A Perfect Ambassador and a Gentleman
ในความทรงจำ
วันนี้ขอเขียนเรื่องบุคคลผู้จากไป อดีตทูตผู้เป็นที่รักของชาวนิวซีแลนด์สักวันนะครับ เพื่อให้ญาติมิตรรับทราบศพนั้นตั้งสวดวันศุกร์นี้ เจ้าภาพนักเรียนเก่านิวซีแลนด์ วัดธาตุทอง ศาลาชวลิตธำรงสวดตั้งแต่หนึ่งทุ่ม ไปก่อนจะดีครับ
ผมเป็นเพียงเด็กนักเรียนตัวเล็กๆคนหนึ่ง ที่ถูกส่งไปอยู่โรงเรียนประจำ ทั้งเหงา หิว และรู้สึกโดดเดี่ยว คิดถึงบ้าน
กระทั่งวันที่ “ครอบครัววาสิกศิริ”มาถึงประเทศนิวซีแลนด์
ความสัมพันธ์ระหว่างเด็กนักเรียนไทยกับสถานทูตดีขึ้นมาก ใช่ว่าเราได้รับประทานอาหารไทยทุกครั้งด้วยฝีมือจากคุณยายชะลอ รังควร แต่ได้มาจากความอบอุ่นและมิตรภาพลึกซึ้งที่ท่านอุปทูตลักขีและอาหญิงชูสุข มีให้กับพวกเรา
อาลักขีเป็นทูตที่เหนือชั้นกว่าคำทูตในความหมายปกติ ท่านทำหน้าที่มากกว่า ที่ถูกราชการกำหนด แต่ท่านคือผู้ประสานงานระหว่างผู้หลักผู้ใหญ่ของประเทศนิวซีแลนด์ แขกประจำของท่านคือรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ
มีนักเรียนไทยไปเรียนในขณะนั้นไม่ต่ำกว่า๑๕ คน เป็นเด็กระดับไฮสกูลที่ต้องสอบผ่าน GCE (NZ General Certificate of Education) และ UE (University Entrance Examination) สองด่านนี้ ผ่านไปได้ ก็ประกันความสำเร็จ ไปต่อปริญญาโท ปริญญาเอก ก็ง่ายแล้ว
ในปีที่ผมนั่งสอบ จีซีอี นั้นโรงเรียนที่ผมเรียนนั้น มีสถิติผ่านยกชั้น แค่ ๔๐ เปอร์เซ็นต์(ในการสอบครั้งแรกแล้วผ่าน) จะเป็นด้วยคุณอากับรมต.ศึกษาเป็นเพื่อนกันหรืออย่างไรไม่ทราบได้ แต่วิชาภูมิศาสตร์ที่ยากมาก มีข้อสอบภาคบังคับให้วาดทั้งแผนที่ และให้เขียนเรียงความเรื่องประเทศไทยอยู่ด้วย แม้ผมไม่ได้ทำข้อนี้ ก็ใช้นำไปใช้ เปรียบกับข้ออื่นๆได้ ผมได้วิชานี้ด้วยคะแนนสูงสุด
พวกเราไม่เคยเห็นคุณอาโกรธ ไม่ว่าเรื่องใด แต่คุณอายิ้มง่าย นอกจากไม่โกรธใครแล้ว ยังไม่เคยดุใครอย่างจริงจัง หากจะว่ากล่าวตักเตือนก็จะไม่พูดตรงๆ แต่จะให้สติว่าควรเป็นคนดี ตั้งใจเรียนจะได้กลับบ้านไปให้คุณพ่อคุณแม่ชื่นใจ
ศิลปะในการหว่านล้อมท่านก็สมเป็นนักการทูต ท่านย้ำเสมอ ให้เราครองตนด้วยสติ ทำอะไรให้อยู่กับร่องกับรอย นึกถึงชื่อเสียงของประเทศชาติ
สถานทูตเป็นที่พึ่งได้ทุกเรื่อง พวกเราจะเงินหมดก่อนสิ้นเดือน ท่านจะเรียกให้ไปช่วยล้างรถ สตางค์ที่ท่านให้นั้นพออยู่ได้ถึงสิ้นเดือนซึ่งเราก็มาเบิกเงินเดือนที่ทางก.พ.ส่งผ่านมาให้โดยสถานทูตเป็นผู้จ่าย
เนื่องจากสถานทูตอยู่ในระดับมีอุปทูต สถานทูตก็มีขนาดเล็ก งบประมาณ ก็น้อย แต่ที่กล่าวไว้ว่าอาลักขีมีแขกสำคัญมากและบ่อย ไม่รวมแขกสำคัญๆจากเมืองไทย การที่ต้องใช้เงินรับรองนั้น ไม่มีทางพอเพียง เราคิดคำณวนดูแล้ว แต่ละปี คุณอาลักขีต้องใช้เงินส่วนตัวไปนับแสนบาท กว่าจะหมดเทอมก็นับล้านบาท เพราะของใช้ของกินล้วนมีคุณภาพราคาแพงและหายาก
กิจกรรมที่ขึ้นชื่อและทำชื่อเสียงให้กับประเทศไทยมากคือการจัดงานราตรีไทยหรือ ไทยไนท์ คนสำคัญๆในกรุงเวลลิงตันมากันหมด เราแสดง มวยไทย มีวงดนตรีไทยสากล และยังมีรำไทยและนาฏศิลป์อื่นๆเป็นที่ชื่นชมแก่แขกที่มาในงานมากหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นตีพิมพ์เป็นสารคดีภาพถ่ายเต็มหน้า และหนังสือพิมพ์ไทยในกรุงเทพฯก็ตีพิมพ์เช่นกัน
แน่นอนว่าศูนย์รวมของงานคือท่านอุปทูตและครอบครัว น้องๆชาว วาสิกศิริ ร่วมแสดงในหลายรายการ
ความที่สถานทูตมีอาลักขีและครอบครัวที่ใจกว้าง ประกอบกับคุณยายชลอเองก็เคยเป็นเจ้าของโรงพิมพ์และเป็นเหมือนแม่ของนักเขียนมีชื่อ ยาขอบ เราจึงได้อ่านนิยายของยาขอบ ได้เรียนรู้การทำหนังสือกับคุณยาย ตั้งแต่ งานพิมพ์ง่ายๆ การเรียงหน้า การพิมพ์โรเนียวไปจนถึงการเข้าเล่มและเย็บเล่ม
ความรู้จากการอ่านและการทำหนังสือพิมพ์นี้ ทำให้ปัจจุบัน ผมยึดเป็นอาชีพเลี้ยงตัวเองมาจนบัดนี้ โดยมีหน้าที่เป็นบรรณาธิการอาวุโส ที่หนังสือพิมพ์ผู้จัดการ
ครอบครัววาสิกศิริ จึงมีบุญคุณอย่างล้นเหลือต่อพวกเราทุกคน และเป็นเหมือนญาติผู้ใหญ่ที่ดูแลเราตลอดระยะเวลาที่ท่านอยู่ในนิวซีแลนด์
นักเรียนไทยก็ไม่ได้ทำให้คุณอาลักขีผิดหวัง พวกเราได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคนสุภาพเรียบร้อยเข้ากับคนง่ายและกับผู้ใหญ่เราอ่อนน้อมถ่อมตัว จริงใจ ทำงานเก่ง มีความซื่อสัตย์ สุจริต
กลับมาทำงานได้เป็นหัวหน้าคนและขึ้นสู่ตำแหน่งสูงในองค์กร มีผลงาน มีชื่อเสียงทุกคน หลายคนเป็นบุคคลตัวอย่าง ทำหน้าที่มีเกียรติ ได้รับการยกย่องว่าเป็นคนดีมีฝีมือด้วยกันหลายคน
ผมเห็นว่า พวกเราได้สิ่งงดงามและได้คุณธรรมเหล่านี้มาจากครอบครัววาสิกศิริโดยแท้ เพราะใครที่เคยอยู่นิวซีแลนด์ในช่วงนั้น จะทราบดีว่า คนไทยใกล้ชิดกับสถานทูตและใกล้ชิดกันเองสามัคคีกันมาก มีสถานทูตเชื่อมโยงให้เราเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน จนผู้ที่มาจากประเทศอื่น พากันประหลาดใจว่า เรามีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นนี้ได้อย่างไร และทำไมจึงคงความเข้มแข็งแม้จะกลับมาอยู่ในประเทศไทยแล้ว ก็ไม่ลืมไม่ทิ้งกัน
โดยส่วนตัว ผมยังได้มรดกที่หาได้ยากจากคุณยายมาอย่างหนึ่ง สมควรต้องเล่าไว้ในที่นี้
มรดกนี้ล้ำค่ามาก เพราะคงหาไม่ได้ หากไม่มีคุณยายในเวลานั้น
คุณยายสอนการทำกับข้าวหลายอย่าง เช่นเป็ดย่าง แกงทุกอย่างเช่นแกงเผ็ดเป็ดย่าง แกงเขียวหวาน แกงบวน ฯลฯ วิธีจะทำข้าวผัดให้อร่อย ปิ้งย่างอย่างไร ต้องใช้ไฟแก่อ่อนแค่ไหน นานเท่าไร การอบ ทอด ตุ๋นเช่นกัน
สารพัดความรู้นี้ ทำให้เมื่อผมกลับเมืองไทย ทำอาหารให้แม่รับประทาน จนแม่ประหลาดใจว่าไปฝึกเรียนมาจากใคร เพราะอร่อยกว่าขึ้นเหล่าชั้นดีอีก
เรื่องระหว่างผมกับครอบครัวคุณอาลักขีไม่จบแค่ที่นิวซีแลนด์เท่านั้น
ผมกลับมาสอนหนังสือที่คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยอยู่ ๕ ปีจากนั้นมาอยู่การบินไทยอีก ๑๘ ปี
คุณอาลักขี กลับจากนิวซีแลนด์แล้ว พักหนึ่งก็ไปประจำเป็นเอกอัครราชทูตประจำที่เตหะราน ประเทศอิหร่าน ในยุคหัวเลี้ยวหัวต่อ
ประชาชนอิหร่านนับล้านออกมาเดินบนถนน จลาจลขับไล่พระเจ้าซาร์
เหตุการณ์บานปลายไปเรื่อยๆ ไม่มีใครคุมใครได้แล้ว
สถานทูตไทยตกอยู่ในภาวะอันตรายยิ่ง เหมือนกับทุกแห่งที่การสื่อสารตัดขาด หาทางออกไปข้างนอกไม่ได้ ฝูงชนบ้าคลั่ง ออกมาตามท้องถนน ขว้างปาสิ่งของ จุดไฟเผาร้านค้า เผาอาคารสถานที่ราชการฯลฯ
ผมอยู่การบินไทยก็ตกใจและในตอนแรกนึกได้ว่าคุณอาต้องการความช่วยเหลือ จึงไปดูว่า ข่ายงานการสื่อคมนาคมของสายการบินโดนตัดขาดหรือไม่ พบว่าไม่ได้ถูกตัด เนื่องจากกติกาสากลการคมนาคมและการติดต่อระหว่างเครื่องบินมีความจำเป็นมาก
เพื่อนๆให้ความช่วยเหลือและผู้บังคับบัญชาผมคือคุณจิตรดี รังควร เป็นญาติกับอาลักขี ทำให้ความช่วยเหลือที่จะทูตไทยกลับบ้านสะดวกขึ้นแล้ว
เราส่งโทรเลขติดต่อจนสถานทูตรับข่าวสารได้
สำเร็จครับ
ผมไปรับคุณอาลักขีและครอบครัวที่สนามบิน
คุณอาหญิงบอกเหมือนกับตายแล้วเกิดใหม่ เราโผเข้ากอดกัน น้ำตาไหลด้วยกันด้วยความดีใจ
คุณอากับครอบครัวว่า เทเล็กซ์ของเราเหมือนแสงสว่างริบหรี่ เป็นลำแสงเล็กๆแสงเดียวที่ลอดออกมาให้เห็นจากปลายอุโมงค์ แต่แล้วมันก็วาบขึ้นจนสว่างไสวและสวยงามที่สุด เมื่อนึกได้ว่า จะรอดตายแล้ว
ผมไม่ได้ตอบแทนพระคุณครอบครัวคุณอาหรอกครับ
เพียงแต่ได้ทำตามที่คุณอาสอนเสมอว่าให้ผมเป็นคนดีและพยายามทำตามหน้าที่และต้องทำจนเสร็จสิ้นจึงจะถือว่าสำเร็จสมบูรณ์ และต้องทำให้ดีที่สุด
ผมทำตามนั้น คือตามคำสั่งสอนและทำได้ผลเสียด้วย ..........ผมภูมิใจมากในวินาทีแรกที่เตหะรานตอบเทเล็กซ์กลับมา มันแสดงว่าการสื่อสารเป็นไปสองทางแล้ว
คุณอาจากเราไปก็แค่ร่างกายเท่านั้น สิ่งที่เป็นความงดงามและกุศลผลบุญที่คุณอาทำมาย่อมคงทน จะสถิตย์อยู่ตลอดไป เฉกเช่นที่ผมบรรยายว่า ได้ตกทอดเป็นมรดก ไม่แต่กับผมหรือกับเพื่อนๆ รถยนต์ของคุณอาอาจเป็นต้นแบบให้ เพื่อนผมเป็นตัวอย่างการซ่อมเครื่องนำไปรับใช้เพื่อนคนอื่นและยึดเป็นอาชีพได้
ผมไม่อาจลาจากคุณอาในที่นี้ได้ และจะไม่กล่าวคำอา เพราะผมเชื่อว่าจะได้พบกับคุณอาที่ไหนสักแห่ง ในภายภาคภพหน้าอย่างมิต้องสงสัย และก็ยังมีน้องๆให้ได้พบกันเพื่อทบทวนเรื่องราวอีกมากให้ถือว่ายังมีครึ่งหนึ่งของชีวิตที่เหลืออยู่ ที่เราอาจยังไม่ได้ฟังว่าคุณอานั้นสมเป็น A Perfect Ambassdor and and A Gentleman โดยสมบูรณ์แบบและอย่างแท้จริง
ชัยสิริ สมุทวณิช
รังสิต กุนธร
สุภัทตรา วัฒนานันท์ อังศุสิงห์
ในความทรงจำ
วันนี้ขอเขียนเรื่องบุคคลผู้จากไป อดีตทูตผู้เป็นที่รักของชาวนิวซีแลนด์สักวันนะครับ เพื่อให้ญาติมิตรรับทราบศพนั้นตั้งสวดวันศุกร์นี้ เจ้าภาพนักเรียนเก่านิวซีแลนด์ วัดธาตุทอง ศาลาชวลิตธำรงสวดตั้งแต่หนึ่งทุ่ม ไปก่อนจะดีครับ
ผมเป็นเพียงเด็กนักเรียนตัวเล็กๆคนหนึ่ง ที่ถูกส่งไปอยู่โรงเรียนประจำ ทั้งเหงา หิว และรู้สึกโดดเดี่ยว คิดถึงบ้าน
กระทั่งวันที่ “ครอบครัววาสิกศิริ”มาถึงประเทศนิวซีแลนด์
ความสัมพันธ์ระหว่างเด็กนักเรียนไทยกับสถานทูตดีขึ้นมาก ใช่ว่าเราได้รับประทานอาหารไทยทุกครั้งด้วยฝีมือจากคุณยายชะลอ รังควร แต่ได้มาจากความอบอุ่นและมิตรภาพลึกซึ้งที่ท่านอุปทูตลักขีและอาหญิงชูสุข มีให้กับพวกเรา
อาลักขีเป็นทูตที่เหนือชั้นกว่าคำทูตในความหมายปกติ ท่านทำหน้าที่มากกว่า ที่ถูกราชการกำหนด แต่ท่านคือผู้ประสานงานระหว่างผู้หลักผู้ใหญ่ของประเทศนิวซีแลนด์ แขกประจำของท่านคือรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ
มีนักเรียนไทยไปเรียนในขณะนั้นไม่ต่ำกว่า๑๕ คน เป็นเด็กระดับไฮสกูลที่ต้องสอบผ่าน GCE (NZ General Certificate of Education) และ UE (University Entrance Examination) สองด่านนี้ ผ่านไปได้ ก็ประกันความสำเร็จ ไปต่อปริญญาโท ปริญญาเอก ก็ง่ายแล้ว
ในปีที่ผมนั่งสอบ จีซีอี นั้นโรงเรียนที่ผมเรียนนั้น มีสถิติผ่านยกชั้น แค่ ๔๐ เปอร์เซ็นต์(ในการสอบครั้งแรกแล้วผ่าน) จะเป็นด้วยคุณอากับรมต.ศึกษาเป็นเพื่อนกันหรืออย่างไรไม่ทราบได้ แต่วิชาภูมิศาสตร์ที่ยากมาก มีข้อสอบภาคบังคับให้วาดทั้งแผนที่ และให้เขียนเรียงความเรื่องประเทศไทยอยู่ด้วย แม้ผมไม่ได้ทำข้อนี้ ก็ใช้นำไปใช้ เปรียบกับข้ออื่นๆได้ ผมได้วิชานี้ด้วยคะแนนสูงสุด
พวกเราไม่เคยเห็นคุณอาโกรธ ไม่ว่าเรื่องใด แต่คุณอายิ้มง่าย นอกจากไม่โกรธใครแล้ว ยังไม่เคยดุใครอย่างจริงจัง หากจะว่ากล่าวตักเตือนก็จะไม่พูดตรงๆ แต่จะให้สติว่าควรเป็นคนดี ตั้งใจเรียนจะได้กลับบ้านไปให้คุณพ่อคุณแม่ชื่นใจ
ศิลปะในการหว่านล้อมท่านก็สมเป็นนักการทูต ท่านย้ำเสมอ ให้เราครองตนด้วยสติ ทำอะไรให้อยู่กับร่องกับรอย นึกถึงชื่อเสียงของประเทศชาติ
สถานทูตเป็นที่พึ่งได้ทุกเรื่อง พวกเราจะเงินหมดก่อนสิ้นเดือน ท่านจะเรียกให้ไปช่วยล้างรถ สตางค์ที่ท่านให้นั้นพออยู่ได้ถึงสิ้นเดือนซึ่งเราก็มาเบิกเงินเดือนที่ทางก.พ.ส่งผ่านมาให้โดยสถานทูตเป็นผู้จ่าย
เนื่องจากสถานทูตอยู่ในระดับมีอุปทูต สถานทูตก็มีขนาดเล็ก งบประมาณ ก็น้อย แต่ที่กล่าวไว้ว่าอาลักขีมีแขกสำคัญมากและบ่อย ไม่รวมแขกสำคัญๆจากเมืองไทย การที่ต้องใช้เงินรับรองนั้น ไม่มีทางพอเพียง เราคิดคำณวนดูแล้ว แต่ละปี คุณอาลักขีต้องใช้เงินส่วนตัวไปนับแสนบาท กว่าจะหมดเทอมก็นับล้านบาท เพราะของใช้ของกินล้วนมีคุณภาพราคาแพงและหายาก
กิจกรรมที่ขึ้นชื่อและทำชื่อเสียงให้กับประเทศไทยมากคือการจัดงานราตรีไทยหรือ ไทยไนท์ คนสำคัญๆในกรุงเวลลิงตันมากันหมด เราแสดง มวยไทย มีวงดนตรีไทยสากล และยังมีรำไทยและนาฏศิลป์อื่นๆเป็นที่ชื่นชมแก่แขกที่มาในงานมากหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นตีพิมพ์เป็นสารคดีภาพถ่ายเต็มหน้า และหนังสือพิมพ์ไทยในกรุงเทพฯก็ตีพิมพ์เช่นกัน
แน่นอนว่าศูนย์รวมของงานคือท่านอุปทูตและครอบครัว น้องๆชาว วาสิกศิริ ร่วมแสดงในหลายรายการ
ความที่สถานทูตมีอาลักขีและครอบครัวที่ใจกว้าง ประกอบกับคุณยายชลอเองก็เคยเป็นเจ้าของโรงพิมพ์และเป็นเหมือนแม่ของนักเขียนมีชื่อ ยาขอบ เราจึงได้อ่านนิยายของยาขอบ ได้เรียนรู้การทำหนังสือกับคุณยาย ตั้งแต่ งานพิมพ์ง่ายๆ การเรียงหน้า การพิมพ์โรเนียวไปจนถึงการเข้าเล่มและเย็บเล่ม
ความรู้จากการอ่านและการทำหนังสือพิมพ์นี้ ทำให้ปัจจุบัน ผมยึดเป็นอาชีพเลี้ยงตัวเองมาจนบัดนี้ โดยมีหน้าที่เป็นบรรณาธิการอาวุโส ที่หนังสือพิมพ์ผู้จัดการ
ครอบครัววาสิกศิริ จึงมีบุญคุณอย่างล้นเหลือต่อพวกเราทุกคน และเป็นเหมือนญาติผู้ใหญ่ที่ดูแลเราตลอดระยะเวลาที่ท่านอยู่ในนิวซีแลนด์
นักเรียนไทยก็ไม่ได้ทำให้คุณอาลักขีผิดหวัง พวกเราได้ขึ้นชื่อว่าเป็นคนสุภาพเรียบร้อยเข้ากับคนง่ายและกับผู้ใหญ่เราอ่อนน้อมถ่อมตัว จริงใจ ทำงานเก่ง มีความซื่อสัตย์ สุจริต
กลับมาทำงานได้เป็นหัวหน้าคนและขึ้นสู่ตำแหน่งสูงในองค์กร มีผลงาน มีชื่อเสียงทุกคน หลายคนเป็นบุคคลตัวอย่าง ทำหน้าที่มีเกียรติ ได้รับการยกย่องว่าเป็นคนดีมีฝีมือด้วยกันหลายคน
ผมเห็นว่า พวกเราได้สิ่งงดงามและได้คุณธรรมเหล่านี้มาจากครอบครัววาสิกศิริโดยแท้ เพราะใครที่เคยอยู่นิวซีแลนด์ในช่วงนั้น จะทราบดีว่า คนไทยใกล้ชิดกับสถานทูตและใกล้ชิดกันเองสามัคคีกันมาก มีสถานทูตเชื่อมโยงให้เราเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน จนผู้ที่มาจากประเทศอื่น พากันประหลาดใจว่า เรามีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นนี้ได้อย่างไร และทำไมจึงคงความเข้มแข็งแม้จะกลับมาอยู่ในประเทศไทยแล้ว ก็ไม่ลืมไม่ทิ้งกัน
โดยส่วนตัว ผมยังได้มรดกที่หาได้ยากจากคุณยายมาอย่างหนึ่ง สมควรต้องเล่าไว้ในที่นี้
มรดกนี้ล้ำค่ามาก เพราะคงหาไม่ได้ หากไม่มีคุณยายในเวลานั้น
คุณยายสอนการทำกับข้าวหลายอย่าง เช่นเป็ดย่าง แกงทุกอย่างเช่นแกงเผ็ดเป็ดย่าง แกงเขียวหวาน แกงบวน ฯลฯ วิธีจะทำข้าวผัดให้อร่อย ปิ้งย่างอย่างไร ต้องใช้ไฟแก่อ่อนแค่ไหน นานเท่าไร การอบ ทอด ตุ๋นเช่นกัน
สารพัดความรู้นี้ ทำให้เมื่อผมกลับเมืองไทย ทำอาหารให้แม่รับประทาน จนแม่ประหลาดใจว่าไปฝึกเรียนมาจากใคร เพราะอร่อยกว่าขึ้นเหล่าชั้นดีอีก
เรื่องระหว่างผมกับครอบครัวคุณอาลักขีไม่จบแค่ที่นิวซีแลนด์เท่านั้น
ผมกลับมาสอนหนังสือที่คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยอยู่ ๕ ปีจากนั้นมาอยู่การบินไทยอีก ๑๘ ปี
คุณอาลักขี กลับจากนิวซีแลนด์แล้ว พักหนึ่งก็ไปประจำเป็นเอกอัครราชทูตประจำที่เตหะราน ประเทศอิหร่าน ในยุคหัวเลี้ยวหัวต่อ
ประชาชนอิหร่านนับล้านออกมาเดินบนถนน จลาจลขับไล่พระเจ้าซาร์
เหตุการณ์บานปลายไปเรื่อยๆ ไม่มีใครคุมใครได้แล้ว
สถานทูตไทยตกอยู่ในภาวะอันตรายยิ่ง เหมือนกับทุกแห่งที่การสื่อสารตัดขาด หาทางออกไปข้างนอกไม่ได้ ฝูงชนบ้าคลั่ง ออกมาตามท้องถนน ขว้างปาสิ่งของ จุดไฟเผาร้านค้า เผาอาคารสถานที่ราชการฯลฯ
ผมอยู่การบินไทยก็ตกใจและในตอนแรกนึกได้ว่าคุณอาต้องการความช่วยเหลือ จึงไปดูว่า ข่ายงานการสื่อคมนาคมของสายการบินโดนตัดขาดหรือไม่ พบว่าไม่ได้ถูกตัด เนื่องจากกติกาสากลการคมนาคมและการติดต่อระหว่างเครื่องบินมีความจำเป็นมาก
เพื่อนๆให้ความช่วยเหลือและผู้บังคับบัญชาผมคือคุณจิตรดี รังควร เป็นญาติกับอาลักขี ทำให้ความช่วยเหลือที่จะทูตไทยกลับบ้านสะดวกขึ้นแล้ว
เราส่งโทรเลขติดต่อจนสถานทูตรับข่าวสารได้
สำเร็จครับ
ผมไปรับคุณอาลักขีและครอบครัวที่สนามบิน
คุณอาหญิงบอกเหมือนกับตายแล้วเกิดใหม่ เราโผเข้ากอดกัน น้ำตาไหลด้วยกันด้วยความดีใจ
คุณอากับครอบครัวว่า เทเล็กซ์ของเราเหมือนแสงสว่างริบหรี่ เป็นลำแสงเล็กๆแสงเดียวที่ลอดออกมาให้เห็นจากปลายอุโมงค์ แต่แล้วมันก็วาบขึ้นจนสว่างไสวและสวยงามที่สุด เมื่อนึกได้ว่า จะรอดตายแล้ว
ผมไม่ได้ตอบแทนพระคุณครอบครัวคุณอาหรอกครับ
เพียงแต่ได้ทำตามที่คุณอาสอนเสมอว่าให้ผมเป็นคนดีและพยายามทำตามหน้าที่และต้องทำจนเสร็จสิ้นจึงจะถือว่าสำเร็จสมบูรณ์ และต้องทำให้ดีที่สุด
ผมทำตามนั้น คือตามคำสั่งสอนและทำได้ผลเสียด้วย ..........ผมภูมิใจมากในวินาทีแรกที่เตหะรานตอบเทเล็กซ์กลับมา มันแสดงว่าการสื่อสารเป็นไปสองทางแล้ว
คุณอาจากเราไปก็แค่ร่างกายเท่านั้น สิ่งที่เป็นความงดงามและกุศลผลบุญที่คุณอาทำมาย่อมคงทน จะสถิตย์อยู่ตลอดไป เฉกเช่นที่ผมบรรยายว่า ได้ตกทอดเป็นมรดก ไม่แต่กับผมหรือกับเพื่อนๆ รถยนต์ของคุณอาอาจเป็นต้นแบบให้ เพื่อนผมเป็นตัวอย่างการซ่อมเครื่องนำไปรับใช้เพื่อนคนอื่นและยึดเป็นอาชีพได้
ผมไม่อาจลาจากคุณอาในที่นี้ได้ และจะไม่กล่าวคำอา เพราะผมเชื่อว่าจะได้พบกับคุณอาที่ไหนสักแห่ง ในภายภาคภพหน้าอย่างมิต้องสงสัย และก็ยังมีน้องๆให้ได้พบกันเพื่อทบทวนเรื่องราวอีกมากให้ถือว่ายังมีครึ่งหนึ่งของชีวิตที่เหลืออยู่ ที่เราอาจยังไม่ได้ฟังว่าคุณอานั้นสมเป็น A Perfect Ambassdor and and A Gentleman โดยสมบูรณ์แบบและอย่างแท้จริง
ชัยสิริ สมุทวณิช
รังสิต กุนธร
สุภัทตรา วัฒนานันท์ อังศุสิงห์
