“ข่าวลึกปมลับ”ออกอากาศทาง NEWS1 ล้วงปมลึก คลายปมลับ ตีแผ่ประเด็นร้อน กับ นพรัฐ พรวนสุข บก.ข่าวการเมือง และกระบวนการยุติธรรม วันพุธที่ 27 ตุลาคม 2564 ตอน เปิดโปงขบวนการ ถุงมือยางเก๊
ประเทศไทยงามหน้าไปทั่วโลก เมื่อสำนักข่าวยักษ์ใหญ่ CNN เปิดโปงขบวนการหลอกส่งออกถุงมือยางใช้แล้ว จำนวนถึง 10 ล้านชิ้น ไปโผล่ถึงสหรัฐอเมริกา
ถุงมือยางใช้แล้วที่ถูกสหรัฐฯ ตรวจพบ มีสภาพน่าสยดสยองอย่างยิ่ง บางชิ้นยังมีคราบเลือดติดอยู่
นายจุรินทร์ ลักษณวิศิษฏ์ รองนายกรัฐมนตรีและรมว.พาณิชย์ ชี้แจงถึงข่าวนี้ว่า เป็นฝีมือของแก๊งมิจฉาชีพ อยู่ระหว่างการตรวจสอบว่า
ใครอยู่เบื้องหลัง
พร้อมกับซัดไปถึงสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา หรือ อย. ว่ามีส่วนในการกำกับดูแลเรื่องนี้ ไม่ใช่ความรับผิดชอบฝ่ายเดียวของกระทรวงพาณิชย์ ที่ตัวเองเป็นรัฐมนตรีอยู่
ตามข่าวของ CNN ระบุชื่อบริษัทส่งออกถุงยางดังกล่าว ชื่อว่า แพดดี้ เดอะ รูม ซึ่งสื่อไทยรับลูกมาตรวจสอบ พบว่า แพดดี้ เดอะ รูม มีการเช่าออฟฟิศไว้ที่อาคารเดอะ สตรีท ย่านถนนรัชดาภิเษก
บริษัท ไม่มีพนักงานประจำแต่อย่างใด นานๆ ทีจะการนัดประชุมกัน แล้วก็แยกย้ายกันไป
มีชื่อผู้ถือหุ้นใหญ่ ชื่อ นาย ลุก เฟย หยาง หยาง ซึ่งมีประวัติอาชญากรรมติดตัว ถูกตำรวจออกหมายจับ ในการเข้าตรวจค้นโรงงาน “แพดดี้ เดอะ รูม เทรดดิ้ง” ผลิตถุงมือยางไม่ได้มาตรฐาน อย. ย่านลำลูกกา จ.ปทุมธานี พร้อมยึดของกลางที่มีมูลค่าตามท้องตลาดสูงถึง 300 ล้านบาท เหตุเกิดเมื่อเดือนธ.ค. 2563
เมื่อพลิกแฟ้มข่าวในช่วงปี 2563-2564 จะพบว่าตำรวจหน่วยต่างๆ รวมถึงสำนักงาน อย. เข้าทลายโรงงานถุงมือยางใช้แล้วทิ้งอย่างต่อเนื่อง ได้ของกลางมหึมาระดับหลายสิบถึงหลายร้อยล้านบาท
ผู้ต้องหาบางรายก็เป็นนักการเมือง ที่พรีเซนต์ตัวเองเป็นนักธุรกิจระดับ “อายุน้อย ร้อยล้าน” รวมถึงใส่ชื่อนำหน้าให้ตัวเองเป็น ศาสตราจารย์ดอกเตอร์ กันเลยทีเดียว
แต่พฤติกรรมกลับสวนทางคุณวุฒิที่อ้างถึง เพราะดันลักลอบนำเข้าถุงมือยางใช้แล้วจากต่างประเทศ แล้วจ้างแรงงานถูกๆ วันละ 350 บาท ระดมล้างถุงมือยาง จัดการแพ็คใส่ซองใส่กล่อง ติดยี่ห้อเป็นถุงยางผลิตใหม่เอี่ยมจากโรงงาน
นอกจากนี้ ยังมีพวกแก๊งแคเมอรูน ที่ถูกบุกจับอีกหลายหน ดำเนินการแปลงโฉมถุงมือสกปรกมาขายเป็นถุงมือใหม่
ผลจากการระบาดของโควิด 19 ได้สร้าง new normal ทำเอาถุงมือยางกลายเป็นสินค้าจำเป็นในตลาดโลก
คาดการณ์กันว่าแม้โควิด 19 จะเบาลงในอนาคต แต่พฤติกรรมการใช้ถุงมือยาง จะคงดำเนินต่อไป แตกต่างจาก “ดีมานด์ชั่วคราว” เมื่อครั้งเกิดโรคระบาดอื่นๆ
นำมาสู่ออเดอร์ถุงมือยางพุ่งสูงเป็นประวัติการณ์ โรงงานผู้ผลิตถุงมือยางที่ได้มาตรฐานในไทย ต่างผลิตส่งออกไม่ทันความต้องการ ไปอีกนานอย่างต่ำ 5 ปี บางโรงงานลงทุนเพิ่มกำลังผลิตด้วยเม็ดเงินเป็นหมื่นล้าน
แม้แต่ยักษ์ใหญ่อย่าง ปตท. ก็อดไม่ได้ กระโจนลงมาเป็นผู้ผลิตถุงมือยางด้วย เช่นเดียวกับทุนใหญ่จากต่างประเทศ ก็มองเห็นโอกาสทองจากกระแสขาขึ้นของถุงมือยาง ขยับเข้ามาลงทุนในไทย
ทั้งนี้ ประเทศไทยเป็นผู้ผลิตและส่งออกถุงมือยางอันดับ 2 ของโลก ด้วยส่วนแบ่งตลาด 15% โดยมีมาเลเซียเป็นเบอร์ 1 ครองส่วนแบ่งตลาดถึง 60%
โอกาสทำเงินของโรงงานถุงมือยางยักษ์ใหญ่ทั้งหลาย กลายเป็นโอกาสของเหล่ามิจฉาชีพ ไปในเวลาเดียวกัน
และอาจมีอิทธิพลทางการเมืองหนุนหลัง จึงเล็ดลอดการตรวจสอบคุณภาพของภาครัฐ ไปสร้างความขายหน้าถึงสหรัฐอเมริกาได้
