ท่านผู้อ่านครับ ผมใช้เวลาที่ไม่สบายและวันหยุดศึกษาละครทีวีไทยอยู่พักหนึ่งจนมีข้อสรุปที่น่าสนใจอยากจะร่วมแสดงความคิดเห็นในที่นี้ทั้งในเรื่องเทคนิค การนำเสนอและการแสดงที่มีการพัฒนาเรื่อยมา
คงไม่ต้องบอกนะครับว่าละครทีวีไทยได้มีการพัฒนาด้วยดีตลอดมา และก็มีอยู่หลายเกรดหลายระดับ ทั้งมีหลายค่ายและหลายฝีมือ มีทั้งที่บรรจงสร้างและสร้างเพื่อคงคุณภาพหรือเพียงเพื่อเอาใจตลาดหรือทั้งสองอย่าง
ละครทีวีไทยนั้น หากเอาแต่คุณภาพอย่างเดียวก็คงไม่ได้เรตติ้งและไม่ได้มีโฆษณาพอที่จะมาจุนเจือรายได้เป็นกอบเป็นกำที่จะสร้างกำไรพอเลี้ยงตัวได้ ดังนั้นจึงต้องประนีประนอมระหว่างตลาดล่างและตลาดบนบ้างเพื่อให้ได้ความบันเทิงครบครันไม่ใช่เอาแต่น้ำเน่าเพียงอย่างเดียว
มาตรฐานของละครไทยส่วนใหญ่ดีขึ้น สนุกมากขึ้น
เมื่อเร็วๆ นี้ช่อง ๓ ครบ ๔๐ ปี ได้ออกซีรีย์มา ๔เรื่อง สนุกทุกเรื่องเท่าที่ผมจำได้แต่ละครก็มีนักแสดงทั้งหน้าใหม่และหน้าเก่าคละกันไป ตัวละครแต่ละครเล่นได้สมบทบาท ละครช่อง ๓ ผมถือว่าได้คุณภาพและสนุกเสมอ ที่บ้านผมสะสมไว้มากที่สุด
EXZACT นี่ก็ผลิตงานที่มีคุณภาพสูง และมักเขียนบทกันเอง สนุกเกือบทุกเรื่อง เช่น หงส์เหนือมังกร ที่สนุกมากนำแสดงโดย ศักดิ์สิทธิ์ แท่งทอง และ มาช่า วัฒนพานิช เป็นเรื่องเจ้าพ่อเจ้าแม่ในวงการเมืองไทยที่ตื่นเต้นเร้าใจ
อีกเรื่องหนึ่งเป็นละครเก่าคือ อยากหยุดตะวันไว้ที่ปลายฟ้า
แต่ที่ผมอยากจะกล่าวคือเรื่องที่พบบ่อยๆ ในละครไทย เช่น ฉากหรือประโยคที่พบบ่อยๆ
คำพูดยอดฮิตที่ได้ยินเกือบทุกเรื่องคือ “ฉันดูแลตัวเองได้” นี่เป็นเรื่องที่พูดกันทั้งตัวพระเอก
และนางเอกรวมทั้งตัวละครอื่นๆ ด้วย
ฉากอิจฉาตาร้อน ตบตีกันไม่ต้องพูดถึงมีเพื่อเอาใจตลาดผู้ชมตามแบบฉบับซึ่งไม่ได้มีแต่ละครไทย หนังไทยก็มี
สำหรับนักแสดงเท่าที่ผมนับได้ ยอดฮิตที่แสดงบ่อยและแสดงได้ดีก็มี ทักษอร ภักดิ์เจริญสุข ในหลายบทบาทและหลายเรื่อง จิตตาภา แจ่มปฐมในบท หนูตุ่ม ที่ดังที่สุดจากละครเรื่อง อเวจีสีชมพู เจนี่ เทียนโพธิ์สุวรรณ บทบาทที่เด่นมากจาก หยกลายเมฆ และในอีกหลายเรื่อง ณัฐพร เสรีรักษ์ จากละครเรื่องเพียงใจที่ผูกพัน และอีกหลายเรื่อง ละครคุณภาพก็มีมารยาริษยา ไฟอมตะ ระบำดวงดาว เป็นต้น
ส่วนฉากที่มีเกือบทุกเรื่องคือ พระเอกนางเอกชอบตกสระน้ำ ไม่ก็ตกแม่น้ำ หรือตกคลองซึ่งก็จะต้องมีการผายปอดแบบใช้ปากด้วย ฉากนางเอกถูกขังในห้อง ฉากที่นางเอกยากจนแต่มาพบว่าเป็นลูกคนรวยจากตำหนิบนร่างกายหรือจากล็อกเกตที่เป็นมรดกตกทอดกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ
ฉากพ่อหรือแม่หรือคุณตาคุณยายที่ป่วยเป็นอยู่โรคเดียวคือโรคหัวใจกำเริบและต้องได้รับการดูแล
ฉากที่นางเอกได้รับการช่วยเหลือหากไปแทงหรือไปยิงใครก็จะมีใครมารับผิดแทนว่าไม่ใช่คนทำ ฉากที่จะบอกว่าใครรักกับใครโดยเฉพาะเพื่อบอกผู้ชมว่าใครจะเป็นคู่รักกัน ก็เป็นฉากที่พระเอกช่วยนางเอกไม่ให้หกล้มแล้วเอาหน้าแทบมาชิดหน้าหน้ากันแล้วหยุดภาพไว้ ฉากนี้มีในละครแทบทุกเรื่องก็ว่าได้
ฉากพระเอกนางเอกติดฝนอยู่ด้วยกันก็มีให้เห็นอยู่บ่อยๆในละครเกือบทุกเรื่อง
สำหรับข้อสังเกตอีกอย่างหนึ่งคือ หากตัวละครมีเหตุให้ต้องพิการเดินไม่ได้ต้องใช้รถเข็นนั่งไฟฟ้า ก็จะมีคันเดียวสีเดียวคือสีแดงที่ใช้กัน ไม่ว่าจะถ่ายกันด้วยฉากในหรือต่างประเทศ
ส่วนตัวละครที่เราจะสังเกตได้ ก็คือคนที่เล่นเป็นตำรวจหรือแพทย์หรือทนายมักจะผู้แสดงที่มักจะใช้ตัวแสดงที่จำเจ คุ้นหน้ากันเสมอ อันนี้ก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนผูกขาดในการคัดตัวแสดงไว้อย่างนั้นแหละ
อีกอย่างหนึ่งคือเรื่องที่มีอยู่เสมอคืองานศพ จะมีทุกเรื่องเพราะละครต้องมีการฆ่า การตายเกิดขึ้น
ที่ผมว่ามาทั้งหมดเป็นข้อสังเกตที่ผมเห็นจากการดูละครมามากและความจริงก็ไม่แปลกและเห็นว่าเป็นข้อเสียแต่ประการใด แต่เป็นข้อสังเกตไว้เท่านั้น
การที่ผมดูละครไทยผมดูเพื่อความบันเทิงและดูเพื่อศึกษาพฤติกรรมว่าสะท้อนภาพสังคม อีกทั้งเพื่อเข้าใจพฤติกรรมของสังคมคนดูว่าเขาดูอะไรกันในยุคสมัยในขณะใดบ้างเท่านั้น
เท่าที่ผมสังเกตดูจะเห็นว่าละครไทยเกี่ยวกับเรื่องจักรๆ วงศ์ๆ เริ่มน้อยลงมาก
ผมเองก็อยากทราบและอยากให้ผู้อ่านช่วยทำเรตติ้งดาราทั้งหญิงและชายให้ผมทราบว่า ใครเป็นดารายอดนิยมของท่านบ้าง สำหรับผมนั้นผมมีอยู่แล้วว่าใครเป็นเจ้าบทบาท ดาราคนไหนเจ้าน้ำตาบ้าง อย่างเรื่อง ใจร้าว คุณทักษอร นั้นต้องร้องให้เกือบทุกฉากจนไม่รู้ว่าเธอเอาน้ำตาที่ไหนเค้นออกมาได้มากมายถึงเพียงนั้น ละครเรื่องนี้ดูแล้ว จะรู้สึกอึดอัดและเค้นความรู้สึกต่อผู้ดูอย่างยิ่ง เป็นละครที่ผมได้ทราบว่าผู้ดูติดกันมาก
ครับอย่างไรก็ตาม ผมไม่แน่ใจว่าผู้อ่านคอลัมน์ผมจะเป็นนักดูละครทีวีไทยเหมือนกันกับผมหรือเปล่า ถ้าเป็น อย่าลืมโหวตดาราในดวงใจทั้งหญิงและชายให้ผมได้รับรู้บ้างนะครับ ผมนั้นก็โหวตไปแล้ว ตามรายชื่อที่ผมให้ไปแล้วในข้อเขียนที่ระบุชื่อดาราไว้ก่อนหน้าในละครเรื่องต่างๆแล้ว ส่วนเรื่องที่ผมระบุว่าละครไหนที่ผมดู ก็ล้วนเป็นเรื่องที่ผมประทับใจทั้งนั้นแหละครับ
คงที่ผู้อ่านแปลกใจไม่น้อยที่ผมชอบดูละครทีวีไทยและชอบสะสมละครเหล่านี้ด้วย
คงไม่ต้องบอกนะครับว่าละครทีวีไทยได้มีการพัฒนาด้วยดีตลอดมา และก็มีอยู่หลายเกรดหลายระดับ ทั้งมีหลายค่ายและหลายฝีมือ มีทั้งที่บรรจงสร้างและสร้างเพื่อคงคุณภาพหรือเพียงเพื่อเอาใจตลาดหรือทั้งสองอย่าง
ละครทีวีไทยนั้น หากเอาแต่คุณภาพอย่างเดียวก็คงไม่ได้เรตติ้งและไม่ได้มีโฆษณาพอที่จะมาจุนเจือรายได้เป็นกอบเป็นกำที่จะสร้างกำไรพอเลี้ยงตัวได้ ดังนั้นจึงต้องประนีประนอมระหว่างตลาดล่างและตลาดบนบ้างเพื่อให้ได้ความบันเทิงครบครันไม่ใช่เอาแต่น้ำเน่าเพียงอย่างเดียว
มาตรฐานของละครไทยส่วนใหญ่ดีขึ้น สนุกมากขึ้น
เมื่อเร็วๆ นี้ช่อง ๓ ครบ ๔๐ ปี ได้ออกซีรีย์มา ๔เรื่อง สนุกทุกเรื่องเท่าที่ผมจำได้แต่ละครก็มีนักแสดงทั้งหน้าใหม่และหน้าเก่าคละกันไป ตัวละครแต่ละครเล่นได้สมบทบาท ละครช่อง ๓ ผมถือว่าได้คุณภาพและสนุกเสมอ ที่บ้านผมสะสมไว้มากที่สุด
EXZACT นี่ก็ผลิตงานที่มีคุณภาพสูง และมักเขียนบทกันเอง สนุกเกือบทุกเรื่อง เช่น หงส์เหนือมังกร ที่สนุกมากนำแสดงโดย ศักดิ์สิทธิ์ แท่งทอง และ มาช่า วัฒนพานิช เป็นเรื่องเจ้าพ่อเจ้าแม่ในวงการเมืองไทยที่ตื่นเต้นเร้าใจ
อีกเรื่องหนึ่งเป็นละครเก่าคือ อยากหยุดตะวันไว้ที่ปลายฟ้า
แต่ที่ผมอยากจะกล่าวคือเรื่องที่พบบ่อยๆ ในละครไทย เช่น ฉากหรือประโยคที่พบบ่อยๆ
คำพูดยอดฮิตที่ได้ยินเกือบทุกเรื่องคือ “ฉันดูแลตัวเองได้” นี่เป็นเรื่องที่พูดกันทั้งตัวพระเอก
และนางเอกรวมทั้งตัวละครอื่นๆ ด้วย
ฉากอิจฉาตาร้อน ตบตีกันไม่ต้องพูดถึงมีเพื่อเอาใจตลาดผู้ชมตามแบบฉบับซึ่งไม่ได้มีแต่ละครไทย หนังไทยก็มี
สำหรับนักแสดงเท่าที่ผมนับได้ ยอดฮิตที่แสดงบ่อยและแสดงได้ดีก็มี ทักษอร ภักดิ์เจริญสุข ในหลายบทบาทและหลายเรื่อง จิตตาภา แจ่มปฐมในบท หนูตุ่ม ที่ดังที่สุดจากละครเรื่อง อเวจีสีชมพู เจนี่ เทียนโพธิ์สุวรรณ บทบาทที่เด่นมากจาก หยกลายเมฆ และในอีกหลายเรื่อง ณัฐพร เสรีรักษ์ จากละครเรื่องเพียงใจที่ผูกพัน และอีกหลายเรื่อง ละครคุณภาพก็มีมารยาริษยา ไฟอมตะ ระบำดวงดาว เป็นต้น
ส่วนฉากที่มีเกือบทุกเรื่องคือ พระเอกนางเอกชอบตกสระน้ำ ไม่ก็ตกแม่น้ำ หรือตกคลองซึ่งก็จะต้องมีการผายปอดแบบใช้ปากด้วย ฉากนางเอกถูกขังในห้อง ฉากที่นางเอกยากจนแต่มาพบว่าเป็นลูกคนรวยจากตำหนิบนร่างกายหรือจากล็อกเกตที่เป็นมรดกตกทอดกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ
ฉากพ่อหรือแม่หรือคุณตาคุณยายที่ป่วยเป็นอยู่โรคเดียวคือโรคหัวใจกำเริบและต้องได้รับการดูแล
ฉากที่นางเอกได้รับการช่วยเหลือหากไปแทงหรือไปยิงใครก็จะมีใครมารับผิดแทนว่าไม่ใช่คนทำ ฉากที่จะบอกว่าใครรักกับใครโดยเฉพาะเพื่อบอกผู้ชมว่าใครจะเป็นคู่รักกัน ก็เป็นฉากที่พระเอกช่วยนางเอกไม่ให้หกล้มแล้วเอาหน้าแทบมาชิดหน้าหน้ากันแล้วหยุดภาพไว้ ฉากนี้มีในละครแทบทุกเรื่องก็ว่าได้
ฉากพระเอกนางเอกติดฝนอยู่ด้วยกันก็มีให้เห็นอยู่บ่อยๆในละครเกือบทุกเรื่อง
สำหรับข้อสังเกตอีกอย่างหนึ่งคือ หากตัวละครมีเหตุให้ต้องพิการเดินไม่ได้ต้องใช้รถเข็นนั่งไฟฟ้า ก็จะมีคันเดียวสีเดียวคือสีแดงที่ใช้กัน ไม่ว่าจะถ่ายกันด้วยฉากในหรือต่างประเทศ
ส่วนตัวละครที่เราจะสังเกตได้ ก็คือคนที่เล่นเป็นตำรวจหรือแพทย์หรือทนายมักจะผู้แสดงที่มักจะใช้ตัวแสดงที่จำเจ คุ้นหน้ากันเสมอ อันนี้ก็ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนผูกขาดในการคัดตัวแสดงไว้อย่างนั้นแหละ
อีกอย่างหนึ่งคือเรื่องที่มีอยู่เสมอคืองานศพ จะมีทุกเรื่องเพราะละครต้องมีการฆ่า การตายเกิดขึ้น
ที่ผมว่ามาทั้งหมดเป็นข้อสังเกตที่ผมเห็นจากการดูละครมามากและความจริงก็ไม่แปลกและเห็นว่าเป็นข้อเสียแต่ประการใด แต่เป็นข้อสังเกตไว้เท่านั้น
การที่ผมดูละครไทยผมดูเพื่อความบันเทิงและดูเพื่อศึกษาพฤติกรรมว่าสะท้อนภาพสังคม อีกทั้งเพื่อเข้าใจพฤติกรรมของสังคมคนดูว่าเขาดูอะไรกันในยุคสมัยในขณะใดบ้างเท่านั้น
เท่าที่ผมสังเกตดูจะเห็นว่าละครไทยเกี่ยวกับเรื่องจักรๆ วงศ์ๆ เริ่มน้อยลงมาก
ผมเองก็อยากทราบและอยากให้ผู้อ่านช่วยทำเรตติ้งดาราทั้งหญิงและชายให้ผมทราบว่า ใครเป็นดารายอดนิยมของท่านบ้าง สำหรับผมนั้นผมมีอยู่แล้วว่าใครเป็นเจ้าบทบาท ดาราคนไหนเจ้าน้ำตาบ้าง อย่างเรื่อง ใจร้าว คุณทักษอร นั้นต้องร้องให้เกือบทุกฉากจนไม่รู้ว่าเธอเอาน้ำตาที่ไหนเค้นออกมาได้มากมายถึงเพียงนั้น ละครเรื่องนี้ดูแล้ว จะรู้สึกอึดอัดและเค้นความรู้สึกต่อผู้ดูอย่างยิ่ง เป็นละครที่ผมได้ทราบว่าผู้ดูติดกันมาก
ครับอย่างไรก็ตาม ผมไม่แน่ใจว่าผู้อ่านคอลัมน์ผมจะเป็นนักดูละครทีวีไทยเหมือนกันกับผมหรือเปล่า ถ้าเป็น อย่าลืมโหวตดาราในดวงใจทั้งหญิงและชายให้ผมได้รับรู้บ้างนะครับ ผมนั้นก็โหวตไปแล้ว ตามรายชื่อที่ผมให้ไปแล้วในข้อเขียนที่ระบุชื่อดาราไว้ก่อนหน้าในละครเรื่องต่างๆแล้ว ส่วนเรื่องที่ผมระบุว่าละครไหนที่ผมดู ก็ล้วนเป็นเรื่องที่ผมประทับใจทั้งนั้นแหละครับ
คงที่ผู้อ่านแปลกใจไม่น้อยที่ผมชอบดูละครทีวีไทยและชอบสะสมละครเหล่านี้ด้วย
