กลรักลวงใจ
บทประพันธ์โดย ณารา
บทโทรทัศน์โดย วิลักษณา
กำกับการแสดงโดย ชูชัย องอาจชัย
ผลิตโดย ยุวดี ไทยหิรัญ บริษัทยูม่า 99 จำกัด
ออกอากาศทุกวันพุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.30 น. ( 31 สิงหาคม 2554) ช่อง 3
(ติดตามอ่านได้ทาง www.manager.co.th ทุกวัน เวลา 09.30 น.)
รวินท์วรกานต์ หรือบัว (เจนี่ เทียนโพธิ์สุวรรณ) ลูกสาวคนเดียวของเจ้าของโรงงานซีอิ๊วที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย ต้องตกใจแทบสิ้นสติเมื่อได้ยิน เสี่ยเพชร (วรฤทธิ์ เฟื่องอารมย์) ผู้เป็นพี่ชาย พูดโทรศัพท์กับ รัญ (ธีรเดช วงศ์พัวพันธ์) เลขานุการเอกอัครราชทูตไทยประจำกรุงปราก เพื่อนสนิท เรื่องขอให้ส่งผู้หญิงไปให้ที่ปราก ด่วน!!!!
รัญ เป็นชายหนุ่มรุ่นพี่ที่บัวแอบหลงรักมาตั้งแต่ยังเด็ก และไม่ได้เจอกันนานถึง 12 ปี
ด้วยความสงสัยบัวจึงขอให้ การ์ตูน (เซลิน่า เพียซ) ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทช่วยสืบเรื่องนี้ และได้รู้ความจริงว่า รมณีย์ (จริยา แอนโฟเน่) แม่ของรัญต้องการให้เขาแต่งงานกับอสมาภรณ์ หรือ อ้อม(โชติกา วงศ์วิลาศ) ลูกสาวปลัดกระทรวง สิงห์ (สมมาตร ไพรหิรัญ) กับ เพียงเพ็ญ (สรวงสุดา ลาวัณย์ประเสริฐ) และกำลังจะเดินทางไปปรากกับ รินลดา (ซาร่า เล็กจ์) น้องสาวของรัญ เพื่อทำความสนิทสนมกับเขา แต่รัญยังไม่พร้อมที่จะแต่งงาน เขาจึงต้องการผู้หญิงมาสวมบทบาทเมียเพื่อตบตาแม่ บัวจึงร้อนใจและกลัดกลุ้มที่ชายในฝันจะถูกแย่งไป
การ์ตูนจึงออกอุบายวางแผนให้บัวปลอมตัวไปเป็นเมียจำเป็นของรัญ ตอนแรกบัวไม่เห็นด้วยเพราะกลัวจะเสียชื่อเสียงของวงศ์ตระกูล แต่ประจวบเหมาะกับที่นิภาพรรณ (พิมพ์ผกา เสียงสมบุญ) แม่ของบัวต้องการจับเธอแต่งงานกับ ฉัตรชัย (โชคชัย บุญวรเมธี) ลูกชายรัฐมนตรี บัวจึงยอมทำตามแผนของการ์ตูนเพื่อหนีการแต่งงาน
การ์ตูนจับบัวแปลงโฉมเป็นนักศึกษาสาวใจแตกจนไม่เหลือคราบสาวไฮโซ และตั้งชื่อให้ใหม่ว่า บัวระวง พร้อมกับพาบัวไปสมัครงานที่โมเดลลิ่งของ เจ๊อ้อ (วรายุฑ มิลินทจินดา) ซึ่งรู้กันในหมู่ผู้ชายว่า มีสาวขายบริการไซด์ไลน์ และเสี่ยเพชรกำลังติดต่อหาผู้หญิงให้รัญ
เจ๊อ้อรับบัวระวงเข้าทำงาน และส่งตัวไปให้รัญที่ปรากทันทีโดยที่เสี่ยเพชรยังไม่เคยเห็นตัวเธอ เขาจึงไม่รู้ว่าน้องสาวหายไปไหน
เมื่อรัญพบบัวระวง เขาไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าเธอมีรูปร่างและหน้าตาที่ยั่วยวนใจชาย
แต่รัญต้องหักห้ามใจไม่ให้เผลอไผลไปกับเธอ เพราะเขามีทัศนคติที่ไม่ดีต่อผู้หญิงขายบริการ
รัญอธิบายหน้าที่ของบัวระวงว่า เธอต้องทำตัวเป็นคนรักของเขาให้แนบเนียน เพื่อให้อ้อมและน้องสาวของเขาเชื่อว่า เขามีคนรักอยู่แล้วจริง
ช่วงเวลา 1 สัปดาห์ก่อนที่รินลดาและอ้อมจะมาปราก เป็นช่วงเวลาที่บัวมีความสุขที่สุด
เพราะเธอได้ปรนนิบัติดูแลรัญในทุกเรื่อง ทั้งอาหาร เสื้อผ้า ดูแลบ้าน จนทั้งสองเริ่มสนิทสนมกันเหมือนเป็นคู่รักจริงๆ และหลายครั้งที่รัญปล่อยใจให้เธอจนลืมตัวว่าเธอคือสาวขายบริการ
เมื่อรินลดาและอ้อมเดินทางมาถึง ทั้งสองต่างช็อกสุดขีดเมื่อรู้ว่ารัญมีเมียแล้ว
สองสาวจึงตั้งท่าเป็นศัตรูกับเธอทันที ใจจริงแล้วรินลดาไม่ได้เกลียดชังอะไรบัวระวงนักหนา แต่เธอรับคำสั่งจากรมณีย์ผู้เป็นแม่ ว่าต้องทำทุกอย่างให้พี่ชายยอมแต่งงานกับอ้อมให้ได้ เพราะถ้าทำสำเร็จ รินลดาก็จะได้เรียนต่อปริญญาโทที่ปราก เธอจึงต้องรวมหัวกับอ้อมเพื่อเล่นงานบัวระวงให้แตกแยกกับพี่ชายให้จงได้
เมื่อรมณีย์รู้ข่าวว่ารัญมีเมียอยู่แล้วเธอจึงโกรธมากเพราะเธอต้องการให้รัญแต่งงานกับลูกคนมีเงินเพื่อช่วยพยุงฐานะครอบครัวที่ย่ำแย่เพราะเธอติดการพนัน อ้อมจึงเป็นตัวเลือกที่รมณีย์เห็นว่าเหมาะสมกับลูกชายทั้งชาติตระกูลและทรัพย์สิน เธอจึงเริ่มสืบหาข้อมูลว่าบัวระวงเป็นลูกเต้าเหล่าใคร
เมื่อบัวหายไปจากบ้าน เสี่ยเพชรและเสี่ยมงคล (จักรกฤษณ์ อำมรัตน์) รวมทั้งนิภาพรรณ พ่อแม่ของบัวต่างตกใจและพยายามสืบหาจากการ์ตูน การ์ตูนบอกว่าบัวหนีการแต่งงานไปอยู่อังกฤษแต่ไม่รู้ที่อยู่ที่แน่นอน
บัวต้องเผชิญกับความร้ายกาจของอ้อมและรินลดาทุกวันจนเหนื่อยใจ สองสาวพยายามกลั่นแกล้งเธอทุกอย่าง ไม่ว่าจะใช้ทำอาหาร ซักเสื้อผ้า และใส่ไฟให้รัญเข้าใจผิดในตัวเธออยู่บ่อย ๆ
บัวจึงโทร.บอกการ์ตูนให้บินมาสมทบเพื่อช่วยเธอสู้รบกับสองสาวมารร้าย การ์ตูนรีบลางานไปปรากเพื่อช่วยเพื่อนรัก ซึ่งเป็นจุดที่ทำให้เสี่ยเพชรสงสัยว่าบัวอาจจะไม่ได้อยู่ที่อังกฤษ
นับวันที่รัญใกล้ชิด บัวเขายิ่งเห็นความน่ารักในตัวเธอมากขึ้น และยิ่งเขาใกล้ชิดเธอมากแค่ไหนเขาก็รู้สึกเหมือนหัวใจถูกดึงดูดมากเท่านั้น ขณะเดียวกันเขาก็ให้ความสนิทสนมกับอ้อมเพื่อศึกษานิสัยและเขาก็พบว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่มีความน่าสนใจใดๆ นอกจากหน้าตาที่สะสวย ต่างจากบัวที่มีความเป็นแม่บ้าน ทำอาหารเก่ง มีความรู้รอบตัวสูง แถมยังรู้ภาษาอังกฤษ หากต้องเลือกใครคนใดแต่งงานเพื่อเป็นหน้าเป็นตาภรรยาเลขาฯทูต บัวมีคะแนนนำโด่ง แต่น่าเสียดายที่เธอคือ บัวระวง สาวขายบริการ บ่อยครั้งที่รัญเผลอไผลปล่อยหัวใจให้บัวจนเริ่มหลงรักเธออย่างไม่ตั้งใจ
รัญให้ความรักและเอาใจใส่บัวจนอ้อมอิจฉามากขึ้น และฉวยจังหวะวางแผนร้ายเพื่อต้องการให้รัญเข้าใจในตัวบัวผิด แต่เหตุการณ์กลับตาลปัตรกลายเป็นทำให้ทั้งสองเข้าใจกันมากขึ้นและเผยความรู้สึกที่มีต่อกันจนกลายเป็นสานสัมพันธ์แน่นแฟ้น ทั้งสองมีความสัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้ง
บัวระวงยอมเป็นเมียรัญอย่างเต็มใจ
เสี่ยเพชรสืบเรื่องที่การ์ตูนมาปรากจนรู้ความจริงจากเจ๊อ้อโมเดลลิ่งว่าบัวเดินทางมาเป็นเมียจำเป็นให้รัญ เสี่ยเพชรตกใจรีบเดินทางตามมาและพบว่าน้องสาวตกเป็นเมียของรัญไปแล้ว เสี่ยเพชรโกรธจัดหมายจะไปจัดการเพื่อนรักแต่บัวขอร้องพี่ชายและบอกว่าเป็นความเต็มใจของเธอและเธอรัก รัญอย่างจริงใจ พร้อมกับขอร้องให้พี่ชายช่วยขจัดอุปสรรคความรักคือ รินลดา และอ้อม เมื่อเสี่ยเพชรเห็นน้ำตาของน้องสาวเขาจึงใจอ่อนยอมช่วยเหลือ โดยวางแผนแยกอ้อมให้ละความสนใจจากรัญมาที่เขาแทน
รัญดีใจที่เสี่ยเพชรมาเยี่ยมโดยไม่รู้ว่าเพื่อนรักกำลังแค้นใจในตัวเขา รัญแนะนำให้เสี่ยเพชรรู้จักกับน้องสาว เสี่ยเพชรจึงได้โอกาสคิดแก้แค้นเพื่อนโดยแอบจีบรินลดา ขณะเดียวกันก็แกล้งทำทีเป็นสนใจในตัวอ้อม และแผนของเสี่ยเพชรดูท่าจะเป็นผล เพราะอ้อมเองก็เริ่มท้อในตัวรัญและเห็นว่าเสี่ยเพชรมีฐานะร่ำรวยจึงเบี่ยงเบนความสนใจมาที่เสี่ยเพชรทันที
รินลดาเองก็แอบสนใจในตัวเสี่ยเพชร แต่เมื่อเธอเห็นว่าเขาสนใจอ้อมเธอจึงทำทีเป็นไม่แยแสเขาแต่แอบหึงหวงอยู่ลึก ๆ
เสี่ยเพชรแอบถามความในใจที่รัญมีต่อบัวระวง รัญบอกว่าเขารักเธอ แต่เสียดายที่เธอมีประวัติไม่ดีเขาจึงไม่สามารถยกย่องให้เธอเป็นภรรยาได้ เพราะหน้าที่การงานของเขาจำเป็นต้องมีภรรยาที่เหมาะสมในทุกๆ ด้านเพื่ออนาคตอันก้าวหน้า เสี่ยเพชรจึงให้ข้อคิดว่าเขารักเธอที่ตัวตนของเธอ หรือรักเธอเพราะฐานะชาติตระกูล รัญกลับไปขบคิดถึงสิ่งที่เสี่ยเพชรถาม และได้คำตอบว่า ... เขารักเธอ ที่เธอคือ บัวระวง
ยิ่งนานวันเสี่ยเพชรก็รู้สึกได้ว่าเขาชอบรินลดาด้วยความจริงใจ เขาจึงแอบลอบพบกับเธอจนเธอยอมใจอ่อนเผยความรู้สึกที่มีต่อเขา เสี่ยเพชรโล่งใจที่เห็นความรักของน้องสาวสมหวัง จึงขอตัวกลับเมืองไทยก่อน โดยตั้งใจให้บัวบอกความจริงกับรัญว่าเธอคือใครด้วยตัวเอง ก่อนกลับเสี่ยเพชรสัญญากับรินลดาว่าเขาจะให้พ่อแม่มาสู่ขอเธอ รินลดาจึงหัวใจพองโต
ส่วนอ้อมได้แต่เก็บความคับแค้นใจและริษยาบัวระวงกับรินลดาที่สมหวังในความรัก จึงเก็บกระเป๋ากลับเมืองไทย รมณีย์แม่ของรัญก็โทร.มาบอกรัญว่าป่วยหนักให้รีบกลับเมืองไทย รัญกลับเมืองไทย จึงได้รู้ความจริงว่าแม่มีหนี้สินมากมายกว่า 50 ล้านบาท รัญกลุ้มใจมาก แต่สุดท้ายเพชร บัว และ การ์ตูนรวบรวมเงินมาใช้หนี้ให้
การ์ตูนแนะนำให้บัวรีบบอกความจริงกับรัญว่าบัวคือใคร เพื่อแม่ของรัญจะได้ยอมรับในตัวเธอ แต่บัวยังไม่ทันบอก รมณีย์และอ้อมก็เจอหลักฐานจากโมเดลลิ่งที่ส่งบัวมาขายตัว รมณีย์โกรธจัด ที่ลูกชายคว้าผู้หญิงขายบริการมาเป็นเมีย
รัญพยายามอธิบายให้แม่ฟัง ว่าบัวเพิ่งขายบริการครั้งแรก แต่รมณีย์ไม่สนใจ และอ้อมก็ใส่ไฟเพิ่มขึ้นอีกว่า ก่อนที่บัวจะมาเป็นเด็กของรัญ เธอเคยนอนกับเสี่ยมาหลายคนและเสี่ยเพชรคือหนึ่งในนั้น รัญได้ฟังแล้วถึงกับอึ้ง รมณีย์ให้รัญคุยโทรศัพท์กับเจ๊อ้อ เจ้าของโมเดลลิ่ง เจ๊อ้อตอกย้ำบอกรัญว่าเคยส่งบัวให้ไปนอนกับเสี่ยเพชรจริงๆ
บัวปฏิเสธว่าถูกใส่ร้ายและบอกรัญว่าเธอคือน้องสาวของเสี่ยเพชร แต่รัญโกรธจนหน้ามืดตามัว ไม่ฟังคำอธิบายใดๆ เขาทั้งเสียใจและเจ็บปวดที่ถูกเพื่อนและคนรักหักหลัง เขาไล่บัวให้ออกไปจากชีวิตของเขา และอย่าเจอกันอีกเลยในชาตินี้ บัวเสียใจมากที่รัญไม่เชื่อในคำพูดของเธอ เธอจึงจากเขาไปด้วยหัวใจบอบช้ำ ...
รินลดาเองก็เจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าพี่ชาย ที่รู้ว่าเสี่ยเพชรคือเสือผู้หญิง เธอสาบานกับตัวเองว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขาอีกต่อไป อ้อมและรมณีย์ดีใจที่ขจัดบัวไปจากชีวิตรัญได้ รมณีย์จัดการพาลูกชายไปสู่ขอให้แต่งงานกับอ้อม รัญไม่คัดค้านแม่ แต่รมณีย์ต้องหน้าแตกเมื่อครอบครัวของอ้อมเรียกสินสอดเป็นจำนวนหลายล้านบาทที่เธอไม่สามารถหาได้ รัญจึงบอกความจริงไปว่าครอบครัวของเขาถังแตก อ้อมจึงรู้ความจริงและแสดงธาตุแท้ออกมาโดยไม่ยอมแต่งงานกับรัญ
เสี่ยเพชรพยายามหาทางติดต่อกับรินลดาแต่เธอไม่ยอมพบเจอเขาอีก จนในที่สุดเสี่ยเพชรก็หาทางเจอเธอจนได้ เขาพยายามอธิบายและพารินลดาไปพบกับครอบครัวของเขาจนเธอยอมเชื่อว่าบัวคือน้องสาวของเขาจริง รินลดากับเสี่ยเพชรจึงวางแผนที่จะทำให้รัญและบัวคืนดีกัน โดยรินลดาพาพี่ชายมางานแฟชั่นโชว์และพบกับบัวในฐานะรวินท์วรกานต์สาวไฮโซน้องสาวของเสี่ยเพชร
รัญตกตะลึงและดีใจที่ได้พบบัวอีกครั้งพร้อมกับรู้ความจริงว่าเธอคือใคร เขาขอโทษและยอมรับผิดทั้งหมดที่หูเบาเชื่อคนอื่น แต่บัวไม่ให้อภัยและเยาะหยันว่าเขายอมรับเธอเพราะเห็นเธอเป็นไฮโซเพื่อหวังจะกอบโกยเงินทองจากเธอมากกว่า บัวไล่ให้รัญออกไปจากชีวิตของเธอเหมือนครั้งที่เขาเคยไล่เธอ ทั้งยังทวงหนี้สินที่ได้ช่วยเหลือไป รัญยอมขายบ้านและรถเพื่อนำเงินใช้หนี้บัว โดยไม่ยอมง้องอนคืนดี
รัญเอาเช็คไปคืนบัว พร้อมกลับไปที่ปรากด้วยหัวใจบอบช้ำไม่น้อยไปกว่าบัวที่ทำร้ายหัวใจตัวเอง เสี่ยเพชร รินลดา และการ์ตูน พยายามเกลี้ยกล่อมให้บัวยกโทษให้รัญแต่ไม่เป็นผล จนกระทั่งรมณีย์แม่ของรัญสำนึกผิด มาขอโทษบัวด้วยตัวเองและขอให้บัวยกโทษให้รัญ เพราะเธอรู้ว่าลูกชายรักบัวเพียงคนเดียวไม่ว่าเธอจะเป็นรวินท์วรกานต์หรือบัวระวงสาวไซด์ไลน์
ในที่สุดบัวก็ยอมใจอ่อนเดินทางไปหารัญที่ปรากในฐานะของบัวระวงอีกครั้ง ทั้งสองให้คำมั่นสัญญาต่อกันว่าจะรัก และไว้เนื้อเชื่อใจกันตราบนิรันดร์...
คาแรกเตอร์ตัวละคร “กลรักลวงใจ”
1. “เคน” ธีรเดช วงศ์พัวพันธ์ (รัญ) - - เลขาฯทูต
2. เจนี่ เทียนโพธิ์สุวรรณ (บัวระวง) - - ลูกสาวเศรษฐีโรงงานซีอิ๊ว ปลอมตัวเป็นสาวขายบริการ
3. โชติกา วงศ์วิลาศ (อ้อม / ตัวร้าย) - - ลูกสาวปลัดกระทรวง ทำตัวไฮโซ ต้องการจับคนรวยแต่งงาน
4. “น็อต” วรฤทธิ์ เฟื่องอารมย์ (เสี่ยเพชร) - - พี่ชายนางเอก เจ้าชู้ กะล่อน
5. ซาร่า เล็กจ์ (รินลดา) - - น้องสาวพระเอก วัยไล่เลี่ยกับบัวระวง ช่วงแรกร้ายกับนางเอกเป็นคู่หูกับอ้อม ช่วงท้ายเป็นพวกนางเอก - -
6. “บอย” โชคชัย บุญวรเมธี (ฉัตรชัย) - - ลูกชายรัฐมนตรี หลงรักนางเอก
7. เซลิน่า เพียซ (การ์ตูน) - - ลูกพี่ลูกน้องนางเอก จอมวางแผน
8. “นก” จริยา แอนโฟเน่ (รมณีย์) - - แม่พระเอก ผู้ดีเก่าแต่ถังแตก ติดการพนัน ร้ายกาจ พยายามจับคู่ให้ลูกชาย แต่งงานกับอ้อม เพราะคิดว่ารวย
9. “หมู” พิมพ์ผกา เสียงสมบุญ (นิภาพรรณ) - - แม่นางเอก เป็นเศรษฐีใหม่ ประมาณเจ๊เล้ง เจ้ากี้เจ้าการอยากให้ลูกแต่งงานกับฉัตรชัย
10.“ต้น” จักรกฤษณ์ อำมรัตน์ (เสี่ยมงคล) - - พ่อนางเอก กลัวเมีย รักลูก
11.ยุวดี ไทยหิรัญ (ป้าไหม) - - แม่บ้านสถานทูต รับจ้างทำความสะอาดและรับทำอาหารให้เจ้าหน้าที่สถานทูต สอดรู้สอดเห็น
12.สรวงสุดา ลาวัณย์ประเสริฐ (เพียงเพ็ญ) - - แม่อ้อม ร้ายพอๆ กับแม่พระเอก ต้องการให้ลูกแต่งงานกับคนรวย
13.สมมาตร ไพรหิรัญ (สิงห์) - - พ่ออ้อม ปลัดกระทรวง สมถะ นิสัยตรงข้ามกับเมีย
14.วรายุฑ มิลินทจินดา (เจ๊อ้อ) - - เจ้าของโมเดลลิ่ง ส่งสาวไซด์ไลน์ ...
.............................
กลรักลวงใจ ตอน 1
ณ ถนนจัตุรัสกลางเมืองปราก รัญเลขานุการเอกสถานทูตหนุ่มวัย 32 ปี เดินผ่านถนนร้านหนังสือ จึงหยุดซื้อหนังสือพิมพ์ แล้วเดินเข้าไปในร้านกาแฟสั่งกาแฟ “คาปูชิโน่”
รัญยืนรอกาแฟ หยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมาอ่านพลางๆ ไม่นานนัก คนขายส่งกาแฟให้ เสียงโทรศัพท์มือถือดัง รัญหยิบโทรศัพท์ขึ้นดูมองเบอร์แล้วกดรับ “ ครับแม่...”
คุณหญิงรมณีย์แม่ของรัญ เดินออกมาพูดโทรศัพท์ห่างจากวงพนันในบ่อน “แม่มีข่าวดีมาบอกรัญจ้ะ”
รัญยกกาแฟดื่มหมดแก้วแล้วเดินออกจากร้าน พลางคุยไปด้วย “ข่าวดีอะไรเหรอครับ”
“แม่จะให้ลูกแต่งงาน”
“อะไรนะครับ แต่งงาน”รัญอึ้งไป
รมณีย์ยิ้ม “ใช่จ้ะ เมื่อวานแม่ไปดูหมอมา หมอดูบอกว่าลูกต้องแต่งงานปีนี้ ถ้าพลาดไปล่ะก็ลูกจะไม่ได้แต่งตลอดชีวิต”
“ผมยังไม่พร้อมหรอกครับแม่”รัญปฏิเสธทันที
“ทำไมจะไม่พร้อม ปีนี้ลูกอายุ 32 แล้วนะ แถมมีหน้าที่การงานเป็นถึงเลขานุการเอกสถานทูต อีกไม่กี่ปีก็จะได้เป็นท่านทูต”
“แต่แม่ครับผมคิดว่า ...”
“ไม่มีแต่จ้ะ แม่เตรียมเจ้าสาวให้ลูกแล้ว เธอชื่อน้องอ้อมเป็นลูกสาว คุณเพียงเพ็ญเพื่อนแม่ พ่อเค้าเป็นปลัดกระทรวง มีฐานะและชาติตระกูลเหมาะสมกับเราทุกอย่าง”
เจ้ามือในบ่อนตะโกนเรียก “คุณหญิงครับ ตานี้ว่าไง” รมณีย์ปิดปากโทรศัพท์ “ผ่านก่อน”
ด้านรัญพยายามอธิบาย
“แม่ครับ ผมไม่ชอบวิธีคลุมถุงชนแบบนี้นะครับ ผมเคยบอกแม่แล้วไง ถ้าผมจะแต่งงานกับใคร ผมจะแต่งก็เพราะว่าผมรักเค้า”
“เรื่องนั้นแม่รู้จ้ะ แม่ก็เลยจะส่งน้องอ้อมให้ไปเรียนรู้ทำความรู้จักกับรัญ”
“อะไรนะครับ”
“น้องอ้อมเค้าจะไปเรียนแฟชั่นดีไซน์ที่นั่น แม่ก็เลยบอกให้เค้าไปพักอยู่กับลูก”
“แต่แม่ครับ...”
“ทุกอย่างแม่ตกลงเรียบร้อยแล้ว สิ้นเดือนนี้น้องอ้อมจะไปหาลูกแค่นี้นะจ๊ะ” รมณีย์ปิดโทรศัพท์เดินกลับไปที่วงพนัน รัญพยามยามเรียก
“เดี๋ยวครับแม่...อะไรกันเนี่ย อยู่ๆแม่ก็มาบังคับให้เราแต่งงาน”
รัญปิดโทรศัพท์ ทอดถอนใจด้วยความเซ็ง
+ + + + + + + + + + + +
บ้านเสี่ยมงคล ที่เมืองไทย นิภาพรรณในชุดเสื้อคลุมนอน ทามากส์ขาวที่หน้า เดินขึ้นบันไดอย่างเร็วไปที่ห้องลูกสาว เปิดประตูห้องพรวดเข้าไป บัวลูกสาววัย 24 ปีกำลังโป๊ ตกใจดึงผ้าขนหนูปิดห่อตัว
“ว้าย แม่ ทำไมพรวดพราดเข้ามาอย่างนี้ล่ะคะ”
“แม่มีเรื่องด่วนจะมาบอก”
“เรื่องอะไรคะ”
“ท่านรัฐมนตรีโทรมาบอกแม่ว่า ได้ฤกษ์แต่งงานของลูกกับคุณฉัตรชัยแล้วนะ”
บัวอึ้ง“แต่งงานเหรอคะ”
“ใช่จ้ะ วันที่15 เดือนนี้”
“หา...อาทิตย์หน้าเนี่ยเหรอคะ”
“ถูกต้อง ท่านบอกว่าฤกษ์ดีมาก ถ้าแต่งแล้วจะเฮง”
“แต่บัวยังไม่อยากแต่งนะคะแม่ แล้วบัวก็ไม่ได้ชอบคุณฉัตรชัยอะไรนั่นด้วย”
“ไม่ได้ ถึงยังไงลูกก็ต้องแต่งเพราะแม่รับปากท่านไปแล้ว รีบแต่งตัวเลย แม่นัดกับคุณไข่ว่าจะให้ลูกไปดูชุดเจ้าสาวตอนเที่ยง”
บัวเซ็งสุดๆ “แต่แม่คะ...”
“เร็ว แม่ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น” นิภาพรรณเดินออกไปทันทีที่พูดจบ
“อะไรกันเนี่ย ทำไมแม่ไม่ฟังเหตุผลเราเลย” บัวมองตามอย่างขัดใจ
+ + + + + + + + + + + +
มงคล นิภาพรรณ และเพชร ลูกชายคนโตนั่งกินอาหารเช้าอยู่ด้วยกัน มงคลมองภรรยาอย่างไม่พอใจ
“ทำไมคุณถึงได้ตัดสินใจยกลูกสาวเราให้เค้าง่ายๆแบบนี้”
เพชรพยักหน้าเห็นด้วยกับพ่อ
“นั่นสิครับแม่ ผมว่ามันเร็วไปรึเปล่า บัวมันเพิ่งรู้จักคุณฉัตรชัยได้ยังไม่ถึงสามเดือนเลย”
“ไม่เร็วหรอก สมัยนี้ขืนชักช้าผู้หญิงอื่นก็คว้าไปกินน่ะสิ จะไปหาที่ไหน หนุ่มหล่อลูกรัฐมนตรีแถมมีดีกรีเป็นนักเรียนนอก”นิภาพรรณบอกอย่างมั่นใจ
“แต่ยัยบัวไม่ได้รักคุณฉัตรชัยนะ”มงคลแย้ง
“แล้วตอนที่ฉันแต่งงานกับคุณ ฉันรักคุณเหรอ จำไม่ได้เหรอว่าคุณน่ะขับรถส่งซีอิ๊วให้เตี่ยฉัน เตี่ยอยากให้แต่งกับคุณ ฉันยังไม่ว่าอะไรเลย” มงคลได้ถอนใจพูดไม่ออก เพชรจึงช่วยพูด
“แต่นี่มันยุคสามจีแล้วนะครับแม่ มันหมดสมัยจับคลุมถุงชนกันแล้ว”
“แต่เพื่ออนาคตของยัยบัวและครอบครัวของเรา แม่จำเป็นต้องทำ”
“อนาคตอะไร ครอบครัวเรามีเงินมีทองมากกว่าเค้าตั้งหลายสิบเท่า ต่อให้ยัยบัวไม่แต่งงาน กินใช้ไปอีกสิบชาติก็ยังไม่หมด”
“แต่ที่เราไม่มีก็คือเกียรติยศ ถ้าลูกแต่งงานกับลูกรัฐมนตรี ฉันก็จะได้เข้าสังคมกับพวกคุณหญิงคุณนายเค้า แล้วคุณเองก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อม ไม่ใช่ทำตัวเป็นอาเสี่ยติดอ่าง”
“คุณนี่พูดเลอะเทอะ”มงคลโต้
“นึกว่าฉันไม่รู้หรือไง ว่าคุณชอบแอบไปเที่ยวอาบอบนวดกับไอ้เจ้าเพชร”
“แม่ก็พูดเข้า ไปที่ไหนกัน”เพชรโวยอย่างกลบเกลื่อนความจริง
บัวเดินลงมาจากชั้นบน ได้ยินว่ากำลังพูดกันเรื่องของตน จึงรีบบอก
“พ่อ พี่เพชร บอกแม่ทีสิคะว่าบัวไม่อยากแต่งงานกับนายฉัตรชัยนั่น”
“พ่อบอกแล้ว แต่แม่เค้าไม่ฟัง”มงคลบอก เพชรเสริม
“ใช่ นี่พี่ก็พูดจนปากจะเปื่อยแล้ว”
นิภาพรรณหันไปหว่านล้อม
“นี่ลูกบัว เชื่อแม่ซักครั้งนะ ที่แม่ทำไปก็เพราะว่าแม่รักลูก แล้ววันนึงลูกจะต้องขอบคุณแม่ ที่หาสิ่งดีๆให้กับลูก ไป...ไปตัดชุดเจ้าสาวกันได้แล้ว”นิภาพรรณดึงแขนบัวออกไป
“ไม่เข้าใจแม่จริงๆ จะเอาชื่อเสียงเกียรติยศไปทำไม”เพชรบ่น
“เค้าเรียกว่าไม่รู้จักพอ พอมีเงินก็อยากจะมีชื่อเสียง” สองพ่อลูกพากันส่ายหน้าด้วยความเซ็ง
+ + + + + + + + + + + +
รัญนั่งเหม่อหน้าเครียดอยู่ที่โต๊ะทำงานในสถานทูต นึกถึงเรื่องที่แม่บอก รัญเคาะนิ้วอย่างกลุ้มๆ ป้าไหมแม่บ้านสถานทูตเข้ามาหา “เที่ยงนี้ทานอะไรดีคะ”
“อะไรก็ได้ครับ”
“คุณรัญคะ ป้ามีเรื่องอยากจะขอปรึกษาหน่อย อย่าหาว่าป้าทะลึ่งนะคะ”
“มีอะไรก็ว่ามา”
“คือ...ไอ้ลีโอนาโดที่มันขายกาแฟอยู่ข้างสถานทูตน่ะค่ะ มันบอกว่าวันอาทิตย์นี้มันจะจ้างป้าไปเป็นแฟนมันหน่อย”
“ทำไมต้องจ้างล่ะครับ”
“มันจะไปงานแต่งงานญาติน่ะค่ะ แต่ตัวมันเป็นเกย์ มันกลัวว่าแม่มันจะรู้ว่ามันไม่มีเมีย มันก็เลยจะให้ป้าไปกับมัน ท่านเลขาคิดว่าป้าควรจะเรียกเงินมันเท่าไหร่ดีคะ”
รัญมองป้าไหมอย่างประเมิน “อืมม์ หมื่นบาทมากไปมั้ย”
“แต่ป้ากะว่าจะเรียกซักสามหมื่นนะคะ”
รัญส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วย “ถ้าเป็นผมต้องจ่ายสามหมื่น ผมไปหาเด็กสาวๆดีกว่า”
ป้าไหมค้อน “แหม ท่านเลขาเนี่ย ดูถูกป้าเหลือเกินนะคะ เดี๋ยวไม่ซื้อข้าวให้ทานเลย”
ป้าไหมเดินออก รัญมองตามแล้วได้ความคิดขึ้นมาทันที
“หรือว่าเราต้องจ้างผู้หญิงมาเป็นแฟนเพื่อหลอกแม่...ไม่เลว...” รัญยิ้มออก เมื่อคิดได้อย่างนี้
+ + + + + + + + + + + +
เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อบัวไปถึงที่โรงงานซีอิ๊ว ซึ่งเป็นกิจการของครอบครัว บัวได้เรียกการ์ตูน เพื่อนสนิทที่ทำงานอยู่ด้วยกันมาฟังเรื่องที่ถูกบังคับ
“ตูน แกต้องช่วยฉันนะ ฉันไม่อยากแต่งงานกับอีตาฉัตรชัยนั่น”บัวขอร้องให้เพื่อนช่วยหาทางออก
“แล้วแกจะให้ฉันช่วยยังไง แม่แกไปตกลงกับเค้าเรียบร้อยแล้วไม่มีทางเลี่ยงได้หรอก”
“มันต้องมีสิตูน แกใช้หัวช่วยฉันคิดหน่อย” การ์ตูนพยายามคิดหาวิธีช่วยเพื่อน บัวเดินไปเดินมาอย่างใช้ความคิดเช่นกัน ขณะเดียวกัน เพชรเดินพูดโทรศัพท์ผ่านห้องทำงานบัวไป
“อ้าว ว่าไง รัญ”
บัวชะงักเมื่อได้ยินชื่อรัญ มองตามเพชรแล้วหันมามองหน้าการ์ตูน “พี่รัญ”
“นี่ไอ้บัว ฉันว่าแกเลิกเพ้อถึงพี่รัญได้แล้ว แกกำลังจะแต่งงานอาทิตย์หน้านี้แล้วนะ” บัวมองค้อนเดินย่องไปแอบฟังข้างระเบียง ทางด้านรัญที่โทรมา บอกจุดประสงค์ทันทีที่เพชรรับสาย
“ฉันมีเรื่องสำคัญอยากให้แกช่วยหน่อย”
“เรื่องสำคัญอะไร ว่ามา...”เพชรตอบรับ
“ฉันอยากให้แกช่วยหาผู้หญิงให้สักคน”
“หาผู้หญิง แกจะเอาผู้หญิงไปทำไม อย่าบอกนะว่าเหงา”
บัวกับการ์ตูนมองสบตากันอย่างสงสัยว่าเพชรกำลังพูดเรื่องอะไร เพชรทวนคำพูดกับรัญอย่างตกใจ
“อะไรนะ แม่แกจะให้แต่งงาน แล้วแกจะให้ฉันหาผู้หญิงไปหลอกว่าเป็นแฟนแกงั้นเหรอ”
“ใช่ ฉันจะบอกแม่ว่าฉันมีแฟนแล้ว เพื่อกันผู้หญิงที่แม่ส่งมา”
“ไม่เข้าใจว่ะ”เพชรงงหนัก
“ถ้าเป็นแก แกจะยอมให้แม่จับแต่งงานกับผู้หญิงที่แกไม่รู้จักมั้ยล่ะ”รัญย้อนถาม “ไม่”
“นั่นล่ะ ฉันถึงต้องการความช่วยเหลือจากแก หาผู้หญิงให้ฉันคนนึง”
“โอเค งั้นเดี๋ยวฉันจะลองหาให้ แต่ขอเวลาซักนิดนะ ได้เรื่องยังไงแล้วฉันจะโทรบอก”
“เออ ขอบใจแกมาก” รัญกดปิดโทรศัพท์ถอนใจอย่างเครียดๆ เพชรปิดโทรศัพท์หันกลับมาเห็น บัวกับการ์ตูนเดินเข้ามาหา
“พี่รัญโทรมาเหรอพี่เพชร”บัวถามทันที
“นี่แกสองคนมาแอบฟังเหรอ”
“เปล่า เราเพิ่งเดินออกมาได้ยินพี่เพชรพูดแว่วๆ”การ์ตูนรีบอธิบาย
“พี่รัญเค้าโทรมาทำไมเหรอ”บัวซัก
“ไม่มีอะไร มันว่างก็เลยโทรมาคุย”
เพชรเดินออกไป บัวมองตามอย่างอยากรู้ การ์ตูนมองตามแล้วคิดบางอย่างได้ เดินเข้าไปคล้องคอบัว “ไอ้บัว ฉันคิดออกแล้วว่าแกจะหนีการแต่งงานกับลูกรัฐมนตรีได้ยังไง”
“จริงเหรอ ไหนแกมีแผนอะไรว่ามาซิ”บัวถามอย่างตื่นเต้น
“แกไม่ได้ยินที่พี่เพชรพูดกับพี่รัญเหรอ ว่าเค้าต้องการผู้หญิงคนนึงไปเป็นแฟน”
บัวตาโต “แกจะให้ฉันหนีไปอยู่กับพี่รัญงั้นเหรอ”
“ก็แกชอบพี่รัญไม่ใช่เหรอ นี่เป็นโอกาสทองของแกแล้วนะ เท่ากับยิงกระสุนนัดเดียวได้นกสองตัว นัดที่หนึ่งไม่ต้องแต่งงานกับลูกรัฐมนตรี นัดที่สองได้ไปอยู่กับชายในฝันของแก”
“ไอเดียสุดยอด แต่พี่เพชรจะยอมให้ฉันไปรึเปล่า”
“ก็อย่าให้เค้ารู้สิ”
“แล้วฉันจะทำไง”
“ไม่ต้องห่วง เป็นหน้าที่ของฉันเอง” บัวมองอย่างสงสัย ขณะที่การ์ตูนยิ้มอย่างมีแผน
+ + + + + + + + + + +
เพชรกดโทรศัพท์มือถือไปหาเจ๊อ้อ ที่บริษัทอ้อ โมเดลลิ่ง ซึ่งเป็นคนจัดหาผู้หญิงให้เขาอยู่เสมอ เมื่อเจ๊อ้อรับสาย เพชรบอกจุดประสงค์ทันที
“ผมอยากได้เด็กสาวอายุยี่สิบถึงยี่สิบห้า หน้าตาดีมีการศึกษา”
“ได้เลยค่ะ เอากี่คนคะ”เจ๊อ้อบอกเสียงหวาน
“คนเดียว แต่ต้องไปอยู่กับเพื่อนผมที่เมืองนอกนะ”
“ไปถึงเมืองนอกเลยเหรอคะ กี่วันคะ”
“ยังไม่แน่ อาจจะสองเดือนหรือสามเดือน”
“สองสามเดือนเลยเหรอคะ มันนานไปค่ะ เด็กมันไม่อยากไปหรอก”เจ๊อ้อเริ่มลังเล
“แต่เงินดีนะ”
“เข้าใจค่ะ แต่เด็กเดี๋ยวนี้มันไม่ชอบไปอยู่กับแขกนานๆ มันรำคาญ แล้วอีกอย่างอยู่เมืองไทยมันได้รายวันสูงกว่า”
“ผมรู้น่าว่าเจ๊ต้องหาได้”เพชรตัดบท
“ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวเจ๊จะลองหาให้ แล้วจะให้เดินทางเมื่อไหร่คะ”
“ไม่เกินอาทิตย์หน้า”
“อุ๊ย ทำไมรวดเร็วอย่างงั้นล่ะคะ เจ๊หาไม่ทันหรอก”
“เอาน่า ถือว่าช่วยผมหน่อย นี่มันเรื่องเร่งด่วนจริงๆ”
“ค่ะ ค่ะ งั้นขอเวลาเจ๊ซักสองวันนะคะ ต้องหาเด็กที่มันมีหนังสือเดินทางพร้อม”
“ครับ ขอบใจมากเจ๊” เพชรปิดโทรศัพท์ลุกเดินออก การ์ตูนกับบัวย่องเข้ามา การ์ตูนหยิบโทรศัพท์เพชรขึ้นมากดดูเบอร์ เห็นขึ้นที่หน้าจอว่าอ้อ โมเดลลิ่ง การ์ตูนรีบจดเบอร์ไว้ทันที
(อ่านต่อหน้าที่ 2 )
หลังจากที่ได้คุยกับเจ๊อ้อ เพชรโทรไปหารัญทันที รัญตื่นเต้นไม่น้อยที่ได้รู้ความคืบหน้า
“ใช่ เจ๊อ้อเค้าบอกตอนนี้มีอยู่คนเดียวที่ไปได้ ฉันก็เลยให้เค้ารีบส่งรูปไปให้แกดู”
“แล้วสวยมั้ย”
“ฉันไม่ได้ดู ให้แกเป็นคนตัดสินใจว่าชอบหรือไม่ชอบ แต่ถ้าแกไม่ชอบก็โทรบอกฉันนะ ฉันจะพาไปเที่ยวพัทยาซักสองวัน”
รัญตัดสินใจทันที “ตอนนี้ไม่ชอบไม่ได้แล้ว มันไม่มีเวลายังไงก็ต้องเอา ขอบใจแกมากนะ แล้วเมื่อไหร่แกจะมาเที่ยวปราก”
“ช่วงนี้ไม่ว่างเลย งานสุมหัวจะตาย นี่จะหนีไปลงอ่างอาบน้ำยังไม่มีเวลา”
“แกนี่ชอบเที่ยวจริงๆ”
“คนโสดนี่หว่า”
“แล้วเจอกัน” รัญกดปิดโทรศัพท์ เปิดดูอีเมลเห็นเมลจากเจ๊อ้อส่งเข้ามา รัญรีบเปิดดู เห็นภาพบัวทำท่าเซ็กซี่ปรากฏขึ้นหลายรูป และมีชื่อบัวระวง ดงดอกไม้ อายุ 23 ปี สัดส่วน 33 24 35 สูง 170 น้ำหนัก 47
“บัวระวง...หน้าตาไม่เลว”
รัญเขียนตอบกลับไปว่า...ตกลงผมเลือกผู้หญิงชื่อบัวระวง แล้วจะโอนเงินไปให้วันนี้...รัญกดส่งเมล แล้วกดดูรูปบัวระวงอีกครั้ง รัญมองรูปบัวที่มองยั่วยวนอย่างสนใจมาก “ไม่อยากเชื่อว่าผู้หญิงสวยๆจะทำอาชีพแบบนี้”
+ + + + + + + + + + + + +
เช้าวันใหม่ บัวเดินไปมาในห้องทำงานอย่างคิดหนัก ถึงสิ่งที่จะทำ “หรือว่าเราไม่ควรทำแบบนี้ ถ้าแม่รู้แม่ก็ต้องเสียใจ แต่เราก็ไม่อยากแต่งงานกับอีตาฉัตรชัยนี่นา” บัวถอนใจอย่างสับสนและอึดอัดใจ นิภาพรรณเข้ามาหาด้วยสีหน้ายิ่มแย้ม
“ลูกจ๋า ทางคุณฉัตรชัยเค้าส่งตัวอย่างการ์ดแต่งงานมาให้ดูแล้วนะลูกชอบมั้ย”
บัวหน้าเสีย “แม่คะ หนูขอถามแม่เป็นครั้งสุดท้ายได้มั้ยคะ”
“ถามอะไรจ๊ะ”
“ถ้าหนูไม่แต่งงานกับคุณฉัตรชัยล่ะคะ”
“ก็แม่บอกแล้วไงว่าไม่ได้”
“แม่คะ หนูขอร้องล่ะ แม่อย่าบังคับหนูแบบนี้เลยนะคะ”
“แม่บอกแล้วไงว่าแม่ไม่ได้บังคับ แต่แม่หวังดี” - “แม่คะ”
“เราจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีกแล้ว เอาล่ะ ลูกดูตัวอย่างการ์ดแต่งงานแล้วตอบคุณฉัตรชัยเค้าไปว่าลูกต้องการแก้ไขอะไร” นิภาพรรณขยับจะไป
บัวถามซ้ำ “แม่จะไม่เปลี่ยนใจใช่มั้ยคะ”
“บัว”นิภาพรรณเสียงเข้ม
“ตกลงค่ะ ถ้าแม่ไม่เปลี่ยนใจหนูก็ไม่เปลี่ยนใจเหมือนกัน”
“ดีมากจ้ะ มันต้องอย่างนี้สิลูก” นิภาพรรณจุ๊บหน้าผากลูกสาวแล้วเดินออก
“แม่คะ แม่บังคับให้หนูเลือกเองนะ” บัวตัดสินใจในสิ่งที่คิดจะทำ อย่างไม่ลังเลอีกแล้ว
+ + + + + + + + + +
ค่ำคืนนั้น บัวไปหาการ์ตูนที่อพาร์ทเม้นท์ การ์ตูนช่วยบัวเลือกเสื้อผ้าเอาแต่ชุดโป๊ๆ ใส่กระเป๋าเดินทาง
“ชุดนี้ .. ชุดนี้ .. ชุดนี้ ..” บัวมองเสื้อผ้าที่การ์ตูนเลือกอย่างหวาดเสียว
“ชุดนี้ .. ชุดนี้ไม่โอเค ... ชุดนี้โอ “...
บัวคว้าชุดที่บางวาบหวิวจากมือการ์ตูน “เฮ้ย บ้าน่าไอ้ตูน แกจะให้ฉันใส่ชุดนี้เหรอ”
“ก็เออสิ แกลืมไปแล้วเหรอว่าแกจะไปรับบทอะไร แกเป็นผู้หญิงขายบริการนะ”
“แต่ฉันใส่สั้นจุ๊ดจู๋อย่างนี้ไม่ไหวหรอก แถมหน้านี้หน้าหนาวด้วย”บัวกังวล
“แต่แกต้องทำให้เค้าเชื่อนะว่าแกไม่ใช่ คุณหนูรวินวรกานต์ลูกสาวเจ้าของโรงงานซีอิ๊วที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย แต่แกคือนังบัวระวง สาวเร่าร้อน สุดเซ็กซี่” การ์ตูนพูดพร้อมทำท่าทางเซ็กซี่ประกอบ
“แกอย่าทำอย่างนี้ ฉันอายว่ะ”
“อายอะไร แกบอกว่าแกอยากแต่งงานกับพี่รัญเค้าไม่ใช่เหรอ นี่เป็นโอกาสของแกแล้วนะที่จะทำให้พี่รัญเค้ารักแก”
“ก็ได้ ฉันจะพยายาม”
“จำไว้นะ เจอหน้าเค้าครั้งแรก แกต้องโผเข้ากอดเค้าแล้วก็ออดอ้อนคะขาให้เต็มที่”
“ต้องทำขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ก็เออสิ ถ้าแกไม่ทำเค้าอาจจะสงสัยก็ได้”
“เฮ้อ ฉันจะไปรอดมั้ยเนี่ย”บัวเริ่มลังเล เพราะสิ่งที่จะต้องทำ ไม่ใช่นิสัยเธอเลย
“ต้องรอดสิ ถ้าแกรักเค้า” การ์ตูนตอกย้ำให้กำลังใจ บัวไม่มั่นใจ แต่เวลานี้เธอต้องเดินหน้าต่อไปแล้ว
+ + + + + + + + + + + +
รัญไปรอรับบัวที่สนามบินตามที่นัดกับเจ๊อ้อไว้ รัญเดินเข้าไปทางประตูผู้โดยสารขาเข้า เมื่อเห็นว่าคนเดินออกมาจนหมดแล้ว แต่ยังไม่พบคนที่นัดไว้ ขณะเดียวกันประตูเปิดออก บัวเดินก้าวออกมาชะงัก รัญมองชะงักไปเช่นกัน
บัวมองรัญอย่างอึ้งใจเต้นแรง บัวยิ้มให้รัญด้วยความปลาบปลื้มใจ รัญมองอึ้ง ปิ๊งกับรอยยิ้มของบัว
บัวจะทัก แต่นึกขึ้นได้ว่าการ์ตูนกำชับไว้แล้วว่าห้ามทักก่อน เพราะบัวระวงไม่รู้จักรัญมาก่อน บัวรีบหุบยิ้ม ทำเมินสายตาหันมองซ้ายขวา เหมือนหาคน
รัญชะงักมองบัวอย่างแปลกใจ หันมองซ้ายขวาตามบัว เห็นบัวยังมองหันไปมา ตัดสินใจเข้าไปถาม “ขอโทษครับ คุณบัวระวงรึเปล่า”
บัวหันหน้ามาแกล้งทำท่าแปลกใจ “ใช่ค่ะ”
“ผมชื่อรัญเป็นคนที่จ้างคุณมาที่นี่”
“อ๋อ มิสเตอร์รัญ”บัวส่งมือให้จูบทำท่าเซ็กซี่เต็มที่ “สวัสดีค่ะ”
รัญมองมือบัว แล้วมองหน้า บัวยังส่งยิ้มให้อย่างจงใจเซ็กซี่ รัญเก๊กหน้าขรึม
“แล้วคุณแต่งตัวแบบนี้ไม่หนาวเหรอ อากาศข้างนอกเย็นนะ”
“หนาวนิดหน่อยค่ะ ช่วยกอดหน่อยสิคะ”
บัวโผเข้ากอด รัญตกใจผละดันบัวออก “นี่คุณ คุณอย่าทำแบบนี้กับผมนะ เดี๋ยวใครเห็นเข้าผมจะเสียหาย” รัญมองซ้ายขวากลัวคนเห็น บัวหน้าเสีย “เอ่อ ขอโทษค่ะ”
“คุณมีของมาแค่นี้ ใช่มั้ย”
“ค่ะ ฉันมีกระเป๋ามาใบเดียว”
“งั้นเราก็ไปกันได้แล้ว”
รัญคว้ากระเป๋าเดินทางของบัวเดินนำออกไป บัวมองตามอย่างหมั่นไส้ปนขำ
“พี่รัญเนี่ยเก๊กชะมัด” บัวหัวเราะขำ รัญหยุดเดินหันมามอง
“เอ้า ยืนทำอะไร ทำไมไม่ตามผมมา”
“ขอโทษค่ะ” บัววิ่งตามรัญออกไปอย่างร่าเริง
+ + + + + + + + + + + +
เมื่อบัวเดินทางไปปรากแล้ว การ์ตูนได้นำจดหมายของบัวไปให้เพชร มงคล และนิภาพรรณที่บ้าน เพชรทำหน้าที่อ่านจดหมายให้พ่อกับแม่ฟัง...
“กราบเท้าพ่อกับแม่และพี่เพชรที่รักยิ่ง ขณะที่ทุกคนอ่านจดหมายฉบับนี้ บัวไม่ได้อยู่เมืองไทยแล้ว ที่บัวต้องหนีออกจากบ้านไป เพราะบัวไม่ต้องการแต่งงานกับคนที่บัวไม่ได้รัก และถ้าแม่ยังคงยืนยันที่จะให้บัวแต่งงานกับคุณฉัตรชัย บัวจะไม่กลับบ้านอีกตลอดชีวิต หวังว่าพ่อกับแม่จะเข้าใจและให้อภัยบัวนะคะ รักพ่อกับแม่และพี่เพชรเสมอ...บัว”
นิภาพรรณร้องไห้โฮ “ทำไมยัยบัวถึงทำแบบนี้ แม่อุตส่าห์หาผู้ชายดีๆให้ ไม่รักไม่ชอบทำไมไม่บอกแม่”
มงคลเหล่มอง “แน่ใจเหรอว่าลูกไม่บอก ผมบอกคุณแล้วใช่มั้ยว่าอย่าบังคับจิตใจลูก ที่ยัยบัวหนีไปก็เป็นเพราะคุณ เพราะคุณคนเดียว”
“แต่ฉันหวังดีกับลูกนะ แล้วคุณฉัตรชัยเค้าก็มาจากตระกูลดี พ่อแม่ก็ร่ำรวยฐานะทัดเทียมกับเรา แถมเค้ายังรักยัยบัว แล้วยัยบัวยังต้องการอะไรอีก”
การ์ตูนรีบบอก... “ความรักไงคะ ป้านิ ไอ้บัวมันต้องการแต่งงานกับคนที่มันรัก”
ทุกคนหันมองการ์ตูน “แล้วใคร ไอ้บัวมันรักใคร”เพชรถาม
“ตูนไม่รู้” การ์ตูนยิ้มเจี๋ยมเจี้ยม เพชรมองอย่างสงสัย
“แล้วเพชรลองโทรเข้ามือถือน้องรึยัง”นิภาพรรณหันไปถาม
“โทรแล้วครับ แต่บัวไม่เปิดเครื่อง”
“ถ้าหนีไปอย่างนี้บัวมันก็ต้องเปลี่ยนเบอร์ เพื่อกันไม่ให้พวกเราตามเจออยู่แล้ว”การ์ตูนออกความเห็น
“แล้วเราจะทำยังไงดีคะคุณ จะไปตามหาลูกที่ไหน”นิภาพรรณกังวลมาก
มงคลหันไปบอกการ์ตูน “การ์ตูน แกโทรหาเพื่อนทุกคนของบัวถามดูว่ามีใครรู้ข่าวบัวบ้าง”
“ค่ะ” การ์ตูนหันมาเห็นเพชรมองจ้อง การ์ตูนแกล้งยิ้มให้ เพชรมองอย่างสงสัย
+ + + + + + + + + + + +
การ์ตูนคุยอยู่อีกพักหนึ่งจึงบอกลา เมื่อเดินเลี่ยงมาที่ลานจอดรถ พบว่าเพชรยืนดักรอ...
“เดี๋ยว ไอ้ตูน”
“อ้าว เฮียเพชร ทำไมมายืนแอบอยู่ตรงนี้ตกใจหมด”
เพชรจ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง “แกบอกฉันมาตรงๆดีกว่าว่าไอ้บัวมันหนีไปไหน”
“ตูนไม่รู้จริงๆ”
“ฉันไม่เชื่อ แกกับไอ้บัวสนิทกันยิ่งกว่าพี่น้อง เป็นไปไม่ได้ที่ไอ้บัวมันจะไม่บอกแกว่ามันหนีไปไหน”
“แต่คราวนี้บัวมันไม่บอกตูนจริงๆนะ มันคงกลัวว่าป้านิจะไปตามมันกลับมาแต่งงาน”
เพชรชี้หน้า “สาบานว่าแกไม่รู้”
“สาบาน ขอให้เดินไปแล้วตกน้ำป๋อมแป๋มเลย”
“อย่าให้ฉันรู้นะว่าแกสมรู้ร่วมคิดกับไอ้บัว แกตายแน่” เพชรเดินกลับไป การ์ตูนมองตามอย่างสยองใจ
+ + + + + + + + + + + +
รัญขับรถเข้ามาจอดที่หน้าบ้านพัก เมื่อลงจากรถ บัวมองรอบบริเวณอย่างสนใจ รัญยกกระเป๋าบัวลงจะเดินเข้าบ้าน หันมาบอกบัว... “เชิญ”
รัญเดินนำเข้าไป บัวมองตามสูดหายใจลึก บอกกับตัวเอง “จำไว้ว่าเราคือเด็กออฟ..เด็กออฟ ..”
รัญยกกระเป๋าเดินทางของบัวเดินนำเข้ามา บัวเดินตามมาหยุดมอง
“เอาล่ะ คุณเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บก่อน ห้องคุณอยู่ขวามือ”
“ค่ะ” บัวลากกระเป๋าขึ้นบันไดไป รัญมองตามหลังเห็นสัดส่วนบัว บัวรู้สึกว่ารัญมอง บัวชะงักหันมายิ้มแกล้งส่งสายตายั่วยวนให้ รัญทำเก๊กหน้าขรึม บัวอมยิ้มเดินขึ้นไป รัญเดินไปที่โต๊ะทำงานหยิบเอกสารที่เตรียมไว้ขึ้นมาดู เป็นข้อมูลประวัติของรัญและบัวที่แต่งขึ้นใหม่ รัญอ่านเอกสารอีกครั้ง ไม่นานนักบัวเดินลงมาหยุดด้านหลัง รัญหันมองแล้วชะงัก บัวยืนในระยะใกล้ยิ้มให้ รัญพยายามควบคุมอารมณ์ไม่ให้กระเจิง เพราะความสวยของบัว จึงเดินผละออกมา
“นั่งสิ คุณมีชื่อเล่นรึเปล่า”
“ที่บ้านเรียกฉันว่าบัวค่ะ”
รัญพยักหน้ารับ แล้วอธิบาย
“อย่างนี้นะคุณบัว ที่ผมจ้างคุณมาที่นี่ ไม่ได้หมายความว่าผมต้องการซื้อบริการทางเพศจากคุณ”
“อ้าว งั้นคุณจ้างฉันมาทำไมคะ”
“ผมต้องการให้คุณเล่นละครแสดงตัวเป็นคู่รักของผม เพื่อกันผู้หญิงคนนึงที่แม่ผมจะส่งมาอยู่ที่นี่ ผมยังไม่แน่ใจว่าคุณจะต้องอยู่กับผม นานแค่ไหน อาจจะหนึ่งเดือน สองเดือน หรือสามเดือน...”
บัวมองรัญอย่างเคลิ้มๆ นึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อ 10 ปีที่แล้ว ตอนนั้นเธอยังเป็นเด็กหญิงอ้วนกลมวัย 14 ปี เธอเห็นรัญที่มาหาเพชรที่บ้าน เธอหลงรักรัญตั้งแต่แรกเห็น บัวมองจ้องรัญแล้วอมยิ้มเมื่อนึกถึงอดีต “คุณยิ้มอะไร” บัวสะดุ้ง
“อ๋อ ที่ฉันยิ้มก็เพราะว่า...” บัวลุกเดินเข้ามาหา หยุดมองจ้องหน้ารัญอย่างแกล้งยั่วยวน รัญสะเทิ้น ต่างฝ่ายต่างมอง
“ฉันอยากจะบอกคุณว่า ... คุณน่ะหล่อตรงสเปคฉันเลยค่ะ”
รัญรู้สึกหวั่นไหวมาก แต่พยายามควบคุมความรู้สึก ปั้นหน้าเคร่ง
“นี่ ผมอยากให้คุณตั้งใจฟังในสิ่งที่ผมพูดนะ” รัญเดินหลบไปอีกทาง บัวอมยิ้มขำกับท่าทีเก๊กขรึมของรัญ
“ฉันก็ตั้งใจนี่คะ คุณต้องการให้ฉันแสดงตัวเป็นคู่รักของคุณ เพื่อกันผู้หญิงที่คุณแม่คุณจะส่งมาให้แต่งงาน ถูกต้องมั้ยคะ”
“ถูกต้อง และทันทีที่เธอกับน้องสาวผมมาถึงการแสดงจะเริ่มต้นขึ้น คุณต้องย้ายไปนอนห้องเดียวกับผม เพื่อให้สองคนนั่นเชื่อว่าเราเป็นคู่รักกันจริงๆ”
บัวตกใจ “นอนห้องเดียวกันเหรอคะ”
“มีปัญหาเหรอ”
“เปล่าค่ะ ก็เห็นคุณบอกว่าคุณจะไม่ใช้บริการจากฉัน”
“แค่นอนร่วมห้องเท่านั้น คุณไม่ต้องห่วงผมจะไม่แตะต้องตัวคุณแน่”
“ฉันเป็นยังไงเหรอคะ หรือว่าฉันไม่สวย เอ๊ะ หรือว่าหุ่นไม่ดี”
บัวขยับดึงเสื้อขึ้นทำท่าจะถอด รัญตกใจรีบคว้ามือบัว “นี่คุณจะทำอะไร”
“ฉันจะให้คุณดูสัดส่วนซะก่อน บางทีคุณอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้นะ”
“ไม่ต้อง เพราะผมไม่นอนกับผู้หญิงขายบริการ”บัวแอบยิ้มขำ
รัญส่งเอกสารให้ “เอาล่ะ คุณเอาเอกสารนี่ไปดูและท่องจำข้อมูลทั้งหมดในนี้ให้ได้ เพราะมันเป็นข้อมูลที่คุณกับผมต้องพูดให้ตรงกัน”
รัญเดินแยกไป บัวมองตามยิ้มกับตัวเองอย่างมีความสุขสุดๆ “ไม่อยากเชื่อเลยว่าในที่สุดเราก็ได้มาอยู่กับพี่รัญจริงๆ”
ทางด้านรัญ เดินเข้าไปในห้องนอนแล้วปิดประตู เหลือบมองไปนอกห้องแล้วถอนใจ
“อยู่ๆจะมาถอดเสื้อให้เราดู ไม่ เราต้องเข้มแข็ง ไม่อ่อนไหวกับสิ่งยั่วยวนอะไรทั้งนั้น”
รัญบอกตัวเอง แต่ความรู้สึกหนักใจอย่างบอกไม่ถูก เพราะบัวนั้นสวยมาก และเขาก็รู้สึกดีกับเธอมากอย่างนึกไม่ถึง
(จบตอนที่ 1)
ติดตามอ่านตอนต่อไป เวลา 09.30 น. พรุ่งนี้
