วัยรุ่น – เซ็กส์ – ผู้ใหญ่

ในสัปดาห์ที่แล้ว เรื่องดึงดูดความสนใจผู้คน คึกคักสุดน่าจะเป็นเรื่องการแข่งขันฟุตบอลยูโร ส่วนเรื่องการเมือง ก็ออกอาการป่วยหนักเรื้อรัง แล้วมาถึงเรื่องโคม่าของสังคมไทย ที่ทำให้เกิดความรู้สึกปวดใจน่าเป็นห่วง ถ้าไม่รีบเยียวยาแก้ไขกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งปัญหาวัยรุ่น

สองข่าวที่เกิดขึ้นไล่เลี่ยกัน คือข่าววัยรุ่นเปิดม่านรูดนัดกันสวิงกิ้ง และอีกข่าวเด็กสาววัย 14 มีเซ็กส์ในโรงภาพยนตร์กับหนุ่มน้อยอายุ 17 ที่ราชบุรี

สองเหตุการณ์นี้ทำให้ผมคิดว่าปัญหาวัยรุ่น ปัญหาเซ็กส์ที่ไม่เหมาะสมในวัยเรียนพวกนี้ บางทีสังคมก็นิ่งเฉยกับมันมากไปหน่อย ทั้งที่เป็นเรื่องส่งผลกระทบยาวไกลทั้งปัญหาโรคเอดส์ ปัญหามีท้องในวัยเรียน ปัญหาการทำแท้งตามคลินิกเถื่อน การทิ้งศพทารกตามถังขยะ ทารกจากแม่วัยรุ่นที่ไม่พร้อมจะเลี้ยงดูลูก ปัญหาเด็กกำพร้าถูกทอดทิ้ง ปัญหาครอบครัว ปัญหาคุณภาพทางการศึกษา และคุณภาพประชากรในอนาคตของสังคมไทย

ผมว่าเรื่องเหล่านี้ เป็นปัญหาบาดลึกสาหัสหนักขึ้นทุกวัน เกี่ยวข้องกับหลายๆ ฝ่าย ที่ต้องมีส่วนในการช่วยกันแก้ปัญหาอย่างเร่งด่วนจริงจังต่อเนื่อง ไม่ใช่ฟู่ขึ้นมาสักพัก แล้วก็เงียบหายไป แก้ไม่ได้ แก้ไม่ทัน

สังคมไทยกับเรื่องเซ็กส์ นั้นพูดได้เลยว่าในคนบางส่วน เป็นเรื่องไม่พูดกันตรงไปตรงมา อาจจะดูต้องหลบๆซ่อน มองในแง่ดี การมีขนบธรรมเนียมประเพณีแบบไทยๆ นั้นเป็นเรื่องที่ดีมาก วัฒนธรรมไทยสอนให้ลูกหลานไม่ประพฤติตัวนอกลู่นอก แสดงออกเรื่องเซ็กส์กันโจ่งแจ้งไม่เหมาะสมในที่สาธารณะ คนไทยโบราณมานั้นถือและเข้มงวดในเรื่องพวกนี้มาก

แต่ด้วยสังคมที่เปลี่ยนแปลงไป วัฒนธรรมเลวๆ ต่างชาติที่เข้ามามีอิทธิพลต่อสังคมไทยทุกทิศทุกทาง การหมกมุ่นเสพติดการมีเพศสัมพันธ์ การมีเพศสัมพันธ์ในกลุ่มวัยเด็กอายุน้อยลง การตกเป็นทาสสังคมบริโภค ทำทุกอย่างเพื่อแลกกับเงิน ใช้เงินฟุ้งเฟ้อเกินตัวบริโภคสินค้าข้าวของวัตถุ

ทั้งหมดนี้ ล้วนเป็นปัญหาใหญ่ กระจายวงไปทั่วทั้งสังคม แต่กลุ่มที่เปราะบางและตกเป็นเหยื่อมากที่สุด คือ กลุ่มวัยรุ่น

ทุกวันนี้ ครอบครัวไทยเปลี่ยนจากครอบครัวขยายมาเป็นครอบครัวเดี่ยว พ่อแม่จำนวนมากต้องปากกัดตีนถีบทำมาหากิน จนแทบไม่มีเวลาให้กับลูก ทิ้งลูก ที่บ้านไว้กับหน้าจอโทรทัศน์ ความเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วโลก เทคโนโลยีที่ก้าวหน้าเป็นดาบสองคม ที่ย้อนกลับมาทำร้ายมอมเมาชักนำวัยรุ่นให้หลงทิศผิดทาง ทำลายบั่นทอนความสวยงามของชีวิตวัยรุ่น

พ่อแม่ยุคนี้ต้องปรับตัวให้ทัน บริหารจัดการเวลาให้กับลูก สร้างความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิด เข้าใจลูกเป็นที่ไว้วางใจเป็นที่ปรึกษาของลูกได้ ที่สำคัญต้องพยายามเดินให้ทันลูก อย่างน้อยๆก็เพื่อให้คุยกับลูกได้รู้เรื่องกันมากขึ้น

สำหรับเรื่องเซ็กส์ อย่าอายเลยครับที่จะสอนทำความเข้าใจกับเด็กๆตามวัยในเรื่องพวกนี้ การที่วัยรุ่นได้พูดคุยหรือปรึกษากับผู้ใหญ่โดยเฉพาะพ่อแม่นั้น เป็นเรื่องที่ดีมากกว่า ที่จะไปลองผิดลองถูกเรียนรู้ด้วยตนเองแล้วพลาด หรือถูกเพื่อนฝูงชักนำไปในทางเสียหายกลายเป็นปัญหาสังคม

เพื่อนเป็นอีกหนึ่งปัจจัยที่วัยรุ่นให้ความสำคัญมาก ถ้ารู้จักเลือกคบเพื่อน เราก็จะพบว่า เพื่อนดีๆจะไม่ชวนไปหมกมุ่นกับเรื่องเซ็กส์หรือยาเสพติด จริงๆแล้วชีวิตวัยรุ่นมีกิจกรรมให้ทำอีกมากมาย ขึ้นอยู่กับความสนใจความถนัด ไม่ว่าจะเป็นกิจกรรมทางด้านศิลปะ ดนตรี กีฬา อาสาสมัครเพื่อช่วยเหลือสังคมอีกมาก

ตอนวัยรุ่น ผมมีเพื่อนที่สนใจสาวๆ สายตาปิ๊งเพื่อนผู้หญิงเป็นประจำ ต่อมวัยรุ่นทำงานเต็มที่ มีแฟนไว้เดินคุยหนุงหนิงคิกขุ วันหนึ่งผมแปลกใจมาก ที่เขากลับมาคุยมาทำกิจกรรม เตะฟุตบอลเล่นกับกลุ่มเพื่อนผู้ชาย เมื่อผมถาม เขาบอกว่า มีแฟนก็ดีนะ แต่อดมาเล่นกับกลุ่มเพื่อน เพื่อนผมคนนี้เขาได้คำตอบว่า เล่นฟุตบอลกับเพื่อนสนุกกว่าคุยกับแฟน อย่างน้อยก็ในช่วงที่เรียนชั้นมัธยม

ผมว่ากิจกรรมในโรงเรียน และกิจกรรมที่สร้างสรรค์ของสังคมนอกห้องเรียน มีส่วนสำคัญนำพาวัยรุ่นออกจากการหมกมุ่นมัวเมาเสพติดยาหรือเซ็กส์ได้มาก

เรื่องนี้ ดูเหมือนใครๆก็พูด ใครๆก็รู้ แต่ทำไมจึงไม่ลงแรงทำกันอย่างจริงจังให้ได้ผล ต้องทำให้ทั่วถึงกลุ่มวัยรุ่นทั้งในโรงเรียน นอกโรงเรียน ทั้งในเมือง และในชนบท ต้องทำจริงทำอย่างรับผิดชอบมากกว่านี้ครับ ไม่ใช่เทงบประมาณไปผลาญหรือคอรัปชั่นโกงกินเบี้ยใบ้รายทาง จนเหลือตกไปถึงกิจกรรมวัยรุ่นบางส่วนเพียงน้อยนนิดไม่ทั่วถึง

หลายหน่วยงานของรัฐเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ทั้งโดยตรงและโดยอ้อม กระทรวงศึกษาการ กระทรวง สาธารณสุข กระทรวงไอซีที. กระทรวงพัฒนาสังคม ฯลฯ นี่มีหน้าที่โดยตรงเลยละครับ

เวลานี้ หลายคนบอกว่า วัยรุ่นไปไกลกว่าที่ผู้ใหญ่คิด ไกลเกินกว่าที่ผู้ใหญ่เข้าใจ ไปไกลกว่าหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง เรียกได้ว่าหน่วยงานของรัฐ ตามไม่ทันปัญหา อยู่ในฐานะตั้งรับปัญหามากกว่าเป็นฝ่ายรุก แก้ปัญหาที่ปลายเหตุ

กระทรวงสาธารณะสุข หรือกระทรวงศึกษาควรมีหน้าที่ส่งเสริมและให้ความรู้แก่วัยรุ่นให้มากขึ้นโดยเฉพาะในเรื่องของการป้องกัน การใช้ถุงยางอนามัยอย่างถูกวิธี การคุมกำเนิดด้วยวิธีต่างๆ เพราะบางครั้งเมื่อไปไกลจนเราห้ามไม่ได้ การสอนให้มีความรู้เพื่อรู้จักการป้องกันตัวจากโรค และปัญหาที่ติดตามมา จากการมีเพศสัมพันธ์ เป็นเรื่องจำเป็นอย่างยิ่ง

ผมเห็นกระทรวงสาธารณะสุขชอบออกมาส่งเสริมรณรงค์เรื่องเซ็กส์และแจกถุงยางอนามัยในช่วงวันวาเลนไทน์ วันลอยกระทง หรือวันที่พวกผู้ใหญ่ชอบพูดว่าเป็นวันเสียตัวของวัยรุ่น แต่จริงๆแล้วเรื่องพวกนี้ไม่ต้องรอให้ถึงวันพวกนี้หรอกครับ ทำไปเลยครับทุกวันและทำจริงจังให้ได้ผล

คุณครูหรืออาจารย์ที่สอนสุขศึกษาตามโรงเรียนต้องกล้าพูดกล้าสอนน้องๆในเรื่องตามวัยตั้งแต่เด็ก อย่ามัวอายครับ อย่ามัวไม่กล้าพูด เพราะว่าถ้าไม่พูดไม่สอนกันแต่เด็ก ปล่อยให้ไปเรียนรู้ด้วยตัวเอง ก็ออกมาเละอย่างที่เป็นอยู่นั่นแหละครับ

ในสังคม มีคนอีกหลายกลุ่มหลายองค์กรที่มีส่วนต้องรับผิดชอบ หนึ่งในนั้นคือ สื่อมวลชน การนำเสนอข่าวที่เกี่ยวข้องกับเซ็กส์ทำไมต้องเขียนข่าวละเอียดจนเหมือนอยู่ในเหตุการณ์ ทำไมไม่นำเสนอข่าวในแง่ของการตักเตือน ในแง่ของความไม่เหมาะสม ไม่ควรจ้องแต่จะขายข่าวด้วยความมันส์ เพราะนี่คือความรับผิดชอบโดยตรงต่อสังคม

ดารานักแสดง วงการบันเทิงก็เป็นอีกส่วนหนึ่งที่เป็นแบบอย่างแก่วัยรุ่น ทั้งพฤติกรรมและการแต่งตัว เริ่มต้นกันที่การแต่งตัวออกงานของบรรดาดาราสาวๆ เดี๋ยวนี้ เซ็กซี่โชว์เนื้อสดๆ จนชุดบางชุดต้องขอบอกว่าไม่ใส่ก็ได้นะถ้าคุณคิดจะโชว์ขนาดนั้น การที่ดาราสาวแต่งตัวโป๊ หรือเซ็กซี่ มีผลมากต่อการแต่งตัวตามแฟชั่นของวัยรุ่น

พูดถึงดาราก็ต้องคิดถึงละครหลังข่าว ก่อนข่าว ซึ่งมักจะออกอากาศในช่วงเวลาไพรม์ไทม์ ที่เด็กหรือวัยรุ่นได้ดูกันทั้งประเทศ ละครไทยเดียวนี้ มีฉากการมีเพศสัมพันธุ์นั้นโจ่งแจ้งเป็นเรื่องปรกติ นางเอกมีอะไรกับพระเอก นางร้ายมีอะไรกับตัวโกง มีกับพระเอก มั่วไปหมด แถมไม่ค่อนเซ็นเซอร์มากเหมือนเมื่อก่อน นี่คือสิ่งที่เด็กไทยและวัยรุ่นเห็นจากจอทีวีทุกวัน

ที่เพิ่งเกิดขึ้นในบ้านเราไม่กี่วันมานี้ การมาร่วมงานออโต้ซาลอนของดาราหนังเอวีญี่ปุ่นอย่าง โซระ อาโออิที่มาโชว์ตัวในบ้านเรา แล้วหนุ่มๆรุมล้อมถ่ายรูปกันเป็นร้อย เป็นความสองมาตรฐานมากๆหากเทียบกับดาราหนังติดเรทในบ้านเรา

ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องใหญ่ เป็นส่วนหนึ่งของการเปลี่ยนไปในสังคมไทย ที่ผู้ใหญ่ต้องรับผิดชอบโดยตรง ต้องร่วมกันแก้ไขจริงจังเร่งด่วน ถ้าเราไม่สามารถสร้างเด็กวัยเรียนและวัยรุ่นให้มีคุณภาพ แล้วเราจะหวังให้พวกเขาเติบโตมาเป็นคนไทยที่มีคุณภาพ สร้างสังคมไทยที่ดี ในอนาคตข้างหน้าได้อย่างไรล่ะครับ