แดน กะป้อง พากันงงไปด้วย
“เฮ้ย อะไรของมึงวะ”
“มึงเห็นกูเป็นเพื่อนหรือเห็นกูเป็นควาย มึงหลอกใช้กู ให้ไปหลอกคุณเอม ตอนนี้คุณมิ้นโกรธกูมาก”
“นี่มึงแคร์หญิงมากกว่าภารกิจของกลุ่มพ่อปลาไหลของเราเหรอวะ” แดนฮึดฮัด
“นั่นดิพี่กอล์ฟ ลืมแล้วเหรอ พวกเราต้องช่วยพี่เคนทำภารกิจหลอกคุณเอมให้รักแล้วเททิ้ง ให้สำเร็จ”
“ไอ้เคน ผู้หญิงไม่ใช่ของเล่น ถ้ามึงอยากจะชนะใจผู้หญิงดีๆ อย่างคุณเอม มึงต้องใช้ความจริงใจ ไม่ใช่แผนการบ้าบอของมึง” กอล์ฟด่าหน้าตาซีเรียส
“แหมๆๆ ไอ้กอล์ฟ เดี๋ยวนี้มึงอัพเลเวล สอนมหาเทพอย่างไอ้เคนเลยเหรอวะ ฉลาดจัดเลยนะมึง” แดนไม่พอใจ
“กูแค่มีหัวใจ เวลาที่กูเห็นคุณมิ้นเสียใจเพราะผิดหวังในตัวกู กูทนไม่ได้” กอล์ฟมองจ้องหน้าเคน “และกูก็คิดว่า ถ้าคุณเอมเขารู้ว่ามึงคิดแค่หลอกเอาชนะใจเขา แล้วเททิ้ง เขาก็คงเสียใจเหมือนกัน”
เคนอึ้ง และรู้สึกเสียหน้า เพราะไม่เคยถูกกอล์ฟด่าแรวงส์ขนาดนี้
“มึงจะเอายังไง”
“กูไม่ขอเกี่ยวข้องอะไรกับแผนการชั่วๆ ของพวกมึงอีก”
เคนแกล้งขู่ “งั้นกูก็ขอตัดมึงออกจากความเป็นสมาชิกพ่อปลาไหล”
“ได้ตกลงตามนั้น”
กอล์ฟออกไป2ก้าว แล้วกลับเข้ามา
“ลืมไป กูซื้อกับแกล้มมาฝากพวกมึง”
กอล์ฟโยนถุงอาหารเม็ดของหมาลงบนโต๊ะ แล้วหุนหันไป
“มันด่าว่าพวกเราใจหมา” แดนว่า
“เอาไงต่อพี่เคน” ป้องกังวล
“ปล่อยไปก่อน กูก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าระหว่างกูกับมันใครจะเป็นฝ่ายชนะ”
เคนมองตามกอล์ฟ มั่นหน้าเหลือแสนว่าตนมีดีกว่าหมวดตี๋หล่อ
วันนี้คุณนายเนื้ออ่อนกำลังใช้แว่นส่องดูพระเครื่องที่เคนเอามาให้รอนอย่างคร่ำเคร่ง
“ดูเป็นเหรอคุณ” รอนถาม
“ไม่เป็นหรอก แต่องค์นี้ฉันจะเก็บไว้ให้ พระราคาเป็นแสนแบบนี้ไว้กับคุณ เดี๋ยวหลงๆ ลืมๆ ทำหายละก็แย่ ขอบคุณมากนะคะคุณเคน”
เคนยิ้มรับอย่างประจบเอาใจสองท่าน เอมนั่งมองหมั่นไส้อยู่ด้วย
“ไม่นึกเลยว่าคนหนุ่มอย่างคุณเคน จะเล่นพระกับเขาด้วย”
เคนยิ้มอ่อน “ไม่ใช่ของผมหรอกครับ”
ณรงค์ผู้เป็นเจ้าของที่แท้ทรู ถือกล่องใส่พระโวยวายลั่นโถงบ้าน
“ไอ้เคน...”
เพ็ญ เจียด ชูศรี ตกใจรีบวิ่งเข้ามาดู
“เกิดอะไรขึ้นคะพี่ณรงค์”
“หลวงพ่อดังๆ ของพี่หายไปตั้งหลายองค์”
เพ็ญมองที่กล่องพระของณรงค์ รู้ทันทีว่าต้องเป็นฝีมือเคน
“ท่านไปธุดงค์รึเปล่าครับคุณท่าน” เจียดสัพยอก
“มาทรงนี้ ชูศรีว่ามีคนนิมนต์ไปขายแล้วละค่ะ”
ณรงค์หันขวับมาขึงตามองเจียดกับชูศรี
เจียดสะดุ้ง “อย่ามองพวกเราแบบนั้นครับคุณท่าน ถึงเราจะจน เป็นขี้ข้า”
“แต่เราก็ซื่อสัตย์” ชูศรีเสริม
“หึ กลัวติดคุกนี่แหละ”
“ฉันไม่ได้จะโทษพวกแก ฉันจะถามว่าไอ้เคนไปไหน”
“แต่งตัวหล่อ ตัวหอมยังกับรถน้ำหอมคว่ำใส่ คงจะออกไปหาหญิงแล้วละครับ” เจียดบอก
ชูศรีเสริมว่า “พร้อมกับหลวงพ่อของคุณท่าน”
ณรงค์คำราม “ไอ้เคน ฉันจะฆ่าแก”
“หยุดก่อนค่ะพี่ณรงค์ แทนที่พี่ณรงค์จะสะสมพระเครื่อง ทำไมไม่สะสมคำสอนของพระ พระท่านให้ละ ให้วาง ให้รู้จักอภัย”
“ในวิกฤติอย่างนี้ งานหลงหลานต้องมา” เจียดบอก
ชูศรีเห็นด้วย “จริงๆ”
“แต่...”
เจียดกระซิบบอก “คุณท่านครับ บุญไม่พออย่างเถียงต่อเลยครับ เดี๋ยวคุณเพ็ญจะเทศนาต่ออีก”
“ก็ได้ๆ ละก็ละ วางก็วาง” ปากว่าแต่ณรงค์ยังหน้าหงิกอยู่
“ละ วาง ด้วยจิตใจอันผ่องใสค่ะ”
ณรงค์ฝืนยิ้มตามที่เพ็ญบอก แต่ดูน่าขัน
“พระเครื่องไม่กี่องค์แลกกับที่จะได้สะใภ้ดีๆ อย่างหนูเอม มันก็คุ้มแสนจะคุ้มนะคะพี่ณรงค์ ป่านนี้คุณรอน กับ เนื้ออ่อนคงจะเทคะแนให้ตาเคนไม่ยั้งแล้วล่ะค่ะ”
เพ็ญยิ้มมั่นใจว่าเคนต้องเอาพระไปเอาใจรอนแน่ ณรงค์ยังอดเสียดายพระเครื่องสุดหวงไม่ได้
เอมเดินถืออุปกรณ์ทำงานลงมาจะเดินไปที่ศาลาท่าน้ำ เห็นเคนยังนั่งอยู่ในโถงบ้านก็แปลกใจ
“อ้าวคุณ”
เคนชิงพูดก่อน “ครับผมยังไม่กลับ”
เอมหมั่นไส้ “ฉันจะพูดว่า ยังไม่ตายอีกเหรอ ต่างหาก”
“เล่นแรงนะคุณ” เคนเดินเข้าหาเอมมองท้าทาย “เล่นแรงๆ แบบนี้ ถ้าผมเอาคืนแรงๆ จะมาโกรธกันไม่ได้นะครับ”
“จะเอาคืนเมื่อไหร่ก็ยินดี แต่คงไม่ใช่วันนี้”
เคนก้มดูพบว่าเอมเอากรรไกรจิ้มอยู่ที่ท้องของตน เขาผงะตัวหนี
“คุณนี่ เล่นอะไรไม่รู้ เดี๋ยวผีผลักขึ้นมาจะทำไง”
“ดีสิ ฉันจะได้ให้เจ้าหน้าที่มูลนิธิเขาช่วยเคลียร์คุณออกจากบ้าน ฉันจะได้ไม่ต้องเหนื่อยไล่”
“แหมๆๆ ท่าทางคุณจะอยากได้ อยากครอบครองผมเร็วๆ ขยันเกลียดผมจังเลยนะครับ” เคนยิ้มเผล่
เอมไม่ทันตั้งตัว ไม่รู้จะเถียงยังไง “ไม่ได้เกลียด”
“ไม่ได้เกลียด งั้นก็ชอบผม คุณนี่ผมเขินนะ มาบอกชอบกันแบบนี้ ไม่ทันตั้งตัวเลยอ่ะ”
เอมด่ากลบเกลื่อน “เลิกบ้าได้แล้ว คุณยังอยู่บ้านฉันทำไม”
“มาแล้วจ้า สวยหล่อ พร้อมให้สัมภาษณ์”
หันไปเห็นเนื้ออ่อนกับรอนแต่งตัวสวยหล่อ เต็มยศเดินลงมาจากชั้นบน เอมิกามองฉงน
“สัมภาษณ์ สัมภาษณ์อะไรกันคะคุณแม่”
“ก็พอดีคุณเคนมีเพื่อนเป็นคอลัมนิสต์ เขาอยากสัมภาษณ์แม่กับพ่อ ที่ช่วยเหลือเด็กยากไร้เมื่อวันก่อน”
“ไหนคุณพ่อคุณแม่บอกว่า ทำความดีไม่ได้หวังผลตอบแทนไงคะ” เอมหันไปหารอน “คุณพ่อ”
“พ่อก็ แล้วแต่แม่เค้า”
รอนอ้อมแอ้มพูดเหมือนขัดเนื้ออ่อนไม่ได้ แต่ว่าจัดเสื้อผ้า ทรงผม เสริมหล่อไม่หยุด เอมมองเคนอย่างขัดใจ
เอมพาตัวเองมานั่งหน้าบูดอารมณ์เสียอยู่ที่ศาลาในสวน โดยไม่เป็นอันทำงาน มิ้นก็ดูหงุดหงิดใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว นาตาลีนั่งมองทั้งคู่เซ็งๆ
“พวกเธอเป็นอะไรกัน”
เอมกับมิ้นหันมาตอบนาตาลีพร้อมกัน
“ก็นายเคนน่ะสิ...” เอมิการ่ายยาว
“ลูกค้าน่ะสิ...” มิ้นก็พูดยาว
สองสาวเล่นตอบพร้อมกันนาตาลีฟังไม่รู้เรื่อง
“ทีละคนสิ ฉันฟังไม่ทัน”
“นายเคนเอาคอลัมนิสต์มาสัมภาษณ์พ่อกับแม่ฉัน ฉันรู้ว่านายนั่นต้องการทำคะแนนให้พ่อแม่ฉันไว้ใจ”
“ใจเย็นเอม อย่างมากคุณเคนก็ทำได้แค่ ตีโอบล้อมเธอ ถ้าเธอไม่เล่นด้วย ก็จบ หรือเธอไม่จบ”
นาตาลีจ้องหน้าเพื่อน เอมตอบทันที “จบสิ”
“แล้วเธอล่ะมิ้น”
“ลูกค้ายังยืนยันจะให้นายกอล์ฟไปถ่ายไวรอลแอด แต่ฉันไม่อยากคุยกับเขา” มิ้นระบาย
“คุณกอล์ฟเขาก็บอกว่า เธอจะให้เด็กในสังกัดอย่างเขาทำอะไรก็ว่ามา”
เอมสะดุดหู มองหน้ามิ้น “เธอเรียกเขาว่าเด็กในสังกัดเหรอ ฟังดูมันก็ห่างเหิน โหดร้ายมากนะ คุณกอล์ฟเขาก็ดูไม่ใช่คนเลวร้ายเหมือนเพื่อนๆ เขา”
มิ้นนิ่งคิด
“ดิวกันแค่เรื่องงานไม่เห็นเป็นไรเลย” เอมว่า
มิ้นยังนิ่ง
“ทำงานต่อดีกว่า นาตาลี เธอว่า ฉันควรทำคอลเล็กชันอะไรต่อดี”
นาตาลีเอามือถือให้เอมดู
“ตั้งแต่ยายพราวกับชาช่าไปแสดงอภินิหารที่งานเดินแฟชั่นของเธอ ก็มีแต่คนอยากจะเปิดว๊าบ คุ้ยประวัติว่าคุณเคนเป็นใคร”
เอมหน้าเสีย เดาออกว่านาตาลีจะพูดอะไรต่อ
“เธอควรจะทำคอลเล็กชันเสื้อผู้ชาย ฉันว่าคุณเคนอยากจะเร่งทำคะแนนกับเธอ เขาต้องยอมเป็นแบรนด์แอมให้เธอฟรีๆ แน่ๆ”
มิ้นกลับเห็นดีด้วย “ก็ดีนะ ไม่ต้องเสียเวลาโปรโมท”
“แต่”
มิ้นทำท่าและน้ำเสียงเลียนแบบเอมเมื่อครู่ “ดิวกันแค่เรื่องงานไม่เห็นมีปัญหาอะไรเลย”
เอมอึ้งที่ถูกย้อนด้วยคำพูดตัวเอง
ในเวลาต่อมา รอนเดินออกมาส่งเคนที่รถ เคนมองเข้าไปในบ้านก่อนจะพูดเพื่อนัดแนะกันว่า
“อีกสักสองสามวัน ผมจะมารับคุณน้าไปดูพระด้วยกันนะครับ”
“อ้าวๆ เหรอๆ เดี๋ยวน้าคงต้องขออนุญาตคุณเนื้อก่อนเขาก่อนนะ แหม จริงๆ ไม่อยากจะออกจากบ้านเลยนะเนี่ย”
เคนรู้ทัน “ไปเถอะครับ เนื้อดีจริงๆ อยากให้ไปดู”
“ก็ได้ ไว้เจอกันนะ งั้นน้าส่งแค่นี้นะ จะขึ้นห้องพระไปสวดมนต์”
“ครับคุณน้า”
สองคนยิ้มให้กันอย่างรู้กัน
รอนเข้าบ้านไปแล้ว เคนจะขึ้นรถขับกลับบ้าน แต่ต้องแปลกใจเมื่อหันมาเห็น เอม มิ้น นาตาลี ยืนรออยู่
นาตาลียิ้มหวาน ตั้งท่าเหมือนจะเป็นคนพูดธุระกับเคนเอง
“คุณเคนคะ ยายเอมมีเรื่องจะคุยด้วย”
เอมเหวอที่นาตาลีโยนเรื่องมาให้ เคนหันมามองหน้าเอม
“คือ ฉันจะทำเสื้อผ้าคอลเล็กชันผู้ชาย...”
เคนสวนคำออกมาทันทีว่า “ตกลงครับ”
“ฉันยังพูดไม่จบเลย”
“คุณอยากให้ผมทำอะไร ผมยินดีครับ”
“ทำไมถึงง่ายแบบนั้น” มิ้นแปลกใจ
“ผมอยากอยู่ใกล้คุณเอม แบบที่คุณเอมเต็มใจ และก็ไม่ไล่ผมเหมือนหมูเหมือนหมาครับ” เขาหันไปจ้องหน้าเอมิกา “เหตุผลแค่นี้พอมั้ยครับ”
นาตาลีเคลิ้ม “พูดซะน่าสงสาร”
มิ้นบอกกับเอมว่า “พูดซะเธอเลวเลย”
เคนยิ้มให้เอมอย่างจริงใจ จนเอมรู้สึกหวั่นไหวไปกับรอยยิ้มนั้นไม่ได้
ไม่นานต่อมา เคนนั่งรอเอมอยู่ที่ศาลาท่าน้ำ สมบูรณ์ยกน้ำมาให้
“น้ำตะไคร้ค่ะคุณเคน”
เคนรับมาดื่ม “ชื่นใจ สมบูรณ์ทำเองเหรอ”
“มันมีรสชาติของสมบูรณ์อยู่ในนั้นเหรอคะ” สมบูรณ์ถาม
“ไม่รู้รสชาติของใคร แต่มันชื่นใจ”
“งั้นคงจะเป็นรสชาติของคุณเอมแล้วล่ะค่ะ คุณเอมเป็นคนทำ”
เคนมีสีหน้าแปลกใจ ยกแก้วน้ำขึ้นดู
“เห็นเป็นนักเรียนนอกแบบนั้น คุณเอมเธอเก่งงานบ้านงานเรือนทุกอย่างนะคะ เรียกได้ว่า เพอร์เฟ็กต์ในระดับหนึ่ง”
เอมเดินเข้ามาทันได้ยินพอดี “เม้าท์อะไรสมบูรณ์”
“เปล่าเม้าท์ค่ะ คุณเคนกำลังฟินกับรสชาติของคุณเอมในน้ำตะไคร้ค่ะ”
เคนยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เอม ชั้นยกจานขนมตามเข้ามา
“อันนี้ก็ฝีมือคุณเอมเหรอ ขอชิมหน่อยนะ” เขาหยิบขนมใส่ปากเคี้ยวกินทันที
“รสชาติเป็นยังไงครับ” ชั้นถาม
“รสชาติของคุณเอมต้องอร่อยอยู่แล้ว”
“เมื่อวานคุณแม่ไปงานศพ เขาแจกในงาน ก็เลยเก็บมา”
เคนหน้าเสีย สมบูรณ์แอบกระซิบว่า
“คุณเอมเธออำคุณค่ะ ทั้งขนมทั้งน้ำ ฝีมือคุณเอมค่ะ”
สมบูรณ์จะออกไป แต่ชั้นยังนั่งเสนอหน้าอยู่ เลยถูกสมบูรณ์ลากออกไป
เคนมองเอม พอใจในความแสบของเอม ที่หาทางเอาคืนได้ตลอดเวลา
“เริ่มงานกันได้รึยังคะ”
“ครับ”
“ฉันจะขอวัดตัวคุณใหม่อีกรอบ”
เอมเอาสายวัดมาวัดตัวเคน ตลอดเวลาที่วัดตัว เคนส่งสายตาเจ้าชู้รบกวนสมาธิ จนเอมรู้สึกหวั่นไหวกับสายตาของเขา
สมบูรณ์กับชั้นแอบดู พากันหัวเราะคิกคักเชียร์เคนกับเอม
เคนนั่งดูแบบเสื้อที่เอมสเก็ตช์ไว้
“เป็นไงคะ”
“ผมพูดแล้วคุณจะโกรธมั้ย”
“ก็ลองพูดมาก่อน”
“ผู้ชายไม่ชอบอะไรที่มันเยอะๆ มันต้องเรียบๆ แต่เท่ ดูดี ผมว่าคุณไม่จำเป็นต้องเน้นลวดลายเหมือนคอเล็กชันของผู้หญิง แต่เน้นผ้าสีเรียบ ใส่สบาย แค่คงความเท่ ดูดีไว้ก็พอ”
เอมฟังเคนแล้วเงียบไป
“ผมพูดอะไรให้คุณไม่พอใจรึเปล่า”
“ไม่ค่ะ มันใช่มากเลย เดี๋ยวฉันขอลองใหม่นะคะ”
เอมฟังเคนแล้วเกิดไอเดียทันที ลงมือสเก็ตช์แบบใหม่ เคนมองดูเอมที่ตั้งใจทำงาน รู้สึกว่าเอมดูมีเสน่ห์
เอมรู้ตัวว่าเคนแอบมองทำตัวไม่ถูก ไม่กล้าเงยหน้าสบตา ต่างฝ่ายต่างอมยิ้มมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้กัน
ชาวโซเชียลเปิดดูเสื้อของเอม ที่มีเคนเป็นแบบจากไอแพดบ้าง มือถือบ้าง เป็นแบบเสื้อผ้าไทยสีเรียบๆ แต่ดูดี เคนใส่เสื้อเอมถ่ายแบบในนิตสารแฟชั่น เคนเดินตามท้องถนน ใส่เสื้อที่เอมออกแบบ
ภาพเคนในไลฟ์สไตล์ต่างๆ ใส่เสื้อผ้าที่เอมออกแบบ ทุกภาพเคนดูหล่อ มีเสน่ห์ และเป็นธรรมชาติ
สามสาว นั่งเช็คฟีดข่าวจากโซเซียล เห็นภาพข่าวที่เคนใส่เสื้อของเอมออกงานต่างๆ
นาตาลีอดทึ่งไม่ได้ “คุณเคนนี่ก็สมกับเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ของเธอนะยายเอม”
“ตั้งแต่เสร็จงาน ก็ติดต่อไม่ได้เลย ฉันก็เลยยังไม่ได้จ่ายค่าตัวให้เขาเลย โทร.ไปก็ไม่รับสาย ไลน์ก็ไม่อ่าน ฝากข้อความก็ไม่โทร.กลับ”
“นั่นงะ ไว้ใจไม่ได้เลยตาคนนี้ จิตวิทยาสูงนะเนี่ย มาทำให้เธอรู้สึกคุ้นเคย แล้วก็เงียบใส่ ให้เธอกระวนกระวายใจ” มิ้นว่า
นาตาลีจ้องหน้ามิ้น “เธอพูดเหมือนกำลังเจอเหตุการณ์แบบนั้น คุณกอล์ฟเหรอ”
มิ้นเจอย้อนเข้าให้ ตั้งตัวไม่ติด “ฉันแค่ยกตัวอย่าง”
“ฉันก็ไม่ได้กระวนกระวายใจอะไรนิ แค่อยากเคลียร์ค่าทำงาน”
เอมพยายามข่มความร้อนใจเอาไว้ นิสัยต่างจากพราวและชาช่าอย่างเห็นได้ชัด
สามหนุ่มแก๊งพ่อปลาไหลอยู่ด้วยกันที่บ้านเคน ป้องกำลังอัพเดทตารางงานให้เคนฟัง
“งานเปิดตัวอาหารเสริม ผมดิวพริตตี้ประจำให้แล้ว พร้อมทั้งทำงานและหลังเลิกงาน”
เคน แดน ป้อง มองหน้ากัน รู้กันว่า หลังเลิกงานหมายถึงกิจกรรมอะไร
มือถือเคนที่วางไว้ดังพร้อมกันทั้งสองเครื่อง เป็นพราว กับ ชาช่า ที่พยายามติดต่อเข้ามา แต่เขาไม่รับ
“กูละอยากจะหล่อเลือกได้เหมือนมึงจริงๆ” แดนประชด
“ทำไมพี่ไม่รับ ปกติเห็นพี่ก็คุยๆ ฆ่าเวลาไปก่อน” ป้องแปลกใจ
“ขี้เกียจว่ะ ตอนนี้สองคนนี้ไม่ใช่เป้าหมายของกู”
แดนแดกดันว่า “บางทีกูก็รู้สึกว่ามึงชั่วจริงๆ อย่างที่ไอ้กอล์ฟมันบอกว่ะ”
“นั่นดิพี่ บทจะชิ่งพี่ก็ชิ่งไม่ใยดี และทำได้หน้าด้านๆ เลย ระวังกรรมสนองอย่างที่พี่กอล์ฟบอก” ป้องว่า
“เดี๋ยวเถอะมึง ไอ้ป้อง มึงนี่ปากเสีย กูแกล้งไม่ติดต่อกลับคุณเอม กูอยากให้เขากระวนกระวายใจ เป็นฝ่ายโทร.หากูเอง”
แดนประชด “แล้วคุณเอมโทรมั้ยวะ”
“โทร. สองครั้ง แล้วก็ฝากข้อความว่าจะเคลียร์ค่าใช้จ่ายกับกูให้ติดต่อกลับ แล้วก็ไม่โทร.อีกเลย”
“คุณเอมนี่ของแข็ง ของแรงจริงว่ะ” แดนทึ่ง
“แข็งยังไง แรงยังไง กูก็เอาอยู่ พวกมึงคอยดู” เคนมั่นหน้าว่าอย่างถือดี
ทิพย์สรุปงานให้พราวฟัง แต่พราวไม่มีสมาธิฟัง เอาแต่กดโทร.หาเคนยิกๆ
“หลายร้านในห้างเรา กำลังจะรับเสื้อแบรนด์เอมิกามาจำหน่ายค่ะ”
พราวยิ้มเหยียดๆ อย่างดูแคลน “แบบลุคชีพมาก ขายได้ก็เพราะเคนเป็นแบบให้”
พราววางมือถือลงอย่างอารมณ์เสีย มือถือทิพย์ดัง ทิพย์เปิดดูไลน์หน้าเสีย
“มีอะไร”
“คนของเราที่ส่งไปตามดูคุณเคน ส่งรูปมาให้ค่ะ”
“เอามาดูสิ”
ทิพย์อึกอัก รู้ดีว่าถ้าพราวเห็นรูปแล้วเป็นต้องระเบิดลงแน่
พราวหงุดหงิดขัดใจดึงมือถือทิพย์มาดูเอง เห็นรูปเคนยืนกอดคออยู่กับรอน บางรูปเคนก้มหน้าหาเอมแต่มุมภาพทำให้เหมือนกับว่าเคนกำลังหอมแก้มเอม พร้อมรูปเคนที่อยู่กับเอมที่ศาลาท่าน้ำสองต่อสอง
พราวโมโหจะปาโทรศัพท์ทิ้ง ทิพย์รู้ทันคว้ามือถือจากมือพราวไว้ได้เฉียดฉิว
จากที่ฉุนเฉียวอยู่ สายตาพราวก็เปลี่ยนเป็นวาวโรจน์ร้ายกาจเพราะคิดแผนการขึ้นมาได้
“ฉันจะไม่ยอมเห็นภาพนี้คนเดียว”
พราวยิ้มชั่วออกมา
ฟากชาช่านั่งกินกลูต้า เยลลี่สติ๊ก ดูจงใจเผลอ แต่หน้าตาลั้นลามาก แล้วก็ถูกถ่ายภาพนั้นไว้ ต่อมาชาช่าดื่มน้ำกลูต้าที่ชงเป็นสีๆ หน้าตาลั้นลาไม่แพ้ตอนกินแบบสติ๊ก ก่อนจะหันมาพูดกับกล้อง
“พอแล้วมะคะพี่แจ๊ด กินจนท้องอืด ตัวจะเรืองแสงอยู่แล้ว”
แจ๊ดนั่นเองเป็นคนใช้มือถือถ่ายรูปชาช่าตอนกินกลูต้า เพื่อรีวิวในไอจีซุปตาร์สาว
“ยี่ห้อนี้วีคสุดท้ายแล้วค่ะ วีคหน้าเป็นอย่างอื่นละ”
แจ๊ดพูดไปอัพไอจียูสเซอร์ของชาช่าไปด้วย
ชาช่าดีใจจะได้เปลี่ยนสินค้าอย่างอื่นมาใช้บ้าง “สิ้นค้าอะไรคะ”
“กลูต้าเหมือนเดิม แต่อีกยี่ห้อ” แจ๊ดบอก
ชาช่าเซ็ง “ห่วงตับชาช่าบ้างก็ดีนะคะ ให้กินให้ถือแต่อาหารเสริม”
“บางทีตับคุณน้องก็อาจจะเรืองแสงไปแล้วก็ได้นะคะ เป็นประโยชน์ต่อแพทย์ ตอนผ่าตัด ไม่ต้องส่องกล้องหาให้ลำบาก”
ชาช่าเบ้ปากเอือมผู้จัดการไม่น้อย ส่วนแจ๊ดอัพไอจีไปโดยไม่สนใจ
“ว้าย”
“อะไรอีกคะพี่แจ๊ด”
แจ๊ดอ่านสิ่งที่เจอจนร้องกรี๊ดให้ฟัง “โง่งมไม่เลิก โง่กว่าควายก็ช่าเองค้า”
ชาช่าดึงมือถืดแจ๊ดมาดูทันที เห็นเป็นรูปตอนที่เธอเดินแบบเสื้อของเอมคู่กับเคน กับรูปเคนเหมือนจะหอมแก้มเอม อันเป็นรูปเดียวกับที่พราวดูนั่นเอง
ข้อความติดแฮชเท็กว่า “โง่งมไม่เลิก”
ชาช่าจะกรี๊ด แจ๊ดยกมือห้ามไว้
“เงียบกริบ ใจเย็นเดี๋ยวนี้ค่ะ นี่กองถ่าย 1 กรี๊ดของหนูจะถูกแชร์ไปทั่วโซเชียลเป็นพันๆ ครั้ง มาสายโสมมแบบนี้ โพสต์นี้ของยายพราวชัวร์”
“แต่ประเด็นคือ เคนไปอยู่กับยายเอม ไม่ยอมรับสายชาช่าเลย”
ชาช่าทำหน้าทำตาอยากจะร้องไห้เหมือนนางเอกผู้อ่อนแอ ถูกแย่งความรัก แจ๊ดจะเข้าไปปลอบ แต่ยังไม่ทันจะถึงตัว ชาช่าก็เปลี่ยนสีหน้าเป็นนางร้าย
“อุ๊ตะ เฟซออฟ เปลี่ยนหน้าเร็วมาก”
ชาช่าคำราม “ช่าจะเล่นงานนังเอม”
“ยังไงก็ได้หมดค่ะ แต่อย่าให้กระทบถึงค่าย อย่าให้กระเทือนถึงช่อง อย่าให้หมองถึงสินค้าที่เป็นพรีเซ็นเตอร์ ไม่ต้องทวนซ้ำโน๊ะ”
“งั้นคิดไม่ออก พี่แจ๊ดจัดให้ช่าหน่อย”
“ค่ะ เจ๊จัดให้”
แจ๊ดมองบนอย่างหน่ายๆ ในขณะที่ชาช่ามั่นใจว่าแจ๊ดจะต้องคิดหาวิธีเล่นงานเอมได้แน่ๆ
ชาช่าเปลี่ยนชุดจากชุดที่ถ่ายละคร เป็นชุดที่คล้ายกับคอลเล็กชันของเอมิกา แจ๊ดพานักข่าวเดินเข้ามาหา
“ละครเรื่องใหม่ของน้องชาช่า เป็นการร่วมทุนของไทยกับเกาหลีค่ะ เรื่อง ย้อนเวลาหาโอ๊ปป้า พระเอกเป็นขุนศึกที่ทะลุมิติมาจากยุคโครยอ มาเจอนางเอกที่เป็นนางรำหลวงสมัยสงครามอยุธยา”
แจ๊ดเห็นชาช่ารอพร้อมอยู่ในชุดก๊อปปี้คอลเล็กชันของเอม จึงส่งสายตาให้ชาช่าอย่างรู้กัน
“สวัสดีค่ะพี่ๆ ตื้นเต้นจังค่ะ ที่จะได้พูดถึงละครเรื่องใหม่”
นักข่าว 1 “น้องชาช่าเตรียมตัวยังไงบ้างค่ะ”
“เรื่องนี้ก็ต้องรำไทยค่ะ แต่ว่าไม่ต้องเตรียมอะไรมาก เพราะช่ารำเก่งอยู่แล้ว พี่ๆ ก็รู้”
แจ๊ดแอบหันหน้าหนีไปเบ้ปาก เอือมนิดๆ ที่ชาช่าให้สัมภาษณ์แบบหลงตัวเอง
“แต่น้องก็ซ้อมตลอดเวลาค่ะ รถติดไฟแดงนางก็รำ หลับๆ อยู่บางทียังละเมอซ้อมรำ มีความเป็นนางรำและรักความเป็นไทยสูงมากค่ะ นี่ขนาดเสื้อผ้า ยังใส่คอลเล็กชันของดีไซเนอร์คนไทยเลยนะคะ”
“แบรนด์เอมิกา ที่ช่าเพิ่งไปเดินแบบคู่กับคุณเคนไงคะ” ชาช่าโพสท่าสวยให้นักข่าวดู
“อุ๊ยตายแล้ว ทำไมด้านหลังมันขาดลุ่ยแบบนี้ล่ะค่ะ”
แจ๊ดจงใจจับเสื้อที่ชาช่าใส่ให้นักข่าวเห็นรอยขาดที่มีลักษณะเหมือนผ้าคุณภาพไม่ดี ตัดเย็บไม่ดี
พอนักข่าวเห็น แจ๊ดก็ทำเป็นจับๆ ขยับผ้าหลบๆ เหมือนจะไม่ให้เห็นความชุ่ย
“ไม่เป็นไร ปล่อยผ่านเนอะ ดีไซเนอร์ จบนอก ก็พลาดได้”
แจ๊ดกับชาช่ามองหน้ากัน พอใจที่เป็นไปตามแผน
เรื่องนี้กลายเป็นประเด็นดังทันที เอมกำลังดูเพจดัง ที่มีคนโพสต์รูปชาช่าใส่ชุดสวยคล้ายคอลเล็กชั่นของเธอ แล้วชุดขาดชำรุด
“ของก๊อปชัดๆ”
“แล้วพี่แจ๊ดปล่อยให้คนถ่ายรูปแบบนี้มาลงได้ไง ฉันจะโทร.ไปต่อว่าให้” มิ้นว่า
นาตาลีเบรกไว้ “เดี๋ยวแก เผลอๆ ฉันว่าเป็นฝีมืออีพี่แจ๊ดนี่แหละ”
นาตาลีมองหน้าเอม
“อย่าลืมสิ คุณเคนมาขลุกทำงานอยู่กับยายเอมตั้งพักใหญ่ ชาช่าอาจจะหึง แล้วก็หาทางแกล้งเอมก็ได้”
มิ้นดูรูปชัดๆ อีกที
“เออจริง จงใจให้เห็นว่าเสื้อขาดไม่มีคุณภาพต่อหน้าสื่อ แล้วก็แชร์ไปทั่วแบบนี้ เอาไงดี”
“เขาแชร์ได้ เราก็แชร์ได้” เอมบอก
มิ้นกับนาตาลีมองฉงน ว่าเอมจะทำอะไร
ที่กองถ่ายละครช่อง88 ตรงมุมแต่งหน้าทำผม ชาช่านั่งให้ช่างแต่งหน้าทำผมเตรียมเข้าฉาก แจ๊ดนั่งเล่นมือถือ แชทหาเด็กเข้าสังกัดอยู่ ชาช่าสังเกตเห็นว่า ช่างหน้า ช่างผม และ ทีมงาน มองเธอแปลกไป
“พี่แจ๊ด พี่ว่าเขามองน้องกันแปลกๆ มั้ย”
แจ๊ดมัวแต่แชทไม่ได้สนใจชาช่า
“เขาก็มองน้องแปลก เม้าน้องเรื่องเยอะกันเป็นปกติอยู่แล้ว”
“อีพี่แจ๊ด”
ชาช่าจะวีน แต่แจ๊ดร้องตกใจขึ้นก่อน
“อุ๊ตะ”
“อะไรอีกพี่แจ๊ด หลอกเด็กถอดเสื้อโชว์ซิกซ์แพ็คให้ดูก่อนรับเข้าสังกัดอีกใช่มั้ย”
“ไม่ใช่ค่ะ” แจ๊ดอ่านข่าวในเพจที่เจอเมื่อครู่ให้ฟัง “ดาราดัง ช. ไม่เคารพสิทธิ์ทางปัญญา ใช้ของก๊อป แล้วยังมาโยนความผิดให้เจ้าของแบรนด์ แบบนี้รึเปล่า ที่เรียกว่า สวยราคาถูก...หรือว่า ไม่สวยแล้วยังราคาถูกกันแน่”
ชาช่าฟังแล้วจะกรี๊ด แต่แจ๊ดยกมือห้ามไว้ หันไปบอกกับช่างแต่งหน้าว่า
“แป๊บนะคะ”
แจ๊ดลากชาช่ามาพ้นจากโต๊ะแต่งหน้า
“บริเวณนี้กรี๊ดได้นิดหน่อย เบาๆ ค่ะ”
ชาช่ากรี๊ดแบบขมิบเสียงสุดๆ “แอร๊ย”
“ดูนี่ค่ะ”
แจ๊ดเอาเพจที่คนเอาชุดต้นแบบของเอม มาเปรียบเทียบกับชุดก๊อปปี้ที่ชาช่าใส่ให้ดู อ่านต่อ
“แบรนด์เอมิกา มีความยูนิกใครก็ก็อปไม่เหมือน คนที่ทรงคุณค่าจริงๆ ถึงจะได้ใส่”
แจ๊ดกับชาช่าหน้าเสีย
“พี่มีความรู้สึกว่ามันด่าน้องต่ำตมค่ะ”
“ก็เพราะความคิดใครล่ะ” ชาช่าโมโหสุดๆ โทษแจ๊ดทันที
ชาช่าจะกรี๊ด แต่แจ๊ดยกมือห้าม ชาช่าได้แต่กรี๊ดโดยไม่มีเสียง
ขณะเดียวกัน พราวอยู่ที่ออฟฟิศ นั่งอ่านข่าวของชาช่าในมือถือ แล้วยิ้มเย้ยหยันออกมา
“คิดอยู่เหมือนกันว่าแกมันโง่ แต่ไม่นึกว่าจะโง่ขนาดนี้”
พราวยิ้มสะใจที่ชาช่าถูกเอมเล่นงานกลับ
“เล่นกับแกมันสนุกว่านังชาช่าเยอะเลย นังเอม” พราวกดอินเตอร์คอมเรียกทิพย์ “เข้ามาหาฉันหน่อย”
ทิพย์รีบเข้ามาทันควัน
“เช็ดดูให้หมด ร้านไหนในห้างของเรา รับแบรนด์เอมิกามาจำหน่าย ใช้อัตราค่าเช่าใหม่ปรับขึ้น 40% แต่ถ้าร้านไหนพร้อมจะยกเลิก ให้ส่วนลด 40 %”
ทิพย์ทักท้วง “แต่ว่า จะเปลี่ยนแปลงค่าเช่ากะทันหันแบบนี้ ผู้เช่าจะไม่ยอมนะคะ”
“นั่นมันหน้าที่เธอ ต้องไปจัดการมา ออกไปได้แล้ว”
ทิพย์หน้าเสีย รีบลนลานออกไป พราวยิ้มร้ายที่หาทางเล่นงานเอมได้
วันต่อมาเอมเดินคุยโทรศัพท์อยู่ในโถงบ้าน กับบรรดาร้านค้าที่ติดต่อคืนออเดอร์ หน้าเครียดๆ
“แต่เอมเตรียมของส่งให้หมดแล้วนะคะ”
เสียงเจ้าของร้านดังลอดจากมือถืออกมาว่า “ต้องขอโทษจริงๆ ค่ะ ทางเราก็ต้องทำเพื่อความอยู่รอด ไม่งั้นเราก็จะต้องถูกขึ้นค่าเช่า คุณก็รู้ว่า คุณพราว ทำได้ทุกอย่าง
น้ำเสียงของเจ้าของร้าน ก็ดูเดือนเนื้อร้อนใจมาก จนเอมรู้สึกสงสาร
“ค่ะ เอมเข้าใจ”
เอมวางสายหน้าเครียด นาตาลีกับมิ้นเข้ามา
“เป็นไงบ้างเอม”
เอมส่ายหน้า นั่งลงมองชุดที่ตัดเย็บเตรียมส่งแล้วอย่างหมดแรง มิ้นกับนาตาลีมองหน้ากันอย่างเห็นใจเอม
เนื้ออ่อนเดินเข้ามาเห็นเอมหน้าเครียดก็แปลกใจ “มีอะไรรึเปล่าลูก”
“ร้านเสื้อในห้างของพลอยพราว ขอคืนออเดอร์ทั้งหมดค่ะ เขาบอกว่า พลอยพราวจะขึ้นค่าเช่า 40% ถ้าร้านไหนรับงานของเอมไปขาย”
เนื้ออ่อนมองหารอน “แล้วนี่คุณพ่อไปไหน ทำไมไม่มาช่วยคิด”
“เห็นบอกว่าจะออกไปข้างนอกค่ะ ไปกับนายเคน”
นาตาลีตั้งข้อสังเกต “คุณเคนนี่ก็แปลก ทีออกไปข้างนอกกับคุณน้ารอไปได้ แต่ไม่ยอมคุยกับเธอ แบบนี้เรียกร้องความสนใจผิดเวลานะเนี่ย”
“แถมตอนนี้ยายเอมยังเดือดร้อนเพราะนายเคนด้วย ยายพราวจงใจเล่นงานเอมก็เพราะนายเคน” มิ้นว่า
เนื้ออ่อนกังวล “แล้วจะทำยังไงดีลูก”
สมบูรณ์ยกน้ำมาให้คุณๆ เห็นทุกคนหน้าเครียดๆ
“เครียดอะไรเหรอคะ หรือว่า ลูกค้าสั่งชุดไปแล้วใส่ไม่ได้”
สมบูรณ์เดินมาจับชุดของเอมแววตาวิบวับ “แหม ถ้าจะเอาเป๊ะๆ กับรูปร่าง ใครจะทำได้จริงมั้ยคะ ให้ช่างแก้ทรงนิดหน่อยก็เป๊ะแล้ว”
เอมได้ยินสมบูรณ์พูด ก็เกิดปิ๊งไอเดียบางอย่าง เข้าไปกอดสมบูรณ์
“ขอบใจมากนะสมบูรณ์”
สมบูรณ์งง “ยินดีค่ะ แต่ว่า เรื่องอะไรคะ”
“ในเมื่อขายหน้าร้านมันมีปัญหา เอมก็จะขายแบบไม่ง้อหน้าร้าน มีบริการดิลิเวอรี่ สั่งปั๊บ เราก็จะส่งคนไปวัดตัวปุ๊บ รอเพียง 2- 3 วันก็ได้เสื้อผ้าในคอลเล็คชั่นของเอมิกา ตามไซส์เป๊ะๆ”
มิ้นเห็นงามด้วย “เลิศอ่ะเอม เป็นจุดขายที่ไม่เหมือนใคร”
“ฉันละอยากจะเห็นยายพราวหน้าหงาย ตอนที่รู้ว่าทำอะไรเธอไม่ได้จริงๆ” นาจาลีสะใจ
“นอกจากพลอยพราว ใครที่เป็นต้นเหตุทำให้ลูกแม่ขาดรายได้ ก็ต้องหน้าหงายเหมือนกัน”
สีหน้าแววตาของคุณเนื้ออ่อนขึงขังเอาจริงเอาจังมากราวกับแม่เสือปกป้องลูกของมัน
อีกฟาก ภายในห้องสูท รอนนุ่งผ้าเช็ดตัวกระโจมอก ดูหวงเนื้อหวงตัว นั่งอยู่ขอบอ่างจากุชชี่ท่าทีน่าขัน
เคน แดน และป้อง เริงร่ากันอยู่ในอ่าง
“จะว่าไป ก็รู้สึกผิดกับคุณเนื้ออ่อนเหมือนกันนะเนี่ย”
“ถ้าจะผิดก็เพราะผมเอง ที่เป็นคนชวนคุณน้ามา แต่ว่าเนื้อมันดีจริงๆอยากให้คุณน้าได้ส่องใกล้ๆ”
เคนพูดจบ สาวสวย 2 คนในชุดทูพีช ก็มานั่งขนาบข้างรอน แค่สองสาวนั่งเบียด รอนก็สยิวจนหน้าเสียทรงแต่ยังฟอร์มอยู่
“อะๆ แค่ส่องนะ บอกตรงๆ ว่าเนื้อนี้น้าไม่ค่อยชำนาญ”
“ก็ลองเปลี่ยนจากเนื้ออ่อน มาเป็น...เนื้อแน่นบ้างสิครับคุณน้า”
รอนยังมีท่าทีลังเล เคนมองส่งซิกให้กับสองสาว
“พี่ขา” สาว1เรียกเสียงหวาน
รอนสะท้านไปทั้งตัว “พะ พี่เลยเหรอ”
สาว1นยังจับขารอนลูบไล้ “พี่ไม่ชอบเนื้อแน่นๆ อย่างโดนัท เหรอค่ะ”
“ก็ชอบแต่ว่า”
“อย่าบอกนะครับว่าเกิดกลัวคุณน้าเนื้ออ่อนขึ้นมา” แดนแซว
ป้องเสริม “ดูไม่ออกเลยนะครับ ว่าคุณน้าเป็นคนกลัวเมีย”
สาว2เลื้อยขึ้นไปขบริมใบหูรอนเบาๆ “ไหนอ่ะค่ะเมียพี่ ไม่เห็นมีเลย ตอนนี้มีแต่พิซซ่า กับ โดนัทนะคะ”
“นั่นสิครับ ของคาวของหวาน เลือกสักอย่างสิครับ ถ้าคุณน้าไม่เลือก...”
เคนส่งสายตาให้ 2 สาวเชิงบอก สองนางกลับลงอ่างไปหาเคน รอนเห็นว่าตัวเองกำลังจะอด
“ไม่เลือก...น้าขอสองเลย”
รอนปลดผ้าขนหนูที่กระโจมอกอยู่ทิ้ง แล้วโผลงอ่านทันที
สุดท้ายรอนเริงร่าอยู่กับสองสาวในอ่าง เคน แดน และป้อง มองหน้ากันอย่างพอใจ
รอนประคองสองสาวขึ้นจากอ่าง หันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้เคน แล้วหันไปแยกเขี้ยวจะขย้ำเหยื่อใส่สองสาวแล้วก็พากันเดินออกไป
แดนกะป้องมองหน้ากันแล้วก็ขึ้นจากอ่างไปกับสาวๆ ของตัวเอง
เหลือแต่เคนที่นั่งอยู่ในอ่างกับสาวของตัวเอง สาวเจ้ากอดซบกับอก เคนยิ้มให้แล้วละสายตายิ้มสมใจที่เอารอนมาเป็นพวกจนได้
เวลาผ่านไป รอนเดินมาสมทบกับพวกเคน กอดลาสองสาวเหมือนไม่อยากจะจากลา
“แล้วโดนัทจะได้เจอพี่รอนอีกมั้ยคะ” สาว1ออดอ้อน
สาว2 บอกว่า “กลับบ้านไปเจอเมียก็ลืมพิซซ่าแล้วใช่มั้ยคะ”
“ไม่ลืมจ้า ตราตรึง ไม่มีวันลืม พี่รอนจะมาหาน้องๆ อีกนะจ๊ะ”
สองสาวประสานเสียง “สัญญาแล้วน๊า”
“จ้า”
สองสาวกอดหอมลารอน แล้วเดินกลับตู้ไป
เคนยิ้มเผล่ “สบายตัวใช่มั้ยครับคุณน้า”
“ไม่สามารถหาคำอธิบายได้เลยทีเดียว” รอนยิ้มกรุ้มกริ่ม
“เห็นคุณน้ามีความสุข พวกผมสุขใจยิ่งกว่า” แดนว่า
ป้องเอากล่องใส่พระที่เคนให้เตรียมไว้ มาส่งให้รอน
รอนแปลกใจ “อะไรครับ”
“ก็เราบอกคุณน้าเนื้ออ่อนว่าจะมาดูพระ ก็ต้องมีพระกลับไปสิครับพี่เคนเขาจัดให้” ป้องบอก
รอนพูดกับเคนอย่างชื่นชม “หลักแหลมและรอบครอบที่สุด”
“คุณน้ารอนคงต้องกลับแล้วนะครับ เดี๋ยวคุณน้าเนื้อทองจะสงสัย แต่ผมขอเสียมารยาทไม่ไปส่งด้วยตัวเองนะครับ เดี๋ยวจะให้ไอ้แดนไอ้ป้องไปส่ง” เคนดราม่าใส่แกล้งทำสีหน้าลำบากใจ
“มีปัญหาอะไรกับยายเอมรึเปล่า”
เคนทำหน้าเหมือนไม่อยากจะพูดถึงเอมทางที่ไม่ดี
แดนรับไม้ต่อรีบเสริม “มึงไม่พูด กูพูดให้นะ ไอ้เคนมันคิดว่า มันทำงานให้คุณเอมเสร็จแล้ว คุณเอมคงไม่มีอะไรจะคุยกับมันครับ”
ป้องตามมาติดๆ “ถ้าให้พูดตรงๆ พี่เคนหมดประโยชน์แล้วคุณเอมก็คงจะไล่เหมือนหมูเหมือนหมาอย่างที่เคยทำ”
เคนตีหน้าเศร้าสุดชีวิต รอนหลงกลมองเคนด้วยความสงสาร
“ไม่ต้องกลัวๆ ยายเอมมันลูกพ่อ พ่อรักใคร มันก็รักด้วย เดี๋ยวผมจัดการให้”
เคนยิ้มออก “ขอบคุณครับคุณน้า”
“ผมไปก่อนนะ เดี๋ยวมันจะดูผิดเวลาเกินไป”
“ครับ”
รอนขึ้นรถ คนรถขับพารอนออกไป มือถือเคนดังขึ้น เห็นชื่อณรงค์โทร.มา
ที่ออฟฟิศคุณณรงค์ในเวลาต่อมา เคนนั่งอยู่ตรงข้ามพ่อหน้าตาเครียดเคร่ง มีกระป๋องหลอดนมข้นหวานตรามะลิวางตรงอยู่หน้า เพ็ญคอยนั่งฟังเคนกับณรงค์อยู่ห่างๆ
“พ่อจะให้ผมยุบบริษัทอีเว้นท์ แล้วไปดูแลโรงงานนมข้นหวานให้พ่อ”
“ใช่”
“แล้วไอ้แดน ไอ้ป้องล่ะ จะทำยังไง”
“เดี๋ยวฉันจะหางานให้มันทำเอง”
เคนหันไปอ้อนเพ็ญ “น้าเพ็ญครับ”
“งานนี้น้าคงจะช่วยไม่ได้หรอกจ้า”
เพ็ญตีหน้าเศร้าที่ช่วยเคนไม่ได้ ทั้งที่เรื่องนี้ตนเป็นคนวางแผน
โดยเมื่อคืนนี้เนื้ออ่อนโทร.มาเล่าให้เพ็ญฟังว่า เอมถูกชาช่ากับพราวตามรุกราน ณรงค์อยู่ด้วย
“ฉันละสงสารลูก ที่ต้องมาเดือดร้อนเพราะผู้หญิงของคุณเคน”
“ชาช่ากับพลอยพราว ไม่ใช่ผู้หญิงของตาเคน คนเดียวที่จะได้รับการยอมรับให้เป็นคู่ของตาเคน คือ หนูเอม”
“ได้ยินแบบนี้ฉันค่อยใจชื้นหน่อย ว่าเธอกับคุณณรงค์เมตตายายเอม จริงๆ ฉันก็แค่เล่าให้ฟังนะ ไม่ได้ต้องการอะไรเลย”
ปากบอกอย่างนั้น แต่สีหน้าเนื้ออ่อนบอกว่าอยากให้จัดการกับชาช่าและพราวมาก
“จริงๆ ฉันก็ไม่อยากจะล้ำเส้นหรอกนะ ถ้าเป็นฉัน คุมคุณเคนไม่อยู่แบบนี้ ฉันจะเอามาอยู่ให้ใกล้หูใกล้ตาที่สุด พวกเหลือบลิ้นไร จะได้หมดโอกาสตอแย”
“ก็จริงของเธอนะ เอาเป็นว่า ฉันจะให้พี่ณรงค์จัดการให้นะ”
ณรงค์สะดุ้งนิดๆ เมื่อได้ยินเพ็ญบอกว่าจะให้ตนจัดการ
ฝั่งเนื้ออ่อนวางสายไปอย่างพึงพอใจ
เพ็ญหันควับมาหาณรงค์
“พี่ณรงค์คะ โรงงานนมข้นของเรา คุณพี่คิดว่า ตาเคนจะดูแลได้มั้ยคะ”
ณรงค์หน้าเสียรู้ตัวว่าจะเดือดร้อนเพราะเคนอีก
เคนนั่งหน้าตึงอยู่ต่อหน้าณรงค์
“ฉันขอยื่นคำขาด แกจะต้องปิดบริษัท แล้วไปดูแลโรงงานนมข้นหวานให้ฉัน”
เคนลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าไม่ยอมณรงค์
“ไม่ครับ”
เคนพูดจบก็จะออกไปจากห้อง
“งั้นก็เอาเงินที่แกยืมไปตั้งบริษัท คืนฉันมาให้หมด”
เคนชะงัก หันกลับมามองหน้าณรงค์ เพ็ญทำเป็นตกใจ ทั้งที่รู้อยู่แล้ว
“พี่ณรงค์”
เคนกับณรงค์มองหน้ากัน ชนิดที่ไม่มีใครยอมใคร
อ่านต่อ ตอนที่ 12
#พ่อปลาไหล #thaich8 #โชคดีมีสุข #ฟิล์มยีน #ยีนฟิล์ม #ทีมพ่อปลาไหล #ทีมเอม #lakornonlinefan #ละครออนไลน์ #ลมหายใจคือละคร
