ข่าวละคร "สาปพระเพ็ง"
โฬม-พัชฏะ รับไม่ได้
ลูก-เมียตาย ชาติล่ม
เล่นเป็นคนดีทั้งอดีตและปัจจุบัน อดีตก็เป็นนักรบรักษาแผ่นดิน ผู้รักแผ่นดินเกิด รักเมีย รักลูก รักทุกอย่างที่เป็นศรีพิสยา ไม่ให้ใครมากล้ำกรายได้ ไม่ยอมเสียเมือง รักประเทศชาติ บ้านเมือง ก็ยากครับต้องมาร้องไห้ รู้สึกร้องไห้เยอะมาก พอๆ กับบู๊เลยเหมือนกัน ร้องไห้เพราะติสสาเป็นคนรับอะไรหลายอย่าง ไหนจะบ้านเมือง ไหนจะคนที่ตัวเองรัก คือ ลูกกับเมีย ต้องเลือกสักทางว่าจะเอาทางไหน สุดท้ายเขาก็เลือก สิ่งที่เขาต้องรับผิดชอบ นั้นก็คือหน้าที่ต่อบ้านเมือง ก็เป็นเรื่องที่ยากอยู่เหมือนกัน ไหนจะร้องไห้ที่เมียตาย ลูกต้องมาตายอีก สุดท้ายบ้านเมืองก็ถูกตีแตกไป แล้วตัวเองก็ตายตามไป ก็ถือว่าไม่ได้เล่นบทอย่างนี้มานาน แบบดราม่าพีเรียด มีครบรสทุกอย่าง คือมันครบทุกอย่างจริงๆ แอ็กชันด้วย ทั้งมีด ทั้งปืน อดีตก็ดาบ ปัจจุบันนี้ก็ปืน มีการเตะ ต่อย ผลัก เยอะมากจริงๆ หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว
ฉากแอ็กชันในอดีต ยากครับ ไม่ใช่การฟันดาบทั่วไป มันมี สเปเชี่ยลเอฟเฟค ด้วย มันมีสลิง มีท่าทางที่ต้องเหนือ เรียกว่าให้ดูสวยงาม ท่าทางของนักรบทุกแบบ ทั้งบนบก ในน้ำ ทั้งการควง ฟันอย่างเดียวไม่พอ ต้องมีควงก่อน มีลีลาตลอด ต้นมะขามปีนกันระนาว เล่นเองด้วยครับ เหนื่อยมันเหนื่อยอยู่แล้ว แต่ว่าคุ้ม สนุก เรารู้สึกว่าเราสนุกกับงานที่เราทำ ถ้าเรารู้สึกว่าเราเอนจอยกับงานที่เรา ถึงแม้ว่างานเราจะหนัก แต่เราก็ยังมีความสุข เราอยากมาทำงาน เราอยากได้เจอเพื่อนฝูง เราอยากได้รับประสบการณ์ใหม่ๆ เราอยากได้มาทำงานกับคนที่เรารัก รู้สึกว่ามันเป็นความสุขมากกว่าครับ
พอเป็นปัจจุบัน บทผู้กองไผ่ก็จะขี้เล่น แต่ก็ยังมีความผูกพันกับนางเอกที่ติดมาจากอดีตชาติ ก็มาเป็นนายตำรวจขี้เล่น ไม่เอาไหน ปากไม่ดี แต่ทำงานจริงจัง ไม่ใช้ปากประจบสอพลอ แต่ใช้ฝีมือในการทำงาน แล้วก็มักจะล่มทุกทีเลย พาชักขบวนล่มทุกทีเลย มุทะลุ ดุดัน บ้าดีเดือด ใช้กำลังมากกว่าปัญญาในการตัดสิน เปิดตัวด้วยปืน ยิงกันสนั่นหวั่นไหว
เล่นกับน้องมิวเรื่องแรกน้องมิวเก่งครับ อึดด้วย ผมไม่ได้สอนอะไรเลย ส่วนมากหยอกล้อกันมากกว่า น้องเขาเก่งอยู่แล้วครับ ถ่ายถึงตีสามตีสี่ก็ยังไม่ยอมเลิก ถือว่าเป็นผู้หญิงที่มีความเป็นผู้ชายค่อนข้างเยอะ ในด้านความมานะ อดทน
เลิฟซีนกับพี่จอย ชิลล์ๆ พี่จอยน่ารัก น่ารักมาก สนิทกันเล่นกันมาตั้งหลายเรื่องแล้ว พี่จอยก็เก่งครับ เล่นเรื่องแรกก็เจอพี่จอยเลย นักแสดงทุกคนน่ารักมาก เข้าขากันสุดๆ จะชวนเล่นกันซะส่วนใหญ่ 5432 ก็ยังจะจ๊อกแจ๊กกันอยู่เหมือนเดิม แต่สนุกครับ ทำงานเหมือนมาได้เจอเพื่อน เจอฝูงครับ ทำงานจะดึกแค่ไหนก็ไม่หวั่น ชวนคุยได้ กินได้ตลอดเวลา ไม่เหงา
ส่วนบทบู๊กับพี่เบนซ์ ก็โดนตีมือกันไปหลายอยู่ ก็หนังแหกกันไป ก็ผลัดกันตีกัน เรื่องพลาดเรื่องปกติ ไม่พลาดซิ..แปลก ครูฝึกก็เร็วซิๆๆๆ นี่ขนาดช้ายังฟันมือกันเลยนะ แล้วถ้าเร็วมือไม่ขาดหรอ ถามก่อนไหม มีเล่นบู๊อะไรมาก่อนหรือเปล่า (หัวเราะ)
ทำงานกับอาตู่สองเรื่องแล้วครับ ก็ต่างกับเรื่องแรก เรื่องแรกก็บู๊นะ เรื่องนั้นก็สนุกเหมือนกัน ถามว่าหนักไหม ก็หนักเหมือนกันนะ งานกับอาตู่ไม่มีง่ายนะครับ จะบอกว่า เล่นกับเป่าจินจง ไม่ง่าย แต่ก็ไม่ยาก ถ้าคุณตั้งใจทำงาน คุณจะได้อะไรจากเป่าจินจงไปเยอะ เป็นนักแสดงต้องเล่นกับเป่าจินจง ต้องเล่นกับอาตู่ นพพลครับ
เรื่องสาปพระเพ็ง ผมว่ามันผูกเรื่องทุกอย่างไว้ด้วยกัน มีทั้งสนุกสนาน ดราม่า เศร้า แล้วก็แง่คิดหลายๆอย่าง สิ่งที่เชื่อมโยงตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน มันสอดคล้องกันยังไง ใครทำอะไรไว้ มันจะได้รับผลกรรมอย่างนั้น ซึ่งผมว่าดูแล้วสามารถคิดตาม ให้แง่คิดกับตัวเองได้ด้วย
ทำงานในเรื่องนี้ ประทับใจหลายอย่าง สถานที่หลายๆที่ผมไม่เคยไป เหนื่อยแต่ไปแล้วสวย คุ้มกับการมา ถามว่าทรหดไหม ทรหด แต่น้อยที่ใครจะได้เข้ามาแบบนี้ น้ำตกแสงจันทร์ วัดป่ากุง ซึ่งมันเป็นสถานที่ที่เราโคตรชอบเลยตั้งแต่เด็ก อยู่ร้อยเอ็ด อยู่ใกล้แต่เราไม่เคยมีโอกาสที่จะได้ไปสัมผัส จนเรื่องนี้ถึงมีโอกาสได้ไป ไปดูเจดีย์หินทรายที่เป็นสถาปัตยกรรมที่สวย น้อยคนที่จะรู้ว่ามีแบบนี้ด้วยในประเทศไทย ในภาคอีสาน ซึ่งใกล้บ้านเกิดผมมาก แต่ผมยังไม่รู้ว่ามีแบบนี้ด้วยหรอ รู้จักแต่หลวงปู่ศรี แต่ไม่รู้ว่าท่านมีเจดีย์ทรายใหญ่ขนาดนี้ เหมือนเราได้ไปเที่ยว ได้ไปเห็นในสิ่งที่เราไม่ได้เห็น เพราะในการทำงานชีวิตเราไม่ได้มีเวลาไปเที่ยว แต่เรื่องนี้พาเราไปยังที่ต่างๆ ได้ไปเจอประสบการณ์อะไรใหม่ๆ เยอะแยะมาก ไม่ซ้ำ ไม่เหมือนกับหลายๆปีที่เราถ่ายละครมา เหมือนกับเราได้ได้กลับมาเล่นละครใหม่ ได้ไปออกป่าฝ่าดง
สนุก ได้มาเจอเพื่อน มันสนุก
โดยส่วนตัว ผมเชื่อเรื่องกรรมครับ คือเราสามารถทำเขาได้ และก็ถูกกระทำได้เหมือนกัน คนเรามันมีบุญทำกรรมแต่ง ก็น่าจะมีอะไรที่ทำกันเอาไว้แล้วก็ส่งต่อไปถึงชาติหน้า ร่างกายอาจจะแตกสลายไป แต่ดวงจิตก็ยังอยู่ แต่ว่าก็จะไปตามภพภูมิ ไปตามสถานที่ที่แต่คนได้ทำบุญกรรมแต่งแตกต่างกันออกไป ก็ดูไว้เป็นอุทาหรณ์ เรื่องนี้ก็สอนอะไรเยอะ คุณอาจจะโดดเด่นได้ในช่วงหนึ่งของชีวิตคุณ อาจจะไม่รู้ว่าตอนไหน อาจจะในอดีตชาติแต่สุดท้ายก็ต้องกลับมารับกรรมเหมือนเดิม แต่เราไม่รู้หรอกว่าทำไมเราเกิดมาเป็นอย่างนี้ เราทำไมถึงทำอะไรไม่ได้สักอย่าง ไม่ดีสักอย่าง ไม่ขึ้นสักอย่าง เราก็ทำดีมาทั้งชีวิต แต่ผมว่าเราก็ต้องย้อนกลับไปดูว่าเมื่อก่อนเราเคยทำอะไรกับใครเขาไว้บ้าง มันก็มีนะ อะไรในโลกนี้ที่สอนเราหลายๆอย่าง ในมุมหลายๆที่เราไม่เคยเห็น
