DIAMOND EYES ตา-สัมผัส-ผี ตอนที่ 6
ตอน “นางแบบ (ตอน 1)”
ณ มุมสวยมุมหนึ่งของช้อปปิ้งมอลล์
มีกองถ่ายภาพนิ่งกำลังถ่ายภาพ จีน่า ดาราสาวสวยเซ็กซี่เป็นพรีเซนเตอร์ โดยมี ก้อง ไฮโซหนุ่มเจ้าของช้อปปิ้งมอลล์ยืนควบคุมอยู่ใกล้ๆ
เอมิในชุดนักเรียนเดินคุยโทรศัพท์ อีกมือหนึ่งถือกระเป๋ากับถุงใส่ของ แถวนั้นมีที่นั่งพักพอดี เอมินั่งลง คุยโทรศัพท์ต่อ
“หนูแวะมาซื้อของทำรายงานกับเฌอแตม อีกเดี๋ยวก็กลับแล้วค่ะ...” เอมิพูดก่อนฟังปลายสาย แล้วพูดต่อ “ค่า ไม่เถลไถลหรอกน่า รับรองว่าถึงบ้านก่อนค่ำแน่นอนค่ะ...ค่ะ...สวัสดีค่ะ”
เอมิวางสาย หันไปเห็นกองถ่าย จึงมองดูอย่างสนใจ
ที่กองถ่าย... ช่างภาพพูดขึ้น
“เซ็ตนี้เสร็จแล้วครับ คุณจีน่าเปลี่ยนชุดถ่ายอีกเซ็ตนึง แล้วเดี๋ยวเซ็ตสุดท้ายจะถ่ายคู่กับคุณดานี่นะครับ”
“ค่ะ”
จีน่าเดินออกจากเซ็ต ก้องเอากาแฟเย็นให้จีน่าดื่ม
“เหนื่อยมั๊ยคะ”
“ไม่ค่ะ ถ่ายงานโปรโมตห้างให้คุณ ต้องเต็มที่อยู่แล้ว...นี่เหลืออีกสองเซ็ต เสร็จแล้วพาจีน่าไปกินข้าวด้วยนะ”
“แน่นอนอยู่แล้ว...งั้นเดี๋ยวผมไปดูงานที่ออฟฟิศก่อน แล้วเดี๋ยวเจอกันนะ”
จีน่ายิ้มรับ “ค่ะ”
ก้องพูดกับช่างภาพ “คุณบอย ผมฝากด้วยนะครับ”
“ไม่ต้องห่วงครับ” บอยรับปาก
ก้องเดินออกไป
เอมิมองดูนาฬิกา แล้วมองนั่งมองโน่นนี่รอเฌอแตม
บริเวณทางเดินห้องผ่าตัด หมอเนตรดาว หมอสตีฟ พยาบาลจุง เดินอย่างรีบเร่ง หมอก้อยกดโทรศัพท์หาเฌอแตมไปด้วย
“เฌอแตม อาติดเคสผ่าตัดฉุกเฉินน่ะจ้ะ ยังไม่รู้เลยว่าใช้เวลาเท่าไหร่”
เฌอแตมคุยโทรศัพท์ตอบ
“งั้นหนูไปรอที่บ้านเอมิแล้วกันนะคะ จะได้ทำรายงานกับเอมิด้วย ถึงบ้านเอมิแล้วหนูแชร์โลเคชั่นให้นะคะ”
“โอเคจ้ะ”
หมอก้อยเข้าห้องผ่าตัดไป
ในห้องน้ำ ช้อปปิ้งมอลล์
เฌอแตมวางสายจากหมอก้อย เธอยืนอยู่หน้ากระจก หยิบลิปกลอสมาทาปาก ได้ยินเสียงกดชักโครก เฌอแตมชะงัก เพราะเงาสะท้อนในกระจกเห็นว่าประตูห้องส้วมเปิดแง้มอยู่ทุกบาน บรรยากาศชักหลอน เฌอแตมรีบเก็บของ แล้วประตูห้องน้ำก็เปิดพลั๊วะ เฌอแตมสะดุ้งสุดตัว!
ดานี่ หรือ “ขวัญ” นางแบบเดินคุยโทรศัพท์เข้ามา
ขวัญหัวเราะคิกคักเข้ามา “ตื่นเต้นดีออก เดี๋ยวแว่ปไปหานะคะ”
ขวัญวางสาย เห็นเฌอแตมก็ยิ้มสวยให้
เฌอแตมตื่นเต้น จนลืมเรื่องหลอนไปเลย
“พี่ขวัญใช่ป่าวคะ”
“ใช่ค่ะ” ดานี่บอก
“หนูชอบพี่มากเลยค่ะ ตามไอจีพี่ด้วย ขอถ่ายรูปด้วยได้มั๊ยคะ”
“ได้ค่ะ ในนี้เลยเหรอคะ”
“ในนี้แหละค่ะ ไฟห้องน้ำนี่แหละ ถ่ายรูปสวย”
เฌอแตมแซลฟี่กับดานี่
มุมที่เอมินั่งอยู่ เห็นเฌอแตมเดินก้มหน้าอยู่กับโทรศัพท์มือถือ จึงถือของลุกขึ้น
“เข้าห้องน้ำนานจังอ่ะแก รีบไปเหอะ ไม่อยากกลับบ้านช้า ขี้เกียจฟังพ่อบ่น”
เฌอแตมร้องกรี๊ด เอมิตกใจ
“เป็นอะไร!”
“แป๊บนึง เจอโปเกม่อนตัวหายาก ขอจับแป๊บ”
เอมิทำหน้าเบื่อ
เฌอแตมยื่นโทรศัพท์ให้เอมีดู
“นี่ไง ตัวเด็ดเลยนะ”
“เออๆๆ ไปได้ยัง”
“เดี๋ยวดิ ขอโพสต์อวดก่อน”
“ติดโซเชี่ยลมาก ระวังตาบอดนะแก”
“ไม่กลัว มีอาเป็นหมอตา”
เฌอแตมลอยหน้าแหย่เอมิ เอมิดึงมือรีบเดินไป
เอมิกับเฌอแตมเดินผ่านบริเวณที่ถ่ายภาพนิ่งที่ย้ายมาอีกจุดหนึ่งในช้อปปิ้งมอลล์
“อุ๊ย พี่จีน่านี่นา”
“เค้าถ่ายโฆษณากันมั๊ง”
“เหรอ เมื่อกี้เราเจอพี่ขวัญในห้องน้ำด้วยล่ะ สงสัยมาถ่ายด้วยกัน สองคนนี้เค้าเป็นคู่ซี้กัน”
“เหรอ..แกนี่รู้เรื่องดาราเยอะเนอะ” เอมิบอก
“เค้าก็รู้กันทั้งนั้นแหละ แกอยู่เมืองไทยไปเรื่อยๆ เดี๋ยวแกก็รู้เอง มาแก มาถ่ายรูปกัน”
เฌอแตมดึงเอมีถ่ายเซลฟี่หน้ากองถ่าย มีจีน่าเป็นฉากหลัง
เย็นต่อเนื่อง ในห้องทำงานของก้อง
เขายืนมองออกไปนอกหน้าต่าง มีมือเข้ามาสวมกอดจากทางด้านหลัง ก้องหันไป เป็นดานี่ที่กอดเขา
“เข้ามามีใครเห็นรึป่าว” ก้องถาม
“นี่มันเวลาเลิกงานแล้ว เค้ากลับกันไปหมดแล้วล่ะค่ะ”
“ผมไม่อยากให้มีเรื่องยุ่งยาก”
ดานี่ยิ้มหวาน
“มันยากตั้งแต่ที่เรายุ่งกันแล้วล่ะค่ะ” ดานี่ไล้นิ้วไปตามแนวกรามของก้อง “มีเวลาไม่มาก” ดานี่ลากนิ้วมาจบที่ริมฝีปากก้อง “เรามาทำเรื่องยุ่งๆที่เราชอบกันเถอะค่ะ”
ก้องยิ้มแล้วก้มลงจูบดานี่ที่ยื่นหน้าให้อย่างเชิญชวน
เย็นต่อเนื่อง ร.ต.อ.เพชร ภูมิไท โทรศัพท์เข้าหาลูกสาว
เอมิกับเฌอแตมนั่งทำรายงานอยู่ที่บริเวณที่นั่งพักผ่อนของช้อปปิ้งมอลล์
“ค่ะ… อยู่ได้ค่ะ แล้วจะกลับกี่โมงล่ะคะ…ค่ะ…สวัสดีค่ะ” หลังวางสาย เอมิหันไปพูดกับเฌอแตม “พ่อกลับดึกน่ะ ติดคดีอยู่ อาแกจะมารับกี่โมงอ่ะ”
“ไม่รู้ดิ มาช้าก็ดี ชั้นจะได้อยู่จนห้างปิดเลยไง…โอ๊ย เมื่อย ขอพักสายตาแป๊บนะ
เฌอแตมวางปากกา หยิบโทรศัพท์มาเล่น
“เนี่ยนะการพักสายตาของแก”
“ชั้นหาข้อมูลรายงานหรอกจ้ะ”
“เชื่อตายล่ะ”
เฌอแตมหัวเราะ แล้วก็ทำตาโตเพราะเจอข่าวกอสซิป
“แกดูนี่ดิ” พลางยื่นโทรศัพท์ให้เอมิดู - - ‘ภาพหลุดไฮโซก้องหวานใจจีน่า ซุ่มสวีทกับขวัญเพื่อนซี้ของแฟนสาว ดูท่าจะมีซัมธิงซีเคร็ทเผ็ดพริกสิบเม็ด สาวจีน่าจะว่ายังไงจ๊ะ’
ณ ห้องแต่งตัว ในช้อปปิ้งมอลล์
ช่างกำลังทำผมจีน่า ขณะที่จีน่าอ่านข่าวกอสซิปในโทรศัพท์มือถือหน้าเครียด หันไปมองดานี่ที่นั่งให้ช่างเติมหน้าอยู่ข้างๆ
“อีขวัญ”
“ว่าไง”
“แกเห็นข่าวนี่ยัง” จีน่ายื่นโทรศัพท์ให้
ดานี่รับโทรศัพท์มา “ข่าวเมาท์ใครอีกล่ะ”
“เมาท์แก…”
ดานี่ดูข่าวแล้วหน้าเสีย
“…กับผัวชั้น” จีน่าสีหน้าเอาเรื่องลุกไปหาดานี่ ถามเสียงแข็ง “มันคืออะไร!”
ช่างหน้าช่างผมถอยหนี บรรยากาศเริ่มมาคุ
“เฮ้ย เดี๋ยวดิ” ดานี่ว่า
“เดี๋ยวอะไร ถ้าแกไม่มีเหตุผลดีๆที่จะอธิบายภาพนี้ เป็นเรื่องแน่”
“ก็..แค่..บังเอิญเจอกัน กินข้าวกัน ไปส่งกัน..แบบเพื่อนน่ะ”
“เพื่อนเค้าทำกันอย่างนี้เหรอ! เพื่อนมันต้องตัวชิดกันขนาดนี้เหรอ แล้วแกทำกับเพื่อนอย่างฉันแบบนี้เหรอ!”
“อีจีน่า แกจะมาคาดคั้นกับชั้นฝ่ายเดียวได้ไง ไปถามผัวแกมั่งสิ”
“ชั้นถามแน่ ว่าเอากับแกมากี่ครั้งแล้ว”
“อีจีน่า!”
“ทำไม!”
“เออ! ผัวแกมันเจ้าชู้ ใครๆก็รู้ เอามากี่คนแล้วก็ไม่รู้”
“แต่มันต้องไม่ใช่แก ที่เป็นเพื่อนรักของชั้น!”
ดานี่อึ้ง
“แกจะแรดกับใครก็ได้ ทำไมต้องเป็นก้อง!”
“ถ้าผัวแกไม่เริ่ม ชั้นก็ไม่ต่อหรอก”
จีน่าตบหน้าดานี่
“ไปล่ามโซ่ผัวแกให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาห้ามคนอื่น!”
ดานี่ยื้อยุดกับจีน่า ฝ่ายจีน่าคว้ากระปุกแป้งฝุ่นแต่งหน้าที่เปิดฝาอยู่ตบเข้าเบ้าตา ดานี่ร้องกรี๊ด
จังหวะนั้นก้องเปิดประตูเข้ามาพร้อมทนายจักร
“หยุด!” ก้องคว้าตัวจีน่า “หยุด! จีน่า!” เขาดึงจีน่าแยกออกจากดานี่
“พาขวัญไปหาหมอ!”
ทีมงานในห้องประคองดานี่ออกไป
“ผมขอให้ทุกคนห้ามปล่อยคลิปและพูดเรื่องนี้ ทนายของผมจะมีค่าตอบแทนให้” ก้องบอกกับทนายจักร “คุณจักร จัดการให้ด้วย”
“ครับ”
ก้องพาจีน่าออกจากห้องไป
ก้องพาจีน่าเข้ามาในห้องทำงาน จีน่าสะบัดตัวออกจากมือก้อง เดินไปสงบสติอารมณ์ที่หน้าต่าง น้ำตาไหล ก้องเห็นว่าจีน่าสงบลงจึงเดินเข้ามากอด จีน่าสะบัดตัวออก
“ถึงว่าดิ ว่าทำไมคอนเซ็ปต์งานนี้ถึงเป็นเพื่อนรักนักช้อป คุณจ่ายค่าตัวมันด้วยอะไรอ่ะ ก้อง”“ไม่ใช่อย่างงั้น”
“แล้วมันยังไง ครั้งนี้มันแรงเกินไปแล้วนะ”
ก้องถอนใจ “ผมขอโทษ”
“ชั้นจะต้องฟังคำขอโทษของคุณอีกกี่ครั้งมันถึงจะหมด”
“มันแค่..ครั้งเดียวเองอ่ะ บังเอิญเราเจอกันที่ห้างนี่ แล้วผมไปส่งเค้า แล้วก็…เผลอไปนิดนึงอ่ะ”
“ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“สองเดือนที่แล้ว แล้วไม่มีอีกเลย จริงๆ ผมสาบาน”
“ชั้นควรจะเชื่อใช่มะ”
“จีน่า สุดท้ายแล้วจริงๆ ผมสัญญา ผมจะไม่ทำอีก ผมรักคุณคนเดียวนะ”
จีน่ามองก้อง แล้วเมินเดินออกจากห้องไป ก้องเซ็ง
ภายในร้านอาหาร ในช้อปปิ้งมอลล์ ตอนกลางคืน
ผู้กองเพชรเดินเข้ามา แปลกใจที่เห็นเฌอแตม
เฌอแตมสวัสดีเพชร
“เอมิ” ผู้กองเรียกลูกสาว
“เฌอแตมมาทำรายงานกับหนูค่ะ คุณกินอะไรมารึยัง”
“ไม่อ่ะ”
“ลุงเป็นอะไรรึเปล่า ดูหน้าซีดๆ”
“ปวดไมเกรน”
“ทำงานเยอะอีกล่ะสิ”
เสียงโทรศัพท์มือถือเฌอแตมดัง
“ฮัลโหล น้าก้อย อยู่กับเอมิ ลุงเพชร กำลังจะกลับแล้ว เจอกันค่ะ”
เฌอแตมวางสาย
“น้าก้อยมีคนไข้ด่วน บอกให้เราไปหาที่โรงพยาบาล แต่ลุงเพชรก็ต้องไปด้วยนะคะ”
“ชอบไม่ใช่หรอ” เอมิบอก
หมอก้อยปิดผ้าปิดตาให้ดานี่ข้างที่โดนแป้ง มีพยาบาลจุงคอยช่วย
“ไม่ต้องกังวลนะคะ หมอทำความสะอาดและใส่ยาให้แล้ว วันนี้ก็กลับไปพักตา แล้วกินยากับหยอดตาตามที่เภสัชแนะนำ”
“ขอบคุณค่ะ”
“ไปทำอะไรมาคะ แป้งถึงเข้าตามากขนาดนี้”
“เอ่อ...”
“อย่าหาว่าหมอละลาบละล้วงเลยนะคะ ที่ถามเพราะจะได้แน่ใจว่าหมอไม่ได้พลาดอะไรไป”
“เอ่อ..คือ..ขวัญสะดุดพื้น แล้วไปชนกับช่างแต่งหน้าที่กำลังถือแป้งเติมหน้าให้เพื่อนน่ะค่ะ ไม่ได้มีอย่างอื่น”
“งั้นก็ไม่มีอะไรน่าห่วง ช่วงนี้ก็พักตาข้างนี้ซักสองสามวันนะคะ”
ดานี่ยิ้ม “ค่ะ”
พยาบาลจุงบอก“คุณขวัญคะ ขอถ่ายรูปด้วยได้มั๊ยคะ”
หมอก้อยทำหน้าดุพยาบาลจุง
“ได้ค่ะ แต่ห้ามโพสท์เฟซบุ๊กนะคะ ขวัญไม่สวย”
พยาบาลจุงดีใจ “ ค่ะคุณหมอถ่ายให้หน่อยนะคะ”
พยาบาลจุงยื่นโทรศัพท์ให้หมอก้อย
ณ ลานจอดรถ ในมุมลับตาคนของโรงพยาบาล เวลากลางคืน
ดานี่เดินมากับคุ้กกี้-ผู้จัดการส่วนตัวหญิงข้ามเพศ
“เจ้อ่ะ ไม่มาดูแลหนู ดูดิ เกือบเสียโฉมเลยเนี่ย”
“โอ๊ย ชั้นดูแลแกคนเดียวไม่พอกินหรอก นี่ก็รีบมาที่สุดแล้วเนี่ย ต้องแวะไปเอารถแกที่ห้างอีกนะ”
“อีจีน่านี่ก็เฮี้ยนอะไรขึ้นมาไม่รู้ ผัวแอบไปกินตับไหนต่อไหนไม่เคยเห็นโกรธขนาดนี้”
“เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดอย่างนี้ เป็นเจ้เจ้ก็ตบค่ะ จะแรดก็เลือกหน่อย ของๆเพื่อนนี่ไม่ควรนะคะ”
“ไม่เข้าข้างแล้วยังมาด่าอีก จอดรถไหนเนี่ย เดินนานมันกระเทือนตานะ”
“ทำเรื่องขนาดนี้ ชั้นก็ต้องจอดไกลผู้ไกลคนหน่อยสิ เกิดเจอปาปารัซซี่ดักซุ่มถ่ายรูป เจ้ล่ะขี้เกียจหลบนักข่าว”
“คุณก้องเค้าจ่ายค่าปิดปากอีพวกที่อยู่ในห้องนั้นหมดแล้วล่ะน่า”
“ค่า คนรวย เอะอะเอาเงินฟาด ถ้าเงินเหลือนักเอามาฟาดก้นเจ้ซักกระสอบนะ...โน่น รถอยู่โน่น”
ทั้งสองคนเดินมาใกล้รถแล้วก็ต้องตาค้าง ดานี่ร้องกรี๊ด
รถของดานี่ถูกเขียนด้วยข้อความสีแดง บนหลังคาและกระโปรงรถ ที่กระจกรถมีตัวหนังสือถูกเขียนเป็นคำว่า ‘กะหรี่’
ใครบางคนถ่ายรูปจากมุมไกลๆ
ที่โรงพยาบาล เวลากลางคืน จักษุแพทย์ เนตรดาว พิทักษ์วงศ์ เดินออกมาเจอ เอมิ และเฌอแตม
“ขอโทษทีนะจ๊ะ อาเพิ่งเสร็จงานน่ะ มาซะดึกเลย”
“ไม่เป็นไรค่ะ เฌอแตมได้อยู่เป็นเพื่อนหนูด้วย”
“อ้าว แล้ว..คุณพ่อล่ะ”
ฝ่ายผู้กองเพชรเดินออกมาจากห้องตรวจเจอหมอก้อย เอมิ เฌอแตม
“หมอว่ายังไงบ้างค่ะ” เอมิถาม
“ใช้สายตามากเกินไป ให้ไปตรวจความดันลูกตากับจักษุ”
“งั้นเชิญไปกับหมอเลยค่ะ”
ผู้กองเพชรเดินตามหมอก้อยอย่างว่าง่าย
เฌอแตมบอก “ฉันว่าสองคนนี้ต้องหลบไปสวีทกันแน่ๆ”
“รู้อีก”
“ก็น้าฉันแอบขยิบตาให้ลุงเพชร ฉันเห็น”
“มโนอีกแล้ว”
หมอก้อยดูผลการตรวจแล้วเงยหน้าพูดกับเพชร
“ความดันตาก็ปกตินี่ค่ะ”
“ช่วงนี้ผมอดนอนบ่อย”
“มีอะไรไม่สบายใจรึเปล่า”
“ก็เครียดเรื่องงานครับ”
“ฉันสั่งยาแก้เครียดให้เอาม่ะ”
“ได้มาเห็นหน้าหมอบ่อยๆก็คงหายเครียด”
หมอก้อยยิ้มๆมองเพชร
“นี่คุณกินข้าวเย็นรึยัง”
“จะชวนผมไปกินข้าวเหรอ โอเค”
กลางคืนต่อเนื่อง ทุกคนนั่งอยู่ในร้านอาหาร
หมอก้อยตักอาหารให้ผู้กองเพชร
“ลองดูนี่ค่ะร้านนี้อร่อยน่ะ”
“ขอบคุณครับ”
เพชรตักอาหารเข้าปาก รู้สึกอร่อย
“เป็นไง”
“อร่อย”
ผู้กองเพชรยิ้มให้หมอก้อย
เอมิกับเฌอแตมชำเลืองมองทั้งคู่เหมือนจะจับผิด
เอมิแกล้งตักอาหารให้เฌอแตม
“ลองชิมนี่สิแก”
เฌอแตมตักกินแล้วทำหน้าอร่อยเว่อร์หันไปมองเพชร
“หวานเว่อร์”
หมอก้อยรู้สึกเขินที่ถูกหลานแซว
เพชรหันไปมองเอมิที่ทำหน้านิ่ง แกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้
วันต่อมา ... ณ ห้างชอปปิ้งมอลล์
จีน่ากำลังถ่ายเทสต์โฆษณาสินค้าในห้างสรรพสินค้า เจ-ผู้จัดการส่วนตัวและเป็นน้องชายของจีน่ายืนดูอยู่ จีน่าเห็นดานี่ที่ยังปิดตาข้างที่เจ็บอยู่ กับคุ้กกี้เดินเข้ามาก็สงสัย จึงถามทีมงาน
“ขวัญมาทำไมคะ”
“เอ่อ ลูกค้าต้องการเลือกนางแบบอีกค่ะ”
“คืออะไรคะ นี่จีน่ายังไม่ได้งานนี้เหรอคะ”
“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ คือว่า...”
เจเข้ามาไกล่เกลี่ย “ผมว่าคงมีการเข้าใจผิดอะไรกันนิดหน่อยนะครับ”
ดานี่เดินเข้ามา แล้วยื่นโทรศัพท์มือถือให้จีน่า ถาม
“ฝีมือแกใช่มั๊ย”
จีน่าปฏิเสธเสียงแข็ง
“ชั้นไม่ได้ทำ!”
“ถ้าแกไม่ได้ทำแล้วใครจะทำ”
“แล้วแกแร่ดไปนอนกับผัวใครมามั่งล่ะ”
“อีจีน่า!”
คุ้กกี้โวย “โอ๊ย! หยุด!จะทะเลาะกันให้คนรู้กันทั้งประเทศรึไง”
“พี่ขวัญ ใจเย็นๆก่อนนะ วันนั้นผมไปรับพี่จีน่าแล้วอยู่ด้วยกันตลอด พี่จีน่าไม่ได้ทำแน่” เจว่า
“ชั้นไปลงบันทึกประจำวันไว้แล้ว ใครทำผิดก็ระวังตัวไว้แล้วกัน”
ดานี่กับคุ้กกี้เดินออกไป แล้วหันกลับมา
“อ้อ...ถ้าชั้นได้งานนี้ ก็อย่าว่ากันล่ะ”
จีน่าโกรธ เจกันไว้
ผู้กองเพชรเดินเข้ามาในห้องของเอมิ เสียงโทรศัพท์เอมิดัง เพชรมองหาต้นเสียง ก่อนหยิบมาดู เห็นเป็นชื่อหมอก้อยโทรเข้ามา กดรับสาย
“ฮัลโหล”
หมอก้อยโทรศัพท์อยู่ที่โรงพยาบาล นิ่งไปเมื่อได้ยินเสียงเพชร
ผู้กองเพชรจงใจแกล้ง
“ฮัลโหล ... โทรผิดรึปล่าวครับ”
“ปล่าว ชั้นจะโทร.มาถามเอมิว่าคุณไปหาหมอรึยัง”
“อ่าว คุณหมอเองเหรอ เป็นห่วงผมเหรอครับ”
“ปล่าว ถามตามจรรยาบรรณแพทย์”
เพชรแกล้ง
“ผมยังไม่ค่อยมีแรงเลยอ่ะ ไปหาหมอไม่ไหว หมอมาดูอาการที่บ้านได้มั๊ย”
“ไม่ว่าง แล้วชั้นก็เป็นจักษุแพทย์ ไม่ใช่อายุรแพทย์”
“ก็เค้าว่ากันว่าดวงตาเป็นหน้าต่างของดวงใจ มาดูตาก็จะได้รู้ว่าหัวใจเต้นเป็นปกติดีรึปล่าว”
หมอก้อยมองบน
“ถ้าพูดได้ขนาดนี้คงไม่ต้องพึ่งหมอแล้วล่ะค่ะ ฉันมีคนไข้รออยู่ แค่นี้นะคะ”
หมอก้อยวางสายไป ผู้กองเพชรยิ้มขำ
ภายในห้างสรรพสินค้า
เจ ผู้จัดการส่วนตัวของจีน่ากำลังคุยโทรศัพท์
“ครับ…ผมเข้าใจ…ไม่เป็นไรครับ โอกาสหน้าคงได้ร่วมงานกัน…ครับ สวัสดีครับ”
เจวางสาย หันมาหาจีน่า
“เอเจนซี่โทร.มาบอกว่าลูกค้าเลือกพี่ขวัญคนเดียว”
“อะไรนะ! ทำไมเร็วอย่างนี้ล่ะ อีขวัญกับอีคุ้กกี้มันต้องเล่นตุกติกแน่”
“คิดอะไรขนาดนั้น ลูกค้าชอบลุคพี่ขวัญ มันก็จบ”
“แต่อีขวัญมันมีข่าวไม่ดีอยู่”
“เค้าอาจไม่สนใจข่าว หรือเค้าอาจคิดว่ามีข่าวยิ่งมีกระแสก็ได้”
“เจเข้าข้างขวัญมากกว่าพี่สาวตัวเองเหรอ!”
“แล้วที่เธอไปตบเค้า กับสาดสีรถเค้าล่ะ!”
“ก็มันจะแย่งผัวชั้น!”
“พี่ใจเย็น กลับไปทำงานก่อนนะครับ”
ที่คอนโดดานี่ตอนกลางคืนต่อเนื่องมา
ดานี่ส่องกระจก เอาผ้าปิดตาออก กระพริบตาปริบๆ เช็คว่าตาหายดีแล้ว
เสียงเคาะประตูห้องดัง ขวัญเดินไปมองผ่านช่องตาแมว เห็นจีน่ายืนรออยู่ ดานี่เปิดประตู
“จะมาด่าอะไรอีกล่ะ”
จีน่าผลักดานี่เข้าห้องจนเธอร้องโอ๊ย!
“ใจคอแกจะแย่งชั้นทุกอย่างเลยใช่มั๊ย”
“ชั้นแย่งอะไรแก ก็แข่งกันแฟร์ๆ แพ้ก็ยอมรับแล้วใช้ชีวิตต่อไป มัวแต่มาขี้แพ้ชวนตี มันไร้สาระ”
“ชั้นยอมรับแน่ถ้าแกแฟร์จริง มีคนบอกชั้นว่าแกแอบไปทำเทสต์พิเศษกับลูกค้าแบบตัวต่อตัว”
“ใครบอกแก!”
“อ่าว เรื่องจริงเหรอ นึกแล้ว ว่าคนอย่างแกทำได้”
“อีจีน่า!”
“ชั้นพาแกเข้าวงการ ชั้นรู้จักแกดี อีโง่!”
ดานี่โกรธที่จีน่าด่า พุ่งเข้าตบจีน่า…สองคนสู้กัน…จีน่าผลักดานี่กระเด็นไปชนโต๊ะ แล้วพุ่งเข้าหา มือดานี่ขว้ามีดปอกผลไม้ได้ หยิบมีดขึ้นเงื้อจะแทง จีน่าตกใจ!
เช้าวันใหม่ บนโต๊ะอาหาร เอมิวางถ้วยซุปหัวหอมให้พ่อ
“แม่ชอบทำให้หนูกินเวลาไม่สบาย”
ผู้กองเพชรตักชิม “ซุปหัวหอมเหรอ”
“ค่ะ ไม่รู้อร่อยป่าว แต่ดีนะ”
โทรศัพท์เอมิดัง เธอกดรับ
“ฮัลโหล เฌอแตม…อะไรนะ!”
เอมิวิ่งไปที่ห้องนั่งเล่นเปิดทีวี เป็นข่าวรายงานสด ขวัญถูกฆ่าตาย!
เสียงรายงานข่าว “จากสภาพที่เกิดเหตุ คาดว่ามีการต่อสู้เกิดขึ้น เพราะมีข้าวของตกหล่นเสียหาย ผู้จัดการส่วนตัวของดาราสาวให้การกับเจ้าหน้าที่ว่า….”
ผู้กองเพชรเดินตามมาดู
“ดาราตายเหรอ เพิ่งมาอยู่เมืองไทยไม่นาน นี่รู้จักดาราไทยแล้วเหรอ”
“หนูกับเฌอแตมเพิ่งเจอเขาถ่ายโฆษณาที่ห้างเมื่อวันก่อนค่ะ”
เสียงรายงานข่าวต่อไป“…นัดกันไว้ว่าจะมารับไปถ่ายโฆษณา แต่เมื่อมาถึงก็พบว่าขวัญเป็นศพไปซะแล้ว… เจ้าหน้าที่จะเร่งตรวจสอบหลักฐานเพื่อหาตัวคนร้ายให้ได้โดยเร็ว…”
ภาพข่าวถ่ายมาถึงภาพศพของดานี่ซึ่งถูกเซ็นเซอร์ แต่เพชรกลับเห็นเธอผุดลุกขึ้นจ้องมองเขาเขม็ง!
ผู้กองเพชรตกใจร้องเฮ้ย! เสียงดัง
“เป็นอะไรคะ”
เพชรมองภาพในทีวี เป็นภาพข่าวปกติ
“เอ่อ...ไม่มีอะไร”
“ไปหาหมอมั๊ย”
“ชั้นมีที่ที่ต้องไปแล้ว”
ภายในห้องของดานี่ ในคอนโดฯ
เพชรดูศพขวัญ ที่นอนตายตาไม่หลับ มีมีดปอกผลไม้ปักที่ท้อง เลือดออกไม่มากนัก
เพชรใส่ถุงมือ หยิบรูปที่ถูกกำแน่นอยู่ในมือขวัญออกมาคลี่ดู เป็นรูปขวัญถ่ายคู่กับจีน่า เขาเก็บรูปใส่ในถุงพลาสติกเก็บหลักฐาน
มุมหนึ่ง หมวดสารินกำลังสอบปากคำแม่บ้านของคอนโดฯกับคุ้กกี้ที่พูดไปร้องไห้ไป
“ชั้นก็ถูพื้นทางเดินหน้าห้องตามปกติทุกเช้า แล้วคุณคุ้กกี้ก็มาเรียกให้มาไขประตูห้องคุณขวัญค่ะ”
“ชั้นเคาะประตูเรียกตั้งนาน ขวัญก็ไม่เปิด โทร.เข้าไปก็ไม่รับสาย ชั้นเลยให้แม่บ้านมาเปิดให้…ไม่คิดเลยว่าจะ…” คุ้กกี้ร้องไห้
พนักงาน DEI คนหนึ่งถ่ายภาพศพขวัญ และที่เกิดเหตุ เจอพิซซ่าที่ถูกเหยียบเละ และรอยรองเท้าเดินไปถึงหน้าประตู แต่รอยที่หน้าประตูถูกเหยียบทับจะเละหมด
ตำรวจเดินมาพูดกับผู้กองเพชร
“เราจะเคลื่อนย้ายศพไปนิติเวชแล้วนะครับ”
“ครับ ผมจะส่งคนไปตรวจหาลายนิ้วมือคนร้ายที่มีดบนตัวผู้ตายด้วยนะครับ”
“ครับ”
เจ้าหน้าที่ห่อศพดานี่แล้วยกออกไป
DEI คนหนึ่งตรวจภาพกล้องวงจรปิด
เห็นภาพจีน่าเคาะประตูห้องขวัญ ขวัญเปิดประตูออกมาพูดด้วย แล้วจีน่าผลักขวัญเข้าไป ซักพัก เจเข้าไปในห้องขวัญ แล้วออกมาจากห้องพร้อมจีน่า ภาพฟอร์เวิร์ดเร็วไปเรื่อยๆ แล้วก็กลายเป็นจอสีดำ
“ภาพตัดไปแค่นี้แหละครับ ไม่รู้ใครมาขโมยสายพาวเวอร์คอมพ์ไป” รปภ.บอก
“แล้วลุงไปไหนล่ะครับถึงไม่รู้”
“พอดีแม่บ้านมาตามไปดูท่อประปาน่ะครับ มันแตก ผมก็วุ่นซ่อมอยู่ตั้งนาน กลับมาก็หายไปแล้วอ่ะครับ ดีนะขโมยมันเอาไปแต่สาย ถ้าเอาเครื่องคอมพ์ไปด้วย ผมตายแน่เลย”
“งั้นผมขอตรวจลายนิ้วมือที่คอมพ์นี่ แล้วขอเอาฮาร์ดดิสท์ไปตรวจดูด้วยนะครับ”
“ครับๆ”
ภายในห้องประชุมของสำนักงาน DEI
ผู้กองเพชรดูเทปกล้องวงจรปิด มีหมวดสารินกับหมู่จักรอยู่ด้วย เป็นภาพจากกล้องหน้าคอนโด เห็นเป็นพนักงานส่งอาหารติดต่อกับรปภ.แล้วเดินเข้าคอนโดไป
สารินบอก
“นี่เป็นภาพจากกล้องหน้าคอนโดครับ คนสุดท้ายที่เข้าไปในคอนโด ก่อนที่ภาพคอมพ์จะหยุดบันทึกภาพคือพนักงานส่งอาหาร รปภ.บอกว่ามาส่งห้องคุณขวัญ”
“ดึกขนาดนั้นยังสั่งอาหารอีกเหรอ”
“ครับ รปภ.บอกว่าคุณขวัญสั่งแบบนี้บ่อยๆ เธอมีเพื่อนมาหาบ่อยน่ะครับ แต่คราวนี้แปลกตรงที่อยู่คนเดียวก็สั่ง”
“แสดงว่าคุณขวัญตายหลังจากจีน่ากับเจออกไปแล้ว...คนร้ายคือคนส่งอาหารเหรอ รปภ.จำหน้าได้รึปล่าว”
“เขาใส่มาสก์ปิดปากปิดจมูก ไอเหมือนคนป่วย รปภ.จำหน้าไม่ได้ บอกได้แค่เป็นผู้ชายรูปร่างสูง กว่าที่รปภ.จะกลับมาจากซ่อมท่อประปา ก็ไม่รู้แล้วว่าเขากลับออกไปตอนไหน แล้วขวัญก็ไม่ได้ออกจากห้องอีกเลยตั้งแต่จีน่ามาหา”
“ลายนิ้วมือที่คอมพิวเตอร์ล่ะ”
“มีแต่ของรปภ.ครับ”
“แล้วที่มีดล่ะ”
“เจอแต่รอยนิ้วมือบางส่วนของผู้ตายครับ”
“เจอโทรศัพท์ของดานี่มั๊ย”
“เจอครับ เมื่อวานทั้งวัน ไม่มีการโทร.สั่งอาหาร เบอร์ที่ติดต่อส่วนใหญ่เป็นเบอร์ผู้จัดการส่วนตัว แล้วก็เบอร์ก้องแฟนของจีน่าที่กำลังมีข่าว”
เพชรหยิบถุงใส่รูปที่เขาเอามาจากมือของขวัญขึ้นมาดู
จีน่านั่งตรงข้ามกับผู้กองเพชร ในห้องสอบสวน เธอใส่แว่นดำ
“ถอดแว่นด้วยครับ”
จีน่าถอดแว่น ดวงตาเธอช้ำผ่านการร้องไห้
“คืนที่คุณขวัญตาย คุณไปพบเธอ”
“ใช่ค่ะ ชั้นไปคุยกับขวัญเรื่องงาน”
“เราทราบมาว่า ช่วงนี้คุณมีปัญหากับเธอทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว”
“ใช่ค่ะ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าชั้นจะอยากให้ขวัญตาย แม้ว่าจะเคยคิด”
“คุณคุยอะไรกับเธอ”
“ก็เรื่องงาน ชั้นอยากรู้ว่าขวัญทำยังไงถึงได้งานที่ควรจะเป็นของชั้น”
“แล้วคุณก็ทะเลาะกัน”
“ใช่ ขวัญเริ่มก่อน มันเกือบจะเอามีดแทงชั้น ดีที่น้องชายชั้นเข้ามาห้ามไว้ทัน”
คืนนั้น ...
ดานี่โกรธที่จีน่าด่า พุ่งเข้าจะตบจีน่า…สองคนสู้กัน…จีน่าผลักดานี่กระเด็นไปชนโต๊ะ แล้วพุ่งเข้าหา มือขวัญคว้ามีดปอกผลไว้ได้ หยิบมีดขึ้นเงื้อจะแทง จีน่าตกใจ!
มือของเจคว้ามือขวัญไว้ได้ทัน
ดานี่กับจีน่ามองเจที่เข้ามาช่วยไว้ได้หวุดหวิด
ด้านหมวดสารินกำลังสอบสวนเจ
“คุณกับจีนาก็เลยช่วยกันทำร้ายคุณขวัญใช่รึปล่าว”
“จะบ้าเหรอ ถึงพี่ขวัญจะร้ายกาจแค่ไหน ผม..เอ่อ..ผมกับพี่จีน่าก็รักเธอ เราเป็นเพื่อนรักกันมานาน เราไม่มีวันทำร้ายเธอ”
“ออกจากคอนโดขวัญแล้วคุณไปไหนครับ”
“ผมกลับบ้านแล้วก็ไม่ได้ออกไปไหนอีก”
สารินมองเห็นรอยข่วนที่หลังมือเจ
“มือคุณโดนอะไรมา”
เจมองมือ “แผลตอนเข้าไปห้ามสองคนนั้นไม่ให้ทะเลาะกันไง”
“ผมขอเก็บตัวอย่างดีเอ็นเอของคุณด้วยนะครับ”
หมอก้อยว่า
“ชั้นเป็นคนทำแผลที่ตาให้คุณขวัญเองค่ะ มีคนพามา คุณขวัญเค้าบอกว่าสะดุดพื้นชนช่างแต่งหน้า จนแป้งเข้าตา แต่ชั้นว่ามันแปลกๆ เพราะแป้งเข้าตาเยอะมากเหมือนจงใจโปะเข้าไปอ่ะค่ะ”
ผู้กองเพชรยื่นโทรศัพท์ดานี่ให้หมอก้อยดูรูปรถอาบเลือด
“คุณรู้เรื่องนี้รึปล่าว”
หมอก้อยดูแล้วตกใจ
“ได้ยินพวกพยาบาลพูดกันเหมือนกันค่ะ แต่ก็ไม่รู้ว่าใครทำ เป็นไปได้มั๊ยคะว่ามีคนปองร้ายคุณขวัญ อย่างเช่นแฟนคลับของคู่แข่งอะไรอย่างงี้อ่ะค่ะ”
เพชรขำ “คุณดูซีรีส์เกาหลีมากไปรึปล่าว คนเรามันจะทำอะไรขนาดนี้ ทั้งๆที่ไม่ได้มีเรื่องโกรธแค้นกันโดยตรงได้ยังไง”
หมอก้อยจ๋อย
แอ๊บบี้เคาะประตูแล้วเปิดเข้ามา
“ผู้กองกับคุณหมอไปดูคุณจีน่าหน่อยค่ะ”
มุมรับแขกกลางวันต่อเนื่อง สำนักงาน DEI
จีน่าปิดหน้าปิดตาร้องไห้หวาดกลัว
“พี่จีน่า! เป็นอะไร” เจถาม
“ขวัญ ขวัญอยู่ที่นี่”
จีน่าเงยหน้ามองเจ ก็ร้องกรี๊ด ผลักเจกระเด็น
ผู้กองเพชรกับหมอก้อยเข้ามา จีน่าโผมากอดเพชร
“ชั้นเห็นขวัญ!”
“คุณจีน่าอาจจะตาฝาดเพราะอ่อนเพลีย พักผ่อนน้อย หมอแนะนำให้นอนพักซักหน่อยนะคะ” หมอก้อยบอก
“ถ้าอย่างงั้นผมพาพี่สาวผมกลับนะครับ”
“ครับ แต่ผมขอให้คุณสองคน ไม่เดินทางไปไหน จนกว่าคดีจะเสร็จสิ้นนะครับ” ผู้กองเพชรบอก
“ครับ”
เจ้าหน้าที่นำก้องกับทนายจักรเดินเข้ามา ก้องเจอจีน่าก็ชะงัก ทนายหยิบแว่นดำมาสวม
จีน่ามองก้องสายตาเย็นชา เจพาจีน่าเดินออกไป
ในห้องสอบสวนกลางวัน
ก้องอารมณ์ฉุนเฉียว
“ผมเกี่ยวข้องอะไรกับการตายของขวัญ”
“ใจเย็นๆนะครับ เราเรียกคนที่มีความสัมพันธ์กับขวัญมาสอบทุกคน ถ้าคุณไม่มีส่วนเกี่ยวข้องจริง คุณจะถูกกันออกจากคดีเอง ไม่ต้องห่วง” หมวดสารินว่า
ก้องมองหน้าทนาย ทนายพยักหน้า
“จะถามอะไรก็ว่ามา” ก้องบอก
“คุณมีความสัมพันธ์อย่างไรกับขวัญ”
“พวกคุณคงได้ข่าวมาบ้าง ก็ตามนั้น”
“ช่วยพูดให้ชัดเจนด้วยครับ”
“ผมยอมรับว่ามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับขวัญจริง แต่ก็สองเดือนมาแล้ว ผมไม่อยากมีปัญหากับพี่จีน่าก็เลยห่างๆกันไป”
“มีเรื่องทะเลาะกันรึปล่าว”
“ไม่มี นี่ผมก็เพิ่งให้เค้ามาถ่ายโฆษณาโปรโมตห้างของผมด้วยกันเลย”
“แล้ววันนั้นขวัญก็บาดเจ็บและโดนข่มขู่”
“เรื่องบาดเจ็บผมรู้ มันเป็นอุบัติเหตุ แต่เรื่องข่มขู่ คืออะไร”
“เมื่อวานตอนค่ำ คุณอยู่ที่ไหนบ้าง”
“ผมออกจากออฟฟิศ ก็ไปกินข้าวกับลูกค้าเลย”
ทนายจักรบอก“ถ้าคุณต้องการพยานยืนยันที่อยู่ของคุณก้อง ผมยินดีติดต่อให้ แต่ขอให้เป็นในทางลับ เพื่อความสบายใจของลูกค้าของเรา”
“แล้วหลังจากกินข้าวล่ะครับ”
“ผม..เอ่อ..”
ทนายจักรแตะแขนก้อง แล้วพูดกับเพชร “ก็อยู่กับลูกค้านั่นแหละครับ ลูกค้าผู้หญิง ขอให้เป็นความลับนะครับ แล้วผมจะส่งใบเสร็จค่าห้องกับภาพกล้องวงจรปิดมาให้”
ในห้องประชุม ผู้กองเพชร หมวดสาริน หมู่จักร และแอ๊บบี้ กำลังดูภาพบนจอ
จอเป็นภาพจากกล้องวงจรปิดเทียบกันสองภาพ ภาพหนึ่งเป็นภาพเจที่หน้าห้องขวัญ อีกภาพเป็นคนส่งอาหารกำลังเข้าคอนโดฯ
สารินสังเกตเห็นว่า “รองเท้าเหมือนกัน”
“ใช่คะ แล้วแอ๊บบี้ก็ลองซูมหารายละเอียดแล้ว ก็เจอว่าเป็นรองเท้ารุ่นที่มีพื้นรองเท้าแบบนี้”
แอ๊บบี้ หยิบภาพถ่ายปริ้นพื้นรองเท้าขึ้นมาเทียบกับภาพรอยรองเท้าจากคราบพิซซ่าในที่เกิดเหตุ
“เหมือนกัน” สารินบอก
“ใช่คะ”
ผู้กองเพชรสั่ง“ไปด่วนเลย ผมจะขอหมายค้นแล้วรีบส่งตามไป”
“คะ”
ณ สถานที่แห่งหนึ่ง เจกำลังขนกระเป๋าขึ้นรถ
“หยุด! ยกมือขึ้น!”
เจหันไปเห็นเข้าหน้าที่ DSI. 3 นาย ถือปืนเข้ามา เขาเห็นว่าไม่รอดก็ยกมือประสานไว้บนหัวยอมให้จับกุม ...
เจ้าหน้าที่อีกสองคนค้นในรถเจอรองเท้าคู่ที่เจใส่ไปคอนโดดานี่
ในห้องสอบสวน เจนั่งตรงหน้าผู้กองเพชร
“ผมมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับพี่ขวัญมานาน พี่จีน่าไม่รู้เรื่องนี้”
ทั้งคู่มีความหวาน ลึกซึ้งกันในคอนโดของดานี่
เจเล่าต่อ
“ผมตามจีน่าไปคอนโดขวัญ รู้ว่าสองคนต้องทะเลาะกันแน่ ผมตั้งใจไปไกล่เกลี่ย เหมือนที่เคยทำ..แต่ครั้งนี้มันไม่ง่าย”
คืนนั้น ...
ดานี่โกรธที่จีน่าด่า พุ่งเข้าจะตบจีน่า…สองคนสู้กัน…จีน่าผลักดานี่กระเด็นไปชนโต๊ะ แล้วพุ่งเข้าหา มือขวัญขว้ามีดปอกผลไว้ได้ หยิบมีดขึ้นเงื้อจะแทง จีน่าตกใจ!
มือของเจคว้ามือขวัญไว้ได้ทัน
ขวัญกับจีน่ามองเจที่เข้ามาช่วยไว้ได้หวุดหวิด
“หยุดนะพี่ขวัญ จะต้องรุนแรงกันขนาดนี้เลยเหรอ”
“ก็อีจีน่ามันจะทำร้ายชั้นก่อน”
“ชั้นเข้ามาคุยดีๆ แกนั่นแหละจะทำร้ายชั้น”
เจบอก“หยุดนะเลยพี่ขวัญ ก็เห็นอยู่ว่าเธอจะแทงพี่จีน่า”
“เจ! จีน่ามันทำชั้นตาเกือบบอด แกรู้รึปล่าว”
“อย่าไปเชื่อมันเจ”
“อีจีน่า!”
“หยุด!”
“พี่แกมันตอแหล เชื่อมันเข้าไปสิ ชั้นเป็นเมียแก เชื่อชั้นมั่งมั๊ย!”
จีน่าตกใจ เจหน้าเสีย
“เจ หมายความว่าไง”
“ผมไม่ได้ตั้งใจจะปิดบังนะ แต่..ไม่รู้จะบอกยังไง”
“ทำไมเหรออีจีน่า น้องแกมาเอาชั้นมันเป็นยังไง”
“ก็แกมันเละเทะไม่รักใครจริงไง”
“ผมขอโทษ”
“สะใจว่ะ อีจีน่า อีดาราสร้างภาพ คิดว่ากูไม่รู้เหรอว่ามึงพากูเข้าวงการ ก็เพื่อจะสร้างภาพดาราแสนดี ดันเพื่อน รักกันมุ้งมิ้ง พอกูจะได้ดีกว่าก็ทนไม่ได้ แล้วไง พี่มึงก็แอบมาเอากู ผัวมึงก็ด้วย สะใจดีมั๊ยล่ะ” ดานี่ว่า
“ พี่ขวัญ!”
เจพุ่งเข้าบีบคอขวัญ จีน่าตกใจเข้าไปดึงออก แล้วลากเจออกไป เจแอบคว้าเอากุญแจห้องขวัญออกไปด้วย
เจยังคงเล่าต่อไป
“แล้วผมก็กลับไปหาพี่ขวัญอีกครั้งเพื่อขอโทษ ผมรักพี่ขวัญมาก แต่จีน่าเคยขอไว้ว่าอย่ายุ่งกับเธอเพราะไม่อยากให้ผมเสียใจ แต่ผมก็ทำไม่ได้ แต่ผมจะไม่เสียใจ เพราะถ้าผมไม่ได้ ก็ไม่มีใครได้ผมต้องปลอมตัว กลัวคนจำได้ ถ้าหากผมต้องทำอะไรรุนแรง... ผมขอให้พี่ขวัญเลิกยุ่งกับก้อง แล้วผมจะแต่งงานกับเธอ เธอกลับบอกว่า….”
“บอกอะไร”
เจเริ่มร้องไห้“เธอบอก… เธอ…เลิกกับก้องไม่ได้ เธอท้องกับไอ้ก้อง ผมโมโห เลยเอามีดบนโต๊ะแทงเธอ” เจร้องไห้หนัก
คืนนั้น เจใส่มาสก์ใส่หมวกถือถุงกล่องพิซซ่าเข้ามาในคอนโด บอกรปภ.ว่าเอาอาหารมาส่ง
เจไขประตูห้องขวัญ แล้วเดินเข้าไป
ขวัญเห็นเจกลับเข้ามาก็ตกใจ
เจพยายามง้อดานี่ แต่เธอไม่ยอม ไล่เจออกจากห้อง
เธอพูดอะไรบางอย่าง เจโมโหมาก
เจหยิบผ้าเช็ดมือก่อนจับมีดปอกผลไม้ แทงท้องดานี่
เธอล้มลง มือปัดของบนโต๊ะและกล่องพิซซ่าตกกระจาย
เจตกใจ เหยียบพิซซ่า รนรานออกไป ที่พื้นมีรอยรองเท้าของเจ
ที่คอนโดของจีน่า ตอนกลางคืน
จีน่ายืนเหม่อที่ริมหน้าต่าง น้ำตาไหล
ก้องเข้าพร้อมดอกกุหลาบช่อใหญ่
“คุณกลับไปก่อนเถอะ จีน่าอยากอยู่คนเดียว”
“คุณยังมีเวลาอยู่คนเดียวอีกเยอะ แต่ไม่ใช่เวลานี้”
ก้องวางช่อกุหลาบ แล้วเดินไปกอดจีน่าจากทางด้านหลัง
จีน่าหันมากอดตอบ ร้องไห้อย่างหาที่พึ่ง
ต่อมา บนเตียงนอน จีนาหลับกระสับกระส่าย ก้องนอนอยู่ข้างๆ
จีน่าพลิกตัวสะลึมสะลือลืมตามาเห็นผีดานี่นอนอยู่ข้างๆ เธอร้องกรี๊ด!
อ่านต่อตอนที่ 7
