"หลี่ซิ่วอิง" วัย 38 ปีตั้งคำถามกับตัวเองหลังจากเป็นแม่บ้านดูแลลูกมานานถึง 8 ปีว่า "ฉันจะใช้ชีวิตอยู่แค่ในครัวแบบนี้ไปตลอดชีวิตหรือ?" คำถามนี้ทำให้เธอตัดสินใจออกจากบ้านและลองหางานทำ แม้ว่าเธอจะไม่มีวุฒิการศึกษาสูง ไม่มีประสบการณ์ทำงาน และไม่ได้พูดเก่ง แต่เธอก็เลือกที่จะลองเป็นนายหน้าขายบ้าน
หลังจากตัดสินใจกลับมาทำงาน หลี่ซิ่วอิงสมัครงานกับบริษัทอสังหาริมทรัพย์แห่งหนึ่งในตำแหน่งฝ่ายบุคคล มีหน้าที่ดูแลเรื่องเงินเดือนและเอกสารพนักงาน โดยรับเงินเดือน 3,000 หยวนต่อเดือน (ประมาณ 15,000 บาท)
วันหนึ่งขณะทำบัญชีเงินเดือน เธอเห็นว่านายหน้าขายบ้านบางคนมีรายได้ 50,000-100,000 หยวนต่อเดือน (ประมาณ 250,000-500,000 บาท) ทำให้เธอเกิดความคิดว่า "ถ้าคนอื่นทำได้ ฉันก็น่าจะทำได้เหมือนกัน" เธอจึงขอเปลี่ยนตำแหน่งไปเป็นนายหน้าขายบ้าน แม้จะรู้ว่าเป็นงานที่ท้าทายมาก
ช่วงแรกของการเป็นนายหน้า หลี่ซิ่วอิงพบว่า ขายบ้านไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด เธอต้องเรียนรู้ทุกอย่างใหม่หมด ตั้งแต่รายละเอียดของโครงการบ้านแต่ละหลัง ทำเล สภาพแวดล้อม ไปจนถึงการเจรจากับลูกค้า
สองเดือนแรก เธอขายไม่ได้แม้แต่หลังเดียว ทำให้เธอเครียดและรู้สึกกดดันมาก จนถึงขั้น ร้องไห้คนเดียวใต้ผ้าห่มทุกคืน แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้ เธอใช้เวลาทุกวัน ศึกษาข้อมูลอสังหาริมทรัพย์ ลงพื้นที่สำรวจโครงการต่างๆ และฝึกฝนการพูดคุยกับลูกค้า
หลังจากพยายามอย่างหนัก ในที่สุดเธอก็สามารถปิดการขายบ้านหลังแรกได้ บ้านหลังนั้นเป็นของคุณยายคนหนึ่งที่ต้องการขายบ้านเก่าและย้ายไปอยู่ในเมือง ระหว่างที่เธอเข้าไปตรวจสอบบ้าน เธอพบว่าหน้าต่างระเบียงเสีย คุณยายบอกว่าหาซื้ออะไหล่มาซ่อมไม่ได้มานานแล้ว
หลี่ซิ่วอิงไม่ได้นิ่งเฉย เธอออกไปตามหาร้านขายอะไหล่จนกว่าจะได้ชิ้นส่วนที่ตรงกัน และซ่อมให้ฟรี เธอไม่คิดว่าการกระทำเล็กๆ นี้จะทำให้คุณยายไว้วางใจและเลือกขายบ้านผ่านเธอ
เธอยึดหลักการทำงานว่า "ไม่ขายบ้านที่แพงที่สุด แต่ขายบ้านที่เหมาะสมที่สุดกับลูกค้า" ทำให้ลูกค้าหลายคนประทับใจและบอกต่อ ทำให้เธอเริ่มเป็นที่รู้จักมากขึ้น
นอกจากการทำงานหนักแล้ว หลี่ซิ่วอิงยังใช้โซเชียลมีเดียให้เป็นประโยชน์ เธอเริ่มถ่ายวิดีโอรีวิวบ้าน และอัปโหลดลงแพลตฟอร์มออนไลน์ ทำให้ลูกค้าสามารถเข้าถึงข้อมูลได้ง่ายขึ้น
จนกระทั่งในปี 2567 เธอทำยอดขายได้สูงสุดถึง 158 หลัง กลายเป็น นายหน้าขายบ้านอันดับหนึ่งของบริษัท และมีรายได้ทะลุหลักล้านหยวนต่อปี
ลูกค้าของเธอหลายคนประทับใจในความใส่ใจของเธอ หากลูกค้าถามว่า "บ้านหลังนี้ห่างจากสถานีรถไฟฟ้าเท่าไหร่?" เธอจะเดินไปวัดระยะทางด้วยตัวเอง หรือหากลูกค้าสงสัยว่า "ช่วงบ่ายแสงแดดจะส่องเข้าห้องมากแค่ไหน?" เธอก็จะไปดูให้ในเวลานั้นจริงๆ
หลี่ซิ่วอิงเชื่อว่า ผู้หญิงวัย 40+ ที่เคยเป็นแม่บ้านสามารถกลับมาทำงานและประสบความสำเร็จได้
"เราอาจไม่มีประสบการณ์เท่าคนหนุ่มสาว แต่เรามีความอดทน ความมุ่งมั่น และความรับผิดชอบต่อครอบครัว นี่คือจุดแข็งของเรา"
เธอหวังว่าประสบการณ์ของเธอจะเป็นกำลังใจให้แม่บ้านที่ต้องการกลับเข้าสู่ตลาดแรงงาน ได้กล้าที่จะก้าวออกไปและเริ่มต้นใหม่
"ชีวิตมีเพียงครั้งเดียว อย่ายอมแพ้!"
ที่มา : 潇湘晨报
