เส้นทางคมนาคมสายหลัก จากกรุงเทพฯ มุ่งหน้าสู่ภาคเหนือ คงจะคุ้นเคยกันดีกับ “ถนนสายเอเชีย” หรือ ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 32 จาก อ.บางปะอิน จ.พระนครศรีอยุธยา มุ่งหน้าสู่จังหวัดนครสวรรค์
ทางหลวงสายนี้นอกจากจะย่นระยะทางจากถนนพหลโยธิน เส้นทางคมนาคมสายหลักมุ่งหน้าสู่ภาคเหนือแต่ดั้งเดิมได้เกือบ 100 กิโลเมตรแล้ว ยังเป็นเส้นทางยอดนิยมที่การจราจรหนาแน่นในช่วงเทศกาล
ที่เรียกกันว่า “ถนนสายเอเชีย” เพราะเป็นส่วนหนึ่งของโครงการทางหลวงเอเชีย (The Asian Highway) โดยสหประชาชาติ เริ่มต้นขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2502 เพื่อส่งเสริมการพัฒนาระบบขนส่งทางถนนระหว่างประเทศในภูมิภาค
แม้ถนนสายเอเชียสมัยก่อนจะพัฒนาอย่างช้า ๆ แต่สำหรับประเทศไทย มีเส้นทางหลักที่ตัดเข้ามาถึง 6 เส้นทาง ได้แก่ สาย A1 จากแม่สอด จ.ตาก ผ่าน จ.นครสวรรค์ บางปะอิน บ้านหินกอง ถึง อ.อรัญประเทศ จ.สระแก้ว
สาย A2 จากแม่สาย จ.เชียงราย ผ่าน จ.นครสวรรค์ เข้าสู่กรุงเทพฯ ไปทางถนนเพชรเกษม ถึง จ.ชุมพร ตรงไปทางสุราษฎร์ธานี บรรจบกับถนนเพชรเกษมที่ จ.พัทลุง ถึง อ.สะเดา จ.สงขลา
สาย A3 ถนนเชียงราย-เชียงของ, สาย A12 จากแยกหินกอง ถนนพหลโยธิน ถนนมิตรภาพ ถึง จ.หนองคาย, สาย A15 จาก จ.อุดรธานี ถนนนิตโย ถึง จ.นครพนม และ สาย A18 จากหาดใหญ่ จ.สงขลา ถึงสุไหงโก-ลก จ.นราธิวาส
ปัจจุบัน มีทางหลวงสายเอเชียเพิ่มเติมแล้ว 12 เส้นทาง ได้แก่ สายประธาน 3 เส้นทาง และสายรอง 9 เส้นทาง พร้อมเปลี่ยนเครื่องหมายจาก A เป็น AH
ชื่อเรียก “ถนนสายเอเชีย” ในภาคกลางนอกจากจะเป็นชื่อถนนระหว่างบางปะอิน ถึงนครสวรรค์แล้ว ในภาคใต้ยังเป็นชื่อถนนระหว่างสี่แยกปฐมพร จ.ชุมพร ถึงสี่แยกเอเชียพัทลุง จ.พัทลุง อีกด้วย
ก่อนหน้านี้ช่วง พ.ศ. 2494 ถึง พ.ศ. 2497 นายอมร นุชนิยม นายช่างแขวงการทางชุมพรในขณะนั้น ก่อสร้างทางจากชุมพร - หลังสวน บนเส้นทางสายชุมพร - กระบุรี ทำให้เกิดจุดตัดเป็นสี่แยกบริเวณ อ.เมืองฯ จ.ชุมพร
นายอมรจึงตั้งชื่อแยกดังกล่าวว่า “สี่แยกปฐมพร” ตามชื่อธิดาคนโต
สำหรับถนนสายเอเชียทางภาคใต้ หรือ ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 41 นั้น สำรวจที่ดินเมื่อปี พ.ศ. 2513 สมัยจอมพลถนอม กิตติขจร ก่อนออกกฎหมายเวนคืนอสังหาริมทรัพย์ และก่อสร้างถนนในช่วงดังกล่าว
ต่อมาในปี พ.ศ. 2524 สมัยรัฐบาล พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ ได้มีการออกกฎหมายเวนคืนที่ดิน ตอน ทุ่งสง-ร่อนพิบูลย์ กระทั่งถนนก่อสร้างแล้วเสร็จ
ปี พ.ศ. 2537 ได้มีการขยายถนนออกเป็น 4 ช่องจราจร เริ่มจาก จ.ชุมพร ถึง อ.ไชยา จ.สุราษฎร์ธานี และ ช่วง อ.ไชยา จ.สุราษฎร์ธานี ถึง จ.พัทลุง จนแล้วเสร็จ
ปัจจุบัน ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 41 ถือเป็นเส้นเลือดใหญ่ของภาคใต้ มีปริมาณรถเฉลี่ย 1.9-2.8 หมื่นคันต่อวัน มีเส้นทางเชื่อมต่อไปยังชายฝั่งทะเลอันดามัน ทำให้ถนนเพชรเกษมถูกลดความสำคัญลงมา โดยเฉพาะจังหวัดระนอง
กระทั่งเมื่อถนนใช้งานมาอย่างยาวนาน กรมทางหลวงเพิ่งจะมีการบูรณะทาง ช่วง ท่าโรงช้าง-ท่าชี-ถ้ำพรรณรา-ทุ่งสง ระยะทาง 36.5 กิโลเมตรแล้วเสร็จ ด้วยงบประมาณ 1,124 ล้านบาท
มาถึงถนนสายเอเชีย ช่วง บางปะอิน-นครสวรรค์ ปัจจุบันเป็นเส้นทางหลักมุ่งหน้าสู่ภาคเหนือที่สำคัญ ปริมาณรถเฉลี่ย 5.57 หมื่น ถึง 1.12 แสนคันต่อวัน
ในหนังสือ “เที่ยวทั่วไทย” ของ ปราโมทย์ ทัศนาสุวรรณ นักเขียนสารคดีท่องเที่ยว และผู้ช่วยบรรณาธิการ อนุสาร อสท. ตีพิมพ์เมื่อปี พ.ศ. 2519 เคยบอกเล่าถึงตำนานถนนสายเอเชียไว้อย่างน่าสนใจ
และผลจากการที่ถนนสายเอเชียเปิดใช้ ย่อมส่งผลถึงความเปลี่ยนแปลงอะไรหลายอย่างอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เราจึงขออนุญาตนำบางช่วงบางตอนจากที่ท่านเขียนมาเรียบเรียงใหม่อีกครั้ง
สมัยก่อน ประมาณปี พ.ศ. 2501 การเดินทางจากกรุงเทพฯ ไปตามถนนพหลโยธินนั้น นักเดินทางต้องค้างคืนที่ปากน้ำโพ จ.นครสวรรค์ 1 คืน และที่ จ.ตากอีก 1 คืน ก่อนที่จะไปถึงเชียงใหม่ ระยะทาง 819 กิโลเมตร
แต่ถนนลาดยางจริง ๆ คือช่วงตั้งแต่กรุงเทพฯ ไปถึง อ.โคกสำโรง จ.ลพบุรี เท่านั้น และอีกช่วงหนึ่งคือ จาก อ.ตาคลี จ.นครสวรรค์ ผ่าน อ.เมืองฯ จ.ชัยนาท ไปถึงแค่ อ.มโนรมย์ และจาก จ.ลำพูน ไปถึง จ.เชียงใหม่
นอกจากนั้นเป็นถนนลูกรัง
จากคำบอกเล่าของคุณปราโมทย์ ระบุว่า จาก อ.สลกบาตร จ.กำแพงเพชร ไปสู่ จ.ตาก สภาพทางทารุณที่สุด อีกช่วงหนึ่งก็คือ เถิน-ลี้-บ้านโฮ่ง-ป่าซาง สภาพยิ่งกว่าทางเกวียน พอถึงเชียงใหม่ก็ต้องเข้าอู่ซ่อม
หลังจากนั้น สภาพถนนดีขึ้นเรื่อย ๆ แต่ก็ยังไม่ราดยางตลอดสาย กระทั่งมาถึงปี พ.ศ. 2515 ถนนพหลโยธินได้เป็นทางลาดยางตลอดเส้นทางแล้ว ยังมีทางหลวงสายใหม่ ตัดแนวถนนใหม่ให้เป็นเส้นตรง ย่นระยะทางไปมากต่อมาก
เราเรียกทางหลวงสายนี้ว่า ทางหลวงสายเอเชีย
ทางหลวงหมายเลข 32 หรือถนนสายเอเชีย มีความยาวทั้งหมด 188 กิโลเมตร จอมพลถนอม กิตติขจร หัวหน้าคณะปฏิวัติในสมัยนั้น ทำพิธีเปิดเมื่อวันที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2515
ราคาค่าก่อสร้างทางหลวงสายนี้เป็นเงินไทย 585 ล้านบาท แบ่งเป็นค่าสำรวจและออกแบบเสีย 34 ล้านบาท รวมทั้งค่าคุมงาน ส่วนค่าก่อสร้างจริง ๆ เป็นเงิน 551 ล้านบาท
เงินจำนวนนี้ เป็นเงินกู้จากธนาคารโลก 281 ล้านบาท เป็นเงินงบประมาณเสีย 304 ล้านบาท ได้ทางหลวงสายมาตรฐาน ผิวจราจรกว้าง 7 เมตร ราดยางแบบแอสฟัลท์คอนกรีต มีไหล่ทางข้างละ 2.50 เมตร
หลักกิโลเมตรที่ 51 ของถนนพหลโยธิน มีทางเลี้ยวซ้ายเข้าสู่ทางหลวงสายใหม่ บางปะอิน-นครสวรรค์ สัก 2-3 กิโลเมตร ก็จะมีด่านเก็บค่าธรรมเนียมผ่านถนน สมัยนั้น รถยนต์เก๋งส่วนบุคคลหรือแท็กซี่ก็ตาม เสียคันละ 3 บาท
ผ่านด่านเก็บค่าธรรมเนียมบางปะอินมาแล้ว ถนนราบเรียบข้ามท้องทุ่งกว้างของชนบทอยุธยา ผู้คนชาวบ้านริมทางใหม่เหล่านี้ ยังไม่คุ้นกับถนนดีนัก มีป้ายระวังวัวควายปักอยู่เป็นระยะ
ข้ามแม่น้ำสำคัญ 2 สาย คือ แม่น้ำลพบุรี และ แม่น้ำป่าสัก ผ่านเข้าสู่ทุ่งบางปะหัน เสียค่าผ่านทาง ที่หลักกิโลเมตร 96 ถึงทางแยกซ้ายมือเข้าสู่จังหวัดอ่างทอง
ผ่านพื้นที่นาฟากฝั่งซ้ายของแม่น้ำเจ้าพระยา บางตอนถนนชิดแม่น้ำจนกระทั่งเห็นอีกฝั่งหนึ่ง โดยเฉพาะเมื่อถึงอำเภอไชโย จะมองเห็นวิหารหลวงพ่อโตวัดไชโย ตระหง่านอยู่ฝั่งตรงข้าม ครู่ใหญ่ๆ ถึงทางแยกเข้าเมืองสิงห์บุรี
มาถึงหลักกิโลเมตรที่ 183-184 ของทางหลวงสายเอเชีย ที่นับหลักกิโลเมตรสืบต่อมาจากหลักกิโลเมตรที่ 51 ของถนนพหลโยธิน ณ ที่นี้แผ่นป้ายขนาดใหญ่ ซึ่งสร้างคร่อมกึ่งกลางถนนบอกให้นักขับรถทุกคนรู้ว่า
ตรงไปคือนครสวรรค์ ในระยะทางอีก 52 กิโลเมตรข้างหน้า เลี้ยวขวา 16 กิโลเมตรคือตาคลี หากเลี้ยวซ้ายอีกเพียง 10 กิโลเมตร ก็จะเข้าถึงใจกลางเมืองชัยนาท ณ ริมฝั่งซ้ายแม่น้ำเจ้าพระยา
เมื่อไปทางนครสวรรค์ ส่วนใหญ่อาศัยแนวทางหลวงพหลโยธินเดิม ระยะทางห่างกัน 60 กิโลเมตร มีทางแยกตรง อ.มโนรมย์เข้าสู่ จ.อุทัยธานี แล้วก็จะถึงนครสวรรค์ ด้วยการเดินทางประมาณ 3 ชั่วโมงจากกรุงเทพฯ
“บรรยากาศเก่า ๆ ของนครสวรรค์กำลังจืดจาง และเปลี่ยนโฉมหน้าใหม่อย่างรวดเร็ว เมืองที่ได้ชื่อว่า เป็นชุมทางของสิงห์ป่าซุง แมงดา และโสเภณีราคาถูกอย่างสำนักอาบจันทร์ กำลังหมดไป
ตัวเมืองนครสวรรค์ทุกวันนี้ เจริญไม่ผิดกับย่านใดย่านหนึ่งในกรุงเทพฯ รถราจอแจจนติด และสารพัดร้านขายของ ที่เห็นมากที่สุดก็คือ ร้านขายอะไหล่รถยนต์ญี่ปุ่น”
“ยามราตรีถึงแม้บรรยากาศแบบสิงห์ป่าซุงจะหมดไปแล้วก็ตาม แต่สิงห์รถบรรทุก หรือสิงห์สิบล้อ เหมือนชื่อนิยายก็ยังมีอยู่ที่นี่ เป็นที่จอดพักรถ พักคน ที่มาจากภาคเหนือ ส่วนใหญ่ก็เป็นรถบรรทุกน้ำมัน รถสิบล้อ และรถบรรทุกซุง”
สมัยก่อนหากจะขับรถไปทางเหนือ เราก็ต้องอาศัยถนนพหลโยธิน ซึ่งจะต้องผ่าน สระบุรี ลพบุรี โคกสำโรง ตาคลี ชัยนาท แล้วจึงพุ่งตรงผ่านมโนรมย์ขึ้นไปสู่ปากน้ำโพ ด้วยระยะทางเบ็ดเสร็จจากกรุงเทพฯ 351 กิโลเมตร
เมื่อก่อนนครสวรรค์อยู่หลักกิโลเมตรที่ 341 ของถนนพหลโยธิน แต่ทางหลวงสายนี้ ทำให้ระยะทางจากกรุงเทพฯ ถึงปากน้ำโพลดลงมาเหลือเพียง 237 กิโลเมตร คือทำให้นครสวรรค์ใกล้กรุงเทพฯ กว่าเดิมถึง 104 กิโลเมตรเลยทีเดียว
แล้วทางหลวงสายนี้ ซึ่งสร้างในระบบทางด่วน หรืออาจจะเทียบได้กับ “ออโต้บาห์น” ในเยอรมัน และ “ฟรีเวย์” ในสหรัฐอเมริกานั้น เป็นทางหลวงที่สร้างขึ้นใหม่ โดยไม่ผ่านเข้าไปในตัวเมือง เหมือนทางหลวงพหลโยธินสายเดิม
ฉะนั้น ทางหลวงหมายเลข 32 จึงผ่านนอกตัวเมืองอยุธยา อ่างทอง สิงห์บุรี และชัยนาท ผู้ที่ขับรถเดินทางขึ้นเหนือ จึงไม่จำเป็นต้องแวะเข้าไปในตัวเมืองดังกล่าว นอกจากจะตั้งใจแวะ โดยเลี้ยวเข้าไปจากทางหลวงสายใหญ่เท่านั้น
ทำให้เมืองชัยนาท ซึ่งแต่เดิมรถยนต์ที่ไปภาคเหนือทุกคันต้องผ่าน กลายเป็นเมืองอับไปในที่สุด
“ตัวเมืองชัยนาท ที่เคยคึกคักด้วยรถรา ทั้งรถประจำทางคันโต ๆ และรถยนต์ส่วนบุคคล ซึ่งเมื่อเดินทางมาถึงชัยนาท เป็นต้องจอดแวะหาข้าวปลาอาหารกิน ก่อนจะเดินทางขึ้นเหนือกันต่อไปนั้น เป็นภาพที่ได้ตายไปจากสายตาของชาวชัยนาทในทุกวันนี้อย่างแท้จริงแล้ว
แม้แต่เขื่อนชัยนาท หรือ เขื่อนเจ้าพระยา ซึ่งเคยเป็นที่ตื่นเต้นกันนักของนักท่องเที่ยวเมื่อสิบปีก่อน บัดนี้ก็ไม่มีใครสนใจตั้งใจไปแวะเที่ยวแวะชมกันต่อไปแล้ว เพราะใน พ.ศ. นี้ ประเทศของเรามีเขื่อนใหญ่ ๆ เพิ่มขึ้นอีกมากมายทุกภาค
ชัยนาทกำลังจะเฉาตาย ทั้ง ๆ ที่เป็นจังหวัดซึ่งมีอะไรต่ออะไร น่าสนใจสำหรับผู้ที่เรียกตัวเองว่า นักท่องเที่ยว อยู่ไม่น้อยทีเดียว”
อีกอำเภอหนึ่งที่เงียบเหงาไม่แพ้กัน คือ อ.ตาคลี จ.นครสวรรค์
“อำเภออื้อฉาวคาวโลกีย์ด้วยทหารอเมริกันเมื่อหลาย พ.ศ. ก่อน ซึ่งอำเภอตาคลีนั้น ดูตามสภาพภูมิศาสตร์และการปกครองแล้ว ก็น่าจะเป็นอำเภอในสังกัดจังหวัดชัยนาทยิ่งนัก แต่ความจริงหาเป็นเช่นนั้นไม่ เพราะตาคลีถึงจะใกล้ชิดกับตัวเมืองชัยนาทแค่ 26 กิโลเมตรเท่านั้นก็ตาม แต่ไพล่ไปขึ้นกับจังหวัดนครสวรรค์
ในสมัยที่ทหารอเมริกันยังอยู่เต็มเมืองตาคลีนั้น ทางราชการกระทรวงมหาดไทยเคยดำริ ที่จะโอนการปกครองมาขึ้นกับชัยนาท อาจจะเป็นเพราะสงสารเมืองชัยนาท ที่ไม่มีแหล่งเงินแหล่งทองก็เป็นได้ แต่ทันทีที่ข่าวนี้แพร่หลายออกมา ชาวตาคลีบอกไม่ยอม จะขอขึ้นอยู่กับเมืองนครสวรรค์ต่อไป เรื่องมันก็แปลกดี แล้วก็เงียบไปจนกระทั่งบัดนี้
ถึงวันนี้ถ้าจะยกอำเภอตาคลีให้แก่ชัยนาท ชัยนาทก็คงไม่เอา เพราะมีแต่ตึกร้าง โรงแรมไร้แขก และภัตตาคาร บาร์ที่ปิดตาย”
นี่เป็นเรื่องเล่าของสมัยก่อนเท่าที่เรียบเรียงมาได้ กลับมาถึงยุคนี้ ถนนสายเอเชียเปลี่ยนไปเยอะมาก
สมัยก่อน ต้องจ่ายค่าผ่านทาง 4 ด่านด้วยกัน ได้แก่ ด่านบางปะอิน ด่านบางปะหัน ด่านพรหมบุรี และ ด่านสรรพยา เพื่อนำมาเป็นเงินทุนสำรองค่าธรรมเนียมผ่านทาง สำหรับนำไปชดใช้ดอกเบี้ยเงินกู้ และบูรณะทางหลวง
ไม่ใช่เพียงแค่ถนนสายเอเชีย แต่ถนนสายหลักอื่น ๆ ยังมีการเก็บค่าผ่านทาง เช่น ถนนพหลโยธิน เก็บค่าผ่านทางที่ประตูน้ำพระอินทร์เมื่อปี พ.ศ. 2501 ก่อนที่จะยกเลิกเมื่อปี พ.ศ. 2504 ระบุว่าเนื่องจากจะขยายถนนถึงสระบุรี
หรือจะเป็น ถนนสุขุมวิท เก็บค่าธรรมเนียมที่หน้าสถานตากอากาศบางปู และ คลองด่าน ตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2498 แล้วยกเลิกเมื่อปี พ.ศ. 2504 เพราะได้เงินค่าธรรมเนียมคุ้มค่าก่อสร้างสะพานเทพหัสดินแล้ว
นอกจากนี้ ยังมีด่านเก็บค่าธรรมเนียมบน ถนนมิตรภาพ 4 ด่าน ได้แก่ ด่านทับกวาง ด่านกลางดง ด่านปากช่อง และ ด่านสูงเนิน รวมทั้ง ถนนธนบุรี-ปากท่อ ยังมีด่านเก็บค่าธรรมเนียม 2 ด่าน ได้แก่ ด่านเอกชัย และด่านนาโคก
มาถึงปี พ.ศ. 2529 ยังได้เก็บค่าธรรมเนียมผ่านทาง บนทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 34 สายบางนา-บางปะกง โดยมีด่านเก็บค่าธรรมเนียมที่หลักกิโลเมตรที่ 41 (หรือหน้าห้างสรรพสินค้าเทสโก้ โลตัส สาขาบางวัว ในปัจจุบัน)
กระทั่งมติคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 19 เมษายน พ.ศ. 2537 ให้ยกเลิกการจัดเก็บค่าธรรมเนียมการใช้ยานยนตร์บนถนนสายเอเชีย และถนนบางนา-บางปะกง ตั้งแต่วันที่ 27 เมษายน พ.ศ. 2537 เป็นต้นไป
รวมทั้งก่อนหน้านี้ยังยกเลิกเก็บค่าธรรมเนียมผ่านทาง บนถนนมิตรภาพ และถนนพระราม 2 อีกด้วย
สาเหตุที่ยกเลิกด่านเก็บค่าธรรมเนียมในขณะนั้น เป็นเพราะถนนเหล่านี้ไม่มีการควบคุมทางเข้า-ออกที่ชัดเจน และยังพบช่องโหว่การทุจริตในด่านเก็บเงิน กระทั่งมีนโยบายล้มเลิกด่านเก็บเงินสายเอเชียในที่สุด
ถึงกระนั้น การจัดเก็บค่าผ่านทาง ถูกนำมาใช้อีกครั้งกับทางหลวงพิเศษระหว่างเมือง (มอเตอร์เวย์)
4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2541 กรมทางหลวงเปิดบริการ มอเตอร์เวย์ หมายเลข 7 กรุงเทพฯ-ชลบุรี (สายใหม่) ระยะทาง 82 กิโลเมตร ถือเป็นมอเตอร์เวย์สายแรกของไทย ที่มีการควบคุมทางเข้า–ออก แบบสมบูรณ์ กั้นรั้วถาวรตลอดแนวทาง
ก่อนที่จะมี มอเตอร์เวย์ หมายเลข 9 สายวงแหวนรอบนอกด้านตะวันออก (ตอนบางปะอิน-บางพลี) หรือ ถนนกาญจนาภิเษกฝั่งตะวันออก ระยะทาง 63 กิโลเมตร เปิดใช้งานเมื่อวันที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2542
ถนนสายเอเชีย ถูกพัฒนาจาก 2 ช่องจราจร เป็น 4 ช่องจราจร ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2535 ถึง พ.ศ. 2537 พร้อมก่อสร้างทางแยกต่างระดับที่อยุธยา อ่างทอง สิงห์บุรี อินทร์บุรี ชัยนาท และ อุทัยธานี
กระทั่งปี พ.ศ. 2549 ได้ขยายถนนสายเอเชียจาก 4 ช่องจราจร เป็น 6-8 ช่องจราจร ระยะทาง 175.5 กิโลเมตร งบประมาณ 6,918 ล้านบาท แบ่งออกเป็น 14 ช่วง มีแบริเออร์สูง 1 เมตรบริเวณเกาะกลาง แล้วเสร็จกลางปี พ.ศ. 2551
อย่างไรก็ตาม ถนนสายเอเชีย ซึ่งยกเลิกเก็บค่าผ่านทางมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2537 อาจจะกลับมาอีกครั้งในรูปแบบที่เปลี่ยนไป เมื่อกรมทางหลวงมี “โครงการทางหลวงพิเศษระหว่างเมือง หมายเลข 5”
เริ่มต้นจากปลายถนนมอเตอร์เวย์กาญจนาภิเษก บ้านคลองสอง อ.วังน้อย จ.พระนครศรีอยุธยา เฉียงไปทางทิศตะวันออก ระยะทาง 10.1 กิโลเมตร แล้วไปบรรจบกับถนนสายเอเชีย ต่อเนื่องไปถึง อ.มโนรมย์ จ.ชัยนาท
จากนั้น เบี่ยงออกไปทางด้านทิศตะวันตก ข้ามแม่น้ำเจ้าพระยา อ้อมผ่าน อ.พยุหะคีรี อ.โกรกพระ ตัดถนนพหลโยธิน ข้ามแม่น้ำปิง ไปสิ้นสุดโครงการที่ทางหลวงแผ่นดินหมายเลข 117 บ้านบึงน้ำใส อ.เมืองฯ จ.นครสวรรค์
ซึ่งแนวเส้นทางส่วนใหญ่ ตั้งแต่ ต.บ้านหว้า อ.บางปะอิน จ.พระนครศรีอยุธยา ถึง อ.มโนรมย์ จ.ชัยนาท ล้วนแล้วแต่เป็นถนนสายเอเชียเดิม โดยจะก่อสร้างใหม่เป็นทางขนานบริการชุมชน 2 ช่องจราจรทดแทน
หากใครนึกไม่ออก ให้นึกถึงมอเตอร์เวย์ ช่วงชลบุรี ถึงพัทยา ที่มีการสร้างตามแนวถนนบายพาส ชลบุรี-พัทยาเดิม กลายเป็นถนนเก็บค่าผ่านทาง แล้วยังมีทางบริการชุมชน 2 ช่องจราจรด้านซ้ายสุดอยู่นอกรั้ว
คาดว่าต้นปี 2561 จะเปิดใช้เต็มระบบ ใครที่จะใช้ถนนบายพาส ก่อนถึงทางแยกต่างระดับคีรี ต้องเบี่ยงซ้ายไปใช้ทางบริการชุมชน ถ้าไม่อยากเสียค่าผ่านทาง หรือถ้าต้องการความเร็วก็ต้องจ่ายค่าผ่านทาง เฉลี่ยกิโลเมตรละ 1 บาท
จะสังเกตได้ว่า เขตทางถนนสายเอเชียกว้างหลายสิบเมตร แม้จะขยายถนนเป็น 6-8 ช่องจราจรไปก่อนหน้านี้ ส่วนหนึ่งก็เพื่อรองรับทางหลวงพิเศษระหว่างเมืองสายใหม่ในอนาคตนั่นเอง
หลังก่อสร้างแล้วเสร็จ ใครที่เดินทางขึ้นสู่ภาคเหนือ ถ้าไม่อยากใช้ทางบริการชุมชน คงต้องรับบัตรที่บางปะอินก่อน แล้วไปจ่ายค่าผ่านทางที่ปลายทาง เพราะเป็นระบบปิด คิดค่าผ่านทางตามระยะทางแทน
หรือไม่เช่นนั้นคงต้องไปใช้ถนนบางบัวทอง-สุพรรณบุรี ต่อด้วยสุพรรณบุรี-ชัยนาท ไปออกนครสวรรค์ มุ่งหน้าสู่ภาคเหนือแทน เพราะค่าผ่านทางมอเตอร์เวย์ยุคนี้คงไม่ใช่ด่านละ 3 บาทแบบสมัยก่อนอีกแล้ว
