xs
xsm
sm
md
lg

พ่อใจสลาย! หนุ่มลูกครึ่งไทย-อังกฤษโดนประตูเหล็ก ซ.สุขุมวิท 22 ทับดับ ลั่นลากคอผู้รับเหมารับผิดชอบ

เผยแพร่:   ปรับปรุง:   โดย: ทีมข่าวอาชญากรรม

Patrick Gauvain
 
MGR Online - “แพทริก เกาเวน” ผู้บริหารบริษัท Shrimp Asia เขียนบันทึกระบายความในใจ ลูกชายวัย 23 โดนประตูเหล็กอพาร์ตเมนต์กำลังสร้างใน ซ.สุขุมวิท 22 ล้มทับเสียชีวิต ขณะเดินผ่าน ลั่นผู้รับเหมาต้องรับผิดชอบ จวกยับระบบความปลอดภัยสุดห่วย นี่เป็นอาชญกรรม ไม่ใช่อุบัติเหตุ

จากเหตุการณ์ประตูเหล็กอพาร์ตเมนต์ที่กำลังก่อสร้างในซอยสุขุมวิท 22 ล้มทับ นายลีโอ หรือ สิงโต เกาเวน ช่างภาพลูกครึ่งไทย - อังกฤษ อายุ 23 ปี เสียชีวิต เมื่อวันที่ 17 ธ.ค. ที่ผ่านมา ล่าสุด วานนี้ (19 ธ.ค.) นายแพทริก เกาเวน (Patrick Gauvain) กรรมการผู้จัดการบริษัท Shrimp Asia บิดาของนายลีโอ ได้เขียนบันทึกระบายความรู้สึกว่า

“ขอบคุณทุกคำปลอบใจและความห่วงใยที่มีต่อครอบครัวผม ลีโอเพิ่งกลับจากอังกฤษเพื่อมาทำงานกับผมในหลายโครงการ และจะได้อยู่กันพร้อมหน้าทั้งครอบครัวอีกครั้ง เมื่อวานตอนบ่าย ลีโอถามผมว่าหิวมั้ย และอยากจะออกไปหาอะไรกิน ผมควรจะออกไปกับเขา เหมือนที่ผมเคยพาเขาออกไปกินข้าวข้างนอกบ่อยๆ แต่ผมยังไม่หิว แล้วเขาก็ออกไป และไม่ได้กลับมาอีกเลย

เขาเดินผ่านตึกที่กำลังก่อสร้าง ซึ่งประตูเหล็กขนาดใหญ่ที่อยู่ระหว่างติดตั้ง หรือติดตั้งเสร็จแล้ว (ยังไม่ชัดเจน) ซึ่งโครงสร้างของมันยังไม่เข้าที่ ไม่มั่นคง ได้เลื่อนล้มลงมาทับลีโอ เขาเสียชีวิตทันที ขณะที่ผู้หญิงอีกคนที่เดินผ่านมาก็โดนทับเสียชีวิตเช่นกัน”

นายแพทริก ระบุว่า พิธีรดน้ำศพลีโอ จะมีขึ้นที่วัดธาตุทอง ในวันพุธ (20 ธ.ค.) นี้ เวลา 17.00 น. ตามด้วยพิธีสวดอภิธรรม ในวันพฤหัสบดีและวันศุกร์ เวลา 19.00 น. ส่วนพิธีฌาปนกิจจะมีขึ้นในวันอาทิตย์ เวลา 18.00 น. หลังจากนั้น จะนำอัฐิของเขากลับบ้านด้วย

“เพชร จัสติน และผม ใจสลาย ความเสียใจและความสูญเสียครั้งนี้ มันยากที่จะทำใจได้ มันช่างไร้เหตุผลสิ้นดี มันไม่ใช่อุบัติเหตุ แต่มันเป็นความประมาทของผู้รับเหมาล้วนๆ การจัดการแย่มาก ไม่มีระบบป้องกันภัย ไร้มาตรฐานความปลอดภัยในสถานที่ก่อสร้าง นี่มันเป็นอาชญากรรม และผู้ก่อเหตุเลวร้ายนี้จะต้องชดใช้ ผมจะติดตามค้นหาว่าเขาเป็นใคร และให้เขาชดใช้สำหรับสิ่งที่เขาได้พรากไปจากผม”

สำหรับเหตุการณ์ประตูเหล็กอพาร์ตเมนต์ที่กำลังสร้างล้มทับหนุ่มลูกครึ่งไทย - อังกฤษ ครั้งนี้ เกิดขึ้นเมื่อช่วงบ่ายวันอาทิตย์ที่ 17 ธ.ค. ที่ผ่านมา โดย ร.ต.อ.วีระพงศ์ พลไชย รองสารวัตร (สอบสวน) สน.ทองหล่อ ได้รับแจ้งเหตุเมื่อเวลา 17.25 น. ที่เกิดเหตุอยู่บริเวณไซต์งานก่อสร้างอพาร์ตเมนต์ 8 ชั้น

จากการสอบสวนทราบว่า ขณะที่คนงานกำลังทำความสะอาดบริเวณประตูเข้า - ออกของสถานที่ก่อสร้าง แผ่นหลังของคนงานได้ชนกับประตูเหล็กสูงประมาณ 2 เมตร กว้างประมาณ 6 เมตร ประตูจึงเลื่อนออกมาและล้มลงทับนายลีโอที่เดินผ่านมา โดยมีคนงานหญิงชาวกัมพูชาอีก 1 คน ที่กำลังเก็บกวาดเศษวัสดุถูกประตูทับเช่นกัน

นอกจากนี้ ทราบว่า ประตูเหล็กดังกล่าวเพิ่งติดตั้ง เป็นประตูเลื่อนอัตโนมัติ น้ำหนักประมาณ 1 ตัน โดยมีพยานเห็นขณะประตูเลื่อนและจู่ๆ ก็ล้มลง

รายละเอียดบันทึกของ Patrick Gauvain
Leo Gauvain
R.I.P. Leo Gauvain ,
Truly Sadness

“Thank you all for your kind words and thoughts. Leo had just come back from the UK to work with me on projects and for the family to be together again. Leo asked me yesterday afternoon if I was hungry and wanted to go out for a snack. I should have gone as I often take him to different places to eat… but I wasn’t hungry so off he went never to return. He was walking past a construction site where a massive metal gate was being installed or had just been installed (not clear) and the structure was not properly fixed, was insecure, and slipped and fell on Leo and another passing lady who was also killed. He died instantly.

Leo’s bathing rites will be at Wat Tha Thong on Wednesday at 5:00 pm, followed by chanting on Thursday and Friday at 7:00 pm. He will be cremated on Saturday at 6:00 pm. We will bring his ashes back home where he belongs.

Ped, Justin and I are devastated… the sorrow and the loss is unsurmountable… there is just no logic or reason to anything anymore. This was no accident... it was pure negligence by the contractors of the building. Bad management, no security, no safety standards in place... this is a crime... and the devil must pay. I will find him and make him accountable for what he has taken from me. My life has become a shipwreck and I am drowning, with wreckage all around me. Everything floating around me reminds me of the beauty that once was and is no more. And all I can do is float. I find pieces of wreckage and hang on to them. Maybe it’s a physical thing. Maybe it’s a happy memory or a photograph. But for now, all I can do is float and try to stay alive."

by Patrick Gauvain
กำลังโหลดความคิดเห็น