หลินเซิงลี่ (Lin Shengli) หญิงวัย 71 ปีในเมืองเซ่าหยาง มณฑลหูหนาน เปิดร้านอาหารเล็กๆ ชื่อ “ร้านเค่อหยาง” มานานเกือบ 30 ปี ขายอาหารบุฟเฟ่ต์กลางวันเพียงมื้อละ 6 หยวน (ประมาณ 30 บาท) และยังตั้งกฎเคร่ง “ห้ามพูดตอนตักอาหาร และห้ามกินเหลือ” เพื่อควบคุมคุณภาพและลดการสูญเสียอาหาร
หลินเซิงลี่เปิดร้านในปี 2538 โดยเริ่มต้นจากทุนสะสมที่ได้จากการทำงานในโรงงานสิ่งทอและเป็นพนักงานคลังสินค้าในเมืองกุ้ยหลิน เธอเลือกใช้ชีวิตอย่างมัธยัสถ์ ลงมือทำทุกอย่างด้วยตัวเอง ตั้งแต่ตื่นตีสามครึ่งทุกวันเพื่อเตรียมวัตถุดิบ เช่น หมูตุ๋นซึ่งเป็นเมนูยอดนิยม ไปจนถึงไปซื้อผักราคาถูกตอนค่ำที่ตลาดค้าส่ง
แม้ต้องเผชิญกับวิกฤติราคาสินค้าขึ้นสูงในช่วงภัยพิบัติน้ำแข็งปี 2551 หลินเซิงลี่ก็ปรับขึ้นราคาจาก 5 หยวนเป็น 6 หยวนเพียงครั้งเดียว และยังคงยืนยันแนวคิดเดิมว่า “แค่พอจ่ายเงินเดือนลูกจ้าง ไม่ขาดทุนก็พอ” โดยให้เหตุผลว่าเธอต้องการให้คนรายได้น้อยมีที่กินข้าวที่สะอาดและคุ้มค่า
ร้านขนาด 40 ตารางเมตรแห่งนี้ตั้งอยู่ในตรอกเล็กๆ แต่เต็มไปด้วยลูกค้าประจำ โดยครึ่งหนึ่งเป็นผู้สูงวัยหรือคนทำงานในละแวกใกล้เคียง บางคู่สามีภรรยาวัย 80 ปีถึงขั้นขับรถสามล้อจากฝั่งเมืองตะวันออกมาทานอาหารเช้าทุกวัน
หลินเซิงลี่มีบุคลิกเสียงดังเด็ดขาด แต่ก็ใจดี เธอไม่ยอมให้ลูกค้าทิ้งอาหาร ถ้าเห็นใครกินไม่หมดจะต่อว่าเสียงดัง และกำชับพนักงานและลูกค้าว่าห้ามพูดขณะตักอาหารเพราะกลัวน้ำลายปนเปื้อน เธอบอกว่า “ความสะอาดมาก่อนเสมอ”
ความมุ่งมั่นซื่อสัตย์และอุทิศตนนี้ทำให้หลินเซิงลี่ได้รับยกย่องเป็น “พลเมืองดีแห่งเซ่าหยาง” และในปี 2566 ยังได้รับรางวัล “คนดีของจีน” ประเภทความซื่อสัตย์จากสำนักงานกิจกรรมสร้างคุณธรรมกลาง
นับตั้งแต่ได้รับความสนใจจากสื่อและโซเชียล ร้านเค่อหยางก็กลายเป็นจุดเช็กอินของเมือง มีลูกค้าแน่นทุกวัน หลินเซิงลี่บอกว่า “ตราบใดที่ร่างกายยังไหว ฉันจะทำต่อไป” เธอเสริมด้วยรอยยิ้มว่า “วันไหนที่อุ้มกะละมังใส่ซี่โครงหมูไม่ไหว วันนั้นอาจต้องเลิกแล้วจริงๆ”
ลูกชายของเธอทำงานอยู่ในเมืองเดียวกัน แม้ไม่เคยคัดค้านต่อหน้าแม่ที่ยังเปิดร้านหนักแม้จะอายุ 71 แล้ว
ที่มา: 潇湘晨报
