พ่อปลาไหล ตอนที่ 9
บทประพันธ์ : กนกเรขา บทโทรทัศน์ : ปัทม์ และ จอมใจ
วันรุ่งขึ้น มีรถจอดหลายคันที่หน้าบ้านเอมิกา ทั้งรถของสองสาว มิ้น และ นาตาลี รวมทั้งรถเจ้าบ้าน คุณเนื้ออ่อนนั่งดื่มของว่างจิบกาแฟอยู่ที่โต๊ะสนาม ส่วนคุณรอนอ่านหนังสือพระดื่มกาแฟไปอย่างสุขใจ
เห็นเนื้ออ่อนคอยชะเง้อคอมองประตูรั้วอย่างใจจดใจจ่อ รอนก็ยิ้มขำ
“ใจจดใจจ่อรอคุณกอล์ฟ เหมือนที่เคยรอคุณเจตน์เมื่อสองเดือนก่อนเปี๊ยบ”
“จู่ๆ ก็แขวะกัน อยากมีเรื่องเหรอคะ”
“ไม่กล้าจ้ะ แค่แซวเล่นพอเป็นกษัยให้ชีวิตคู่สดชื่นจ้ะ”
เนื้ออ่อนมองค้อนสามี
สักครู่ต่อมา รถกอล์ฟแล่นเข้ามาจอด หมวดหนุ่มลงจากรถ
“มาแล้ว ไปค่ะ ไปต้อนรับคุณกอล์ฟกัน”
เนื้ออ่อนยิ้มดีใจเดินไปรับอย่างตื่นเต้น รอนเดินเซ็งตามไป
กอล์ฟปิดประตูรถ ชั้นวิ่งเข้ามาหายิ้มแย้มต้อนรับ
“หุ่นดีอย่างนี้ไม่บอกก็รู้ว่ามาวัดตัว” ชั้นชี้มือ “คุณเอมอยู่ด้านโน้นครับ”
“ขอบคุณครับ”
เนื้ออ่อนเดินยิ้มแฉ่งเข้ามา รอนตามหลังมา กอล์ฟไหว้ผู้ใหญ่สองท่าน
เนื้ออ่อนรับไหว้ยิ้มหน้าบาน “สวัสดีค่ะ ขอบคุณนะคะที่ให้เกียรติมาเป็นนายแบบให้ยัยเอม”
“ผมต่างหากครับเป็นเกียรติที่ได้เดินแบบให้คุณเอม”
“ถ่อมตัว” เนื้ออ่อนหยิกแก้มกอล์ฟเบาๆ “น่ารัก มามะเซลฟี่กับน้าหน่อย น้าจะไลน์ให้คุณเพ็ญ เค้าจะได้รู้ว่าหลานชายถึงบ้านน้าแล้ว”
กอล์ฟฟังแล้วตกใจมาก กลัวความลับแตกว่าตนไม่ใช่ลูกณรงค์
รอนมองเนื้ออ่อนส่ายหัวระอาในความเยอะ
“เอ้อ”
กอล์ฟไม่รู้จะปฏิเสธยังไง เนื้ออ่อนหยิบมือถือขึ้นมาเซลฟี่กับกอล์ฟ จู่ๆ เคนเปิดประตูเสนอหน้าพรวดเข้าเฟรมยิ้มแฉ่ง เคนเลยติดอยู่ในรูปด้วย
เนื้ออ่อนตกใจ “แก”
เคนไหว้เนื้ออ่อนกับรอน “ผมมาเป็นเพื่อนไอ้กอล์ฟครับ”
รอนพยักหน้ารับไหว้ เนื้ออ่อนมองขัดใจ
“บ้านนี้ไม่ต้อนรับแก” ชั้นพรวดเข้ามาจะจัดการ
เนื้ออ่อนตกใจ “ชั้น อย่าเสียมารยาทกับเพื่อนคุณกอล์ฟ”
กอล์ฟรีบออกตัว “ผมรู้ว่ามันกวนประสาทคุณน้าไว้มาก เลยพามันมากราบขอโทษน่ะครับ”
ไม่นานต่อมา เคนคุกเข่าต่อหน้าเนื้ออ่อน รอน ในมือถือพานธูปเทียนแพที่เตรียมมา
“กายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ที่ข้าพเจ้าได้สบประมาทพลาดพลั้ง”
รอนแซว “ถึงขั้นลาบวชเลยเหรอ”
เคนยิ้มแฉ่ง “ยังบวชไม่ได้ครับ ยังไม่ได้เบียด”
เนื้ออ่อนหมั่นไส้ “งั้นชาตินี้ก็คงไม่ได้บวชเพราะต่อให้มีผู้หญิงอยากมาเบียดด้วย พ่อแม่ผู้หญิงก็คงไม่ปลื้มที่ต้องมีลูกเขยอย่างนาย นายคงต้องครองตัวเป็นโสดไปตลอดชีวิต”
เคนไม่ระคายผิว และไม่ถือสา “พูดแล้วจะหาว่าคุย พ่อแม่ผู้หญิงที่ผมคบปลื้มผมทุกคนเลยนะครับ ตั้งแต่เกิดมามีคุณนายคนเดียวเลยครับที่ไม่ปลื้มผม แต่ไม่เป็นไรนะครับ ต่อไปนี้ผมจะทำตัวดีๆ เผื่อคุณนายจะปลื้มผมขึ้นบ้าง”
เนื้ออ่อนขึงตามองเคนอย่างไม่พอใจ
กอล์ฟปราม “ไอ้เคน ฉันพามาขอโทษนะ ไม่ได้พามายั่วให้คุณน้าเกลียดมึงมากกว่าเดิม”
เคนยื่นพานให้ “ผมขอโทษนะครับที่ล่วงเกินคุณนาย คุณผู้ชายแล้วก็คนในบ้านนี้ ยกโทษให้ผมนะครับ”
“เห็นแก่คุณกอล์ฟ ฉันยกโทษให้”
เนื้ออ่อนรับพานมา รอนจับพานด้วย
เคนดีใจมาก “เห็นแก่ใครก็แล้วแต่คุณนายเถอะครับ แค่ยกโทษให้ ผมก็ดีใจแล้ว”
“ขอบคุณนะครับ” กอล์ฟไหว้ขอบคุณ
“สำหรับคุณน้ายินดีเสมอจ้ะ”
เคนหันมาทางคู่ปรับนายชั้น “คุณนายกับคุณผู้ชายยกโทษให้ผมแล้ว คุณละ”
ชั้นฮึดฮัด ไม่เต็มใจนัก “คุณนายกับคุณผู้ชายว่าไงฉันก็ว่างั้น”
เคนยิ้มแฉ่งดีใจ ชั้นมองหมั่นไส้ไม่ถูกชะตาเอาเลย
“ตรงนี้จบแล้ว ผมขอไปวัดตัวก่อนนะครับ เดี๋ยวคุณมิ้นคิดว่าผมสายจะต่อว่าได้ว่าผมไม่ตรงเวลา”
“ตามสบายค่ะ”
เคน กะ กอล์ฟเดินเข้าบ้านไป เนื้ออ่อนมองตามกอล์ฟอย่างเป็นปลื้มชื่นชม
ช่างจากร้านเสื้อกำลังวัดตัวนายแบบ และ นาตาลี เอม มิ้น ลองเอาผ้าสีพื้นกับผ้าลายเทียบตัวนายแบบ
“สีพื้นดีกว่า” เอมว่า
มิ้นพยักหน้าเห็นด้วย
เคน กะ กอล์ฟเดินเข้ามา เคนส่งเสียงทักนำมา
“สวัสดีคร้าบ”
ทุกคนหันไปมองสองหนุ่ม
เคนบอกกับนาตาลีว่า “ฝากบอกเพื่อนคุณด้วยนะครับว่า ผมสวัสดีทุกคนยกเว้นเค้า”
เอมค้อนหมั่นไส้เคน แล้วหันมาตำหนิกอล์ฟว่า
“คุณแม่กับนายชั้นยอมให้เพื่อนคุณเข้ามาได้ยังไง”
“ไอ้เคนมันยกธูปเทียนแพขอโทษคุณน้าแล้วครับ มันได้รับการอภัยโทษแล้ว”
“คุณจัดการให้สินะ” มิ้นว่า
“ก็มันเป็นเพื่อนผม”
“ยัยเอมก็เพื่อนฉัน” มิ้นหันมาคาดโทษเคน “ถ้ายุ่งกับเพื่อนฉันอีกนายตาย”
“ผมไม่กลืนน้ำลายตัวเองหรอกครับ”
นาตาลีมองหมั่นไส้ “มาทั้งที่สัญญาแล้วว่าจะไม่ยุ่ง นี่น่ะเหรอไม่กลืนน้ำลายตัวเอง”
“ผมตั้งใจมาขอโทษคุณนายกับคุณผู้ชาย ไม่ได้มาหาเพื่อนคุณ เพื่อความสบายใจของคุณและเพื่อน รีบวัดตัวไอ้กอล์ฟก่อนเลยครับพวกผมจะได้รีบกลับ” เคนบอก
กอล์ฟตกใจรีบกระซิบบอกเคน “กูไม่อยากรีบ”
เคนกระซิบตอบกลับว่า “รู้ ถ้าอยากอยู่เห็นหน้าคุณมิ้นนานๆก็อยู่เฉยๆ”
“มึงจะทำอะไร”
เคนไม่ตอบเดินไปนั่งไขว่ห้างมองนางแบบตาหวานฉ่ำ ฟากนางแบบก็ยิ้มหวานส่งตาหวานให้เขา เอมลอบมองหมั่นไส้ พอเคนหันมามองเห็น ก็รีบหันหน้าไปทางอื่น เคนรู้ทันยิ้มขำ
สมบูรณ์ และฉวี ช่วยกันเตรียมของว่างอยู่ ระหว่างนี้ชั้นเดินเข้ามาหยิบแก้วน้ำ
สมบูรณ์ขวางตาไม่พอใจ “อ้าวๆ อยู่ดีไม่ว่าดี แย่งหน้าที่ฉันทำไมเนี่ย”
“น้องสมบูรณ์กำลังช่วยน้าหวีเตรียมของว่างให้เพื่อนคุณเอม พี่เลยอยากทำหน้าที่แทน น้องสมบูรณ์จะได้ไม่เหนื่อยไงจ๊ะ”
สมบูรณ์ไม่เชื่อ “ฉันช่วยแม่มาตั้งแต่เช้าแล้วปะ พี่ก็ยังมาบอกว่านายแบบคนนั้นมานางแบบคนนี้มาให้ฉันไปเสิร์ฟจะได้ไปดูนายแบบนางแบบตัวป็นๆ แต่รอบนี้อยากทำหน้าที่แทน ดูมีพิรุธ”
“ใครมา”
“คนที่ฉันเกลียดเข้ากระดูก”
สมบูรณ์นึกออกทันที ระริกระรี้ดีอกดีใจใหญ่ “พี่เคน มิน่าถึงกันท่า หลบเลยหลบ”
พร้อมกับว่าสมบูรณ์ผลักชั้นให้หลีกทาง แล้วรีบไปเทน้ำใส่แก้วจะเอาไปให้เคน ฉวีโมโห
“ระริกระรี้เป็นไก่ตีปีก หลงไอ้ 18 มงกุฎนั่นเหลือเกิ๊น ไม่ต้องเสนอหน้าออกไปเลยนะ ไอ้ชั้น ยกไป”
ชั้นจะไปแย่งถาดที่ใส่แก้วน้ำไว้ 2 แก้ว
“พี่ชั้นปล่อย” สมบูรณ์เข้ามาแย่งชูถาดขึ้น “แก้วแตกคุณนายต้องรีบแจ้นมาแล้วก็ต้องรู้ว่าพี่แย่งไปจากฉัน คราวนี้ได้โดนด่ากันยกครัวแถมโดนหักเงินเดือนไปจ่ายค่าแก้วด้วย”
“อยากคุยกับไอ้เคนมาก จนเอาคุณนายมาขู่เลยเหรอ” ชั้นตัดพ้อ
สมบูรณ์มองท้าทาย “กลัวมั้ย”
“ใครจะไม่กลัว โดนมันหลอกจนน้ำตาเช็ดหัวเข่าเมื่อไหร่จะสมน้ำหน้าให้ ถ้าไม่กลับมาภายใน 2 นาที ฉันจะไปลากคอแก” ฉวีด่าว่า
สมบูรณ์ไม่สนกระดี๊กระด๊าออกไป ฉวี กับ ชั้นมองตามอย่างไม่พอใจ
“ตามไป แล้วมาบอกด้วยว่ามันคุยอะไรกับไอ้เคน”
ชั้นรีบตามสมบูรณ์ออกไป
ช่างจากร้านเสื้อกำลังวัดตัวกอล์ฟ มิ้นคุยอยู่กับนายแบบ มีนางแบบที่เสร็จแล้วกำลังลากลับ
“เจอกันวันซ้อม บาย”
เคนรีบถลาไปหานางแบบ
“ผมชื่อเคนนะครับ รับจัดอีเว้นถ้าอยากให้คุณมาเดินแบบให้ต้อง ติดต่อใครครับ”
นางแบบรู้ว่าเคนขายขนมจีบยิ้มหวานให้ “ติดต่อที่แนนได้เลยค่ะ แนนไม่มีผู้จัดการ”
เคนหยิบมือถือออกมา “ขอเบอร์ด่วนๆ เลยครับ”
นางแบบบอกเบอร์ต่างคนต่างยิ้มหวานให้กัน เอมลอบมองเคนด้วยความหมั่นไส้ เคนมองเอมอย่างจับสังเกต ด้วยอยากลองใจว่าเอมรู้สึกยังไงกับตน
มือถือมิ้นดัง มิ้นรับสายด้วยท่าทีตกใจ
“อะไรนะ เคๆ ฝากบอกหลุยด้วยว่าหายเร็วๆ” มิ้นวางสายแล้วหันมาพูดกับเพื่อนๆ “งานเข้าแระ หลุยส์ล้มข้อเท้าหักมาเดินให้ไม่ได้ ต้องหานายแบบใหม่”
“ช่วงนี้งานแน่นจะตาย กว่าจะได้หลุยส์มาเลือดตาแทบกระเด็นจะไปหาใครมาแทนได้” นาตาลีเป็นกังวล
เคนยิ้มกระหยิ่มสมใจ พอดีเห็นสมบูรณ์ถือถาดน้ำเข้ามาจึงถลาเข้าไปช่วย
“ฮัลโหลน้องสมบูรณ์ พี่ช่วยนะจ๊ะ”
ชั้นที่แอบตามมามองเคนอย่างหมั่นไส้
“สุภาพบุรุษที่สุดในโลก” สมบูรณ์ยิ้มกริ่มขวยเขิน
เคนดึงถาดมาอย่างแรงจนแก้วน้ำล้ม น้ำหกใส่เคน สองคนร้องลั่น
“เฮ้ย” / “ว้าย”
เคนวางถาดรีบถอดเสื้อเชิ้ตออกเผยให้เห็นผิวขาวนมชมพู ซิกซ์แพ็กเป็นลอน
สมบูรณ์กรี๊ด ลูบซิกซ์แพ็กเคนมือสั่น “อ๊าย ซิกซ์แพ็ก สมบูรณ์ช่วยเองๆ โอยยยย มือไม้สั่น”
สมบูรณ์รีบเอาเสื้อเคนมาเช็ดน้ำตามเนื้อตัวหน้าตาฟินมาก ชั้นที่แอบดูอยู่ยิ่งหมั่นไส้เคน
เอมมิ้นและนาตาลีมองหุ่นเคนแล้วอึ้งทั้งแถบ
“เป๊ะเว่อร์” เอมอดชมไม่ได้
มิ้นยิ้มกริ่ม “ฉันได้นายแบบแทนหลุยส์แล้ว”
สามสาวหารือกันอยู่มุมหนึ่ง เอมปฏิเสธหัวชนฝาไม่เอาเคนเดินแบบ
“ไม่ๆๆๆๆ บอกเลยว่าไม่ ฉันไม่เอาผู้ชายขายตัวมาเดินให้แบรนด์ฉันเด็ดขาด”
“คุณพราวกับชาช่าคบนายเคน ยังไม่รู้เลยว่าเค้าเป็นผู้ชายขายตัว คนอื่นจะรู้ได้ยังไง” นาตาลีว่า
“เราเชิญนักข่าวตั้งเยอะ ยังไงลูกค้าที่เคยใช้บริการก็ต้องรู้ ถ้าเค้าบอกนักข่าวแล้วมีการขุดคุยประวัตินายเคน แบรนด์ฉันได้ชื่อเสียงป่นปี้ที่ตาต่ำเอาผู้ชายขายตัวมาเดินแบบ” เอมท้วงอีก
“อิฉันไม่คิดงั้นนะคะ ถ้ามีคนขุดคุ้ยประวัตินายเคนอิฉันว่าแบรนด์คุณจะดังไปด้วย” มิ้นบอก
“ฉันไม่อยากให้เสื้อผ้าฉันดังด้วยวิธีนี้”
“เดี๋ยวนี้โลกหมุนเร็วจะตาย จะดังด้วยวิธีไหนก็ให้มันดังไปเถอะค่ะคู๊ณณณ เอาเป็นว่าฉันโหวตนายเคน”
“โหวตด้วย...สองในสามเธอแพ้” นาตาลีเย้า
เอมคอตกเซ็งสุดๆ
เวลาผ่านไปอีกเล็กน้อย เคนใส่เสื้อเท่ๆ โชว์หุ่น ทำเป็นเล่นตัว
“อยากรับอะ อยากเป็นนายแบบกะเค้ามั่ง แต่ถ้ารับผมก็ต้องยุ่งเกี่ยวกับคุณเอม เมื่อกี๊คุณบอกเองว่าถ้าผมยุ่งกับเพื่อนคุณอีกผมตาย ผมกลัวอะ”
มิ้นชักหมั่นไส้ “เคร๊ ฉันถอนคำพูด”
“แต่คุณเจตน์ก็ต้องต่อว่าที่ผมไม่รักษาสัญญา”
“พวกฉันจะอธิบายให้คุณเจตน์ฟังเอง” นาตาลีว่า
“คำอธิบายของพวกคุณสู้การกระทำของ” เคนยื่นหน้าไปทางเอม “เค้าไม่ได้หรอกครับ”
กอล์ฟเกรงใจมิ้นกะนาตาลี “คุณมิ้น คุณนาตาลีรับปากแล้วว่าจะคุยกับคุณเจตน์ให้มึงยังอยากให้คุณเอมทำอะไรอีก”
“ให้คนอื่นติดต่อกับเจ้าของงานติดต่อความดีต่อใจมันต่างกัน...กูก็แค่อยากให้เจ้าของงานว่าจ้างกูด้วยตัวเอง” เคนเล่นตัวสุดๆ
เอมของขึ้น “จะฉันง้อนายงั้นเหรอ”
เคนบอกนาตาลีว่า “ฝากถามเพื่อนคุณด้วยนะครับว่า แค่พูดจ้างผมเพื่องานของเค้า ทำได้มั้ย”
นาตาลีหันไปทางเอม “ได้ยินแล้วชะ ว่าไง”
เอมมองหมั่นไส้ หงุดหงิดสุดๆ ก่อนจะเดินไปจ้องหน้าเคน พูดด้วยน้ำเสียงกระแทกกระทั้นใส่
“คุณเคนคะ ฉันขอจ้างคุณให้มาเดินแบบให้แบรนด์ฉัน คุณจะรับงานนี้มั้ยคะ”
เคนยิ้มแฉ่ง “พูดซะเร็ว ได้ยินไม่ถนัด พูดอีกทีได้มั้ยครับ”
เอมพยายามสะกดอารมณ์ “คุณเคนคะ ฉันขอจ้างคุณให้มาเดินแบบให้แบรนด์ฉัน คุณจะรับงานนี้มั้ยคะ”
“ถ้าคุณยอมอีกเรื่อง ผมจะเดินให้”
เอมรำคาญมากจะบอกปฏิเสธกับเพื่อน “เยอะไปแล้ว...ฉันไม่”
“มีทางเลือก” มิ้นตอบให้ แล้วถามเคนหน้าเครียด “จะให้ยัยเอมทำอะไรว่ามา”
เคนยิ้มแฉ่ง เอมมองหมั่นไส้เคนสุดๆ
อีกฟากหนึ่ง พราวอยู่ที่ห้องทำงาน ยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้เลขา ทิพย์รับมาอ่านด้วยสีหน้าตกใจ
“เจ้าชายของชาช่า...หนุ่มนักเรียนนอก เจ้าของบริษัทอีเว้นท์อยากรู้ว่าเป็นใครชื่ออะไรไปที่บริษัท8888”
“ส่งให้นักข่าว อย่าให้ใครรู้ว่ามาจากฉัน”
“ค่ะ”
พราวยิ้มร้าย
ฝ่ายชาช่า เดินออกมาจากคอนโดพร้อมแจ๊ด เจอนักข่าวจอมเผือกมาดักรอ ยื่นไมค์ถาม
“รู้จักคุณเคนมานานแค่ไหนแล้วคะ” นักข่าว1ยิงคำถาม
ชาช่าตกใจมาก “ใครบอกคะว่าช่ารู้จักคุณเคน”
นักข่าว2 ซักต่อ “คุณเคนคือเจ้าชายของช่าใช่มั้ยคะ”
“ใครบอกพวกพี่คะ”
แจ๊ดรีบถลาเข้ามาขวางลำ “ช่ายังไม่พร้อมพูดเรื่องนี้ค่ะ พร้อมเปิดตัวเมื่อไหร่ช่าจะพาเจ้าชายมาพบพี่ๆ ทุกคนนะคะ ช่ามีถ่ายละครขอตัวก่อนนะคะ”
แจ๊ดรีบพาชาช่าไปขึ้นรถขับออกไปโดยเร็ว
ชาช่าถามแจ๊ดอย่างร้อนใจ
“นักข่าวรู้เรื่องคุณเคนได้ยังไง”
“ผู้ชายในโลกเป็นล้าน แต่นักข่าวพุ่งไปที่คุณเคน พี่ว่าต้องมีคนบอก” แจ๊ดตั้งข้อสังเกต
ชาช่าคิดได้ “คนเดียวที่กล้าทำอย่างนี้ นังพราว ต้องบอกคุณเคนเค้าจะได้โกรธมัน”
ความโกรธแล่นมาเป็นริ้วๆ ชาช่าจะกดโทรศัพท์หาเคน แจ๊ดห้ามไว้
“ไม่ต้อง”
ชาช่าแปลกใจ
“บอกไปจะดูเหมือนคนขี้ฟ้อง นางเอกอย่างขุ่นน้องต้อง keep drama ไว้ค่ะ ถูกกระทำแต่เก็บงำไม่บอกพระเอก”
“แล้วคุณเคนจะรู้ได้ยังไงว่าช่าถูกนังพราวแกล้ง”
“ไม่ได้คำตอบจากขุ่นน้อง นักข่าวก็ต้องไปหาคำตอบจากคุณเคน โดนล้อมหน้าล้อมหลังให้รำคาญใจคุณเคนก็ต้องหงุดหงิด แล้วคนฉลาดอย่างคุณเคนยังไงก็เดาออกว่า ใครบอกนักข่าว ถึงเวลานั้นก็จะไปเล่นงานนังพราว โดยที่ขุ่นน้องไม่ต้องทำอะไร นอกจากนั่งสวยๆเชิดหน้าเป็นนางเอก”
ชาช่าเห็นด้วยกับแผนของแจ๊ด ยิ้มสะใจ
สมบูรณ์เดินร้องเพลงเข้ามาในครัวอย่างสุขใจ ฉวีคว้ามือลูกสาวมาหยิกแรงๆ ทั้งสองมือ
“ไอ้มือไม่รักดีนี่ใช่มั้ย ที่ไปแตะเนื้อต้องตัวผู้ชาย นี่ นี่”
“โอ๊ย เจ็บนะแม่”
“เจ็บ ทีหลังก็อย่าทำ ฉันพูดจนปากเปียกปากแฉะจนน้ำลายจะฟูมปากอยู่แล้ว ว่าเป็นผู้หญิงต้องรู้จักรักนวลสงวนตัว ไปจับตัวมันมันคงคิดไปแล้วว่าแกใจง่ายไร้ค่า”
“ฉันแค่ช่วยเช็ดตัวให้ ไม่ได้แก้ผ้าให้ท่า เค้าไม่ดูถูกฉันอย่างนั้นหรอก”
“ใครจะพูดความคิดตัวเองออกมา” ชั้นสอดขึ้น
“คนน่ะถ้ามันคิด ก็ต้องแสดงสีหน้าท่าทางออกมาบ้าง เหมือนพี่ที่อิจฉาพี่เคนแล้วหน้าบูดหน้าบึ้ง คาบข่าวมาฟ้องแม่ฉันนี่ไง”
“เฮอะ คนอย่างมันมีอะไรให้ไอ้ชั้นต้องอิจฉา”
สมบูรณ์บอกว่า “ผิว”
ชั้นแย้งว่า “ก็แค่ขาวกว่า”
สมบูรณ์ยกอะไรขึ้นมาชั้นก็ย้อนแย้งแถไปได้หมด
“สูง”
“ก็แค่สูงกว่า”
“หน้าตา”
“ก็แค่หล่อกว่า”
“สรุปมันเหนือกว่าแกทุกอย่าง” ฉวีว่า
“พี่ชั้นถึงได้อิจฉาพี่เคนไง แม่เลิกฟังพี่ชั้นซะทีเถอะ”
“ฉันไม่ได้ทำเพราะอิจฉาไอ้เคนนะน้า ฉันทำเพราะห่วงน้องสมบูรณ์จริงๆ”
“เออ ฉันรู้”
“ถ้าความห่วงใยของพี่ทำให้ฉันโดนแม่ด่าตลอดๆ อย่างนี้ละก็ ไม่ต้องมาห่วง
สมบูรณ์พูดใส่ชั้นแล้วสะบัดหน้าเดินออกไป
ฉวี กะชั้นมองตามอย่างหนักใจ
รอนนั่งอ่านหนังสือพระอยู่ในบ้าน เนื้ออ่อนส่งรูปที่ถ่ายเซลฟี่กับเคน และกอล์ฟไปให้เพ็ญ บ่นงึมงำ
“จะถ่ายกับคุณกอล์ฟแค่ 2 คน ดันเสนอหน้ามาด้วย” เนื้ออ่อนพิมพ์ข้อความไปว่า “หลานชายคุณอยู่ที่นี่”
เพ็ญไลน์ถามกลับมาว่า “อ้าว ตาเคนไปทำอะไรที่บ้านคุณคะ”
เนื้ออ่อนยื่นมือถือให้รอนอ่าน “คุณๆ ดูนี่สิ”
รอนลอบถอนหายใจอย่างระอา
“พูดถึงหลานชาย แต่กลับถามถึงนายเคน แปลกจริง” เนื้ออ่อนแปลกใจ
“คงรู้ว่านายเคนไม่เกี่ยวกับงานนี้ เลยสงสัยว่าทำไมมาด้วย ยังไงคุณเพ็ญกับนายเคนก็คุ้นเคยกัน อย่าให้เค้ารู้ดีกว่าว่าคุณไม่ชอบหน้านายเคน เค้าเป็นคนกลาง เดี๋ยวจะลำบากใจ”
เนื้ออ่อนพูดไปพิมพ์ข้อความไป “มากับคุณกอล์ฟค่ะ คุณกอล์ฟมาเดินแบบให้ยัยเอม”
“ตากอล์ฟไม่เห็นบอกเลยว่าเดินแบบให้หนูเอม” เพ็ญตอบกลับมา
เนื้ออ่อนร้อนใจหันมาหารือสามี “คุณ คุณกอล์ฟยังไม่ได้บอกคุณเพ็ญเลยว่าจะเดินแบบให้ยัยเอม หรือว่าเค้าจะเก็บไว้เป็นเซอร์ไพร้สให้มาเจอวันเดินแบบ ฉันบอกความลับของคุณกอล์ฟให้คุณเพ็ญรู้ คุณกอล์ฟจะโกรธฉันมั้ย”
“เค้าวัดตัวเสร็จ คุณก็บอกเค้าสิ จะได้ดูท่าทีด้วยว่าเค้าเป็นคนยังไง ใจเย็นมากพอที่จะมาเป็นเขยคุณรึเปล่า”
“เลิกคุยดีกว่า เดี๋ยวจะหลุดความลับอะไรอีก” เนื้ออ่อนพิมพ์ข้อความไปว่า “วันนี้ที่บ้านแขกเยอะขอตัวไปดูแลอาหารก่อนนะคะ”
เพ็ญส่งสติกเกอร์โอเคกลับมา
เนื้ออ่อนร้อนใจ แล้วยิ่งร้อนใจหนักเมื่อเห็นเจตน์เดินถือช่อดอกไม้ช่อใหญ่ กับกล่องขนมเข้ามาหาในโถงบ้าน
เจตน์ไหว้ทั้งที่ของเต็มมือ เนื้ออ่อน กับรอน รับไหว้
“คุณเจตน์ น้าบอกไปแล้วนี่คะว่ายัยเอมไม่ว่าง” เนื้ออ่อนใจคอไม่ดี
“ผมแค่จะแวะมาให้กำลังใจในวันที่คุณเอมต้องทำงานหนักน่ะครับ ผมซื้อขนมมาฝากครับ”
เนื้ออ่อนรับขนมมา “ขอบใจจ้ะ”
“ผมไปหาคุณเอมก่อนนะครับ ให้กำลังใจเสร็จจะรีบกลับทันที ไม่อยู่รบกวนเวลาคุณเอมครับ”
รอจนเจตน์เดินออกไปทางศาลา เนื้ออ่อนตีโพยตีพาย
“ตายแล้ว รถไฟชนกัน ยัยเอมกำลังตกที่นั่งลำบาก รีบไปช่วยยัยเอมกันเถอะค่ะ”
รอนเหนื่อยใจ “คุณกอล์ฟยังไม่มีท่าทีกับยัยเอม คุณเจตน์ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณเล็งคุณกอล์ฟไว้ให้ยัยเอมเลือก ตีตนไปก่อนไข้ เผลอๆ คุณนั่นแหละจะทำความแตก อยู่นิ่งๆ ตรงนี้น่ะดีแล้ว”
เนื้ออ่อนมองตามเจตน์ร้อนใจ
เอมมองค้อนหมั่นไส้ แล้ววัดต้นแขน เคนยกแขนเบ่งกล้าม หงุดหงิดกับความเยอะของเขา
“อยากให้วัดตัวให้ฉันก็ทำแล้ว ช่วยอยู่นิ่งๆ หน่อยได้มั้ย”
“ผมไม่เคยเป็นนายแบบไม่รู้นี่ครับว่าวัดแขนไม่ต้องเบ่งกล้าม”
“อยู่นิ่งๆ เลย”
เคนมองเอมยิ้มสุขใจ
“ต้นแขนขวา” เอมบอกขนาดให้ช่างจดลงในสมุด
เอมวัดรอบอก สบตากับเคนที่กำลังยิ้มกริ่ม สาวเจ้าอึ้งไป ชักเริ่มหวั่นไหวอย่างบอกไม่ถูก
นาตาลี กะมิ้น เห็นภาพนั้น สองคนมองหน้ากัน รู้สึกได้ว่าเอมดูแปลกๆ ไป เวลาอยู่ใกล้เคน
กอล์ฟมองเคนอย่างทึ่งๆ ที่ทำให้เอมยอมยกเลิกสัญญาได้ โดยใช้งานเดินแบบมาเป็นข้อแลกเปลี่ยน
ระหว่างนี้เจตน์ถือช่อดอกไม้เดินเข้ามาเห็นเอมวัดตัวให้เคนก็เข้าไปผลักเคนอย่างไม่พอใจ
“หลอกอะไรคุณเอมอีก”
เอมตื่นจากภวังค์ ออกมาขวางเจตน์อธิบายเหตุผล
“เค้าไม่ได้หลอกฉันค่ะ ฉันเองที่ยกเลิกสัญญา”
“ทำไมครับ”
“ฉันอยากให้เค้ามาเดินแบบให้”
เคนลอยหน้าลอยตายิ้มร่า เจตน์มองหมั่นไส้
“คุยกันแล้วนี่คะว่าไม่ชอบให้มาเวลาทำงาน” เอมว่า
“ผมแค่เอา...” เจตน์ยื่นช่อดอกไม้ให้ “เอามาให้ ขอให้ทำงานราบรื่นทั้งวันนะครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
“ผมมาแค่นี้ละครับ สัญญาแล้วนะครับว่าจะไปทานข้าวกับผมทุกวัน เย็นนี้ผมมารับนะครับ”
เจตน์ยิ้มเยาะเคนอย่างถือไพ่เหนือกว่าแล้วเดินออกไป เคนมองเจตน์อย่างไม่กลัวเกรง
เนื้ออ่อน มองตามรถเจตน์ที่ขับแล่นออกไปอย่างโล่งใจ
“เหตุการณ์ปกติ”
“รู้ว่าคุณเชียร์คุณกอล์ฟเมื่อไหร่ คงไม่ปกติ” รอนปรารภ เชิงติงภรรยา
“ใครจะให้รู้ละคะ จะว่าไปคุณเจตน์นี่เป็นคนดีมากๆๆ เลยนะคะ ตามใจยัยเอมทุกอย่าง บอกว่ามาให้กำลังใจแล้วกลับก็กลับอย่างที่พูด”
“ดีมากๆๆๆ แต่ก็ยังแนะนำให้ยัยเอมรู้จักกับคุณกอล์ฟ ลึกๆ คุณก็รู้ใช่มั้ยว่าคนดีกับคนที่ใช่มันต่างกัน รู้ใช่มั้ยว่ายัยเอมไม่ได้มีใจให้คุณเจตน์” รอนใส่อีกดอก
“แม่คนแล้วนะคะไม่ใช่เด็กอนุบาล จะได้ดูไม่ออก แต่ที่ยังอยากให้ศึกษานิสัยใจคอกัน เพราะหวังว่าวันนึงยัยเอมจะเปลี่ยนใจมารักคุณเจตน์ได้”
เห็นช่างเสื้อเดินออกมา เนื้ออ่อนดีด๊า
“ช่างกลับแล้วแสดงว่าวัดตัวกันเสร็จแล้ว เพื่อสร้างความสนิทสนามระหว่างคุณกอล์ฟกับยัยเอม ไปชวนคุณกอล์ฟทานกลางวันดีกว่า”
ไม่นานต่อมา กอล์ฟตอบเนื้ออ่อนอย่างเกรงใจว่า
“ต้องถามคุณมิ้นครับ”
เนื้ออ่อนงง “ถามมิ้น”
“ช่วงนี้มิ้นให้คุณกอล์ฟทานอาหารคลีนอยู่น่ะค่ะ หุ่นเฟิร์มใส่เสื้อผ้ายัยเอมจะได้หล่อ”
เนื้ออ่อนร้อง “อ๋อ”
“ผมเป็นนายแบบอิสระไม่ต้องอยู่ในโอวาทของผู้จัดการ ผมอยู่ทานได้ครับ”
“มากับคุณกอล์ฟ ปล่อยให้คุณกอล์ฟกลับคนเดียวน่าเกลียดตาย กลับไปกับคุณกอล์ฟเถอะ” เนื้ออ่อนว่า
เอม มิ้น นาตาลี และกอล์ฟยิ้มขำเคน
“เดี๋ยวนะ เมื่อกี๊นายบอกว่าเป็นนายแบบ อย่าบอกนะว่าเดินงานนี้ด้วย”
“เอมจำเป็นค่ะคุณแม่”
“แต่เค้าเป็น...” เนื้ออ่อนค้างคำ มองหน้ากอล์ฟอย่างเกรงใจ
“ไม่มีปัญหาค่ะ พวกเราคิดทางออกเรื่องนี้ไว้แล้ว” นาตาลีบอก
เนื้ออ่อนหนักใจไม่หาย ส่วนเคนยิ้มแฉ่งอย่างน่าหมั่นไส้ให้ทุกคน
แดนกะป้องอยู่ที่มุมส่วนตัวในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง คุยถึงเคนอย่างทึ่งๆ
“มันทำให้คุณเอมมายุ่งกับมันก่อนได้จริงๆ ด้วย”
“ยุ่งด้วยพอว่า มาง้อให้ไปเป็นนายแบบให้ด้วยนี่ดิคู่ควรแล้วที่จะเรียกท่านว่ามหาเทพ”
“แผนเด็ดที่ต้องแลกมาด้วยราคา” แดนหยิบเช็คขึ้นมา “5แสน ถ้ามึงแค่อยากหลอกจีบผู้หญิงคนนึงจะทุ่มทุนสร้างขนาดนี้มั้ยวะ”
“แค่ 5 แสน เทียบกับหลายพันล้านที่พี่เคนมี ไม่เรียกว่าทุ่มทุนสร้างหรอก”
“ไอ้เคนมันรวยแต่ไม่เคยหว่านเงินกับเรื่องเล่นๆ กูชักสงสัยว่ามันชอบคุณเอมจริงรึเปล่าวะ” แดนตั้งข้อสังเกต
“ทั้งคุณพราว คุณช่า คุณเอม ชั่วโมงเริงร่าคนหล่อขอเลือกอย่างนี้มหาเทพคงยังไม่รักใครจริงหรอก คุณเอมแปะหน้าผากว่าพี่เคนเป็นผู้ชายขายตัว พี่เคนอาจจะหมั่นไส้หนักมากจนยอมลงทุนก็ได้”
แดนพยักหน้า คิดตาม
จังหวะนี้นายแบบหนุ่ม หลุยส์ ใส่เผือกถือไม้เท้าเดินกะเผลกๆ เข้ามา ไหว้สองหนุ่ม
“สวัสดีครับ”
“นั่งก่อนๆ” หลุยส์นั่งลง แดนยื่นเช็คให้ “ขอบใจที่ช่วยพี่”
“แค่แกล้งเจ็บขาแค่วันสองวันแต่ได้ค่าจ้างแพงกว่าค่าเดินแบบ งานง่ายเงินดีอย่างนี้ไม่รับได้ไงละครับ”
หลุยส์มองเช็คยิ้มพอใจ
ขณะที่เคนเดินเข้ามาในออฟฟิศ จู่ๆ นักข่าวที่นั่งรออยู่ก็วิ่งกรูเข้ามาหา
“คุณเคนใช่มั้ยครับ”
เคนงง “ครับ”
“รู้จักกับคุณชาช่านานรึยังครับ” นักข่าว1ยิงคถาม
เคนมองประเมินการมาถึงของนักข่าวก็เข้าใจทันที
“ซักพักครับ”
นักข่าว2ซักอีกว่า “รู้จักกันได้ยังไง เจอกันที่ไหนคะ”
“งานอะไรซักงาน จำไม่ได้ครับ” เคนบอก
นักข่าว 1 เปิดรูปที่เห็นเคนจากด้านหลัง รูปที่ป้องเป็นคนปล่อย ไปเทียบด้านหลังของเคน
นักข่าว2 ถามขึ้อีกว่า “ทรงผม ต้นคอ เหมือนกันเป๊ะ คุณคือผู้ชายที่อยู่ในรูปนี้ใช่มั้ยคะ”
“แหม เห็นแค่ตีนผมกับต้นคอก็รู้เลย ผมเองครับ” เคนยิ้มขำๆ
นักข่าว1 ซักว่า “ยอมรับว่าไปด้วยกัน ก็เท่ากับยอมรับแล้วใช่มั้ยครับว่าเป็นเจ้าชายของชาช่า”
“มีรูปผมกับชาช่าอย่างนี้ปฏิเสธไปพวกคุณคงไม่เชื่อ เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ เอาเป็นว่าผมบอกเลยดีกว่า ว่าเจ้าชายของชาช่าเป็นใคร”
นักข่าวตื่นเต้นมาก ถามเซ็งแซ่
“ใครคะ” / “ใครครับ”
ขณะที่ณรงค์กับเพ็ญออกจากห้องทำงาน เดินมาตามทางเดิน เจียดถือกระเป๋าเดินตามห่างๆ จู่ๆ มีนักข่าววิ่งกรูเข้ามาหาณรงค์ เจียดตกใจรีบวิ่งมาขวาง
“จะทำอะไรคุณท่าน หยุดๆ”
นักข่าวไม่ฟัง ยื่นไมค์ไปที่ณรงค์
นักข่าว1ยิงคำถามว่า “มีแหล่งข่าวยืนยันมาว่าคุณคือเจ้าชายของคุณชาช่าจริงมั้ยคะ”
ณรงค์ และ เพ็ญรู้ทันทีว่าฝีมือเคน
“แหล่งข่าว ชื่อเคนใช่มั้ย”
“ไม่สามารถเปิดเผยชื่อแหล่งข่าวได้ค่ะ” นักข่าว1ว่า
“ไม่บอกผมก็รู้ ในโลกนี้มีคนเดียวที่กล้าโบ้ยเรื่องบ้าๆ บอๆ ให้ผม บอกเลยนะครับว่าแหล่งข่าวคุณน่ะมั่ว คุณชาช่าเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้สินค้าของผม ไม่มีความสัมพันธ์พิเศษนอกเหนือจากนั้นเลย”
โดยไม่มีใครคาดคิด ณรงค์ดึงเพ็ญมากอด
“คนนี้ต่างหากครับ คนพิเศษของผม”
เพ็ญตกใจ ขยับออก ณรงค์กอดไว้แน่น นักข่าวมองอึ้งๆ
“เข้าใจชัดเจนแล้วผมขอตัวนะครับ” ณรงค์ยิ้มหวานให้น้องเมีย “ไปจ้ะที่รัก”
จากนั้นก็ประคองเพ็ญออกไป เจียดยิ้มเขินปนขำ
“เปลี่ยนวิกฤติให้เป็นโอกาส รู้เลยว่าคุณเคนกะล่อนเหมือนใคร”
ฟากพราวนั่งฟังทิพย์อ่านข่าวซุบซิบบันเทิงจากไอแพด
“นักข่าวแห่รุมสัมภาษณ์เจ้าสัวณรงค์ ปฏิเสธชัดไม่ได้เป็นเจ้าชายของชาช่า เจ้าของบริษัทอีเว้นก็ไม่ใช่ เจ้าสัวคนดังก็ปฏิเสธ อย่ากังวลไปค่ะนักข่าวตัวเล็กๆ อย่างพวกเราจะตามสืบมาให้คุณเอง”
พราวฟังแล้วหงุดหงิด “นักข่าวไปถึงตัวแล้วยังหลอกให้หลงทางไปหาคุณลุงได้ เก่งเหลือเกินนะคุณเคน ลองซักตั้งว่าคุณกับพราวใครจะเก่งกว่ากัน พราวจะทำให้คุณเลิกยุ่งกับนังชาช่าให้ได้”
เอม นั่งกินอาหารว่างเม้าท์มอยกันไปกับนาตาลี ส่วนมิ้นกินไปเล่นโทรศัพท์ไป
“หลุยส์มาไม่ได้ แล้วใครจะเป็นตัวดึงนักข่าว” นาตาลีปรารภ
“พูดอย่างกับว่าตัวเองโนเนม เห็นชื่อเธอ นักข่าวก็มาทั้งวงการแล้ว” เอมสัพยอก
นาตาลียิ้มขำ “ไม่ต้องพูดให้กำลังใจกันเกินจริงขนาดนั้นก็ได้ ฉันรู้ว่าดึงนักข่าวมาได้แค่ประมาณนึง ถ้าจะให้ปังทั้งแฟนคลับทั้งนักข่าวน่ะ ต้องหลุยส์คนเดียวเลย”
“ในเมื่อหลุยส์มาไม่ได้ก็ต้องทำใจ นักข่าวมาเท่าไหร่ก็เท่านั้น”
“แต่นี่เป็นงานเปิดตัวครั้งแรกของแบรนด์เธอ ฉันอยากให้นักข่าวมาให้มากที่สุดต้องสร้างประเด็น” นาตาลีกังวลใจไม่หายหันมาตัดพ้อมิ้น “นี่ มัวแต่เล่นโทรศัพท์ไม่สนใจเพื่อนเลยนะ”
“ใครว่าไม่สน ฉันคิดเรื่องสร้างประเด็นตั้งแต่รู้ข่าวหลุยแล้วย่ะ นี่ก็กำลังดูข่าวว่าอะไรที่จะเป็นประเด็นให้งานยัยเอมได้บ้าง แล้วก็เจอแล้วค่ะคู๊ณณณณ”
นาตาลีชอบใจ “เริด”
มิ้นยื่นมือถือให้เพื่อนดู
“เพจดังพูดถึงเจ้าของบริษัทอีเว้นท์ที่เข้าข่ายเป็นเจ้าชายของชาช่า ฉันมั่นใจว่าเค้าหมายถึงคุณเคน”
“ถ้าชาช่ามาเดินงานนี้ด้วย นักข่าวก็จะแห่ตามมาจับผิด” นาตาลีคิดตาม
“นางเอกอันดับหนึ่งของประเทศต่อให้มีเงินจ้าง เค้าก็ไม่มาเดินให้แบรนด์ที่ยังไม่ได้ถือกำเนิดอย่างแบรนด์ฉันหรอก” เอมว่า
“ฉันว่าฉันทำให้เค้ามาได้นะ” นาตาลียิ้มเจ้าเล่ห์
“จริงดิ” มิ้นตื่นเต้น
นาตาลีพยักหน้ายิ้มมีแผน
ค่ำนั้นชาช่าอุทานด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นดีใจ
“เดินแบบคู่กับคุณเคน”
นาตาลีพยักหน้า “อือฮึ”
ชาช่าตอบทันที “ตกลง”
แจ๊ดร้องเสียงหลง “เดี๋ยวๆๆ wait wait wait ค่ะขุ่นน้อง ยังไม่ได้เช็คคิวยังไม่ได้คุยค่าตัว ตกลงแล้วเหรอคะ”
“ค่าตัวช่าไม่ห่วง ก่อนมาติดต่อนาตาลีต้องรู้ราคาอยู่แล้ว ส่วนคิว ช่ารู้ว่าพี่แจ๊ดเคลียร์ได้”
“ถามกันก่อนดีกว่ามั้ย” แจ๊ดหยิบมือถือมาเปิดคิวงาน “เมื่อไหร่”
นาตาลีชี้บอก “ช่วงนี้”
“พระเอกละครไปเมืองนอกพอดี ว่างงงงงงค่ะ” แจ๊ดไล่ดูแล้วบอกกับนาตาลีว่า “เอาเป็นว่าชาช่ารับงานนี้”
“Thanks ค่ะ งานเพื่อนสนิทฉันเองฟิตหุ่นให้เต็มที่เลยนะ แล้วเจอกัน”
นาตาลีโบกมือให้ชาช่า และ แจ๊ด แล้วเดินออกไป
“เห็นช่าเดินเฉิดฉายกับคุณเคนบนแคทวอล์คท่ามกลางผู้คน นังพราวต้องมีความเจ็บใจ”
ชาช่ากะแจ๊ด หัวเราะให้กันอย่างสะใจ
ตกตอนค่ำ ณรงค์วิ่งถลาเข้ามาหาเงื้อขาจะเตะลูกชายจอมกะล่อน เคนรีบวิ่งไปหลบหลังเพ็ญ
“ผมทำเพื่อพ่อนะครับ”
“ปั่นหัวนักข่าวให้เบนเข็มมาที่ฉัน ทำเพื่อฉันตรงไหน”
“ผมตั้งใจให้พ่อได้กอดน้าเพ็ญ”
เพ็ญแปลกใจ “เคนกับพี่รงค์รู้กันเหรอ”
“พี่แก้ปัญหาไปตามสถานการณ์ ไม่ได้นัดแนะอะไรกับมันเลย”
“ผมก็แค่เดาออกว่าพ่อต้องแก้ปัญหาด้วยวิธีนี้” เคนยิ้มกริ่ม
“แต่ในข่าวไม่ได้ลงเรื่องน้าไม่เห็นรูปน้าด้วยซ้ำ เคนรู้ได้ยังไง” เคนหันไปทางเจียด “เจียด”
“ผมรายงานตอนไปรับนายที่รถครับ”
ชูศรีอยู่ด้วยบอกณรงค์ว่า “งานนี้คุณเคนทำถูกต้องดีงามแล้วล่ะค่ะ ถ้าคุณท่านลงโทษงานหน้าอดกอดคุณเพ็ญนะคะ”
“ถ้าทำให้น้าโดนพี่รงค์แต๊ะอั๋งอีก น้านี่แหละจะลงโทษเคน” เพ็ญงอน มองค้อนเคน
เคนกอดอ้อนเพ็ญ “โอ๋ๆ ครั้งเดียวพอครับ ผมจะไม่ให้คุณพ่อโดนตัวน้าเพ็ญอีกแล้ว ไม่งอนนะครับ”
“หายก็ได้ แต่ยังเหลืออีกเรื่อง ไม่เห็นบอกเลยว่าจะไปเป็นนายแบบให้หนูเอม”
“อ๋อ คุณนายเนื้ออ่อนส่งรูปให้น้าเพ็ญ...อยากเซอร์ไพร้ส์นี่ครับ ยังไงคุณเอมก็ต้องชวนน้าเพ็ญกับคุณพ่ออยู่แล้ว คุณน้าเนื้ออ่อนทำเสียแผนหมด”
“แกนั่นแหละอย่าทำให้เสีย ได้ทำงานใกล้ชิดหนูเอมก็ทำตัวดีๆ อย่าไปรุ่มร่ามให้คุณเนื้ออ่อนตำหนิคุณเพ็ญได้ เข้าใจมั้ย”
“คร้าบ ไม่กล้าคร้าบ ผมไม่ทำให้คุณน้าเสียชื่อคร้าบ”
เพ็ญมองเคนยิ้มขำระคนเอ็นดูในความกะล่อนของหลานชาย
ค่ำเดียวกันนั้น เจตน์มองลูกน้องที่ยืนหน้าเจื่อนจ๋อยอยู่ตรงหน้าอย่างไม่พอใจ
“ไม่มีข้อมูล”
“ครับ กูเกิ้ล เฟซบุ๊ค ทวิตเตอร์ ทุกสื่อ ไม่มีประวัติ ไม่มีรูปนายเคนเลยครับ”
“กลบงานเก่าเก่งซะด้วย...ไปได้แล้ว”
ลูกน้องเดินออกไป
“ไม่มีหลักฐานแล้วจะเปิดโปงให้คนรู้ได้ยังไงว่ามันเป็นพวกลวงโลก” เจตน์ให้ความคิด “ไม่มีก็สร้าง ถ้าโดนประจานต่อหน้าคนเยอะๆ ตอนเดินแบบ อยากรู้จริงๆว่าแกจะทำยังไง ไอ้เคน”
เจตน์ยิ้มชั่วออกมา
วันงานแฟชั่นโชว์เปิดร้านเสื้อมาถึง เอมิกาอยู่ที่ห้องจัดงานแต่เช้า ยืนมองเวทีอย่างปลื้มใจ
จู่ๆ มีชาย1 เดินถือกล่องของขวัญเข้ามาหา “คุณเอมิกาใช่มั้ยครับ”
“ค่ะ”
ชาย1ยื่นกล่องให้ “ของคุณครับ”
เอมรับกล่องมา มองฉงน “ใครให้มาส่งคะ”
“ลูกค้าบอกว่าจะบอกคุณเองครับ”
ชาย1 เดินกลับออกไปอย่างสุภาพ
เอมเปิดกล่องดู ออกเห็นอัลบั้มภาพน่ารักๆ เล่มหนึ่ง จึงหยิบออกมาเปิดดู แล้วต้องอึ้งไป
ในนั้นเป็นภาพถ่ายวันที่เอมวัดตัวนายแบบนางแบบ มีภาพเอมนั่งคุยกับมิ้น นาตาลี เอมมองนายแบบนางแบบตอนวัดตัวอย่างกระตือรือร้น
เอมเปิดมาอีกหน้า เป็นภาพช่างวัดตัวกอล์ฟ วัดตัวนาตาลี จบที่ภาพเธอวัดตัวเคน
เอมยิ้มชื่น เปิดหน้าต่อไปเรื่อยๆ เป็นภาพวันซ้อมบล็อกกิ้งเดินแบบ ภาพบรรยากาศการซ้อม ภาพเอมคุยกับชาช่า เอมมองนาตาลีซ้อมเดินกับกอล์ฟ เอมนั่งเหนื่อยหมดแรง เอมมองเคนเดินแบบด้วยสีหน้าหมั่นไส้
เอมมองแต่ละภาพอย่างประทับใจเปิดหน้าต่อไป เห็นรูปวันซ้อมบนแคทวอล์คเหมือนวันจริง จบที่ภาพหมู่ทุกคนนั่งรวมกันเฮฮาหน้าเวที เอมยิ้มชื่นสุขใจ พลิกหาชื่อคนส่ง จนมีเสียงคุ้นหูดังขึ้น
“หาชื่อคนส่งอยู่เหรอครับ”
เอมหันมามองฉงน เมื่อเห็นเคนยืนยิ้มแฉ่งอยู่
“นายเหรอ”
“ผมอยากเก็บความทรงจำบนเส้นทางความฝันของคุณไว้ให้ เลยแอบถ่ายไว้ตอนคุณทำงาน”
เอมรู้สึกทึ่ง มองเคนอย่างประทับใจ
“ชอบมั้ยครับ”
เอมชอบมากแต่ปากแข็ง “ก็โอเค๊”
เคนรู้ทัน “หน้าปลื้มมากแต่ปากบอกแค่โอเค ถ้าปากกับใจไม่ตรงกันวันหลังก็เก็บหน้าให้เนียนกว่านี้หน่อยนะครับจะได้ไม่ถูกจับได้”
เอมมองหมั่นไส้
“ดีใจนะครับที่คุณชอบ ถ้าอยากขอบคุณ ผมอยู่ที่ห้องแต่งตัวนะครับ”
เคนเดินออกไปอย่างมีความสุข
เอมมองเคนหมั่นไส มองสมุด ยิ้มมีความสุข ครุ่นคิด แล้วเดินตามเคนไป
เคนเดินถือช่อดอกไม้ที่เตรียมไว้มาตามทางเดิน พลางหยิบมือถือมากดส่งไลน์หาใครคนหนึ่ง
เอมเดินตามมามองเคนอย่างแปลกใจ เคนถือช่อดอกไม้เดินออกไปทางหนึ่ง เอมตามไปห่างๆ
เคนถือช่อดอกไม้เดินมามุมหนึ่ง โดยมีเอมแอบเดินตามมาห่างๆ จนมองไปเห็นชาช่ายืนโพสท่าเซ็กซี่รอเคนอยู่ก็เจ็บแปลบในใจอย่างบอกไม่ถูก
เคนยื่นช่อดอกไม้ให้ชาช่า
“นี่ไม่ใช่แค่ดอกไม้นะครับ แต่เป็นพลังทั้งหมดจากหัวใจของผม”
“ขอบคุณค่ะ พลังแค่นี้มันน้อยไปค่ะ ช่าอยากได้แบบ” ชาช่าออดอ้อนพร้อมกับยื่นหน้าไปหาเคน “พาวเวอร์ฟูล”
เคนจูบชาช่าอย่างดูดดื่ม
เอมมองตกใจรีบหันหลังกลับ มองอัลบั้มภาพในมือ
“ผู้ชายขายตัวอย่างนายก็ขยันสร้างความประทับใจให้ผู้หญิงทุกคนนั่นแหละ ได้จูบจากชาช่าไปแล้วคำขอบคุณของฉันคงไม่มีความหมาย”
เอมเดินออกไปอย่างเจ็บใจ หมั่นไส้เคน โดยไม่รู้ตัวว่า หลงรักพ่อลาไหลเข้าให้แล้ว
กอล์ฟเดินมาหยุดรออยู่มุมหนึ่งอย่างร้อนใจ สักครู่จึงเห็นมิ้นเดินมาหาอย่างรีบเร่ง
“มีเรื่องด่วนอะไรถึงโทร.ให้ฉันรีบมาหา”
กอล์ฟร้อนใจมาก “ผมตื่นเต้นมาก สมาธิ วิ่ง กระโดด ทำทุกอย่างแล้ว แต่ก็ยังไม่หายเลยอยากมาขอคำแนะนำจากคุณ”
มิ้นจับตรงหัวใจกอล์ฟ “ใจเต้นแรงเชียว”
กอล์ฟก้มมองมือตรงอก แล้วเงยมองหน้ามิ้น อบอุ่นใจ สุขใจเหลือแสน
มิ้นไม่รู้ว่ากอล์ฟรู้สึกพิเศษกับตน “ใจเย็นๆ หายใจลึกๆ ไม่ต้องลนลาน เพิ่งเวทีที่ 2 จัดการความตื่นเต้นไม่ได้ไม่ใช่เรื่องแปลก ทำตามฉัน” มิ้นหันไปทางหนึ่งตะโกนสุดเสียง “สตรอง”
เสียงนั้นปลุกกอล์ฟให้สะดุ้งตื่นจากภวังค์
“เอ้า งงๆ ทำตามสิ” มิ้นตะโกนอีก “สตรอง”
กอล์ฟตะโกนตาม “สตรอง”
มิ้นตะโกนนำให้กอล์ฟตะโกนตาม “ผมเป็นนายแบบที่หล่อที่สุด”
“ผมเป็นนายแบบที่หล่อที่สุด”
“ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ผมทำไม่ได้”
“ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ผมทำไม่ได้”
“ดีขึ้นมั้ย”
กอล์ฟพยักหน้า “เหมือนได้ปลอดปล่อยความอัดอั้นที่อยู่ข้างใน ตื่นเต้นน้อยลง”
มิ้นจับหัวใจกอล์ฟอีกที “หัวใจเต้นเบาลงกว่าเมื่อกี๊”
กอล์ฟมองมิ้น ยิ้มสุขใจ
“ดี ตะโกนไปจนกว่าอารมณ์จะปกติ ฉันจะไปหายัยเอมมีอะไรก็โทร.ละกัน”
“ครับ”
มิ้นเดินออกไป กอล์ฟมองตามยิ้มตาหยี
ฟากเอมเข้ามานั่งมองเวที จู่ๆ ภาพเคนจูบกับชาช่าก็แว่บเข้ามาในหัว เอมหงุดหงิดตัวเองมาก
“ทำไมติดตาอย่างนี้นะ ลืมซะ”
มิ้นเดินเข้ามามองเอมอย่างแปลกใจ
“นั่งพึมพำอะไรอยู่คนเดียวคะคู๊ณณณณณ”
“ดันไปเห็นนายเคนจูบกับชาช่าน่ะสิ”
มิ้นยิ่งแปลกใจ “เค้าคบกันก็จูบกันปกติป่ะ เธอจะหงุดหงิดทำไม”
“รู้แหละว่าคบกัน แต่ก็ไม่ควรทำอะไรในที่สาธารณะให้ประเจิดประเจ้อปะ”
“เค้าจูบกันต่อหน้าคนเยอะๆเลยเหรอ”
“มุมทางเดินตรงโน้น ฉันบังเอิญไปเห็นเข้าพอดี”
“เค้าก็ลับลวงพรางแล้วแต่เธอดันไปเห็นเอง จะไปว่าเค้าก็ไม่ถูก วันดีๆ อย่างนี้ ปล่อยให้ตัวเองหงุดหงิดจิตตกเพราะเรื่องไร้สาระเลย ยิ้มสวยๆ ไปทำตัวสวยๆ รอต้อนรับคนที่จะมาร่วมยินดีกับเธอดีกว่า”
เอมยิ้มได้ มองมิ้นเชิงขอบคุณเพื่อน
“ไป”
เอมจูงมือมิ้นออกไป
มิ้นนั้นลอบมองเอมอย่างจับสังเกต ด้วยเริ่มสงสัยว่าเพื่อนรักอาจชอบนายเคน
รถณรงค์ซึ่งเจียดเป็นคนขับวิ่งออกจากบ้านแล่นไปตามถนนในหมู่บ้าน แดน และ ป้อง นั่งซุ่มดูอยู่ในรถของแดน
“ออกมาแล้ว” ป้องบอก
“ถ้าสกัดไม่ได้ คนทั้งงานรู้แน่ว่าไอ้เคนเป็นลูกคุณพ่อ งานนี้เราพลาดไม่ได้” แดนว่า
“ผมกำชับพวกมันไว้แล้วว่าให้ทุ่มเทเต็มที่” ป้องรีบกดโทรศัพท์ส่งไลน์ “เหยื่อออกไปแล้ว เตรียมปฏิบัติการ”
แดนขับรถตามรถณรงค์ไป ยิ้มเจ้าเล่ห์มีแผน
อ่านต่อ ตอนที่ 10
#พ่อปลาไหล #thaich8 #โชคดีมีสุข #ฟิล์มยีน #ยีนฟิล์ม #ทีมพ่อปลาไหล #ทีมเอม #lakornonlinefan #ละครออนไลน์ #ลมหายใจคือละคร
